Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο κάποιοι να ενσπείρουν το μίσος ενάντια στην Τ/κυπριακή κοινότητα, εκμεταλλευόμενοι διάφορα ιστορικά γεγονότα.

Παρουσιάζουν γεγονότα εντελώς μονόπλευρα χωρίς να αναλύουν τις συνθήκες της εποχής και με γνώμονα μόνο ότι η Ε/κυπριακή πλευρά έχει ή είχε πάντα δίκαιο.

Ακόμα, κάνοντας αναφορές στην Τ/κυπριακή κοινότητα και στις βιαιοπραγίες που σημειώθηκαν την περίοδο της δράσης της ΕΟΚΑ, αναφέρονται με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνεται η εντύπωση ότι όλοι οι Τ/κύπριοι ήταν εναντίον των Ε/κυπρίων και ότι όλοι βιαιοπραγούσαν εναντίον των Ε/κυπρίων.

Οι κύκλοι αυτοί που παρουσιάζονται ως ιστορικές αυθεντίες δεν καταβάλλουν καμία προσπάθεια να ερμηνεύσουν σωστά και αντικειμενικά τα ιστορικά δεδομένα αλλά τα προσαρμόζουν στις ανάγκες της προπαγάνδας που θέλουν να κτίσουν.

Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να διευκρινίσουν στους άμοιρους ακροατές τους (και αναγνώστες τους) ότι δεν μετείχε ολόκληρη η Τ/κυπριακή κοινότητα στις βιαιοπραγίες του ’58 ή και μετέπειτα.

Δεν καταβάλλουν καμιά προσπάθεια να εξηγήσουν ότι πίσω απ’ όλα αυτά τα γεγονότα βρισκόταν η τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ και ο τουρκικός και Τ/κυπριακός εθνικισμός.

Δεν καταβάλλουν καμιά προσπάθεια να εξηγήσουν στο ακροατήριο τους ή στους αναγνώστες τους ότι οι εθνικιστικοί κύκλοι των Τ/κυπρίων ευθύνονται και για τις δολοφονίες προοδευτικών ανθρώπων της κοινότητας τους.

Αν και αποφεύγουν να αναφερθούν σε αυτές τις περιπτώσεις, αν χρειαστεί να αναφερθούν, σε κάποιον που έχει γνώση της ιστορίας, όσα λένε φαντάζουν από αντιφατικά μέχρι αστεία. Και αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι δεν τους «βγαίνει». Φαίνεται εξόφθαλμα ότι όσα λένε είναι προσποιημένα.

Αυτοί οι άνθρωποι έμαθαν να χρησιμοποιούν την ιστορία ως προπαγάνδα για να εξυπηρετούν, όπως νομίζουν, τον εθνικό σκοπό.

Μόνο που ξεχνούν ότι ο εθνικός ποιητής Δ. Σολωμός είπε ότι «εθνικό είναι ότι είναι αληθινό».

Για όσους διερωτώνται τι μ’ έπιασε και γράφω όσα γράφω σήμερα, ξεκαθαρίζω ότι αφορμή μου έδωσαν αναφορές του συμπαθέστατου και σεβαστού σε μένα Γ. Σπανού που τον άκουγα τις προάλλες να μιλά στο ραδιόφωνο του Λόγου για τα γεγονότα του Κοντεμένου (Ιούνιος 1958).

Δεν λέω ότι δεν ήταν ορθά τα όσα είπε. Δεν είναι αμφισβητώ τα γεγονότα. Αμφισβητώ τον τρόπο παρουσίασης των γεγονότων. Άλλωστε τα είπαμε μερικές φορές και προσωπικά με τον αγαπητό μου Γ. Σπανό.

Η ένσταση μου βρίσκεται στο γεγονός ότι ο κ. Σπανός (και άλλοι) έχει βάλει στόχο ζωής να συντηρεί και να διαιωνίζει το μίσος και τη μισαλλοδοξία μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

Είτε αναφέρεται στην περίοδο της ΕΟΚΑ, είτε στην περίοδο των γεγονότων του 63-64, είτε στην περίοδο της εισβολής.

Γενικεύοντας τα πράγματα, οι κύκλοι αυτοί αποφεύγουν να αναφερθούν στο γεγονός ότι οι απλοί άνθρωποι, Ε/κύπριοι και οι Τ/κύπριοι, ζούσαν ειρηνικά ακόμα και σε περιόδους κρίσης και έντασης μεταξύ των δυο κοινοτήτων.

