Οδοιπορικό στον κατεχόμενο Γερόλακκο (Προσθήκη)

Την περασμένη βδομάδα επισκέφθηκα με ένα φίλο το κατεχόμενο χωριό μου, τον Γερόλακκο.
Ήταν Σάββατο και οι πλείστοι των σημερινών κατοίκων του χωριού δεν εργάζονταν. Ωστόσο ο κόσμος ήταν λιγοστός στους δρόμους και στα καφενεία.

Σταματήσαμε στην πλατεία δίπλα από την εκκλησία του Αγίου Μάμα. Εκεί είναι το καφενείο του Μιχαήλη (έτσι το λέγαμε) και απέναντι το οίκημα του Αριστερού σωματείου Ονήσιλλος. Λίγα μέτρα πιο κάτω είναι το οίκημα του Δεξιού σωματείου Ηρακλής.

Η εκκλησία του Αγίου Μάμα

Το οίκημα του αριστερού σωματείου Ονήσιλλος

Το οίκημα του δεξιού σωματείου Ηρακλής

Οι θαμώνες των καφενείων μας καλοδέχονται. Προθυμοποιούνται να μας κεράσουν καφέ. Ρωτούν να μάθουν αν καταγόμαστε από το χωριό που τώρα κατοικούν αυτοί. Στην καταφατική απάντηση του γράφοντος ρωτούν να μάθουν ποιο είναι το σπίτι. Μου προκάλεσε εντύπωση προκαλεί το ότι γνωρίζουν τους πάντες και τα πάντα για το χωριό σήμερα αλλά και αρκετούς από τους νόμιμους κατοίκους. Πρέπει να πω ότι αν και επισκέφθηκα αρκετές φορές το χωριό, (η τελευταία ήταν πριν 8-9 μήνες) πρώτη φορά κάθισα στο καφενείο τόση ώρα.

Πιάνουμε την κουβέντα για πολλά και διάφορα.

Φεύγουμε και κατευθυνόμαστε προς το κέντρο του χωριού. Διασχίζουμε τον κεντρικό δρόμο και ανηφορίζουμε προς τους «Σπήλιους» τις πάνω γειτονιές όπου βρίσκονται η Εκκλησία της Παναγίας και το Δημοτικό σχολείο.

Ο κεντρικός δρόμος του χωριού


Το κέντρο του χωριού τον Ιούλιο του 1974 και σήμερα


Η εκκλησία της Παναγίας

Στην πορεία μας βρίσκουμε ανθρώπους που κάποιοι περπατάνε σκυθρωποί, κάποιοι άλλοι μας κοιτάζουν αδιάφορα ενώ άλλοι χαιρετάνε.

Μείναμε στο χωρίο σχεδόν δύο ώρες και είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε αρκετά.

ΤΟ ΤΖΑΜΙ

Ξεστρατίζοντας από το δρόμο Κιόνελι – Μόρφου παίρνουμε το δρόμο που οδηγεί στον Γερόλακκο. Ήδη από εκεί φαίνεται πανοραμικά το χωρίο με το τζαμί που χτίζεται τώρα να δεσπόζει της περιοχής μαζί με την εκκλησία της Παναγίας που λειτουργεί τώρα σαν τζαμί.
Οι «Αρχές» δεν ρώτησαν κανένα αν επιθυμεί να κτιστεί στο χωριό αυτό το τζαμί.
Κτίζεται με λεφτά που ήρθαν από την Τουρκία μέσω Σαουδικής Αραβίας, όπως και τα άλλα που κτίστηκαν σχεδόν σε όλα τα χωριά της κατεχόμενης Κύπρου.


Η αίσθηση που υπάρχει ότι το τζαμί, που ας σημειωθεί κάποια Μέσα Ενημέρωσης παρουσίασαν σαν τεράστιο, δεν συγκινεί την πλειοψηφία των τ/κυπρίων.
Φτάνοντας εκεί διαπιστώνουμε ότι διεξάγονται ακόμα χωματουργικές εργασίες στην περιφραγμένη αυλή του τζαμιού.

