Την Πέμπτη 1η Οκτωβρίου γιορτάζουμε άλλη μια επέτειο της Ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Πιστεύω ότι η επέτειος αυτή δεν πρέπει να περάσει μέσα από συνθήματα και φωνασκίες αλλά να αποτελέσει (έστω) την αφορμή για να σκεφτούμε σοβαρά πού ήμασταν, που οδηγηθήκαμε και πού πάμε.
Πριν καταθέσω όμως τις σκέψεις μου θα ήθελα να προβάλω το φιλμάκι που ακολουθεί και στο τέλος του οποίου ακούγεται ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ της Κυπριακής Δημοκρατίας.
* * *
Είναι παραδεχτό και αποδεχτό από όλους ότι η φάση που βρίσκεται σήμερα το κυπριακό είναι πραγματικά κρίσιμη. Βρισκόμαστε στο κρίσιμο σημείο που θα κριθεί η λύση ή η μη λύση.
Κάποιοι θα πουν (και δίκαια) ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η Κύπρος βρέθηκε σε αυτό το σημείο. Ωστόσο θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι από τις αρχές της δεκαετίας του 40 που ξεκίνησαν οι διεργασίες μέχρι σήμερα, τα πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί παντελώς.
Δημιουργήθηκαν νέα και πολλαπλά δεδομένα που με τη σειρά τους δημιούργησαν τετελεσμένα και άλλα που παίρνουν την πορεία τους για να γίνουν τετελεσμένα.
Πιστεύω λοιπόν ότι θα πρέπει να κάνουμε μια ειλικρινή ανάλυση των δεδομένων προκειμένου να καθορίσουμε σωστά το που βρισκόμασταν, που βρισκόμαστε και πού (πρέπει να) πάμε.
Η άποψη μου είναι ότι πρέπει να χωρίσουμε το ζήτημα χρονικά σε πέντε (αλληλένδετες) περιόδους:
Α) Η περίοδος μέχρι το 1931,
Β) Η περίοδος μέχρι το 1950,
Γ) Η περίοδος μέχρι το 1960,
Δ) Η περίοδος μέχρι το 1974
Ε) Η περίοδος μέχρι σήμερα.
Μελετώντας τις περιόδους αυτές βγάζω το συμπέρασμα ότι όλες αυτές οι περίοδοι παρουσιάζουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την έλλειψη τακτικής και στρατηγικής.
Όλα γίνονταν με αποφάσεις είτε της στιγμής είτε χωρίς σοβαρό προγραμματισμό.
- Τα (αυθόρμητα) γεγονότα του 1931 οδήγησαν στη 10χρονη Παλμερική δικτατορία και την καταπίεση καθετί ελληνικού στην Κύπρο.
- Το δημοψήφισμα του 1950 (που έγινε μέσα σε συνθήκες διάσπασης) αποτέλεσε το εφαλτήριο για να οδηγηθούμε σε ένα ένοπλο αγώνα με το δικαιολογητικό ότι οι πολιτικές ενέργειες (αλήθεια ποιες ήταν αυτές και πόσο καιρό διάρκεσαν;) δεν απέδωσαν.
- Ο ένοπλος αγώνας οδήγησε αντί στο στόχο της ένωσης σε μια εξαρτώμενη (από Αγγλία, Ελλάδα, Τουρκία) κολοβωμένη ανεξαρτησία. Πέραν τούτου εμπέδωσε και τη διάσπαση μεταξύ ε/κυπρίων και τ/κυπρίων, αριστερών και δεξιών.
- Το ανεξάρτητο κράτος δεν μπόρεσε να λειτουργήσει αφού τόσο οι ε/κύπριοι όσο και οι τ/κύπριοι θεώρησαν την ανεξαρτησία ως το εφαλτήριο τους για την επίτευξη των γνωστών στόχων τους.
- Η συμφορά του 1974 δημιούργησε νέα δεδομένα που πασκίζουμε μέχρι σήμερα να βγούμε απεγκλωβιστούμε.
Άποψή μου (το επαναλαμβάνω) είναι ότι ακόμα και σήμερα πολλοί από εμάς [και εννοώ τους κύπριους στο σύνολο τους] παραμένουμε σε λογικές του παρελθόντος και επιδιώκουμε «καθαρές» λύσεις.
Αυτές οι «καθαρές» λύσεις όμως, σε τελευταία ανάλυση οδηγούν σε δύο χωριστά κράτη που έχουμε την ψευδαίσθηση (ορισμένοι) ότι θα λύσουν το πρόβλημα.
Οι γενικές και αόριστες τοποθετήσεις (δεν λέω θέσεις) για επιστροφή στο ενιαίο κράτος, για Ευρωπαϊκή Λύση, οι φωνές για αποδοχή της διχοτόμησης που άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους έστω και δειλά, δείχνουν ξεκάθαρα ότι κάποιοι εξακολουθούν πίσω από το μυαλό τους να έχουν ως στόχο όχι την επανένωση αλλά τον οριστικό διαχωρισμό.
Θεωρώ λοιπόν ότι η μόνη λύση που μπορεί να βγάλει από αδιέξοδα – και με αυτό δεν ισχυρίζομαι καθόλου ότι θα είναι χωρίς προβλήματα – δεν είναι άλλη από τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
Οι ενδείξεις που υπάρχουν μέχρι τώρα είναι ότι υπάρχουν δυνατότητες για να το πετύχουμε, πέρα από τις όποιες δηλώσεις γίνονται για λόγους τακτικής.
Το κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής και η Κύπρος μπορεί να απαλλαχθεί από μόνο μέσω της συγκεκριμένης λύσης και της ΕΙΛΙΚΡΙΝΟΥΣ συνεργασίας των δύο πλευρών.
Προσωπικά διαπιστώνω ότι ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ (δεν ξέρω τι μπορεί να αλλάξει μέχρι αύριο) η λύση δεν είναι μακριά.
Γι αυτό καλώ όλους να σκεφτούμε σοβαρά. Να καθορίσουμε πρώτα στα μυαλά μας ποιο μέλλον θέλουμε για τον τόπο μας. Να αφήσουμε πίσω τις όποιες (ανύπαρκτες ή υπερβολικές) φοβίες και να επικεντρωθούμε στις πραγματικότητες.
Με τα θετικά και τα αρνητικά τους και να αποφασίσουμε τι θέλουμε.
Πιστεύω ότι αυτό χρειάζεται σήμερα η Κύπρος.
61 σχόλια:
Δυστυχώς Μιχάλη, μερικοί προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους πρώτα και μετά τους υπόλοιπους, ότι υπάρχουν και άλλες επιλογές πέρα από τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Δεν αντιλαμβάνονται, ότι αν υπήρχε αυτή η εκδοχή, η Τουρκία θα είχε ήδη προσαρτήσει τα κατεχόμενα μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν και τη (μονομερή) ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004. Η διεθνής κοινότητα δε θα στηρίξει ποτέ την ύπαρξη δύο κρατών στην Κύπρο. Ε/κ και Τ/κ είναι υποχρεωμένοι να συνυπάρξουν έστω και μέσα στα σύνορα μιας χαλαρής ομοσπονδίας.
Ελπίζω επίσης, η λύση να μην είναι μακρυά. Η παρουσία των Ε/κ όμως, στη Νέα Υόρκη, στη διάσκεψη του ΟΗΕ, ήταν ανελλιπής και έβριθε από ερασιτεχνισμό.
Αν εμένα, ως Ελληνοκύπρια, δεν καταφέρνουν να με πείσουν για τους ΣΚΟΠΟΥΣ και τους ΧΕΙΡΙΣΜΟΥΣ τους στο κυπριακό, πώς είναι δυνατόν να πείσουν τους Τ/κ ή τη διεθνή κοινότητα;
*ΕΛΛΙΠΗΣ (όχι ανελλιπής)
Θα μου επιτρέψεις σε αυτό το σχόλιο Μιχάλη να κάνω μια επισήμανση που θεωρώ ενδιαφέρουσα. Από το 31 μέχρι σήμερα, αυτό που χαρακτηρίζει τις κινήσεις τόσο της κυπριακής ηγεσίας - και μετέπειτα κυβέρνησης/κυβερνήσεων - όσο και των ελληνικών κυβερνήσεων (κυρίως αυτών) είναι η ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ από τις αρχικές θέσεις και η "πάση θυσία" επίτευξη μιας "εφικτής λύσης". Και κάθε φορά αυτή η λύση εμφανίζονταν ως η μοναδική. Τα αποτελέσματα όλων αυτών των εφικτών λύσεων τα ξέρουμε όλοι.
Ο λόγος που το αναφέρω αυτό είναι για να πω πως η ιδέα της ΜΙΑΣ και ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ λύσης ήταν ανέκαθεν και είναι και τώρα ένα εφεύρημα. Δεν υπάρχει μια και μοναδική λύση, υπάρχουν πολλές λύσεις, από τις πιο ακραίες και ουτοπικές, μέχρι τις πιο εφικτές και ενδοτικές. Μπροστά σε αυτή την ποικιλία από λύσεις, ο λαός θα κληθεί να αποφασίσει ποια θεωρεί καλύτερη.
