ΕΜΜΕΝΟΥΝ ΣΕ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Είναι με μεγάλη έκπληξη αλλά και λύπη που είδα να δημοσιεύεται στη «Σημερινή» (23/10/2012) ένα άρθρο της Μικαέλλας Λοΐζου με τίτλο «Η Γεωγραφία επέδραμε στην Ιστορία».

Η συνάδελφος καταπιάνεται με το βιβλίο Γεωγραφίας της Β’ Γυμνασίου που θα διδάσκεται φέτος στο β’ τετράμηνο.

Δεν έχω δει το συγκεκριμένο βιβλίο, απλώς σχολιάζω το τι έχει γραφτεί από τη συνάδελφο. (Οι εμφάσεις στα κείμενα είναι δικές μου).

Ποιο είναι το αμάρτημα των συγγραφέων του βιβλίου για το οποίο η συνάδελφος διακρίνει… «Περίεργες παρεμβάσεις και μεταλλάξεις»;

Όπως γράφει, «Σύμφωνα με τα νέα βιβλία της β’ γυμνασίου, οι Κύπριοι εξελληνίστηκαν και… παρέμειναν Έλληνες κατά την ελληνιστική εποχή και οι Αρμένιοι αναζήτησαν καταφύγιο εδώ, επειδή τους δίωκαν οι Άραβες».

Αυτό, όπως γράφει ειρωνικά, «είναι άκρως… επιμορφωτικό, καθώς καταρρίπτει διάφορους «μύθους», όπως π.χ., ότι είμαστε Έλληνες από τα βάθη των αιώνων…».

Μήπως αγνοεί ότι στην Κύπρο δεν κατοικούσαν ανέκαθεν Έλληνες;

Πιο κάτω παρουσιάζει τις διαφορές μεταξύ του παλιού και νέου βιβλίου τις οποίες αντιγράφω από το άρθρο για σκοπούς σύγκρισης:

Στο προηγούμενο βιβλίο έγραφε ότι:

«Αχαιοί αποίκησαν το νησί αμέσως μετά τον Τρωικό πόλεμο και οι σημερινοί Κύπριοι θεωρούνται απόγονοί τους. Αρχαιολογικές έρευνες και ευρήματα καταμαρτυρούν την ενσωμάτωση της Κύπρου στον ελληνικό κόσμο, που συνεχίστηκε από τότε κατά τους κλασικούς χρόνους, κατά τη βυζαντινή περίοδο μέχρι σήμερα».

Στο νέο βιβλίο γράφει ότι:

«Πολλοί λαοί πέρασαν από την Κύπρο, λόγω της στρατηγικής της θέσης, της άφθονης παραγωγής χαλκού και ξυλείας. Τον 14ο αιώνα π.Χ. ήρθαν οι πρώτοι Μυκηναίοι έμποροι, ενώ αργότερα ήρθαν και οι πρώτοι Μυκηναίοι άποικοι.

Οι Κύπριοι, μέσα από μια μακριά διαδικασία, εξελληνίστηκαν πλήρως και στην ελληνιστική περίοδο αποτέλεσαν τμήμα του ελληνικού κόσμου. Η ταυτότητα αυτή εκφράζει σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα του κυπριακού λαού».

Και η συνάδελφος καταλήγει στο εξής συμπέρασμα:

«Με λίγα λόγια, οι Έλληνες “πάλευαν” για πολλά χρόνια, μέχρι να καταφέρουν να μας… εξελληνίσουν και όταν τα κατάφεραν, μας κατέστησαν μέρος του ελληνικού κόσμου κατά την ελληνιστική περίοδο και όχι διαχρονικά».

Επισημαίνω ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία διαφορά στις δύο αναφορές.

Και λυπούμαι να παρατηρήσω ότι το συμπέρασμα της συναδέλφου είναι εντελώς αυθαίρετο.

Με βάση τα όσα η ίδια παραθέτει, ούτε στο ένα ούτε στο άλλο βιβλίο αναφέρεται ότι διαχρονικά οι Κύπριοι ήταν Έλληνες.

