Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Η ΓΑΓΓΡΑΙΝΑ ΤΩΝ ΔΙΑΡΡΟΩΝ


Χρόνια τώρα συζητούμε εδώ στην Κύπρο το φαινόμενο των διαρροών από διάφορα Υπουργεία, Επιτροπές, συνεδριάσεις.

Θα θυμίσουμε ότι ο Γλ. Κληρίδης αναγκάστηκε να σημαδέψει έγγραφα για να εντοπίσει τους διαρροείς των συνεδριάσεων του Εθνικού Συμβουλίου.
Ο Τ. Παπαδόπουλος ουκ ολίγες φορές καταφέρθηκε με δριμύτητα κατά των διαρροών και όσων τις διαπράττουν.
Το ίδιο και ο Δ. Χριστόφιας ο οποίος πέρσι σημάδεψε κι αυτός τα έγγραφα και ανακάλυψε τον… δράστη, ο οποίος ασφαλώς και αρνήθηκε εμπλοκή.

ΧΡΗΣΙΜΕΣ Ή ΟΧΙ ΟΙ ΔΙΑΡΡΟΕΣ;

Ένα ερώτημα που πρέπει να απασχολήσει τον καθένα μας – και ειδικά εμάς τους δημοσιογράφους – είναι κατά πόσον η αποκαλύψεις του περιεχομένου κλειστών συνεδριάσεων είναι χρήσιμη ή όχι.
Η απάντηση δεν είναι απαραίτητα ούτε ναι ούτε όχι.

Ας δούμε τα πρώτα τα θετικά.
Ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι να ενημερώνει την κοινή γνώμη για τα τεκταινόμενα στον τόπο. Επομένως έχει χρέος να φέρνει στο φως οτιδήποτε προς αυτή την κατεύθυνση.
Ο δημοσιογράφος πρέπει οπωσδήποτε να έχει πηγές και προσβάσεις τις οποίες – και σωστά – δεν πρέπει να τις γνωστοποιεί. Και αυτό καλύπτεται από το νόμο που επιτρέπει στον δημοσιογράφο να κρατά μυστικές τις πηγές πληροφόρησης του.
Συνεπώς με τις πληροφορίες ή τα στοιχεία που δημοσιοποιεί ενημερώνει πρώτα τον πολίτη αλλά από την άλλη συμβάλλει στην αποτροπή μη επιθυμητών καταστάσεων και ανατρέπει τυχόν παρατυπίες ή παρανομίες.
Συνεπώς από αυτή τη σκοπιά είναι χρήσιμη η δημοσιοποίηση πληροφοριών.

Υπάρχει όμως και η άλλη οπτική.
Δημοσιογραφία δεν σημαίνει ασυδοσία.
Δηλαδή ο δημοσιογράφος στο κυνήγι της είδησης και κυρίως της αποκλειστικότητας δεν πρέπει να θυσιάζει τα πάντα.
Υπάρχουν θέματα που η δημοσιοποίηση τους μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τόσο το κράτος όσο και πρόσωπα τα οποία μπορούν να εκτεθούν ανεπανόρθωτα και στην περίπτωση που τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως παρουσιάστηκαν, μένουν με το στίγμα.
Και υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις.

Ο δημοσιογράφος πριν αποκαλύψει κάτι θα πρέπει να διασταυρώνει τις πληροφορίες του. Δεν σημαίνει ότι η κατοχή ενός εγγράφου αποτελεί την πλήρη απόδειξη αυτού που θα αποκαλύψει.
Συνεπώς αυτό το προνόμιο που έχει ο δημοσιογράφος πρέπει να το προστατεύει για να είναι και αξιόπιστος.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ 11ης ΙΟΥΛΙΟΥ 2011

Στην περίπτωση της τραγωδίας στο Μαρί οι δημοσιογράφοι διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στα όσα αποκάλυψαν. Και ως ένα σημείο η συμβολή τους ήταν σημαντική.

Πέραν τούτου όμως είχαμε επανάληψη φαινομένων που βιώσαμε με την τραγωδία της Ήλιος.
Τα Μέσα Ενημέρωσης, ιδιαίτερα τα τηλεοπτικά και οι εφημερίδες αναλώθηκαν σε ένα πόλεμο μεταξύ τους και ένα συναγωνισμό ποιος θα πρωτοπαρουσιάσει νέα στοιχεία και νέα δεδομένα.
Από τη μια αυτός ο ανταγωνισμός έφερε στο φως στοιχεία που σήμερα είναι στη διάθεση των ερευνητών της υπόθεσης (Γενικής Εισαγγελίας και Π. Πολυβίου) και που υπάρχει το ενδεχόμενο αν δεν παρουσιάζονταν, να καταστρέφονταν ή να αποκρύβονταν αυτά τα στοιχεία.
Κι εδώ είναι ο θετικός ρόλος που έπαιξαν τα Μέσα Ενημέρωσης.

Το αρνητικό της υπόθεσης αυτής είναι ο τρόπος παρουσίασης.
Κατάφεραν να δημιουργήσουν στον πολίτη μια εικόνα πλήρους σύγχυσης όσον αφορά τόσο την εξέλιξη των γεγονότων όσο και του τι προηγήθηκε της έκρηξης, τι έγινε κατά την έκρηξη και τι έγινε μετά.

