Στις 11 Απριλίου συμπληρώνονται 45 χρόνια από τη δολοφονία των Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και του Κώστα Μισιαούλη.
Οι δύο φίλοι πήγαιναν για οργανωτική δουλειά περνώντας από το τ/κυπριακό χωριό Λουρουτζίνα.
Ο Μισιαούλης συνόδευε τον Καβάζογλου ο οποίος θα συναντούσε τ/κύπριους στο χωριό και θα συντόνιζαν τον αγώνα τους ενάντια στον τ/κυπριακό εθνικισμό γα την υπεράσπιση της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Με αφορμή τη θυσία τους παραθέτω ένα βίντεο (δικής μου παραγωγής) για τις συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την περίοδο μέσα στην τ/κυπριακή κοινότητα.
16 σχόλια:
Να είσαι καλά βρε Μιχάλη.
Συγκλονιστικό το βίντεο.
Σε ευχαριστώ από βάθους καρδίας που μας μεταφέρεις πτυχές της ιστορίας μας που δεν γνωρίζαμε.
Συνέχισε, το έχουμε ανάγκη.
Όντως υπάρχουν σημεία που δεν τα γνωρίζα και φαντάζομαι ότι δεν τα γνώριζου και πολλοί άλλοι της νεότερης γενιάς.
Μιχάλη, φαίνεται ότι διαθέτεις καλό αρχείο.
Το ξέρω ότι είναι δύσκολο αλλά θα σε παρακαλούσα αν είναι δυνατόν να ετοιμάσεις και άλλα τέτοια.
Αν και ξέρω ότι δεν σε ενοχλεί, σου λέω ότι χωρίς την άδεια σου "κατεβάζω" τα φιλμάκια, τα κάνω dvd και τα μοιράζω σε φίλους και γνωστούς.
Δεν πιστεύω να υπάρχει πρόβλημα έτσι;
Εκαμεν τα σιονιν ρε Κ.Γ.
Άλλον που μιαν προπαγάνδαν των Τούρκων εν μας πλασάρει τούτος ο κύριος που τον ευχαριστείς.
Ακόμα λλίον θα του δώκει παράσημον ο Έρογλου τζε σου λαλείς του ευχαριστώ.
Ο Καβάζογλου ήταν τούρκος τζε οι τούρκοι τότε εθέλασιν διχοτόμηση.
Ξυπνάτε ρεεεε
Μιχάλη μπράβο!
Τα κατάφερες και πάλι να μας εκπλήξεις με την εξαιρετική καταχώρηση σου. Ας τα βλέπουν αυτά ορισμένοι και ας μαθαίνουν τι θα πει σοβαρη και παραγωγική δημοσογραφία που έπρεπε να μας τα μαθαινουν από τα δημοτικά και τα γυμνάσια.
Ανώνυμε 4/11/2010 10:55 πμ και Κ.Γ.
Δυστυχώς στην Κύπρο πάσχουμε από έλλειψη ιστορικής γνώσης και βασιζόμαστε πάνω στο συναίσθημα.
Διαθέτω κάποιο αρχείο το οποίο προσπαθώ να το ενισχύω συνεχώς.
Δεν είναι εύκολη δουλειά το να κάνεις φιλμάκια και πέραν τούτου είναι και μια διαδικασία που χρειάζεται χρόνο τον οποίο δεν διαθέτω.
Θα προσπαθήσω όμως να υπάρχει μια συνέχεια.
@ Ανώνυμος 4/11/2010 2:10 μμ
Πρώτα ξεχώρισε τη διαφορά των κουκιών από τα φασόλια και ξαναμιλούμε.
@ Ζήνων
Όταν καταφέρεις να αποδεσμευτείς από την μεροληπτική θεώρηση της ιστορία τότε βλέπεις τα πάντα με διαφορετικό μάτι.
Σημαντικό επίσης είναι να καταφέρεις να απαγκιστρωθείς από το μαύρο – άσπρο, Έλληνες και Τούρκοι και να προσπαθήσεις να δεις το ρόλο που διαδραμάτισαν πρόσωπα και καταστάσεις ανεξάρτητα από την καταγωγή και την πολιτική τους προέλευση.
Κύριε Μιχαήλ, σε διαβάζω (και αρκετοί φίλοι και συνάδελφοι στο Πανεπιστήμιο) εδώ και καιρό.
Από Αθήνα σου γράφω, τριτοετής της Παντείου στους Ανθρωπολόγους.
