Τελευταία γίνεται και πάλι λόγος για εγκατάλειψη της 8ης Ιουλίου από τον Χριστόφια.
Σχετική αναφορά γίνεται σε διάφορα άρθρα και σχόλια στις εφημερίδες αλλά και σε αυτό το χώρο κάποιοι ανώνυμοι σχολιογράφοι αναφέρθηκαν στην προηγούμενη ανάρτηση στην καταστρατήγηση της 8η Ιουλίου από τη σημερινή κυβέρνηση.
Συνοπτικά, όσοι κάνουν αυτές τις αναφορές, θεωρούν ότι η εν λόγω συμφωνία του Τ. Παπαδόπουλου με τον Μ. Α. Ταλάτ στις 8 Ιουλίου στο Παρίσι μας απάλλασσε από το σχέδιο Ανάν και δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για μια πραγματικά δίκαιη και βιώσιμη λύση.
Άποψη του γράφοντος είναι ότι πρέπει να μιλούμε με συγκεκριμένες πλέον παραπομπές και όχι με συνθήματα.
Γι αυτό στη σημερινή ανάρτηση θα γίνει παρουσίαση και ανάλυση της 8ης Ιουλίου αλλά και των γραμμών πάνω στις οποίες κινείται ο σημερινός πρόεδρος.
Αλλά πρώτα μια αναγκαία διευκρίνιση:
Η 8η Ιουλίου είναι ΣΥΜΦΩΝΙΑ ενώ τα όσα συμφώνησαν Χριστόφιας και Ταλάτ είναι κοινή δήλωση. Η διαφορά μεταξύ των 2 είναι τεράστια.
Πάμε λοιπόν να δούμε συγκεκριμένα την 8η Ιουλίου:
Συμφωνία 8ης Ιουλίου 2006 μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Τάσσου Παπαδόπουλου και του Τουρκοκύπριου ηγέτη κ. Μεχμέτ Αλί Ταλάτ
Δέσμη Αρχών
1. Δέσμευση για την επανένωση της Κύπρου με βάση μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία και πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
2. Αναγνώριση του γεγονότος ότι το στάτους κβο είναι απαράδεκτο και η παράτασή του θα είχε αρνητικές επιπτώσεις για τους Τουρκοκύπριους και τους Ελληνοκύπριους.
3. Δέσμευση στη θέση ότι μια συνολική διευθέτηση είναι επιθυμητή, καθώς και εφικτή, και δεν θα πρέπει να καθυστερήσει περαιτέρω.
4. Συμφωνία για άμεση έναρξη διαδικασίας, η οποία θα διαλαμβάνει δικοινοτική συζήτηση θεμάτων που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή του λαού και, ταυτόχρονα, εκείνων που αφορούν ουσιαστικά θέματα, και τα δύο εκ των οποίων θα συμβάλουν σε μια συνολική διευθέτηση.
5. Δέσμευση να διασφαλιστεί ότι θα επικρατήσει 'κατάλληλη ατμόσφαιρα' για να είναι η διαδικασία αυτή επιτυχής. Συναφώς, μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης είναι ουσιαστικά, τόσο για βελτίωση της ατμόσφαιρας όσο και για βελτίωση της ζωής όλων των Τουρκοκυπρίων και των Ελληνοκυπρίων. Επίσης, σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να τεθεί τέρμα στο ούτω καλούμενο 'παιχνίδι επίρριψης ευθυνών'.
Απόφαση των δύο ηγετών
Οι Τεχνικές Επιτροπές για θέματα που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή του λαού θα αρχίσουν το έργο τους μέχρι το τέλος Ιουλίου, νοουμένου ότι, κατά τον ίδιο χρόνο, οι δύο ηγέτες θα έχουν, επίσης, ανταλλάξει κατάλογο θεμάτων ουσίας και νοουμένου ότι το περιεχόμενό του θα εξεταστεί από δικοινοτικές ομάδες εργασίας αποτελούμενες από εμπειρογνώμονες και θα οριστικοποιηθούν από τους ηγέτες.
Οι δύο ηγέτες θα συναντώνται περαιτέρω, από καιρού εις καιρό, όποτε κρίνεται χρήσιμο, για να δίνουν καθοδήγηση στις δικοινοτικές ομάδες εργασίας αποτελούμενες από εμπειρογνώμονες για να αξιολογούν την εργασία των Τεχνικών Επιτροπών.
Δύο μήνες αργότερα ακολούθησε άλλη κοινή δήλωση:
Κοινή δήλωση της 23ης Μαΐου 2008
Σε κοινή δήλωση, που ανέγνωσε ο Ειδικός Αντιπρόσωπος του ΟΗΕ στην Κύπρο Ταγιέ-Μπρουκ Ζεριχούν, μετά τη συνάντηση τους στην οικία του κ. Ζεριχούν, αναφέρεται ότι ''οι ηγέτες είχαν σήμερα γνήσιες και παραγωγικές συζητήσεις, και προέβησαν σε ανασκόπηση των αποτελεσμάτων που επιτεύχθηκαν στη βάση της συμφωνίας της 21ης Μαρτίου''.
''Επαναβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους σε μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται σε σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Αυτός ο συνεταιρισμός θα έχει μία Ομόσπονδη Κυβέρνηση με μία διεθνή προσωπικότητα, καθώς και μια Τουρκοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία και μία Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία, ίσου καθεστώτος'', σημειώνεται στη δήλωση.
Προστίθεται ότι οι ηγέτες ''έδωσαν εντολές στους Εκπροσώπους τους να εξετάσουν, εντός 15 ημερών, τα αποτελέσματα των τεχνικών επιτροπών''.
''Οι Εκπρόσωποι θα μελετήσουν πολιτικά και στρατιωτικά μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Θα προωθήσουν το άνοιγμα του οδοφράγματος του Λιμνίτη (Γεσιλιρμάκ) και άλλων σημείων διέλευσης''.
Τέλος, σημειώνεται ότι ''οι ηγέτες αποφάσισαν να ξανασυναντηθούν στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου για να προβούν σε νέα αξιολόγηση''.
* * *
Αυτά είναι, λοιπόν, τα τρία κείμενα που χρησιμοποιούν κάποιοι λέγοντας ότι με τα δύο τελευταία αναιρέθηκε το πρώτο.
Ας τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά.
1. Η 8η Ιουλίου αναφέρει στο πρώτο άρθρο της ότι:
«Δέσμευση για την επανένωση της Κύπρου με βάση μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία και πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.»
Η 23η Μαΐου λέει ακριβώς το ίδιο:
«Επαναβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους σε μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται σε σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.»
Στο δεύτερο άρθρο γίνεται μια αναφορά που λέχθηκε πλειστάκις από τον Δ. Χριστόφια με αποτέλεσμα να κατηγορείται (από τους ίδιους) ότι κινδυνολογεί, γίνεται δηλαδή η:
«Αναγνώριση του γεγονότος ότι το στάτους κβο είναι απαράδεκτο και η παράτασή του θα είχε αρνητικές επιπτώσεις για τους Τουρκοκύπριους και τους Ελληνοκύπριους.»
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το τρίτο άρθρο που μιλά για:
«Δέσμευση στη θέση ότι μια συνολική διευθέτηση είναι επιθυμητή, καθώς και εφικτή, και δεν θα πρέπει να καθυστερήσει περαιτέρω.»
Γιατί δεν θα καθυστερήσει περαιτέρω εξηγείται από το άρθρο δύο. Σημειώνω ακόμα ότι καταγράφεται πως μια συνολική διευθέτηση του κυπριακού είναι και επιθυμητή και εφικτή.
Τα ίδια λέει και ο Δ. Χριστόφιας αλλά οι ίδιοι κύκλοι τον κατηγορούν ότι αιθεροβατεί διότι πιστεύει ότι οι Τούρκοι θέλουν λύση και ότι η επίτευξή της είναι εφικτή!
Το τέταρτο άρθρο κάνει λόγο άμεση έναρξη της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων πάνω σε ουσιαστικά θέματα αλλά και θεμάτων που άπτονται της καθημερινότητας.
Για λόγους που δεν είναι του παρόντος, αυτό δεν κατέστη εφικτό κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης τους Τ. Παπαδόπουλου.
Ο Δ. Χριστόφιας από την πρώτη στιγμή επιδίωξε και κατάφερε να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις.
Ο σημερινός πρόεδρος έθεσε επίσης σε εφαρμογή και το 5ο άρθρο:
«Δέσμευση να διασφαλιστεί ότι θα επικρατήσει 'κατάλληλη ατμόσφαιρα' για να είναι η διαδικασία αυτή επιτυχής. Συναφώς, μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης είναι ουσιαστικά, τόσο για βελτίωση της ατμόσφαιρας όσο και για βελτίωση της ζωής όλων των Τουρκοκυπρίων και των Ελληνοκυπρίων. Επίσης, σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να τεθεί τέρμα στο ούτω καλούμενο “παιχνίδι επίρριψης ευθυνών”».
Στη συμφωνία της 8ης Ιουλίου, στην «Απόφαση των δύο ηγετών» αναφέρεται ότι θα πρέπει να αρχίσουν έργο οι τεχνικές επιτροπές και συναντήσεις των δύο ηγετών.
Σύμφωνα με το ανακοινωθέν της 21ης Μαρτίου, αυτό ήταν το αντικείμενο της συνάντησης των ηγετών των 2 κοινοτήτων.
* * *
Εξετάζοντας, λοιπόν, με αντικειμενικότητα τα τρία έγγραφα, το συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι ότι η 8η Ιουλίου τηρήθηκε από το σημερινό πρόεδρο κατά γράμμα.
Άλλωστε δεν θα πρέπει να ξεχνούμε με πόσο σθένος τόσο ο ίδιος ο Δημήτρης Χριστόφιας όσο και το ΑΚΕΛ είχαν υποστηρίξει και στηρίξει την 8η Ιουλίου.
Κλείνω με ένα ερώτημα προς όσους κατηγορούν τον πρόεδρο ότι με την επιδίωξη του για λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (Δ.Δ.Ο.), οδηγεί την Κύπρο στην τουρκοποίηση ή τουλάχιστον κατατείνει στην εξυπηρέτηση των τουρκικών συμφερόντων ή που φωνασκούν για την πολιτική ισότητα και κάνουν λόγο για εξίσωση του 80% με το 18%:
Η 8η Ιουλίου που κάνει λόγο για λύση στη βάση της Δ.Δ.Ο. με πολιτική ισότητα και έχει υπογραφτεί από τον προηγούμενο πρόεδρο, προωθούσε την εξυπηρέτηση των τουρκικών συμφερόντων και οδηγούσε στην τουρκοποίηση;
* * *
Αυτά σε συντομία και ελπίζω ότι όσοι θα θελήσουν να σχολιάσουν θα σταθούν με σοβαρότητα στο ζήτημα και δεν θα ασκήσουν και πάλι την γνωστή τακτική της μη απάντησης.
52 σχόλια:
στελιος
εν μασκαραλακία τζαι η 23η τζαι η 8η. είναι το κλασικό σύνδρομο του κυπριακού το οποίο περιλαμβάνει ένα μίγμα εθνικιστικού νομικισμού.
τι ελάλεν η 8η ιοθλίου ;
τίποτε.
ούτε η 23η λαλεί.
τούτοι, με το τρόπο που θκιεβάζουν την 8η ιουλίου, κάπως εκαταφέραν τζαι εφκάλαν το συμπέρασμα ότι:
1. για να μπεις σε συνομιλίες πρέπει να ξεκαθαριστεί η βάση της λύσης.
(η βάση της λύσης πως θα ξεκαθαριστεί χωρίς να μπεις σε συνομιλίες;)
2. όταν οι τούρτζιοι συμφωνήσουν με αυτό που εμείς εννοούμεν ως βάση της λύσης, τότε θα ξεκινήσουμεν συνομιλίες. Αλλιώς δεν θα ξεκινήσουμεν!
τζαι ούλλα τούτα χωρίς κανένας να μας λαλεί τι σκατά εννοεί με το σύνθημα "η βαση της λύσης".
τζαι χωρίς βεβαίως να μας λαλεί, τι θα γίνει αν μετά που 200 συναντήσεις τζιωνή - περτεβ τελικά δεν συμφωνήσουν στη βάση της λύσης.
ούτε βεβαίως η 8η εδιούσεν ευκαιρία να γλυτώσουμεν που την μαυρογέριμη τη ΔΔΟ, αφού ο τάσσος εκανόνισε να τη βάλει φάτσα κάρτα στη πρώτη πρώτη παράγραφο. τζαι να με θέλεις να τη δεις , αφού εν στη πρώτη γραμμή!!!
όσο για την 23η....
πάντα υπάρχει ένα θέμα μετάφρασης σε τούτα τα κείμενα.... χαρά του κάθε εθνικιστη νομικιστή.
στα αγγλικά εν states, αν είσαι υπερ του χριστόφια το μεταφράζεις πολιτεία, αν είσαι εναντίων του το μεταφράσεις κράτος, αν είσαι τούρκος πάλε κράτος, τζαι προσκολιούμαστε για 2-3 μήνες για το τι σημαίνει η λέξη.
ούτε η 23η έχει καμία σημασία.
τούτα ειπωθήκαν 1000 φορές.
το θέμαν είναι αν θα έβρουν τη λύση ή όχι.
η προκαταρτικές συμφωνίες, τζαι τα κοινά μνημόνια, τζαι οι διακυρήξεις, είναι άνευ νοήματων και ουσίας.
Αν δεν κάνω λάθος πάντα για δικοινοτική και διζωνική Ομοσπονδία μιλούσαμε, μετά το 74. Ακόμα και ο Μακάριος για τέτοια συμφώνησε και μιλούσε. Τώρα γιατί μας κακοφαίνεται????
Μας κακοφαίνεται Μερόπη, γιατί μέχρι και τις τελευταίες εκλογές, ο Χριστόφιας μιλούσε για δίκαιη λύση.
Στέλιο,
Θα διαφωνήσω μαζί σου στο ότι όλα αυτά είναι μασκαραλίκια.