Οι πληροφορίες που καταφέραμε να συλλέξουμε λένε ότι το κτίσιμο έχει δύο στόχους. Πρώτον να αδρανοποιήσει το σημερινό τζαμί (εκκλησία της Παναγίας) και δεύτερον να απαλλάξει την Τουρκία από την κατηγορία ότι χρησιμοποιεί τις εκκλησίες σαν δικούς της λατρευτικούς χώρους, όσους βέβαια δεν έχει μετατρέψει σε στάβλους ή κτίρια άλλης χρήσης.
Η εκκλησία του Αγίου Μάμα για παράδειγμα μέχρι πρότινος χρησιμοποιείτο ως Πολιτιστικό Κέντρο. Την ημέρα που επισκεφθήκαμε το χωριό η εκκλησία ήταν κλειστή αν και ο τρόπος που ήταν κλεισμένη η πόρτα έδειχνε ένα αχρησιμοποίητο χώρο.

ΚΤΙΖΟΥΝ ΝΕΑ ΣΠΙΤΙΑ

Το πιο ανησυχητικό είναι τα νέα κτίσματα που διαπιστώνουμε ότι εμφανίζονται στο χωριό και σε ε/κυπριακές περιουσίες. Αξίζει να σημειωθεί ότι το φαινόμενο αυτό άρχισε να παρατηρείται σποραδικά μετά το 2005 αλλά το τελευταίο διάστημα σημειώνεται ένας οργασμός ανέγερσης σπιτιών κυρίως στα δύο άκρα, προς τη μεριά του Κιόνελι και του δρόμου που οδηγεί προς τον Άγιο Βασίλειο.
Και γι αυτό το ζήτημα μαθαίνουμε ότι το καθεστώς Έρογλου πουλά την ε/κυπριακή γη στους έποικους σε εξευτελιστικές τιμές, γύρω στις 5.000 στερλίνες.

Τα σπίτια που κτίζονται τώρα στο χωριό

Ο σκοπός είναι εμφανής. Από τη μια η προσπάθεια να αλωθούν οι τ/κύπριοι οι οποίοι εκφράζουν το φόβο ότι σύντομα θα καταστούν μειοψηφία και σε αυτό το χωριό. Τώρα είναι μισοί-μισοί.
Άλλος στόχος είναι η αλλοίωση του χαρακτήρα και αυτού του χωριού που πάντοτε βρισκόταν στον κατάλογο των χωριών που θα επιστρέφονταν σε μια ενδεχόμενη λύση. Είναι ενδεικτικό ότι ακόμα επί «διακυβέρνησης» Ντενκτάς, οι κάτοικοι είχαν ειδοποιηθεί ότι θα έπρεπε να είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να εγκαταλείψουν το χωριό για να επιστραφεί στους νόμιμους κατοίκους του.

Ένα από τα καφενεία στην κεντρική πλατεία


Άλλη πληροφορία που έκπληκτοι μάθαμε, είναι ότι στο Δημοτικό Σχολείο δεν φοιτούν παιδιά τ/κυπρίων. Τα στέλλουν σε άλλα σχολεία, κυρίως ιδιωτικά εκτός χωριού λόγω της κακής συμπεριφοράς αρκετών μαθητών των οποίων οι γονείς είναι έποικοι.

Εκείνο που πρέπει να σημειωθεί είναι και ο πόθος των τ/κυπρίων για λύση. Εκφράζουν φόβους ότι ενόσω διαρκεί η σημερινή κατάσταση τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα. Φοβούνται παγίωση των τετελεσμένων τα οποία στο τέλος θα νομιμοποιήσουν την κατάσταση.

Το πατρικό μου σπίτι όπως είναι σήμερα

Η είσοδος του σπιτιού της γιαγιάς μου στο κέντρο του χωριού


Μια φωτογραφία που εξασφάλισα πρόσφατα από το facebook με τον τίτλο Γερόλακκος. Στη δεύτερη σειρά (από πάνω προς τα κάτω)
τέταρτος από δεξιά, ο υποφαινόμενος στην Γ΄τάξη του Δημοτικού Σχολείου Γερολάκκου.
Δίπλα μου, δεξιά, ο σημερινός κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου.