Ο Γ. ΟΜΗΡΟΥ, Ο ΛΙΛΛΗΚΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙΣ

Είναι αναμενόμενο ότι ο κάθε αρχηγός κόμματος θα στηρίξει και θα υποστηρίξει με κάθε τρόπο τον υποψήφιο που καθόρισε το κόμμα του για να διεκδικήσει την προεδρία της Δημοκρατίας.

Όμως σ’ αυτή την προσπάθεια δεν πρέπει να εκτίθεται λέγοντας πράγματα τα οποία κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Διότι αν στόχος είναι να κερδηθούν ψήφοι, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ο λαός και γνωρίζει και θυμάται. Βεβαίως δεν τα θυμάται όλα αλλά κάποια «κτυπητά» γεγονότα έχουν περάσει στη συλλογική μνήμη.

Η συνέπεια απάντηση στην αποχή

Ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ Γιαννάκης Ομήρου τόνισε τις προάλλες στον ΑΣΤΡΑ – και πολύ σωστά – ότι πρέπει να πειστούν οι πολίτες να επανέλθουν στην πολιτική και ότι αυτό θα επιτευχθεί μέσα από την πολιτική συνέπεια των κομμάτων.

Ανέφερε – και πάλι πολύ σωστά – ότι οι μεταλλάξεις πολιτικών, υποψηφίων και κομμάτων ένεκα εκλογών δεν βοηθούν προς την κατεύθυνση της άρσης της αποχής, αλλά αντίθετα την επαυξάνουν.

Ορθή η διαπίστωση.

Θέλοντας λοιπόν να προβάλει τον υποψήφιο που στηρίζει η ΕΔΕΚ, ο κ. Ομήρου πρόταξε τη θέση ότι ο Γιώργος Λιλλήκας σε όλη την πολιτική παρουσία του δεν έδωσε δείγματα αντιφάσεων, ούτε – είπε – μπορεί να διαπιστώσει ότι μεταλλάχθηκε.

Αν εννοεί ότι δεν το έπραξε αυτό σε προεκλογική περίοδο ίσως να έχει δίκαιο.

Οι μετακινήσεις του Γ. Λιλλήκα

Δεν αναμέναμε από τον κ. Ομήρου να παραδεχθεί ότι ο υποψήφιος τον οποίο υποστηρίζει άλλαξε όχι μόνο θέσεις αλλά και στρατόπεδα. Η μεταμορφώσεις του συναγωνίζονται σε ποσότητα και ένταση αυτές του Νίκου Αναστασιάδη.

Θυμίζουμε μερικές:

-          Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως συνεργάτης του Γιώργου Βασιλείου και διετέλεσε Γ.Γ. της Νέας Γενιάς. Ως τέτοιος ασπαζόταν και τις πολιτικές θέσεις του κ. Βασιλείου στο Κυπριακό, δηλαδή τη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

-          Στη συνέχεια, όπως λέχθηκε από στελέχη του πρώην ΑΔΗΣΟΚ, ο Γ. Λιλλήκας εγκατέλειψε τον Γ. Βασιλείου και βρέθηκε να συντάσσει το μανιφέστο του νέου κόμματος που γεννήθηκε από τη διάσπαση του ΑΚΕΛ.

-          Το 1996 εκλέγεται βουλευτής με τις Νέες Δυνάμεις του ΑΚΕΛ.

-          Το 2003 με το διορισμό του στο υπουργικό συμβούλιο του Τάσσου Παπαδόπουλου αρχίζει τη σταδιακή απαγκίστρωση του από το ΑΚΕΛ και ταυτίζεται με την πολιτική του τέως προέδρου, κυρίως όσον αφορά την πολιτική στο Κυπριακό.

-          Το 2006 ως υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Παπαδόπουλου είναι πλέον πλήρως ταυτισμένος με τις ιδέες και τις απόψεις του προέδρου.

Οι μεταλλάξεις του Γ. Λιλλήκα

Ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ είπε ακόμα ότι οι θέσεις του Γ. Λιλλήκα στο κυπριακό είναι σταθερές!

Θα θυμίσουμε τον κ. Ομήρου ότι:

-          Όπως και ο ίδιος, έτσι και ο Γ. Λιλλήκας το 2002 ήταν από τους πρώτους που αντιτάχθηκαν στην υποψηφιότητα Τάσσου Παπαδόπουλου. Θυμίζουμε τις δηλώσεις του για τους πολιτικούς του 60 που ντύνονται με τα κοστούμια του 21^ου αιώνα.

-          Τότε ο Γ. Λιλλήκας, ως οπαδός της Δ.Δ.Ο. άφηνε αιχμές εναντίον της πολιτικής που ο Τ. Παπαδόπουλος θα ακολουθούσε στο Κυπριακό.

-          Με την εκλογή του νέου προέδρου, όπως ήδη αναφέραμε, γίνεται μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου αυτού που κατηγορούσε και παρουσιάζεται στη συνέχεια ως ο διαπρύσιος κήρυκας και εκπρόσωπος της πολιτικής του Τ. Παπδόπουλου.