Και στα δύο βιβλία αναφέρεται ότι οι Έλληνες ήρθαν στο νησί μετά τον τρωικό πόλεμο και ότι από τότε οι Κύπριοι θεωρούνται απόγονοι τους.

Και όσον αφορά το ότι «πάλευαν» για πολλά χρόνια να μας κάνουν Έλληνες, πιστοποιείται από την αρχαιολογία. Όπως γράφει ο πρόεδρος του Σ.Κ.Α. Ανδρέας Δημητρίου: «Η μορφή και η ένταση του αποικισμού της Κύπρου από τους Αχαιούς δεν είναι εντελώς ξεκάθαρη. Μάλλον θα πρόκειται για μακρόχρονη διαδικασία που σ ορισμένα χρονικά διαστήματα είχε τη μορφή πολυάριθμων αφίξεων σ' όλα τα μέρη του νησιού».

Με άλλα λόγια οι Έλληνες ήρθαν στο νησί κατά διαστήματα και κατά κύματα, άρα και η επαφή με τον ντόπιο πληθυσμό και ο εξελληνισμός του δεν έγινε σε μια στιγμή.

Διερωτώμαι πραγματικά πού είναι το αρνητικό σε όλη αυτή την ιστορία και από πού πηγάζει έστω και ένα ψήγμα ανθελληνισμού;   

Η «εθνική» ιστορία και η ιστορία ως επιστήμη

Η «εθνική» θεώρηση της ιστορίας θέλει τους Κύπριους να είναι Έλληνες στους αιώνες των αιώνων ή κατά την κυπριακή «από γεννησημιού τους», δηλαδή από της εμφάνισης του ανθρώπου στην Κύπρο.

Όμως άλλο «εθνική» ή καλύτερα εθνικιστική ιστορία και άλλο η ιστορία ως επιστήμη.

Η ιστορική επιστήμη που δεν βασίζεται στην επιλεκτική επίκληση δεδομένων λέει ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Κύπρου είναι αγνώστου προελεύσεως και μάλλον το νησί κατοικήθηκε αρχικά από ανθρώπους των γύρω περιοχών που έφτασαν εδώ με διάφορα πλωτά μέσα της εποχής.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο αρχαιολογικός χώρος της Χοιροκοιτίας και των άλλων οικισμών περίπου της ίδιας περιόδου.

Πληροφοριακά αναφέρουμε ότι η ύπαρξη μη ελληνικού πληθυσμού στην Κύπρο πριν την άφιξη των Ελλήνων πιστοποιείται και επιστημονικά μέσω των πολλών αρχαίων κυπριακών επιγραφών που έχουν βρεθεί και είναι γραμμένες σε συλλαβική γραφή, αλλά σε μια γλώσσα που δεν είναι ελληνική.

Η αρμενική κοινότητα

Η Μικαέλλα Λοΐζου ανακαλύπτει διαστρέβλωση και στην κάθοδο των Αρμενίων στην Κύπρο.

Ανακαλύπτει(!) κι εδώ… απόκρυψη γεγονότων και χαρακτηρίζει ως «το λιγότερο ελλιπή» την αναφορά στους Αρμενίους!

Γιατί;

Διότι αναφέρει πως: «Κυπριακές μειονότητες με ιστορικές ρίζες είναι οι Λατίνοι από τον καιρό της Φραγκοκρατίας, οι Μαρωνίτες που κατέφθασαν στο νησί άλλοτε κυνηγημένοι (βυζαντινά χρόνια) κι άλλοτε καλοδεχούμενοι (Φραγκοκρατία), οι Αρμένιοι, πρώτα κυνηγημένοι από τις αραβικές επιδρομές και πολύ αργότερα ως τμήμα της Αρμενικής Διασποράς». Το βιβλίο παραλείπει, δηλαδή, να αναφέρει, τον βασικό λόγο που δημιουργήθηκε η σύγχρονη αρμενική Διασπορά, δηλαδή την μεγάλη Γενοκτονία που διέπραξαν σε βάρος του αρμενικού λαού οι Οθωμανοί, αλλά θεωρεί σημαντικό να επισημάνει τις αραβικές επιδρομές, που έγιναν πολλούς αιώνες πιο πριν».