Και τα τρία κείμενα καθορίζουν τη βάση της λύσης με προεξάρχον θέμα ότι αυτή θα είναι Δ.Δ.Ο.
Δεν μπορούμε με ένα αφορισμό να λέμε ότι δεν λένε τίποτε.
Το ότι θα υπήρχαν διαφορετικές ερμηνείες θα έπρεπε να ήταν αναμενόμενο διότι αυτό διδάσκει η προηγούμενη εμπειρία.
Η βάση λύσης είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα διεξαχθούν οι συνομιλίες και για όσους θυμούνται, αυτό το θεμέλιο ήταν το αποτέλεσμα του διαλόγου που έγινε στις επιτροπές.
Όσον αφορά την μετάφραση, στην προκειμένη περίπτωση δεν απασχόλησε τις συνομιλίες.
Απασχόλησε τα κόμματα και τους διάφορους κοκορομάχους.
Εκείνο που έχει σημασία δεν είναι η ονομασία αλλά εκείνο που θα καθορίσει τι μέρος του λόγου θα είναι τα δύο μέρη, θα είναι οι εξουσίες θα έχουν έναντι της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
@ Meropi
Εδώ είναι το πρόβλημα.
Τόσα χρόνια μιλούμε για Δ.Δ.Ο. (να θυμίσω το παλιό σύνθημα «Κύπρος ανεξάρτητη, Ομόσπονδη και αποστρατικοποιημένη)!
Η προεκλογική περίοδος αναλώθηκε στη συζήτηση περί Ομοσπονδίας «με το σωστό περιεχόμενο», ο Τάσσος συμφωνούσε για λύση Δ.Δ.Ο. και τώρα κάποιοι θυμήθηκαν ξαφνικά ότι αυτή τη λύση εξυπηρετεί την Τουρκία.
Μόνο που αυτό το θυμήθηκαν μετά τον Φεβράρη του 2008.
Μίλησε κανένας για σκοπιμότητες και σοβαρότητα;
Καλά φίλε Ανώνυμε,
Όταν μέχρι την ώρα που ρίχναμε τις ψήφους μας στις κάλπες των προεδρικών, είχαμε την εντύπωση ότι η Δ.Δ.Ο. που επικαλούνταν και οι άλλοι υποψήφιοι, δεν ήταν δίκαιη λύση;
Η ουσία είναι μια και θα συμφωνήσω εν μέρη με τον Στέλιο πιο πάνω:
Ο μακαρίτης ο Τάσσος πέραν πάσης αμφιβολίας (και αυτό το μαρτυρά ο βίος και η πολιτεία του) ήταν εναντίων της ΔΔΟ και υπό τις περιστάσεις υπέρ της 'second best solution' όπως την ονόμασε δηλ. το status quo, της παρούσας κατάστασης που οδηγεί στην διχοτόμηση ή Taxim (τον διαχρονικό τουρκικό πολιτικό στόχο όσον αφορά την Κύπρο από το 60).
Απλά, η πολιτική του θέση και η διαχρονική ελληνοκυπριακή πολιτική από τις συμφωνίες Μακαρίου - Ντενκτάς μέχρι σήμερα δεν του επέτρεπαν να αλλάξει ξαφνικά γραμμή με την άνοδό του στην εξουσία και να υποστηρίξει ανοιχτά, είτε την επαναφορά του ενιαίου κράτους, είτε την λύση δυο κρατών δηλ. την διχοτόμηση.
Όντως έξυπνος, αλλά δυστυχώς μη διορατικός και καθόλου ανοιχτόμυαλος συνειδητοποίησε (μάλλον προ πολλού) ότι η πρώτη λύση (δηλ. το ενιαίο κράτος) ήταν και παραμένει δυστυχώς ανέφικτη για πολλούς και διάφορους λόγους που ο κάθε λογικός κύπριος αντιλαμβάνεται. Θεωρούσε ότι η λύση Ομοσπονδίας, ενάντια της οποίας είναι μόνο ξεκάθαρα το ΕΥΡΟΚΟ, θα καθιστούσε ολόκληρη την Κύπρο προτεκτοράτο της Τουρκίας. Άρα η μόνη πιθανή οδός παρέμενε το status quo με το σκεπτικό του 'πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα' ναι' μέσω νομικών ή και μελλοντικών πολιτικών συγκυριών εντός της ΕΕ.
Προφανώς, οι εθνικιστές και οι συντηρητικοί βρήκαν λύτρωση και περηφάνια στο πρόσωπο του Τάσσου Παπαδόπουλου την στιγμή που πολλοί από αυτούς ούτε καν το περίμεναν (πχ ΕΥΡΟΚΟ) με την στάση του νυν προέδρου πριν και μετά το δημοψήφισμα του 2004.
Άρα η συμφωνία της 8ης Ιουλίου ήταν και παραμένει για αυτούς που περιμένεις να σου απαντήσουν αγαπητέ Μιχάλη, φούμαρα για κατανάλωση, όπως ήταν και για τον Τάσσο που άλλα σκεφτόταν και άλλα ήταν υποχρεωμένος να κάνει. Βεβαίως εσύ, όπως πάντοτε μπορώ να πω, θίγεις το θέμα με αποδείξεις και καλά κάνεις.
Συμφωνώ με τον Incus ότι η αποδοχή της ΔΔΟ από πλευράς Παπαδόπουλου ήταν φραστική και ότι αυτό δείχνει ο βίος και η πολιτεία του. Δεν νομίζω ότι οι πολιτικοί και (η πολιτική) κρίνονται από τα λόγια που υιοθετούν αλλά από τις πράξεις τους. Ο Παπαδόπουλος είχε δράσει επί σειρά ετών με ιδεολογία και πρακτική εθνικιστική και δε διανοούνταν δικοινοτικό κράτος!(Τώρα, γιατί η Αριστερά τον επέλεξε για υποψήφιό της, αυτό ποτέ δεν το αιτιολόγησε πειστικά η ίδια, ούτε και το γιατί στήριξε την πολιτική της μη λύσης που ακολούθησε τα 5 χρόνια της θητείας του )
Η 8η Ιουλίου ήταν ένα ωραίο κείμενο,συμβάδιζε με τους θεωρητικά διακηρυγμένους στόχους και έδινε ένα τέλειο -κατά τη γνώμη όσων δε θέλουν τη λύση ΔΔΟ- άλλοθι, έβγαζε την πλευρά μας από τη θέση του υπαίτιου της αποτυχίας εύρεσης λύσης. Και βέβαια, μη υλοποιούμενη, μπορούσε να μας πάει άλλη μια 35ετία σε "μακροχρόνιο" χωρίς λύση. Αλλά με παγίωση των τετελεσμένων. Το second best solution δεν ήταν γλωσσικό ολίσθημα,εξ ου και οι παριστάμενοι δημοσιογράφοι "αυτοβούλως" το λογόκριναν από την ανταπόκριση που έκαναν τότε .
Οι κοινές δηλώσεις που παραθέτεις, Μιχάλη, όχι μόνο δε διαφέρουν από την 8η Ιουλίου, αλλά και οι συνομιλίες που ακολούθησαν αποτελούν ακριβώς την εφαρμογή και υλοποίησή της . Και όσοι την αντιπαραθέτουν με την ακολουθούμενη διαδικασία, απλώς αποκαλύπτουν την πρόθεση του Παπαδόπουλου και της απορριπτικής παράταξης: ΄Οτι δηλαδή η 8η Ιουλ. ήταν πολύτιμη, μόνον ΜΗ ΥΛΟΠΟΙΟΥΜΕΝΗ και αποτελώντας ένα φραστικό-θεωρητικό προπέτασμα μιας αέναης παρελκυστικής τακτικής,που θα συντηρούσε μια εικόνα δήθεν αναζήτησης λύσης και καλής θέλησης. Η οποία βέβαια θα είχε ημερομηνία λήξεως, και αυτό θα διαφαινόταν πανηγυρικά αν επανεκλεγόταν ο Παπαδόπουλος, δεδομένων των 60 τόσων συναντήσεων Τζιωνή-Περτέφ που δεν παρήγαγαν ΤΙΠΟΤΑ!!
Όσοι διατείνονται ότι οι ομάδες εργασίες δεν προχώρησαν και ότι βιαστήκαμε να μπούμε σε συνομιλίες κορυφής κι ότι δεν ήταν επαρκής η βάση... κι ότι..., πιστεύω πως εννοούν απλώς ότι θα έπρεπε οι επιτροπές να επιλύσουν το πολιτικό πρόβλημα (αστείο αυτό) κι ότι θα έπρεπε να λυθεί, προτού μπούμε σε συνομιλίες ! Να λυθεί προτού λυθεί! Αστείο να θεωρεί κανένας ότι οποιαδήποτε πλευρά, θα κατέθετε στις επιτροπές τις τελικές της προτάσεις κι ότι οι επιτροπές θα εξουσιοδοτούνταν με την πολιτική ευθύνη να επιλύσουν το Κυπριακό προβλημα, υποκαθιστώντας του πολιτικούς ηγέτες, τους μόνους που έχουν την πολιτική ευθύνη και αρμοδιότητα χειρισμού των ουσιωδών πτυχών του.
Όλη η ρητορική για τη...χαμένη 8η Ιουλίου, για τους πολιτικούς φορείς που την προωθούν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το περίβλημα της ουσιώδους τους αντίθεσης προς τη ΔΔΟ, προς το κοινό κράτος με τους Τ/Κ, και της προτίμησής τους προς τα δύο κράτη. Αυτή την παραδοχή όμως δεν πρόκειται να την κάνουν ποτέ ανοιχτά, ασχέτως αν μερικές φορές τους ξεφεύγει, όπως στην περίπτωση του "second best solution" ή των εκάστοτε δηλώσεων του Αρχιεπισκόπου.
Μιχάλη θα σε παρακαλέσω να κάμεις μια ανάρτηση που να εξηγά ακριβώς τι σημαίνει Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Και σε παρακαλώ μέσα από την ανάρτηση να γίνεται ξεκάθαρο αν θα αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα, αν θα αποχωρήσουν οι έποικοι και αν θα επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους.
@ Incus
Τα όσα παράθεσα δεν έχουν να κάνουν με το τι πραγματικά πίστευε ο Τ. Παπαδόπουλος. Αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Σημασία έχει ότι ΕΠΙΣΗΜΑ υπόγραψε αποδοχή της συγκεκριμένης λύσης.
Το ότι ο μακαρίτης δεν μπόρεσε να αλλάξει γραμμή, αυτό δείχνει και το μάταιο όσων υποστηρίζουν ότι είναι εφικτή η αλλαγή πλεύσης και ο επανακαθορισμός στόχων.
Επομένως, φούμαρα θεωρούνται οι στόχοι για αλλαγή γραμμής.
Η ανάρτηση έγινε για πολύ συγκεκριμένους λόγους, να καταδείξει ότι αυτοί που σήμερα καταριούνται τη Δ.Δ.Ο. και μιλούν για θάψιμο της 8ης Ιουλίου, επικαλούμενοι τον Τ. Παπαδόπουλο, ότι όχι μόνο δεν θάφτηκε η περιβόητη 8η Ιουλίου αλλά ακόμα και ο άνθρωπος που θεωρούν ήρωα, υπόγραψε συμφωνία που προνοεί ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ.
Και ότι αυτά δεν είναι καινά δαιμόνια που εισήγαγε ο Χριστόφιας.
@ Αμαδρυάς
Ίσως να έχεις δίκαιο στο ότι εκείνο που ενοχλεί τους θιασώτες της 8ης Ιουλίου, είναι το ότι τελικά αυτή εφαρμόστηκε και δεν έμεινε στα συρτάρια όπως είχε μείνει για 2 χρόνια από την ημέρα της υπογραφής της.
Κι εγώ είμαι πεπεισμένος ότι το “second best solution” δεν λέχθηκε καθόλου τυχαία.
Όμως αυτό είναι σεβαστό για μένα, αρκεί αυτοί που το υποστηρίζουν να βρουν το θάρρος και να το πουν ανοικτά.
Έχεις δίκαιο στο ότι οι επιτροπές και οι ομάδες εργασίας δεν είχαν στόχο να λύσουν το κυπριακό. Κάποιοι τα συγχύζουν τα πράγματα, όπως συγχύζουν και το άνοιγμα των οδοφραγμάτων και την επαναπροσέγγιση με τη λύση.
Κάποιοι το κάνουν από καλές προθέσεις και κάποιοι όχι.
@ John Charalambous
Καταρχήν σε καλωσορίζω στο ιστολόγιο μου.
Με καλείς να κάνω μια ανάρτηση που να εξηγώ τι σημαίνει Δ.Δ.Ο.
Προχωράς πιο κάτω και παροτρύνεις μέσα από την ανάρτηση να γίνεται ξεκάθαρο αν θα αποχωρήσουν τα τουρκικά στρατεύματα, αν θα αποχωρήσουν οι έποικοι και αν θα επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους.
Καταλαβαίνω που το πας και έχω να σου πω τα εξής:
Το τι είναι η Δ.Δ.Ο. είναι αρκούντως γνωστό.
Το τι θα γίνει με τα ζητήματα που θέτεις δεν εξαρτάται από την Δ.Δ.Ο. αλλά από το πιο θα είναι το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων.
Δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι φεύγουμε από την Δ.Δ.Ο. και οι δύο πλευρές αποδέχονται ενιαίο κράτος, τα θέματα αυτά δεν σημαίνει ότι επιλύονται αυτόματα.
Από τη συμφωνία που θα γίνει θα εξαρτηθεί αν στο ενιαίο κυπριακό κράτος (με τη γνωστή έννοια) θα παραμείνουν στρατεύματα και έποικοι, ακόμα και αν θα επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες πίσω.
Αλλά πραγματικά διερωτώμαι γιατί υπάρχει τόση ανησυχία και τόση συζήτηση επί ΥΠΟΘΕΤΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ όταν το όποιο αποτέλεσμα της λύσης θα τεθεί και πάλι υπό την έγκριση του λαού.
Υπάρχει ανησυχία γιατί εσείς του ΑΚΕΛ προσπαθείτε να "περάσετε" μια λύση, με φασιστικές μεθόδους. Κάτι μάθατε στα σοβιετικά πανεπιστήμια, όπου τρέχατε με υποτροφίες του ΑΚΕΛ.