Είμαι σίγουρος ότι κανένας πολίτης θυμάται τη σειρά των γεγονότων ή με βάση τις αποκαλύψεις και τα ρεπορτάζ, τι έγινε, τι ισχύει και τι δεν ισχύει απ’ όσα μεταδόθηκαν.
Και αυτό γιατί ενώ το βράδυ τα κανάλια παρουσίαζαν μια οπτική με βάση τα δεδομένα που είχαν, το επόμενο βράδυ με νέα στοιχεία ανατρέπονταν τα προηγούμενα.
Και δεν έμπαιναν στον κόπο να διευκρινίσουν στους πολίτες τι ισχύει και τι δεν ισχύει πλέον.
Έτσι π.χ. έχουμε το φαινόμενο ένα μέσο ενημέρωσης να αναφέρει τη μια ότι με βάση μαρτυρίες δύο από τα εμπορευματοκιβώτια ήταν ανοικτά και καίγονταν, ενώ την επομένη να γράφει για εγκληματική τακτική στιβάγματος, αφού, όπως σημείωνε, τοποθετήθηκαν με τέτοιο τρόπο που η πόρτα τους ενός ακουμπούσε στην πόρτα του άλλου, ώστε να είναι αδύνατο το άνοιγμα τους. (Δες Φιλελεύθερος 23 και 24 Ιουλίου 2011).
Ποιο από τα δύο ισχύει;

ΟΙ ΔΙΑΡΡΟΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΜΥΝΑΣ

Με βάση όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω, θεωρώ εγκληματική τη διαρροή πληροφοριών, ακόμα και εγγράφων από την κλειστή συνεδρία της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής.

Γιατί;
Διότι οι διαρροές πληροφοριών δημιούργησαν ΔΥΟ φορές λανθασμένες εντυπώσεις στο κοινό.
Η μία ήταν για έντονη διαμάχη και χαρακτηρισμούς μεταξύ του τέως υπουργού άμυνας και ενός στελέχους της Εθνικής Φρουράς και η άλλη με τις δηλώσεις Λ. Παντελίδη ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν ενήμερος για όσα γίνονταν.
Και τα δύο διαψεύστηκαν. Όμως τα Μέσα Ενημέρωσης που δημοσιοποίησαν τις πληροφορίες δεν μπήκαν στον κόπο να απολογηθούν προς το κοινό τους.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας Γ. Βαρνάβα αναγκάστηκε να προβεί αυτόβουλα σε διάψευση του περιστατικού με τον Κ. Παπακώστα, λέγοντας ότι ουδέποτε συνέβη κάτι τέτοιο.
Και το δεύτερο διαψεύστηκε από τον ίδιο τον κ. Παντελίδη.
Οι εντυπώσεις όμως έμειναν.

Όσον αφορά τα έγγραφα που διέρρευσαν προκάλεσαν και πάλι την έντονη αντίδραση του Γ. Βαρνάβα ο οποίος χαρακτήρισε εγκληματική τη διαρροή.

Φαίνεται ότι είναι γνωστοί οι διαρροείς.
Και το ερώτημα είναι γιατί δεν λαμβάνεται οποιοδήποτε μέτρο.
Από την άλλη, ποια είναι η σοβαρότητα αυτών που διαρρέουν;
Πόσες φορές έχουν αναλωθεί σε λαϊκισμό και καταγγελίες για λόγους εντυπωσιασμού;
Οι δημοσιογράφοι που δέχονται την πληροφόρηση από αυτούς τους ανθρώπους, δεν είναι οι πρώτοι που πρέπει να είναι καχύποπτοι και υποψιασμένοι για τις πηγές τους;

ΟΙ ΔΙΑΡΡΟΕΙΣ

Τι γίνεται όμως με τους ίδιους τους διαρροείς; Τι επιδιώκουν;
Δημοσιότητα, δόξα;
Πουλούν εκδούλευση προς συγκεκριμένα συγκροτήματα;
Εκμετάλλευση του πόνου ανθρώπων με ανταλλάγματα στις εκλογές;
Τι;

Και πόση είναι η σοβαρότητα αυτών των ανθρώπων που δεν διστάζουν να προβούν σε διαρροές (αλλά και των δημοσιογράφων που τις δημοσιεύουν με τη μεγαλύτερη ευκολία) χωρίς να τους νοιάζει αν τα όσα αποκαλύπτονται μπορεί να δώσουν σε κάποιους ύποπτους και πιθανόν ένοχους για το συμβάν να ετοιμάσουν αντίλογο στα δικαστήρια; Να προετοιμάσουν με άλλα λόγια την άμυνα τους και να αθωωθούν στο τέλος;

Να λοιπόν γιατί χρειάζονται προσεκτικοί χειρισμοί.
Δεν μπορεί να ισοπεδώνονται όλα στο βωμό της πρωτιάς και της αποκλειστικότητας.

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΡΙ


Το «Παντός Καιρού» παρουσιάζει ένα αποκαλυπτικό βίντεο για τα γεγονότα στο Μαρί.

Τα όσα φαίνονται στο βίντεο διαδραματίζονται περίπου δύο ώρες πριν την μεγάλη έκρηξη και «τραβήχτηκε» μέσα από τη βάση «Ευάγγελος Φλωράκης».

Αυτοί που ακούγονται φαίνεται να γνώριζαν τι συνέβαινε και δεν φαίνεται να ανησυχούσαν ιδιαίτερα.

Περισσότερες λεπτομέρειες στη ΓΝΩΜΗ, στην οποία παρουσιάζονται και τα ενδεχόμενα που εξετάζει η αστυνομία και που οδηγούν σε διαφορετικά συμπεράσματα από τα αρχικά.

