Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ


Κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει ότι στην Κύπρο υπάρχει πρόβλημα με τους μετανάστες.
Είναι γεγονός ότι ο αριθμός τους είναι δυσανάλογος με τον πληθυσμό αλλά και με τις αντοχές του τόπου.



Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια γίνεται μια άγρια προπαγάνδα γύρω από αυτό το θέμα η οποία έχει δημιουργήσει μια στρεβλωμένη εικόνα στα μάτια του απλού κόσμου.

Κάποιοι μας έχουν δημιουργήσει την εντύπωση ότι όποιον ξένο βλέπουμε στο δρόμο παίρνει επιδόματα από το κράτος (και μάλιστα παχουλά), είναι παράνομος ή αιτητής πολιτικού ασύλου.

Σκόπιμα οι ίδιοι κύκλοι σμίγουν τους Κοινοτικούς, τους νόμιμους, τους παράνομους και τους αιτητές ασύλου σε μια προσπάθεια να περάσουν το μήνυμα ότι τους ταΐζουμε και τους ποτίζουμε χωρίς να κάνουν τίποτε.

Ποιες είναι οι πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος;
Τα στοιχεία που δίνει επίσημα ο Υπουργός Εσωτερικών με τα στοιχεία που δίνουν άλλοι δεν συμφωνούν απόλυτα. Και η εξήγηση είναι ότι κάθε φορά ο Υπουργός δίνει τα στοιχεία που υπάρχουν μέχρι τη στιγμή που κάνει τις δηλώσεις.

Ωστόσο στο σημείωμα αυτό δεν θα αναφερθώ στα στοιχεία που δίνει το Υπουργείο. Θα αντλήσω στοιχεία από το βιβλίο που εξέδωσε το ΕΥΡΩΚΟ τον Ιανουάριο του 2011 με τίτλο «Για μια σωστή και ισορροπημένη μεταναστευτική πολιτική».

Παράλληλα θα παρεμβάλλω και κάποια δικά μου σχόλια.

Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην Κύπρο με βάση το Σύνταγμα η μεταναστευτική πολιτική ρυθμίζεται μέσω νομοθεσίας που πρέπει να είναι σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο και από το 2004 και μετά (ένταξη στην Ε.Ε.) διέπεται και από το Κοινοτικό Κεκτημένο.
Επομένως δεν μπορεί να κάνει ότι θέλει.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει το συγκεκριμένο βιβλίο (και τα οποία αποδέχεται), γίνεται η αναφορά (σελ. 8) ότι το πρόβλημα ξεκίνησε το 1992 και ότι διευρυνόταν χρόνο με το χρόνο.
Σήμερα οι αλλοδαποί στην Κύπρο συνολικά αριθμούν 180.195.
-          97.638 είναι Κοινοτικοί.
-          82.557 από τρίτες χώρες.
-          Οι παράνομοι από τρίτες χώρες είναι 25-30.000.

Επομένως, με βάση τα συγκεκριμένα στοιχεία, καταρρίπτεται το πρώτο σημείο προπαγάνδας ότι όποιον αλλοδαπό βλέπουμε στο δρόμο είναι παράνομος. Από τις 180.195 χιλιάδες οι παράνομοι είναι μεταξύ 25 και 30 χιλιάδες.

Στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε ότι με βάση τα στοιχεία της Eurostat η Κύπρος είναι 4η σε ποσοστό μεταναστών από τρίτες χώρες κατ’ αναλογία πληθυσμού 6.3%.
Πρώτη είναι η Ισπανία με 7,4% και ακολουθούν Ελλάδα 6.8%, Αυστρία 6.6%.

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι Κοινοτικοί δεν θεωρούνται μετανάστες εφόσον καλύπτονται από την ελευθερία διακίνησης, εργασίας και εγκατάστασης σε όλη την επικράτεια της Ε.Ε.
Επομένως ο πραγματικός αριθμός των μεταναστών είναι 82.557.

ΤΟ 2004 ΟΞΥΝΘΗΚΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Το βιβλίο επικαλείται  τα στοιχεία που έδωσε στη Διημερίδα του ΕΥΡΩΚΟ η διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης Άννυ Σιακαλλή και τα οποία είναι σύμφωνα με όσα παράθεσα πιο πάνω.

Στα στοιχεία της κας Σιακαλλή αναφέρεται ότι το 2004 ο πληθυσμός της Κύπρου σε σύγκριση με τα 24 κράτη μέλη της Ε.Ε. αυξήθηκε λόγω μεταναστών 21.3% ανά 1.000 κατοίκους.

Εύλογο είναι το ερώτημα: Γιατί αφού σημειώθηκε αυτή η αύξηση δεν αντιδρούσε κανένας το 2004, το 2005, το 2006, το 2007;
Μήπως δεν έβλεπαν το πρόβλημα και το είδαν ξαφνικά το 2008;

Σημειώνεται επίσης ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του 2009 η φυσική αύξηση πληθυσμού ήταν 4,426 ενώ η αύξηση λόγω μετανάστευσης ήταν 1.846 άτομα.

ΑΙΤΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ

Γίνεται αρκετή φασαρία για τους αιτητές πολιτικού ασύλου και για τα επιδόματα που παίρνουν. Και πάλι η εντύπωση που επικρατεί είναι ότι όλοι οι αλλοδαποί παίρνουν επιδόματα και μάλιστα παχουλά!

