Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

Αγαπητοί μου φίλοι, σας προσκαλώ στην παρουσίαση (διάλεξη) που θα παρουσιάσω την Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου στις 7.45 στο Οίκημα του Ομίλου Έλευσις στην οδό Θράκης 21Β στη Λευκωσία (Τρικούπη).




Θα παρουσιαστεί η περίοδος 1930 - 1960, πώς από το στόχο της ένωσης φτάσαμε στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Όλοι ευπρόσδεκτοι.

Θα ακολουθήσει συζήτηση.

Στην αρχή της παρουσιάσης θα ακουστεί και ένα σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο.

* * *

Το κείμενο της παρουσίασης έχει ήδη αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Ομίλου Έλευσις

http://www.elefsis.com.cy/themata-istoria-Kypros-Istoriki%20anadromi.html



Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008

Οι αλλαγές στα τουρκοκυπριακά βιβλία ιστορίας

Η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να προωθήσει την πολιτική για τη συγγραφή νέων βιβλίων ιστορίας, προκάλεσε, όπως είναι γνωστό, αρκετές αντιδράσεις.
Για το θέμα αυτό λέχθηκαν πολλά και δεν νομίζω να αξίζει τον κόπο να προσθέσω κάτι περισσότερο αυτή τη στιγμή.
Απλώς θα πω ότι η πολιτική του υπουργείου για να καλλιεργηθεί κουλτούρα συμβίωσης με τους τ/κύπριους αλλά και να αλληλογνωριστούν μαθητές από τις δύο κοινότητες είναι πολύ σημαντική.
Διότι αποδεικνύεται ότι ενώ ζούμε πλάι πλάι, ο ένας δεν γνωρίζει τον άλλο.
Και όχι μόνο αυτό! Αν και έχουμε πλέον τη δυνατότητα να ερχόμαστε σε επαφή, και πάλι δεν γνωρίζουμε βασικά πράγματα.
Όταν ξεκίνησε ο δημόσιος διάλογος για τα βιβλία ιστορίας, κάποιοι ρώτησαν γιατί να τα αλλάξουμε μονομερώς τη στιγμή που στην άλλη πλευρά δεν τα άλλαξαν;
Το ερώτημα αυτό, θα έλεγα, είναι απόλυτα λογικό. Δεν είναι ωστόσο καθόλου αληθινό!
Διότι κάποιοι αγνοούμε ότι οι τ/κύπριοι προχώρησαν σε αλλαγές στα βιβλία ιστορίας τους από το 2004 και όταν στην εξουσία βρέθηκε το Τουρκικό Ρεμπουπλικανικό Κόμμα.
Τα βιβλία αναθεωρήθηκαν το 2005.
Όπως είχα υποσχεθεί, προχωρώ σε αυτή τη δημοσίευση με τις αλλαγές που έγιναν στα βιβλία των τ/κυπρίων.
Πηγή μου είναι δηλώσεις του πρόεδρου της τ/κυπριακής συντεχνίας Δασκάλων Σενέρ Ερτζίλ αλλά, κυρίως, η μελέτη του καθηγητή του Πανεπιστημίου Γιάννη Παπαδάκη που εξέδωσε μία μελέτη για το θέμα.
Πριν το 2004
Το βασικό χαρακτηριστικό των βιβλίων πριν το 2004 ήταν ο Τουρκοκεντρισμός και αποτελούσαν το… αντίβαρο των ελληνικών βιβλίων που εξακολουθούν να είναι ελληνοκεντρικά.
- Δίνουν συγκριτικά μεγαλύτερη έμφαση στην ενδεκαετία 1963 – 74 και τη θεωρούν ως την πιο σημαντική περίοδο στην ιστορία των Τ/κυπρίων.
- Η περίοδος αυτή αναφέρεται ως συνεχόμενη στυγνή βαρβαρότητα των Ρωμιών εναντίον των τ/κυπρίων.
- Σχεδόν ολόκληρο το βιβλίο αφιερώνεται σε αυτή την περίοδο.
Στόχος του βιβλίου (Serter 1990* και Fiktretoglou 1982) είναι η νομιμοποίηση της διχοτόμησης μέσω επιλεκτικής παρουσίασης δεδομένων που παρουσιάζει τους τ/κύπριους ως θύματα της βιαιότητας των ε/κυπρίων. Το συμπέρασμα στο οποίο οδηγεί είναι ότι οι δύο κοινότητες δεν μπορούν να ζήσουν μαζί.
Η ιστορία της Κύπρου παρουσιάζεται ως οργανικό μέρος της τουρκικής ιστορίας και οι Τούρκοι της Κύπρου ως οργανικό μέρος του Τουρκικού Έθνους.
Γεωλογικά η Κύπρος ανήκει στην Ανατολία και εξηγείται ότι το πιο κοντινό μέρος προς την Κύπρο είναι η Τουρκία η οποία είναι ορατή από τα παράλια της Κερύνειας.
Αναφέρουν ακόμα ότι η οροσειρά της Κερύνειας αποτελεί… προέκταση της οροσειράς Toros στη νότια Ανατολία.
Επίσης, σε όλα τα βιβλία συναντάται ο όρος «Μητέρα Πατρίδα» για την Τουρκία.
Εξώφυλλο
Στο εξώφυλλο εικονίζεται το άγαλμα του Ατατούρκ, ενώ το βιβλίο ξεκινά με τον εθνικό ύμνο της Τουρκίας, την εικόνα του Ατατούρκ και τις σημαίες της Τουρκίας και της «ΤΔΒΚ».
Περιεχόμενο
Στα βιβλία υπάρχει σαφής διαχωρισμός των κατοίκων της Κύπρου με ένα ιδιότυπο τρόπο. Ενώ οι όροι είναι πραγματικοί, η ερμηνεία τους είναι αυθαίρετη.
Γίνεται αναφορά σε «Τούρκους της Κύπρου» και «Ρωμιούς».
Ο όρος «Ρωμιοί» (Rumlar) χρησιμοποιείται α) για τους υπηκόους στην Οθωμανική αυτοκρατορία, β) για την ελληνική μειονότητα της Τουρκίας, γ) για τους ε/κύπριους. Για τους εξ Ελλάδας Έλληνες χρησιμοποιείται ο όρος «Yunan» (Ίωνες).
Υπό αυτή την ονομασία οι ε/κύπριοι παρουσιάζονται ως πρώην υπήκοοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έτσι αναιρείται οποιαδήποτε πολιτική διεκδίκηση των ε/κυπρίων για την ένωση, εφόσον δεν είναι Έλληνες.
Για όλα τα βιβλία, αρχή της κυπριακής ιστορίας είναι η οθωμανική κατάκτηση και με αυτό τον τρόπο η Κύπρος παρουσιάζεται ως τουρκική αφού το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα καλύπτεται (χρονικά) από την οθωμανική κατάκτηση.
Στα νεότερα χρόνια η ΕΟΚΑ παρουσιάζεται ως τρομοκρατική οργάνωση, όπως ακριβώς παρουσιάζεται η ΤΜΤ στα βιβλία των ε/κυπρίων.
Η περίοδος 1963 – 74 ονομάζεται «Τα σκοτεινά χρόνια», παρουσιάζεται ως η εποχή του μεγάλου κατατρεγμού των τ/κύπριων από τους βάρβαρους Ρωμιούς που είχαν στόχο να αφανίσουν τους τ/κύπρους και αναφέρει ότι οι ε/κύπριοι «έδειξαν τόση αγριότητα και βαρβαρότητα που σπάνια έχει δει η οικουμένη».
Για την εξιστόρηση των όσων έγιναν χρησιμοποιούνται φρικιαστικές αναφορές και φωτογραφίες.
Η εισβολή παρουσιάζεται ως η «Ευτυχής Ειρηνευτική Επιχείρηση» του «Ηρωικού Τουρκικού Στρατού» και ότι οι τ/κύπριοι από τότε ζουν με ασφάλεια.