____________________________________________
 Αν και δεν αφορά το θέμα, παραθέτω μετά από την πρόκληση του ανώνυμου σχολισαστή (7/25/2011 11:50 μμ) την ανακοίνωση του ΑΚΕΛ για το πραξικόπημα που δημοσιεύθηκε στις 16 Ιουλίου 1974.







Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

ΙΟΥΛΙΟΥ 15, Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ




Το πρωί της Παρασκευής 15 Ιουλίου 2011 στην εκπομπή του ΑΣΤΡΑ «Πρωί Πρωί με τη Δροσούλα» κουβεντιάζοντας με την Έλπις ήρθαν στο νου μου τα όσα βίωσα εκείνη την αποφράδα μέρα της 15ης Ιουλίου 1974.

Τη μέρα εκείνη η Κύπρος έζησε πρωτόγνωρες στιγμές. Έζησε το μεγαλύτερο τραγικό γεγονός της σύγχρονης ιστορίας της.

Ήταν η μέρα που έκοψε το νήμα της ζωής δεκάδων ανθρώπων, κυρίως νέων.
Ήταν η μέρα που έκοψε τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων στα δύο, ιδιαίτερα μετά την ολοκλήρωση του εγκλήματος 5 μέρες μετά, με την τουρκική εισβολή.
Ήταν η μέρα που σημάδεψε τις ζωές μας αλλά και το μέλλον της Κύπρου.

Εκείνο το πρωί, μαζί με τον αδελφό μου Πέτρο πήγαμε για παιχνίδι στο γειτονικό σπίτι του Παύλου και του Γιάννου. Εγώ 9 χρονών και ο Πέτρος σχεδόν 11.
Παίζαμε ανέμελα όταν ακούσαμε τη μάνα των παιδιών να μονολογεί γιατί… «κάτι έπαθε το γέρημον το ράδιο» και σταμάτησε να μεταδίδει.

Σε λίγη ώρα ήρθε η μάνα μου για να μας πάρει σπίτι.
Την ακούω να λέει χαμηλόφωνα στη γειτόνισσα:
-          Άκουσες ίντα μπου εγίνηκεν;
-          Όι κόρη, έτο, εσταμάτησεν το ράδιο τζιαι έκλεισα το…»
-          Είπασιν ότι εσκοτώσαν τον Μακάριο. Το ράδιο παίζει εμβατήρια.
-          Εγίνηκεν πραξικόπημα;

Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που άκουγα αυτή τη λέξη. Άγνωστη σε μένα αλλά φαντάζομαι και στα άλλα παιδιά της ηλικίας μου…

Ήταν επίσης η πρώτη φορά που έβλεπα την πάντα ψύχραιμη και χαμογελαστή μάνα μου να είναι ταραγμένη, ανήσυχη, σχεδόν αλαφιασμένη με την αγωνία σχηματισμένη στο πρόσωπο της.

Το σπίτι μας απείχε περίπου 50 μέτρα από τον κύριο δρόμο Λευκωσίας – Μόρφου. Δίπλα από το δρόμο, στην είσοδο του χωριού βρισκόταν ο αστυνομικός σταθμός. Δηλαδή περίπου 80 με 100 μέτρα από το σπίτι μας.

Τεθήκαμε από τη μάνα μου υπό «κατοίκον περιορισμό», δεν μας άφηνε να βγούμε έξω και κάθε λίγο και λιγάκι έριχνε μια ανήσυχη ματιά προς τον αστυνομικό σταθμό όπου άρχισε να παρατηρείται κάποια κινητικότητα.
Κόσμος πηγαινοερχόταν, αυτοκίνητα σταματούσαν και έφευγαν. Κάτι γινόταν.

Και ο πατέρας;
Ούτε που μας πέρασε από το μυαλό ότι μπορούσε να του συμβεί κάτι, αφού δεν ξέραμε τι γινόταν. Η μάνα μας δεν μας έλεγε.

Η ώρα κυλούσε με το ραδιόφωνο να παίζει εμβατήρια και να μεταδίδει ανακοινωθέντα, επαναλαμβάνοντας συνεχώς ότι η «Εθνική Φρουρά επενέβη δια να σταματήσει τον αδελφοκτόνον πόλεμον» και ότι «ο Μακάριος είναι νεκρός»!

Γύρω στις 3-4 το απόγευμα φτάνει στο σπίτι ο πατέρας μας και τον ακούω να λέει στη μάνα μας την περιπέτεια του ότι για να έρθει στον Γερόλακκο από τη Λακατάμεια, χρειάστηκε να κάνει ένα μεγάλο γύρω από Δευτερά, Ανάγυια, Αγροκηπιά, Μιτσερό, Ορούντα, Περιστερώνα, Ακάκι, Κοκκινοτριμιθιά, Μάμμαρι.

Κάτι συζητούν με τη μητέρα μου.
Στον αστυνομικό σταθμό μαζεύεται κόσμος και αρχίζει η οχύρωση με σακούλες από άμμο. Είναι φανερό, για όσους καταλαβαίνουν ότι ετοιμάζονται για μάχη.

Το απόγευμα, κάθε λίγα λεπτά ένα αυτοκίνητο φεύγει από το σταθμό και κατευθύνεται προς την έξοδο του χωριού προς τη Μόρφου.

Γύρω στις 5 ή 6 το απόγευμα, το αυτοκίνητο επιστρέφει με ιλιγγιώδη ταχύτητα με τους επιβαίνοντες να φωνάζουν «Έρχονται, έρχονται».

