Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΜΑΣ (Προσθήκη)



Είναι με λύπη που διαπιστώνω για άλλη μια φορά ότι οι εκπαιδευτικοί στις δύο κοινότητες ή καλύτερα στις ελεύθερες περιοχές και στα κατεχόμενα κινούνται προς αντίθετες κατευθύνσεις.
Στα κατεχόμενα οι τ/κύπριοι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στην πρώτη γραμμή στον αγώνα για λύση του κυπριακού. Παρόλα τα εμπόδια που παρεμβάλλει το στρατιωτικό καθεστώς εντούτοις δεν διστάζουν να διακηρύσσουν συνέχεια τη θέληση τους για λύση.
Δεν διστάζουν να επισκέπτονται τις ελεύθερες περιοχές, να προσπαθούν να συναντηθούν με ε/κύπριους εκπαιδευτικούς και να χαράξουν μια κοινή γραμμή πλεύσης.

Ωστόσο προσκρούουν στην αντίδραση των ηγεσιών τόσο της ΠΟΕΔ όσο και της ΟΕΛΜΕΚ που εξακολουθούν να ζουν στο δικό τους κόσμο.


Το τελευταίο διάστημα παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα άρθρα ενός εκπαιδευτικού, του κ. Χριστόδουλου Τζιονή που με την εβδομαδιαία αρθρογραφία του στον “Πολίτη” επιβεβαιώνει την άρνηση κάθε συνεργασίας.

Ωστόσο το πιο σημαντικό – κατά την άποψη μου – είναι το γεγονός ότι οι σκέψεις και οι απόψεις τους βασίζονται σε μια εντελώς εξωπραγματική αντίληψη των πραγμάτων.
Στο τελευταίο άρθρο του ΠΟΛΙΤΗΣ - 06/11/2009, Σελίδα: 12
αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι κάποιοι εκπαιδευτικοί μας δεν θέλουν να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει.

Ο αρθρογράφος αναφέρεται στην «Κουλτούρα ειρηνικής συμβίωσης» και αναπτύσσει τις σκέψεις του κάτω από τον ενδεικτικό τίτλο: “Κουλτούρα ειρηνικής συμβίωσης ή κουλτούρα αποδοχής των τετελεσμένων;”

Θα συμφωνήσω με όσα γράφει στην εισαγωγή του:
«Όλα του κόσμου τα στραβά και τα ανάποδα συμβαίνουν σ' αυτόν τον τόπο που, δυστυχώς, με τέτοιους ηγέτες σαν τους σημερινούς δεν πρόκειται να βρει τη σωτηρία του και να δει άσπρη μέρα. Με άλλα λόγια, θα λέγαμε πως για τον στόχο τής καλλιέργειας κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης, που εδώ και δύο χρόνια προωθεί το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, ισχύει απόλυτα η παροιμία τού λαού μας "ή στραβός είν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε".»

Θα συμφωνήσω όμως από την ανάποδη, υποδεικνύοντας ότι όντως κάποιοι αρμενίζουν στραβά, όπως ο συγγραφέας του άρθρου που διαστρέφει και τη φιλοσοφία και το στόχο της συγκεκριμένης πολιτικής.

Προσέξτε πως λειτουργεί η επιλεκτική μνήμη ή η διαγραφή πτυχών της ιστορίας:
«Ο σημερινός Υπουργός Παιδείας, όπως και η Κυβέρνηση τού Δημήτρη Χριστόφια, θα έπρεπε να γνωρίζουν πως η κάθαρση τής τραγωδίας επέρχεται μόνο με την απονομή τής δικαιοσύνης και την τιμωρία όσων οδηγήθηκαν στην ύβριν, δηλ. στην αλαζονική συμπεριφορά, με αποτέλεσμα να υπερβούν τον ηθικό και θεϊκό νόμο! Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Τούρκους.»

Ορθή η διαπίστωση. Πρέπει να επέλθει κάθαρση με την τιμωρία όσων οδηγήθηκαν στην ύβριν!
Μόνο που η ύβρις δεν άρχισε στις 20 Ιουλίου του 1974. Η 20η Ιουλίου ήταν η συνέχεια της ύβρεως που ξεκίνησε ήδη από τις πρώτες μέρες της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Και ξεκίνησε από εκείνους που ΔΕΝ αποδέχτηκαν την Ανεξαρτησία και την θεώρησαν ως σταθμό και εφαλτήριο για ολοκλήρωση του τελικού στόχου που ήταν για τη μερίδα αυτή των ε/κυπρίων η ένωση και για τη μερίδα των τ/κυπρίων η διχοτόμηση.