Σημειωτέον ότι παρουσιάζονται μόνο τα όσα υπέστησαν οι Τ/κύπριοι και δεν γίνεται καμία αναφορά στα δεινά που υπέστησαν οι Ε/κύπριοι από την εισβολή.
Τα τ/κυπριακά βιβλία μετά το 2004
Μετά την νίκη του Ρεμπουπλικανικού Τουρκικού Κόμματος εκδόθηκαν τρία βιβλία για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και καλύπτουν την ιστορία από την άφιξη των πρώτων κατοίκων μέχρι πρόσφατα.
Τόσο η πολιτική του κόμματος στο θέμα, όσο και τα ίδια τα βιβλία έτυχαν δριμύτατης επίθεσης και μεγάλης πολεμικής από τους κύκλους της δεξιάς. (Θυμίζει κάτι αυτό;)
Το περιεχόμενο των νέων βιβλίων δεν είναι τουρκοκεντρικό.
Το εξώφυλλο
Σε αντίθεση με τα προηγούμενα βιβλία, το εξώφυλλο παρουσιάζει το διάγραμμα της Κύπρου και μόνο, χωρίς να φαίνεται οποιαδήποτε άλλη χώρα και χωρίς διαχωριστική γραμμή. Παρουσιάζεται δηλαδή ως ενιαία χώρα.
Περιεχόμενο
Κριτικάρουν μάλιστα τα παλιά βιβλία για τη θέση τους ότι η Κύπρος είναι μια τουρκική πατρίδα.
Ο όρος «Μητέρα Πατρίδα» για την Τουρκία δεν χρησιμοποιείται καθόλου. Έχει αντικατασταθεί με το χαρακτηριστικό «το νησί μας» ώστε να δημιουργηθεί ταύτιση στους μαθητές με την Κύπρο και όχι με την Τουρκία.
Χρησιμοποιείται επίσης η λέξη «Κύπριος» για να προσδιορίσει τόσο τους ε/κύπριους όσο και τους τ/κύπριους σε αντίθεση με το Ρωμιοί που χρησιμοποιούσαν τα παλιά βιβλία.
Οι τ/κύπριοι καθορίζονται ως τ/κύπριοι και όχι Τούρκοι.
Ο όρος «Ελληνικός» χρησιμοποιείται όταν πρόκειται να δείξει τον εθνικισμό των ε/κυπρίων και προσδιορίζεται ως «ελληνικός εθνικισμός».
Οι κύπριοι παρουσιάζονται στο σύνολο τους ως ένας λαός.
Εξηγούνται οι πολλές ομοιότητες μεταξύ των δύο κοινοτήτων και ότι αυτό που τους χώρισε είναι ο εθνικισμός εκατέρωθεν και η πολεμική του «Διαίρει και βασίλευε» που εφάρμοσαν οι Βρετανοί.
Υπάρχουν αναφορές στην κάθοδο των «Grek» δηλαδή των Αχαιών, των Μυκηναίων και των Δωριέων.
Οι τ/κύπριοι δεν παρουσιάζονται ως μονολιθική κατηγορία και ούτε ως να υπάρχουν ως εθνότητα ανέκαθεν, αλλά εξηγείται πως σταδιακά υιοθετήθηκε τόσο η τουρκική όσο και η ελληνική ταυτότητα στην Κύπρο.
Εξηγείται π.χ. πώς οι τ/κύπριοι μετεξελίχθηκαν σταδιακά από μουσουλμανικό μιλλέτ σε «Τούρκους» και πως το μιλλέτ των Ρωμιών υιοθέτησε την ελληνική ταυτότητα κάτω από την επήρεια των εθνικιστικών τάσεων που έρχονταν από την Τουρκία και την Ελλάδα και πως τα βιβλία που έρχονταν από την Τουρκία και την Ελλάδα διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο.
Ο εθνικισμός παρουσιάζεται γενικά ως μια αρνητική έννοια.
Η αναφορά στα νεότερα χρόνια (1963 – 74) καταλαμβάνει εξαιρετικά μικρότερη έκταση απ’ ότι στο προηγούμενα βιβλία και στεγάζονται κάτω από τον τίτλο «Δύσκολα χρόνια» αντί «Σκοτεινά χρόνια».
Κατανέμει ευθύνες για το τι συνέβη στην Κύπρο και στις δύο πλευρές, με επίρριψη περισσότερων ευθυνών στους ε/κύπριους.
Ενώ γίνεται αναφορά στο σχέδιο «Ακρίτας», δεν γίνονται αναφορές στο διχοτομικό στόχο της τ/κυπριακής ηγεσίας.
Η διαφορά με τα παλιά βιβλία βρίσκεται στο ότι έριχναν την ευθύνη αποκλειστικά στους ε/κύπριους.
Αποφεύγονται οι φρικιαστικές αναφορές και φωτογραφίες, ενώ οι βαρβαρότητες δεν αποδίδονται συνολικά στους ε/κύπριους αλλά σε κάποιους ε/κύπριους.
Γίνονται αναφορές στις εσωτερικές διαμάχες των ε/κυπρίων (μακαριακοί – γριβικοί, ΑΚΕΛ – δεξιά, όσο και για τις εσωτερικές διαμάχες μεταξύ των τ/κυπρίων π.χ. κεμαλιστών – ισλαμιστών, ενώ υπάρχουν αναφορές και στη βία που άσκησε η «ΤΜΤ» εναντίον τ/κυπρίων.
Η «ΤΜΤ» δεν παρουσιάζεται ως οργάνωση υπέρ –ηρώων αλλά ως μάλλον αναγκαίο κακό για να αντισταθμίσει την ΕΟΚΑ, τον ελληνικό εθνικισμό και για να προστατεύσεις τους τ/κύπριους, όπως παρουσιάζεται γενικά και ο τούρκικος εθνικισμός στην Κύπρος ως μια ιδεολογία που περιγράφεται μεν αρνητικά, αλλά που ξεκίνησε ως ιστορική αντίδραση στην άνοδο του ελληνικού εθνικισμού στην Κύπρο.
Οι σχέσεις ε/κυπρίων και τ/κυπρίων δεν παρουσιάζονται ως σχέση διαμάχης αλλά τονίζονται οι θετικές πτυχές της ειρηνικής συνύπαρξης στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Παρουσιάζονται περιπτώσεις όπου ε/κύπριοι και τ/κύπριοι υπέφεραν μαζί, όπως η βαριά φορολογία της αποικιοκρατίας, περιπτώσεις που αγωνίστηκαν μαζί π.χ. Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Περιγράφεται με μελανά χρώματα η δολοφονία των τ/κυπρίων αριστερών δημοσιογράφων Γκιουργκάν και Χικμέτ το 1962 από την «ΤΜΤ» και αναφέρει ότι επρόκειτο για ενέργειες που είχαν στόχο να φιμώσουν τις φωνές που τάσσονταν υπέρ της ειρήνης και της συνεργασίας.
Άλλη διαφορά από τα παλιά βιβλία είναι ότι γίνεται αναφορά στον πόνο των ε/κυπρίων που προκάλεσε η εισβολή.
«Τώρα οι ε/κύπριοι για πρώτη φορά γεύτηκαν την πίκρα που για χρόνια πολλά είχαν νιώσει οι τ/κύπριοι. Και αυτοί, όπως και οι τ/κύπριοι για χρόνια πριν, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τα χωριά τους με τη βία, και αυτοί λόγω του πολέμου,. Όπως και τ/κύπριοι έχασαν τους δικούς τους».
Η τουρκική εισβολή εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται «ειρηνευτική επιχείρηση».
Άλλη καινοτομία είναι ότι στη βιβλιογραφία περιλαμβάνονται και ε/κύπριοι ιστορικοί, κάτι που δεν συνέβαινε στο παρελθόν. Από την άλλη τα ε/κυπριακά βιβλία δεν παραπέμπουν ούτε σε ένα τ/κύπριο ιστορικό.