Χωρίς ενημέρωση, με χειραγώγηση των ΜΜΕ, με εξαγορά συνειδήσεων (καρέκλες, βλέπε ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ), με δημιουργία κλίματος "επαναπροσέγγισης" από κάτω προς τα πάνω, με καταστολη αντιδράσεων.
Έτσι λειτουργείτε.
Αυτά δεν θα περάσουν όμως. Αντιλαμβάνομαι την αγωνία των Βρετανών και των Αμερικανών να κλείσουν όπως-όπως την υπόθεση, αλλά η μειοδοσία δεν θα γίνει ανεκτή.
Για άλλη μια φορά, το ΑΚΕΛ θα στιγματιστεί ως ο βραχίονας του διεθνούς παράγοντα στην Κύπρο. Ένας ανήθικος πολιτικός φορέας...
Και τολμάτε εσείς να μιλάτε για λύση...
Επειδή ο Ανώνυμος πιο πάνω αμετροεπώς (λαφαζανιστικα) μιλά για “χειραγώγηση των ΜΜΕ” [εννοεί από τη σημερινή κυβέρνηση], θα του πω ότι “εξ ίδιων κρίνει τα αλλότρια” και θα το παραπέμψω σ’ ένα σχετικό άρθρο του Διονύση Διονυσίου από το σημερινό “Πολίτη” [link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=894405&-V=articles&-p].
Anef_Oriwn
Κυριακή 6/9/2009 – 12:58 μ.μ.
Όμως για καλύτερη ενημέρωση παραθέτω και το σχετικό απόσπασμα που αφορά τα ΜουΜουΕ και αναφέρεται στα τελευταία γεγονότα για τον Λιμνίτη [την ματαιωθείσα προσπάθεια προσκυνητών να μεταβούν στον Άη Μάμα]:
“Ρώτησα την Πέμπτη το απόγευμα έναν φίλο δημοσιογράφο γιατί το κανάλι του δεν κάλυψε στα δελτία του την κόντρα Μιχαηλίδη-Καρού η οποία ήταν ενδεικτική και των δικών μας ευθυνών για το φιάσκο στο Λιμνίτη. Η απάντηση του ήταν αφοπλιστική: "Σκεφτήκαμε ότι δεν έπρεπε να δώσουμε όπλα στους Τούρκους για να μας κατηγορούν. Ειδησεογραφικά όμως αυτή έπρεπε να ήταν η πρώτη είδηση".
Ο "Φιλελεύθερος" και η "Σημερινή" στις ελεύθερες περιοχές και η Βολκάν στα κατεχόμενα, όχι από βλακεία, αλλά συνειδητά, επέλεξαν να προβάλουν μισές αλήθειες. Για όλα φταίνε οι Τούρκοι τελεία και παύλα. Ο "Φ" μάλιστα, διά του διευθυντή του, υποστήριξε ότι όσοι επιχειρούν (όπως π.χ. ο "Πολίτης") να δώσουν και τις δύο όψεις του νομίσματος, συνειδητά αντιστρατεύονται τα δίκαια και τα δικαιώματα των Ε/Κ, τα δε άτομα αυτά "διαθέτουν αξιολύπητες συνειδήσεις". Προφανέστατα ο φίλος Άριστος Μιχαηλίδης συγχέει εδώ την προσωπική του, δίκην πτωχής μνήμης, εκδοχή με την καθαρή συνείδηση. Τα ΜΜΕ στην Κύπρο ένθεν και ένθεν του οδοφράγματος, χωρίς δυστυχώς πάντα να διαθέτουν την απαραίτητη δημοσιογραφική σοβαρότητα, έχουν πολύ σοβαρό λόγο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Ένας έντιμος δημοσιογράφος ωστόσο όταν ασκεί το λειτούργημά του, προσπαθεί κατά κύριο λόγο να καταγράφει την πραγματικότητα, αναζητώντας την αλήθεια. Δυστυχώς στην Κύπρο πάρα πολλοί δημοσιογράφοι θεωρούν την αλήθεια ως αίρεση. Στην κυπριακή δημοσιογραφία, κι αυτό αφορά όλο το εύρος του Κυπριακού, λειτουργούν κατά κύριο λόγο ως μέλη της εθνικής τους ομάδας και κατά δεύτερο ως καταγραφείς της πραγματικότητας. Έτσι "για όλα φταίνε οι άλλοι. Εμείς έχουμε πάντα δίκαιο". Στα πιο πάνω υπάρχουν σίγουρα μεγάλες δόσεις αλήθειας, οι οποίες όμως διατυπώνονται υπό μορφή αφορισμού. Ο αφορισμός όμως ποτέ δεν ταυτίζεται με την αλήθεια, αλλά με τη μισή αλήθεια. Η μισή αλήθεια δεν διαφέρει από την προπαγάνδα. Συνεκδοχικά, στη μη λύση του Κυπριακού συντελεί και η πτωχή πληροφόρηση του κυπριακού λαού ένθεν και ένθεν του οδοφράγματος. Από κάποιους δημοσιογράφους που δεν σέβονται το λειτούργημά τους. Ένας λαός ο οποίος υπετροφοδοτείται με μισές αλήθειες, δεν μπορεί παρά να καταστεί έρμαιο σκοπιμοτήτων και συμφερόντων. Μέσω της τραγικής διαπίστωσης περί ανεπάρκειας των κυπριακών ΜΜΕ, πορευόμαστε όλα αυτά τα χρόνια μεταξύ άσπρου και μαύρου με ελάχιστους να δίνουν τη μάχη της αναζήτησης της αλήθειας. Με ελάχιστους να υποστηρίζουν ότι το Κυπριακό είναι ένα πρόβλημα για το οποίο και οι δύο κοινότητες έχουν τα δίκαια και τα άδικά τους. Αν κάποιος δεν εκκινεί την ανάλυση από αυτό το σημείο με αρωγό τα πορίσματα της ιστορίας, δεν έχει καμία μα καμία πιθανότητα να συναντηθεί με τον αντίπερα εχθρό. Ο "Φ", η "Σημερινή", ο "Αντένα", το "Σίγμα" και η "Βολκάν" εξόφθαλμα μας παραπληροφόρησαν για την υπόθεση Λιμνίτη. Διερωτάται λοιπόν κανείς πώς θα ενημερώσουν τον κυπριακό λαό εάν και όταν θα έρθει η στιγμή της λύσης; Ή μήπως θα πρέπει να το χωνέψουμε λαμβάνοντας υπόψη τον πρότερο δημοσιογραφικό βίο τους; Ότι δηλαδή γι' αυτούς κάθε λύση είναι κακή λύση επειδή ακριβώς δεν θέλουν λύση. Το μόνο παρήγορο στα πιο πάνω είναι η διαχρονική διαπίστωση του Σοπενχάουερ: "Κάθε αλήθεια", είπε, "περνά από τρία στάδια. Πρώτον διακωμωδείται. Δεύτερον βρίσκει βίαιη αντίσταση. Τρίτον γίνεται αποδεκτή ως αυταπόδεικτη". Στην Κύπρο βρισκόμαστε στο δεύτερο στάδιο. Δεν γνωρίζω εάν έχουμε τα χρονικά περιθώρια για το τρίτο, να αναγνωρίσουμε δηλαδή κάποιες πικρές αλήθειες. ΄Οταν για παράδειγμα ο μακαριστός Τάσσος Παπαδόπουλος το 2006 είχε δηλώσει ότι "οι συνθήκες Ζυρίχης -Λονδίνου είναι ευλογία" η αλήθεια των λόγων του ήταν σε όλους μας αυταπόδεικτη. Τί σημασία όμως είχε όταν όλοι γνωρίζαμε ότι αυτή η αλήθεια δεν μπορούσε να έχει πλέον πολιτικό αντίκρισμα;”
Anef_Oriwn
Κυριακή 6/9/2009 – 12:58 μ.μ.
Αγαπητέ Μιχάλη
Απολογούμαι αν ξέφυγα λίγο από το κύριο θέμα σου. Πιστεύω όμως ότι η αναφορά μου στο τι, πιστεύω, στριφογύριζε στο μυαλό του Τάσσου Παπαδόπουλου σχετικά με την λύση του κυπριακού είναι αλληλένδετα με το ερώτημα που θέτεις.
Ακριβώς είναι εντελώς παράδοξο να μιλούν κάποιοι για θάψιμο της 8ης Ιουλίου που καθαρά μιλούσε για ΔΔΟ και που ΕΠΙΣΗΜΑ όπως λες υπέγραψε ο μακαρίτης ο Τάσσος.
Εδώ είναι όμως που φαίνεται η απάτη του 2004 που δικαίως κατά την γνώμη μου κατηγόρησαν τον Παπαδόπουλο οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Το ότι ενώ σκεφτόταν άλλα έκανε άλλα!
Τώρα όσον αφορά το εάν η λύση ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ (και μόνο στην βάση) ΔΔΟ είναι δίκαια λύση για το πρόβλημα του τόπου μας αυτό επαφίεται στην κρίση του καθενός. Η πολιτικές γραμμές όμως χτίζονται με χρόνια συνομιλιών και επίσημων συμφωνιών που δεσμεύουν καταστάσεις. Ιδιαίτερα για χώρες μικρές των οποίων η διπλωματία και η πολιτική ευθιξία είναι τα μόνο όπλα.
Απλά θα αρκεστώ στο να πω ότι έστω και να υποθέσουμε ότι αυτή είναι μια άδικη λύση για την δική μας πλευρά είτε το θέλουμε είτε όχι δεν υπάρχει δικαιοσύνη στην πολιτική όπως ούτε και στην ζωή. Υπάρχουν όμως ευκαιρίες με προοπτική και ευκαιρίες χωρίς προοπτική. Ορισμένοι θα δουν το ποτήρι μισογεμάτο και ορισμένοι μισοάδειο. Άλλοι πάλι δυστυχώς ούτε που θα κοιτάξουν το ποτήρι.
Πιστεύω πως μια λύση κρίνεται δίκαιη ή άδικη ιδωμένη μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες, μέσα στις δοσμένες πραγματικότητες. Το τι θα ήταν απόλυτα δίκαιο στην περίπτωση της Κύπρου (π.χ ένα ενιαίο κράτος,που πολλοί αυτό θεωρούν ως ιδανική λύση) δεν έχει πρακτικό αντίκρισμα, γιατί μια εισβολή, μια 35χρονη κατοχή και μια μαζική πληθυσμιακή αλλοίωση, δεν είναι δεδομένα που μπορεί να παραγνωρίζει κανείς που όντως αναζητεί λύση.
Δεν μπορεί πια να αγνοεί κανείς τα αιτήματα της άλλης κοινότητας για συμμετοχή στο κράτος, και αυτό το αυτονόητο φθάσαν κάποιοι να το αναιρούν 35 χρόνια μετά!
Άρα, το δίκαιο, όπως κάποιοι προσπαθούν να το υποβάλουν, σε αντιπαράθεση προς τη ΔΔΟ,δεν εμπεριέχει καμιά απολύτως σχέση με την πραγματικότητα, καταντά μια ηθικολογία, που, δεν έχει σχέση με την πολιτική.
Η ομοσπονδία είναι η λύση που επιλέξαμε μετά το 74 και με δεδομένο ότι απορρίφθηκε η ένοπλη ανατροπή της κατοχής, από το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας και την Ελλάδα, που έκτοτε, συμπορευόταν στη χάραξη της τακτικής .
Απλώς η πολιτική ηγεσία έκτοτε,ουδέποτε αποδέχτηκε επί της ουσίας το συμβιβασμό αυτό και δεν έθεσε στο λαό το περιεχόμενο αυτής της λύσης. Τα τελευταία χρόνια, που οι προσπάθειες για λύση πήραν σχήμα και περιεχόμενο και λέχθηκε η αλήθεια για το τι σημαίνει ΔΔΟ, τότε ξέσπασε και η πιο μεθοδική επίθεση κατά της λύσης. Κάποιοι μιλούν και πάλι ασαφώς για αλλαγή στρατηγικής, χωρίς να προσδιορίζουν ΤΙΠΟΤΑ συγκεκριμένο, γιατί δεν τολμούν να παραδεχτούν ότι για 35 χρόνια, έχτιζαν την πολιτική τους πάνω σε εικονική αποδοχή της Ομοσπονδίας.
Anef κανείιιιιι με τον ΠΟΛΙΤΗΗΗΗ
έχουμε και άλλες εφημερίδες!
Π.χ. Αλήθεια, Χαραυγή...
@ Ανώνυμος 9/06/2009 12:30 μμ
Δυστυχώς θα πρέπει να πω ότι το σχόλιο σου είναι 100% εκτός πραγματικότητας.
Έστω και αν δεχτώ για λόγους συζήτησης αυτά που γράφεις και πάλι δεν δικαιολογείται όλη αυτή η εμπάθεια και η εχθρότητα αλλά και η υπεραπλούστευση των πραγμάτων, από τη στιγμή που οι όποια συμφωνία θα τεθεί ΣΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.
Κατ’ εσένα το δημοψήφισμα είναι φασιστική μέθοδος;
Αν ο λαός κρίνει ότι η επερχόμενη λύση ΔΕΝ είναι καλή, απλούστατα δεν θα την εγκρίνει και θα μπει στο ντουλάπι.
Γι αυτό λέω ότι ορισμένοι είστε υπερβολικοί και εκτός πραγματικότητας.
Όσον αφορά τη χειραγώγηση των ΜΜΕ και την εξαγορά συνειδήσεων:
Πόσα ΜΜΕ υποστηρίζουν την κυβέρνηση σε ότι αφορά το κυπριακό;
Μέτρησε πόσες τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες έχουμε στην Κύπρο και δώσε την απάντηση. Θα δεις ότι αυτό που έγραψες δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Όσον αφορά τις καρέκλες, σε παραπέμπω στον πόλεμο που έκανε το ΔΗΚΟ για τις θέσεις στους Ημικρατικούς Οργανισμούς.
@ Incus
Σίγουρα πρέπει να εξεταστεί η όλη στάση του Τ. Παπαδόπουλου σε σχέση με τη μορφή λύσης.