Αυτοί διέπραξαν πρώτοι την ύβριν στην οποία αναφέρεται ο κ. Τζιονής, ξεχνώντας βέβαια αυτή τη λεπτομέρεια.

Η θέση αυτή του κ. Τζιονή αποτελεί απτό παράδειγμα αποσπασματικής θεώρηση της ιστορίας. Την σπάζουν σε κομμάτια και προσπαθούν να ερμηνεύσουν την ιστορία.
Κατά την άποψη μου η θεώρηση αυτή είναι αντιεπιστημονική και δεν βοηθά στην εξαγωγή σωστών συμπερασμάτων.
Και για να προλάβω κάποιους καλοθελητές, ξεκαθαρίζω ότι όλα όσα έγιναν σε καμιά περίπτωση αθωώνουν την εισβολή, όπως αρέσκονται να λένε για να δημιουργήσουν αισθήματα ενοχής σε όσους υποστηρίζουν τη διαλεκτική εξέλιξη των πραγμάτων.

Ο αρθρογράφος, λοιπόν, διαστρέφει την πραγματικότητα όταν γράφει:
«… το Υπουργείο Παιδείας καλεί τους εκπαιδευτικούς να καλλιεργήσουν κουλτούρα ειρηνικής συμβίωσης με την άλλη πλευρά. Πραγματικά, είναι απορίας άξιον τι θα πρέπει να λένε και πώς θα πρέπει να ενεργούν οι εκπαιδευτικοί μας για την πραγμάτωση αυτού τού απαράδεκτου στόχου. Να αποκαλούν και να θεωρούν τους άρπαγες και κατακτητές ως φίλους μας; Να χορεύουν και να ανοίγουν αγκαλιές με αυτούς που σκότωσαν τους δικούς μας, που εξευτέλισαν τις γυναίκες μας, που εξακολουθούν να κρατούν και να εκμεταλλεύονται τα σπίτια μας, τα σχολεία, τις εκκλησίες και τις περιουσίες μας; Να συναγελάζονται με τους κατακτητές μας και να ξεχνούμε τον πόνο και την πίκρα μας για όσα οι άλλοι, οι εχθροί μας, ενήργησαν σε βάρος μας;»

Κρίμα! Κρίμα διότι με όσα γράφει δείχνει ότι δεν έχει κατανοήσει ούτε τη φιλοσοφία ούτε το στόχο της συγκεκριμένης πολιτικής όπως και γενικότερα της επαναπροσέγγισης.

Όταν οι συνάδελφοι του τ/κύπριοι κάνουν λόγο για την κατοχή, όταν μιλούν εναντίον των εποίκων, για την παρουσία κατοχικού τουρκικού στρατού στην Κύπρο, θεωρεί ότι αυτοί εντάσσονται μέσα σε όσα περιλαμβάνει η πιο πάνω αναφορά;

Αλήθεια, είδε κανένας το υπουργείο, την κυβέρνηση ή κάποιο κόμμα να λένε ότι η ειρηνική συμβίωση θα γίνει με τους έποικους, με τα στρατεύματα κατοχής ή με το κατοχικό καθεστώς;
Με λίγα λόγια ο κ. Τζονής και οι ομοϊδεάτες του θεωρούν ότι ο απλός τ/κύπριος είναι φονιάς, κατακτητής και όσα καταγράφει στην αναφορά του;
Ή για να το θέσω πιο σωστά, όλοι οι τ/κύπριοι είναι έτσι;
Και αν όχι γιατί να μην επιχειρήσουμε να συνδιαλλαγούμε μαζί τους;

Προχωρώντας πάρα πέρα μας λέει ότι οι Γάλλοι και οι Γερμανοί συμφιλιώθηκαν όταν η Γερμανία ζήτησε συγνώμη από τους Γάλλους και φέροντας ως παράδειγμα τους Παλαιστίνιους, διερωτάται πως θα εκλάμβαναν το ενδεχόμενο να εγκαινιάσουν πολιτική ειρηνικής συμβίωσης με τους Ισραηλίτες.
Αυτά τα δύο ατυχή – κατά την άποψη μου – παραδείγματα, αποδεικνύουν ότι οι συνταγές του κ. Τζονή και των ομοϊδεατών του, αποτελούν την καλύτερη συνταγή για τον οριστικό διαχωρισμό των απλών ανθρώπων των δύο κοινοτήτων.