Συμπερασματικά, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι οι αλλαγές είναι εμφανείς και σημαντικές, πάντα σε σχέση με τη θεώρηση των παλαιότερων βιβλίων.
Σίγουρα όλοι μας έχουμε κάποιες ενστάσεις σε κάποιες πτυχές. Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο αλλά το ότι τόλμησαν κάτι που εμείς ακόμα φοβούμαστε να κάνουμε…
* Ο Vehbi Zeki Serter διετέλεσε βουλευτής του Κόμματος Εθνικής Ενότητας.

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008

Διασαφηνίσεις Υπουργού Παιδείας




Θεώρησα καλό να παραθέσω εδώ αποσπάσματα από τη συνέντευξη που έδωσε στον ΑΣΤΡΑ 92,8 ο υπουργός Παιδείας Ανδρέας Δημητρίου.
Και το θεώρησα καλό για ένα και μόνο λόγο. Απάντησε σε ζητήματα που εγείρονται για το θέμα των αλλαγών στην Παιδεία και έδωσε εξηγήσεις για διάφορες πτυχές.
Γι αυτό και έκρινα καλό να αναρτήσω τα κυριότερα σημεία αυτής της συνέντευξης.
Για λόγους εξοικονόμησης χώρου συμπύκνωσα τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις χωρίς να αλλοιώσω επ’ ουδενί το νήμα.
Προτρέπω να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις απαντήσεις που αφορούν την ιστορία και ιδιαίτερα τον αγώνα της ΕΟΚΑ, που προκάλεσαν αρκετές συζητήσεις.