Η αντίδραση του πατέρα μου αστραπιαία. Κατάλαβε ότι θα γινόταν μάχη. Ερχόταν στρατός και τεθωρακισμένα από τον Άγιο Βασίλειο για κατάληψη του αστυνομικού σταθμού.

«Μπήτε στο αυτοκίνητο, θα πάμε στη γιαγιά σας».
Το σπίτι της γιαγιάς βρισκόταν στο κέντρο του χωριού και ήταν ασφαλισμένο από καμιά αδέσποτη που ήταν πιθανό να «φάμε» εκεί στο σπίτι μας.

Στο χωριό επικρατούσε πρωτόγνωρη ησυχία, μια ανήσυχη ηρεμία.
Σε λίγο ακούγονται μουγκρητά μηχανών από τα τεθωρακισμένα.

Ενώ κάθομαι μαζί με τον αδελφό μου στην περιφραγμένη με τοίχο αυλή της γιαγιάς, ακούμε τα πρώτα κροταλίσματα από τα 50ρια των αρμάτων.
Πρώτη φορά στη ζωή μου άκουγα πραγματικό πυροβολισμό. Κόπηκαν τα πόδια μου.
Έγινε μικρής κλίμακας ανταλλαγή πυρών και ο σταθμός παραδόθηκε στους πραξικοπηματίες.

Η νύκτα πέρασε ήσυχα με κατοίκον περιορισμό κι εμείς διανυκτερεύσαμε στο σπίτι της γιαγιάς.
Δεν θυμάμαι καλά αν ήταν εκείνο το βράδυ ή το επόμενο, μάλλον ήταν το πρώτο, κυκλοφόρησε το μήνυμα ότι ο Μακάριος ήταν ζωντανός και ένα ραδιόφωνο στην Πάφο μετέδιδε διάγγελμα του.
Διακρίνω ανακούφιση στα βλέμματα των μεγάλων. «Πιάνουν» και το ραδιοσταθμό της Πάφου και ακούνε τη φωνή του Μακαρίου σε εκείνο το ιστορικό διάγγελμα.

Το πρωί ξεκινούμε να πάμε στο σπίτι μας.
Περνώντας από τον αστυνομικό σταθμό, ένας νεαρός οπλοφόρος, μέλος της ΕΟΚΑ Β’, μας σταματά για έρευνα στο αυτοκίνητο.
Φτάνουμε στο σπίτι. Η κύρια είσοδος παραβιασμένη, κτυπημένη με υποκόπανο όπλου.
Το σπίτι άνω κάτω. Οι πόρτες των ερμαριών ορθάνοικτες, τα ρούχα πεταμένα έξω.

Από εκείνη την ώρα, δύο με τρεις φορές την ημέρα δεχόμασταν την «επίσκεψη» στρατιωτικού αποσπάσματος που διεξήγαγε έρευνα για όπλα στο σπίτι.
Κάθε φορά το ίδιο σκηνικό. Οπλοφόροι να μπαίνουν στα δωμάτια μας, να πετάνε τα πάντα έξω, να ξεστρώνουν τα κρεβάτια, να ανακατώνουν τα πάντα και να φεύγουν.
Και η μητέρα στωικά να συγυρίζει κάθε φορά που έφευγε το στρατιωτικό απόσπασμα.

Τετάρτη ή Πέμπτη απόγευμα. Στη βεράντα του σπιτιού μας που βλέπει προς τον αστυνομικό σταθμό κάθονται ο πατέρας μου και κάποιος άλλος, επισκέπτης.
Ο επισκέπτης με ύφος περήφανο λέει:
-          Είδες τη γαλανόλευκη που κυματίζει πάνω στον ιστό του αστυνομικού σταθμού; Επιτέλους κουμπάρε έρχεται η ένωση»!
Και ο πατέρας απαντά:
-          «Ύστερα που λλίες μέρες εν ναν η τούρτζικη τζειπάνω…»

Πόσο δίκαιο είχε…
Και δεν ήταν προφήτης. Έλεγε το αυτονόητο, αυτό που γνώριζαν οι πάντες εκείνη την περίοδο.

Μόνο οι φανατισμένοι εθνικιστές της ΕΟΚΑ Β’ και οι οπαδοί της χούντας δεν το έβλεπαν.
Και ονόμαζαν όσους δεν συμφωνούσαν μαζί τους, προδότες.

Τελικά;

37 χρόνια βιώνουμε το αποτέλεσμα της προδοσίας.
37 χρόνια μετά μαλώνουμε μεταξύ μας ποια λύση θέλουμε.
37 χρόνια μετά τα τετελεσμένα της κατοχής ολοένα και παγιώνονται…

Μέχρι πότε;  

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

ΕΡΕΥΝΑ ΣΕ ΒΑΘΟΣ

Πραγματικά τραγικές οι στιγμές που εκτυλίχθηκαν την περασμένη Δευτέρα στη ναυτική βάση Ευάγγελος Φλωράκης και στον ηλεκτροπαραγωγό σταθμό Βασιλικού.

Τραγικές φιγούρες οι συγγενείς των θυμάτων.
Είναι πολύ τραγικό να εύχεσαι να μην είναι ο δικός σου στον κατάλογο των θυμάτων.
Είναι πολύ τραγικό να εύχεσαι να είναι κάποιος άλλος, ο γιος μιας άλλης μάνας, ο πατέρας ενός άλλου παιδιού και όχι του δικού σου, ο σύζυγος κάποιας άλλης.