Το μπλογκ σας παρέχει μοναδική και ενδελεχή ενημέρωση τόσο για την τρέχουσα κατάσταση στην Κύπρο όσο και κυρίως για την ιστορία και το παρασκήνιο του Κυπριακού, πράγματα δυστυχώς τελείως άγνωστα στην Ελλάδα , τουλάχιστον στιε νεώτερες γενιές.
Το ανεπανάληπτο παράδειγμα των Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και Κώστα Μισιαούλη είναι πραγματικά συγκλονιστικό και θα έπρεπε να είναι φάρος για τον αγώνα για λύση του Κυπριακού. Αλλά όπως αυτοί δολοφονήθηκαν μαζί από τους εθνικιστές που θέλουν την Κύπρο μοιρασμένοι έτσι θα πρέπει και η λύση του Κυπριακού για να τιμήσει τη θυσία να ενώσει Ε/Κ και Τ/Κ αντί να τους περιχαρακώσει σε κρατίδια με κριτήρια καταγωγής.
Αν δεν κάνω λάθος η πιο μεγάλη κριτική που ασκούν στον Πρόεδρο Χριστόφια, που έχει πείσει σίγουρα πως πραγματικά θέλει λύση, είναι πως η λύση έτσι όπως παει να γίνει αν γίνει ανακυκλώνει τον διαχωρισμό των κοινοτήτων.
Μπορεί να έχω καταλάβει και λάθος, δεν ξέρω η πληροφόρηση που έχουμε στην Ελλάδα για πολλούς λόγους είναι από ελάχιστη έως ανύπαρκτη και οι μόνοι που ακούγονται είναι το φασισταριό που κάνει πάντα φασαρία. Αλλά δυστυχώς η άλλη πλευρά είναι ανύπαρκτη στην Ελλάδα ή αν υπάρχει δεν κάνει τίποτα. Η παρουσία τους στα Πανεπιστήμια είναι μηδενική με αποτέλεσμα να μονοπωλούν την προπαγάνδα οι άλλοι.
Αλήθεια αν εκλεγεί ο Ερογλου που είναι 100% διχοτομικός τη θα γίνει; Και αν εκλεγέί ο Έρογλου αυτό δεν σημαίνει πως οι Τουρκοκύπριοι πια προκρίνουν την δική του πολιτική γραμμή και άρα το όνειρο για μια επανένωση πάει περίπατο;
Σας ευχαριστώ και να ξέρετε πως την απάντηση σας δεν θα τη διαβάσω μόνο εγώ!
@ Σπύρος Αραβοσιτάς
Αγαπητέ μου φίλε σε χαιρετώ και ευχαριστώ για την παρέμβαση σου.
Θα προσπαθήσω να σχολιάσω τα όσα έγραψες.
Καταρχήν να σημειώσω ότι αρκετά από αυτά που γράφω δεν είναι άγνωστα μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλούς εδώ στην Κύπρο. Κάποιοι φρόντισαν επιμελώς τόσα χρόνια να κρύψουν πράγματα και καταστάσεις με αποτέλεσμα να μένουν θαμμένα χρόνια ολόκληρα.
Όσον αφορά το κυπριακό:
Σε παλαιότερες αναρτήσεις μου είχα εξηγήσει αρκετά πράγματα για το ποια λύση επιδιώκεται στο κυπριακό.
Και το κυριότερο ήταν η επισήμανση ότι υπάρχουν 2 ερμηνείες της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
Η ελληνική που αναφέρεται σε δύο ομόσπονδες πολιτείες με ενισχυμένο το κεντρικό κράτος και η τουρκική που αναφέρεται σε χαλαρή ομοσπονδία που αγγίζει τα όρια της συνομοσπονδίας, της συνεργασίας δηλαδή των δύο κυρίαρχων κρατών.
Στις συνομιλίες που διεξάγονται τώρα έχει γίνει κατορθωτό να συμφωνηθεί η πρώτη ερμηνεία.
Κατά την άποψη μου αυτή η συμφωνία αν καταλήξει σε σχέδιο λύσης, δεν θα χωρίζει αλλά θα ενώνει τον κυπριακό λαό, ε/κύπριους και τ/κύπριους.
Είναι συμφωνημένο από το 1974 ότι το κράτος (όπως και το 1960) θα είναι δικοινοτικό δηλαδή οι δύο κοινότητες θα ασκούν με αποτελεσματικό τρόπο την εξουσία.
Η τουρκική θέση ήταν ότι αυτή η δικοινοτικότητα που θα εκφράζεται μέσα από τις δύο ζώνες επί του εδάφους (διζωνική) σημαίνει ότι θα υπάρχουν αυτές οι δύο ζώνες στις οποίες θα κατοικούν αποκλειστικά ε/κύπριοι στο νότο και τ/κύπριοι στο βορά.
