tag:blogger.com,1999:blog-2766200639865211189.post3601545023254452064..comments2023-10-24T13:00:52.240+03:00Comments on Παντος Καιρου: ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣΜιχάληςhttp://www.blogger.com/profile/03298883798841354352noreply@blogger.comBlogger13125tag:blogger.com,1999:blog-2766200639865211189.post-20483274093204664942009-02-11T10:29:00.000+02:002009-02-11T10:29:00.000+02:00Λεμέσια Έμαθα πάντα να γράφω και να υπογράφω. Να μ...Λεμέσια <BR/><BR/>Έμαθα πάντα να γράφω και να υπογράφω. Να μη χρησιμοποιώ ψευδώνυμα. <BR/>Δεν είμαι από αυτούς που φοβούνται να πούνε τη γνώμη τους ή την άποψη τους επώνυμα.<BR/><BR/>Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι μερικοί λαλίστατοι φίλοι, έχουν τη δυνατότητα να μιλάνε και να λένε πολλά όταν συζητούνται γενικά θέματα.<BR/>Όταν είναι συγκεκριμένο το θέμα, δεν ξέρω γιατί, κάπου δένεται η γλώσσα κάποιων.<BR/><BR/>Ειλικρινά δεν ξέρω αν πρόκειται για αδιαφορία, για άγνοια ή για φόβο να συζητούνται τέτοια θέματα.<BR/><BR/>Πάντως θα πρέπει να πω ότι από αυτό το ιστολόγιο περνούν περίπου 500 άνθρωποι την εβδομάδα.<BR/>Παρακολουθούν τι γράφεται εδώ.<BR/>Ελάχιστοι συμμετέχουν στη δημόσια συζήτηση και παρατηρώ ότι κάποιοι επιδιώκουν την προσωπική ανταλλαγή απόψεων μέσω μηνυμάτων παρά τη δημόσιο συζήτηση.<BR/>Δεν ξέρω γιατί.<BR/><BR/>Κατανοώ τους προβληματισμούς σου και δεν νομίζω να βρίσκονται μακριά από μια σχετική πραγματικότητα.<BR/><BR/>Στην Κύπρο ακόμα φοβούμαστε να μιλήσουμε.<BR/>Είναι κι αυτό ένα κατάλοιπο που πέρασε (φαίνεται) και ριζώθηκε στο DNA μας.<BR/><BR/>Αρκεί να σου πω ότι κάποιοι κοντινοί μου άνθρωποι συνομήλικοι αλλά και μεγαλύτεροι με ρωτούν πολλές φορές αν δεν φοβούμαι και λέω όσα λέω.<BR/>Αυτό λέει πολλά…<BR/><BR/>Ωστόσο, αισθάνομαι τυχερός που ζω στην Κύπρο. Και έτυχε να ζήσω σημαντικές πτυχές της ιστορίας της…Μιχάληςhttps://www.blogger.com/profile/03298883798841354352noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2766200639865211189.post-62383412908138500042009-02-11T10:27:00.001+02:002009-02-11T10:27:00.001+02:00@ ruth_less Σε χαιρετώ,Συμφωνώ και επαυξάνω.Και δυ...@ ruth_less <BR/><BR/>Σε χαιρετώ,<BR/><BR/>Συμφωνώ και επαυξάνω.<BR/>Και δυστυχώς σε αυτή την περίπτωση, η αποκλειστική ευθύνη βαραίνει τους συναδέλφους μου δημοσιογράφους που πραγματικά μερικοί αφηνίασαν με το θέμα αυτό.<BR/><BR/>Τα πάντα θυσία στο βωμό της τηλεθέασης, δυστυχώς.<BR/><BR/>Και ας μου λέγανε κάποιοι συνάδελφοι προχθές ότι οι αντιρρήσεις μου στην προβολή αυτού του θέματος ήταν χωρίς περιεχόμενο…Μιχάληςhttps://www.blogger.com/profile/03298883798841354352noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2766200639865211189.post-30466661835597834372009-02-11T10:27:00.000+02:002009-02-11T10:27:00.000+02:00@ politispittasΕίτε υπάρξει είτε δεν υπάρξει λύση ...