Το κακό που έγινε τη Δευτέρα ελπίζουμε να γίνει μάθημα και παράδειγμα προς αποφυγή.
Να κινήσει τα γρανάζια της βραδυκίνητης κρατικής μηχανής.
Δεν είναι δυνατόν να διαπιστώθηκε πρόβλημα αλλά να κόλλησε στις γραφειοκρατίες.
Υπάρχουν ευθύνες και πρέπει να αναζητηθούν.

Ποιοι είναι εκείνοι οι εμπειρογνώμονες που αποφάνθηκαν, όπως είπε ο πρόεδρος της Βουλής και τέως πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής Γ. Ομήρου ότι τα πυρομαχικά δεν ήταν επικίνδυνα.
Και αν δεν ήταν επικίνδυνα μεσολάβησε και μετατράπηκαν σε επικίνδυνα;

Πέραν τούτων προκύπτουν και άλλα ερωτήματα:
-          Αληθεύει ότι ήταν αγνώστου ποιότητας το υλικό;
-          Ποιος αποφάσισε ότι δεν ήταν επικίνδυνα και γιατί;
-          Ποιος αποφάσισε τον συγκεκριμένο τρόπο φύλαξης τους;
-          Αληθεύει ότι αρχικά αποθηκεύτηκαν αλλού και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στον συγκεκριμένο χώρο;
-          Πότε άρχισε η αλλοίωση τους; Αν το πρόβλημα παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο γιατί υπήρξε ολιγωρία μέχρι τον Ιούλιο;
-          Αληθεύει ότι υπήρξαν επίμονες αναφορές του διοικητή της βάσης για το επικίνδυνο της κατάστασης; Και ποια αντίδραση υπήρξε;
-          Εφόσον υπήρξαν μικρές εκρήξεις και αναφλέξεις γιατί δεν λήφθηκαν όλα τα αναγκαία μέτρα;
-          Γιατί αρνήθηκε η αστυνομία να παραχωρήσει ελικόπτερο για κατάσβεση της πυρκαγιάς; Υποτιμήθηκε το μέγεθος της;

Όλα αυτά καθώς και άλλα ερωτήματα θα πρέπει να απαντηθούν διεξοδικά.
Δεν πρέπει να υπάρξει καμία επιείκεια για κανένα. 

***
 
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Τον Ιανουάριο του 2009 πλήρωμα του αμερικανικού ναυτικού λαμβάνει άδεια να επιβιβαστεί στο «Μόντσιεγκορσκ» για μία επιθεώρηση, στο πλαίσιο των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας. Άμεσα οι επιθεωρητές ενημερώνουν την Ουάσιγκτον για τα ευρήματα των ελέγχων σε μερικά από τα 98 κοντέινερ που μετέφερε το πλοίο.

Στις 27 Ιανουαρίου οι Αμερικανοί στη Λευκωσία θέτουν σε απόρρητο διπλωματικό έγγραφο προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ το ερώτημα αν η Κύπρος «νίπτει τας χείρας της» για την υπόθεση του πλοίου. Ανάμεσα σε άλλα στο τηλεγράφημα περιγράφεται ο φόβος των Κυπρίων για αντίποινα από τη Δαμασκό και υπενθυμίζεται η περίπτωση ενός άλλου φορτηγού, του «Γκρεγκόριο», που μετέφερε ραντάρ από τη Βόρεια Κορέα στους Σύρους.

Οι Αμερικανοί πίεζαν με τηλεφωνήματα τους Κύπριους αξιωματούχους το τελευταίο κρίσιμο 24ωρο, ενώ είχαν ήδη προχωρήσει σε απευθείας διάβημα προς τον πρόεδρο Χριστόφια για τον περιορισμό του πλοίου σε κυπριακό λιμάνι.

Την επόμενη μέρα, όπως προκύπτει από το απόρρητο διπλωματικό έγγραφο 09Nicosia73, το «Μόντσιεγκορσκ» σταμάτησε μεσοπέλαγα 60 μίλια νοτιοανατολικά της Λευκωσίας, περιμένοντας περαιτέρω εντολές από την κυπριακή κυβέρνηση. Και στις 29 Ιανουαρίου, άλλο απόρρητο τηλεγράφημα από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (09State7877) με την υπογραφή της Χίλαρι Κλίντον έδινε στα στελέχη της αμερικανικής πρεσβείας στη Λευκωσία την εντολή να μεταφέρουν στους Κύπριους αξιωματούχους ότι «η αμερικανική κυβέρνηση πιστεύει πως η μεταφορά του εν λόγω φορτίου πιθανώς αποτελεί παραβίαση της απόφασης 1747 του Συμβουλίου Ασφαλείας». Ακόμα να ασκήσουν πιέσεις στην Κύπρο ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο κατηγορηματική στο αίτημά της να προσέλθει το πλοίο σε κυπριακό λιμάνι.

«Ωστόσο, αν το πλοίο φτάσει στη Συρία, χωρίς η κυβέρνηση της Κύπρου να έχει καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την τήρηση των σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας, η αμερικανική κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να απεικονίσει τις ενέργειες της κυπριακής κυβέρνησης με τον πιο θετικό τρόπο»... έγραφε η Κλίντον.

