51 ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η φετινή επέτειος της Κυπριακής Ανεξαρτησίας βρίσκει το κράτος μας μέσα σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια αλλά και σε σχέση με την περσινή επέτειο που το Κυπριακό Κράτος γιόρτασε μισό αιώνα ζωής.

Οι έρευνες για το φυσικό αέριο προδιαγράφουν ένα πολύ διαφορετικό μέλλον για την Κύπρο, αφού προβάλλουν νέες δυνατότητες της χώρας μας τόσο στον οικονομικό τομέα σε σχέση με την Ε.Ε. όσο και ευρύτερα στο χώρο της Μ. Ανατολής. Και μαζί με την οικονομική ισχύ η Κύπρος αποκτά και ισχύ ως πολιτικός παράγοντας στην περιοχή.

***

Στις 16 Αυγούστου 1960 η Κύπρος, μετά από ένα τετράχρονο ένοπλο αγώνα ανακηρυσσόταν σε ανεξάρτητη Δημοκρατία.

Επίσημα, η ημέρα της Ανεξαρτησίας έχει οριστεί η 1^η Οκτωβρίου.

Στις 11 Φεβρουαρίου 1959 μονογραφήθηκαν στη Ζυρίχη οι ομώνυμες συμφωνίες, ενώ στις 19 Φεβρουαρίου υπογράφηκαν στο Λονδίνο οι συμφωνίες που θα έμεναν γνωστές ως «Συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου» ή σκέτο ως «Ζυρίχη».

Όπως είναι επίσης γνωστό οι συμφωνίες αυτές υπογράφτηκαν από την Μεγάλη Βρετανία, την Ελλάδα και την Τουρκία που θα ήταν και οι εγγυήτριες δυνάμεις της ανεξαρτησίας της Κύπρου και από τους εκπροσώπους των δύο κοινοτήτων.

Έτσι γεννήθηκε το ανεξάρτητο δικοινοτικό – στην ουσία – κράτος, όπου οι τ/κύπριοι, από μειονότητα αναβαθμίστηκαν σε κοινότητα.

Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα το πώς φτάσαμε, αντί στην ένωση στην ανεξαρτησία και από εκεί στα όσα επακολούθησαν με αποτέλεσμα το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, θα πρέπει να πάμε πολύ πίσω. Τα πράγματα εξελίχθηκαν κατά συγκεκριμένο τρόπο κυρίως από τη δεκαετία του ’40 και φτάνουν μέχρι τις μέρες μας.

Πριν από το 1974 δεν είχαν πιστέψει πολλοί σε αυτό το κράτος.

Μια μεγάλη μερίδα που περιελάμβανε και πολιτικούς αλλά και παράγοντες τους κράτους δεν πίστεψε στο νέο κράτος που δημιουργήθηκε στις 16 Αυγούστου του 1960.

Στο σημείο αυτό πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως όταν αναφερόμαστε σε Κυπριακό Λαό δεν αναφερόμαστε μόνο στους Ελληνοκύπριους.

Υπενθυμίζουμε φορτικά ότι Κύπριοι και κατ’ επέκταση υπήκοοι της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι και οι Τουρκοκύπριοι και οι Μαρωνίτες και οι Αρμένιοι και οι Λατίνοι.

Το υπενθυμίζουμε αυτό διότι έχει περάσει στη συνείδηση μεγάλου αριθμού ανθρώπων εδώ στον τόπο μας ότι Κύπριοι είναι μόνο οι Ελληνικής καταγωγής.

Είναι αυτοί που συγχύζουν την εθνική καταγωγή με τον τόπο καταγωγής ή με τον τόπο διαμονής.

Η λάθος κατάληξη ενός λανθασμένου αγώνα

Δεν είναι τυχαία που αναφερθήκαμε στο ποιοι είναι Κύπριοι.

Διότι η εμπέδωση της συνείδησης ότι η Κύπρος ανήκει στους Έλληνες οδήγησε σε μια σειρά επιπόλαιων ενεργειών και λανθασμένων αποφάσεων στη βάση της συναισθηματικής αντιμετώπισης των πραγματικοτήτων με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει πράξη ο βασικός στόχος των Ε/κυπρίων από της δημιουργίας του Ελληνικού κράτους μετά την επανάσταση του 1821.

Η συναισθηματική αντιμετώπιση, λοιπόν, του όλου ζητήματος οδήγησε τους ηγήτορες της δεκαετίας του ’50  να λάβουν την απόφαση για την διενέργεια ενός ένοπλου αγώνα που θα οδηγούσε στην Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Ο σχεδιασμός βασίστηκε μόνο στην οργάνωση ενός ένοπλου κινήματος χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι βασικοί παράγοντες και οι στοιχειώδεις κανόνες ενός τέτοιου εγχειρήματος.

Οι ηγήτορες της Δεξιάς εκείνης της εποχής με επικεφαλής τον τότε αρχιεπίσκοπο Μακάριο, εφορμούμενοι από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 1950, αποφάνθηκαν ότι η πολιτική και διπλωματική οδός δεν μπορούσε να οδηγήσει στον στόχο της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.

Και έλαβαν την απόφαση για ένοπλό αγώνα.

Χωρίς να υπολογίσουν τα ισοζύγια δυνάμεων.

Χωρίς να υπολογίσουν το διεθνή δεδομένα.

