ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΑΒΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ, Ο ΛΥΣΣΑΡΙΔΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΝΤΑΦΙ, Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΣΑΝΤ

Πολλά λέγονται και γράφονται τελευταία για τις ιδεοληψίες του προέδρου της Δημοκρατίας σε σχέση με τις φιλικές σχέσεις που έχει η Κύπρος με αραβικές χώρες και χώρες του λεγόμενου Τρίτου κόσμου.

Το θέμα των διακρατικών σχέσεων παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ιδιαίτερα σε ότι αφορά το ιστορικό του πράγματος στην πορεία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Κάποιοι ανακάλυψαν ξαφνικά ότι έχουμε σχέσεις με χώρες όπως η Συρία και η Λιβύη!

Κάποιοι μόλις τώρα ανακάλυψαν ότι οι επικεφαλής αυτών των κρατών είναι δικτάτορες που καταπιέζουν τους λαούς τους!

Λες και μέχρι χθες, που είχαν σχέσεις μαζί τους οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ο κάθε Άσαντ και ο κάθε Καντάφι δεν ήταν… δικτάτορες!

Πρόκειται για καθαρή υποκρισία από πλευράς όσων σήμερα καταθέτουν ενστάσεις για τις σχέσεις της Κύπρου με αραβικές χώρες.

Διότι, όπως ήδη έχει αναφερθεί, οι σχέσεις αυτές είναι διαχρονικές και δεν έχουν να κάνουν τίποτε με την εσωτερική κατάσταση σε αυτές τις χώρες.

Θυμίζουμε ότι κάποτε πανηγυρίζαμε για την ένταξη μας στους Αδέσμευτους οι οποίοι μετά την διάλυση τους, κάποιοι άρχισαν να τους βρίζουν και να τους χαρακτηρίζουν οπισθοδρομικούς. Μόνο όμως μετά την διάλυση του Κινήματος των Αδεσμεύτων! Όχι πριν!!!

Ασπίδα της Κυπριακής Δημοκρατίας

Όλοι αυτοί που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τις σχέσεις μας με τους Αδέσμευτους, διαγράφουν εντελώς ότι αυτές οι χώρες (που αποτελούσαν το Κίνημα των Αδεσμεύτων) αποτέλεσαν και αποτελούν ακόμα την ασπίδα προστασίας της Κυπριακή Δημοκρατίας σε διάφορα διεθνή φόρα και οργανισμούς.

Είναι οι χώρες αυτές που από το 1960 μέχρι σήμερα ψηφίζουν υπέρ της Κύπρου για διατήρηση της Ανεξαρτησίας και της ακεραιότητας της, ιδιαίτερα μετά την Τουρκική εισβολή.

Ας μη ξεχνούμε ότι σημαντικός αριθμός των χωρών αυτών είναι μουσουλμανικές και ως εκ τούτου υπάρχει ένας δεσμός με την Τουρκία η οποία σήμερα προσπαθεί να το παίξει ως ηγέτιδα χώρα του μουσουλμανικού κόσμου.

Ιδιαίτερα τώρα τελευταία όπου οι σχέσεις της Άγκυρας με το Ισραήλ έχουν διασαλευθεί.

Οι σχέσεις με τις αραβικές χώρες

Η Κύπρος διαχρονικά είχε καλές πολιτικές, εμπορικές και οικονομικές σχέσεις και με τις αραβικές χώρες.

Μόλις πρόσφατα έγινε η συμφωνία με το Κατάρ. Μήπως όσοι ασχολήθηκαν με το θέμα, συμπολίτευση, αντιπολίτευση, μέσα ενημέρωσης, που έκριναν και επέκριναν τους χειρισμούς, δεν γνωρίζουν για την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στο Κατάρ;

Γιατί μέχρι τώρα κανένας απολύτως δεν κάνει καμία αναφορά στο καθεστώς που επικρατεί;

Παρά τις πολύ καλές σχέσεις της με τον αραβικό κόσμο, η Κύπρος τα καταφέρνει να διατηρεί και καλές σχέσεις με ο Ισραήλ, ιδιαίτερα τα τρία τελευταία χρόνια που οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών αναβαθμίστηκαν.

Και η αναβάθμιση αυτή έγινε από ένα πρόεδρο με… ιδεοληψίες, όπως αρέσκονται να τον κατηγορούν οι αντιπολιτευόμενοι του.

Ο Β. Λυσσαρίδης δίνει την απάντηση

Αν και ο γράφων έχει μεγάλες διαφορές όσον αφορά την πολιτική στο κυπριακό με τον Β. Λυσσαρίδη, δεν διστάζει να αναγνωρίσει όταν ο επίτιμος πρόεδρος της ΕΔΕΚ λέει κάτι σωστό.

Και την περασμένη Κυριακή στην «Καθημερινή», όταν ρωτήθηκε για τις σχέσεις του κόμματος του με τον Καντάφι, έδωσε μια πολύ σωστή απάντηση.