Η αντίδραση της Λευκωσίας δεν άργησε: μία ημέρα μετά η πρεσβεία με απόρρητο τηλεγράφημα (09Nicosia75) γνωστοποιεί στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ την είσοδο του «Μόντσιεγκορσκ» σε κυπριακά ύδατα και την έλευσή του στο λιμάνι της Λεμεσού, όπου και αγκυροβόλησε. Λίγες ώρες αργότερα σε εμπιστευτικό διπλωματικό έγγραφο (09Nicosia77) o διευθυντής του διπλωματικού γραφείου της κυπριακής προεδρίας εμφανίζεται να επεξεργάζεται και να επικοινωνεί το ενδεχόμενο μεταφοράς του «εκρηκτικού» φορτίου του «Μόντσιεγκορσκ» από δυνάμεις του ΟΗΕ. «Είναι ξεκάθαρο ότι η κυπριακή κυβέρνηση νιώθει πιεσμένη και θέλει να αποφύγει μία αναμέτρηση με τη Συρία και το Ιράν... Αφήνουμε τους ειδικούς της Ουάσιγκτον και της Νέας Υόρκης να εξετάσουν αν τα σώματα του ΟΗΕ στον Λίβανο ή κάποιες άλλες διευθετήσεις που εμπλέκουν τα Ηνωμένα Έθνη είναι εφαρμόσιμες» σχολίαζε ο Αμερικανός πρεσβευτής στη Λευκωσία Φρανκ Ούρμπανσιτς.


http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=24635&category_id=86

Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

ΔΙΑΨΕΥΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΙ ΜΑΝΤΕΙΣ ΚΑΚΩΝ


Ήδη η συνάντηση της Γενεύης της 7ης Ιουλίου 2011 ανήκει στο παρελθόν.

Και μετά το τέλος της συνάντησης είχαμε ένα μπαράζ δηλώσεων των δυνάμεων του «ηττοπαθούς πατριωτισμού» που μιλούσαν όλοι για δικαίωση και ότι μπήκαμε ήδη σε τροχιά χρονοδιαγραμμάτων, επιδιαιτησίας και Διεθνούς Διάσκεψης.

Ακούγοντας και διαβάζοντας όσα έλεγαν και έγραφαν, διερωτήθηκα αν διαβάσαμε το ίδιο κείμενο της δήλωσης του Γ.Γ. του ΟΗΕ.

Βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά που οι ίδιοι κύκλοι βλέπουν φαντάσματα. Πάντοτε και διαχρονικά βλέπουν χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησίες, ακόμα και όταν το κυπριακό ήταν παγοποιημένο.
Κάποιους φαίνεται ότι δεν τους τρομάζει μόνο μια πιθανή λύση αλλά ακόμα και το ενδεχόμενο να σημειωθεί κάποια πρόοδος!

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Όμως η στάση αυτών των κύκλων ήταν αναμενόμενη και προβλέψιμη.
 Εκείνο που δεν ανέμενα να αντιμετωπίσει με τόσο κριτική διάθεση το θέμα αυτό ήταν τον ΔΗΣΥ!
Και ενώ ο Ν. Αναστασιάδης μας λέει ότι θα αναμένει την ενημέρωση από τον πρόεδρο, την ίδια ώρα δηλώνει ότι «Θα έπρεπε να είχαμε εμείς την πρωτοβουλία των κινήσεων και να μην είμαστε σήμερα οι εκ των υστέρων καταγραφείς γεγονότων, που πιθανότατα να μην μας οδηγούν σε αυτά που θα επιθυμούσαμε».
Βεβαίως την επομένη (Σάββατο 9 Ιουλίου) στον ΑΣΤΡΑ δήλωνε ότι χάσαμε την ευκαιρία για διευρυμένη διάσκεψη.
Δεν κατάλαβα όμως σε τι είμαστε καταγραφείς γεγονότων και ελπίζουμε ότι σύντομα θα μας εξηγήσει.

Το ΔΗΚΟ διαπιστώνει ότι «είναι προφανές ότι ο κ. Μπαν Γκι - μουν και οι συνεργάτες του επιδιώκουν αναβάθμιση του ρόλου των Ηνωμένων Εθνών στις απευθείας διαπραγματεύσεις» και ότι «επιδιώκουν επίσης τη διαμόρφωση ενός άτυπου μεν χρονοδιαγράμματος, αλλά με συγκεκριμένους χρονικούς σταθμούς που αποσκοπούν να ασκήσουν πίεση για καταληκτικά αποτελέσματα».

Σε δική του ανακοίνωση ο Ν. Παπαδόπουλος σημειώνει ότι «είναι προφανής η πρόθεση του ΓΓ του ΟΗΕ ότι, είτε θα κηρύξει αδιέξοδο τον Οκτώβριο, είτε θα μας παραπέμψει σε μία «Τελική Διεθνή Διάσκεψη».

Η ΕΔΕΚ βλέπει να δικαιώνεται, όπως πάντα…

Έξω από το χορό δεν θα μπορούσε να μείνει και ο Γ. Λιλλήκας που σε ανακοίνωση αναφέρει ότι «η παράσταση τελειώνει» και σημειώνει ότι «οι πολιτικές δυνάμεις και οι πολίτες που δεν συμβιβάζονται με τη διχοτόμηση ή την τουρκοποίηση της Κύπρου οφείλουν να αντιδράσουν τώρα».

Ο δε Λάζαρος Μαύρος ανακαλύπτει «Νέα κέρδη» για την Τουρκία»!