Διότι μεταχειριζόμενοι αληθοφανή επιχειρήματα προσπαθούν να βάλουν τροχοπέδη σε κάθε προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ των απλών ανθρώπων των δύο πλευρών.
Περιμένει δηλαδή την Τουρκία να ζητήσει συγνώμη και μετά να γίνει οτιδήποτε;

Αλλά και όσον αφορά το παράδειγμα της Παλαιστίνης, αποκρύβει (διότι αποκλείεται να μην γνωρίζει) ότι υπάρχουν ομάδες παλαιστινίων και ισραηλινών που προσπαθούν να πετύχουν την ειρηνική συμβίωση.
Είναι άλλωστε γνωστό ότι αυτοί οι ισραηλινοί θεωρούνται προδότες από το σιωνιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ.

Ενώ λοιπόν καταλήγει στο συμπέρασμα ότι με την καλλιέργεια της κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης «προετοιμάζουμε του μαθητές μας και καλλιεργούμε το έδαφος για την αποδοχή των τετελεσμένων τής εισβολής αλλά και για την αποδοχή μιας απαράδεκτης και αντιδημοκρατικής λύσης», αποφεύγει να μας εξηγήσει πως μπορεί να συμβεί αυτό.

Και αυτό δυστυχώς είναι άλλο ένα δείγμα ότι οι υποστηρικτές του πλήρους διαχωρισμού (δήθεν μέχρι να βρεθεί η ιδανική λύση) αναλώνονται στην εκπόνηση συνθημάτων και διαστρέβλωση θέσεων χωρίς να είναι σε θέση να τεκμηριώσουν με το παραμικρό επιχείρημα τα όσα λένε.

Παρόμοια φαινόμενα έχουμε και με την περιβόητη θέση για απελευθέρωση ή με την πρόταση για το… ορθό Ναι!

_____________________________

ΜΝΗΜΕΙΟ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΒΡΕΤΑΝΩΝ

Διάβασα σήμερα στον τύπο ότι την Κυριακή 7 Νοεμβρίου θα τελεστούν στην κατεχόμενη Κερύνεια τα εγκαίνια μνημείου για τους Βρετανούς στρατιώτες που σκοτώθηκαν στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της δράσης της ΕΟΚΑ.
Θεωρώ αυτή την ενέργεια των Βρετανών που γίνεται σε συνεργασία με το κατοχικό καθεστώς ως απαράδεκτη.
Είναι μια προκλητική ενέργεια από πλευράς των βρετανών και πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσω το γιατί.
Φανταστείτε να δημιουργηθεί ένα μνημείο πεσόντων και απαγχονισμένων αγωνιστών της ΕΟΚΑ στην Αγγλία.
Είναι ποτέ δυνατόν;
Επίσης, είναι προκλητικό το ότι οι βρετανοί εκμεταλλεύτηκαν την ύπαρξη της κατοχής για να ανεγείρουν το μνημείο τους.


17 σχόλια:

Anef_Oriwn είπε...

Μιχάλη,

Τον φιλόλογο Χριστόδουλο Τζιονή τον παρακολουθώ εδώ και χρόνια στην ομολογουμένως ενδιαφέρουσα και πετυχημένη στήλη του “Γλωσσοσκόπιο” στον κυριακάτικο “Πολίτη”, όπου πραγματεύεται θέματα της ελληνικής γλώσσας. Εδώ και δυο μήνες απέκτησε και πολιτική στήλη [την “Καθ’ οδόν”] στον “Πολίτη” της Παρασκευής - μέχρι τότε την έγραφε κάποιος άλλος, ένα παλιό αποστασιοποιημένο στέλεχος της ΕΔΕΚ, ο οποίος όμως κάπου χάθηκε] ... Τα κείμενα του Τζιονη [στα οποία προσπαθεί να κάμει μια εξ αριστερών – δήθεν - κριτική της Αριστεράς, αφού ο ίδιος ως φαίνεται θεωρεί τον εαυτό του Αριστερό], μου θυμίζουν ορθογράφος με εθνικιστικές έμμονες και περγαμηνές και μου προκαλούν μια θυμηδία και μια ενστικτώδη αντίδραση. Ήδη έχω γράψει και δύο απαντητικά κείμενα για δύο προηγούμενα άρθρα του [το ένα είχε τίτλο για “Πόσο κομμουνιστές είναι οι κύπριοι σύντροφοι” και το άλλο “Το δούλεμα για την εκ περιτροπής Προεδρία”, αλλά έχουν μείνει στα συρτάρια μου] ... Δεν θα σχολιάσω [για την ώρα] τι γράφει στο σημερινό του κείμενο [επιφυλάσσομαι ...], αλλά υπολογίζω ότι σύντομα θα τον κάνουν παντιέρα οι πάσης φύσεως απορριπτικοί!