Το σημαντικό είναι πως η κάθε λύση, όποια κι αν είναι αυτή, όσο καλομελετημένη, ρεαλιστική και καλοσχεδιασμένη κι αν είναι, ενέχει ως συστατικό της την πιθανότητα της αποτυχίας. Και της επιτυχίας φυσικά. Η ΔΔΟ μοιάζει αυτή τη στιγμή να είναι η πιο ρεαλιστική - ρεαλιστική στο επίπεδο της άμεσης και λιγότερο οδυνηρής λύσης (με το "αμεση" ως το ισχυρότερο προσόν της).
(Αν σταθούμε λιγάκι και αναλογιστούμε, εκτός από κάποιους "φανατικούς της ένωσης" ποιος περίμενε ποτέ πως το υπέροχο αυτό όνειρο της ανεξάρτητης Κύπρου θα εξελίσονταν σε εφιάλτη; Και μην αρχίσουμε τώρα να αραδειάζουμε τα λάθη μας κλπ, γιατί κανείς ποτέ δεν μπορεί να εγγυηθεί πως δεν θα γίνουν λάθη και αύριο.)
Το θέμα είναι λοιπόν, και αυτός είναι ο λόγος της παρέμβασής μου (και αν ανατρέξεις θα δεις πως εκεί εστιάζονται όλες οι παρεμβάσεις μου) δεν είναι η λύση αυτή καθ' εαυτή. Το θέμα είναι ΠΩΣ οδηγείς νηφάλια τον κόσμο να γίνει κοινωνός της όποιας λύσης, γνωρίζοντας κυρίως τις αδυναμίες της (που όσο κι αν τις καλύψεις αυτές εξ ανάγκης θα εμφανιστούν) ώστε να είναι προετοιμασμένος να τις αντιμετωπίσει.
Αυτή η δυναμική δεν εξυπηρετείται όταν κανείς ονομάζει την "δική του" λύση μοναδική. Γιατί αν όντως θεωρήσουμε πως έχουμε μια και μόνο λύση μπροστά μας, η συμφωνία μας θα εκβιαστεί. Δεν θα είναι αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής, αλλά εκβιαστικής επιλογής. Και όπως όλοι ξέρουμε, αυτού του είδους οι επιλογές, εύκολα αναιρούνται κι οι λόγοι που δόθηκαν επί τη βάση της μη επιλογής, εύκολα αναιρούνται...
*εύκολα αθετούνται
Μιχάλη προβάλεις το χαμηλό σου επίπεδο ως δημοσιογράφος. Ευτυχώς στον τόπο μας υπάρχουν πολύ πιο καταξιωμένοι άνθρωποι που ασχολούνται με τη δημοσιογραφία.
Υπαλληλάκι του akel
Ρε αιγοπρόβατο η ΔΔΟ είναι φυσιολογική λύση για την Κύπρο;
[Μπερδεμπουρδοκλωμένε] Βοσκέ [Αιγοπροβάτων],
Όπως παρατηρώ εδώ παρέλειψες το επίθετο “παραφύσικη” για τη λύση [της ΔΔΟ – όπως εν συντομία τη λαλείς] και περιορίστηκες στο “φυσιολογική”. Εν μας το κάμνεις μπακκίρες, το τι θες να πεις με το “φυσιολογική” – γιατί τες υψηλές σου νότες [εγώ τουλάχιστον] εν τες πιάννω;
Αγαπητέ ΔemΩΝ, να σε δω να ((οδηγείς νηφάλια)) τον Βοσκός είπε...
χαχαχαχα ανώνυμε, αυτό είναι όντως κομμάτι δύσκολο!
Επί της ουσίας: Ο δογματισμός (κάθε μορφής) δεν οφέλησε ποτέ μια κοινωνία και δεν βοήθησε ποτέ να λυθεί κανένα πρόβλημα. Και το θέμα της λύσης από ορθολογικό ζήτημα έχει καταντήσει δογματικό. Με τους μεν να υπερασπίζονται το δόγμα της ΔΔΟ και τους δε να το εξορίζουν στο πυρ το εξώτερον!!!
(Επί τη ευκαιρία να πω πως λογικά σκεφτόμενος - και όχι συναισθηματικά -, έχω ταχθεί υπέρ της ΔΔΟ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει άλλη λύση. Απλά οι άλλες λύσεις δεν με έχουν πείσει για τις δυνατότητές τους. Το ότι δεν έχω πειστεί εγώ δεν σημαίνει όμως πως είναι και εξ ορισμού λαθος! Και φυσικά περιμένω κι εγώ όπως όλοι τι σόι ΔΔΟ θα είναι αυτή για να οριστικοποιήσω τη θέση μου υπέρ ή κατά. Μέχρι τότε ακούω. Όλες τις απόψεις...)
1)
"...Να αφήσουμε πίσω τις όποιες (ανύπαρκτες ή υπερβολικές) φοβίες και να επικεντρωθούμε στις πραγματικότητες..."
Σε ποιές συγκεκριμένα; Σε πρακτικό επίπεδο, μπορείς να αναφέρεις κάποια; Π.χ., έχουμε δύο κοινότητες στις οποίες "επικρατούν" διαφορετικές θρησκευτικές ταυτότητες (ναι, υπάρχουν και εξαιρέσεις). Ποια τα πρακτικά προβλήματα μιας τέτοιας κατάστασης, ποιές οι πιθανές λύσεις, ποιές οι αναγκαίες πράξεις;
2)Ωραίο το βιντεάκι.
Πριν το "O Fortuna" ... εν'να σπάσω ποιον κομμάτιν ένει... γκρρρρ.
Έπρεπε να βάλουν τζιαι άλλες σκηνές με τις φιγούρες των πολιτικών μας σε συνεχόμενα κατ/ντιζολβ τζιαι να κολλήσουν το "Sabre Dance" του Khachaturian.
Αγαπητή Λεμέσια
Υπάρχουν και άλλες επιλογές, δεν είναι μόνο η Δ.Δ.Ο.
Το θέμα είναι το τι θεωρεί ο καθένας ως επιλογή. Ξέρεις ότι συμφωνώ μαζί σου και λέω ότι υπό τις περιστάσεις η πιο κατάλληλη λύση είναι η Δ.Δ.Ο. και πως οποιαδήποτε άλλη καθυστέρηση θα οδηγήσει σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις.
Τονίζω όμως ότι αυτό δεν θα πρέπει να λειτουργεί ως μοχλός πίεσης ώστε να δεχθούμε μια λύση η οποία θα είναι εναντίον μας.
Το θέμα της πειστικότητας είναι θέμα το πώς το εκλαμβάνει ο καθένας μας.
@ ΔemΩΝ
Ξεκινώντας από την πρώτη σου παράγραφο του πρώτου σχολίου σου, θα έλεγα ότι υποχωρούσαμε από τους αρχικούς στόχους διότι αυτοί ήταν είτε λανθασμένοι είτε ανέφικτοι. Επίσης ενώ μπορούσαμε να φτάσουμε στο στόχο από διαφορετικούς δρόμους, προτιμούσαμε δρόμους που οδηγούσαν σε παρεκτροπές.
Όπως εξήγησα και στη Λεμέσια δεν λέω ότι υπάρχει μία και μόνη λύση.
Και η διχοτόμηση είναι λύση. Και τα δύο κράτη είναι λύση. Και η πλήρης τουρκοποίηση είναι λύση. Και η προσάρτηση των κατεχομένων είναι λύση.
Συμφωνώ με την εκτίμηση σου για τη Δ.Δ.Ο και όπως θα διάβασες και στην ανάρτηση μου έγραψα ότι δεν θα είναι χωρίς προβλήματα.
Ρωτάς ποιος θα το φανταζόταν ότι το όνειρο της ανεξαρτησίας θα εξελισσόταν σε εφιάλτη. Πολλοί το φαντάζονταν και προειδοποιούσαν φίλε μου πριν την καταστροφή. Αλλά όπως και σήμερα αυτοί ήταν ανθέλληνες, απάτριδες και φίλοι των Τούρκων.
Είναι γι αυτό που λέω κάποτε ότι η σημερινή κατάσταση μοιάζει με εκείνες τις περιόδους.
Στη ζωή μου προσπαθώ να μην έχω δόγματα και επομένως για μένα η λύση της ομοσπονδίας δεν είναι δόγμα αλλά την κρίνω ως αναγκαιότητα.
@ Ηλίθιο Αγρινό
Όταν αναφέρομαι σε ανύπαρκτες ή υπερβολικές φοβίες εννοώ π.χ. το πώς θα ζήσουμε με τους τούρκους που είναι μουσουλμάνοι.
Εννοώ τα όσα λέγονται για το θέμα της ασφάλειας.
Εννοώ το ότι κάποιοι νομίζουν ότι το συνιστών κρατίδιο θα είναι αυτοδιοίκητο και τούρκικο.
Εννοώ τους φόβους ότι με την λύση θα μας κατακλείσουν οι τούρκοι και άλλα παρόμοια.
Χαίρομαι που σου άρεσε το βιντεάκι.