Δυστυχώς για τη συνάδελφο, το βιβλίο και πάλι γράφει την αλήθεια.

Στην ιστοσελίδα «CYPRUS ARMENIANS-GIBRAHAYER» υπάρχει κατάλογος με τους αριθμούς και τις χρονολογίες αφίξεων των Αρμενίων στην Κύπρο.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα ο αριθμός των Αρμενίων που έφτασαν στην Κύπρο συνεπεία των σφαγών από τους Οθωμανούς ήταν πολύ μικρός σε σχέση με τις αφίξεις άλλων περιόδων.

Αναφέρουμε ως παράδειγμα:

·         Το 578 ο Αυτοκράτορας Ιουστίνος Β' σε εκστρατεία του εναντίον του Πέρση Χοσρόη Β' συνέλαβε 10.090 Αρμένιους, εκ των οποίων το 1/3 μεταφέρθηκε στην Κύπρο.

·         Μεταξύ 1136-1138 μεταφέρεται στην Κύπρο ολόκληρος ο πληθυσμός της πόλης Τελ Χαμντούν.

·         Περίπου 30.000 Αρμένιοι έρχονται όταν το 1322 οι Σαρακηνοί καταλαμβάνουν τη μικρή Αρμενία.

·         Περισσότεροι Αρμένιοι έρχονται το 1335 και το 1346, για να γλυτώσουν τις επιθέσεις των Μαμελούκων.

·         Το 1403 μεταναστεύουν άλλοι 30.000 Αρμένιοι,

·         Το 1421 μεταναστεύουν εδώ οι κάτοικοι του Σεϊχούν.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναφορά ότι μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Οθωμανούς, μετά το 1570-1571, παρέμειναν στην Κύπρο οι περισσότεροι από τους 40.000 Αρμένιους τεχνίτες που βοήθησαν στην κατάληψη της Λευκωσίας από τους Οθωμανούς!

Προσθέτει επίσης ότι αρκετοί Αρμένιοι καταφθάνουν τα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας ως επιχειρηματίες και μεταφραστές.

Σε ότι αφορά τον αριθμό αυτών που έφτασαν στην Κύπρο μετά τη γενοκτονία του 1915, αναφέρεται ότι κατά τις περιόδους 1894-1896, 1909 & 1915-1923 οι Αρμένιοι που έφτασαν στην Κύπρο ήταν περίπου 8.000.

Από αυτούς, περίπου 1.300 έκαναν την Κύπρο πατρίδα τους, σύμφωνα με τον ερευνητή Αλέξ. – Μιχαήλ Χατζηλύρα.

Ενισχυτικό της αλήθειας που γράφει το βιβλίο αλλά και της διαστρέβλωσης που επιχειρεί η «εθνική» ιστορία και οι εκφραστές της είναι το γεγονός ότι την περίοδος της Φραγκοκρατίας υπήρχαν στην Κύπρο 30.000 - 60.000 Αρμένιοι, την περίοδο της Οθωμανοκρατίας 35.000.

Την περίοδο της γενοκτονίας ο αριθμός τους στην Κύπρο όχι μόνο δεν αυξήθηκε αλλά (σύμφωνα με τις πιο κοντινές χρονολογικά καταγραφές) μειώθηκε σημαντικά, αφού το 1931 ήταν 3.400.

Επομένως οι ίδιοι οι αριθμοί καταρρίπτουν και πάλι τους μύθους που προσπαθούν να στήσουν οι οπαδοί της προπαγανδιστικής «εθνικής» ιστορίας και δείχνει τη διάσταση της από την πραγματική ιστορία και την επιστήμη της ιστορίας.