@ politispittas<BR/><BR/>Είτε υπάρξει είτε δεν υπάρξει λύση (που το απεύχομαι) το θέμα αυτό πρέπει να ξεκαθαρίσει. <BR/>Η Τουρκία πρέπει να συνεργαστεί σε αυτό το ανθρωπιστικό θέμα και να δώσει όλες τις πληροφορίες.<BR/>Το ίδιο και οι αρμόδιες υπηρεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας.<BR/><BR/>Όσον αφορά την περιέργεια σου, οι επαγγελματίες του κυπριακού φοβούμαι ότι δεν θα εκλείψουν…Μιχάληςhttps://www.blogger.com/profile/03298883798841354352noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2766200639865211189.post-9155077063060553832009-02-10T22:55:00.000+02:002009-02-10T22:55:00.000+02:00Μιχάλη,ούτ' εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν ζωντανοί αγνο...Μιχάλη,<BR/>ούτ' εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν ζωντανοί αγνοούμενοι. Ο λόγος που σου γράφω πάλι σε αυτή την ανάρτηση όμως, είναι γιατί έμεινα έκθαμβη με το μειωμένο ενδιαφέρον που αντανακλάται στον αριθμό των σχολίων. Το γεγονός ότι ζεις κι εργάζεσαι στην Κύπρο (ως δημοσιογράφος μάλιστα) κι ότι γράφεις επώνυμα σε αυτό το ιστολόγιο θα έπρεπε να συμβάλει σε μία συζήτηση άνω των 100 σχολίων τουλάχιστον. Ένα από τα πιο σοβαρά θέματα του πρόσφατου, αιματηρού μας παρελθόντος είναι αυτό των αγνοουμένων. Τόση αδιαφορία πια; Και μετά απορούμε με την επιθετική συμπεριφορά βουλευτού εναντίον της διευθύντριας του εγκλωβισμένου σχολείου. Φαίνεται ότι ο πολιτικός και κοινωνικός περίγυρος ανέχεται αδιαμαρτύρητα αυτά τα φαινόμενα. Ειλικρινά, μερικές φορές χαίρομαι που δε ζω στην Κύπρο. Δεν ξέρω αν θα άντεχα τόση νάρκωση κι απάθεια γύρω μου. <BR/><BR/>Μια πολύ απογοητευμένη Λεμέσια της Διασποράς. Συγχωρέστε με.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2766200639865211189.post-56612471383661308002009-02-10T00:41:00.000+02:002009-02-10T00:41:00.000+02:00Το θέμα των αγνοουμένων έτυχε πλήρης εκμετάλλευσης...Το θέμα των αγνοουμένων έτυχε πλήρης εκμετάλλευσης και σκληρότητας, παρόλες τις φανφάρες, απ΄όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις. Τώρα αφιερώνονται ολόκληρα προγράμματα με περιγραφές για το πως ήταν οι σκελετοί που βρίσκουν στους τάφους, πόσες σφαίρες είχαν στο κεφάλι κλπ. Δεν χωρά ο νους μου τόση σκληρότητα και απάνθρωπη μεταχείριση του όλου θέματος, από εμάς τους ίδιους... Δεν φτάνει που δεν είπαμε ποτέ την αλήθεια στους ηλικιωμένους - όσους έμειναν - γονείς, τώρα τους τρέφουμε και τη φαντασία τους με εικόνες φρίκης... Πόσο ανέντιμοι όλοι πράγματι.ruth_lesshttps://www.blogger.com/profile/13692414073434352083noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2766200639865211189.post-76190961916403092732009-02-09T16:57:00.000+02:002009-02-09T16:57:00.000+02:00Το πιο αισχρό, το πιο χυδαίο από όλα είναι το σκλη...