ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΩ

Σ’ αυτό το άρθρο δεν θα ασχοληθώ με πολιτικά ζητήματα.

Θα επαναφέρω ένα ζήτημα που έθιξα αρκετές φορές στο παρελθόν και αφορά τον ρατσισμό που διακατέχει τους Κύπριους.

Πλέον δεν υπάρχει αμφιβολία, όσο και αν ενοχλεί κάποιους, ότι μια μερίδα Κυπρίων διακατέχονται από ρατσιστικά αισθήματα και μεταδίδουν αυτά τα αισθήματα και στα παιδιά τους.

Ή μπορεί να λεχθεί ότι τα παιδιά τους, εμπειρικά, αντιγράφουν τους γονείς ή εφαρμόζουν στην πράξη αυτό που βιώνουν καθημερινά στο σπίτι τους.

Σημειώνω απλώς το παράδοξο ότι αρκετοί από αυτούς που διαμαρτύρονται για την εργοδότηση ή παρουσία ξένων στην Κύπρο, εργοδοτούν οι ίδιοι είτε στην εργασία τους είτε στο σπίτι τους ξένους εργαζόμενους ή οικιακές βοηθούς.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΕΡΕΥΝΕΣ

Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί πλέον ότι τα φαινόμενα ρατσισμού στην κυπριακή κοινωνία είναι στη φαντασία μας. Επιβεβαιώνονται από σειρά ερευνών που πραγματοποιούνται από αρμόδιες υπηρεσίες, ιδιωτικές και κρατικές.

Η τελευταία έρευνα που είδε το φως της δημοσιότητας είναι ιδιαίτερα ανησυχητική διότι αφορά τις συμπεριφορές όχι των μεγάλων αλλά των παιδιών.

Σύμφωνα με την έρευνα που διενήργησε και παρουσίασε την περασμένη βδομάδα το Μεσογειακό Ινστιτούτο Μελετών Κοινωνικού Φύλου, οι μετανάστες μαθητές βιώνουν ρατσιστική συμπεριφορά από τους Ε/κύπριους μαθητές τους.

Σε πολλές περιπτώσεις, οι αλλοδαποί μαθητές υπόκεινται σε λεκτικές, αλλά και σωματικές επιθέσεις από Κύπριους μαθητές λόγω της διαφορετικότητάς τους. Η πιο ευαίσθητη ομάδα των μεταναστών μαθητών είναι οι νεαρές μετανάστριες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, επισημαίνει το Μεσογειακό Ινστιτούτο Μελετών Κοινωνικού Φύλου, το οποίο πραγματοποίησε πρόσφατα έρευνα γι' αυτήν τη συγκεκριμένη ομάδα, με στόχο την εκτίμηση του προβλήματος και την εξεύρεση τρόπων αντιμετώπισής του.

Θύματα ρατσισμού
«Πολλές φορές η βία που αντιμετωπίζουν οι νεαρές μετανάστριες συσχετίζεται με ρατσιστικά και έμφυλα στερεότυπα και κατηγοριοποιήσεις που υπάρχουν στη χώρα υποδοχής και που πολύ συχνά συνδέονται με τους περιορισμούς που τίθενται από τα επίσημα μεταναστευτικά καθεστώτα/τρόπους εισδοχής στην Κύπρο», αναφέρεται στην έρευνα.

Ενδεικτικές της αντιμετώπισης της οποίας τυγχάνουν οι νεαρές μετανάστριες στα σχολεία, είναι ίδιες οι μαρτυρίες τους.

*Μαθήτρια με καταγωγή από Πόντο: «Δεν μπορώ να απαντήσω στις βρισιές γιατί θα μου κάνουν χειρότερα… Νιώθεις ξένη σ’ αυτήν τη χώρα».

*Μαθήτρια από Φιλιππίνες: «Οι συμμαθήτριές μου με διέταζαν να φεύγω από την τάξη και να πηγαίνω στην καντίνα για να τους φέρνω φαΐ, ή να τους κουβαλώ την τσάντα τους. Εγώ τους άκουγα για να μη μου πουν τίποτα κακό».

Αρκετές μετανάστριες μαθήτριες στιγματίζονται ως «παλιοκόριτσα» αποκλειστικά και μόνο λόγω καταγωγής.
*Μαθήτρια από Ρουμανία: «Οι συμμαθητές μου και οι καθηγητές με ρωτάνε από πού είσαι και τι δουλειά κάνει η μάμα σου; Αλλά εμένα δεν μου αρέσουν αυτές οι ερωτήσεις, γιατί ξέρω ότι έχουν μιαν άσχημη εντύπωση για τις κοπέλες από τη χώρα μου».

***

Άποψη μου είναι ότι η κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει.

Και ευθύνη σε αυτό έχουν κυρίως οι πολιτικοί που εκτρέφουν άλλοτε με έντεχνο τρόπο και άλλοτε «ξικούτσουλλα» τον ρατσισμό διοχετεύοντας στους πολίτες ψευδείς ή παραποιημένες ειδήσεις.

