ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Σαράντα χρόνια μετά την εισβολή και την κατοχή του 37% του εδάφους μας από την Τουρκία, κάποιοι ψάχνονται ακόμα για τη λύση του Κυπριακού.

Και κυρίως ερμηνεύονται όροι και γεγονότα κατά το δοκούν σε βαθμό που βλάπτουν ανεπανόρθωτα τη χώρα μας.

Διερωτόμαστε πραγματικά:

-          Πότε θα εννοήσουν οι πολέμιοι της Δ.Δ.Ο. ότι η ερμηνεία που δίνουν σ’ αυτή τη μορφή λύσης είναι η τουρκική και όχι αυτή των Ηνωμένων Εθνών και της Ελληνοκυπριακής πλευράς;

-          Πότε θα εννοήσουν οι πολέμιοι της Δ.Δ.Ο. ότι με την πολεμική τους βοηθούν την Τουρκία αφού προωθούν τις θέσεις της Άγκυρας;

Η στρέβλωση των γεγονότων γίνεται συστηματικά από συγκεκριμένους κύκλους οι οποίοι δεν εννοούν να κατανοήσουν κάποια πράγματα.

Εμείς κατανοούμε ότι διαπνέονται από συγκεκριμένη νοοτροπία η οποία τους ωθεί να λένε όσα λένε. Όμως να μην παρουσιάζονται ως οι εκφραστές της απόλυτης αλήθειας.

Προωθητές των τουρκικών θέσεων

Προβάλλουν μια σειρά από θέσεις της Τουρκίας και θέτουν ερωτήματα (που φαντάζουν ως πατριωτικά) όμως στην ουσία εξυπηρετούν την Τουρκία.

Λένε για παράδειγμα ότι η λύση Δ.Δ.Ο. απαιτήθηκε από την Τουρκία μετά το 1974.

Αυτό είναι ορθό.

«Ξεχνούν» όμως κάτι πολύ σημαντικό. Ότι ναι, η τουρκική ερμηνεία της Δ.Δ.Ο. οδηγεί σε δύο κράτη.

Όμως η Ελληνοκυπριακή ερμηνεία, όπως και αυτή των Ηνωμένων Εθνών , οδηγεί σε ΕΝΑ κράτος με δύο συνιστώντα μέρη, όχι κυρίαρχα κράτη.

Και αυτό μπορούν να το διαπιστώσουν ρίχνοντας μια ματιά στις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 1989 και 2009 αλλά και στα ίδια τα ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Θεληματική διαστρέβλωση

Θέτουν το ερώτημα, γιατί η Άγκυρα δεν επέτρεψε συνομιλίες μεταξύ αυτής και της Κυπριακής Δημοκρατία;

Απλούστατη η απάντηση, διότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία.

Αλλά ρωτούμε εμείς, γιατί όταν ο Χριστόφιας και ο Αναστασιάδης επιχείρησαν να ανοίξουν ένα διάλογο με την ίδια την Τουρκία, οι ίδιοι, αυτοί που θέτουν το ερώτημα, τους κατηγόρησαν για σχεδόν προδοσία;

Οι ίδιοι κύκλοι υποστηρίζουν ότι η μόνη σωστή λύση είναι η επιστροφή στο κράτος του 1960.

Από την άλλη φωνασκούν γιατί να αποδεχθούμε την πολιτική ισότητα.

Ποιο είναι το λάθος τους;

1^ον: Πολιτική ισότητα δεν σημαίνει αριθμητική ισότητα αλλά αποτελεσματική συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας.

2^ον: Πολιτική ισότητα υπάρχει και στο Σύνταγμα του 60 με την αναλογία 70-30.

Τι δεν καταλαβαίνουν λοιπόν;

Υποστηρίζουν ότι η «εκ περιτροπής προεδρία» είναι τουρκική εισήγηση.

Ωστόσο αν και υποστηρικτές του Τ. Παπαδόπουλου, αγνοούν την ξεκάθαρη αναφορά του ότι η «εκ περιτροπής» προεδρία ήταν εισήγηση της Ε/κυπριακής πλευράς.

Δημιουργούν την ψευδή εικόνα ότι με το κοινό ανακοινωθέν Χριστόφια – Ταλάτ της 23^ης Μαΐου 2008 οι Τούρκοι πήραν «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς», δηλαδή όπως το ερμηνεύουν, δύο συνιστώντων κρατών.

Είναι όμως έτσι;

Πουθενά το συγκεκριμένο ανακοινωθέν δεν λέει κάτι τέτοιο. Ιδού η ακριβής αναφορά:

«Επαναβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους για μια διζωνική, δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα όπως ορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αυτός ο συνεταιρισμός θα έχει μια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση με μια και μόνη διεθνή προσωπικότητα, καθώς και μια Τουρκοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία και μια Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία, οι οποίες θα έχουν ισότιμο καθεστώς».

Γίνεται λόγος για συνιστώσες πολιτείες και όχι κράτη. Και αν παραπέμπουν στη λέξη “States” που την ερμηνεύουν σαν κράτος, τότε θα πρέπει να πούμε ότι εσκεμμένα διαστρεβλώνουν την έννοια.

Ναι, στα αγγλικά η λέξη αυτή σημαίνει κράτος, αλλά και Πολιτείες.

Παράδειγμα οι “United States of America”. Όλοι ερμηνεύουμε αυτό τον προσδιορισμό ως «Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής» και όχι ως «Ηνωμένα Κράτη Αμερικής».

Επομένως ας αφήσουν τις «εξυπνάδες» και τα λογοπαίγνια και ας επικεντρωθούν στην ουσία.

Ας σταματήσουν να συντηρούν και να προωθούν την τουρκική προπαγάνδα καλύπτοντας την με ένα ψευδοπατριωτικό καπέλο.

Τι πρέπει να γίνει;

Προσωπικά δεν διαφωνώ ότι η Τουρκία επιδιώκει μέσω της λύσης να έχει έλεγχο στο κράτος που θα προκύψει από μία λύση.

Το ζητούμενο όμως δεν είναι αυτό, αλλά το τι κάνουμε για να αποτρέψουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Πρώτα και κύρια να στηλιτεύουμε αυτές τις προσπάθειες της Τουρκίας και να καταστήσουμε τους στόχους της ανέφικτους.

Πώς;   

Όταν όλοι με μια φωνή στηρίξουμε αυτό που συμφωνήσαμε και περάσαμε (ως κράτος) και στα ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Ότι η λύση θα είναι ομοσπονδιακή (Δ.Δ.Ο.) που θα αποτελείται από ΕΝΑ κράτος, με ΜΙΑ διεθνή εκπροσώπηση και με ΜΙΑ ιθαγένεια.

Ας σταθούμε μια φορά ομόφωνοι απέναντι στην Τουρκία και τη διεθνή κοινότητα για να γίνουμε πιο πειστικοί.

Με το να πολεμούμε ο ένας τον άλλο και να πλειοδοτούμε σε πατριωτισμό μόνο αρνητικές εντυπώσεις προκαλούμε και κανένας δεν μας παίρνει στα σοβαρά.

Τα εχέγγυα υπάρχουν. Και είναι οι ομόφωνες προτάσεις του 1989 και 2009.

Όλα τα άλλα είναι προφάσεις…