Το πιο αισχρό, το πιο χυδαίο από όλα είναι το σκληρό πολιτικό πόκερ που παίχτηκε για χρόνια και χρόνια πάνω στους αγνοούμενους και τους δικούς τους. <BR/><BR/>Λαμπρό παράδειγμα πολιτικού κυνισμού και απόλυτου αμοραλισμού από τους επαγγελματίες καριερίστες του "επαγγέλματος Κυπριακό". <BR/><BR/>Δεν είμαι τόσο περίεργος με το τι θα γίνει αν υπάρξει Λύση. Πιστεύω πως θα βρεθούν οι τρόποι για να δουλέψει. <BR/><BR/>Είμαι περιέργος για το τι θα γίνει αν ΔΕΝ υπάρξει και πάλι Λύση, αν η διαδικασία αποδειχθεί άγονη ή αν το Σχέδιο δεν γίνει δεκτό από την μία (την όποια) πλευρά. Από τις λίγες φορές που δεν θέλω να ικανοποιηθεί η περιέργειά μου.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03159917614393686226noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2766200639865211189.post-3463039826202354902009-02-09T08:33:00.000+02:002009-02-09T08:33:00.000+02:00@ stalamatia Ποιοι και πότε θα πληρώσουν γι αυτές ...@ stalamatia <BR/><BR/>Ποιοι και πότε θα πληρώσουν γι αυτές όλες τις ψεύτικες ελπίδες;<BR/>Οι ίδιοι οι συγγενείς των αγνοουμένων πότε θα ζητήσουν ευθύνες για τον πόνο και την ελπίδα που συντηρούσαν κάποιοι σκόπιμα;<BR/><BR/> <BR/>@ Anef_Oriwn <BR/><BR/>Είδα το άρθρο.<BR/><BR/>Το σύνθημα της διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων το ακούμε για 35 χρόνια.<BR/>Ευτυχώς οι ταυτοποιήσεις άρχισαν να αποδίδουν σε κάποιο βαθμό, απαντώντας μερικά ερωτήματα και κυρίως το τι έγιναν αυτοί οι άνθρωποι.<BR/>Απομένει να ξεκαθαρίσει το πώς…Μιχάληςhttps://www.blogger.com/profile/03298883798841354352noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2766200639865211189.post-24203392382676810992009-02-08T21:28:00.000+02:002009-02-08T21:28:00.000+02:00Τραγικότατο το θέμα των αγνοούμενων τραγικοί και ο...Τραγικότατο το θέμα των αγνοούμενων τραγικοί και οι συγγενείς τους. Πρωταρχική σημασία έχει (κατά τη γνώμη μου) πέραν από τη διακρίβωση της τύχης τους (που σιγά σιγά με τις ταυτοποιήσεις γίνεται πράξη) είναι και η διασαφήνιση των συνθηκών κάτω από τις οποίες χάθηκε έκαστος ένας, ούτως ώστε να καταγράφει και η προσωπική ιστορία του.<BR/><BR/>******<BR/>Μιχάλη, <BR/>Στην σημερινή (κυπριακή) “Καθημερινή”, υπάρχει ένα άρθρο με την ιστορία των 5 αγνοουμένων που φαίνονται στη δεύτερη φωτογραφία της ανάρτησης σου.<BR/><BR/>Anef_Oriwn<BR/>Κυριακή 8/2/2009 – 9:27 μ.μ.Anef_Oriwnhttps://www.blogger.com/profile/14963150524142053209noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2766200639865211189.post-5189127457782347782009-02-08T17:17:00.000+02:002009-02-08T17:17:00.000+02:00Όταν πάω Κύπρο και έρχετε από το σπίτι ο πεθερός τ...