Αποφεύγουν να αναφερθούν ή όταν το πράξουν προσπαθούν να απαξιώσουν τους κοινούς αγώνες της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων των δύο κοινοτήτων από τη δεκαετία του ’40 και μετά, αγώνες για ένα καλύτερο αύριο.

Αποφεύγουν οποιαδήποτε αναφορά στους Τ/κύπριους που δολοφονήθηκαν, κακοποιήθηκαν, προπηλακίστηκαν, βασανίστηκαν από την ΤΜΤ και τους εθνικιστικούς κύκλους των Τ/κυπρίων για πολιτικούς λόγους, επειδή υπερασπίζονταν την Κυπριακή Δημοκρατία.

Αλλά παρατηρώ ότι και οι αναφορές στην σύγχρονη Κυπριακή ιστορία είναι επιλεκτικές.

Για τους κύκλους αυτούς ιστορία είναι μόνο η περίοδος της ΕΟΚΑ και κάποιες άλλες ιστορικές στιγμές όπως το δημοψήφισμα για την Ένωση του 1950 ή τα Οκτωβριανά του 1931, το 1963 και η 20^η Ιουλίου 1974.

15^η Ιουλίου δεν υπάρχει.

Όπως δεν υπάρχουν σκοτεινές σελίδες την περίοδο του 1955-59.

Δεν υπάρχει η δολοφονία του Στεφανίδη, δεν υπάρχουν άδικες και αδικαιολόγητες δολοφονίες αθώων ανθρώπων.

Πιο ύστερα, δεν υπάρχουν οι διαφορές μεταξύ των πρώην συναγωνιστών που οδήγησαν ακόμα και σε δολοφονίες πρώην συναγωνιστών (Παντελίδης, Νούρος κλπ).

Δεν υπάρχει ΕΟΚΑ Β’, δεν υπάρχουν δολοφονίες, ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών.

Όσον αφορά τον Γρίβα, λες κι αυτός πέθανε το 1967.

Δεν χρειάζεται να γίνει αναφορά πως ενώ επικρίνονται (και σωστά) οι εθνικιστικοί κύκλοι των Τ/κυπρίων για αθέτηση της υπογραφής τους και τις προσπάθειες τους για διχοτόμηση, η αντίστοιχη ενέργεια από πλευράς Ε/κυπρίων, δηλαδή η αθέτηση της υπογραφής τους και οι προσπάθειες για Ένωση με την Ελλάδα είναι καλές και άγιες!

Δύο μέτρα και δύο σταθμά!

Όταν αναφέρονται σε εγκλήματα της ΤΜΤ τα αποδίδουν στην Τ/κυπριακή κοινότητα. Όταν γίνονται αναφορές σε εγκλήματα Ε/κυπρίων τα αποδίδουν σε άτομα.

Τόση αντικειμενικότητα;

Με αυτό τον τρόπο δεν γράφεται ιστορία.

Και δεν μπορεί να είναι ιστορία η επιλεκτική αναφορά σε γεγονότα, η μονόπλευρη ερμηνεία τους, η απόκρυψη γεγονότων, οι γενικεύσεις και οι εξιδανικεύσεις.

Και ασφαλώς δεν μπορεί να αποτελέσει ιστορία η προσπάθεια προσαρμογής των γεγονότων στα μέτρα του οποιουδήποτε.

Όσο και αν χρησιμοποιείται γλαφυρός λόγος, όσο και αν γίνεται άψογη χρήση της ελληνικής γλώσσας. 

Με την προσπάθεια να ενσπείρεται το μίσος μεταξύ των δύο κοινοτήτων δεν βοηθούμε τον τόπο. Ούτε με το να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε προδότες και πατριώτες.

Και να είναι σίγουροι κάποιοι ότι όσο και αν προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την ιστορία ως όπλο ενάντια στη λύση του κυπριακού δεν θα τα καταφέρουν.

Διότι σε τελευταία ανάλυση, αυτός είναι ο ύψιστος στόχος: Η διατήρηση και η συντήρηση του μίσους και της καχυποψίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

Και για να είμαστε δίκαιοι, το αυτό γίνεται και στην απέναντι πλευρά με τους αντίστοιχους ιστορικούς και ιστοριογράφους να δικαιώνουν τις ενέργειες του Τ/κυπριακού εθνικισμού, να ομαδοποιούν τους Ε/κύπριους και να στέλλουν μηνύματα μισαλλοδοξίας.

Βίοι παράλληλοι;