Ερ: Θεωρείτε ότι η αιτία της αντίδρασης κυρίως μέσα στους εκπαιδευτικούς ήταν η διαδικασία που ακολούθησε το υπουργείο ή μήπως ήταν επί της ουσίας;
Απ: Καταρχήν θέλω να πω ότι αισθάνομαι ευτυχείς γιατί έγινε όλη αυτή η συζήτηση και για την κατάληξη της αυτής της συζήτησης.
Αντιλαμβάνομαι ότι κατεστημένες νοοτροπίες, παλιές συνήθειες ερμηνείας, είχαν θιγεί από την πολιτική αυτή της διεύρυνσης της περσινής πολιτικής περί διαπολιτισμικής αντίληψης και διαλόγου για να περιληφθούν και οι τ/κύπριοι.
Με όλη αυτή τη συζήτηση καταλήξαμε όλοι να συμφωνούμε ότι αυτή η πολιτική ήταν σωστή. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες διαφωνίες ως προς τη διαδικασία αλλά όλα τα κόμματα και εταίροι, καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών καταλήξαμε ότι ορθώς ακολουθείται αυτή η πολιτική.
Από πλευράς εκπαιδευτικών δεν υπήρξαν αντιδράσεις αλλά μια συζήτηση. Το κλίμα της επηρεάστηκε από το κλίμα που δημιούργησαν κάποια Μέσα Ενημέρωσης.
Στη συντριπτική του πλειοψηφία ο εκπαιδευτικός κόσμος όπως και η κοινωνία είδαν θετικά αυτή την πολιτική και ότι στην πραγματικότητα, ξαναφέρνει ένα γενικό κλίμα επανα-συμφιλίωσης και μεταξύ των ε/κυπρίων και καθολικά στην Κύπρο.
Ερ. Όταν είπατε στη βουλή Μέα Κούλπα για ποιο πράγμα το είπατε;
Απ. Ήταν για το παράπονο κάποιων βουλευτών ότι θα μπορούσε να γίνει αυτός ο διάλογος από πριν. Αλλά προς θεού να μην παρεξηγηθώ. Δεν θεωρώ ότι η πολιτική μας είναι λάθος. Είναι σωστή γι αυτό και δικαιώθηκε στο τέλος. Ο στόχος παρουσιάστηκε από τα μέσα του καλοκαιριού και δεν εκδηλώθηκε καμιά διαφωνία.
Ερ. Κάποιοι διερωτούνται αν η πολιτική απόφαση μπήκε στο ψυγείο ή αν θα προωθηθεί.
Απ. Μα ήδη προωθείται. Πολλά σχολεία έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν τα μέτρα του στόχου.
Ερ. Ποιοι είναι οι τρόποι εφαρμογής; Με ποια συγκεκριμένα μέτρα θα πάρει σάρκα και οστά;
Απ. Ο στόχος αυτός είναι για πολλά χρόνια και όχι μόνο για τη φετινή. Από φέτος με όλη αυτή τη συζήτηση, η παιδεία μας άρχισε ένα επαν-προσανατολισμό ώστε ποιο λιτά απ΄ ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια να αποδεχθούμε ότι το μέλλον αυτού του τόπου θα είναι ειρηνικό και ότι όλοι θα πρέπει να σεβαστούν εαυτούς και αλλήλους και στη συνέχεια να ασκήσουν πίεση σε όλες τις ηγεσίες ώστε μέσα σε κλίμα ειρήνης να ζήσουν ειρηνικά και να συνεργαστούν οι δύο κοινότητες.
Τα μέτρα κλιμακώνονται και θα κλιμακώνονται καθημερινά και θα έχει να κάνει με τη λογοτεχνία, τη γλώσσα και τα έθιμα των κοινοτήτων μέχρι την αλληλογνωριμία μεταξύ ανθρώπων από τις δύο κοινότητες.
Τα μέτρα αυτά έχουν στόχο να υποβοηθήσουν τις προσπάθειες λύσης που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Η παρουσία της κατοχής και του κατοχικού στρατού εμποδίζει την επανένωση.
Μπορεί εμείς να κάνουμε βήματα, όμως πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι συνέπειες της κατοχής δεν θα αρθούν αν δεν υπάρξει λύση του κυπριακού που θα απομακρύνει την κατοχή και θα οδηγεί στην αποχώρηση του τουρκικού στρατού.
Ερ. Ξέρετε ότι υπάρχει η άποψη που λέει ότι τέτοια μέτρα θα έπρεπε να ληφθούν μετά τη λύση και θα γίνουν αυτά που λέτε.
Απ. Διαφωνώ με αυτή την προσέγγιση. Αυτή την πολιτική ακολουθήσαμε μέχρι σήμερα και δεν πέτυχε. Δημιουργεί ένα κλίμα που επιτρέπει στην τουρκική πλευρά να επιχειρηματολογεί ότι απειλείται και χρειάζεται προστασία.