Σύμφωνα με την κα Σιακαλλή και το βιβλίο του ΕΥΡΩΚΟ (σελ. 16) στο πρόσφατο παρελθόν η Κύπρος είχε ρεκόρ αιτήσεων πολιτικού ασύλου μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε. που είχε φτάσει τους 13,2 αιτητές ανά 1.000 κατοίκους το 2004.
Σήμερα βρίσκονται στην Κύπρο με το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα 587 άτομα και με καθεστώς πολιτικής προστασίας 2,395.
Καταγράφεται ότι η κύρια αιτία αυτών των φαινομένων ήταν η εύκολη πρόσβαση από τα κατεχόμενα αλλά και η εκμετάλλευση και η κατάχρηση διαδικασιών τόσο από αλλοδαπούς όσο και από κύπριους εργοδότες.

Σημειώνεται επίσης (σελ. 17) ότι παλαιότερα όσοι συλλαμβάνονταν ζητούσαν πολιτικό άσυλο και αφήνονταν ελεύθεροι.
-          Σήμερα πέραν του 99% όσων συλλαμβάνονται, αποσύρουν τις αιτήσεις ασύλου και απελαύνονται.
-          Η κάθοδος φοιτητών που ζητούσαν πολιτικό άσυλο περιορίστηκε σημαντικά με συνεντεύξεις πριν να έρθουν στην Κύπρο.
-          Η υποχρέωση εξασφάλισης προξενικής θεώρησης πριν την άφιξη τουριστών ή επισκεπτών στην Κύπρο συνέβαλε στη μείωση τους αριθμού επισκεπτών που στη συνέχεια ζητούσαν πολιτικό άσυλο ή έμεναν ως παράνομοι εργάτες.
-          Επίσης, (σελ. 18) η σύντμηση του χρόνου εξέτασης των αιτήσεων μείωσε την υποβολή αιτήσεων.

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Στην ίδια Διημερίδα ο Δ/κτης Υπηρ. Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Αστυνομίας Αιμίλιος Λάμπρου ανέφερε (σελ. 19) ότι το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης εμφανίστηκε δειλά δειλά το 2000.
Η έξαρση άρχισε το 2004 με την υπογραφή της Πράξης Προσχώρησης της Κύπρου στην Ε.Ε.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει από το 2005 μέχρι τις αρχές του 2010 εισήλθαν παράνομα στην Κύπρο 43. 840 άτομα κυρίως μέσω κατεχομένων. Αυτός ο αριθμός δεν περιλαμβάνει όσους δεν συνελήφθησαν και δεν εκδιώχθηκαν.

Υπάρχουν και τα πιο κάτω ενδιαφέροντα στοιχεία:

Αφίξεις λαθρομεταναστών
αεροπορικώς κατά χρονολογία

2005
2.535
2006
880
2007
1.850
2008
1.500
2009
1.068
2010 (Ιαν. μέχρι Οκτ.)
2

Συλλήψεις αλλοδαπών και εργοδοτών κατά χρονολογία

          Έτος           Υποθέσεις     Αλλοδαποί    Εργοδότες

2005
362
626
362
2006
580
1.004
592
2007
706
1.126
734
2008
734
1.094
749
2009
1.193
1.617
1.208
2010 (Ιαν.-Οκτ.)
865
1.153
874


Σύμφωνα με τον κ. Λάμπρου (σελ. 23) απελαύνονται περίπου 3.000 κάθε χρόνο από το 2005.

Απελάσεις κατά χρονολογία

2005
2.849
2006
2.983
2007
2.892
2008
3.231
2009
3.673
2010 (Ιαν. μέχρι Οκτ.)
2.940


Αιτητές πολιτικού Ασύλου κατά χρονολογία

2005
7.651
2006
3.668
2007
5.163
2008
3.995
2009
2.795
2010 (Ιαν. μέχρι Οκτ.)
2.338

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι μέχρι τις 30 Νοεμβρίου 2010 ο αριθμός μειώθηκε στους 1.097.

Επίσης με βάση τα κυβερνητικά στοιχεία οι νέες αιτήσεις ασύλου συγκρινόμενες με την περίοδο 2003 – 2007 μειώθηκαν θεαματικά.

   Χρονολογία               Αιτήσεις

2003
4.032
2004
9.285
2005
7.291
2006
4.286
2007
5.905
2008
3.449
2009
2.663
2010 (Μέχρι 30 Νοεμβρίου)
2.089


Το σημαντικό από τα στοιχεία αυτά είναι ότι η πολιτική που εφαρμόστηκε από το 2008 και εντεύθεν απέδωσε. Μπορεί να μην απέδωσε τα αναμενόμενα αλλά αποδεικνύει ότι το κράτος δεν μένει αδιάφορο, όπως κάποιοι προσπαθούν να υποβάλουν.

ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ

Οι μεγαλύτερες αντιδράσεις προκαλούνται από τις φήμες και την παραπληροφόρηση που δημιουργούν την εντύπωση ότι όλοι οι αλλοδαποί λαμβάνουν επιδόματα και μάλιστα σε μεγάλα ποσά.