Meropi είπε...

Καλημέρα Μιχάλη μου.
Διαβάζω συχνά στον κυπριακό τύπο ότι όποιος επιδιώκει λύση ειρηνική και κατόπιν κάποιου συμβιβασμού, πρέπει περίπου να ντρέπεται, γιατί «δικαιώνει την εισβολή και κατοχή» της Κύπρου. Όπως πολύ σωστά επισημαίνεις όσοι υποστηρίζουν αυτή την άποψη ξεχνούν τα πιο κάτω: 1) ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από την ειρηνική και συμβιβαστική. Πάει και τέλειωσε. Και μόνο η απόπειρα να επιχειρήσουμε ένοπλη λύση θα οδηγήσει σε χειρότερη τραγωδία και ήττα. 2) Οι Τουρκοκύπριοι, είτε μας αρέσει, είτε όχι είναι συμπατριώτες μας. Δεν είναι εισβολείς. Εισβολέας είναι μόνο η Τουρκία. 3) Αν είχαμε αντιμετωπίσει τους Τουρκοκύπριους ως συμπατριώτες μας, αμέσως μετά την Ανεξαρτησία και κοιτάζαμε να φροντίσουμε να λειτουργήσει αυτή (η ανεξαρτησία) και όχι να την τορπιλλίσουμε, δεν θα φτάναμε ποτέ στην εισβολή. Είναι γνωστό ότι λίγο μόνο καιρό πριν την εισβολή, είχαμε φτάσει σχεδόν σε συμφωνία με τους Τουρκοκύπριους που με λίγη υποχώρηση από μέρους μας, θα πετυχαίναμε μόνιμη λύση. Δεν το κάναμε. Μετά την εισβολή ήταν πια αργά. 4) Αν δεν φροντίσουμε να τα βρούμε με τους Τουρκοκύπριους, η εναλλακτική λύση είναι η Διχοτόμηση. Να χωρίσουμε για πάντα τις τύχες μας και να διχοτομήσουμε για πάντα το νησί μας. Αυτό θέλουν?
Αχ, φοβάμαι πως αυτό θέλουν τελικά.

Ανώνυμος είπε...

Κι εγώ εκπαιδευτικός είμαι και πολλές φορές ντρέπομαι για αυτά που γράφουν κάποιοι συναδέλφοι μου. Εμείς θα έπρεπε να ήμασταν οι πρώτοι (μαζί με τους ιερείς και τους επισκόπους, αλλά καλύτερα να μην ασχοληθώ καθόλου με αυτούς για να μην γίνω σκληρός) που θα μεταδίδαμε στους νέους ανθρώπους τις αρχές της ειρήνης, της αδελφικότητας, της συνεργασίας, όπως άλλωστε πρεσβεύει και η θρησκεία μας. Αντί αυτού μπλέξαμε με τους κάθε λογής Τζιονήδες και Σέρτηδες που πιστεύοντας κιόλας ότι κάνουν εθνικό καλό μας τραβούν μετά μανίας στον γκρεμό.

Αθκειασερός

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω πως η ρίζα του προβλήματος είναι αυτό που επισημαίνεις, πως δηλαδή η ύβρις δεν ξεκινησε την 20η Ιουλίου. Με αυτή τους την "παράλειψη" ο Τζιονής και οι ομοιδεάτες τους ξεχνούν και το πραξικόπημα, θεωρούν πως οι Τούρκοι μια καλή πρωία που δεν είχαν κάτι άλλο να κάνουν μας έκαναν την εισβολή, αλλά ξεχνούν επίσης πως ήδη από το 63 το κράτος δεν λειτουργούσε όπως θα έπρεπε - για να το θέσουμε ευγενικά.