Καλό βιντεάκι δεν λέω αλλά πολλά κολλήματα ρε Μιχάλη, κάτι που δείχνει ότι σου αρέσει να σε παρακολουθούν μόνο οι "δικοί" σου!
Κρίμα!
Εδώ αγαπητέ μου γράφω για θέματα που με απασχολούν.
Και το μεγαλύτερο πρόβλημα που με απασχολεί είναι το κυπριακό.
Αλλά δεν κατάλαβα τι εννοείς όταν λες ότι μου αρέσει να με παρακολουθούν μόνο οι δικοί μου.
Μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένος;
Εξαρτάται πως το θέτει ο καθένας...Εννοούσα εφικτές επιλογές και μέσα στα πλαίσια του λογικού. Από αυτή την άποψη, ΚΑΤ' ΕΜΕΝΑ, δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από την ομοσπονδία, στην οποία αναφερόμαστε εδώ και τρεις δεκαετίες. Έχουμε μία πραγματικότητα ενώπιον μας και αυτή είναι η διαπραγμάτευση της ομοσπονδίας. Τα υπόλοιπα ανήκουν στη σφαίρα της αοριστίας. Αναμφισβήτητα η Άγκυρα και η τ/κ ηγεσία προωθούν τις "εναλλακτικές" λύσεις, σε περίπτωση αποτυχίας των τρέχουσων συνομιλιών. Αναρωτιέμαι γιατί εμείς να παίζουμε το παιχνίδι τους και να συμμετέχουμε σε αυτό τον κυκεώνα συζήτησης ασύμφορων "επιλογών".
Το ότι δε θα δεχθούμε μία λύση που θα είναι εναντίον μας είναι από τη μία αυτονόητο και από την άλλη τελείως αφηρημένο, μιας και δεν έχουμε ένα συγκεκριμένο συμφωνημένο σχέδιο να επικαλεστούμε. Δίνω ένα παράδειγμα: ο πρόεδρος Χριστόφιας επαναλαμβάνει συνεχώς, ότι η τ/κ πλευρά καταθέτει προτάσεις συνομοσπονδιακές. Απορία δική μου: Τί σημαίνει "συνομοσπονδιακή πρόταση", όταν το πλαίσιο (ΔΔΟ με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή εκπροσώπηση) έχει ήδη προσυμφωνηθεί και συνυπογραφεί και από τις δύο πλευρές; Κάποτε πρέπει να μας δώσει στοιχεία η διαπραγματευτική ομάδα για να κρίνουμε και οι ίδιοι, αν πράγματι αυτές οι προτάσεις είναι εκτός του πνεύματος της ομοσπονδίας.
Δε μου φτάνει μία απλή δήλωση για να επιρρίψω τις ευθύνες της αποτυχίας των συνομιλιών στην αδιαλλαξία της Τουρκίας και της τ/κ πλευράς...
@Λεμέσια,
Και το Αναν αγαπητή Λεμέσια λύση στα πλαίσια του εφικτού και της ΔΔΟ ήταν και καμιά αοριστία δεν υπήρχε, αλλά ο κόσμος (και το ΑΚΕΛ, και το τονίζω γιατί έχει ιδιαίτερη σημασία μια και κανείς φαντάζομαι δεν μπορεί να κατηγορήσει το κόμμα αυτό ότι δεν θέλει μια εφικτή λύση και την επανένωση της νήσου) το καταψήφισε. Δεν εξετάζω εδώ αν ήταν σωστό ή λάθος, αλλά τονίζω πως μερικές φορές και αυτές που φαίνονται ως εφικτές λύσεις, δεν είναι εφικτές κι αυτές που φαίνονται σωστές, δεν είναι σωστές κι αυτές που μοιάζουν απλές δεν είναι καθόλου απλές!
Το Κυπριακό είναι ένα από τα πιο δύσκολα και δυσεπίλυτα προβλήματα της εποχής μας. Απορώ που όλοι μας έχουμε πειστεί πως είναι απλά θέμα βούλησης για να λυθεί. Επιλπέον, ας σκεφτούμε επιτέλους πως η ε/κυπριακή πλευρά είναι αυτή που πρέπει να πάρει την μεγάλη και δύσκολη απόφαση, γιατί πρέπει να καταπιεί ένα δύσκολο για κάθε λαό φαρμάκι: αυτό της ήττας. Εγώ προσωπικά δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι μας πιστεύουμε πως αυτή είναι μια εύκολη υπόθεση για τον καθένα. Κάποιοι λειτουργούν πιο πραγματιστικά από τους άλλους και το ξεπερνάνε πιο εύκολα. Κάποιοι όχι. Δεν υπάρχουν παντού ΜΟΝΟ συμφέροντα και συνομωσίες. Υπάρχει και ο τραυματισμένος εγωισμός και η ψυχολογία ενός λαού που κάποτε πρέπει να σεβαστούμε και να τον κοιτάξουμε με κατανόηση.
Είναι εύκολο να ταμπουρώνεται κανείς στην άποψή του και να δίνει από κει τον αγώνα του. Το δύσκολο είναι να σκύψει στην άλλη άποψη και να δει από που απορρέει. Είπα σε κάποιον άλλο μπλόγκερ κάποια στιγμή πως ο εχθρός δεν είναι η άλλη άποψη των συμπατριωτών του και ούτε λίγο ούτε πολύ μου απάντησε πως και όμως, αυτός είναι ο εχθρός μου!!!
Αγαπητέ Δέμων,
για μένα αυτή η συζήτηση είναι αοριστία. Σε ποιά άλλη άποψη αναφέρεσαι; Υπάρχει καμία άλλη σοβαρή πρόταση λύσης και δεν το γνωρίζω; Κυριαρχεί ένας στείρος απορριπτισμός που από τη μια στηρίζει δήθεν τις διαπραγματεύσεις για ομοσπονδία και από την άλλη τις υποσκάπτει με την πρώτη ευκαιρία. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Φυσικά και θα ήταν εφικτό το σχέδιο Ανάν, αν το είχε στηρίξει το ΑΚΕΛ. Ο "κόσμος" δεν ψήφισε τυχαία εναντίον. Υπέκυψε στην τρομοκράτηση και τη δαιμονοποίηση που υπέστη το εν λόγω σχέδιο από τους τότε κυβερνώντες.
Τα ταμπουρώματα στα οποία αναφέρεσαι προέκυψαν από το 2004 και μετά και πιστεύω ακράδαντα, ότι γι αυτά φταίει η πολιτική ηγεσία του τόπου. Δίχασαν τους πολίτες, λόγω της ανευθυνότητας τους να διαπραγματευτούν σοβαρά και με ειλικρίνεια την πρόταση λύσης του ΟΗΕ.
Δε γνωρίζω σε ποιους μπλόγγερ αναφέρεσαι, αλλά προσωπικά δε θεωρώ εχθρούς μου, όσους συμπατριώτες μου στηρίζουν διαφορετικές απόψεις, είτε για το κυπριακό, είτε για άλλα θέματα. Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να μεταπείσω κανένα. Καταγράφω μόνο τις σκέψεις και τις παρατηρήσεις μου για τις εξελίξεις.
Αγαπητή Λεμέσια,
Από όσο παρακολουθώ τις συζητήσεις και τα τεκτενόμενα στο νησί, οι πάντες συμφωνούν στη ΔΔΟ. Μιλώντας όμως για "τη λύση της ΔΔΟ" εκεί κι αν τρυπώνει η απόλυτη αοριστία: Από το τι είναι η ΔΔΟ, ένα θέμα στο οποίο δεν μπορούν ούτε οι ειδικοί να καταλήξουν σε ομοφωνία, μέχρι το μεγάλο θέμα (που προκύπτει ακριβώς από την εγγενή αοριστία της) ΠΩΣ θα είναι αυτη η ΔΔΟ που εμείς θα καταλήξουμε. Σε τέτοιου είδους θέματα δεν υπάρχει το ένα κι ένα κάνουν δύο - μερικές φορές μπορεί να υποχρεωθεί κανείς να δεχτεί πως κάνει και τρία και τέσσερα. Άρα, ΔΔΟ ναι, αλλά όλοι περιμένουν να δουν ποια ΔΔΟ.
Αυτό που λέω με πολύ απλό τρόπο είναι πως η περιπλοκότητα του ζητήματος δεν επιτρέπει τη μονολιθικότητα στις απόψεις - μια μονολιθικότητα που σκεπάζει και "οχυρώνει" όλες τις τοποθετήσεις στο νησί. Επικρατεί ένας (εκ των άνω ωθούμενος) διπολισμός. Εμείς - Εσείς. Υπέρ - Κατά (τίνος; ενός ανύπαρκτου σχεδίου, ενός σχεδίου φάντασμα που όμως καταφέρνει να έχει και αντιπάλους και οπαδούς!!!) Ενδοτικοί - Διχοτομικοί και φυσικά το αγαπημένο όλων Νενέκοι - Φασίστες.