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η πολιτική της ένταξης των αιτητών ασύλου και των υπό καθεστώς πολιτικής προστασίας θεσπίστηκε το 2006 από τη Βουλή με ομόφωνη απόφαση, κατόπιν πρότασης που έστειλε στη Βουλή η κυβέρνηση Παπαδόπουλου.
Και όσοι από τους βουλευτές διαμαρτύρονται σήμερα, περιλαμβάνονται σε αυτούς που έδωσαν θετική ψήφο για να λαμβάνουν αυτά τα επιδόματα οι αλλοδαποί.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που κατάθεσε στη Διημερίδα ο υπεύθυνος των Υπηρεσιών Ευημερίας Ευτύχιος Χ’’ Χριστοδούλου (σελ. 34), τα επιδόματα που λαμβάνουν οι δικαιούχοι αλλοδαποί είναι ακριβώς τα ίδια με εκείνα που λαμβάνουν οι Ε/κύπριοι δικαιούχοι ανάλογα με την περίπτωση:

1ος παραλήπτης €452 + €226 ενοίκιο.
Για κάθε εξαρτώμενο άνω των 14 χρόνων €226 + €113 ενοίκιο.
Για κάθε εξαρτώμενο κάτω των 14 χρόνων €135 + €67 ενοίκιο.

Αξιοσημείωτα είναι και τα πιο κάτω στοιχεία:
Το 2010 εκδόθηκαν σε δικαιούχους συνολικά 25.639 επιταγές για 42.560 άτομα.
Η συνολική δαπάνη ήταν €191.594.816.

Από τις 25.639 επιταγές οι 1.529 αφορούσαν αλλοδαπούς.
Η συνολική δαπάνη ήταν €19.364..612.90.

Υπάρχουν και άλλα στοιχεία, όπως και αυτά της κυβέρνησης που θεωρώ ότι θα είναι πλεονασμός να τα αναφέρω.

Θα προσθέσω μόνο ότι παραμένει γεγονός ότι από το 2008 η κυβέρνηση Χριστόφια έθεσε σε εφαρμογή διαδικασίες αντιμετώπισης του προβλήματος μέσω μιας συγκροτημένης μεταναστευτικής πολιτικής. Κάτι που απουσίαζε τα προηγούμενα χρόνια και ευθύνεται για τη δημιουργία όλων αυτών των προβλημάτων.

Ήδη με διάφορες τροποποιήσεις αλλάζουν τα δεδομένα που αφορούν στην εξέταση των αιτήσεων ασύλου, στον περιορισμό της εισόδου στην Κύπρο και κυρίως σημειώνεται η έντονη απαίτηση και από την Κύπρο για να αναλάβουν όλες οι χώρες της Ε.Ε. το βάρος από την έλευση μεταναστών από τρίτες χώρες.
Ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαδικασίες για αγορά 2 ελικοπτέρων για εποπτεία της γραμμής αντιπαράταξης και άλλες ενέργειες προς τον σκοπό αυτό και όχι μόνο.
Επιπρόσθετα βρίσκονται υπό ανέγερση δύο νέοι χώροι υποδοχής μεταναστών στη Λεμεσό και στη Λάρνακα που θα μειώσει δραστικά τα παρεχόμενα επιδόματα στους αιτητές πολιτικού ασύλου.
Προσθέτω επίσης ότι για την περίοδο 2007 – 2013 η Κύπρος εξασφάλισε 50 εκατομμύρια ευρώ από την Ε.Ε. για αντιμετώπιση του προβλήματος.

Σημαντική επίσης είναι και η πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση και στο πρόβλημα της εκμετάλλευσης και εμπορίας προσώπων που πήρε τα εύσημα από την ίδια τν Ε.Ε.

Με όσα έχουν παρατεθεί καταρρίπτεται η κακόπιστη κριτική για έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής.
Παράλληλα αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται άλλη προσπάθεια ή ότι τα αποτελέσματα είναι ικανοποιητικά.
Αν αναλογιστεί κάποιος ότι μέχρι το 2008 υπήρξαν σπασμωδικές κινήσεις, είναι τουλάχιστον άδικο να κατηγορείται η σημερινή κυβέρνηση ότι δεν έπραξε τίποτε.

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ Ή ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ;


Είναι λοιπόν η Κύπρος ένα πολυπολιτισμικό νησί ή ένα ελληνικό νησί;
Το ένα αναιρεί το άλλο;
Αυτό είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί διότι το τελευταίο διάστημα λέγονται και γράφονται πολλά για το θέμα αυτό.
 
Η μονόπλευρη και μονοδιάστατη θεώρηση της ιστορίας της Κύπρου θέλει την Κύπρο Ελληνική και μόνο και στέλλει στο πυρ το εξώτερον κάθε άλλη άποψη.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει η ακριβώς αντίθετη άποψη. Ότι η Κύπρος είναι πολυπολιτισμική και όχι Ελληνική.

Θεωρώ ότι και οι δύο θέσεις αυτού του τύπου είναι εκ των πραγμάτων και ιστορικά λανθασμένες και θα προσπαθήσω πολύ συνοπτικά να καταθέσω τις απόψεις μου.

Διαβάζω σε ένα άρθρο του πρώην συνδικαλιστή Α. Βασιλείου στη Σημερινή της 19ης Φεβρουαρίου 2011:
«Στην Κύπρο, ένας είναι ο κυρίαρχος πολιτισμός από της αυγής της ιστορίας. Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ, πράγμα που επιβεβαιώνει καθημερινά η αρχαιολογική σκαπάνη. Υπεράνω δε της Γης τα πάντα και σε όλους τους τομείς είναι δημιουργήματα των ελληνικής καταγωγής αυτοχθόνων κατοίκων τής Κύπρου. Η Κύπρος είναι κοιτίδα ελληνικού πολιτισμού από της αυγής της ιστορίας και λίκνο Ορθοδοξίας εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια».

Λυπούμαι να παρατηρήσω ότι σε αυτή την παράγραφο συνυπάρχουν η αλήθεια και το ψέμα.
Θα συμφωνήσω ότι στα αρχαία χρόνια στην Κύπρο κυριάρχησε ο Ελληνικό Πολιτισμός τον οποίο διαδέχθηκε στη συνέχεια ο χριστιανικός.

Όμως η Κύπρος δεν ήταν Ελληνική από την αυγή της ιστορίας της.

Στην προϊστορική εποχή όλα τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν άγνωστης εθνικής προέλευσης.
Αυτοί δημιούργησαν το δικό τους πολιτισμό του τύπου Χοιροκοιτίας, Καλαβασού κλπ..
Αυτοί δεν ήταν Έλληνες αλλά όπως ήδη ανάφερα ήταν άγνωστης καταγωγής και οι οποίοι ανάπτυξαν σχέσεις, ιδιαίτερα στις εποχές του χαλκού με τις γειτονικές χώρες.

Στη συνέχεια ήρθαν οι Μυκηναίοι και άρχισε η επαφή των ντόπιων με τον Ελληνικό Πολιτισμό. Από το σημείο αυτό ξεκινά ο εξελληνισμός των κατοίκων της Κύπρου.
Από το σημείο αυτό και μετά η Κύπρος μεταμορφώνεται από κάθε άποψη και ακολουθεί παράλληλη πορεία με τις υπόλοιπες ελληνικές πόλεις, κράτη, βασίλεια.
Άρα, η άποψη που θέλει την Κύπρο ελληνική από τις απαρχές της ιστορίας της είναι λανθασμένη και καταρρίπτεται από την ίδια την ιστορία.

Αν και το ελληνικό στοιχείο ήταν κυρίαρχο στο νησί, οι επηρεασμοί από τις γύρω περιοχές ήταν (και είναι) εμφανείς.

Στη συνέχεια έρχονται οι Ρωμαίοι που φέρνουν μαζί τους τον δικό τους (παραπλήσιο με τον Ελληνικό) πολιτισμό.
Η Κύπρος είναι διάσπαρτη από μνημεία της ελληνικής και ρωμαϊκής περιόδου, επομένως δεν μπορούμε να απορρίψουμε ούτε αυτό το στοιχείο.

Ακολουθούν ανατροπές και αλλαγές κατακτητών και φτάνουμε στα χρόνια της Οθωμανοκρατίας και της Αγγλοκρατίας.
Εδώ θα σημειώσω ότι η μόνη προσπάθεια που έγινε για να αλλάξει ο πολιτισμός των Κυπρίων ήταν από τους Φράγκους. Και εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ότι οι Φράγκοι αποδείχτηκαν οι πιο στυγνοί αφού επιδίωκαν με το ζόρι να μετατρέψουν τους Κύπριους από ορθόδοξους σε Παπικούς χριστιανούς.

Όλους αυτούς τους αιώνες η Κύπρος ως κέντρο της περιοχής από άποψης γεωφυσικής, γεωστρατηγικής και οικονομικής υπήρξε πόλος έλξης ανθρώπων από όλες τις γνωστές φυλές της περιοχής.
Μαζί με τους κατακτητές οι σχέσεις αυτές άφησαν τα αποτυπώματα τους στην Κυπριακή κοινωνία.
Εντούτοις οι Κύπριοι κατάφεραν να συμβιώνουν με όλα αυτά τα ξένα στοιχεία και να τα αφομοιώνουν, χωρίς να αλλοιώνεται η δική τους φυσιογνωμία.
Κλασικό παράδειγμα είναι η γλώσσα που εξακολουθεί (και θα εξακολουθήσει) να είναι η Ελληνική αλλά με διάφορες προσμίξεις που δημιούργησαν την Κυπριακή Διάλεκτο.

***
  
Κάποιοι σήμερα, για καθαρά πολιτικούς λόγους, προσπαθούν να μας πείσουν ότι γίνεται προσπάθεια «επιβολής» του πολυπολιτισμού με στόχο να αλλάξει ο χαρακτήρας των Ελλήνων της Κύπρου!
Και ανακάλυψαν αυτή την προσπάθεια τα τελευταία 2 και κάτι χρόνια που στην διακυβέρνηση του τόπου βρίσκεται ο Δ. Χριστόφιας.

Χωρίς να το λένε αμφισβητούν ακόμα και αυτά που γράφουν τα σχολικά βιβλία ιστορίας και προσπαθούν να δώσουν την εντύπωση ότι ο όρος πολυπολιτισμός αντιβαίνει στην ελληνικότητα.

Το δυστύχημα είναι ότι αυτοί που προβάλλουν αυτούς τους ισχυρισμούς συνοδεύουν τα επιχειρήματα τους με ένα σωρό ρατσιστικές αναφορές του τύπου, τι πρόσφεραν στον πολιτισμό μας οι ινδοί, οι πακιστανοί και οι αραβικής καταγωγής, το έγκλημα αυξήθηκε λόγω των αλλοδαπών κλπ.