Υπέρ της Δ.Δ.Ο.

Μετά το δημοψήφισμα του 2004 (11 Ιουλίου) δήλωνε με στόμφο ότι «Πρέπει αταλάντευτα και σταθερά να παραμείνουμε προσηλωμένοι στο στόχο μας για μια δικοινοτική, διζωνική Ομοσπονδία.  Για μία λύση, που στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα μας επιτρέψει, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, να ζήσουμε ειρηνικά και να συνεργαστούμε αρμονικά για πρόοδο και ευημερία όλων των κατοίκων της Κύπρου».

Στις 6 Σεπτεμβρίου τόνιζε ότι «Ο λαός, με το δημοψήφισμα απέρριψε το Σχέδιο Ανάν.  Δεν απέρριψε τη λύση».

Ακόμα και το 2010 δήλωνε υποστηρικτής της Δ.Δ.Ο. Σε ομιλία του στις 9 Μαρτίου δήλωνε ότι: «Η λύση πρέπει να οδηγεί σε πραγματική επανένωση της πατρίδας μας στα πλαίσια μίας δικοινοτικής, διζωνικής Ομοσπονδίας, η οποία θα στηρίζεται στις αρχές της Δημοκρατίας και θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των νομίμων κατοίκων της Κύπρου».

Από εκεί και πέρα άλλαξε τροπάριο.

Εναντίον της Δ.Δ.Ο.

Και ενώ στις 6 Σεπτεμβρίου 2010 έλεγε ότι με την απόρριψη του σχεδίου Ανάν δεν απορρίφθηκε η Δ.Δ.Ο., στις 7 Μαΐου 2012 δήλωνε στη «Σημερινή» ότι η Δ.Δ.Ο. «στο δημοψήφισμα που ήταν η πρώτη φορά που πήρε περιεχόμενο, απορρίφθηκε από τον κυπριακό Ελληνισμό».

Ενώ, λοιπόν, δήλωνε διαπρύσιος κήρυκας της, σήμερα μεταμορφώθηκε σε διαπρύσιο πολέμιο της.

Στην ίδια συνέντευξη δηλώνει «Διαφωνώ με τη μορφή της λύσης που επιδιώκεται, της ΔΔΟ» λέγοντας ότι για να λειτουργήσει προϋποθέτει (δήθεν) «την αφαίρεση ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον κυπριακό Ελληνισμό»!

Διερωτάται λοιπόν ο κοινός νους: όταν ο κ. Λιλλήκας υπερασπιζόταν τη Δ.Δ.Ο. δεν υπήρχε θέμα αφαίρεσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων;

Οι μεταλλάξεις των άλλων!

Καλείται λοιπόν ο κ. Ομήρου να απαντήσει αν αυτά που αναφέραμε δεν αποτελούν την κορωνίδα των μεταλλάξεων όσον αφορά το Κυπριακό.

Στο μεταξύ, την ίδια ώρα που ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ μιλά για μεταλλάξεις άλλων και υποστηρίζει ότι ο δικός του υποψήφιος δεν μεταλλάχθηκε(!) προέβη σε μια δήλωση που προκαλεί ερωτηματικά.

Δικαιολόγησε εμμέσως πλην σαφώς τις… ανύπαρκτες(;) κατά τον ίδιο μεταλλάξεις του Γ. Λιλλήκα λέγοντας ότι «έγιναν πολλές αναθεωρήσεις στο κυπριακό όλα αυτά τα χρόνια, απ’ όλα τα κόμματα. Ακόμα και ο Μακάριος, τουλάχιστον στην υποβολή προτάσεων επί χάρτου έκλαψε πικρώς. Στην τελευταία ομιλία του ήταν σαφής για την αλλαγή πολιτικής».

Προς τι λοιπόν αυτή η αναφορά του κ. Ομήρου, αφού όπως είπε, ο υποψήφιος που υποστηρίζει δεν μεταλλάχθηκε;

Αφήνω το γεγονός ότι ο κ. Ομήρου αδικεί το ΑΚΕΛ που ουδέποτε μεταλλάχθηκε στο Κυπριακό. Επέμενε και επιμένει από το 1977 στη λύση της Δ.Δ.Ο.

Όσον αφορά το Μακάριο παραπέμπουμε τον πρόεδρο της ΕΔΕΚ να ξαναδιαβάσει την ομιλία του πρώην προέδρου και τον διαβεβαιώνουμε ότι θα διαπιστώσει ότι δεν ισχύουν τα όσα είπε.

Στην τελευταία ομιλία του ο Μακάριος δεν αναφέρθηκε σε αλλαγή πολιτικής. Ούτε είπε ότι εγκαταλείπει τη Δ.Δ.Ο. όπως ισχυρίζονται ο αρχιεπίσκοπος και άλλοι πολιτικοί ηγέτες. Παραπλανούν το λαό με τέτοιες δηλώσεις.

Ο Μακάριος είχε πει ότι δεν θα συνεχίσει τις συνομιλίες αν δεν αλλάξει τακτική η Τουρκία.