Αμαδρυάς είπε...

Δυστυχώς απόψεις σαν αυτές του κ. Τζιονή τις φέρει μια μεγάλη μερίδα των εκπαιδευτικών και ειδικά των φιλολόγων.

Είναι αυτή την εθνικιστική αντίληψη που καλλιεργούμε και αναπαράγουμε στο λόγο και στις πρακτικές μας μέσα στα σχολεία.

Δε φτάνει που καμιά γενιά Κυπρίων-ούτε οι προηγούμενες, εμείς-δε διδάχτηκαν ποτέ την πραγματική ιστορία του τόπου και την εξέλιξη των σχέσεων με την Τ/κ κοινότητα,δε θέλουμε ούτε σήμερα να γίνει αυτό! Ούτε καν αναφορά να γίνεται στην ύπαρξή της!

Γεμίσαμε τις ψυχές και τα μυαλά των παιδιών με στείρο
"πατριωτισμό " και εθνικοφροσύνη, τους διαπαιδαγωγούμε σαν κανονικούς ρατσιστές, κι αυτό το μόνο που τους αφήνει είναι το μίσος και η προκατάληψη, όχι όμως και η συνειδητή αγάπη προς τον τόπο τους , το λαό του τόπου και η επιθυμία για ανατροπή της διχοτόμησης. Αυτό δηλαδή που συνιστά τον αληθινό πατριωτισμό σήμερα στην Κύπρο.

Μα ούτε και καμιά διάθεση έχουν τα παιδιά να διακυβεύσουν οτιδήποτε για αυτό που ονομάζουν απελευθέρωση όσοι διαφωνούν με τη λύση-επανένωση. Και ευτυχώς.

Διερωτώμαι αν ζουν μέσα στα σχολεία και μέσα στους νέους όσοι-και ο κ. Τζιονής- θέλουν να συνεχίσουμε να εκπαιδεύουμε τα παιδιά με μύθους.

Πώς είναι δυνατό , ένας εκπαιδευτικός και μάλιστα φιλόλογος να διαφωνεί να ακουστεί π.χ Τ/κ ποίηση στα σχολεία, κείμενα που αναφέρονται στη φιλία και τη συνύπαρξη; Είναι ή δεν είναι ρατσιστική και σοβινιστική στάση να μη θέλει ένας εκπαιδευτικός να αντικρίσουν τα παιδιά Τ/κ μαθητές , να γνωριστούν και να μιλήσουν, να ανταλλάξουν ιδέες και να δουν πώς σκέφτονται ως νέοι-παιδιά αυτού του τόπου;

Δεν είναι καθαρός ρατσισμός να μη θέλεις να αντικρίσεις Τ/κ εκπαιδευτικό, να τον δεις ως άνθρωπο, να δεις πώς σκέφτεται για τον τόπο του; Εκτός κι αν θεωρείς πως αυτός δεν είναι "τόπος του" και πως η γέννησή του εδώ είναι ένα λάθος της ιστορίας που πρέπει να διορθώσουμε σήμερα -αλλά δεν μας λένε και το πώς.

Τι φοβάται ο κ. Τζιονής; Μα είναι καθαρό: Μήπως πέσουν τα τείχη μεταξύ ανθρώπων και αυτό εκφραστεί και σε αγώνα για επανένωση.

Και ας μην κάνουν αυτή την ιστορική και πολιτική αλχημεία να ταυτίζουν τους Τ/κ με την Τουρκία και το στρατό και τους εποίκους. Τουλάχιστον κάποιος που σπούδασε ιστορία, δεν επιτρέπεται να έχει τέτοια παραμορφωμένη αντίληψη της ιστορικής πορείας μιας κοινότητας στον τόπο του τον ίδιο!

Όσο για τα πατριωτικά μηνύματα που εκπαιδευτικοί αυτής της σχολής εκπέμπουν στους μαθητες, ας μας επιτρέψει ο κ. Τζιονής να αμφιβάλλουμε : Οι νέοι χλευάζουν σήμερα τα κούφια λόγια και αναζητούν έναν πειστικό, αληθινό λόγο απ΄το σχολείο και από μας τους καθηγητές τους και όχι πια τα φθαρμένα συνθήματα τα οποία ανέθρεψαν εμάς τους παλιότερους και με τα οποία καταστρέψαμε το νησί. Και τους το παραδίνουμε μισό και από πάνω τους αφήνουμε και υποθήκες να το κρατήσουν μισό πάση θυσία και αν είναι δυνατόν και με ένα ψηλό τείχος να μας προστατεύει!