ΓΙΑΤΙ ΣΙΩΠΟΥΣΑΝ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ;

Το «περίεργο» στην όλη υπόθεση είναι ότι όλοι αυτοί οι «ακραιφνείς» Έλληνες ξύπνησαν τα τελευταία δυόμισι χρόνια και προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι αναφορές για πολυπολιτισμό στην Κύπρο γίνονται επί διακυβέρνησης Χριστόφια και στόχο έχει τον αφελληνισμό μας.

Γιατί, άραγε, δεν διαμαρτύρονταν όλοι αυτοί όταν και επί προηγούμενης διακυβέρνησης γινόταν λόγος για πολυπολιτισμική Κύπρο;
Γιατί παραπλανούν;
Και γιατί παραπλανούν συνειδητά; Κι εδώ είναι το πρόβλημα.

Στις 15 Οκτωβρίου 2005 ο Υπ. Εργασίας της κυβέρνησης Παπαδόπουλου Χρ. Ταλιαδώρος μίλησε στην Ζ΄ Ετήσια Συνδιάσκεψη του Επαρχιακού Συμβουλίου Ευημερίας Πάφου, με θέμα: «Η σύγχρονη πολυπολιτισμική κυπριακή κοινωνία, τα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργούνται και τρόποι αντιμετώπισής τους».

Είπε μεταξύ άλλων ότι «Η Κύπρος λόγω της γεωγραφικής της θέσης αποτελούσε
ανέκαθεν κομβικό σημείο συνάντησης λαών με ποικίλα πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Στο σταυροδρόμι αυτό της Ανατολής και της Δύσης, η Κύπρος ως κράτος αλλά και ως λαός έχει φυσιολογικά οδηγηθεί εδώ και χρόνια στην κατανόηση της ανάγκης για ειρηνική συνύπαρξη.
Οι διαφορετικοί πολιτισμοί θα πρέπει να μάθουν να ζουν δίπλα-δίπλα, με ειρηνικές ανταλλαγές, να διδάσκονται ο ένας από τον άλλο, να μελετούν ο ένας την ιστορία του άλλου, τα ιδανικά του, την τέχνη και την κουλτούρα του. Πρέπει, δηλαδή, να έχουμε
μια πολιτιστική και πνευματική αλληλοπεριχώρηση και ανταλλαγή δυνατοτήτων προς αμοιβαίο πλουτισμό και προς όφελος της ειρήνης».
Ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το δείτε εδώ: http://www.mlsi.gov.cy/mlsi/mlsi.nsf/All/8EE6BCEFEF7D45F8C225709E002E27BF/$file/05101001%CE%95%CE%A3%CE%95%20%CE%A0%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85.pdf

Συνεπώς καταρρίπτεται πανηγυρικά ο ισχυρισμός ότι οι αναφορές για πολυπολιτισμική Κύπρο άρχισαν να εμφανίζονται επί διακυβέρνησης Χριστόφια.

Γιατί δεν διαμαρτυρήθηκαν τότε αυτοί οι κύριοι;
Πού ήταν όταν οι ίδιες απόψεις και θέσεις διατυπώνονταν και επί προηγούμενης διακυβέρνησης;

***

Από την άλλη διατυπώνω την πλήρη διαφωνία μου και με την άλλη άποψη που θέλει τους Κύπριους να μην είναι Έλληνες.
Μόνο και μόνο η γλώσσα (διάλεκτος) πιστοποιεί του λόγου το αληθές.

Ούτε θεωρώ ότι η εμμονή στην Ελληνικότητα της Κύπρου και εμάς των Ε/κυπρίων δημιουργεί πρόβλημα στην επίλυση του κυπριακού.

Πρόβλημα δημιουργούν οι ακραίες απόψεις όπως του προαναφερόμενου αρθρογράφου και όχι η ελληνικότητα μας.

Η άποψη που έχουν κάποιοι ότι το κυπριακό θα λυθεί όταν απαρνηθούμε την εθνική μας καταγωγή (τόσο οι Ε/κύπριοι όσο και οι Τ/κύπριοι) ή εμμένοντας στην εθνική καθαρότητα της Κύπρου είναι εκτός πραγματικότητας.
Διότι η επιρροές τόσο από την Κύπρο όσο και από την Ελλάδα δεν θα πάψουν να υπάρχουν.

Επομένως καλά θα κάνουμε να δούμε τις πραγματικότητες και να μη δημιουργούμε ένα ιδανικό και φανταστικό κόσμο που καμία σχέση έχει με την πραγματικότητα.


Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Η ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΑ ΤΩΝ Ε/ΚΥΠΡΙΩΝ ΚΑΙ Ο ΣΕΝΕΡ ΕΛΤΖΙΛ




Ακόμα ένα χαστούκι εισέπραξε – ηχηρότατο αυτή τη φορά – η αμετροέπεια που χαρακτηρίζει κάποιους στην Κύπρο.

Ανέκαθεν πολλοί από εμάς δεν μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε ότι ακόμα και σε μια κοινωνική ομάδα ή σε μια εθνική ομάδα ή μια πολιτεία κ.ο.κ.  δεν υπάρχουν ομοιόμορφες ή πανομοιότυπες απόψεις.

Έτσι, ακόμα και αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές η πλειοψηφία των κυπρίων εξακολουθούν να αναλύουν πράγματα και καταστάσεις με μια μονομέρια, με τσουβάλιασμα και με απολυτότητα.
Π.χ.: Όλοι οι Έλληνες είναι καλοί, όλοι οι Τούρκοι είναι κακοί.