Ωστόσο εγώ ήθελα να δείξω ότι εκείνο που δεσμεύει κάποιον ηγέτη και κατά συνέπεια και την ίδια την χώρα είναι όχι τόσο το τι λέει όσο το τι υπογράφει.
Και από τη στιγμή που ο Τ. Παπαδόπουλος υπόγραψε για Δ.Δ.Ο. και τα υπόλοιπα που προνοούσε η 8η Ιουλίου, αυτό είναι πλέον ένα δεδομένο.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟ ΤΟ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ 8η ΙΟΥΛΙΟΥ, ΈΧΟΥΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΑΝ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΟΣΑ ΠΑΡΑΘΕΣΑ.
Φάνηκε ξεκάθαρα η πλάνη στην οποία βρίσκονται καθώς και το ότι η προπαγάνδα που θέλουν να προωθήσουν πέφτει στ κενό.
Όσον αφορά τη Δ.Δ.Ο. κρίνω ότι από μόνη της αυτή η επικεφαλίδα δεν λέει και πολλά πράγματα. Δ.Δ.Ο. είναι το περίγραμμα.
Η ουσία της είναι που θα έχει σημασία, το τι θα συμφωνηθεί.
@ Αμαδρυάς
Ως συνέχεια αυτών που έγραψα πιο πάνω προς τον Incus, θεωρώ ότι το τελευταίο σου σχόλιο είναι 100% μέσα στην πραγματικότητα.
@ Anef_Oriwn
Το άρθρο του Δ. Διονυσίου αποτυπώνει 100% την πραγματικότητα της σημερινής κατάστασης που ισχύει στη δημοσιογραφία της Κύπρου.
Δεν είναι πλέον στη σφαίρα της θεωρίας ότι κάποιοι δημοσιογράφοι μας γίνονται προβολείς της μισής αλήθειας ή όσων μας βολεύουν. Τώρα υπάρχει και η επίσημη παραδοχή από τον διευθυντή του Φιλελεύθερου.
Αλήθεια, σε ποια σχολή διδάχθηκαν κάποιοι δημοσιογράφοι μας ότι θα πρέπει να λειτουργούν έτσι;
Έχει δίκαιο όταν λέει ότι «Ένας έντιμος δημοσιογράφος ωστόσο όταν ασκεί το λειτούργημά του, προσπαθεί κατά κύριο λόγο να καταγράφει την πραγματικότητα, αναζητώντας την αλήθεια».
Έχω την άποψη ότι το κείμενο του Δ.Δ. αποτελεί ένα μνημείο για το πώς έχουν καταντήσει κάποιοι τα τελευταία χρόνια τη δημοσιογραφία.
Ο Δ.Δ. επισημαίνει (και έχει απόλυτο δίκαιο) ότι «Ο "Φ", η "Σημερινή", ο "Αντένα", το "Σίγμα" και η "Βολκάν" εξόφθαλμα μας παραπληροφόρησαν για την υπόθεση Λιμνίτη. Διερωτάται λοιπόν κανείς πώς θα ενημερώσουν τον κυπριακό λαό εάν και όταν θα έρθει η στιγμή της λύσης;
Ξέχασε όμως να αναφέρει ότι τη ίδια συμπεριφορά επέδειξαν και το 2004 και σε όλη την πορεία από τότε μέχρι σήμερα γι αυτό και δεν θα πρέπει να διερωτούμαστε τι θα πράξουν αύριο αν θα έρθει μία λύση.
Θα την πολεμήσουν με λύσσα.
"...φωνασκούν για την πολιτική ισότητα και κάνουν λόγο για εξίσωση του 80% με το 18%:"
Αγαπητέ Μιχάλη εγώ ομολογώ πως ακόμα δεν έχω καταλάβει τι γινεται με αυτό το θέμα. Αν τα πράγματα είναι έτσι όπως τα αντιλαμβάνομαι έχω την αίσθηση πως μια λύση στη βάση της πολιτικής ισότητας όπου καταργώντας την αρχή κάθε δημοκρατικής νομιμότητας αλλά και αυτού ακόμα του πολιτικού ορθολογισμού, το 18% θα ισούται με το 80%, νομίζω πως το μόνο θετικό που προσφέρει θα είναι η, με πηχυαίους τίτλους ένταξη της νήσου στο βιβλίο Γκίνες με ένδειξη: η μεγαλύτερη ανατροπή της δημοκρατικής λογικής με απόλυτα λογικά και νόμιμα μέσα!
Αλλά ακόμα κι αν είμαι έτοιμος να δεχτώ αυτό τον παραλογισμό προς χάριν της λύσεως (της εκ των πραγμάτων ηττοπαθούς όπως πρέπει όλοι να παραδεχτούμε, μια και είναι εκ των πραγμάτων μια λύση που επιβάλλεται βίαια - και με το βίαια εννοώ από τις 40 χιλιάδες κατοχικού στρατού που είτε το θέλουμε είτε όχι καθορίζει το ύφος, το ήθος και το εύρος της λύσης), ακόμα κι έτσι λοιπόν, υπάρχει κανένας νοήμων άνθρωπος σε αυτό το νησί που ειλικρινά πιστεύει πως μπορεί να λειτουργήσει έστω και υποτυπωδώς ένα κράτος στο οποίο ένας πρόεδρος θα ράβει κι ο άλλος θα ξηλώνει ότι έραψε ο προηγούμενος, ή πιστεύει κανείς πως είναι ποτέ εφικτή μια κοινή πλατφόρμα εξωτερικής παραδείγματος χάριν, πολιτικής από τις δυο συνιστώσες;
Ο λόγος που τα αναφέρω αυτά είναι γιατί έχω την εντύπωση πως πίσω από τις αφόρητες κραυγές εκατέρωθεν (προδότες vs ελληναράδες) διαφεύγει σε όλους μας το γεγονός πως δεν είναι δυνατόν ένα κράτος να θέλει απλά μια λύση σε ένα καίριο και φλέγον προβλημά του, αλλά μια ΒΙΩΣΙΜΗ λύση. Αυτή τη λύση αδυνατεί να την αναγνωρίσει στο τέχνασμα της πολιτικής ισότητας ο εγκέφαλός μου, γιατί (ίσως είναι βέβαια νοσηρός ο τρόπος που ΕΓΩ σκέφτομαι) μέσα της δεν βλέπω παρά μια βραδυφλεγή βόμβα...
Φίλε Μιχάλη,
Ανκαι μόλις πρόσφατα ανακάλυψα το blog σου, το θεωρώ αρκετά αντικειμενικό , κατατοπιστικότατο και πάνω απ όλα έχει πολυ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από πολλά άλλα blogs όπου απλά βρίζουν και συκοφαντούν όποιο έχει αντίθετη άποψη και χωρίς καθόλου στοιχεία, απλά πουλώντας ψευτοπατριωτισμούς, συκοφαντίες και συναίσθημα χωρίς λογική.
Πρίν από λίγες μέρες είχε δημοσιεύσει το εξής η εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ(20/8/09):
<<...Ο πρόεδρος Χριστόφιας [και ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος (υπάρχει σχετικό έγγραφο δημοσιευμένο στο βιβλίο της Claire Palley)] αποδέχεται γύρω στους 50.000 εποίκους....>>
Θα ήθελα να σε παρακαλέσω αν μπορείς να μας προσκομίσεις το έγγραφο αυτό του τέως προέδρου, όπου γίνεται σαφής αναφορά για αποδοχή εποίκων. Ένα πολύ ίσχυρό χαρτί που θα κλείσει πολλά στόματα!!
Αυτή η προπαγάνδα που στήνεται για τον Χριστόφια για την ''δήθεν'' άνευ προηγουμένου αποδοχή εποίκων είναι ανήθικη, όπως και η στάση όλων αυτών που ψάχνουν με υπεκφυγές και χίλιες δυο δικαιολογίες να μας πείσουν ότι ο Χριστόφιας είναι Προδότης αλλά και να δικαιολογήσουν την ΠΡΟΕΙΛΗΜΜΕΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ένα ''μεγάλο'' ΟΧΙ όποια και αν είναι η κατάληξη των συνομιλιών...
Δυστυχώς νομίζω ότι δεν είμαστε έτοιμοι για λύση γιατί δεν έχουμε κόμματα που να συμπεριφέρονται ώριμα σε αυτές τις κρίσιμες ώρες, και ειδικότερα το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ, ενώ ο ΔΗΣΥ αμφιταλαντεύεται ανάλογα με το ακροατήριο που έχει μπροστά του και ανάλογα με την κάθε μέρα.
Η μόνη συνεπής φωνή για άλλη μια φορά αποδεικνύεται το ΑΚΕΛ και εύχομαι να μην βγει αληθινό αυτό που φοβάμαι, ότι δηλαδή σε μια πιθανόν συμφωνημένη λύση θα πουν όλοι ΟΧΙ με κύριο σκοπό Όχι το πατριωτικό συμφέρον αλλά για να αποδυναμώσουν (όπως πολλοί ονειρεύονται) το ΑΚΕΛ αποδίδωντας του εξολοκλήρου μια πιθανή αποτυχία.
Αυτό είναι κάτι που αρχίζω να πιστεύω ότι επιδιώκει και ο Διεθνής παράγοντας,(προβλέποντας ίσως ότι οι συνομιλίες δεν οδηγούν πουθενά αλλά βλέποντας και τη στάση που τηρούν τα πλείστα κόμματα ασκώντας ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ...έστω και αν ανήκουν στην συμπολίτευση!) αν λάβουμε υποψιν την περίεργη και αψυχολόγητη αλλαγή στάση κάποιων χωρών και περίργες δηλώσεις από χώρες παραδοσιακούς συμμάχους μας...
Καλό Αγώνα και καλή συνέχεια,
Χ.Μ.
@ ΔemΩΝ
Η πολιτική ισότητα είναι ένας όρος που μπήκε στην διαδικασία επίλυσης του κυπριακού – αν δεν κάνω λάθος από το 1992 – και είναι αποδεκτός και από τις δύο πλευρές.
Ο όρος αυτός έχει ερμηνευθεί από τα Ηνωμένα Έθνη (γι αυτό και κάθε φορά επαναλαμβάνεται το ποίημα: «όπως ερμηνεύεται από τα Η.Ε.).
Πολιτική ισότητα, με βάση την ερμηνεία των Η.Ε. ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ισότητα.
Σημαίνει ικανοποιητική εκπροσώπηση και των 2 πλευρών στα σώματα λήψης αποφάσεων με τρόπο ώστε να λαμβάνονται από κοινού αποφάσεις και να αποκλείεται η όποια απόφαση ερήμην της μίας από τις δύο πλευρές.
Αυτό καθόλου δεν παραπέμπει σε εκπροσώπηση 50-50 και επομένως δεν μπορεί να υπάρξει εξίσωση του 80% με το 18%.
Άρα αγαπητέ μου φίλε, θεωρώ ότι καταργούμε κάθε ορθολογισμό όταν ενώ δεν ξέρουμε την έννοια ενός όρου ή δεν έχουμε καταλάβει τι ακριβώς είναι, να τοποθετούμαστε είτε υπέρ είτε κατά και να κάνουμε μάλιστα και ολόκληρα σενάρια.
Θεωρώ λοιπόν ότι δεν έχουμε καμία ανατροπή καμίας δημοκρατικής λογικής.
@ Ανώνυμος
Το είπα και το ξαναλέω χωρίς ίχνος υπεροψίας ότι σκοπός μου είναι να γράφω με γνώμονα την κοινή λογική και κυρίως με βάση τις πραγματικότητες.
Δεν με αφορά το τι κάνουν κάποιοι άλλοι, αν και θα έλεγα ότι η κυπριακή μπλογκόσφαιρα έχει να επιδείξει αξιόλογα ιστολίγια.
Για το έγγραφο Παπαδόπουλου για τους έποικους έχω κάνει παλαιότερα σχετική αναφορά. Το έγγραφο δεν βρίσκεται μόνο στο βιβλίο της Claire Palley αλλά και στο βιβλίο των Ιγνατίου, Βενιζέλου και Μελέτη «Το μυστικό Παζάρι».
Είναι γεγονός ότι κάποιοι προετοιμάζουν από τώρα να πούνε Όχι σε μια ενδεχόμενη λύση. Και αυτό νομίζω λέει πολλά για τις προθέσεις τους.
Αγαπητέ Μιχάλη, ξεκίνησα το σχόλιο μου ξεκαθαρίζοντας οτι δεν έχω καταλάβει πώς αυτό το σχήμα της πολιτικής ισότητας ΘΑ λειτουργεί. (Αυτό δηλαδή που εξετάζω δεν είναι το αν είναι δίκιο κλπ, γιατί σίγουρα δίκαιο δεν είναι, αλλά κατά πόσον μπορεί ΝΑ είναι λειτουργικό.) Αν ήξερα και ήμουν πεπεισμένος πως ο τρόπος που το αντιλαμβάνομαι είναι σωστός θα ήμουν ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΑΦΗΝΕΙΑ καταδικαστικός και απόλυτα ενάντιος - όπως φαντάζομαι κι εσύ.
Ωστόσο, και η δική σου απάντηση δεν με έκανε ακόμα σοφότερο. Μου εξήγησες απλά πως υπάρχει μια βούληση ώστε ρυθμίζοντας με κάποιο τρόπο (ποιο τρόπο; δεν πρέπει να ξέρουμε ακριβώς με ποιο τρόπο; ) τις λογικές συνέπειες της μειοψηφίας-πλειοψηφίας, οι αποφάσεις που θα παίρνονται δεν θα αδικούν μια εκ των δύο (και εδώ φυσικά εννοούμε την μειοψηφούσα) πλευρών. Μόνο σε μένα μοιάζει αυτή τοποθέτηση αόριστη; Και τι σχέση έχει αυτή η αρχή με την εκ περιτροπής προεδρία; Εσύ έχεις ξεκάθαρες απαντήσεις για αυτά τα θέματα; Αν ναι θα με βοηθούσες πολύ με αυτό το μπλέξιμο...