Μα καλά υπάρχει στα αλήθεια κανείς που πιστεύει πως σε τέτοιο κλίμα, με τέτοιο καλλιεργούμενο έδαφος μπορεί ποτέ να βρεθεί η όποια λύση; Κι αν ποτέ βρεθεί, μπορεί κανείς σοβαρός άνθρωπος να πιστεύει πως ένα τόσο εύθραυστο και ασθενές πλαίσιο (ένα πλαίσιο που έχει ως βάση και ως μοναδικό στήριγμα για να λειτουργήσει και να μην κατακρημνιστεί τον ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ με όλες τις ιδιαιτερότητές του) όπως η ΔΔΟ να λειτουργήσει;
Μερικές φορές αναρωτιέμαι το εξής: Τελικά είμαι ο μόνος σε όλο το νησί που πιστεύει πως αυτοί που πιστεύουν ειλικρινά στη λύση της ΔΔΟ πρέπει να αναλογιστούν περισσότερο το πώς θα λειτουργήσει, το πώς θα πετύχει αυτό το εγχείρημα και λιγότερο το πώς θα κερδηθεί; Και πως αυτός ο στόχος απομακρύνεται όλο και περισσότερο όσο κερδίζει έδαφος ο διπολισμός και η πόλωση; Είμαι ο μόνος που αναρωτιέται περισσότερο για το αύριο παρά για το σήμερα;
Κλείνω με το εξής: Όπως είπα και παραπάνω, το μεγαλύτερο μέρος των ελληνοκυπρίων έχει πειστεί πως η λύση βρίσκεται στο αίτημα της ΔΔΟ. Διαφορές υπάρχουν σχετικά με καθοριστικές λεπτομέρειες και θέματα που δεν άπτονται της ουσίας της ΔΔΟ (εγγυήσεις, έποικοι, κατοχικά στρατεύματα, κλπ). Μήπως είναι καιρός πάνω σε αυτό το κοινό έδαφος να αρχίσουμε να οικοδομούμε την συμφωνία, αντί να χαράζουμε τις κόκκινες γραμμές της διαφωνίας μας;
@Μιχάλη
"Ξεκινώντας από την πρώτη σου παράγραφο του πρώτου σχολίου σου, θα έλεγα ότι υποχωρούσαμε από τους αρχικούς στόχους διότι αυτοί ήταν είτε λανθασμένοι είτε ανέφικτοι."
Αυτή είναι μια ερμηνεία. Πάντως για οποιονδήποτε λόγο κι αν υποχωρούσαμε, η ιστορία απέδειξε πως δεν πετύχαμε αυτό που ελπίζαμε από την υποχώρηση. Το αντίθετο μάλιστα. Η ιστορία εν τω μεταξύ έχει μείνει με την απορία για το πώς θα ήταν τα πράγματα αν δεν υποχωρούσαμε, αν είμασταν λιγότερο ενδοτικοί και πραγματιστές...
"Ρωτάς ποιος θα το φανταζόταν ότι το όνειρο της ανεξαρτησίας θα εξελισσόταν σε εφιάλτη. Πολλοί το φαντάζονταν και προειδοποιούσαν φίλε μου πριν την καταστροφή. Αλλά όπως και σήμερα αυτοί ήταν ανθέλληνες, απάτριδες και φίλοι των Τούρκων."
Όχι φίλε μου, κανείς δεν το φανταζότανε όταν πολεμούσαν για να το πετύχουν. Μετά άρχισαν τα όργανα. Γιατί και τότε συνέβαινε αυτό που συμβαίνει σήμερα. Όλοι έβλεπαν τον ήλιο και κανείς δεν σκέφτηκε τι θα γίνει όταν δύσει και πέσει το σκοτάδι. Είναι αυτό ακριβώς που επισημαίνω από πάνω στο σχόλιό μου προς τη Λεμέσια... Μερικές φορές είναι "εύκολο" να κερδίσεις κάτι. Το πώς θα το κρατήσεις όμως είναι ένα άλλο θέμα και είναι τεράστιο!
Αγαπητέ Δέμων,
1. Όχι, δεν είσαι "ο μόνος που αναρωτιέται περισσότερο για το αύριο παρά για το σήμερα"...
2. Μερικοί προεξοφλούν και προσπαθούν να μας πείσουν, ότι είναι δεδομένο, ότι θα είναι δύσκολο να κρατηθεί το "ΑΥΡΙΟ", έτσι δε χρειάζεται να παλέψουμε για να το κερδίσουμε ΣΗΜΕΡΑ. (...)
3. Δεν υπάρχει σχέδιο λύσης, αλλά υπάρχει προσυμφωνημένο ΠΛΑΙΣΙΟ λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή εκπροσώπηση. "Μερικοί" προσπαθούν να ανατρέψουν ακόμη και αυτό το πλαίσιο... Ως εκ τούτου, το ερώτημα σου, "Μήπως είναι καιρός πάνω σε αυτό το κοινό έδαφος να αρχίσουμε να οικοδομούμε την συμφωνία, αντί να χαράζουμε τις κόκκινες γραμμές της διαφωνίας μας;" θα έπρεπε να απευθύνεται σε αυτούς τους "μερικούς"...
Η δική μου απάντηση είναι ΝΑΙ! Σ' αυτό ακριβώς το κοινό έδαφος οφείλει να οικοδομείται η συμφωνία, με απόλυτη ειλικρίνεια και χωρίς πισωγυρίσματα (αν θέλουμε να έχουμε επιτυχία, δηλαδή...)
@ Λεμέσια
Ο τρόπος που βλέπεις τη λύση της ομοσπονδίας με βρίσκει σύμφωνο.
Ωστόσο αυτό που αναφέρεις για λογική και πραγματικότητες μπορεί να εγερθεί και από εκείνους που απορρίπτουν την ομοσπονδία. Αυτό εννοούσα.
Με λίγα λόγια ο καθένας έχει τις δικές του… πραγματικότητες.
Σε ότι αφορά τις δηλώσεις, κι εγώ διαφωνώ με την τακτική ορισμένων που συναγωνίζονται ποιος θα φανεί εχθρικότερος έναντι σε εκπροσώπους του ΟΗΕ, της Ε.Ε. αλλά και ποιος θα αντιδράσει πρώτος σε δηλώσεις τούρκων ή τ/κυπρίων πολιτικών.
Από την άλλη, ναι, ο Ταλάτ έχει αποδεχθεί τη Δ.Δ.Ο με μία κυριαρχία κλπ.
Ωστόσο όταν ζητά π.χ. ξεχωριστές πλειοψηφίες, τη δυνατότητα σύναψης σχέσεων των δύο πολιτειών με άλλα κράτη και άλλες παρόμοιες ρυθμίσεις, αυτές αναιρούν την έννοια της Ομοσπονδίας.
Κάποιες από αυτές τις προτάσεις έχουν δημοσιευθεί στον τύπο.
Αν αποτύχουν οι συνομιλίες όλα αυτά θα γίνουν γνωστά. Αν δεν αποτύχουν τότε ίσως δεν τα μάθουμε ποτέ επίσημα.
@ ΔemΩΝ
Ήδη έχω αναφέρει ότι η εφαρμογή της λύσης θα έχει τα δικά της προβλήματα. Ναι, με απασχολεί η επόμενη μέρα.
Για να μπορέσεις όμως να αντιμετωπίσεις το αύριο, πρέπει να ξέρεις πού στέκεις σήμερα.
Όσον αφορά τον ορισμό της Δ.Δ.Ο. θα πω ότι συμφωνώ μαζί σου ότι μεταξύ μας υπάρχουν διαφορές ως προς την ερμηνεία της.
Ο ορισμός της ομοσπονδίας έχει δοθεί από το εθνικό συμβούλιο από την εποχή ακόμα του Μακαρίου.
Αν το θυμάμαι καλά έλεγε ότι η λύση ομοσπονδίας πρέπει να διασφαλίζει την ενότητα του χώρου, των θεσμών και της οικονομίας. Να διαφυλάσσει τα ανθρώπινα δικαιώματα και να απαλλάσσει την Κύπρο από ξένη στρατιωτική παρουσία και κηδεμόνες.
Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα:
Εμμένω στην άποψη μου ότι ο λόγος της αποτυχίας στους στόχους μας είναι οι λανθασμένες στρατηγικές και τακτικές.
Η δική μου άποψη λέει ότι θα πρέπει να είμαστε πραγματιστές και όχι ονειροπόλοι.
Και σήμερα βλέπω ότι όσοι ονειρεύονται επιστροφή στο ενιαίο κράτος, σε δύο χωριστά κράτη, σε διχοτόμηση, δεν βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα.
Ακόμα και κάποιοι που υποστηρίζουν την ομοσπονδία πιθανότατα δεν γνωρίζουν καν πως θα πρέπει να λειτουργήσει.
Όσον αφορά το θέμα της καταστροφής του ονείρου της ανεξαρτησίας, θα πω ότι όταν οι κύπριοι αγωνίζονταν για τον (ανέφικτο κατά την άποψη μου) στόχο της ένωσης, ποτέ δεν φαντάζονταν ότι θα φτάναμε στη Ζυρίχη. Πόσο μάλλον να υπολογίσουν ότι θα ακολουθήσουν όσα ακολούθησαν.