Μας αρκεί η εθνική ή πολιτική καταγωγή κάποιου για να τον κρίνουμε απόλυτα και αυστηρά αλλά και να του αποδώσουμε και προθέσεις που μπορεί να μην έχει.

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος θα αναφερθώ σε ένα γνωστό όνομα, Σενέρ Ελτζίλ.

Με τον άνθρωπο αυτό δεν έχω προσωπικές σχέσεις. Θυμούμαι όταν πήγα για ένα ρεπορτάζ στα κατεχόμενα το 2003/4, τότε με τις μεγάλες κινητοποιήσεις, βρέθηκα στην Ακαδημία των Δασκάλων που πραγματοποιούσαν απεργία διαμαρτυρόμενοι για τον διορισμό της κόρης του Έρογλου ως διευθύντριας.
Εκεί μίλησα με κάποιον εκπρόσωπο τους που μου είπε ότι ονομαζόταν Σενέρ Ελτζίλ. Ομολογώ ότι μου έκαναν εντύπωση οι δηλώσεις του.
Αυτές οι δηλώσεις μου στοίχησαν λίγες μέρες αργότερα την ολιγόωρη σύλληψη και την ανάκριση μου από τις κατοχικές αρχές. Ήταν τότε που ανακάλυψα ότι παρακολουθούσαν την κάθε κίνηση μου…
Και σπεύδω να τονίσω ότι αυτό δεν συμβαίνει μόνο με μένα.

Αργότερα συνομίλησα με τον Σενέρ αρκετές φορές από το ραδιόφωνο.

Ομολογώ ότι ο Σενέρ Ελτζίλ μου δημιούργησε πολύ θετική εντύπωση και ένιωσα ότι με αυτό τον άνθρωπο και ότι αυτός εκφράζει μας ενώνουν πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορεί – ενδεχόμενα – να μας χωρίζουν. Επαναλαμβάνω ότι δεν έχω προσωπική σχέση και επαφή μαζί του γι’ αυτό και δεν μπορώ να ξέρω επακριβώς και συνολικά τις απόψεις του.

ΧΘΕΣ ΤΟΝ ΕΒΡΙΖΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΝ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ

Σήμερα αυτός ο άνθρωπος είναι η ψυχή όσων συμβαίνουν στα κατεχόμενα.
Όλα τα Μέσα Ενημέρωσης επικαλούνται τις δηλώσεις του, προβάλλουν τις δραστηριότητες τους, τον αναζητούν για δηλώσεις για όσα συμβαίνουν στα κατεχόμενα.
Με άλλα λόγια στην Ε/κυπριακή πλευρά μετατρέπεται σιγά σιγά σε ένα είδος συμβόλου. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δημοσιογράφοι και αναλυτές άρχισαν να μιλούν για τον Σενέρ και να τον παρουσιάζουν ως τον άνθρωπο που έχει το θάρρος να παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα.
Τον επικαλούνται ελληνοκύπριοι πολιτικοί για να καταδείξουν ότι στα κατεχόμενα υπάρχει κατοχή από την Τουρκία, ότι τα κατεχόμενα ελέγχονται πλήρως και εξαρτώνται από την Άγκυρα.

Ανακάλυψαν ξαφνικά ότι υπάρχουν αρκετοί Σενέρ στα κατεχόμενα και ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτές τις απόψεις.

Μόνο που κάποιοι «ξέχασαν» ότι το 2009 ο Σενέρ Ελτζίλ ήταν ο κακός Τούρκος που προσπαθούσε να πλήξει την Κυπριακή Δημοκρατία διεκδικώντας μια θέση στον «Οργανισμό Συντεχνιών Ευρωπαίων Εκπαιδευτικών» (ETUCE).

Δέχθηκε την έντονη επίθεση των ηγεσιών της ΠΟΕΔ, της ΟΕΛΜΕΚ και της ΟΛΤΕΚ για την υποψηφιότητα που έθεσε.
Όσοι έχουν μνήμη θυμούνται τις επιθέσεις που δέχθηκε, τι έγραφαν οι εφημερίδες, ότι ένας Τούρκος ταπείνωσε την Κυπριακή Δημοκρατία, ότι ηττηθήκαμε με την εκλογή ενός Τούρκου!

Τότε ο Σενέρ ήταν Τούρκος, σήμερα είναι Τουρκοκύπριος.
Τότε ήταν εκπρόσωπος του «κράτους» των κατεχομένων, ανεξάρτητα αν ο άνθρωπος δήλωνε ανέκαθεν ότι εκπροσωπεί την Κυπριακή Δημοκρατία και όχι τα κατεχόμενα αφού η οργάνωση του είναι εγγεγραμμένη και αναγνωρισμένη από την Κυπριακή Δημοκρατία από το 1968.

Σήμερα είναι ο Σενέρ Ελτζίλ, ο… καλός συμπατριώτης μας που μάχεται εναντίον της κατοχής…!!!

ΟΙ Ε/ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ

Διερωτώμαι, πού είναι σήμερα οι ηγεσίες αυτών των οργανώσεων;
Ποια είναι η θέση τους έναντι των όσων συμβαίνουν;
Ποια είναι η στάση τους έναντι του Σενέρ Ερτζίλ;
Ξεκαθαρίζω ότι μιλώ για τις ηγεσίες αλλά και κάποιες οργανώσεις μέλη των συντεχνιών και όχι για όλους τους εκπαιδευτικούς και όλες τις οργανώσεις οι οποίες διαφοροποιούνται στο θέμα αυτό.

