Ο Γ. Λιλλήκας είναι που ασεβεί προς τον Μακάριο

Ο Μακάριος αποδέχθηκε τη Διζωνική με χειρότερους όρους απ’ ότι συζητούμε σήμερα

Ο Γιώργος Λιλλήκας κάλεσε τον Σταύρο Μαλά και το επιτελείο του «να επιδείξουν σεβασμό στη μνήμη και στην ιστορία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Να πάψουν να παραποιούν την αλήθεια, να πάψουν να κρύβονται πίσω από το Μακάριο. Ουδέποτε ο Μακάριος αποδέχθηκε τη διζωνική».

Αυτό ανέφερε σε ανακοίνωση του ο Γιώργος Λιλλήκας στις 29 Δεκεμβρίου.

Με το θέμα αυτό ασχοληθήκαμε αρκετές φορές, όμως φαίνεται ότι ο Γ. Λιλλήκας και οι αντι-ομοσπονδιακοί φίλοι του δεν εννοούν να παραδεχτούν ότι κάνουν λάθος.

Προβάλλοντας συνεχώς το απόσπασμα από τη συνέντευξη του Μακαρίου στην ταινία του Μ. Κακογιάννη «Κύπρος ‘74» νομίζουν ότι ξοφλούν έναντι της ιστορίας.

Καταρχήν να σημειώσουμε μια λεπτομέρεια. Στην ανακοίνωση του ο Γ. Λιλλήκας αναφέρει ότι η δήλωση Μακαρίου έγινε τον Σεπτέμβριο του 1974. Εξ όσων γνωρίζουμε η ταινία είναι του 1975. Άλλωστε η συνέντευξη ο Μακάριος παρουσιάζεται να δίνει τη συνέντευξη από το γραφείο του στην αρχιεπισκοπή. Και είναι γνωστό ότι τον Σεπτέμβριο του 1974 δεν βρισκόταν στην Κύπρο αλλά στο εξωτερικό. Στην Κύπρο επέστρεψε στις 7 Δεκεμβρίου 1974.

Όντως, στην ταινία υπάρχει ο εξής διάλογος μεταξύ Μακαρίου και Κακογιάννη:

-          Κακογιάννης: Θα καταλήξουμε σ’ ένα είδος ομοσπονδίας κατά τη γνώμη σας;

-          Μακάριος: Θα ήτο κάπως ανεκτόν αν τουλάχιστον ήταν μια πολυπεριφερειακή  ομοσπονδία και όχι μια ομοσπονδία επί δύο ζωνών διότι όπως αντιλαμβάνομαι τότε η Τουρκία θα επιδιώξει όχι ομοσπονδία αλλά συνομοσπονδία σαν να είμεθα δηλαδή δύο κράτη.

-          Κακογιάννης: Και αυτό είναι απαράδεκτο για μας;

-          Μακάριος: Αυτό είναι απολύτως απαράδεκτο για εμάς.

-          Κακογιάννης: Και δεν θα το δεχθούμε με κανένα τρόπο;

-          Μακάριος: Δεν θα το δεχθούμε έστω και αν η ντε φάκτο σημερινή κατάσταση συνεχιστεί επί πολλά χρόνια.

-          Κακογιάννης: Οικονομικώς θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε;

-          Μακάριος: Θα συναντήσουμε πολλές δυσκολίες αλλά θα επιζήσουμε. 

Είμαστε σίγουροι ότι ο κ. Λιλλήκας γνωρίζει την πραγματικότητα και τη σκοπιμότητα της δήλωσης Μακαρίου.

Διότι είμαστε σίγουροι ότι έχει υπόψη του τόσο τα δημοσιεύματα της εποχής, ιδιαίτερα των ημερών που συμφώνησε με τον Ντενκτάς το 1977 αλλά και τα πρακτικά τόσο του Εθνικού Συμβουλίου του 1975 όσο και της διήμερης σύσκεψης των Αθηνών του Νοεμβρίου, Δεκεμβρίου 1974 στην Αθήνα.

Η σύσκεψη των Αθηνών

Ο Μακάριος μαζί με το επιτελείο του και ο Καραμανλής μαζί με το δικό του συζήτησαν τη μορφή λύσης που θα επιδίωκε η ε/κυπριακή πλευρά στις συνομιλίες.

Μετά από αρκετή συζήτηση  για το ποια θα είναι η στάση και οι απαιτήσεις της Τουρκίας, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι Τούρκοι με την πρόταση τους για Διζωνική Ομοσπονδία εννοούσαν στην ουσία λύση δύο χωριστών κρατών, δηλαδή μια μορφή συνομοσπονδίας.