Ερ. Εκεί που αναμένεται να γίνει η μάχη των μαχών, είναι όταν θα προχωρήσετε στα βιβλία ιστορίας. Ποια διαδικασία θα ακολουθηθεί;
Απ. Η ιστορία στην Κύπρο μας πληγώνει. Υπάρχουν ακόμα φόβοι και ανασφάλειες από τις σκληρές εποχές της ιστορίας μας.
Θέλω να καθησυχάσω όλους ότι, α) Η ιστορική αλήθεια θα είναι απόλυτα σεβαστή. Και αυτό θα διασφαλιστεί με την ανάθεση της ευθύνης σε διακεκριμένους ιστορικούς και διακεκριμένους εκπαιδευτικούς από τα σχολεία, ώστε το αναλυτικό πρόγραμμα της ιστορίας και το διδακτικό υλικό ειδικά των κρίσιμων περιόδων μας όπως 55 -59 ή του 63 ή 74 η ιστορική αλήθεια θα είναι απόλυτα σεβαστή.
Και από την άλλη, θεωρώ μεγάλη συμβολή του υπουργείου Παιδείας εάν μέσα από αυτή τη διαδικασία οδηγούμασταν σε βιβλία που θα είναι αποδεκτά από όλους.
Μέσα από την έκφραση της ιστορικής αλήθειας και των διαφορετικών προσεγγίσεων της ιστορίας από τις κύριες πλευρές της ε/κυπριακής κοινότητας, να καταλήξουμε σε ένα οριστικό κλείσιμο των κεφαλαίων που μας τραυματίζουν και συντηρούν τις επιφυλάξεις του ενός προς τον άλλον.
Ερ. Να μου επιτρέψετε να πω ότι ο στόχος αυτός είναι πολύ φιλόδοξος.
Απ. Άκουσα κάποιους βουλευτές από τον ΔΗΣΥ και τον ίδιο τον πρόεδρο του, τον κ. Αναστασιάδη, να εκφράζουν ανησυχίες για τον τρόπο με τον οποίον θα παρουσιαστεί ο αγώνας της ΕΟΚΑ.
Ο αγώνας 55-59 ήταν ένας αγώνας αγνών προθέσεων στον οποίο ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας μας με όλη την αγνότητα τους αγωνίστηκαν για την κυπριακή ελευθερία.
Αυτό ποιος θα τολμούσε να το υποβιβάσει;
Θα πρέπει κατά συνέπεια να θεωρείται δεδομένο ότι ο αγνός αγώνας για την κυπριακή ελευθερία τιμάται και τιμώνται όλοι όσοι έδωσαν τη μάχη γι αυτό.
Από την άλλη μεριά όμως, η αριστερά στην Κύπρο αισθάνεται ότι η στάση της ήταν πάντα πατριωτική, είχε διαφορετική ερμηνεία των αναγκών εκείνης της εποχής και κατέθεσε τις ανησυχίες της. Θα πρέπει επομένως, και από την άλλη πλευρά να γίνει αποδεκτό ότι οι ανησυχίες από τις οποίες απέρρεε μια συγκεκριμένη πράξη ήταν εξίσου πατριωτική και αγνή.
Όταν αυτά γίνουν αμοιβαία αποδεκτά τότε οι πληγές μας θα κλείσουν και θα πάμε μπροστά.
Περαιτέρω ο υπουργός Παιδείας τόνισε ότι θα δοθεί η δυνατότητα στους μαθητές να κάνουν έρευνες τόσο σε θέματα ιστορίας όσο και σε άλλα θέματα.
Θα αλλάξει η αντίληψη του θέσφατου και του απόλυτα σωστού.
Αυτά, χωρίς σχόλια από εμένα.
Υ.Γ. Σε κατοπινό στάδιο θα αναρτήσω τις αλλαγές που έχουν γίνει στα τ/κυπριακά βιβλία ιστορίας.

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Πολύς θόρυβος για το τίποτε;


Από τον Φεβρουάριο μέχρι σήμερα παρατηρήθηκε μια σκληρή επίθεση ενάντια στην πολιτική της νέας κυβέρνησης σε ότι αφορά το κυπριακό.
Η επιθετική διπλωματία και οι πρωτοβουλίες που υποσχέθηκε ο Δ. Χριστόφιας κατά την προεκλογική περίοδο έγιναν πράξη με τα γνωστά, μέχρι στιγμής αποτελέσματα, με αποκορύφωμα την έναρξη των απευθείας συνομιλιών.
Η πολιτική του Χριστόφια και γενικότερα της κυβέρνησης προκάλεσε την έντονη αντίδραση ατόμων (και όχι συνόλων) που αντιτίθενται στην πολιτική επίλυσης του κυπριακού όπως έχει καθοριστεί προ ετών.
Οι διαφωνούντες αντιδρούν έντονα στα ζητήματα κυπριακού και παιδείας. Διαστρεβλώνουν δηλώσεις και προθέσεις προσαρμόζοντας τες στα δικά τους δεδομένα ώστε να μπορέσουν να διατυπώσουν τις κατηγορίες τους.
Σχετικά άρθρα και δηλώσεις κάνουν τον γύρο στο διαδίκτυο. Αναπαράγονται από όλα τα εθνικιστικά φόρουμ και blogs, εξυβρίζονται ασύστολα όσοι θέλουν τη λύση, ακόμα και ο ίδιος ο πρόεδρος. Εθνικοί μειοδότες, γενίτσαροι, προδότες, τουρκόφιλοι, ανθέλληνες, άνθρωποι των αμερικανών, των άγγλων και της νέας τάξης είναι όσοι υποστηρίζουν τη συγκεκριμένη λύση.
Το σημαντικό στην όλη υπόθεση είναι ότι όλοι αυτοί επικαλούνται το λαό. Παρουσιάζονται ως οι υπερασπιστές των εθνικών δικαίων και ως οι άγγελοι φύλακες του ελληνισμού στην Κύπρο.
Και το αποκορύφωμα; Θεωρούν, οι κύριοι αυτοί, ότι εκφράζουν την άποψη της πλειοψηφίας του λαού.
Τελικά όμως φαίνεται ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι αλλά ακριβώς αντίθετα.
Όσες δημοσκοπήσεις έγιναν από τον Φεβρουάριο και μετά δείχνουν τον πρόεδρο να έχει την απόλυτη σχεδόν στήριξη του λαού με ποσοστά που κυμαίνονται από το 75% μέχρι και το 85%.
Η τελευταία δημοσκόπηση είναι αυτή που ενήργησε για εσωτερικούς σκοπούς (λόγω ευρωεκλογών) η ΕΔΕΚ και η οποία δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο στις 12/9/2008
(http://www.phileleftheros.com/main/main.asp?gid=493&id=577263):
Συντριπτική η αποδοχή του Προέδρου Χριστόφια
Τι έδειξε η δημοσκόπηση της ΕΔΕΚ για τον κομματικό χάρτη
Ποσοστά με προοπτική είδαν στην ΕΔΕΚ ότι τους δίνει η δημοσκόπηση την οποία τους ανέλυσε σε επίπεδο Πολιτικού Γραφείου, ο γνωστός επικοινωνιολόγος Κώστας Παναγόπουλος, ο οποίος από χθες επίσημα θα συνεργάζεται με το σοσιαλιστικό κόμμα ενόψει ευρωεκλογών. Η έρευνα έδωσε στην ΕΔΕΚ 5.8% και με αναγωγή 6.2% ποσοστό που κρίθηκε ως το υψηλότερο εννέα μήνες πριν από εκλογική αναμέτρηση. Η συσπείρωση του κόμματος ανέρχεται σε 72%.
Το ΑΚΕΛ παραμένει πρώτο κόμμα με ποσοστό 30% και σε απόσταση δύο μονάδων πιο πίσω είναι ο ΔΗΣΥ με 28%.
Και τα δύο κόμματα παρουσιάζονται με ψηλές συσπειρώσεις σε αντίθεση με το ΔΗΚΟ που καταγράφει τη χαμηλότερη συσπείρωση, 60%, και ποσοστό 12%.
Το ποσοστό για το Ευρωπαϊκό κόμμα κυμαίνεται γύρω στο 2 και των Οικολόγων λίγο πιο κάτω από την μια ποσοστιαία μονάδα.
Το πιο αξιοσημείωτο στοιχείο της έρευνας όπως αναλύθηκε στην ηγετική ομάδα της ΕΔΕΚ είναι η πολύ ψηλή αποδοχή του Προέδρου Χριστόφια ανάμεσα στους πολίτες. Ξεπερνά το 81% κι αυτό αποδίδεται και στην θετική ψήφο που εξασφαλίζει από συναγερμικούς ψηφοφόρους. Σε πολύ πιο χαμηλά ποσοστά κυμαίνεται η αποδοχή για τα θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης.
Δεύτερος σε δημοτικότητα είναι ο Πρόεδρος της Βουλής και πρόεδρος του ΔΗΚΟ Μάριος Καρογιάν με 59% και τρεις μονάδες πιο πίσω ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ Γιαννάκης Ομήρου.
Σημαντικότατη είναι η ανάκαμψη του προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού Νίκου Αναστασιάδη που κατατάσσεται μεν στην τέταρτη θέση αλλά εξασφαλίζει σαφώς ψηλότερο ποσοστό από ότι πριν από τις προεδρικές εκλογές και συγκεκριμένα 47%.
Οι δείχτες που καταγράφηκαν στην έρευνα είναι πολύ θετικοί για την ΕΔΕΚ σημειώνουν κομματικοί αξιωματούχοι. Πολύ κοντά στο κόμμα βρίσκονται όσοι δηλώνουν ότι ψήφισαν την ΕΔΕΚ ενώ θετικό πρόσημο δίνουν, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, στη διαχείριση που γίνεται από την ηγεσία και την ασκούμενη πολιτική στο Κυπριακό. Οι ΕΔΕΚίτες εκτιμούν ότι τα νούμερα που εξασφαλίζει σήμερα το κόμμα τους δίνει το δικαίωμα να ελπίζουν ότι θα εξασφαλίσουν μια έδρα στις ευρωεκλογές του Ιουλίου του 2009.
ΑΝΔΡΟΥΛΑ ΤΑΡΑΜΟΥΝΤΑ
* * *
Η δημοσκόπηση της ΕΔΕΚ, λοιπόν, κλείνει στόματα. Δείχνει ξεκάθαρα ότι οι δυνάμεις που θέλουν λύση στο κυπριακό εξασφαλίζουν την συντριπτική πλειοψηφία ενώ τα υπόλοιπα κόμματα με κύριο το Ευρωκό έχουν πάρει την κατιούσα.
Ελπίζω ότι τα ευρήματα της δημοσκόπησης (που επιβεβαιώνουν όσες προηγήθηκαν) θα προβληματίσουν όσους θεωρούν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια, τουλάχιστον όσον αφορά το κυπριακό.