Δε θα ακολουθήσουμε τον κ. Τζιονή. Μέσα στα σχολεία τόσα χρόνια πειστήκαμε πως οι νέοι άλλα όνειρα έχουν ανάγκη!

Υπάρχουν και εκπαιδευτικοί που διαπαιδαγωγούν τα παιδιά σε άλλες αξίες απ΄το μίσος και το διαχωρισμό. Σε αυτές που είναι οι πιο δυνατές και που μόνο αυτές αμφισβητούν πραγματικά την κατοχή και τη διχοτόμηση. Οι αξίες του κ. Τζιονή, τόσα χρόνια πού οδήγησαν;

buhda είπε...

Οι εθνίκιες παρωπίδες οδηγούν σε στρεβλωτικές νοητικές διεργασίες. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε στον Τύπο, ηλεκτρονικό και έντυπο.Ο οίκτος μου για τοιούτου τύπου συγγραφείς αν και ελάχιστος είναι δεδομένος.
Όσον αφορά τους Άγγλους, αν αυτό αληθεύει, η κυπριακή ρήση"Η πελλάρα έννεν πάνω στα βουνά" είναι μάλλον αυταπόδεικτη.Περαστικά-μας.

Μιχάλης είπε...

@ Anef_Oriwn

Αναμένω με ενδιαφέρον να δω την άποψη σου.
Το αν θα τον κάνουν παντιέρα οι απορριπτικοί, θα δείξει…

Μιχάλης είπε...

@ Meropi

Δυστυχώς τα φαντάσματα του παρελθόντος επιστρέφουν.
Παλαιότερα όποιος εναντιωνόταν στην ένωση ήταν ανθέλληνας και προδότης.
Σήμερα όποιος είναι υπέρ της Δ.Δ.Ο. είναι πάλι ανθέλληνας και προδότης.

Όσον αφορά τους τ/κύπριους θα έλεγα ότι οι ίδιοι άνθρωποι λένε ότι τους θεωρούν συμπατριώτες μας, ωστόσο όταν ζοριστούν λίγο τους εντάσσουν μέσα στο γενικότερο πλαίσιο των τούρκων, των κατακτητών και πάει λέγοντας.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που κάποιοι από αυτούς μας λένε ότι και οι τ/κύπριοι είναι έποικοι από το 1571!!!

Δυστυχώς αγαπητή μου, κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι οι τ/κύπριοι πρέπει να είναι σύμμαχοι και όχι εχθροί μας.
Και αντιλήψεις όπως αυτές του κ. Τζονή αλλά και άλλων εκπαιδευτικών και μη, κάθε άλλο παρά οδεύουν προς αυτή την κατεύθυνση.

Μιχάλης είπε...

@ Αθκειασερός

Συμφωνώ μαζί σου.
Θα ήθελα όμως, αν το θέλεις, να μας πεις πως μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα και να αντιστραφεί το κλίμα.
Επίσης, τι φταίει και η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών μας είναι τόσο, μα τόσο συντηρητικοί;

Μιχάλης είπε...

@ strovoliotis

Και δυστυχώς η ύβρις συνεχίζεται. Και τη συνεχίζουν όσοι βλέπουν ως ιδανική λύση την ίδρυση ενός δεύτερου ελληνικού κράτους.
Και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από τη συνέχεια αυτού που ξεκίνησε το ‘60.

Μιχάλης είπε...

@ Αμαδρυάς

Σωστά εντοπίζεις ότι αυτές τις απόψεις τις έχουν κυρίως φιλόλογοι. Παραδείγματα με ονόματα υπάρχουν αρκετά.

Θα έλεγα ότι δύσκολα θα διαφωνούσα με κάποια από τις επισημάνσεις σου. Θα πρόσθετα μάλιστα ότι η μη πραγματική ιστορία που μας διδάσκουν, σήμερα επιχειρείται από κάποιους να αποκατασταθεί.
Και ποιο είναι το τραγικό;
Αυτοί που προσπαθούν να αποκαταστήσουν την ιστορία, θεωρούνται… παραχαράκτες και διαστρεβλωτές της ιστορίας!!!

