ΜΜΕ υπεράνω κριτικής;

Ίσως έφτασε η ώρα να εξεταστεί και ο ρόλος της 4ης εξουσίας για όλα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας;

Με όσα βλέπουμε και ακούμε τα τελευταία χρόνια είμαστε σίγουροι πως όσα μας σερβίρουν και με τον τρόπο που τα σερβίρουν δεν αποσκοπούν κάπου;

Και δεν διερωτώμαι σαν άνθρωπος που βρίσκεται εκτός των μμε, αλλά ως ένας άνθρωπος που λειτουργώ μέσα στα μμε και νιώθω το βάρος που απορρέει από αυτό το λειτούργημα.

Ρωτώ λοιπόν, τελικά τα μμε είναι η πηγή πληροφόρησης της κοινής γνώμης ή παραπληροφόρησης;

Το μόνο σίγουρο είναι πως αποτελούν την πηγή δημιουργίας κοινής γνώμης.

Μιας κοινής γνώμης κατευθυνόμενης από όσα της σερβίρουν.

Ο ρόλος της 4^ης εξουσίας, όπως ονομάζεται ο τύπος, είναι καθοριστικός. Τα μέσα ενημέρωσης, ειδικά οι τηλεοράσεις, μπαίνουν στα σπίτια μας και διαμορφώνουν άποψη.

Οι αναλαμβάνοντες την πληροφόρηση μας με τον τρόπο τους περνούν τις δικές τους απόψεις οι οποίες καρφώνονται στα μυαλά του απλού πολίτη και θεωρούνται ως δεδομένες.

Τα παραδείγματα; Άπειρα…

Όπως άπειρα είναι και τα παραδείγματα δήθεν ανεξάρτητων δημοσιογράφων ή μέσων ενημέρωσης.

“Ανεξάρτητοι” και “έγκυροι” δημοσιογράφοι βρίσκονται ξαφνικά σε θέσεις εκπροσώπων τύπου κομμάτων, υποψηφίων προέδρων, εργοδοτούνται σε κομματικούς μηχανισμούς, στο προεδρικό και αλλού!!!

Αυτοί που μέχρι την προηγούμενη μέρα παρουσιάζονταν ως υπεράνω, δήθεν αντικειμενικοί και αμερόληπτοι!

Σ’ αυτό το θέμα δεν υπάρχει θέμα διαπλοκής;

Στα θέματα της οικονομίας, μήπως υπάρχει και πάλι διαπλοκή;

Πόσα μμε και πόσοι δημοσιογράφοι μπήκαν π.χ. στο χορό του Χρηματιστηρίου;

Πόσα γράφτηκαν, πόσα λέχθηκαν, πόσες εκπομπές έγιναν για το ποια εταιρία πρέπει να «παίξει» ο κόσμος για να κερδίσει;

Πόσοι και ποιοι δημοσιογράφοι προπαγάνδιζαν έντεχνα υπέρ των τραπεζών και των εξαρτημάτων τους ή για ιδιωτικές εταιρίες;

Και πόση λοιδορία υφίσταντο όσοι έλεγαν ότι όλα αυτά είναι παγίδες;

Μήπως ξεχάστηκαν επειδή πέρασαν τα χρόνια;

Πραγματικά, για πόσα χρόνια οι τράπεζες πρόβαλλαν τις πολιτικές τους μέσω των μμε;

Πόσες φορές παρουσιάστηκαν με τυμπανοκρουσίες ειδήσεις για τα κέρδη των τραπεζών;

Πόση κάλυψη δόθηκε στις τράπεζες από τα μμε την περίοδο που ξεκινούσε η οικονομική κρίση;

Πόσες και πόσες αναλύσεις έγιναν με φιλοξενούμενους τραπεζίτες που μας έλεγαν ότι όλα βαίνουν καλώς με τις τράπεζες;

Πόσες φορές ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης (Αθ. Ορφανίδης) προβλήθηκε ως ο εις και μόνος ειδικός για τα θέματα της οικονομίας;

Ακόμα και σήμερα που όλα δείχνουν τις ευθύνες του, προβάλλεται από κάποια τηλεοπτικά μέσα για να συντηρεί την κόντρα με τον Χριστόφια.

Αυτό δεν είναι προσπάθεια αποπροσανατολισμού;

Στην υπόθεση της Δρομολαξιάς δεν καθόρισαν τα μμε ποιοι ήταν οι ένοχοι με προφανή στόχο συγκεκριμένο κόμμα, δηλαδή το ΑΚΕΛ;

Δεν αναφέρθηκαν ποτέ στη σχέση που είχαν κάποιοι από τους κατηγορούμενους με δεξιά συντεχνία και δεξιό κόμμα.

Μήπως αυτό ήταν μια αντικειμενική ενημέρωση;

Στην υπόθεση της Πάφου τα μμε έχουν καθορίσει ήδη τους εμπλεκόμενους και πιθανόν ενόχους.

Έχουν βάλει στα μυαλά των πολιτών ότι εμπλέκονται και βουλευτές, δημοτικοί σύμβουλοι, πολιτικοί μηχανικοί.

Κι αυτά στη βάση πληροφοριών που διαρρέουν από την αστυνομία και τις ανακριτικές αρχές!

Και βεβαίως καμία αναφορά ή διασύνδεση του Σ. Βέργα με το ΔΗΚΟ του οποίου ήταν ανώτατο στέλεχος.

Καμία διασύνδεση του άλλου ύποπτου Γ. Μιχαηλίδη που είναι διορισμένος από τον σημερινό πρόεδρο ως αντιπρόεδρος του Πολεοδομικού Συμβουλίου, ούτε ότι είναι στέλεχος του ΔΗΣΥ.

Υπήρξε όμως άμεση πληροφόρηση για του Φακοντή και Σαρίκα αφήνοντας υπονοούμενα ότι και πάλι εμπλέκονται τα κόμματα!

Όχι όμως τα οποιαδήποτε κόμματα.

Ενώ στην πρώτη περίπτωση τηρείται σιγή ιχθύος, στην δεύτερη βγαίνουν στον τελάλη.

Δεν ξέρω αν είναι ένοχοι ή όχι όσων έχουν αναφερθεί τα ονόματα.

Τουλάχιστον όμως για τον Φακοντή δεν θα έπρεπε να έλεγαν ότι έθεσε προ δύο χρόνων το θέμα στη Βουλή για συζήτηση, σύμφωνα και με την επιβεβαίωση του Γενικού Ελεγκτή;

Γιατί σχεδόν κανένας πολίτης, κανένας μέσα στην κοινή γνώμη δεν γνωρίζει αυτή τη λεπτομέρεια;

Άραγε, αν υπήρχε οποιαδήποτε εμπλοκή του θα έθετε το θέμα στη Βουλή;

Δυστυχώς η λεγόμενη 4η εξουσία αντί ελέγχου, υποβάλλει πράγματα και καταστάσεις.

Θα μπορούσα να παραθέσω άπειρα παραδείγματα τέτοιων συμπεριφορών, ιδιαίτερα της τελευταίας πενταετίας.

Ο χώρος όμως δεν μας παίρνει.

Τονίζω και πάλι ότι ο ρόλος των μμε πρέπει να απασχολήσει.

Και αυτό είναι καθήκον και της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης αλλά και άλλων αρμοδίων κρατικών οργάνων.

Υ.Γ. Και επειδή ζούμε στην Κύπρο του ύψους και του βάθους, του μαύρου και του άσπρου, χρειάζεται να διευκρινίσω το αυτονόητο, ότι δεν βάζω όλους τους λειτουργούς των μμε στο ίδιο καλάθι.