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

Η εμπάθεια, ο αρνητισμός και οι ψευδείς δηλώσεις

Φαίνεται ότι κάποιοι δεν χώνεψαν το ότι έχασαν την εξουσία.
Φαίνεται ότι κάποιοι δεν περίμεναν ότι δεν θα έπαιρναν ούτε το μισό ποσοστό του 76% που κοκορεύονταν ότι τους ανήκε.
Φαίνεται επίσης ότι κάποιοι δεν κατάλαβαν ακόμα ότι οι κύπριοι πολίτες δεν «τρώνε κόνναρα».
Φαίνεται ακόμα ότι κάποιοι δεν κατάλαβαν ότι η πολιτική τους απέτυχε, απορρίφθηκε από το λαό και ότι ο λαός τους έστειλε σπίτι τους.
Βρισκόμαστε στην πορεία των απευθείας διαπραγματεύσεων μεταξύ του πρόεδρου Χριστόφια και του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες και η ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο είναι απαραίτητη όσο ποτέ.
Όμως φαίνεται ότι κάποιοι δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις πικρίες τους, ούτε μπορούν να αποδεχτούν το ότι ηττήθηκαν στις εκλογές.
Έτσι, αντί να σταθούν δίπλα στον πρόεδρο (όπως έκανε πάντοτε η πολιτική ηγεσία σε τέτοιες περιπτώσεις, και ειδικά ο Δ. Χριστόφιας – καλώς ή κακώς – με τον Τάσσο) προσπαθούν να υποσκάψουν και να αποδυναμώσουν τον πρόεδρο.
Η τελευταία παρέμβαση του υιού του τέως προέδρου, Νικόλα Παπαδόπουλου, έχω την άποψη ότι ξεπέρασε κάθε όριο.

Μίλησε που λέτε ο Νικόλας και τι είπε;
Είπε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραπλανεί στο θέμα των εποίκων και της εκ περιτροπής προεδρίας.
Είπε ακόμα ότι «ποτέ προηγουμένως και κανένας Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν αποδέχθηκε την άρση των κριτηρίων για την παραμονή των εποίκων και κανένας Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν αποδέχθηκε προηγουμένως την εκ περιτροπής προεδρία».
Προχώρησε και παρακάτω λέγοντας ότι ο πρόεδρος κάνει αυτές τις δηλώσεις «Ίσως γιατί η έγνοια δεν είναι μόνο η συμφιλίωση των Ε/κ με τους Τ/κ, αλλά και η συμφιλίωση των Ε/κ με απαράδεκτες θέσεις των Τούρκων όπως αυτές οι παραχωρήσεις».
Ξεκάθαρος ο Νικόλαος!!!
Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, θέλει να μας πει, υιοθετεί θέσεις των Τούρκων!!!
Όμως δεν μένει μέχρι εδώ. Προχωρά και δίνει συμβουλές για το πώς γίνεται μια διαπραγμάτευση!
«Όταν ξεκινούμε να μιλούμε για εύλογους αριθμούς, όλοι όσοι γνωρίζουν από διαπραγματεύσεις, ξέρουν ότι οι 50.000 στις διαπραγματεύσεις πολύ εύκολα θα γίνουν 100.000 και 200.000. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο εκεί, αλλά τί θα γίνει με τις επόμενες 200.000 που θα φέρει η Τουρκία, ενδεχομένως και μετά τη λύση του κυπριακού».
Ιδού η κλασική Τασσο – γιωρκατζιηκή μέθοδος.
Η δημιουργία κλίματος φοβίας, η κινδυνολογία και η μείωση του πατριωτισμού των διαφωνούντων με τις απόψεις του…
Πολύ εύκολα οι 100.000 θα γίνουν 200.000 μας λέει με στόμφο!