Ωστόσο, κάποιοι θα πρέπει να μας δώσουν τον ορισμό του πατριωτισμού.
Τι είναι ο πατριωτισμός; Τα μεγάλα, παχιά και ανεφάρμοστα λόγια;
Πραγματικά είναι άξιον απορίας, πως είναι δυνατόν οι άνθρωποι που υποτίθεται αναλαμβάνουν να φωτίσουν τα παιδιά μας, να δημιουργούν όλη αυτή τη συσκότιση.

Ωστόσο, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι υπάρχουν άνθρωποι σε αυτό τον τόπο, υπάρχουν ε/κύπριοι που προτιμούν να μείνουμε έτσι, να διχοτομηθεί τελειωτικά το νησί για να νιώθουν ότι διασφαλίζουν με αυτό τον τρόπο τον ελληνισμό στην Κύπρο.
Όμως είναι έτσι τα πράγματα;

Φαίνεται πάντως ότι η συντριπτική πλειοψηφία των νέων δεν ακολουθεί τα μηνύματα τους.
Αυτό βέβαια θα διαφανεί στο άμεσο μέλλον και ελπίζω ότι δεν θα διαψευστώ.

Μιχάλης είπε...

@ buhda

Δυστυχώς αυτό με τους Άγγλους είναι αληθές.

Ανώνυμος είπε...

Κώστας

Δυστυχώς αγαπητέ Μιχάλη κάποιοι εκπαιδευτικοί έχουν αναλάβει το ρόλο της δηλητηρίασης των νέων μας με ιδεοληψίες και παχιά λόγια.

Όπως διαπιστώνω υπάρχει μια συγχορδία που περιλαμβάνει τον Αρχιεπίσκοπο (τον είδα απόψε να κινδυνολογεί και να κάνει σενάρια) την τριανδρία του ΔΗΚΟ και άλλους με σκοπό να αναστήσουν το μέτωπο του 2004.

Και δυστυχώς αυτοί επιχειρούν και πάλι να σπείρουν το φόβο μέσα στον κόσμο μιλώντας γενικά και αόριστα και κυρίως χωρίς να έχουν οποιοδήποτε απτό στοιχείο ή αποτέλεσμα από τις συνομιλίες.

Στέφανος είπε...

Ουσιαστικά ο Χρίστος Χρίστου, άλλως Άνευ_Ορίων, έλεγε ότι επειδή ο Λυσσαρίδης εγέρασε, πρέπει να κάτσει σπίτι του και να κρύψει. Δηλαδή με την ίδια λογική, θα έπρεπε κάποιος να πει και του Χρίστου που εκωλογέρασε, να κάτσει σπίτι του, να μην μιλά και να μην γράφει.

Αλλά για να λέμε και τα πράγματα ως έχουν, ο Λυσσαρίδης ούτε ακράτεια έχει, ούτε στυτική δυσλειτουργία έχει. Είναι σε εξαιρετική κατάσταση συγκρινόμενος με την κατάντια του Ά-Χριστου Α-Χρίστου.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ.

Η επιτροπή, που κρατά ζωντανή την ελπίδα για δίκαιη, βιώσιμη και δημοκρατική λύση του κυπριακού προβλήματος, απέδωσε πολύ εύστοχους χαρακτηρισμούς, που προσομοιάζουν πλήρως τη χυδαία συμπεριφορά κάποιων.

Ο Ιωαννίδης, απόγονος του Ιωαννίδη της Χούντας, δεν άντεξε. Έδειξε τον πραγματικό του εαυτό, που είναι εμπλουτισμένος με τη ναζιστική/σταλινική νοοτροπία:

"ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΑ, ΜΕΝΕΙ,
ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ,
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ"

Μιχάλης είπε...

Αγαπητέ μου Στέφανε

Διερωτώμαι ποια σχέση έχει αυτό που έγραψες με την ανάρτηση.

Εν πάση περιπτώσει, επειδή τυγχάνει να γνώρισα τον Άνευ Ορίων, ΣΕ ΒΕΒΑΙΩΝΩ ότι γελοιοποιείσαι τόσο εσύ όσο και άλλοι που τον ονομάζεται Χρίστο Χρίστου.