Αν και τη δήλωση του ότι η ΕΔΕΚ ουδέποτε χρηματοδοτήθηκε από τη Λιβύη αν θέλουμε την πιστεύουμε, δεν θα σταθούμε σε αυτό. Θα μείνουμε στην ουσία. Είπε λοιπόν ο Β. Λυσσαρίδης:

«Δεν είναι μυστικό ότι φιλικές σχέσεις με τον Καντάφι υπήρχαν και ήταν αποτέλεσμα του σημαντικού ρόλου που διαδραμάτισε η Λιβύη στην οικονομική ανάκαμψη της Κύπρου μετά την τουρκική εισβολή, συμβολή για την οποία μεσολάβησα εγώ προσωπικά, μετά από παράκληση του Μακαρίου. Ήταν καθήκον μου εθνικό. Και στην Αμερική θα πήγαινα αν μπορούσε να μας δώσει ανάλογη στήριξη. Δεν σήμαινε και ταύτιση με το καθεστώς. Με κανένα από τα καθεστώτα δεν υπήρξε ταύτιση. Υπήρξαν επωφελείς σχέσεις».

–Τι μηνύματα όμως εκπέμπαμε ως χώρα, όταν, ενώ απαιτούσαμε να γίνουν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα του λαού της, την ίδια στιγμή συνεργαζόμασταν στενά με καθεστώτα που καταπατούσαν τα δικαιώματα των δικών τους λαών;

Πόσες δυτικές χώρες ανεχόντουσαν δικτατορίες, όταν ήταν φιλικές προς αυτές; Πόσες φορές η Αμερική δεν στήριξε αυτής της μορφής τα καθεστώτα; Μήπως σήμαινε και έγκριση της όλης πολιτικής την οποία ακολουθούν ή των καθεστώτων; Και δεν ήταν ταύτιση όπως είπα. Ουδέποτε επαινέσαμε καθεστώτα τέτοιας μορφής. Είχαμε φιλίες. (4/9/2011)

Τόσο το σκεπτικό όσο και η προσέγγιση του κ. Λυσσαρίδη ήταν και είναι σωστή και αυτό κρίνεται εκ του αποτελέσματος.

Και είναι γεγονός πως όσο και αν σήμερα επικρίνεται ο Μακάριος για τις σχέσεις του κράτους με αυτές τις χώρες, καθώς και με τις αφρικανικές και άλλες, αυτές οι σχέσεις κράτησαν την Κύπρο ως ανεξάρτητο κράτος.

Ο αρχιεπίσκοπος και οι δικτάτορες

Ωστόσο την ίδια ώρα που κάποιοι θορυβούν για την υποστήριξη – δήθεν – του προέδρου, της κυβέρνησης και του ΑΚΕΛ με δικτατορικά καθεστώτα, δεν βρήκαν ούτε μία λέξη να πουν για όσα δήλωσε ο αρχιεπίσκοπος σε σχέση με τον δικτάτορα Άσαντ.

Ιδού τι είπε στη Σύναξη των Προκαθημένων στο Φανάρι την 1^η Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με το ΚΥΠΕ:

«Ερωτηθείς αν τα περί “επικράτησης εξτρεμιστών” είναι μία ανησυχία ή πρόβλεψη, ο Αρχιεπίσκοπος είπε: “Όταν αυτή τη στιγμή υπάρχει μια κυβέρνηση χαμηλών τόνων που σέβεται τον πολίτη, τις μειονότητες, τους Χριστιανούς εκεί, αν επικρατήσουν οι αντίθετοι, αν πέσει ο Άσσαντ, εγώ είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι πολύ φοβούμαι ότι οι Χριστιανοί θα φύγουν από τη Συρία”.
Απαντώντας σε παρατήρηση ότι οι Ευρωπαίοι ταυτίζουν τον Άσσαντ με τον Καντάφι, ο Αρχιεπίσκοπος είπε “Αυτό είναι το λάθος τους και πρέπει να τους δώσουμε το μήνυμα ότι πρέπει να βοηθήσουν να επικρατήσει μια δημοκρατική κυβέρνηση. Μας ενδιαφέρει να δώσουμε στην Ευρώπη και στα ΟΗΕ και τις ΗΠΑ το σχετικό μήνυμα. Αλίμονο αν επικρατήσουν οι εξτρεμιστές. Ο Χριστιανισμός στη Μέση Ανατολή θα είναι παρελθόν”.

Φαίνεται ότι για τον αρχιεπίσκοπο οι μόνες αρχές που υπάρχουν είναι τα συμφέροντα της Εκκλησίας και μόνο.

Δεν τον ενδιαφέρουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των άλλων – μη χριστιανών – πολιτών σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου;

Και πού χάθηκαν όλοι οι λαλίστατοι όψιμοι επικριτές των Καντάφι και Άσαντ να βάλουν στη θέση τους τον αρχιεπίσκοπο;

Αυτό το γεγονός έρχεται να προσθέσει στη θλιβερή εικόνα που παρουσιάζουν στην πλειοψηφία τους οι Ε/κύπριοι πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης.

Που δημιουργούν φασαρία εκεί που τους συμφέρει αλλά όταν κάτι δεν τους βγαίνει κάνουν πως δεν βλέπουν και δεν ακούνε.

Κατά τα άλλα μιλούν για αντικειμενική και σφαιρική ενημέρωση!

Η υποκρισία σε αυτό τον τόπο τελικά δεν έχει όρια…