Ποιος τα λέει αυτά είπαμε; Ο άνθρωπος που υποστηρίζει τη θέση (του πατρός) ότι η σημερινή κατάσταση είναι η δεύτερη καλύτερη μετά τη διχοτόμηση!!!
Ο Νικόλας, λοιπόν, είπε ότι ο πρόεδρος παραπλανεί.
Ποιος όμως παραπλανεί θα φανεί στη συνέχεια.


Ο Νικόλας λοιπόν, ξέχασε να μας πει ότι ο πατήρ του, στο Μπούρκγνεστοκ, έδωσε στον Κόφι Ανάν έγγραφο (30 Μαρτίου 2004) όπου στην παράγραφο 9 έγραφε επί λέξει:
«Ο κατάλογος των Τούρκων και Ελλήνων που θα απαιτήσουν κυπριακή υπηκοότητα δεν θα πρέπει να αριθμεί περισσότερο από 30.000, εκπληρώνοντας τα κριτήρια του σχεδίου (Ανάν).»
Σημειώνεται ότι το σχέδιο Ανάν προνοούσε ότι η κάθε πλευρά θα έδινε ένα κατάλογο 45.000 προσώπων οι οποίοι θα είχαν δικαίωμα να πάρουν την κυπριακή υπηκοότητα εάν πληρούσαν κάποια απλά κριτήρια.
Ποια ήταν αυτά τα κριτήρια;
1. Να είχαν μόνιμη διαμονή τουλάχιστον επτά χρόνια στην Κύπρο.
2. Να είναι 18 ετών και άνω με μόνιμη διαμονή στην Κύπρο επτά χρόνια, μαζί με τα ανήλικα παιδιά και την οικογένεια τους που διαμένουν στην Κύπρο.
Εύκολα μπορεί κάποιος να υπολογίσει για πόσες χιλιάδες εποίκους μιλούμε και πόσους αποδέχθηκε (με δική τους εισήγηση) ο Τ. Παπαδόπουλος.
Πέραν τούτων, στην ίδια επιστολή ο Τ. Παπαδόπουλος έλεγε και τα εξής:
«Επιπροσθέτως οι έποικοι που έχουν παντρευτεί τουρκοκύπριες και οι απόγονοι τους – υπολογιζόμενοι σε 15.000 – ενδεχομένως να γίνουν πολίτες ανεβάζοντας τον αριθμό ΑΝΩ των 45.000».
Με άλλα λόγια, λοιπόν, ο Τάσσος δεσμεύτηκε γραπτώς ότι αποδέχεται την παρουσία 45.000 εποίκων στην Κύπρο μετά τη λύση.
Εκτός από αυτό τον αριθμό, εισηγήθηκε (ως βελτίωση του σχεδίου) το ταυτόχρονο δικαίωμα σε 5% Έλληνες και Τούρκους να έχουν μόνιμη εγκατάσταση στην Κύπρο.
Ας μας πει λοιπόν ο Νικόλας, ας μας πουν όσοι ασπάζονται τις θέσεις της Τασσικής γραμμής, μειοδότησε και ο Τάσσος Παπαδόπουλος;
Αυτά για αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.
Και να φανταστεί κάποιος ότι μιλούμε για γεγονότα που έγιναν «προχθές» και τα οποία ζήσαμε.
Φανταστείτε, όταν διαστρεβλώνονται αυτά, τι μπορεί να γίνει με γεγονότα που έγιναν προ 10ετίας και βάλε…

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΑΤΟΠΗΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ!

Τελικά από τον αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο όλα θα πρέπει να τα περιμένουμε.
Ειλικρινά, πλέον, έχω καταλήξει στο σημείο ότι ο Χρυσόστομος είναι ένας εντελώς απολίτικος άνθρωπος.
Έχω πειστεί πλέον ότι η μόνη του ικανότητα είναι οι ίντριγκες αλλά και η ικανότητα του να διαχειρίζεται άψογα τα οικονομικά της Εκκλησίας, είναι δηλαδή ένας ικανός επιχειρηματίας.
Εκείνο όμως που του αναγνωρίζω είναι ότι έχει το θάρρος να λέει εκείνο που σκέφτεται… χωρίς να το σκέφτεται!
Είναι αυτό που λέμε στην κυπριακή «σπουρτόγλωσσος».
Ποιο είναι, λοιπόν το νέο ατόπημα του αρχιεπισκόπου;