Όλοι οι απορριπτικοί βεβαίως ανακάλυψαν (με μια φωνή) ότι αλλάζει η διαδικασία και ότι τα Η.Ε. αναλαμβάνουν γεφυρωτικό ρόλο με την υποβολή συναινετικών προτάσεων!

ΤΙ ΔΗΛΩΣΕ Ο Γ.Γ.

Τι είπε όμως ο Μπαν Κι Μουν; Στην ουσία επανέλαβε όσα είπε και στην προηγούμενη συνάντηση (26/1/2011). Σ΄ εκείνη τη δήλωση έλεγε ότι:

1. «Οι δυο πλευρές στην Κύπρο έχουν συμφωνήσει να εντατικοποιήσουν τις διαπραγματεύσεις με επιπρόσθετες συναντήσεις κατά τις επόμενες εβδομάδες».

2. Ζήτησε περαιτέρω συγκλίσεις στα κεφαλαιώδη ζητήματα.

3. Είπε πως έχει ενθαρρύνει τις δυο πλευρές να μιλήσουν με εμπειρογνώμονες που μπορεί να θέσει στη διάθεσή τους πάνω στις τεχνικές πτυχές του περιουσιακού.

4. Εξέφρασε την εκτίμηση ότι «αν το εποικοδομητικό πνεύμα το οποίο διαπίστωσε, συνεχιστεί, θα μπορέσει να υποβάλει μια πιο θετική έκθεση».

Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτά τα τέσσερα σημεία επαναλαμβάνονται και στη νέα δήλωση.
Το νέο που προκύπτει είναι ότι στις αναφορές του είναι η επαναβεβαίωση της διαδικασίας.
1. Επαναβεβαιώνει την κυπριακής ιδιοκτησίας λύση.
Αυτή η πάγια (από το 2004) θέση της Ε/κ πλευράς επαναβεβαιώθηκε. Και έχει σημασία το γεγονός αυτό δεδομένου ότι όλοι λέμε ότι δεν θέλουμε να μας φέρουν έτοιμη λύση.

Οι «ηττοπαθής πατριώτες» όμως δεν είναι ικανοποιημένοι ούτε μ’ αυτό. Δεν θέλουν έξωθεν λύση (προϊόν επιδιαιτησίας) αλλά ούτε κυπριακής ιδιοκτησίας λύση!
Τι θέλουν σε τελική ανάλυση;

2. Είναι σημαντική η δήλωση ότι «Άδραξα, επίσης, την ευκαιρία, να υπενθυμίσω στους δύο ηγέτες τις παραμέτρους της συμφωνίας, στην οποία προσπαθούμε να φτάσουμε, όπως ορίζονται από τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας».

Οι «ηττοπαθής πατριώτες» διατυμπανίζουν ότι δεν είναι ξεκάθαρη η βάση και ότι τα Η.Ε. βοηθούν την τουρκική πλευρά να ξεφύγει.
Τώρα ο ίδιος ο Γ.Γ. επαναφέρει σε τάξη τον Έρογλου, ότι η μορφή της λύσης και η όλη διαδικασία βασίζονται στα ψηφίσματα των Η.Ε. που κάνουν λόγο για λύση Δ.Δ.Ο., με πολιτική ισότητα κλπ.
Σημειώνουμε ακόμα ότι με παρέμβαση του ίδιου του Ντάουνερ αναφέρθηκε ότι σε κάθε κοινό ανακοινωθέν θα υπενθυμίζεται ότι η λύση θα προνοεί Δ.Δ.Ο. με ΜΙΑ κυριαρχία, ΜΙΑ διεθνή προσωπικότητα, ΜΙΑ ιθαγένεια. 
Και αυτή η αναφορά, στοχεύει τον Ντ. Έρογλου.
Αφού είχαν παράπονο ότι δεν ακολουθούσε η τουρκική πλευρά, γιατί έχουν, πάλι, παράπονο από το ξεκαθάρισμα του Γ.Γ.;

Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΩΝ Η.Ε.

Οι «ηττοπαθής πατριώτες» έχασαν τον ύπνο τους από την αναφορά σε ενισχυμένη εμπλοκή των Η.Ε. και βλέπουν επιδιαιτησίες και άλλα παρόμοια.

Στη δήλωση του Γενάρη ο Γ.Γ. είχε δηλώσει ότι: «πως έχει ενθαρρύνει τις δυο πλευρές να μιλήσουν με εμπειρογνώμονες που μπορεί να θέσει στη διάθεσή τους πάνω στις τεχνικές πτυχές του περιουσιακού».
Και αυτό έγινε.
Αυτό το στόχο είχαν οι επαφές στην έδρα του ΟΗΕ του Ν. Αιμιλίου και του Τ. Τσελεπή.

Ο Γ.Γ. επανέλαβε αυτή την πρόθεση και διευκρίνισε ότι: «παρόλο που συμφώνησα ότι οι διαπραγματεύσεις πρέπει να είναι υπό κυπριακή καθοδήγηση και κυπριακής ιδιοκτησίας, ήμουν έτοιμος να προσφέρω μια ενισχυμένη εμπλοκή των ΗΕ, άνευ βλάβης προς αυτή τη βασική αρχή. Είμαι στην ευχάριστη θέση να αναφέρω ότι και οι δύο ηγέτες αποδέχθηκαν την προσφορά μου».