Υπήρχαν ωστόσο κάποιοι οι οποίοι προειδοποιούσαν ότι ο ένοπλος αγώνας δεν θα οδηγούσε στην επίτευξη του στόχου της ένωσης.
Αλλά ούτε αυτοί φαντάζονταν ότι θα φτάναμε στη Ζυρίχη.
Αργότερα, θα σε θυμίσω ότι υπήρξαν πολλοί που προειδοποιούσαν ότι κάποιες ενέργειες θα οδηγούσαν σε καταστροφή την ανεξαρτησία και την Κύπρο. Ακόμα και ο ίδιος ο Μακάριος μίλησε γι αυτό πολλές φορές.
Το ίδιο και σήμερα. Παλεύουμε για το μέλλον. Και ο καθένας με τα δικά του δεδομένα κάνει τις δικές του εκτιμήσεις.
Μιχάλη,
για τις ξεχωριστές πλειοψηφίες έχει γίνει επανειλημμένα μεγάλη συζήτηση. Το ερώτημα είναι που σταματά η χαλαρή ομοσπονδία και που αρχίζει η συνομοσπονδία;
Η "δυνατότητα σύναψης σχέσεων των δύο πολιτειών με άλλα κράτη" δεν αναιρεί την έννοια της ομοσπονδίας. Συμβαίνει ήδη σε διεθνές επίπεδο. Εξάλλου, η φιλοσοφία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία παραπέμπει άμεσα σε συνομοσπονδία, προωθεί την αποκέντρωση και την Ευρώπη των περιφερειών. Μέσω αυτής της οδού, κατάφεραν, για παράδειγμα, φτωχές περιοχές της Ελλάδας, να παρακάμψουν το κράτος των Αθηνών και να συμμετέχουν σε προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε άμεση συνεννόηση με τις Βρυξέλλες. Επίσης, οι διπεριφεριακές σχέσεις (Καταλονία-Βαυαρία π.χ.) ή και σχέσεις περιφέρειας-ξένου κράτους, αναπτύσσονται ήδη σε πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο, με μεγάλη επιτυχία, χωρίς να τίθεται θέμα αναίρεσης της ομοσπονδίας ή αποαναγνώρισης του κεντρικού κράτους.
Φυσικά, ελπίζω να υπάρξει συμφωνία κι ας μη μάθουμε ποτέ ακριβώς, τι προτείνουν οι τ/κ που "παραβιάζει" αυτή τη στιγμή, όπως διακηρύττουν οι ε/κ, τα ομοσπονδιακά πλαίσια...
(Αναφέρθηκα στη μία και μοναδική πραγματικότητα που έχουμε ενώπιον μας και αφορά τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις με τους σαφέστατους στόχους που τέθηκαν. Δεν υπάρχουν παράλληλες συνομιλίες για άλλα μοντέλα λύσης, προς το παρόν. Το τι θα γίνει σε περίπτωση αποτυχίας των συνομιλιών, δεν το γνωρίζει κανείς μας...)
Μιχάλη μου, είναι με σπαραγμό ψυχής που παρακολούθησα το φιλμάκι φωνάζοντας σαν διάβαζα κάποιες από τις λεζάντες "λάθος, λάθος!" σαμπως και θα ήταν δυνατόν έστω και τώρα, δεκαετίες μετά, να αρπάξω το τιμόνι με τα χέρια μου και να φέρω το καρυδότσουφλο της Κύπρου σε άλλη πορεία πριν τσακιστεί στα βράχια ξανά και ξανά... Αδύνατον όμως. Και με πιάνει το παράπονο...
Δυστυχώς, στην παρούσα φάση Μιχάλη μου, η κατάσταση έχει οδηγηθεί σε τέτοιο αδιέξοδο και η έξοδός από αυτό είναι πολύ δύσκολη αν όχι αδύνατη.
Όπως επισήμανες ποτέ δεν είχαμε στρατηγική και ποτέ δεν είχαμε τακτική. Αντί τούτων φαίνεται πως κάναμε πολιτική ευσεβοποθισμών.
Σε ένα πράγμα μόνο θέλω να διαφωνήσω μαζί σου. Θα πρόσθετα απλώς μια νέα περίοδο στην ιστορία του Κυπριακού, αυτή που ακολούθησε το δημοψήφισμα του 2004.
Μιχάλη μου, το πουλλίν επέτασεν. Τώρα όλα είναι μάταια και ζήτημα χρόνου. Ειδικά υπό εκείνες τις συνθήκες που διαμόρφωσαν οι Ελληνοκύπριοι.
@ Λεμέσια
Η άποψη μου είναι ότι η λύση θα πρέπει να διασφαλίζει την ενότητα του κράτους, του εδάφους, των θεσμών και της οικονομίας. Διαφορετικά θα έχουμε πρόβλημα.
Στόχος δεν είναι να δημιουργηθούν δύο ανταγωνιστικές πολιτείες.
Η περίπτωση της Ε.Ε. είναι διαφορετική διότι εκεί έχουμε σχέσεις μεταξύ κρατών, εδώ δεν πρέπει να είναι το ίδιο.
Δεν θα είχα πρόβλημα σε επιμέρους ζητήματα να γίνονται συμφωνίες μεταξύ των πολιτειών και άλλων κρατών, όπως π.χ. σε θέματα πολιτιστικών ανταλλαγών και παρόμοια.
Όμως από τη στιγμή που το ένα κρατίδιο συνάπτει εμπορικές ή οικονομικές συμφωνίες, αυτόματα παύουν να υπάρχουν οι προϋποθέσεις που έθεσα στην αρχή και οδηγούμαστε σε κάτι άλλο που ούτε καν χαλαρή ομοσπονδία δεν θα μείνει στο τέλος.
Όπως είπα πολλές φορές επιδιώκω και υποστηρίζω διακαώς τη λύση του κυπριακού. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αποδεχτώ με το ζόρι οτιδήποτε ονομαστεί λύση.
Για το θέμα των παράλληλων συνομιλιών και των άλλων μοντέλων λύσης που δεν βρίσκονται στο τραπέζι των συνομιλιών αλλά – θα πρόσθετα – ούτε στην ατζέντα κανενός κόμματος (τουλάχιστον επίσημα με εξαίρεση το Ευρωκό), συμφωνώ μαζί σου.
@ Αντιπολιτευόμενος
Εδώ ταιριάζει το «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα».
Αλλά κάθε δευτερόλεπτο που περνά δεν επιστρέφει πίσω.
Δεν θα συμμεριστώ ωστόσο την άποψη σου για το αδύνατο της εξόδου από το αδιέξοδο.
Διατηρώ και θα διατηρώ τις ελπίδες μου μέχρι την τελευταία στιγμή που θα ανακοινωθεί η επίτευξη συμφωνίας ή η αποτυχία των συνομιλιών.
Δεν θα διαφωνήσω όμως μαζί σου ότι χάσαμε μια χρυσή ευκαιρία το 2004. Και δεν μιλώ κατανάγκην για το σχέδιο Ανάν όπως διαμορφώθηκε.
Μιλώ για τη μεθόδευση που έγινε από την τότε κυπριακή κυβέρνηση για να το καταστήσει έτσι όπως παρουσιάστηκε με σκοπό να απορριφθεί.
Και όταν το σκέφτομαι αυτό με πιάνει η μελαγχολία.
Δυστυχώς, αντλώ την απαισιοδοξία μου από τις (αν)ικανότητες του Προέδρου μας που φυσικά κάνει ό,τι μπορεί...
Η λύση είναι δυνατή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει το επάνω χέρι, απέδειξε στην διεθνή κοινότητα θέληση για λύση, στην απομόνωση αυτη τη στιγμή και στο εδώλιο του κατηγορουμένου βρίσκεται η τουρκική πλευρά.Συγχαρητήρια στον Πρόεδρο μας για τις άοκνες του προσπάθειες που καταβάλλει για επανένωση του νησιού μας.ευχόμαστε σύντομα λύση γιατί ο χρόνος εργάζεται εις βάρος της Κύπρου, εις βάρος και των δύο κοινοτήτων, μπορούμε και πρέπει να ζήσουμε ειρηνικά.
ΚΙΝΗΣΗ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Μιχάλη,
είναι αυτονόητο, ότι αν η λύση δεν είναι όντως λύση ΕΠΑΝΕΝΩΣΗΣ, κανείς μας δε θα τη στηρίξει. Γι αυτό έχουν ιδιαίτερη σημασία τα σημεία διαφωνίας, όχι εικονικής και επικοινωνιακής φύσεως, αλλά επί της ουσίας, των δύο πλευρών.
Πιο πάνω αναφέρθηκα στις διεθνείς σχέσεις περιφερειών (είτε ομοσπονδιακών, είτε ενιαίων κρατών) της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αναρωτήθηκα γιατί να είναι θέμα τριβής, εφόσον το πλαίσιο λειτουργίας είναι ήδη οριοθετημένο.