Ενώ όλοι (ή οι περισσότεροι) ανησύχησαν από τις τελευταίες εξελίξεις, έρχεται η χθεσινή δήλωση του (Κυριακή 31 Αυγούστου) που άφησε άναυδους τους πάντες!
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ που πρόβαλε το βράδυ της Κυριακής ο ΑΝΤ1 ο αρχιεπίσκοπος είπε:
«Πολλάκις παρεκάλεσα τον Κύριον, να μην επιτρέψουν αυτή τη διέλευση.
Όταν πηγαίνουμε στα κατεχόμενα, είπε πολλές φορές, στέλλομεν ψευδή εικόνα προς όλον τον κόσμον ότι οι Τούρκοι είναι δημοκρατικοί, μας αφήνουν και λειτουργούμεν στες εκκλησιές μας, πηγαίνωμεν ελεύθερα και απρόσκοπτα και προσεχυχόμεθα, ενώ κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει»
Εκφωνητής: Ο αρχιεπίσκοπος στήριξε την άποψη του σημειώνοντας ότι ο λαός γνωρίζει ότι οι Τούρκοι διέκοψαν θεία λειτουργία στα κατεχόμενα. Έκανε επίσης μάλιστα λόγο για απαράδεκτες καταστάσεις.
Αρχιεπίσκοπος: «Πρέπει την Τουρκίαν, το συντομότερο δυνατόν να την καταγγείλομε στο Δειθνές Δικαστήριο γιατί μας καταπατεί τα ανθρώπινα μας δικαιώματα».
Εκφωνητής: Ο προκαθήμενος της κυπροιακής εκκλησίας δήλωσε ότι ορθώς έπραξε ο μητροπολίτης Μόρφου ακυρώνοντας την τέλεση θείας λειτουργίας στο κατεχόμενο μοναστήρι του Αγίου Μαμαντος.
Ενώ κληθείς να σχολιάσει τις επικείμενες διαπραγματεύσεις, ευχήθηκε καλή επιτυχία στον πρόεδρο Χριστόφια αλλά επιφυλάχθηκε να τοποθετηθεί μετά το πέρας τους, όπως είπε.
Αρχιεπίσκοπος: «Οπωσδήποτε, ευθαρσώς , θα πούμε τις απόψεις μας. Αλλά μέχρι τότε, να μου επιτρέψετε να μην πω τίποτε γιατί θέλω ο πρόεδρος ελεύθερος και ανενόχλητος να πάει με νηφαλιότητα και να αισθάνεται ότι ο λαός είναι μαζί του…».
Η αντιφατικότητα του ανθρώπου δεν έχει όρια.
- Από τη μια μας λέει ότι τελώντας λειτουργία στον Άγιο Μάμα ή στον Απ. Βαρνάβα στέλλουμε το μήνυμα ότι οι Τούρκοι είναι δημοκρατικοί και από την άλλη ότι διακόπτουν θείες λειτουργίες…
- Μας λέει ότι δεν θα κάνει δηλώσεις για τις συνομιλίες για να αφήσει τον πρόεδρο να πάει ενισχυμένος, ενώ μόλις προχθές δημιούργησε όλο εκείνο τον σαματά για τις συνομιλίες.
Όμως, αφήνει και τις αιχμούλες του ότι θα τα πούμε πιο ύστερα…

Την επομένη (Δευτέρα 1/9) ο μητροπολίτης Μόρφου σχολίαζε στον ΑΣΤΡΑ τις δηλώσεις του αρχιεπισκόπου.
Εβρισκόμενος στα Ιεροσόλυμα, δεν άκουσε τις δηλώσεις του αρχιεπισκόπου. Όταν η δημοσιογράφος τις έθεσε υπόψη του κι αυτός ψέλλισε:
«Κύριε ελέησον...!
Με εκπλήσσει το ότι προσευχόταν να μην ανοίξει το οδόφραγμα του Λιμνίτη.
Νομίζω., εδώ, αστόχησε ο μακαριότατος, διότι γνωρίζω πως ο θεός ακούει τους απλούς και ταπεινούς ανθρώπους οι οποίοι προσεύχονται να ανοίξει αυτό το οδόφραγμα και ιδιαίτερα εκεί στην περιοχή του Πύργου.
Θα έπρεπε να ακούσει τον πόνο αυτών των ανθρώπων ο μακαριότατος.
Αυτούς τους ανθρώπους είναι δυνατόν εμείς οι αρχιερείς και ειδικά ο αρχιεπίσκοπος να τους αποκλείομεν τον δικαίωμα εύκολης πρόσβασης στην πρωτεύουσα;
Δηλαδή η προοπτική μας είναι ο διαχωρισμός, η διχοτόμηση;
Τα οδοφράγματα δεν είναι η λύση του κυπριακού και συμφωνώ σε αυτό με τον αρχιεπίσκοπο.
Η εκκλησία Κύπρου πρέπει να είναι εποικοδομητική. Ήταν αυτή που πάντοτε είχε τη δυνατότητα να μαζεύει γύρω από τη θεία λειτουργία το λαό όταν δεν υπήρχε άλλος θεσμός σε αυτό τον τόπο, όταν δεν υπήρχε κράτος.
Είναι δυνατόν τώρα που έχουμε κράτος, είμεθα μέσα στην Ευρώπη, η Εκκλησία να αρνείται τον ιστορικό της ρόλο και λόγο και να βγάζει μηνύματα ότι δεν θέλει επαφές με τους τ/κυπρίους;
Ο ίδιος ο Χριστός, δεν είπε να αγαπήσωμεν τους εχθρούς μας; Εντάξει, θα κάνουμε και πολιτική και διπλωματία σαν εκκλησιαστικοί άνθρωποι αλλά στο βάθος θα πρέπει να έχουν θεολογίαν ορθόδοξη. Και ορθόδοξη θεολογία είναι θεολογία συγχώρησης, αγάπης προς τον εχθρό, είναι θεολογία ύπαρξης και συνύπαρξης των λαών.
Λυπούμαι που συνεχώς βλέπω ότι η αφετηρία του μακαριοτάτου είναι ένας λόγος που οδηγεί στην νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής.
Εμείς, όπως και άλλοι μητροπολίτες αγωνιζόμαστε για να δημιουργήσουμε κάποιους πυρήνες που δεν θα μαλακώνουν τις καρδιές των ανθρώπων για αποδοχή της κατοχής αλλά για την προετοιμασία της λύσης».


Τα σχόλια και τα σχολιανά δικά σας.

* * *
Υ.Γ. Ο οικοδεσπότης θα απουσιάζει από την μεσημβρίαν της σήμερον μέχρι την μεσηβρίαν του Σαββάτου.
Τα κλειδιά είναι στην πόρτα…