Μήπως αυτά παραπέμπουν σε επιδιαιτησία; Κάθε άλλο.
Ο ρόλος των Η.Ε. είναι βοηθητικός και όχι διαμεσολαβητικός.
Αυτή η πρακτική εφαρμόστηκε από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα και δεν προέκυψε καμία επιδιαιτησία.
Αντίθετα, έδωσε τη δυνατότητα στην ε/κι πλευρά να παρουσιάσει τις προτάσεις της ολοκληρωμένα.
Είναι ψέμα ότι αυτή η πρακτική θα δώσει το δικαίωμα στον Ντάουνερ να καταθέτει προτάσεις ή να μοιράζει τη διαφορά.
Αν ίσχυε αυτό, θα έπρεπε ήδη να είχε γίνει.

ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ – ΕΠΙΔΙΑΙΤΗΣΙΑ

Ο φόβος των «ηττοπαθών πατριωτών» για χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησία όχι μόνο είναι αβάσιμος αλλά είναι και παραπλανητικός.

Χρονοδιάγραμμα: Τον Ιανουάριο του 2011 ο Γ.Γ. είχε πει ότι θα αναμένει το αποτέλεσμα των επαφών Χριστόφια – Έρογλου και ότι θα ανέμενε τους δύο ηγέτες ξανά τον Ιούλιο για να δουν τα αποτελέσματα.
Ήταν αυτό χρονοδιάγραμμα; Ασφαλώς και όχι.
Κατά συνέπεια, εφόσον επαναλαμβάνει την ίδια πρακτική με χρονικό ορόσημο τον Οκτώβριο, γιατί να είναι χρονοδιάγραμμα;

Επιδιαιτησία: Εξηγήσαμε πιο πάνω γιατί η ενισχυμένη εμπλοκή των Η.Ε. δεν αποτελεί επιδιαιτησία.
Τι αποτελεί επιδιαιτησία; Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε ορισμούς όταν έχουμε το απτό παράδειγμα του 2004.
Οι διαπραγματεύσεις, τότε, είχαν ημερομηνία λήξης την 31η Μαρτίου 2004.
Και οι δύο πλευρές είχαν συμφωνήσει ότι μετά από αυτή την ημερομηνία, σε ότι έμενε εκτός συμφωνίας ή κενό, θα συμπληρωνόταν από τα Η.Ε. Και αυτό έγινε.
Επομένως:
1ο: Τα Η.Ε. δεν μπορούν να έρθουν από μόνα τους να ασκήσουν επιδιαιτησία.
2ο: Για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να υπάρχει εκ των προτέρων η σύμφωνη γνώμη και των δύο πλευρών.
3ο: Η παρέμβαση των Η.Ε. η οποία ήδη γίνεται (στο περιουσιακό) δεν αποτελεί επιδιαιτησία διότι δεν συμπληρώνει κανένα κενό αλλά προσφέρει εμπειρογνωμοσύνη.

Συνεπώς κι εδώ οι «ηττοπαθής πατριώτες» αποδεικνύουν ότι αδυνατούν να ερμηνεύσουν σωστά τα γεγονότα, καθοδηγούμενοι από τους φόβους τους.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗ

Είναι γεγονός ότι στις προηγούμενες δύο συναντήσεις δεν γινόταν λόγος για Διεθνή Διάσκεψη.
Τι είπε τώρα ο Γ.Γ. και πόσο δικαιολογεί τους φόβους των «ηττοπαθών πατριωτών»;
Αφού εκφράζει την προσδοκία ότι τον Οκτώβριο οι δύο πλευρές θα βρουν συγκλίσεις στα θεμελιώδη θέματα λέει:
«Αυτό θα φέρει τις συνομιλίες του Κυπριακού κοντά στην ολοκλήρωση και θα μου επιτρέψει να υποβάλω μια θετική έκθεση στο Συμβούλιο Ασφαλείας για το θέμα.
Θα ανοίξει, επίσης, το δρόμο για μένα να δουλέψω με τις δύο πλευρές προς την κατεύθυνση της σύγκλησης μιας τελικής, διεθνούς διάσκεψης.»

Με άλλα λόγια υιοθετεί τη θέση της Ε/κ πλευράς ότι στην περίπτωση που θα φτάσουμε σε ακτίνα συμφωνίας, τότε μπορεί να συγκληθεί Διεθνής Διάσκεψη.
Σε καμιά περίπτωση λέει ότι ούτως ή άλλως θα συγκαλέσει Διεθνή Διάσκεψη. Μόνο στην περίπτωση που υπάρχει συμφωνία στα θεμελιώδη θέματα. Μόνο τότε.

Κλείνοντας είναι καλό να σημειώσουμε ότι ο Έρογλου δέχθηκε και δεύτερο χαστούκι.
Δεσμεύτηκε, τουλάχιστον φραστικά ότι θα προχωρήσει στη συζήτηση των θεμελιωδών θεμάτων με τη μέθοδο της διασύνδεσης κεφαλαίων, όπως είναι η θέση της Ε/κ πλευράς.
Μέχρι τώρα ο Έρογλου αρνείτο να πράξει κάτι τέτοιο.

Η φιλοκυβερνητική «Μιλλιέτ» στην Τουρκία έγραφε ότι «Έπεσε η κόκκινη γραμμή στο εδαφικό».

Πού είναι λοιπόν τα κέρδη για την Τουρκία όπως ισχυρίζονται οι μονίμως διαφωνούντες με τη μορφή λύσης;

Είναι ένα θέμα η διαφωνία με τη μορφή λύσης και άλλο θέμα η προσπάθεια δημιουργίας φοβίας ανάμεσα στον κόσμο, προκειμένου να περάσει η δική τους άποψη.