Και μετά εντόπισα αυτό το σημείο σε ένα άρθρο του "Πολίτη":
(www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=895859&-V=archivearticles)
Αποσπασματικά:
"* ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΕΕ: Οι Ε/Κ δεν επιθυμούν να προσδιοριστούν ως περιφέρειες της ΕΕ τα συνιστώντα κρατίδια με τα ακριβή τους όρια"
Πολύ ενδιαφέρον, δεν είναι;
Αν πράγματι, αυτή η πρόταση των Ε/Κ θα συμβάλει στη βιωσιμότητα του επανενωμένου κράτους, εννοείται, ότι εύχομαι να εισακουστούν...
Φίλε/φίλη της Κίνησης Επανένωσης της Κύπρου, εσύ πως το συμπεράνες πως έχει το επάνω χέρι. Και από που κι ως που απέδειξε στη διεθνή κοινότητα πως θέλει λύση;
Οδηγώντας τον Τάσο Παπαδόπουλο στην εξουσία το 2003;
Λέγοντας όχι για να τσιμεντώσει δήθεν το ναι το 2004;
Καθυστερώντας την έναρξη των απευθείας συνομιλιών εμμένοντας στην 8η Ιουλίου το 2008;
Εμμένοντας στη θέση πως δεν δέχεται χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησίες και επιδιδόμενος σε αψυχολόγητες διπλωματικές γκάφες το 2009;
Χωρίς να ξέρει τι επιφυλάσσει για το Κυπριακό το 2010;
Μα είναι άνθρωπος αυτός να τον παίρνεις πια στα σοβαρά και να μου λες πως καταβάλλει άοκνες προσπάθειες τη στιγμή που ενώ παραδέχεσαι πως ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος της Κύπρου και αυτός εμφανίζεται διατεθειμένος να επιτρέψει στην Τουρκοκυπριακή πλευρά να ροκανίσει το χρόνο σκληραίνοντας τη στάση της χωρίς να υποστεί το παραμικρό κόστος; Αυτός ο άνθρωπος δήλωσε τη μεγάλη στιγμή απών. Δεν έχει τη δυνατότητα να αντιληφθεί την κατάσταση στη διεθνή πολιτική και τους συσχετισμούς που επικρατούν. Ούτε καν ξύπνησε από τη νίκη του Έρογλου. Σε λίγους μήνες αυτόν θα έχει συνομιλητή. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό για την Τουρκία η οποία ήδη αλωνίζει Ευρώπη, Ασία και Αμερική ως η περιφερειακή δύναμη της Ανατολικής ΜΕσογείου που έχει κερδίσει τις εντυπώσεις με τις κινήσεις της στο Κουρδικό και Αρμενικό; Που έχει καταστεί χωρίς να έχει ούτε μια πηγή υδρογονανθράκων ως ο βασικός παίκτης στην αγορά ενέργειας της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής, της Μαύρης Θάλασσας και του Καυκάσου;
Ρε φίλε, το ζητούμενο πλέον είναι να σώσουμε ό,τι μπορεί να σωθεί. Η θέση της Ε/κ πλευράς διεθνώς είναι φοβερά απελπιστική. Δεν έχει ερείσματα, δεν βρίσκει καταναόηση, δεν έχει δυνατότητες διαμόρφωσης των εξελίξεων πλέον. Βρίσκεται ολοένα ενώπιον τετελεσμένων που δημιουργεί η Τουρκία, για την οποία η εκκρεμότητα του Κυπριακού δεν έχει κανένα πλεον κόστος.
Σου χάλασα τον ύπνο; Μάθε ότι ούτε γω κοιμάμαι όταν σκέφτομαι αυτά τα πράγματα...
Συμπατριώτισσα Λεμέσια... βλέπω και πως σε απασχολούν και σένα τέτοιοι συλλογισμοί τέτοιες ώρες...
Πες τα Χρυσόστομε..
Αλλά το πουλλίν επέτασε..
Το άκρον άωτο ήταν που επανέλαβε χθες στην παρέλαση, μπροστά στις κάμερες, ότι "δεν δέχεται χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησίες" και έστειλε αυστηρό μήνυμα σε όλες τις κατευθύνσεις, ακόμη και "στη γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών", ενώ μόλις επέστρεψε από τις συναντήσεις στη Νέα Υόρκη. Με λίγα λόγια, ο πρόεδρος μας "απειλεί" τη διεθνή κοινότητα, ενώ την ίδια στιγμή οι Τ/Κ ζητούν την άμεση παρέμβαση του ΟΗΕ. Αυτό που εμείς οι ίδιοι ζητούσαμε, επί τόσα χρόνια, δηλαδή...Ήρθαν τα πάνω-κάτω...Δεν έχεις άδικο που δεν κοιμάσαι, Αντιπολιτευόμενε...
Λεμέσιά μου, ο άνθρωπος είναι εν ολίγοις ΑΧΑΠΑΡΟΣ.
Αντί να κοιτάξει να περισώσει ό,τι μπορεί να περισωθεί, δεν είναι διατεθειμένος να αποκλείνει ούτε κατά μία μοίρα από την αδιέξοδή του τακτική.
Πάει η Κύπρος...
Kάντε όποιες σκέψεις θέλετε για την ανεξαρτησία της Κύπρου, έβλεπα χτες στο ΡΙΚ(έτσι δεν λέγεται η κρατική τηλεόραση;) πρωτοφανή πράγματα για το θέμα της ανεξαρτησίας, τελικά απορώ γιατί καθόμαστε και ασχολούμαστε με την Κύπρο.
Να σας βάλω τι λένε τα αδέλφια σας:
Δήλωσε ο Ντενίζ Μπαϊκάλ ότι
"Η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν διαλύθηκε, απλώς ανεστάλη γιά κάποιο χρόνο η λειτουργία της, η οποία θα συνεχιστεί μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν".
θα δημοσιεύσω σύντομα στα μπλοκ μου τον χάρτη που κυκλοφορεί το τουρκικό υπουργείο παιδείας με cd στα σχολεία.
Aυτά σκέπτονται και διδάσκουν στα παιδιά τους οι τούρκοι αδελφοί σας
http://strategy-geopolitics4.blogspot.com/2009/10/blog-post.html
http://ignatios100.blogspot.com/
Αίολε, αυτού του είδους αναφορές μεγαλοϊδεατών, είτε είναι Τούρκοι είτε είναι Έλληνες, ΕΚ ή ΤΚ, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αιτία του προβλήματος.
Για να είμαι δίκαιος με τον Χριστόφια, η απλοϊκή ιδεολογία του δεν θα προκαλούσε τέτοιου είδους προβλήματα και συγκρούσεις.
Όμως η επίλυσή τους απαιτεί δεξιότητες που ο ίδιος δεν έχει. Και καλά κάνεις που προβάλλεις τις φοβίες και τις ανησυχίες σου σε αυτό το πλαίσιο ώστε να προσφέρεται αφορμή να πω πως δεν αποτελούν αντίδοτο αλλά το δηλητήριο αυτό καθαυτό.
@αντιπολιτευόμενο
Να φέρουμε τους S-300 η τις ιδέες Γκάλι? Τι νομίζεις απο τα δύο πρέπει να κάνει ο Πρόεδρος μας? Ετσι για να κοιμάστε ήσυχα χωρίς lexotanil
@aiolos
''τελικά απορώ γιατί καθόμαστε και ασχολούμαστε με την Κύπρο.''
Ε.. ρε φίλε.. ειλικρινά έχουμε πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθούμε δαμέ στη Κύπρο απο το αν θα ασχοληθείς εσύ μαζί μας.
Τα παραπονιάρικα ειρωνικά σχόλια ''αδέλφια μας αδέλφια μας'' ρε κοπελλούδι να τα κάμεις στη μητέρα σου ΕΛΛΑΣ που μας άφησε να μας γαμήσουν οι Τούρκοι να μας κάμουν τα αδέρφια..
Ατε έσσω σου είπαμεν βαζάνι πήγαινε να μετρήσεις τα Έψιλον σου και να δεις τον Λιακόπουλο σου να λαλεί για την 6 κοσμοκρατορία των Ελλήνων. Ακουσα έχει φοβερό πακκέτο..
...
Α,, και μιας και θα θωρείς τηλεόραση στείλε και κανένα μήνυμα στην ΕΡΤ στο 54555 πέρκει μας κάμει την χάρη να μας δείξει το ΑΠΟΕΛ (Αθλητικό Ποδοσφαιρικό Όμιλο ΕΛΛΗΝΩΝ Λευκωσίας) στην Αθήνα.
@αντιπολιτευόμενος
Και εγώ νομίζω ότι Ο Χριστόφιας αποδείχθηκε πολύ λίγος.. φλερτάρει με την λαϊκίστικη καιροσκοπία.. η ακόμα χειρότερα εκάμαν του ππά οι απορριπτικοί και εχέστηκε αντί να τους καθαρίσει ούλλους όντας απόλυτος άρχοντας με πρόσφατη λαϊκή εντολή για λύση.
Ο λαός εμίλησε πολλές φορές και βροντοφώναξε ότι θέλει λύση.. Να δούμε πότε θα βρεθεί ένας πρόεδρος να τον ακούσει..
Να ρωτήσω τζιαι εγιώ ένα πράμα, γιατί μπορεί να κάμνω τζιαι λάθος.