Σήμερα συζητείται (δεν υπάρχει ακόμα κατάληξη) όπως η διζωνικότητα να περιορίζεται στην άσκηση εξουσίας και όχι την πλειοψηφία πληθυσμού.
Έτσι με αυτό τον τρόπο θα μπορούν να επιστρέψουν σχεδόν όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους.
Αυτό βεβαίως είναι συναρτημένο τόσο με το εδαφικό όσο και το περιουσιακό.
Όσοι ασκούν κριτική εναντίον του προέδρου Χριστόφια παραγνωρίζουν αυτά που ανάφερα και στην ουσία υιοθετούν ή θεωρούν ότι λόγω ηττοπάθειας ότι η Τουρκία στο τέλος θα επιβάλει τη δική της ερμηνεία.
Όσον αφορά τις «εκλογές» στα κατεχόμενα, συστήνω υπομονή μέχρι την Κυριακή.
Εμείς κρίνουμε τα πάντα με βάση το κυπριακό. Όμως δεν είναι έτσι.
Ο Έρογλου δεν «εκλέγηκε» στην «πρωθυπουργία» λόγω κυπριακού αλλά καθαρά για λόγους οικονομικής πολιτικής. Ακόμα και μέλη του κόμματος του Ταλάτ δεν πήγαν να ψηφίσουν σε μια προσπάθεια να τιμωρήσουν τον Ταλάτ και το κόμμα του για όσα έκανε στην οικονομία.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και τώρα. Η εικόνα που δίνεται προς τα έξω ότι κυριαρχεί το κυπριακό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα αλλά δεν είναι το κυρίαρχο.
Ωστόσο είτε είναι είτε δεν είναι κυρίαρχο, εκείνος που θα βγει στον ανώτατο θώκο των κατεχομένων θα επιβάλει και την πολιτική του στο κυπριακό.
Αν έχω παραλείψει κάτι ή θέλεις περισσότερες διευκρινίσεις εδώ είμαι.
Να είσαι καλά.
Μιχάλη,
Εξαιρετική η ανάρτηση ΣΟΥ ...
Το μεγαλείο της θυσίας των Καβάζογλου – Μισιαούλη έγκειται το γεγονός ότι τούτοι δολοφονήθηκαν γιατί πίστευαν κι αγωνίζονταν για μια κοινή πατρίδα ελληνοκυπρίων και τουρκοκύπριων ...
Για να μην επαναλαμβάνω τον εαυτό μου θα ήθελα να παραπέμψω και σε μια [περσινή] σχετική δική μου ανάρτηση – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/04/142009.html
Παράλληλα θα ήθελα να σταθώ για λίγο και στο όψιμο και ετεροχρονισμένο ενδιαφέρον διαφόρων ακραιφνών εθνικιστών (με διαχρονικά αντιτουρκικά αισθήματα) για τον Καβάζογλου (που εκδηλώνεται με μια αντιφατική και υποκριτική “αγάπη” προς το πρόσωπο του μέσα από μια επιλεκτική χρησιμοποίηση των λόγων του – βασικά για να πλήξουν την πολιτική της επαναπροσέγγισης και τις προσπάθειες για τη δημιουργία κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Ο Καβάζογλου (που ήταν και Διεθνιστής αλλά και Κυπραίος) καταδιώχθηκε, προπηλακίστηκε και τελικά δολοφονήθηκε από τους σοβινιστές της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Πόσο οξύμωρο, αλλοπρόσαλλο αλλά και εμετικό είναι να βλέπεις ή/και να διαβάζεις ελληνοκύπριους εθνικιστές να καπηλεύονται τ’ όνομα, τη θυσία του και την προσφορά του, για να αποδείξουν δεν ξέρω κι εγώ τι, πλήττοντας όμως τις προσπάθειες γα συνεννόηση με τους τουρκοκύπριους (όπου φαίνεται στοχεύουν)!
@ Anef_Oriwn
Έχεις δίκαιο και ήταν παράληψη μου που δεν το ανάφερα.
Είναι μέσα στα παράδοξα της κυπριακής κοινωνίας. Μέχρι χθες έβριζαν τον Καβάζογλου, τον περιφρονούσαν, ειρωνεύονταν τους αγώνες του και ξαφνικά έγιναν «τιμητές» του έργου του!
Και κατηγορούν όσους πίστεψαν στα ιδανικά του Καβάζογλου και Μισιαούλη ότι ξεπουλούν την Κύπρο στην Τουρκία. Μέχρι εδώ φτάσαμε.