Και λένε όλα αυτά δίνοντας την εντύπωση ότι η Κύπρος είναι μια κλειστή κοινωνία που δεν επηρεάζεται από το τι συμβαίνει στην περιοχή αλλά και στον κόσμο ολόκληρο.

Αφήνουν να περάσουν ασχολίαστες αναφορές της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες ότι το πρώτο εξάμηνο του 2011 σημειώθηκε αύξηση 17% στις αιτήσεις ασύλου στα ανεπτυγμένα κράτη το πρώτο εξάμηνο του 2011.

Στην στατιστική της έκθεση, που έδωσε στη δημοσιότητα, η Υπάτη Αρμοστεία σημειώνει ότι η πλειονότητα των αιτούντων άσυλο προέρχεται από κράτη όπου μαζικοί εκτοπισμοί συνεχίζονται επί πολλά έτη.

Σύμφωνα με την έκθεση, το πρώτο εξάμηνο του 2011 υποβλήθηκαν 198.300 αιτήσεις. Την αντίστοιχη περίοδο πέρσι είχαν υποβληθεί 169.300 αιτήσεις.

Καθώς το ποσοστό των αιτήσεων παραδοσιακά αυξάνεται το δεύτερο εξάμηνο κάθε έτους, η Υπάτη Αρμοστεία εκτιμά ότι μέχρι το τέλος του 2011 θα έχουν υποβληθεί 420.000 αιτήσεις -ο υψηλότερος αριθμός των τελευταίων οκτώ χρόνων.

Στην έκθεση διαπιστώνεται αύξηση αιτημάτων ασύλου από πολίτες της Τυνησίας, της Ακτής του Ελεφαντοστού, της Λιβύης (4.600, 3.300 και 2.000 αιτήματα αντιστοίχως), όμως ο αντίκτυπος των κρίσεων αυτών στα ποσοστά αιτήσεων που υποβλήθηκαν στα ανεπτυγμένα κράτη είναι περιορισμένος.

Κύριες χώρες προέλευσης των αιτούντων άσυλο, στα 44 κράτη που εξετάζονται στην έκθεση, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό οι ίδιες με τα προηγούμενα χρόνια: Αφγανιστάν (15.300 αιτήματα), Κίνα (11.700 αιτήματα), Σερβία [και Κόσσοβο σύμφωνα με την απόφαση 1244 του Σ.Α. του ΟΗΕ] (10.300 αιτήματα), Ιράκ (10.100 αιτήματα), Ιράν (7.600 αιτήματα).

«Το 2011 υπήρξε μια χρονιά κρίσεων εκτοπισμών που όμοια της δεν έχω ξαναδεί ως Υπατος Αρμοστής» δήλωσε ο επικεφαλής της Υπάτης Αρμοστείας Αντόνιο Γκουτέρες.

Οπως αναφέρει «οι επιπτώσεις αυτών των κρίσεων στις αιτήσεις ασύλου σε ανεπτυγμένα κράτη είναι μέχρι στιγμής μικρότερες απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς, αφού οι περισσότεροι από τους εκτοπισμένους βρήκαν καταφύγιο σε γειτονικά κράτη. Παρόλα αυτά είμαστε ευγνώμονες στα ανεπτυγμένα κράτη που συνέχισαν να σέβονται το δικαίωμα των ανθρώπων να ακούγεται το αίτημά τους για άσυλο».

Σε επίπεδο ηπείρων, η Ευρώπη δέχτηκε το μεγαλύτερο ποσοστό αιτήσεων (73%). Σημαντική μείωση αιτήσεων σημειώνεται στα κράτη της Ωκεανίας: 5.100 αιτήσεις το πρώτο εξάμηνο φέτος έναντι 6.300 αιτήσεων την ίδια περίοδο πέρσι.

Σε επίπεδο κρατών, οι περισσότερες αιτήσεις (36.400) έχουν υποβληθεί στις ΗΠΑ και ακολουθούν η Γαλλία (26.100), η Γερμανία (20.100), η Σουηδία (12.600) και το Ηνωμένο Βασίλειο (12.200). Η Σκανδιναβία ήταν η μόνο περιοχή της Ευρώπης όπου φέτος μειώθηκαν οι αιτήσεις ασύλου.

Επιπλέον, υπερδιπλασιάσθηκαν οι αιτήσεις στη Βορειο-ανατολική Ασία με 1.300 αιτήσεις στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα έναντι 600 πέρσι.

Στην έκθεση δεν εξετάζεται πόσες αιτήσεις οδηγούν σε χορήγηση ασύλου ούτε τα ευρήματα σχετίζονται με ποσοστά μετανάστευσης.

(Πηγή ΚΥΠΕ 19/10/2011)