Φίλε ΔemΩΝ
Επισήμανα προηγουμένως μια πραγματικότητα. Ότι πολλές φορές μιλούμε για ζητήματα που δεν κατέχουμε και κυρίως βγάζουμε συμπεράσματα και αποφάσεις.
Σίγουρα, έγραψες ξεκάθαρα ότι δεν έχεις καταλάβει το σχήμα της πολιτικής ισότητας. Όμως αποφάνθηκες επ’ αυτής και μίλησες για Γκίνες καθώς και ότι με την πολιτική ισότητα καταργείται η αρχή «κάθε δημοκρατικής νομιμότητας αλλά και αυτού ακόμα του πολιτικού ορθολογισμού, το 18% θα ισούται με το 80%», όπως επίσης ότι θα πετύχουμε τη «μεγαλύτερη ανατροπή της δημοκρατικής λογικής με απόλυτα λογικά και νόμιμα μέσα!».
Δεν μίλησα για βούληση. Μίλησα για το τι υπάρχει και πως ερμηνεύεται από τα Η. Έθνη. Και τονίζουμε κάθε φορά την ερμηνεία των Η.Ε. διότι οι Τούρκοι προσπαθούν να δώσουν μια άλλη ερμηνεία ότι η ισότητα θα πρέπει να είναι αριθμητική.
Λυπούμαι να παρατηρήσω ότι η τοποθέτηση μου δεν ήταν και δεν είναι καθόλου αόριστη.
Και για να φύγει η σύγχυση από το μυαλό σου, ξεκαθαρίζω ότι άλλο πράγμα είναι η εκ περιτροπής προεδρία και άλλο η πολιτική ισότητα. Συνδέονται κάπου αλλά είναι δύο ξεχωριστά ζητήματα.
Όπως ξέρεις σε ένα κράτος λαμβάνονται αποφάσεις από διάφορα όργανα. Αυτά τα όργανα θα αποτελούνται (σε ομοσπονδιακό επίπεδο και όχι σε επίπεδο πολιτειών) από εκπροσώπους και των δύο κοινοτήτων (πολιτειών) αλλά όχι αριθμητικά.
Όπως είπα και πριν, καμία απόφαση (που θα αφορά το ομόσπονδο κράτος) δεν θα λαμβάνεται ερήμην της μιας ή της άλλης πλευράς.
Αυτό δεν νομίζω να είναι γενικό και αόριστο.
Ξεκαθαρίζω ακόμα ότι αυτή είναι η γενική αρχή της πολιτικής ισότητας. Θα πρέπει να αναμένουμε το πώς θα εξελιχθεί στο τέλος των συνομιλιών και τότε με ότι θα έχει διαμορφωθεί, θα μπορούμε πλέον να μιλούμε και να κριτικάρουμε απόλυτα και συγκεκριμένα.
Η εκ περιτροπής προεδρία είναι άλλο πράγμα. Αφορά την κυβέρνηση με τη στενή έννοια. Η πρόταση της ε/κυπριακής πλευράς είναι να εκλέγονται ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος από κοινό ψηφοδέλτιο. Αυτό διασφαλίζει την ενότητα τόσο του κράτους όσο και του κυβερνητικού προγράμματος. Δηλαδή εκείνοι που θα εκλέγονται θα είναι με κοινό πρόγραμμα και έτσι είτε επικεφαλής βρίσκεται ο ε/κύπριος είτε ο τ/κύπριος πρόεδρος, το πρόγραμμα θα είναι το ίδιο.
Στόχος δεν είναι να έχουμε ένα ανταγωνιστικό σχήμα μέσα στην ίδια την κυβέρνηση ώστε ο ε/κύπριος πρόεδρος να προσπαθεί να κερδίζει για τους ε/κύπριους και ο τ/κύπριος για τους τ/κύπριους.
Ωστόσο, λέω ξανά ότι όλα αυτά θα τα κρίνουμε όταν και εφόσον διαμορφωθούν στην τελική τους μορφή μέσα από ένα τελικό και ολοκληρωμένο σχέδιο λύσης.
Αποφάνθηκα (και δεν χωρά αμφιβολία) επ' αυτού που είχα (έχω γιατί δεν άλλαξε κάτι ακόμα μετά τις "πληροφορίες" σου) κατανοήσει. Πολύ πιθανόν να το βλέπω λανθασμένα.
Όπως και νά 'χει, καταλαβαίνω πως γενικά αυτό που υπάρχει, αυτό που έχουμε στα χέρια μας, είναι ακόμα πολύ αόριστο και όσον αφορά την πολιτική ισότητα και όσον αφορά την εκ περιτροπής προεδρία... Ας περιμένουμε λοιπόν πριν τεθούμε υπέρ ή κατά να αποσαφηνιστούν καλύτερα τα πράγματα. Κι ας μη βιαζόμαστε να υποστηρίξουμε ή να κατακρίνουμε - σωστά;
Αγαπητέ Μιχάλη και Δέμων,
Ας μου επιτραπεί μια παρέμβαση στο θέμα της πολιτικής ισότητας.
Η ισότητα αφορά τη συμμετοχή της Τ/κ κοινότητας σε όλα τα πολιτειακά όργανα. Όχι φυσικά με αναλογία 50-50%-αυτό είναι η αριθμητική ισότητα που προβάλλει η άλλη πλευρά, αλλά εμείς απορρίπτουμε.
Πολιτική ισότητα σημαίνει ποσοστιαία συμμετοχή της κοινότητας και αυτό είναι βασικό συστατικό όλων των Ομοσπονδιών, γιατί μόνον έτσι κατοχυρώνονται ΠΛΗΡΩΣ τα δικαιώματα και των δυο κοινοτήτων-δηλ. και της μειονότητας. Άρα, η πολιτική ισότητα έρχεται να συμπληρώσει τα ατομικά δικαιώματα και τη δημοκρατική κατοχύρωσή τους.
Στην περίπτωση των μειονοτήτων η αρχή ένας πολίτης -μία ψήφος, που θεωρείται ως βασικό συστατικό της δημοκρατίας, καθίσταται αντιδημοκρατική, γιατί μ΄αυτό τον τρόπο η πλειοψηφία -δηλ. οι Ε/κ-θα υπερισχύει της μειοψηφίας-δηλ. των Τ/κ-σε όλα τα όργανα και σε όλες τις αποφάσεις.
'Αρα, στις περιπτώσεις κοινωνιών που συγκροτούνται από πέραν της μιας εθνικής κοινότητας, η αρχή της πολιτικής ισότητας είναι βασική αρχή. Σ΄αυτή στηρίζονται τα Ομοσπονδιακά καθεστώτα, οι ΗΠΑ, το Βέλγιο-που είναι δικοινοτικό επίσης-κλπ. Δηλαδή η αρχή αυτή, συμπληρώνει και διευρύνει την αρχή των ίσων ατομικών πολιτικών δικαιωμάτων, για τους πολίτες δικοινοτικών ή άλλων ομοσπονδιακών κρατών. Δεν αποτελεί Κυπριακή επινόηση, ούτε καινοτόμο αρχή.
Εξάλλου, όταν το Σύνταγμα Ζυρίχης κατοχύρωνε τη συμμετοχή της Τ/κ κοινότητας σε όλα τα πολιτειακά όργανα, αυτή τη δικοινοτικότητα λάμβανε υπόψη. (Ασχέτως ποσοστών και τρόπου συμμετοχής που προέβλεπε, δεν κρίνω αυτό τώρα).
Όσον αφορά την εκ περιτροπής προεδρία, όπως λέει ο Μιχάλης, οι δυο θα προέρχονται από κοινό ψηφοδέλτιο, άρα θα κατέρχονται στις εκλογές υπό το ίδιο πολιτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, θα στηρίζεται δηλαδή η εκλογή τους όχι στην εθνοτική προέλευση-στοιχείο χωριστικό για τις κοινότητες-αλλά στις κοινές ιδεολογικοπολιτικές αρχές, που δεν ξεχωρίζουν εθνότητες. Με αυτή την έννοια, η ρύθμιση πάει πέρα απ΄την πρόνοια της Ζυρίχης, που προέβλεπε Ε/κ πρόεδρο και Τ/κ αντιπρόεδρο, εκλεγόμενους χωριστά και μάλιστα με δικαίωμα βέτο του Αντιπροέδρου, πράγμα που μπορούσε να οδηγεί σε πάγωμα των αποφάσεων και του κυβερνητικού έργου.
'Αρα, η ρύθμιση είναι πολύ πιο προοδευτική εκείνης της Ζυρίχης και όσοι την επικρίνουν, κάνουν πως το παραγνωρίζουν, ενώ θα είμασταν ευτυχείς αν μπορούσαμε να βελτιώσουμε και αυτή τη Ζυρίχη, 50 χρόνια μετά και με μια 35χρονη κατοχή και εδραίωση τετελεσμένων που αυτή επέφερε στον τόπο. Πράγμα που αποτελεί και ουτοπία, αλλά που δεν παραλείπουν οι αντίπαλοι της ΔΔΟ να προβάλλουν-δηλ. τη βελτίωση και αυτής της Ζυρίχης!!-,αλλά τη συγκεκριμένη βελτίωση την προσπερνούν, ή μάλλον την έχουν αναγάγει σε σημαία της πολεμικής τους κατά της ακολουθούμενης τακτικής της πλευράς μας.
αμαδρυάς, από όσο γνωρίζω, τα μόνα ομόσπονδα κράτη με φυλετικό/εθνοτικό διαχωρισμό ήταν η Τσεχοσλοβακία που στο τέλος χωρίστηκε στα δυο και το Βέλγιο. ΣΤην ουσία δεν διαφωνώ σε κάποιο σημείο μαζί σου, διαφωνώ κάθετα με θέσεις επί του θέματος που προβάλλει η Τ/Κ πλευρά από τη μια μεριά, αλλά θα μου πεις αυτές τις θέσεις διαπραγματευόμαστε, άρα είναι νωρίς να τις απορριπτουμε ως εάν ίσχυαν και από την άλλη (το σημαντικότερο) δεν είμαι πεπεισμένος πως μια τέτοια λύση είναι ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ. Επειδή δεν βλέπω όμως να μπαίνει στο τραπέζι καμιά άλλη λυση, άρα αυτή είναι η μοναδική που διαπραγματεύεται η παρούσα κυβέρνηση, άρα και μόνη πιθανή να επικρατήσει ελπίζω - ειλικρινά ελπίζω - να κάνω λάθος...
Αγαπητέ Δέμων,
Η Τσεχοσλοβακία πιστεύω πως δε διαλύθηκε εξαιτίας της πολιτειακής της δομής-της Ομοσπονδίας- αλλά γιατί κατέρρευσε το όλο κοινωνικοοικονομικό σύστημα,όπως και σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες.
Έχεις δίκιο ότι το Βέλγιο είναι το μόνο δικοινοτικό κράτος. Βέβαια και κανένας στην Κύπρο δεν ισχυρίστηκε πως μια Ομοσπονδία μπορεί να είναι απολύτως ίδια με μια άλλη. Αντιθέτως, όσοι την υποστηρίζουν δέχονται ότι κάθε Ομ/κό κράτος έχει τις δικές του ιδιομορφίες και τις ιδιαιτερότητές του και δεν μπορεί να αντιγράφει ένα άλλο, το οποίο σχηματίστηκε μέσα στις ιδιαίτερες ιστορικές συνθήκες .
Κάθε καλοπροαίρετος και προβληματισμένος πολίτης είναι φυσικό να προβληματίζεται γύρω από μια λύση που θα δοκιμαστεί, μετά από τόσες ιστορικές περιπέτειες, δραματικές.
Όμως νομίζω πως η εγγύηση για τη λειτουργικότητα της λύσης είναι μερικά βασικά πράγματα, που η πλευρά μας, όπως διαβάζουμε, επιδιώκει με επιμονή:
- Η μη ύπαρξη των επεμβατικών δικαιωμάτων ξένων κρατών.
- Η ίδια η φύση της Ομοσπονδιακής δομής, όπου δεν ευνοείται η πρόκληση δυσλειτουργίας απ΄το ένα μέρος (συνιστών κρατίδιο, πολιτεία κλπ...), αφού αυτό συνεπάγεται αυτόματα δυσλειτουργία και στο άλλο κρατίδιο. Αυτό είναι στη φύση της επιδιωκόμενης λύσης και έτσι το Τ/Κ κρατίδιο αποτρέπεται από τυχόν σκόπιμη πρόκληση δυσλειτουργίας (και αντιστρόφως)
-Το να είναι όλοι οι βασικοί νόμοι του Ομόσπονδου κράτους στη θέση τους τη στιγμή του περάσματος απ΄τη μια δομή στην άλλη και να μη χρειάζεται να αναζητηθούν για να λειτουργήσει το κράτος.
_ Οι μηχανισμοί επίλυσης αδιεξόδων που η δική μας πλευρά επιδιώκει να συμπεριληφθούν,έτσι ώστε να μη φτάνουμε σε παράλυση, δυσλειτουργίες.Η Ζυρίχη δεν προνοούσε τέτοιους μηχανισμούς.
Αν ένα κράτος δε λειτουργήσει, αυτό νομίζω δεν εξαρτάται απ΄ την πολιτειακή δομή, αλλά ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ απ την πολιτική βούληση. Η Ζυρίχη ενιαίο κράτος εγκαθίδρυσε, αλλά αυτό δεν ευδοκίμησε, γιατί απουσίαζε η πολιτική βούληση.
Το θέμα είναι ότι, όπως λες και συ, στο τραπέζι αυτή η λύση υπάρχει, γιατί ιστορικά, μετά την εισβολή, αυτή τη στρατηγική επιλέξαμε, αφού πια οι δυο κοινότητες έφτασαν στο διαχωρισμό, και εν τέλει στο βίαιο διαχωρισμό μέσω της ξένης επέμβασης. Άρα, η Ομοσπονδία είναι ο μόνος δρόμος για επανένωση-κοινό κράτος.
Και μια στρατηγική που έχεις οικοδομήσει 35 χρόνια και έχεις αναλάβει δεσμεύσεις προς τα Η.Ε και έχεις διεκδικήσει ψηφίσματα, αποφάσεις οργανισμών και κρατών επί αυτών, έχεις διεξάγει κύκλους και κύκλους διαπραγματεύσεων σε αυτή τη βάση, δεν την αλλάζεις , όπως κάποιοι διακηρύττουν. Και στη θέση της ποια στρατηγική; Αυτό δεν απαντιέται.