Θυμίζω όμως και το άλλο. Κάποιοι μέχρι πρότινος περιφρονούσαν και απαξιούσαν την κυπριακή σημαία που την χαρακτήριζαν κουρελόπανο.
Ξαφνικά έγιναν οι πιο μεγάλοι «υπερασπιστές» της.
Μίλησε κανένας για υποκρισία;
Mihalaki eisai karakiozis
Κύριε Μιχαήλ, ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο και τον κόπο να μου απαντησετε και μάλιστα αναλυτικά. Εψαχνα χτες και άλλα Κυπριακά μπλογκς και βλέπω πως η πλειοψηφία είναι στον προοδευτικό χώρο και χάρηκα. Εχω κάποιες απορίες με ορισμένα μλογκς τελείως "έξαλλα" αλλά θα περιμένω να διαβάσω περισσότερο για να βγάλω συμπέρασματα.
Ερώτηση αν δεν σας κουράζω.
Στην Κύπρο υπάρχει παρουσία ομάδων τύπου Χρυσή Αυγή εθνικιστων και άλλων φασιστοειδών και αν ναι σε τι ποσοστό; Και αν υπάρξει μια πρόοδος στο Κυπριακό πως θα αντιδράσουν; Υπάρχει καμία περίπτωση για επανάληψη συγκρούσεων στις κοινότητες;
Ευχαριστώ.
Αγαπητέ Σπύρο Αραβοσιτά
Ελπίζω τα σχόλια μου να σε ικανοποίησαν.
Στο ερώτημα σου απαντώ ότι ναι, έχουμε κι εδώ οργανώσεις τόσο της Χρυσής Αυγής όσο και άλλων παρόμοιων.
Ωστόσο είναι εντελώς περιθωριακές. Προσπαθούν ασφαλώς να προκαλούν θόρυβο με διάφορες εκδηλώσεις αλλά δεν έχουν απήχηση.
Τη λύση σίγουρα δεν θα την αποδεχτούν. Το πώς θα δράσουν κανένας δεν ξέρει.
Άποψη μου είναι ότι αν τελικά υπάρξει μια σωστή λύση που θα υποστηριχθεί από τον κόσμο (λέω αν) θα είναι πολύ δύσκολο μέχρι ανέφικτο, να επιχειρήσει ακραίες ενέργειες.
Κανένας όμως δεν ξέρει ούτε μπορεί να προβλέψει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα.
Ανεγκέφαλους πάντα είχαμε και πάντα θα έχουμε.
Μιχάλη ευτυχώς που προβάλλεις με την ανάρτησή σου και την απαγορευμένη ιστορία.
Αυτά συνιστούν την...παραχάραξη για την οποία οι κινδυνολογούν οι κύκλοι που τους τρομάζει η αλήθεια και οι ιδέες της συνύπαρξης πέρα από θρησκείες και εθνικές ταυτότητες.
Η τραγωδία της Αριστεράς είναι που δεν κατάφερε να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια στην "επίσημη" ιστορία.
Συμφωνώ με τον Άνευ ότι το μεγαλείο του Καβάζογλου και του Μισιαούλη έγκειται στο ότι αγωνίζονταν για αξίες που ξεπερνούν τους εθνικούς προσδιορισμούς.
Η επίσημη ιστορία τους απέκλεισε και τα παιδιά μας διδάσκονται πως υψηλό είναι μόνο το εθνικό.
Να το στοίχημα για την Αριστερά στην Κύπρο-Ε/κ και Τ/κ-: Να λύσουν το διαχωρισμό και να προβάλουν την κοινή ιστορία που γράφτηκε κι αυτή ΜΕ ΑΙΜΑ ,το οποίο η Κυπριακή δεξιά το θεώρησε φθηνό και γι αυτό ΔΕΝ το κατέγραψε , το εξόρισε από την "επίσημη" ιστορία, που είναι τελικά μόνον η δική της ιστορία.
Αμαδρυάς σε χαιρετώ.
Όντως είναι μέρος (θα έλεγα) της απαγορευμένης ιστορίας.
Όπως είπα πολλές φορές, μαθαίνουμε μια ιστορία που σε πολλά σημεία της είναι παραποιημένη, αλλοιωμένη και διαστρεβλωμένη, προσαρμοσμένη στις ανάγκες της άρχουσας τάξης.
Και όταν κάποιος επιχειρήσει να αποκαταστήσει τα πράγματα χαρακτηρίζεται παραχαράκτης!
Όντας μέσα σε αυτό το γίγνεσθαι σε βεβαιώνω ότι δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Ελπίζω ότι η Αριστερά θα καταφέρει να κάνει κάτι…
Δημοσίευση σχολίου