Όταν πάω Κύπρο και έρχετε από το σπίτι ο πεθερός της ξαδέλφης μου ξέρεις τι με ρωτά κάθε φορά?<BR/>Κόρη μου στη Ελλάδα τι λένε για τους αγνοούμενους?Εχασε το παλλικάρι του ,μέχρι τώρα αγνοείτε.Τι να πεις σε αυτόν τον γέρο άνθρωπο που λέει ο Μιχάλης μου και πιστεύει ότι μπορεί να είναι στην Τουρκία παντρεμένος και να έχει και μωρά και περιμένει να γυρίσει κοντά του με την γυναίκα του και τα μωρά που θα έχει αποκτήσει.<BR/>Φτιάχνουν σενάρια μονοι τους τα γερόντια γιατί κανένας δεν έχει τα κότσια να βγει και να πει τι έγινε.stalamatiahttps://www.blogger.com/profile/00501878352330037470noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2766200639865211189.post-27627018017113680672009-02-08T10:44:00.000+02:002009-02-08T10:44:00.000+02:00Μερόπη,Τελικά φαίνεται ότι δεν υπάρχει οικογένεια ...Μερόπη,<BR/><BR/>Τελικά φαίνεται ότι δεν υπάρχει οικογένεια σε τούτο τον τόπο που να μην έχει επηρεαστεί από αυτή την κατάσταση.<BR/>Συμφωνώ μαζί σου και αυτό τονίζω, ότι είναι καιρός να τελειώσουν τα ψέματα.<BR/>Να πούνε την αλήθεια στον κόσμο.<BR/><BR/>Όσοι δεν έχουν δικό τους αγνοούμενο, ίσως δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτό το πράγμα.<BR/>Πόσο πόνο προκαλεί, πόσα ψυχολογικά και άλλα προβλήματα.<BR/><BR/>Μεγάλωσαν παιδάκια που δεν γνώρισαν τον πατέρα (κυρίως) και στο σχολείο ήταν πασίγνωστο ότι ήταν τα παιδιά κάποιου αγνοούμενου.<BR/>Το τραγικό είναι ότι κάποιοι γνώριζαν ότι στην πραγματικότητα τα παιδιά αυτά ήταν ορφανά.<BR/>Τους συντηρούσαν όμως μια ψεύτικη ελπίδα.<BR/><BR/>Αυτό δεν είναι εγκληματικό;Μιχάληςhttps://www.blogger.com/profile/03298883798841354352noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2766200639865211189.post-11444312798886900292009-02-08T10:16:00.000+02:002009-02-08T10:16:00.000+02:00Κάθε φορά που διαβάζω τέτοια κείμενα, ένας κόμπος ...Κάθε φορά που διαβάζω τέτοια κείμενα, ένας κόμπος στο λαιμό κάθεται και αργεί να φύγει. Την τελευταία μέρα πριν την εισβολή του Αττίλα πήγαμε για θαλάσσιο μπάνιο στην παραλία "5 μίλι" της Κερύνειας, όπου τα χαράματα αποβιβάστηκαν οι πρώτες Τούρκικες στρατιωτικές δυνάμεις. Εκεί έμενε η οικογένεια ενός μακρινού μου θείου (εξαδέλφου της μητέρας μου). Είδαμε το θείο, θεία, εξαδέλφη, συνομιλήσαμε μαζί τους. Ήταν η τελευταία φορά. Χάθηκαν, θεωρούνται αγνοούμενοι σήμερα. Έζησαν τα δυο αγόρια της οικογένειας που τότε υπηρετούσαν τη στρατιωτική τους θητεία και έλειπαν από το σπίτι. Η απώλεια αυτής της οικογένειας παραμένει πάντα ένα αγκάθι στην καρδιά μας. Είναι καιρός να βγουν όλα στο φως, ένθεν και ένθεν. Είναι φανερό ότι σήμερα δεν υπάρχουν ζωντανοί αγνοούμενοι, ας μας πουν όμως τι ακριβώς τους συνέβη. Τουλάχιστον αυτό.Meropihttps://www.blogger.com/profile/08776784521735229250noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2766200639865211189.post-10889179103769609302009-02-08T09:23:00.000+02:002009-02-08T09:23:00.000+02:00Αγαπητή Λεμέσια Η προσφορά της Σεβγκιούλ αλλά και ...