Ας αποτολμήσουμε μόνο μια σύγκριση μεταξύ της οργάνωσης των Τ/κυπρίων δασκάλων και των δικών μας εκπαιδευτικών οργανώσεων.
Ποια είναι η συνεισφορά τους στο κυπριακό πέρα από κάποιες καλουπωμένες θέσεις που είναι εντελώς αντιπαραγωγικές;
Σε τι έχουν αλλάξει οι θέσεις τους, σε ποιο βαθμό έχουν εκσυγχρονιστεί όταν παραμένουν ακόμα προσκολλημένες σε ένα κακώς νοούμενο εθνικό συμφέρον;
Γιατί ακόμα και σήμερα μετά την έντονη δράση της ΚΤΟS οι ηγεσίες των Ε/κυπριακών οργανώσεων εξακολουθούν να τηρούν σιγή ιχθύος;
Γιατί αρνούνται ακόμα κάθε επαφή με την Τ/κυπριακή οργάνωση αλλά και την ανταλλαγή επισκέψεων μεταξύ Ε/κυπρίων και Τ/κυπρίων μαθητών;

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΕΙ Ο Ν. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ;


Είναι ηλίου φαεινότερο ότι όσο κοντεύουμε στις εκλογές ο ΔΗΣΥ κάνει και θα συνεχίσει να κάνει κινήσεις που (θα) προσεγγίζουν θέσεις και απόψεις άλλων χώρων και ιδιαίτερα του ακροδεξιού και του ΕΥΡΩΚΟ.

(ΕΠΑΝΑ)ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΟΚΑ Β’

Όσον αφορά την ακροδεξιά θα σημειώσω τη στροφή που έκανε και την διατύπωση της αντίθεσης του στην έκδοση του πορίσματος για το φάκελο της Κύπρου, τη στιγμή που όταν γινόταν η συμφωνία μεταξύ των κομμάτων ο ΔΗΣΥ δεν έφερε καμία ένσταση, ούτε θυμήθηκε ότι το πόρισμα θα δινόταν λίγο πριν τις εκλογές.
Με τη στάση του σε αυτό το θέμα το κόμμα της αντιπολίτευσης μας αναγκάζει να θυμηθούμε ξανά και να αιτιολογήσουμε γιατί ο ΔΗΣΥ εκφράζει αυτή τη θέση.
Μας αναγκάζει να θυμηθούμε γιατί ενίσταται και μεμψιμοιρεί.
Μας αναγκάζει να φέρουμε στη μνήμη μας το ιστορικό παρελθόν του κόμματος που κατέβαλε πολλούς κόπους και θυσίες να απαλλαγεί από αυτό.

Θα μου πείτε ότι θυμήθηκα το πραξικόπημα και τους πραξικοπηματίες που στέγασε και εξακολουθεί να στεγάζει ο ΔΗΣΥ;     
Όχι, σε καμία περίπτωση. Ο ίδιος ο ΔΗΣΥ μας αναγκάζει να σκεφτούμε και να θυμηθούμε αυτά τα γεγονότα.

Δεν μπορούμε ασφαλώς να διαγράψουμε και την υπεράσπιση που προσπάθησαν να δώσουν στον Γρίβα τόσο ο βουλευτής Γ. Γεωργίου όσο και ο Δ. Ταλιαδώρος στην εκπομπή «Το Συζητάμε» τη Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011.

Και ασφαλώς δεν μπορεί να παραγραφεί η παρουσία του ίδιου του Ν. Αναστασιάδη αλλά και άλλων στελεχών του κόμματος στο μνημόσυνο του Γρίβα στη Λεμεσό.
Ούτε η προσπάθεια υπεράσπισης που κατέβαλε ο εκπρόσωπος τύπου του κόμματος Χ. Γεωργιάδης προς την ενέργεια της ηγεσίας του κόμματος.

Κι εδώ πρέπει να σημειώσουμε και τον ανταγωνισμό που υπάρχει με το ΕΥΡΩΚΟ στην προσέγγιση της ακροδεξιάς αφού η ενέργεια του ΔΗΣΥ μπορεί να εκληφθεί και ως προσπάθεια να μην αφήσει το ΕΥΡΩΚΟ να διεισδύσει στο χώρο. Θυμίζουμε και πάλι την προσπάθεια που έκανε ο Ρ. Ερωτοκρίτου να προσεγγίσει τα ΕΟΚΑ Βήτικα στοιχεία στην εκδήλωση που διοργάνωσε το ΚΕΑ στη Λεμεσό στις 24 Ιανουαρίου 2011.

Σημειώνουμε επίσης και την ταυτόσημη θέση του ΕΥΡΩΚΟ με τον ΔΗΣΥ όσον αφορά το θέμα του «Φακέλου της Κύπρου».

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΕΥΡΩΚΟ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Στροφή προς τους ψηφοφόρους του ΕΥΡΩΚΟ επιχειρεί ο ΔΗΣΥ και στο κυπριακό και η προσέγγιση άρχισε πριν από μερικούς μήνες.   

Ενώ το κόμμα της αντιπολίτευσης παρουσιαζόταν ως ένθερμος υποστηρικτής της πολιτικής του προέδρου της Δημοκρατίας στο κυπριακό, σε βαθμό που να κατηγορείται από τους αντιπάλους του ως συγκυβερνών κόμμα και ο ίδιος ο Ν. Αναστασιάδης ως συγκυβερνήτης, πριν από μερικούς μήνες (με επιστολή Χρ. Πουργουρίδη) σημείωνε την πρώτη μεταστροφή του όσον αφορά την εκ περιτροπής προεδρεία.