Ούλλα τα ανεξάρτητα κράτη εν έχουν δικόν τους εθνικόν ύμνον;
Εμεις ίνταλόις ανεξάρτητοι είμασταν αφού εν είχαμεν ΔΙΚΟΝ ύμνο.Εν ηξέρω μπορεί να κάμνω λάθος.
Σταλαματιά μου οι Κύπριοι ποτέ δεν επιδίωξαν ανεξαρτησία. Έστω κι αν φραστικά τάχτηκαν συχνά υπέρ της, τους πραγματικούς τους πόθους τους εκφράζουν με τον τρόπο που π.χ. οι Ε/Κ ψηφίζουν στη γιουροβίζιον ή πανηγυρίζουν τις νίκες της εθνικής Ελλάδας στο μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο.
Φυσικά, μέσα σε ένα κόσμο τόσο σύνθετο όσο είναι ο δικός μας, ελάχιστα έθνη έχουν επιδιώξει και κατακτήσει μια πραγματική ανεξαρτησία, η οποία όμως έχει και το τίμημά της, όπως για παράδειγμα οι περιπτώσεις της Ζιμπάμπουε, της Βορείου Κορέας και της Κούβας καταδεικνείουν.
Βλέπεις, όπως και στις διαπροσωπικές σχέσεις είναι δυνατό ένας άνθρωπος να αψηφά τη θέληση των άλλων και να καταφέρνει να κάνει ό,τι του καπνίσει. Το ό,τι φυσικά η κοινωνία περνά από πάνω του σαν οδοστρωτήρας είναι το αντίτιμο που έχουν να καταβάλουν.
@kyriakos
Αγαπητέ μου ότι γράφω εγώ είναι τεκμηριωμένο, σε χόλωσαν αυτό που γράφω για τα "αδέλφια" σας ΕΣΕΙΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΤΕ.
ΝΑΙ παρακολουθώ κυπριακή τηλεόραση να δω πως σκέπτεστε, το αν θα μετρήσω Ε στην εκπομπή του Λιακόπουλου αυτό είναι δικό μου πρόβλημα, ΝΑΙ παρακολουθώ τα μπλοκ σας και βλέπω την νοοτροπία σας, κλαψουρίζεται για την μη λύση που ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΕΦΤΕΙ ΣΑΝ ΜΑΝΑ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ και πουλάτε κουλτούρα για να σας συμπαθίσουν μογγόλοι, αντί να σταθείτε στο 44 νούμερο παπούτσι σας και να υπάρξετε, περιμένετε να σας λύσουν τα προβλήματα σας όλοι οι άλλοι, παριστάνοντας τους εμπόρους και τους κουλτουριαραίους και σας φταίει "μητέρα σου ΕΛΛΑΣ που μας άφησε να μας γαμήσουν οι Τούρκοι να μας κάμουν τα αδέρφια."
Πρόβλημα οξύτερο από το πρόβλημα της Κρήτης δεν υπήρξε κάνε σύγκριση με το Κυπριακο, και όποτε θες εδώ είμαι. Έγώ είπα κατ επανάληψη τι πρέπει να κάνετε και για να στο πω στο στυλ που μιλάς " ΑΥΓΑ ΜΕ ΚΛΑΝΙΕΣ ΔΕΝ ΒΑΦΟΝΤΑΙ"
@ αιολος
Καταρχήν κανένας δεν σου ζήτησε να ασχοληθείς με την Κύπρο.
Θα ήταν όμως ενδιαφέρον να μας πεις (τεκμηριωμένα όπως λες) τι πρωτοφανές είδες και άκουσες στη συγκεκριμένη εκπομπή του ΡΙΚ για τη μέρα της ανεξαρτησίας.
Όσον αφορά αυτό το ανόητο που κατ’ εξακολούθηση αναφέρεις περί αδελφών μας Τούρκων, το αφήνω ασχολίαστο γιατί δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθώ.
Μπορεί ο Ντενίζ Μπαϊκάλ να δήλωσε ότι δήλωσε. Ανάλογα δεν δηλώνουν ακόμα και σήμερα έλληνες; Αλλά αυτό φαίνεται δεν σε ενοχλεί διότι προφανώς ενστερνίζεσε αυτές της απόψεις.
Αρκεί τα ξύλα να είναι της παπαδιάς!
Δεν κλαψουρίζουμε για μια λύση. Αγωνιζόμαστε για μια συγκεκριμένη λύση την οποία όπως εξηγήθηκε πολλές φορές δεν τη θεωρούμε μάννα εξ ουρανού αλλά μια οδυνηρή λύση.
Και πραγματικά είναι σχήμα οξύμωρο από τη μια κάποιοι να κατηγορούν την θέση που μιλά για λύση από τους κύπριους για τους κύπριους και από την άλλη να λένε ότι περιμένουμε να μας λύσουν το πρόβλημα οι ξένοι.
@ Μιχάλης
Στην Ελλάδα από τότε που γεννηθήκαμε με το Κυπριακό ασχολούμαστε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και λογικό το βρίσκω όπως θα ασχολούμασταν και με όποιο δήποτε μέρος που ζουν Έλληνες.
Εγώ και εσύ φυσικά δεν θα λύσουμε κανένα πρόβλημα, απλά σκέψεις κάνουμε, το ότι κλαψουρίζεται (μια συγκεκριμένη κατηγορία Κυπρίων αυτό το βλέπεις σε κάθε βήμα σου, ακόμα και σε αυτό το νήμα).
Για το περί αδελφών το αναφέρω γι αυτούς που νοιώθουν ότι είναι αδελφοί σας οι τούρκοι και φοβάμαι ότι δεν είναι λίγοι.
Ο σχολιαστής της κρατικής τηλεόρασης απαξίωνε με τρόπο προκλητικό τον αγώνα για ελευθερία της ΕΟΚΑ και ούτε λίγο ούτε πολύ θεωρούσε ότι αυτός ο αγώνας είναι που έφταιγε για το ότι συνέβη στην Κύπρο!
Τώρα το ζήτημα που βάζεις ότι οι κύπριοι ε/κ και τ/κ θα λύσουν από κοινού το πρόβλημα το αφήνω ασχολίαστο, σιγά μη έχουν δική τους βούληση οι τ/κ, φερέφωνα των τούρκων κατακτητών δεν μπορούν να έχουν δυνατότητα άποψης απλά τους χρησιμοποιούν.
Ρε ελεινέ άθλιε τύπε τα κατεχόμενα που είναι υπο κατοχή και υπό απομόνωση επι 35 χρόνια έχουν 7 φορές καλύτερο οδικό δίκτυο απο την Ελεύθερη και ευρωπαϊκή Κρήτη. θα Κρίνεις εσύ ρε φασιστάκι τους έλληνες της Κύπρου;
Σου λέω ξανά αν θέλεις να προσφέρεις κάτι στη κύπρο πήγαινε ψήφισε στην εκπομπή της ERT για το champions leage το ΑΠΟΕΛ μπας και ξεπεράσουμε το 8% διότι θέλω να δω την μάππα..
Και όσο για την Κρήτη.. καλά πόσο ανιστόρητος είσαι; Πως νομίζεις φτάσαμε ως εδώ; Το ίδιο νυφικό σε γάμο δεν φοριέται δυο φορές .. γιαυτό άσε τις σοφιστείες του καναπέ.
Tο λεξοτανίλ γρήγορα αγαπητέ μου, συζήτηση κάνω δεν έχω κανένα λόγο να σε βρίσω.
Το μόνο επιχείρημα που βάζεις είναι αυτό της Κρήτης για να μη σε αδικήσω κάπου διάβασα ότι οι τούρκοι έκαναν αυτοκριτική και έλεγαν ότι το ζήτημα της Κρήτης θα έπρεπε να το χειριστούν όπως και της Κύπρου.
Σου διαφεύγει ότι οι Κρητικοί είναι ένας πολεμικός λαός και όχι ποιητές - έμποροι και κυρίως ότι οι επαναστάσεις τους ήταν θρυλικές, η Ελλάδα μαζί τους έκανε αίσχη και βλακείες (από αδυναμία) όπως και με σας, αλλά πήραν την ανεξαρτησία τους με αίμα και κόπους και όχι με ανέντιμα παρακάλια.
@αιολο
ηπιες τα ψυχοφάρμακα σου σήμερα?
ρε αίολε έχει καιρό που σε βλέπω να αφήνεις υπονοούμενα για τους Κυπρίους όπου σταθείς και όπου βρεθείς γιαυτό μην κάνεις τον ανήξερο..
Και όσο για τους Κρητικούς που είναι κατεσένα απλά ένας πολεμικός λαός όχι έμποροι (Kύπριοι=Εβραίοι ε?) όχι ποιητές, αλήθεια ο Καζαντζάκης και ο Ελύτης απο πού ήτανε; Για να μην βάλω μέσα Βενιζέλο, Μούσχουρη, Ξυλούρη, Ελ Γκρέκο.