Και είναι αυτή τη θέση που διατυπώνει ο Μακάριος στη συγκεκριμένη ταινία.

Ωστόσο, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της σύσκεψης, η πολιτική ηγεσία συνειδητά είχε αποφασίσει συνειδητά να αποδεχθεί ως τελευταία υποχώρηση την απαίτηση της Τουρκίας.

Και η απαίτηση της Τουρκίας σήμαινε – τότε – δύο κράτη με καθαρά διχοτομικό χαρακτήρα. Δηλαδή οι Έλληνες στο νότο και οι Τούρκοι στο βορρά.

Σύμφωνα με τα πρακτικά η κατάληξη ήταν η επιδίωξη συμφωνίας για γεωγραφική Ομοσπονδία, δηλαδή διζωνική ως έσχατη υποχώρηση.

Είπε ο Μακάριος:

«Διαφωνώ επί του καθορισμού δευτέρας και τρίτης γραμμής υποχωρήσεως. Διότι τότε θα πάμε απ' ευθείας εις την τρίτην γραμμήν. Θα επιμείνωμεν τώρα επί της βάσεως της πολυπεριφερειακής Ομοσπονδίας. Εάν πούμε αμέσως ότι δεχόμεθα ως εσχάτην υποχώρησιν τας δύο ζώνας, τότε δεν πρέπει να περιμένωμεν κανένα κέρδος. Εν τοιαύτη περιπτώσει είναι ωσάν να παραδιδώμεθα. Θα εμμείνωμεν εις την πολυπεριφερειακή. Εάν ο Ντενκτάς δεν δεχθή, τότε ο κ. Κληρίδης θα συνεχίση επί γραμμής την οποίαν θα συμφωνήσωμεν. Εν τω μεταξύ ο Κίσινγκερ θα κάνει τας βολιδοσκοπήσεις του και ο κ. Κληρίδης θα ξέρη τι θα δέχονται ακριβώς οι Τούρκοι. Διαφορετικά θα πάρουμε τον κατήφορο. Εάν δεχθώμεν αμέσως τη διπεριφερειακή τι θα κερδίσωμεν; Μήπως 5%; Αλλά τι σημασία θα έχει αυτό; Προτιμώ οι Τούρκοι να κρατούν εναντίον της θελήσεώς μας το 40% παρά το 28% με τη θέλησίν μας. [1]

Σύσκεψη του Εθνικού Συμβουλίου 1975

Τα πράγματα γίνονται πιο ξεκάθαρα στη σύσκεψη του Εθνικού Συμβουλίου της 5^ης Αυγούστου 1975.

Ο Μακάριος δήλωσε ξεκάθαρα ότι αποδέχεται λύση Δ.Δ.Ο., σε αντίθεση με τους Τ. Παπαδόπουλο και Β. Λυσσαρίδη που διαφώνησαν προτείνοντας πολυπεριφερειακή ομοσπονδία.

Σύμφωνα με τα πρακτικά με την πιο πάνω ημερομηνία ο Μακάριος είπε:

«Στο θέμα της λύσης αποκλείω εντελώς να είναι πολυπεριφερειακή. Οι Τουρκοκύπριοι δεν θα επιστρέψουν (στον Νότο). Δεν είναι εφικτή λύση. Η λύση θα είναι διζωνική. Αυτό δεν θα το διακηρύξουμε τώρα».[2]

Είναι γι’ αυτό το λόγο που στην ταινία του Κακογιάννη ο Μακάριος δεν μιλά για Διζωνική αλλά για πολυπεριφερειακή.

Από το 1975 μέχρι το 1977 που συμφώνησε με τον Ντενκτάς κατάφερε να ανατρέψει σε μεγάλο βαθμό την τουρκική απαίτηση για τη μορφή που θα είχε η διζωνική.

***

Έχουμε την άποψη ότι όσα αναφέραμε μέχρι στιγμής είναι αρκετά για να καταδείξουν άλλη μια προσπάθεια παραπλάνησης του λαού από τον Γιώργο Λιλλήκα.

Θα επανέλθουμε όμως και θα δώσουμε συνέχεια στο θέμα, διότι δεν τελειώνει εδώ.

---

[1] Βλ. «Η άλλη κατάθεση: ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ: Τα πρακτικά της σύσκεψης του 1974» εκδ. το μώλυ, Λευκωσία 1981.

[2] Η συγκεκριμένη αναφορά Μακαρίου (ότι δεν θα διακηρυχτεί τώρα δημόσια η θέση για Δ.Δ.Ο.) είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με την απόφαση των Αθηνών του Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου 1974.