Αγαπητή Λεμέσια <BR/><BR/>Η προσφορά της Σεβγκιούλ αλλά και των άλλων που αναφέρεις είναι πολύτιμη.<BR/>Διαβάζω κάθε Κυριακή τα άρθρα της και πρέπει να σημειώσουμε ότι αποδεικνύει ότι έγνοια της είναι η διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων ανεξάρτητα αν είναι ε/κ ή τ/κ.<BR/>Επισημαίνω ότι κατά καιρούς ασχολήθηκαν και άλλοι αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο και στόχο. Αυτοί περιορίζονταν μόνο στους ε/κ και η προσπάθεια τους είχε σκοπιμότητες οι οποίες εντάσσονται στο πλαίσιο των όσων αναφέρω στην ανάρτηση μου.<BR/><BR/>Ελπίζω μόνο, η υποκρισία που υπάρχει σε αυτό το θέμα να τερματιστεί σύντομα. Το θέμα αυτό δεν προσφέρεται για προς πολιτική ή «εθνική» εκμετάλλευση.<BR/><BR/>Το περιστατικό που αναφέρεις (ή άλλα παρόμοια) δεν συμβαίνει μόνο στο δικό σου περιβάλλον.<BR/><BR/>Ακόμα χειρότερη όμως υπήρξε η εκμετάλλευση από επιτήδειους που έπαιρναν λεφτά από οικογένειες αγνοουμένων για να τους δώσουν δήθεν πληροφορίες.<BR/><BR/>Πάντως δεν ξέρω ποια είναι η δική σου γνώμη, αλλά εγώ πιστεύω ότι σήμερα δεν υπάρχουν ζωντανοί αγνοούμενοι.Μιχάληςhttps://www.blogger.com/profile/03298883798841354352noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2766200639865211189.post-70760966901801181622009-02-07T13:16:00.000+02:002009-02-07T13:16:00.000+02:00Μιχάλη,ξέρεις πόσες φορές ξεκίνησα να γράφω για τη...Μιχάλη,<BR/><BR/>ξέρεις πόσες φορές ξεκίνησα να γράφω για τη Σεβγκιούλ Ουλουντάγκ και δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω το κείμενο; Αμέτρητες. Δεν μπορώ ν'ασχολούμαι με φονικά. Όμως κάποιος πρέπει να αναλάβει σοβαρά επιτέλους αυτή την υπόθεση. Η Σεβγκιούλ βοήθησε πολλές οικογένειες και στις δύο πλευρές για την εξακρίβωση των αγνοουμένων τους. Μαζί με τον Αγκαστινιώτη και τον Παράσχο. Αυτό είναι και το πιο σωστό πλαίσιο. Πέρα από πολιτικές σκοπιμότητες, συνθηματολογίες και αριθμούς. Χρόνια ολόκληρα διηγούνταν παπάδες, νεκροθάφτες κι πολλοί άλλοι μάρτυρες για αγνοούμενους τους οποίους έθαψαν στις ελεύθερες(!) περιοχές και κανένας δεν έκανε τίποτα. <BR/><BR/>Έχω επίσης ένα θείο αγνοούμενο. Η (μακαρίτισσα) μητέρα του κάθε φορά που διαφαινόταν ελπίδα στον ορίζοντα για λύση του κυπριακού, τού αγόραζε καινούρια ρούχα και τα πρόσθετε στην παλιά του γκαρνταρόμπα μαζί με τις ναφθαλίνες και τις λεβάντες. Απορώ πώς μπορούν τόσα χρόνια οι διάφορες "υπηρεσίες" να παίζουν με το δράμα τόσων οικογενειών...Anonymousnoreply@blogger.com