Οι κρητικοί αδαή πλην αλάζονα φασιστάκι είναι αυτοί που κρατάνε την ελληνική οικονομία όρθια προσφέροντας δισεκατομμύρια και δισεκατομμύρια στο ΑΕΠ της χώρας. Ασχέτως αν οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις σας τους έχουν αφήσει κυριολεκτικά στο έλεος του θεού. Χειρότερα και απο τουρκοκρατία. Και όσο για την περηφάνια που νιώθεις που μερικές χιλιάδες Τουρκοκρητικοί εγκατέλειψαν την Κρήτη στην ανταλλαγή των πληθυσμών, τι να σου πω.. Την μικρασιατική καταστροφή την ξανάκουσες; Πήγαινε ρώτα κανένα Μικρασιάτη να σου πει ποιοι ήταν οι πιο άγριοι Τούρκοι στις λεηλασίες.
@αιολο
Πρίν γράψεις οτιδήποτε εδω πάρε τα ψυχοφάρμακα σου.
@ αιολος
Κανένας δεν σου απαγόρευσε να ασχολείσαι με το κυπριακό.
Σου το είπα πολλές φορές ότι το κακό σου είναι ότι σχολιάζεις και βγάζεις συμπεράσματα για θέματα που είτε δεν είσαι πληροφορημένος είτε είσαι παραπληροφορημένος.
Κλασικό παράδειγμα η επιμονή σου στα περί αδελφών τούρκων. (Παρεμπιπτόντως δεν σχολίασες το σχόλιο μου για τους έλληνες Μπαϊκάλ).
Παρακολουθώντας την εκπομπή του ΡΙΚ δεν έχω διαπιστώσει ότι ο παρουσιαστής απαξίωνε την ΕΟΚΑ.
Από την άλλη είναι αφύσικο να κάνεις μια ενέργεια που φέρνει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα και να αποσυνδέεις παράλληλα την ενέργεια από το αποτέλεσμα.
Σου ξαναλέω ότι έχεις μία τάση να διαστρεβλώνεις αυτά που σου λένε. Δεν είπα σε καμιά περίπτωση ότι οι ε/κύπριοι και οι τ/κύπριοι θα λύσουν το πρόβλημα. Είναι άλλο πράγμα η συμβολή και άλλο η επίλυση.
Κατά τα άλλα συμφωνώ με τον Κυριάκο…
@ Μιχάλης
@ kyriakos
Μιχάλη ενδεχομένως να μη απάντησα σε κάποιο ερώτημά σου, γράφω χωρίς δεύτερη ανάγνωση (αυτό που λέμε στο πόδι) και πιθανά να μου φεύγουν πράγματα.
Ναι και στην Ελλάδα έχουμε εθνικιστικές τάσεις πχ εγώ, σήμερα στην εκκλησία μίλαγα με ένα πρώην σύντροφο, μου έλεγε για τον Χατζάρα (αυτός ήταν ένα φερέφωνο της σχολής Μαρούδα στην εποχή Κοσκωτά) μου λέει έχει αναθεωρήσει πλήρως τις απόψεις του, που οφείλετε αυτό; Είναι απλό όσο είσαι νέος πιστεύεις στην αριστερά διότι την αριστερά στην παρουσίασαν σαν πατριωτική παράταξη, προσωπικά για το ΚΚΕ δεν θέλω να πω κάτι κακό αν και έχει πράξει αντεθνικά (και θα μπορούσα να αναφερθώ, τώρα βέβαια βλέπω να είναι προσεκτικό σε αυτά τα θέματα), αλλά οι οικολόγοι και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι χειρότερο μπορεί να υπάρξει.
Γιατί στα γράφω αυτά διότι, έχετε παρεξηγήσει τον πατριωτικό εθνικισμό με τον ναζιστικό εθνικισμό πχ στην Ελλάδα το ΛΑΟΣ είναι το πρώτο ενώ η ΧΑ το δεύτερο.
Αγαπητέ μου Κυριάκο σε μένα μη μιλάς για Μικρασιατική καταστροφή, ο πατέρας μου γεννήθηκε στην ΜΑ και η μάνα μου στην Ανατολική Θράκη, προσωπικά μεγάλωσα και ζω σε προσφυγική συνοικία και τα βιώματά μου είναι εντονότατα. το δε Μικρασιατικό το γνωρίζω αρκετά καλά. Οι Τουρκοκρητικοί εγκαταστάθηκαν στο Αιβαλί στα σπίτια των γονιών μας και ακόμα μιλούν Κρητικά. Οι ποιό άγριοι στις λεηλασίες και τα εγκλήματα ήταν οι Κούρδοι.
Οι Κρητικοί ακόμα και οι ποιητές τους και οι καλλιτέχνες τους είναι ψυχωμένοι δεν το παίζουν ευαίσθητες υπάρξεις. Όλοι αυτοί που αναφέρεις στην ζωή τους ήταν ντελικανήδες και όχι φλούφληδες.
@αιολο
δεν πήρες τα ψυχοφάρμακα σου καιο στο δαφνί σε περιμένουν με ανοικτές τις αγκάλες, αγκαλίτσες για σχιζοφρενάκια
Ε αφού είσαι μικρασιατικής καταγωγής και ξέρεςι απο πρώτο χέρι πως ''καθάρησε'' η κρήτη και η Κωνσταντινούπολη τι χαίρεσαι και τι επιτάσσεις το παράδειγμα της Κρήτης;
Και όσο για τους Κρητικούς για να ξεκαθαρίσει η κατάσταση διότι βάζεις λόγια στο στόμα μου, αγαπώ και συμπαθώ τους κρητικούς. Αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι είναι παραμελημένοι απο το ελληνικό κράτος (όπως και όλη η περιφέρεια) σε κατάσταση αηδίας.
Αυτά με τις ευαίσθητες υπάρξεις δεν τα πιάνω να με συγχωρέσεις..
όσο για τον Πατριωτικό εθνικισμό vs ναζιστικό εθνικισμό.... και ότι ήσουν παλιά ΚΚΕ και μετά άλλαξες διότι Ανακάλυψες ότι δεν ήταν πατριωτικό.. (!)
Φίλε για όνομα.. συγκρότησε την σκέψη σου..
1) i don't care για το KKE δεν ψηφίζω ΚΚΕ δεν συμπαθώ ούτε ΚΚΕ ούτε σύριζα..
2)Οχι πως με ενδιαφέρει και ιδιαίτερα τι θα ψηφίσεις, ειλικρινά χέστηκα, Αλλά να ψηφίσω άνθρωπο που αποκαλεί την χούντα επανάσταση;
ρε;..
jesus..
Kυριάκο, από αυτά που γράφεις εγώ τίποτα ή σχεδόν τίποτα δεν είπα, ξαναδιάβασέ με.
Επ ευκαιρία δίαβαστε και το κείμενό μου για τον Α Δημητράτο, το βάζω σήμερα που ΟΛΑ τα πολιτικά κόμματα αρνούνται να συνεργαστούν σε κυβερνήσεις σύνθεσης ικανών ατόμων από όλες τις παρατάξεις, δες πως ένας δικτάτορας χρησιμοποίησε τις ιδέες ενός κομμουνιστή........
http://igaiolos.blogspot.com/
@ aiolos
Πόσες φορές θα πρέπει να σου πω αγαπητέ μου φίλε ότι δεν μπορείς να κρίνεις κάποιον με κάτι που έκανε άλλος;
Μπορεί ο πρώην σύντροφος να σου είπε ότι σου είπε. Με γεια του και χαρά του. Δικαιούται ο κάθε άνθρωπος να κάνει τις επιλογές του.
Διαφωνώ με τις υπεραπλουστεύσεις που κάνεις. Όπως αυτή ότι «Είναι απλό όσο είσαι νέος πιστεύεις στην αριστερά διότι την αριστερά στην παρουσίασαν σαν πατριωτική παράταξη».
Αυτές λοιπόν οι υπεραπλουστεύσεις και τα απόλυτα που γράφεις σου δημιουργούν το πρόβλημα.
Στις μέρες μας δεν υπάρχει πατριωτικός εθνικισμός. Αποδείχθηκε ότι οι εθνικιστές μόνο κακά και ζημιές στο έθνος μπορούν να επιφέρουν.
Προσωπικά δεν ταυτίζω σε καμιά περίπτωση τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό.
Και με ενοχλούν αυτά διότι έχουν σε πρώτη ζήτηση το διαχωρισμό του λαού σε πατριώτες και μη. Και αυτή είναι η μέγιστη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει ο εθνικισμός.
Ας μη σχολιάσω Μιχάλη διότι μου βάλατε και την ταμπέλα του ξερόλα, εγώ πάντως δεν μπαίνω σε όλα τα θέματα μόνο σ αυτά που έχω κάτι να πω μπαίνω.
Είδες το θέμα για τον Αρ Δημητράτο;
Αντικειμενική γραφή και κυρίως μαθαίνετε ότι τις πιό φιλεργατικές τακτικές δεν τις κάνουν οι κομμουνιστές αλλά οι δικτάτορες, έχω συζητήσει με ανθρώπους που έζησαν και γνωρίζω πράγματα από την καθημερινότητα της πρόνοιας που έδειξε ο Μεταξας.
Να κάνω μια ερώτηση ο Μεταξάς ήταν δικτάτορας;
Πολιτικός δικτάτορας
Δημοσίευση σχολίου