Καμία σχέση ο οποιοσδήποτε Χρήστου με τον Άνευ.

Καταλήγεις με το εξής:

"ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΑ, ΜΕΝΕΙ,
ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ,
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ"

Ακριβώς αυτό συνέβη σε μένα με το Christofias Watch.
Επειδή δεν συμφώνησα, με εξαφάνισαν!!!

Eva Neocleous είπε...

Μιχάλη,
είχα διαβάσει το άρθρο του κ. Τζιονή, στο οποίο ασκείται έντονη κριτική στο στόχο του Υ.Π. "Καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης, αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας Ε/κ και Τ/κ με στόχο την απαλλαγή από την κατοχή και την επανένωση της πατρίδας και του λαού μας".Ο κ. Τζιονής διαφωνεί με το στόχο και αναπτύσσει μια επιχειρηματολογία, την οποία αντέκρουσες τόσο εσύ όσο και η Αμαδρυάδα και άλλοι σχολιαστές.Επειδή σε γενικές γραμμές συμφωνώ με τα όσα επισημάνατε, θα σταθώ σε κάποιες άλλες πτυχές.
Ο στόχος αυτός, μετά από τις περσινές αρχικές αντιδράσεις και επιφυλάξεις των οργανωμενων εκπαιδευτικών(μιλώ κυρίως για την ΟΕΛΜΕΚ), έγινε αποδεκτός, μάλιστα, αφού η οργάνωσή μας συζήτησε με τον Υπουργό και κατέθεσε τις επιφυλάξεις/προτάσεις της, έστειλε εγκύκλιο στα σχολεία και καλούσε τους καθηγητές να εργαστούν για την υλοποίησή του.Βέβαια, αυτό δε σήμαινε στην ουσία και αποδοχή απ΄όλους κι ούτε και υπήρξε μεγάλη προθυμία και ανταπόκριση.
Όμως, δράσεις αναπτύχθηκαν, εκδηλώσεις έγιναν ( το ίδιο το Υπουργείο καθόρισε το πλαίσιο των δραστηριοτήτων).Αν θέλει κάποιος μπορεί να ανατρέξει στην ιστοσελίδα του Υ.Π. και να βρει την εγκύκλιο και τις εισηγήσεις για τρόπους προώθησής του.
Με την ΠΟΕΔ ίσχυσε κάτι ανάλογο,αποδοχή του στόχου με εξαίρεση "τις επισκέψεις",είναι γνωστό το θέμα και οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν από την εγκύκλιο της ΠΟΕΔ.
Αντιδράσεις υπήρξαν πέρσι, και από μέλη της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής, οι οποίες στη συνέχεια κι αφού συζήτησαν οι βουλευτές με τον Υπουργό(ο οποίος και διαβεβαίωσε για μη ανάληψη δράσεων που προκαλούσαν τις ευαισθησίες), φάνηκε να εκλείπουν.
Φέτος, παραμένει ο στόχος(ως ένας από τους δύο υπό έμφαση) και αυτό αποτελεί συνήθη πρακτική του Υ.Π. και για τους άλλους στόχους, προκειμένου να υλοποιηθούν.
Μπορεί να δοθεί περισσότερη σημασία, μπορεί όμως και όχι.Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες (σχολικη μονάδα, εκπ/κοί, μαθητές, περιβάλλον, βούληση κ.λπ.).
Στο άρθρο του ο κ. Τζιονής απαξιώνει το στόχο.Ταυτίζει τους Τ/κ με την Τουρκία, τον κατοχικό στρατό και τους εποίκους.
Όσοι δηλαδή κ.Τζιονή υιοθετούν το στόχο και τη φιλοσοφία του ,δεν αγαπούν την πατρίδα τους;Δεν νοιάζονται για την απαλλαγή από την κατοχή;
Σας πληροφορώ ότι νοιάζονται, όπως νοιάζονται και για την επανένωση της πατρίδας μας.

Μιχάλης είπε...

Αγαπητή Εύα,

Δυστυχώς όλα αυτά είναι γνωστά.
Και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τους λόγους άρνησης.

Και δεν είναι μόνο ο κ. Τζιονής που ταυτίζει τους τ/κύπριους με την Τουρκία και τους έποικους.
Είναι γενικότερη φιλοσοφία που δεν έχει να κάνει με την ιστορική πραγματικότητα.