Χωρίς να υπολογίσουν τα δεδομένα της περιοχής.

Χωρίς να υπολογίσουν τα τοπικά δεδομένα.

Χωρίς να υπολογίσουν τον τρόπο αντίδρασης της Μ. Βρετανίας.

Χωρίς να υπολογίσουν ποια θα ήταν η αντίδραση της Τουρκίας.

Και κυρίως χωρίς να υπολογίσουν ότι χωρίς συμμάχους, με μόνο στήριγμα την Ελλάδα (που ακόμα κι αυτή δεν ήταν σταθερή) προχώρησαν στην ανάληψη του ένοπλου αγώνα.

Ο αγώνας για την Ένωση σκότωσε την Ένωση

Ο αγώνας εκείνος ήταν καταδικασμένος σε αποτυχία πριν καν ξεκινήσει, όμως τα πρώτα απτά αποτελέσματα φάνηκαν τέσσερεις μήνες αργότερα όταν η Τουρκία έμπαινε δυναμικά στο παιχνίδι διεκδίκησης της Κύπρου.

Οι Βρετανοί μετέτρεψαν το θέμα από Κυπρο-βρετανική διαφορά, σε ελληνοτουρκική.

Το αποτέλεσμα ήταν η κατάληξη στις συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου που όχι μόνο δεν οδηγούσαν στην Ένωση αλλά ενταφίαζαν οριστικά τον πολυπόθητο στόχο των Ε/κυπρίων.

Η Τουρκία μετά από 8 δεκαετίες επανερχόταν στο νησί ως διεκδικητής εξουσίας.

Όπως προαναφέρθηκε ούτε οι Ε/κύπριοι ούτε οι Τ/κύπριοι είδαν με καλό μάτι την Κυπριακή Ανεξαρτησία. Και οι δύο πλευρές θεώρησαν την Ανεξαρτησία ως το σκαλοπάτι που θα τους οδηγήσει στον τελικό στόχο, την Ένωση για τους μεν και τη διχοτόμηση για τους δε.

Πρέπει να καταστεί σαφές ότι σε αυτή την προσπάθεια πρωταγωνιστές ήταν και από τις δύο πλευρές οι εθνικιστικές δυνάμεις.

Στην Τ/κυπριακή πλευρά η τρομοκρατική και φασιστική οργάνωση ΤΜΤ μεθόδευε συστηματικά και οργανωμένα την ανατροπή των δεδομένων και τη δημιουργία προϋποθέσεων για την διχοτόμηση.

Στην Ε/κυπριακή πλευρά περισσότερες από 10 οργανώσεις ιδρύθηκαν με στόχο την επιβολή της Ένωσης. Πιο σημαντική απ’ όλες και πιο οργανωμένες ήταν η «Οργάνωση» που έμεινε γνωστή με το όνομα «Ακρίτας».[1]

Ξεκίνησε λοιπόν μια διαμάχη μεταξύ των δύο πλευρών με τη συμμετοχή και του επίσημου κράτους – όπως αυτό εκφραζόταν μέσω της δικοινοτικότητας, με την συμμετοχή και επίσημων παραγόντων και στις δύο πλευρές – η οποία κατέληξε στην ένοπλη σύγκρουση του 1963.

Από εκεί και πέρα η συνέχεια είναι γνωστή.

Η αναταραχή κράτησε μέχρι τον Ιούλιο του 1974 όπου με το πραξικόπημα και την εισβολή επιτεύχθηκε ο στόχος της διχοτόμησης.

Πολεμούν τη λύση

Έκτοτε αγωνιζόμαστε για απαλλαγή από την κατοχή χωρίς αποτέλεσμα.

Μόνο που και αυτή τη φορά στον αγώνα για απαλλαγή από την κατοχή και για την επανένωση της χώρας μας, βρίσκονται άνθρωποι που προβάλλουν εμπόδια.

Που εναντιώνονται στην όποια προοπτική επανένωσης με το πρόσχημα ότι θα μετέχουν στη διακυβέρνηση και οι Τ/κύπριοι.

Δεν είναι τυχαίο πως αυτές οι φωνές προέρχονται από εκείνους που στο όνομα της πολιτικής της Ένωσης, με τις ενέργειες τους έφεραν τους Τούρκους.

Και σ’ αυτούς προστέθηκαν οι ιδεολογικοί απόγονοι αυτών αλλά και κάποιοι που θέλουν να παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως προοδευτικό ή ακόμα και αριστερό.

Όταν μιλούν για σωστή λύση στην ουσία παραπέμπουν σε ένα ελληνικό κράτος.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίο επίσης που κάποιοι μιλούν για το Ελλα-δικό μας κράτος ή προσφωνούν τους Ε/κύπριους ως κάτοικους της νοτιο-ανατολικής Ελλάδας.

Αυτές οι φρασεολογίες που τείνουν να εξελιχθούν σε ιδεολογίες δείχνουν ακριβώς τον πραγματικό στόχο ορισμένων.

Όλοι αυτοί, σήμερα, λένε ότι η Ζυρίχη ήταν πολύ καλύτερη από τη σημερινή κατάσταση. Αύριο τι θα λένε;

---

1.Ακόμα κι εδώ οι Τούρκοι φάνηκαν πιο οργανωμένοι και ενωμένοι. Μία οργάνωση αυτοί, 16 οι Ε/κύπριοι.