Ενώ μέχρι τότε δεν διατύπωνε καμία ένσταση, προφανώς κάτω από την επίδραση των δημοσκοπήσεων και προετοιμαζόμενο το κόμμα για τις βουλευτικές εκλογές διακήρυξε τη διαφωνία του με τη συγκεκριμένη πρόταση!

Επίσης το τελευταίο διάστημα ακούμε τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ να μιλά για λύση Ευρωπαϊκών προδιαγραφών, θέση που μέχρι πρόσφατα απουσίαζε από την ορολογία του κόμματος.
Θυμίζουμε και πάλι πως όταν ο κ. Αναστασιάδης συναντήθηκε με τον Φ.Σ. Σογιέρ και περιγράφοντας τη λύση που επιδίωκε το κόμμα του, απουσίαζε η αναφορά σε λύση ευρωπαϊκών προδιαγραφών (ΚΥΠΕ 2.12.2009).

Ούτε ακόμα στη συνάντηση του με τον Ντ. Έρογλου αναφέρθηκε σε Ευρωπαϊκών προδιαγραφών λύση αλλά περιορίστηκε να πει ότι «ο στόχος μας δεν πρέπει να είναι άλλος από μια επανενωμένη Κύπρο μέσα σε μια ενωμένη Ευρώπη» (ΚΥΠΕ 5/7/2010).

Η ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΧΡ. ΚΛΗΡΙΔΗ

Πιο έμπρακτο δείγμα προσέγγισης των θέσεων του ΕΥΡΩΚΟ είναι η συμπερίληψη του Χρίστου Κληρίδη στα ψηφοδέλτια του ΔΗΣΥ.
Σημειώνουμε ακόμα ότι ο Χρ. Κληρίδης διορίστηκε σύμβουλος του Ν. Αναστασιάδη για το κυπριακό!
Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να αναφερθώ στη μεγάλη αντίφαση. Ο Νίκος Αναστασιάδης, ο πρωτοπόρος του «Ναι» διόρισε σύμβουλο του τον κατεξοχήν εκπρόσωπο του «Όχι»!

Και σαν να μην έφτανε αυτό, τον περιέλαβε και στο ψηφοδέλτιο.

Μιλώντας στον ΑΣΤΡΑ την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ είπε ότι η επιλογή Κληρίδη είναι επιλογή της άλλης άποψης.
Τι σημαίνει αυτό;
Ο ΔΗΣΥ είναι κόμμα ή λέσχη συζητήσεων;

Ο κ. Αναστασιάδης είπε ότι όταν ο Χρ. Κληρίδης θα μιλά και θα αναπτύσσει τις θέσεις του στο κυπριακό, δεν θα εκφράζουν τον ίδιο ούτε το κόμμα!
Προς τι λοιπόν να είναι υποψήφιος ΤΟΥ κόμματος;

Εγώ είμαι, είπε, ο αρχηγός του κόμματος κι εγώ εκφράζω τις επίσημες θέσεις του κόμματος.
Και πρόσθεσε ότι οι προτάσεις που κατέθεσε ο ΔΗΣΥ στο Εθνικό Συμβούλιο εγκρίθηκαν ομόφωνα από τα όργανα του κόμματος!
Πώς είναι δυνατόν να συμφώνησαν όλοι όταν είναι γνωστές οι διαφορετικές θέσεις τους στο κυπριακό;

Και ο Χρ. Κληρίδης, όπως και ο Παρ. Σαμάρας (αν τελικά περιληφθεί στο ψηφοδέλτιο και ο οποίος επίσης προέρχεται από το ΕΥΡΩΚΟ) εκφράζονται εναντίον της Δ.Δ.Ο., πώς θα αντιδρά ο πρόεδρος του κόμματος;
Θα λέει απλά ότι τις θέσεις τις εκφράζει ο ίδιος;

Οι ενέργειες του Ν. Αναστασιάδη δείχνουν ξεκάθαρα ότι μετακινείται βήμα βήμα από τις πάγιες θέσεις του στο κυπριακό με στόχο τις προεδρικές του 2013, όσο και αν καταβάλλει προσπάθεια να το διαψεύσει.
Και θα το διαπιστώσουμε αυτό μετά τις βουλευτικές εκλογές όπου η στροφή θα είναι πλήρης.

ΑΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Αναστασιάδης είπε ότι ο ΔΗΣΥ είναι αστικό κόμμα.
Βεβαίως περιορίστηκε να πει ότι ένα αστικό κόμμα δεν έχει τόσο αυστηρές δομές όπως άλλα κόμματα.
Μόνο που παρέλειψε να πει ότι ένα κόμμα που αυτοχαρακτηρίζεται ως αστικό έχει ως ιδεολογία την στήριξη των συμφερόντων της συγκεκριμένης τάξης που χαρακτηρίζεται ως αστική.

Μήπως έτσι μπορούν να ερμηνευτούν οι τοποθετήσεις του ΔΗΣΥ και η συνεχής άρνηση του για φορολόγηση των εχόντων και κατεχόντων;
Είναι τυχαίο άραγε ότι μέχρι αυτή τη στιγμή ο ΔΗΣΥ δεν κατέθεσε ούτε μία πρόταση για αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης αλλά περιορίζεται σε επικρίσεις;