Η άλλη λύση είναι το "second best solution" που υποστήριξε ο μακαρίτης Παπαδόπουλος, δηλαδή η παγίωση του status-quo, άρα, εν τέλει, οι δύο κρατικές δομές.
Αυτό που προβάλλουν στον κόσμο οι υποστηρικτές αυτής της λύσης, είναι το "καλύτερα μισό κράτος, αλλά ελληνικό".
Γνωρίζουν ,όμως, οι ίδιοι- και υποθέτουν πως μερίδα του κόσμου αυτό δεν το αντιλαμβάνεται_ότι αυτό που θα συμβεί, είναι μισό "κράτος" από κει, καθαρά τουρκικό, (Ταϊβανοποιημένο,ημιαναγνωρισμένο, δεν έχει σημασία, πάντως εκτουρκισμένο, χωρίς επάνω του καμιά δική μας δικαιοδοσία) και μισό από δω, ΟΧΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ, αφού οι Τ/Κ, ως Κύπριοι και Ευρωπαίοι πολίτες , θα καταφύγουν στο από δω κράτος, που είναι νόμιμο,σύγχρονο, οργανωμένο και Ευρωπαϊκό και όπου βρίσκονται και οι περιουσίες τους, που θα τις διεκδικήσουν χωρίς κώλυμα. Ενώ από μας δε θα έχει επιστρέψει κανένας πρόσφυγας και οι περιουσίες μας θα κατοχυρωθούν...)
Άρα, αυτό μας περιμένει με τη μη λύση και γι΄αυτό θεωρώ ότι όσοι συστηματικά βάλλουν κατά της ΔΔΟ-κόμματα, εκκλησία, συγκροτήματα ΜΜΕ- υποβοηθούν την προϊούσα διχοτόμηση, χωρίς να κάνουν καμιά εποικοδομητική πρόταση για να βοηθηθεί η πλευρά μας σε αυτή τη φάση που πια ο χρόνος είναι πολυτέλεια...
Και επιπλέον, χρεώνουν στη δική μας πλευρά οποιαδήποτε πρόταση της Τουρκικής ή της Τ/κ πλευράς, σαν να είναι αυτό που η πλευρά μας αποδέχτηκε στο τραπέζι. Π.χ την αριθμητική ισότητα, για την οποία μιλά η άλλη πλευρά, κ. α
Αυτά δεν τα θεωρώ ούτε έγνοια για τον ελληνισμό, ο οποίος θα είναι ο μεγάλος χαμένος, ούτε πατριωτισμό. Αναγνωρίζει απλώς αυτό που η Τουρκία αγωνίστηκε για μισό αιώνα να πετύχει στο νησί.
Ιδεολογικές ερπύστριες του Νέου Αττίλα.
Συστηματικά αγνοούν η κάνουν οτι αγνοούν την Πολιτική της Τουρκίας στην Κύπρο. Αναγορεύουν τον Ταλάτ σε φορέα της πολιτικής Βούλησης των Τουρκοκυπρίων (οι οποίοι είναι Τουρκοι είτε σας αρέσει να το ακούτε είτε όχι) και των οποίων ο ρόλος διαχρονικά στην Κύπρο ήταν η προφυλακή του Τουρκικού Στρατού. Δεν υπερασπίζομαι κενέναν. Αλλά μιας και θέλεις συγκρίσεις
και ψάχνεις έγγραφα σου παραθέτω τα παρακατω δημοσιευματα για να καταλάβεις την ευέλικτη τρικυμία εν κρανίω.
«η Ε.Ε. και η Τουρκία πληρώνουν επί του παρόντος το πολιτικό τίμημα της αποτυχίας των Κυπρίων να καταλήξουν σε συμβιβασμό».
«η ψήφος των Τ/κ έχει τερματίσει κάθε αιτιολογία για την άσκηση πιέσεων και την απομόνωσή τους».(Σχεδιο Αναν) Αλήθεια για πές μας για εκείνη την συνεδρίαση του ΑΚΕΛ περί της στάσης του στο σχέδιο ΑΝΑΝ;
Αν και η έκθεση αναφέρει ότι η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο το 1974 και κατέλαβε το 37% του νησιού, εντούτοις διατυπώνει τον ισχυρισμό ότι μετά το πραξικόπημα στην Κύπρο το 1974, «ενεργοποίησε το δικαίωμά της να παρέμβει ως εγγυήτρια…», αιτιολογώντας εν πολλοίς την τουρκική εισβολή.
Στις διαπιστώσεις του Προέδρου της Βουλής και του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου ότι ματαιοπονούμε να περιμένουμε αλλαγή της τουρκικής στάσης ο πρόεδρος Χριστόφιας αντέταξε ότι κάποιοι φορούν μαύρα γυαλιά και δεν βλέπουν ότι έχει επιτελεστεί πρόοδος όχι βέβαια όση αναμενόταν.
"Στρώσαμε όμως το χαλί εμείς οι ίδιοι στην Τουρκία να εισβάλει και να κατακτήσει και να μην φεύγει από την Κύπρο. Αυτό δεν το ακούω να αναφέρεται από διάφορα βήματα. Και πρέπει επιτέλους να το λέμε και αυτό εάν θέλουμε να κερδίζουμε και συμπάθειες στη διεθνή κοινότητα."
Φυσικα θα καταλαβες ότι οι θέσεις της Τουρκίας και η πολιτική χριστόφια και το χ γράφεται με μικρό για να καταδείξει το ηθικό ανάστημα ενός πολύ καλού φίλου της Βρετανίας (για κοίτα σύμπτωση οι ανωτέρω θέσεις είναι Έκθεση στήριξης Άγκυρας εις βάρος Λευκωσίας από ομάδα «σοφών» και Βρ. Συμβούλιο)
Αυτο των "συνιστωσών κρατών" ποιός διάβολος το λέγει και δεν το έχει ακούσει ο χριστόφιας;
Για να ξέρουμε τί λέμε.
Αγαπητή αμαδρυάς, παρακάπτω τα εμφανώς "πολεμικά" σχόλια του παραπάνω για να συνεχίσω τη συζήτηση μαζί σου μια και πραγματικά είσαι ενημερη για μια σειρά θεμάτων που αγνοώ. Έχω μια βασική απορία και θα ήθελα αν μπορείς εσύ ή ο Μιχάλης να μου λύσετε:
Ποια είναι τα σημεία, και η διαφοροποιός αιχμή αν θέλεις, στο νέο, υπό συζήτηση φυσικά και υπό διαπραγμάτευση σχέδιο, σε σχέση με το Αναν, που θα οδηγήσει όσους καλοπροαίρετα ψήφισαν ΟΧΙ (δηλαδή ΑΚΕΛ) σε εκείνο το σχέδιο να ψηφίσουν ΝΑΙ σε αυτό που διαπραγματευόμαστε;
@ Αμαδρυάς
Θέλω πραγματικά να σε ευχαριστήσω γιατί με κάλυψες – μπορώ να πω – πλήρως, ίσως και σε βαθμό που εγώ δεν θα τα εξηγούσα καλύτερα.
Να είσαι καλά.
@ ΔemΩΝ
Στο ερώτημα σου, τουλάχιστον εγώ, θα απαντήσω με επανάληψη της θέσης μου ότι δεν μπορούμε να κάνουμε εκτιμήσεις και μάλιστα ορθές και ακριβείς, αν δεν δούμε το νέο σχέδιο ολοκληρωμένο και να διαπιστώσουμε τις διαφορές ή τις ομοιότητες με το Ανάν.
Ξέρω ότι με αυτό που γράφω δεν σε βοηθώ, αλλά δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν έχει επέλθει οποιαδήποτε επίσημη συμφωνία σε κανένα θέμα.
Στις συνομιλίες καταγράφονται και συζητούνται οι θέσεις των δύο πλευρών εφ’ όλης της ύλης καθώς και οι συγκλίσεις και αποκλίσεις μεταξύ των πλευρών.
Άρα, κατά την άποψη μου, εκτιμήσεις θα μπορούμε να κάνουμε αν και εφόσον υπάρξει κατάληξη.
Το τι λέει ο ένας ή ο άλλος, το τι γράφει η κάθε εφημερίδα ή το να θεωρούμε (κάποιοι) ότι οι θέσεις που εκφράζονται από την τουρκική πλευρά αυτές θα ισχύσουν, πιστεύω ότι είναι ένα τραγικό (αν όχι και σκόπιμο) λάθος.
@ sub92
Διερωτώμαι ειλικρινά αν έχεις να πεις κάτι για όσα έχω παραθέσει στην αρχική μου ανάρτηση.
Τα άλλα τα έχουμε κουβεντιάσει χίλιες φορές και πιστεύω ότι δεν εξυπηρετεί να επαναλαμβανόμαστε.
Έχει πλέον φανεί καθαρά ότι δεν μπορείτε να στοιχειοθετήσετε και να υποστηρίξετε μια θέση, όταν αυτή θα πρέπει να εκφραστεί συγκροτημένα και συγκεκριμένα.
Πραγματικά λυπούμαι γι αυτό.
Προσωπικά θέλω να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο.
Κώστας
Κύριε Μιχάλη, σας συγχάιρω για την ανάρτηση.
Πρώτη φορά γράφω στο ιστολόγιο σας και ειλικρινά χαίρομαι που βλέπω ότι μιλάτε με στοιχεία και αποδείξεις.
Οφείλω να σας πω ότι σε πολλά σημεία έχω αναθεωρήσει απόψεις μου μετά που διάβασα κάποια από τα κείμενα σας.
Συνεχίστε, το έχουμε ανάγκη.
Αγαπητέ Δέμων, καλησπέρα.
Όλοι παρακολουθούμε με πολλή αγωνία τη συνέχιση του β' γύρου των συνομιλιών που αρχίζει αύριο. Προσωπικά εύχομαι να επικρατήσουν οι καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις και να πάμε σε αισιόδοξες εξελίξεις.
Σχετικά με το ερώτημά σου, συμφωνώ με τον Μιχάλη ότι δεν υπάρχει σχέδιο μπροστά μας, η διαδικασία ήταν στην α΄φάση, που οδήγησε σε διαπιστώσεις των σημείων συγκλίσεων-αποκλίσεων.Δεν μπορεί κανείς πιστεύω σε αυτή τη φάση να κάνει αποτίμηση-σύγκριση με το Ανάν, που ήταν ένα σχέδιο ολοκληρωμένο (δεν το αξιολογώ με τον όρο "ολοκληρωμένο", εννοώ ότι ήταν σχέδιο εφ΄όλης της ύλης) .
Όμως, μπορούμε να συγκρίνουμε επί μέρους σημεία στα οποία η πλευρά μας επιδιώκει χειροπιαστές διαφοροποιήσεις από πρόνοιες που περιλαμβάνονταν σε κείνο, για να ικανοποιηθούν βασικές ανησυχίες και αιτήματα της πλευράς μας, όπως ήταν ο στόχος .(Πέρα απ΄αυτά που ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιο,και που είναι,πιστεύω, κεφαλαιώδη)
Μερικές απ΄αυτές π.χ :
-Το θέμα των επεμβατικών δικαιωμάτων, στο οποίο η πλευρά μας είναι αμετακίνητη.(Το επαναλαμβάνω, γιατί είναι κεφαλαιώδες)
-Η βελτίωση στην πρόνοια για το πολίτευμα , στον τομέα της εκτελεστικής εξουσίας: Δηλαδή η θέσπιση Προεδρικού συστήματος, αντί του Προεδρικού Συμβουλίου, που ζητούσε η άλλη πλευρά και προνοούσε το Ανάν.
-Η σαφής κατοχύρωση της διάκρισης των εξουσιών- που σημαίνει παράλληλα ενίσχυση της ανεξαρτησίας από ξένους παράγοντες_ με την κατάργηση της πρόνοιας συμμετοχής ξένων δικαστών στο μηχανισμό ξεπεράσματος αδιεξόδων, στη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία. Στο Ανάν, αν θυμάσαι, προβλεπόταν η συμμετοχή ξένου δικαστή για την επίλυση αδιεξόδων στη λειτουργία και βουλής και κυβέρνησης ( κι όχι μόνο στη δικαστική εξουσία, για περιπτώσεις ισοψηφίας).
-Η ενίσχυση των εξουσιών της κεντρικής κυβέρνησης του Ομ/κού κράτους, που πάλι είναι ουσιώδες, αφού οι εξουσίες των πολιτειών περιορίζονται.
-Η παραπέρα κατοχύρωση της κυριαρχίας ,με κατοχύρωση των δικαιωμάτων του Κυπριακού κράτους, κι όχι των ξένων,επί της υφαλοκρηπίδας. Κι αυτό, μέσα από πιο συγκεκριμένες πρόνοιες βασισμένες στο δίκαιο της θάλασσας,οριοθέτησή της ως προς γειτονικά κράτη με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, καθορισμός αποκλειστικής οικονομικής ζώνης κλπ.
-Η εμμονή στις μη μόνιμες εξαιρέσεις απ΄το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, ειδικά στο θέμα των βασικών ελευθεριών.
- Βελτίωση σε θέματα Ευρωπαϊκής Ένωσης, επίσης. Με βάση και επανειλημμένες δηλώσεις του κ. Βασιλείου, που είναι επικεφαλής της σχετικής Ομάδας εργασίας, υπάρχει αισθητή πρόοδος.
Αυτά είναι μερικά ζητήματα, που είναι πολύ βασικά στοιχεία μιας λύσης. Χωρίς να γνωρίζουμε και άλλα, που για λόγους προστασίας της διαδικασίας και της τακτικής της πλευράς μας στη διαπραγμάτευση, δε γνωρίζουμε. Και άλλα, που ευελπιστεί ο καθένας μας να προκύψουν στις επόμενες, ουσιαστικές φάσεις της διαπραγμάτευσης.
Σημ:( που άπτεται και του σχολίου του sub 92).O όρος "συνιστών
κρατίδιο" , δε συνεπάγεται κάτι φοβερό και τρομερό, πέραν του όρου "πολιτεία", ή "καντόνιο" . Το θέμα δεν είναι η ορολογία, κάπως πρέπει να ονομαστούν τα μέρη της Ομοσπονδίας. Στις ΗΠΑ το "states" σημαίνει "πολιτείες" κι όχι "κράτη". Ας μην εγκλωβιζόμαστε στις νομικίστικες ορολογίες. Το περιεχόμενο της Ομοσπονδίας, η δομή ,οι εξουσίες της κεντρικής κυβέρνησης έχουν σημασία και όχι η ορολογία.
αμδρυάς, ευχαριστώ, πήρα περισσότερα από όσα ήλπιζα από τη συζήτησή μας.
Να τονίσω μόνο ένα σημείο: Το γεγονός ότι όλα τα κόμματα στην Κύπρο (τονίζω το όλα) αδυνατούν εδώ και 35 χρόνια να καταλήξουν σε ένα σαφές πλαίσιο στρατηγικής συμμαχίας/συμφωνίας σε σχέση με την επιδιωκόμενη συμφωνία/λύση, παράγει αυτά τα έντονα στοιχεία διχασμού που με λύπη όλοι παρατηρούμε στο νησί.
Εδώ θα μου επιτρέψεις ακόμα να ομολογήσω πως από τους τρεις βασικούς κομματικούς σχηματισμούς (ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΔΗΣΥ) η στάση της αριστεράς είναι κατά κάποιο τρόπο η πιο συγκεγχυμένη - κι αυτή που χρειάζεται περισσότερη επεξήγηση και ανάλυση. Αυτό νομίζω πως έχει να κάνει με την, ας την ονομάσουμε ασταθή και κάπως αμήχανη στάση που κράτησε απέναντι στο σχέδιο Αναν. Με λίγα λόγια, στα μάτια του μη-απόλυτα-ενημερωμένου πολίτη ή παρατηρητή (αρα μιλάμε για την πλειοψηφία των πολιτών) οι θέσεις των άλλων δυο κομμάτων φαίνονται (δεν λέω πως είναι) πιο συμπαγείς και ξεκάθαρες, γιατί υπάρχει ήδη καταγραμμένη μια συμπαγής και ξεκάθαρη στάση απέναντι σε ένα δεδομένο σχέδιο/ορόσημο. Οι μεν είπαν ένα ξεκάθαρο ΝΑΙ και οι δε ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ. Αντιθέτως, το ΑΚΕΛ είπε ένα όχι "μέσα απ' τα δόντια του".
Το αποτέλεσμα της μη συμφωνίας που ανέφερα στην αρχή και της ελλιπούς ενημέρωσης είναι οι πολίτες να συζητούν (δηλαδή κυριολεκτικά να πλακώνονται λεκτικά μιλώντας σαν οπαδοί ομάδων) όχι με βάση τη γνώση αλλά τις πεποιθήσεις τους.
Κλείνω λέγοντας πως κατά τη γνώμη μου η οποιαδήποτε λύση (ή μη λύση) θα είναι ούτως ή άλλως επώδυνη. Ανώδυνες (ειρηνικές κιόλας) λύσεις δεν υπάρχουν. Αυτή είναι η αλήθεια που θα πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος: η όποια λύση στην ουσία δεν είναι παρά μια καινούργια περιπέτεια στην οποία μπένει κανείς μόνο όταν έχει αποφασίσει ώριμα και με παρρησία. Κι όταν γνωρίζει πως ο στόχος είναι τόσο σημαντικός που αξίζει η επιδίωξή του, ακόμα κι αν στο τέλος η περιπέτεια δεν έχει το απόλυτα επιθυμητό αποτέλεσμα. Αλλιώς, σαν φρόνιμος και αναποφάσιστος πολίτης κάθεται στα αβγά του τρώγοντας τα ρούχα του.
Ποιος θα βγει με παρρησία και τόλμη να το ομολογήσει αυτό;
Μιχάλη ΑΡΚΕΤΗ ΛΑΣΠΗ ΜΑΣ ΕΤΑΪΣΕΣ
Ποια λάσπη βρε ανώνυμε;
Ο άνθρωπος μιλά συγκεκριμένα, στην ανάρτηση του βάζει συγκεκριμένα έγγραφα για να τα συγκρίνουμε κι εσύ μιλάς για λάσπη;
Γιατί δεν του απαντάς σε όσα γράφει αφού διαφωνείς;
Κύριε Μιχάλη συνέχισε, ευτυχώς που υπάρχει κάποιος και τα λέει.
Οι αποκαλύψεις για μαζικά εγκλήματα που αναδεικνύουν τη γενοκτονία στην Κύπρο το 1974, θα πνίξουν τη δουλοπρεπή και ενδοτική "επαναπροσέγγιση". Οι ποταμοί αίματος Ελλήνων μαρτύρων, θα πνίξουν τους ραγιάδες που προωθούν τη λήθη.
Αγαπητέ Δέμων,
Προσωπικά θλίβομαι ως πολίτης για όλα τα φαινόμενα διχασμού, όπως και πάρα πολύς κόσμος που προσδοκά αυτή τη φορά σε αποτελέσματα. Και όσο μπαίνουμε στις πιο κρίσιμες φάσεις της διαπραγμάτευσης, βλέπουμε το κλίμα να οξύνεται. Εμένα με προβληματίζει ιδιαίτερα η συστηματική διαστρέβλωση των θέσεων της δικής μας πλευράς.
Απ΄όσα έχουμε παρακολουθήσει, έγινε γνωστό ότι είναι η πρώτη φορά που δόθηκαν στα κόμματα του εθνικού συμβουλίου αυτούσια τα έγγραφα που κατατέθηκαν στο τραπέζι. Αυτούσια, όχι περίληψη, όχι διαγραμματική παρουσίαση , όπως γινόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Και αμέσως βέβαια δόθηκαν στον τύπο. Και διαστρεβλώθηκαν κιόλας. Αφήνω το πόσο υπεύθυνο είναι αυτό, όταν όλοι παραδέχονται πως διαπραγμάτευση απ΄τον αέρα δε γίνεται,ή διαπραγμάτευση μεταξύ μας κλπ.
Παρόλ΄αυτά, η εμμονή ότι δεν υπάρχει ενημέρωση, με κάνει να σκέφτομαι ότι κάποιοι έχουν προαποφασίσει πως ότι και να έχουμε μπροστά μας, θα διάκεινται αρνητικά. Πώς συμβάλλουν όλοι σε αυτή τη σκληρή διαδικασία της διαπραγμάτευσης; Πώς ενισχύουν την προσπάθεια;
Θα το συνδέσω αυτό με τον προβληματισμό που ανέπτυξες και τον οποίο σε μεγάλο βαθμό συμμερίζομαι κι εγώ.
Οι δυνάμεις που υποστήριζαν τη λύση της ΔΔΟ, με κυριότερη το ΑΚΕΛ, καθόλη τη διάρκεια της διαδικασίας των συνομιλιών το 2003-4, δεν κατάφεραν να κάνουν μια καμπάνια ικανοποιητικής ενημέρωσης του κόσμου πάνω στο ζήτημα της ΔΔΟμοσπονδίας που επιδιώκαμε. Άρα δεν υπήρξε και εμπλοκή του λαού στη διαδικασία διεκδίκησης της λύσης,παράλληλα με το κίνημα των Τ/Κ που πίεζαν τις απορριπτικές Τ/Κ δυνάμεις και είχαν συγκεκριμένα αποτελέσματα (ανατροπή Ντενκτάς και αποδοχή της ΔΔΟ, απέναντι στην πάγια γραμμή διχοτόμησης)
Η ενημέρωση τότε ήταν εντελώς περιορισμένη και τα ΜΜΕ και οι δυνάμεις που δεν αποδέχονται τη λύση ΔΔΟ, μονοπώλησαν την προπαγάνδα και μείναμε ακριβώς σε αυτό το επίπεδο: Της προπαγάνδας. Και όχι της ψύχραιμης, αναλυτικής ενημέρωσης. Λέχθηκαν άπειρες ψευτιές , κινδυνολογία, διαστρέβλωση, επίκληση των αντανακλαστικών του φόβου και της ανασφάλειας, που όπως λες κι εσύ, ούτως ή άλλως δημιουργεί η ιδέα της νέας κατάστασης που προκύπτει από μια ενδεχόμενη λύση.
Δεν ωραιοποιώ το Ανάν, αλλά αν στόχος ήταν όντως η διαπραγμάτευση και η διεκδίκηση συγκεκριμένων αλλαγών επί εκείνου του σχεδίου και η επιτυχημένη κατάληξη, αυτή έπρεπε να είναι η τακτική; Καταλήξαμε στο Μπούργκενστοκ, όπου και δεν έγινε καθόλου διαπραγμάτευση. Και αυτό που η πολιτική ηγεσία όφειλε να κάνει πριν την τελική φάση,μέσω του εθνικού συμβουλίου, δηλαδή την ανάλυση και την κωδικοποίηση των επιδιωκόμενων αλλαγών,που μαχητικά και δυναμικά θα επεδίωκε στο τελικό τραπέζι, το έκανε εκ των υστέρων...
Κάποιοι δεν ήθελαν τίποτα μέσα απ τη διαδικασία.
Το ΑΚΕΛ τότε κατέληξε στο ΟΧΙ για να τσιμεντώσει το ΝΑΙ,κατά την παροιμιώδη πια φράση. Και όλοι τότε πίστευαν ότι αμέσως θα είχαμε μπει σε μια διαδικασία προώθησης των αλλαγών που η πλευρά μας επεδίωκε για την αποδοχή της λύσης. Αυτό δεν έγινε τότε. Παρήλθε σημαντικός χρόνος. Η ατμόσφαιρα που επεκράτησε τότε, η περιρρέουσα, ενοχοποίησε τον κόσμο του ΝΑΙ, την άλλη άποψη, περάσαμε στα ταμπελώματα του "προδότες" -"πατριώτες" και η Αριστερά βρέθηκε αμήχανη ακολουθώντας τα γεγονότα, εγκλωβισμένη στην κυβερνητική συνεργασία που επέλεξε.
Ο ΔΗΣΥ,έγινε προσπάθεια να απομονωθεί τότε για τη στάση του, και έφερε, κατά τη γνώμη μου, το κύριο βάρος της υπεράσπισης της ΔΔΟ, πράγμα παράξενο,γνωρίζοντας τις παραδοσιακές θέσεις του ΑΚΕΛ για το Κυπριακό.
Το ΑΚΕΛ τότε, υπήρξε δέσμιο των επιλογών του , της επιλογής της άκριτης συνεργασίας και υποταγής διαχρονικών θέσεων-αρχών του, στις θέσεις των δυνάμεων που αμφισβητούν τη ΔΔΟ και τη δυνατότητα επανένωσης.
Αυτά δεν τα αναφέρω για να παρελθοντολογήσω. Τώρα δε βρισκόμαστε μπροστά στο Ανάν. Κι όσοι ισχυρίζονται αυτό, το κάνουν για να ενεργοποιούν και πάλι τα αντανακλαστικά εκείνα, που θα οδηγούν σε απόρριψη του οποιουδήποτε σχεδίου.
Τώρα είμαστε μπροστά σε μια εξίσου κρίσιμη φάση, μα ,αν καρποφορήσει η διαδικασία, θα έχουμε ένα σχέδιο νέο, που θα έχει προκύψει μέσα από αυτή την παρατεταμένη,επίπονη σκληρή-ναι,σκληρή είναι η διαπραγμάτευση, δεν είναι περίπατος στο Αεροδρόμιο, δεν είναι αυτό που βλέπουμε στους δέκτες μας μετά από κάθε τέλος-. Θα είναι ένα Κυπριακό σχέδιο.
Ανέφερα τα του 2004, γιατί πιστεύω πως καθένας που ρεαλιστικά και ώριμα, όπως λες κι εσύ, θέλει επιτέλους την άρση της διχοτόμησης, απαιτεί απ΄την Αριστερά και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις μια ώριμη στάση. Που θα βοηθήσει τους πολίτες να σταθούν μπροστά σε μια ενδεχόμενη συνολική πρόταση, όχι με συνθήματα, μα με επίγνωση.Με γνώση, καλά πληροφορημένους, όχι παραπληροφορημένους.
Άρα, συμφωνώ μαζί σου ότι το ΑΚΕΛ θα πρέπει να σταθεί όχι αμήχανα , όχι με κριτήριο τις κομματικές συμμαχίες που έχει επιλέξει, αλλά , πέρα από σύνδρομα φοβικά, μαζί με όλες τις δυνάμεις που υποστηρίζουν τη λύση-επανένωση. Τώρα δε χωράνε μεσοβέζικα πράγματα. Και εκστρατεία ενημέρωσης πρέπει να γίνεται και να δίνονται τεκμηριωμένες απαντήσεις σε κάθε διαστρέβλωση και να μη χαρίζονται στα κόμματα και στις δυνάμεις που λένε ότι στηρίζουν τον πρόεδρο και τις συνομιλίες, αλλά στήνουν σκηνικό 2004.(δες συνάντηση Ομήρου-Αρχιεπισκόπου, παραμονή έναρξης β΄γύρου!)
Και, τέλος, πιστεύω πως πρέπει να στηθούν γέφυρες επικοινωνίας με όλες τις δυνάμεις-προσωπικότητες, που επιθυμούν τη λύση , γιατί σε αυτές θα στηριχτεί η απόφαση πάνω στο σχέδιο λύσης που ενδεχομένως θα προκύψει.
Η ΔΔΟ θεωρείται επώδυνος συμβιβασμός.Προσωπικά αισθάνομαι ως επώδυνες τις συνέπειες της εισβολής. Επώδυνη, κυριολεκτικά, για μένα είναι η διχοτόμηση και ο βίαιος διαχωρισμός που υποστήκαμε. Ο Τουρκικός στρατός και ο εκτουρκισμός των κατεχομένων.. Δε θα είναι επώδυνη μια λύση που θα μας απαλλάσσει από τον Τουρκικό στρατό. Που θα απελευθερώνει έδαφος Που θα παίρνει πίσω χιλιάδες πρόσφυγες.
Κάποιοι, δε θεωρώ εσύ, θεωρούν επώδυνο το να μοιραστούμε-δεν εννοώ αριθμητικά- το κράτος. Όμως έχει άλλο μέλλον ο τόπος; Δεν είναι ουτοπία το ενιαίο κράτος, που το ζήσαμε μόνο για 14 χρόνια και δεν το περιφρουρήσαμε δεόντως;
@Αμαδρυάδα,
η ανάλυσή σου με κάλυψε απόλυτα.
Τι να πω, είναι παρήγορο που ακούγονται σήμερα στην Κύπρο τέτοιες φωνές.Κι ας βγει όποιος διαφωνεί να τις αντικρούσει με επιχειρήματα κι όχι αφορισμούς και άναρθρες κραυγές!
Αναγνώστης
Οφείλω να πω ότι η αναρτήσεις της Αμαδρυάς είναι εξαιρετικές και ξεκάθαρες.
Απόψεις και θέσεις όπως αυτές που εκθέτει, είναι μια όαση μέσα στη στείρα άρνηση που διακατέχει πολλούς.
Ειλικρινά διερωτώμαι πού εξαφανίζονται οι λογής λογής κριτές του πατριωτισμού μας όταν έχουν να αντιμετωπίσουν συγκεκριμένα επιχειρήματα και θέσεις όπως οι πιο πάνω.
Οφείλω επίσης να συγχαρώ τον ΔemΩΝ για τον παραγωγικό τρόπο που συνδιαλέγεται.
Προτρέπω όλους να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των δύο προαναφερομένων διότι μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τόσο το τι γίνεται όσο και το τι μας γίνεται…
Μπράβο κοπέλια! Πολύ καλή συζήτηση, αν εξεραίσεις τις ανώνυμες παραφωνίες!
Κρατώ αυτό της Αμαδρυάδας: "Και, τέλος, πιστεύω πως πρέπει να στηθούν γέφυρες επικοινωνίας με όλες τις δυνάμεις-προσωπικότητες, που επιθυμούν τη λύση , γιατί σε αυτές θα στηριχτεί η απόφαση πάνω στο σχέδιο λύσης που ενδεχομένως θα προκύψει.
Η ΔΔΟ θεωρείται επώδυνος συμβιβασμός.Προσωπικά αισθάνομαι ως επώδυνες τις συνέπειες της εισβολής. Επώδυνη, κυριολεκτικά, για μένα είναι η διχοτόμηση και ο βίαιος διαχωρισμός που υποστήκαμε. Ο Τουρκικός στρατός και ο εκτουρκισμός των κατεχομένων.. Δε θα είναι επώδυνη μια λύση που θα μας απαλλάσσει από τον Τουρκικό στρατό. Που θα απελευθερώνει έδαφος Που θα παίρνει πίσω χιλιάδες πρόσφυγες."
Τόση σοφία, που δε θα μπορούσε να χειριστεί ο Ομήρου σε όλη του τη ζωη!
Απλώς δύο σύντομα σχόλια που προκύπτουν από τις μεστές αναλύσεις της Αμαδρυάδας, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι αντικρούω τα όσα λέει:
1. Οποιαδήποτε λύση (Ομοσπονδίας) προταθεί σε Δημοψήφισμα, πρέπει να συγκεντρώσει (μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινότατα) ποσοστά έγκριση κοντά στα ποσοστά του ΟΧΙ του προηγούμενου Δημοψηφίσματος (του 2004), και ίσως και μεγαλύτερα (δηλ. να έχει μια ευρύτερη κοινωνική στήριξη), για να μην την τουμπάρουν οι αντιδρούντες. Κι είναι εδώ που ποντάρουν οι απορριπτικοί, και οι αντιομοσπονδιακοί, αλλά και γιατί ο Χριστόφιας εν έστειλε στο σπίτι τους το ΔΚΟ και την ΕΔΕΚ!
2. Μεταφέρω εδώ (για χάριν της συζήτησης) ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο του τελευταίου Post στο Blog μου (όπου αναφερόμουν στις προοπτικές για επίτευξη λύσης): “Στις δύο αυτές τελευταίες περιπτώσεις [το Σχέδιο Ανάν και η εκλογή Χριστόφια στην Προεδρία] η δυναμική για λύση και επανένωση καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό κύρια και από την ανάγκη για εδραίωση της ειρήνης και για τη δημιουργία μιας ενιαίας οικονομίας και αγοράς στο νησί, που αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για την περαιτέρω [καπιταλιστική] ανάπτυξη του τόπου. Όμως από τη μια η [παγκόσμια] οικονομική κρίση που περιόρισε την επιχειρηματική δραστηριότητα και τις επενδύσεις, κι από την άλλη η αδυναμία της τουρκοκυπριακής ηγεσίας να απεγκλωβιστεί [πολιτικά και οικονομικά] από την Άγκυρα, σε συνδυασμό μάλιστα και με την έξαρση του εθνικισμού και των αντιομοσπονδιακών φωνών [και δη των καμουφλαρισμένων] στη δική ΜΑΣ πλευρά, περιχαρακώνουν την κάθε πλευρά στις θέσεις της και οδηγούν τα πράματα σε τελμάτωση! Και προσωπικά ΔΕΝ βλέπω [δυστυχώς] να υπάρχουν σήμερα οι προϋποθέσεις ή οι ιστορικές συγκυρίες στην κοινωνία για να δημιουργηθούν δυναμικές από εκείνες τις κοινωνικές και πολιτικές [την Αριστερά και τη φιλελεύθερη Δεξιά] δυνάμεις [και στις δύο κοινότητες] που φύσει και θέσει στηρίζουν την ομοσπονδιακή λύση για κοινωνικές παρεμβάσεις υπέρ των προσπαθειών για λύση και επανένωση.
Anef_Oriwn
Πέμπτη 10/9/2009 – 10:27 μ.μ.
αμαδρυάς, μια διευκρίνηση μόνο: ξεκαθάρισα με αρκετή σαφήνεια νομίζω πως κατά την κρίση μου (με όλα τα ενδεχόμενα να είναι λανθασμένη μια και ακόμα το θεϊκό χάρισμα της μαντείας δεν το έλαβα), οποιαδήποτε λύση ή ΜΗ λύση θα είναι επώδυνη και πως είτε πράξει προς την κατευθυνση της λύσης είτε μείνει άπραγη και άβουλη, η κυπριακή κοινωνία θα ζήσει άλλη μια περιπέτεια. Αυτή είναι η "κατάρα" της ας το πούμε έτσι. Γιατί το να ζήσεις σε ένα διχοτομημένο κράτος, όπως και το να ζήσεις σε ένα νέο κράτος το οποίο πρέπει να μάθεις να μοιράζεσαι υπεύθυνα και δίκαια με άλλους, δεν είναι και καμιά εύκολη υπόθεση. Στην πρώτη περίπτωση (της διχοτόμησης) μπορεί να φαίνεται σε κάποιους ότι δεν θα αλλάξουν και πολλά πράγματα, αλλά εκτός όλων των άλλων θα χαθεί κατι εξαιρετικά σημαντικό για την ψυχολογία άρα και τη διαμόρφωση του σύγχρονου πολίτη: η Ελπίδα για μια λύση. Το όνειρο μιας ολόκληρης και όχι σκισμένης στα δυο πατρίδας. (ΚΑι εν τέλει, η απόλυτη αποδοχή της ΗΤΤΑΣ!) Στην δεύτερη περίπτωση, της λύσης, πρέπει να μάθει ο πολίτης ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ να συμβιώνει και να μοιράζεται.
Τίποτα από τα δυο δεν είναι εύκολο - αντιθέτως, και τα δυο είναι πάρα πολύ δύσκολα. Για αυτές τις δυσκολίες έπρεπε ήδη ο Κύπριος να ενημερώνεται, να προετοιμάζεται και να εξοικειώνεται με την ιδέα. Γιατί ακόμα κι αν φτάσουμε στη λύση κανείς δεν μπορεί να βεβαιώσει κανέναν πως αυτή στο τέλος θα λειτουργήσει - παρά μόνο αν αυτή έχει γίνει εν τέλει αποδεκτή από έναν καλά ενημερωμένο και καλά προετοιμασμένο λαό. Κι αυτό αφορά τόσο τους Ε/Κύπριους, όσο και τους Τ/Κύπριους...
Αγαπητέ ΔαίμΟΝα,
Νομίζω συμφωνώ απόλυτα με αυτό που σκιαγραφείς ως επώδυνο της λύσης αλλά και της μη λύσης. Το καταστροφικό αίσθημα της ήττας και το αίσθημα της μη δικαίωσης-εκτός των άλλων- νομίζω κι εγώ ότι θα σημαδεύει την κοινωνία και θα φρενάρει πολλούς τομείς της ζωής και της δημιουργίας. Το μοιρασμένο νησί δε νομίζω πως αφήνει πολλά περιθώρια για ένα οποιοδήποτε συλλογικό όραμα.
Μισό νησί δεν μπορεί ποτέ να προχωρήσει σε παραπέρα κοινωνική ανάπτυξη και πρόοδο. Ούτε μπορεί να περιχαρακωθεί από τα προβλήματα και τις επιπλοκές που θα δημιουργεί η ύπαρξη ενός ξένου,στρατοκρατούμενου μορφώματος δίπλα μας.
Η λύση, επίσης συμφωνώ ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν υποτιμώ καθόλου την υπόθεση που λέγεται συμβίωση και δίκαιο μοίρασμα με την άλλη κοινότητα. Θα είναι μια εντελώς καινούργια κατάσταση, κάτι στο οποίο η κοινωνία δεν έχει ιστορική εμπειρία και ένα μεγάλο κομμάτι της δεν έχει καθόλου εμπειρίες συνύπαρξης, ειδικά οι νεότερες γενιές.
Θεωρώ όμως ότι η δυναμική της λύσης θα είναι τέτοια, που οι δυσκολίες θα ξεπερνιόνται και οι πολίτες, αν ενημερωθούν σωστά, θα ενεργοποιηθούν στην κατεύθυνση της στήριξής της, με βάση και τα αισθητά πλεονεκτήματα που θα προκύψουν και το νέο πνεύμα αισιοδοξίας που αυτή θα εμπνέει .
Η αναφορά μου στο τι θεωρώ πιο επώδυνο, αφορούσε όχι στο δικό σου προβληματισμό ,αλλά στον κίνδυνο που συνεπάγεται η συχνή χρήση του όρου στην πολιτική αντιπαράθεση, χωρίς επεξήγηση του περιεχομένου του. Για τις πολιτικές δυνάμεις τις αντίθετες στη λύση, στον όρο "επώδυνη" θα πρέπει να μεταφράζουμε "απορριπτέα", που συνεπάγεται συμβιβασμό με το status quo.
Η χρήση του όρου πιστεύω ότι συντείνει στην αύξηση του αισθήματος ανασφάλειας. Είναι πιο αποτελεσματικό να προετοιμάζεται η κοινωνία με βάση σαφή πληροφόρηση γύρω από τη φύση της λύσης, παρά με χρήση αξιολογικών χαρακτηρισμών που μέσα στον ορυμαγδό του εθνικισμού που εντείνεται,μπορεί να
προδιαθέτουν αρνητικά. Δε μιλώ για εξωραϊσμό της όποιας λύσης. Συμφωνούμε ότι πρέπει με ειλικρίνεια να αναλυθεί στον κόσμο η πρόταση για λύση και να προετοιμαστεί ψυχολογικά.
Αγαπητέ 'Ανευ,
Οι προϋποθέσεις για λύση δεν είναι αυτές που ίσχυαν το 2004.Για τους λόγους που αναφέρεις. Γιατί η συγκυρία τότε ήταν ευνοϊκότερη. Αλλά τη χάσαμε. Σήμερα, παρότι οι αντικειμενικές συνθήκες δεν είναι ίδιες, θα μπορούσε όμως να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες, υπό την προϋπόθεση ότι θα οικοδομούνταν ένα μπλοκ των δυνάμεων της λύσης, με ενεργό δραστηριοποίηση της Αριστεράς όλου του φάσματος και του κομματιού της δεξιάς που επιθυμεί τη λύση, σε συνεργασία με τις αντίστοιχες δυνάμεις μέσα στους Τ/κ.
Αυτό όμως προϋποθέτει-και συμφωνώ μαζί σου-τον απεγκλωβισμό του Ακέλ από τη συνεργασία με τα κόμματα εκείνα που ,ξεκάθαρα για μένα, αντιδρούν στη λύση της ΔΔΟ. Θεωρώ ότι οι ηγεσίες ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ φρενάρουν αποφασιστικά τις προσπάθειες λύσης και η συνεργασία μαζί τους σε τέτοια κρίσιμη φάση, μόνο σε βάρος της λύσης αποβαίνει.
Τα κόμματα αυτά εκφράζουν πια, μαζί με το Ευρωκό,την απορριπτική γραμμή, χωρίς εναλλακτική στρατηγική. Γιατί απλούστατα εναλλακτική δεν μπορεί να υπάρξει.
΄Οσο διατηρείται η συνεργασία, το μόνο αποτέλεσμά της είναι η υπόσκαψη των πιθανοτήτων λύσης και η σύγχιση της κοινωνίας.
Συμφωνώ πως ένα ενδεχόμενο σχέδιο λύσης πρέπει να συγκεντρώσει ποσοστά ανάλογα του ΟΧΙ του 2004, για να μπορέσει η λύση να εμπεδωθεί.
Η βάση του Ακέλ, νομίζω ότι πρέπει να πάψει να παρακολουθεί απαθής τις εξελίξεις και να ενεργοποιηθεί για τη λύση. Να τερματιστεί το κλίμα ηττοπάθειας. Μόνο η εμπλοκή του λαού θα διαμορφώσει, θα ωθήσει τα πράγματα.
Η Αριστερά φέρει τη μεγάλη ευθύνη, και ο κάθε πολίτης που επιθυμεί οι συνομιλίες να καρποφορήσουν,απορεί και εξανίσταται με την ερμαφρόδιτη κατάσταση των συμπολιτευομένων-αντιπολιτευομένων, που έχουν αναχθεί στο μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσπάθεια για λύση.
Δημοσίευση σχολίου