Χθες το πρωί κουβεντιάζοντας με τον συνάδελφο τον Αρτέμη, είπαμε ότι έχουμε καιρό να πάμε στην κατεχόμενη Λευκωσία και να δούμε τον φίλο μας τον Κιαμίλ.
Συμφωνήσαμε ότι εντός των ημερών θα πηγαίναμε μια βόλτα για να τον δούμε.
Το απόγευμα πήρα ένα μήνυμα από τον διευθυντή του ΑΣΤΡΑ που μου έλεγε να στείλω στο σταθμό ήχο με τη φωνή του Κιαμίλ.
Έπαθα σοκ!
Με πληροφορούσε ότι σκοτώθηκε σε τροχαίο!
Τον πάτησε αυτοκίνητο.
Ήταν 87 χρονών αλλά φαινόταν 50άρης.
Ζωντανός άνθρωπος, δραστήριος, έντονα πολιτικοποιημένος.
Θυμούμαι τον γνώρισα για πρώτη φορά λίγο μετά που άνοιξαν τα οδοφράγματα το 2003.
Κανονίσαμε να του πάρω μια συνέντευξη η οποία μεταδόθηκε τότε από τον ΑΣΤΡΑ.
Ο Κιαμίλ έχει πλούσια προσωπική ιστορία.
Ξεκίνησε τη ζωή του στο μικρό τ/κυπριακό χωριό Ιστιντζιά της Πάφου.
Οι δυσκολίες διαβίωσης τον οδήγησαν στη Λευκωσία όπου δούλεψε σαν τσαγκάρης.
Εντάχθηκε στη δύναμη της ΠΕΟ και από τότε ξεκίνησε μια άλλη φάση της ζωής του με έντονη ανάμιξη στα συνδικαλιστικά και τα πολιτικά πράγματα της εποχής.
Ήταν μέλος του Τουρκοκυπριακού γραφείου της ΠΕΟ, μέλος του Δ.Σ. της συντεχνίας Υποδηματεργατών της ΠΕΟ και της Τουρκοκυπριακής Συντεχνίας Υποδηματεργατών.
Μέσα από την ΠΕΟ δούλεψε δραστήρια για την οργάνωση των Τ/κυπρίων συναδέλφων του.
Ύστερα έγινε μέλος του ΑΚΕΛ διετέλεσε γραμματέας του κόμματος στην Ομορφίτα και Γραμματέας του Μορφωτικού Συλλόγου ΤΕΚ.
Όπως και άλλοι προοδευτικοί Τ/κύπριοι κυνηγήθηκε από τους ακροδεξιούς της ΤΜΤ.
Διακινδύνευσε τη ζωή του αλλά δεν τα έβαλε κάτω ούτε όταν ακόμη σύντροφοι του έπεφταν θύματα της εθνικιστικής μισαλλοδοξίας των ακραίων Τ/κυπρίων, ούτε όταν δολοφονείτο ο φίλος του Ντερβίς Καβάζογλου.
Κατηγορήθηκε πολλές φορές ως προδότης επειδή είχε σχέσεις με Ε/κύπριους. Απειλήθηκε, παρενοχλήθηκε. Δεν τα έβαλε κάτω, όπως και πολλοί άλλοι Τ/κύπριοι.
Η τουρκική κατοχή τον απέκοψε, όπως χιλιάδες άλλους Ε/κύπριους και Τ/κύπριους από τους φίλους και τους συντρόφους του.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη χαρά του όταν μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων μπόρεσε να συναντηθεί με τους Ε/κύπριους φίλους και συντρόφους του.
Ήταν παρόν σε κάθε εκδήλωση που διοργανωνόταν στις ελεύθερες περιοχές από το ΑΚΕΛ ή την ΠΕΟ, πρόθυμος πάντοτε να προσφέρει όποια βοήθεια του ζητηθεί.
Καλοκάγαθος άνθρωπος, γεμάτος αγάπη για την Κύπρο, πικραμένος από όσα έγιναν και μοίρασαν το νησί μας.
Μόνιμη επωδός του, μόνιμη έγνοια του, ήταν να δει λυμένο το κυπριακό, να δει απαλλαγμένη την Κύπρο από την κατοχή και τον τουρκικό κατοχικό στρατό.
Έφυγε όμως αναπάντεχα χωρίς να δει το όνειρο του να εκπληρώνεται.
Ας ελπίσουμε ότι τελικά το όνειρο του θα εκπληρωθεί.
Έχουμε χρέος να βοηθήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση, ε/κύπριοι και τ/κύπριοι παρά τις επιθέσεις που δεχόμαστε από διάφορους.
Και αυτό θα κάνουμε. Θα συνεχίσουμε.
Στο καλό φίλε Κιαμίλ…
20 σχόλια:
Φιλε μου Μιχαλη καλημερα.
Πραγματικα ειναι κριμα οταν χανονται με τετοιον τροπο ωραιοι ανθρωποι.Ανθρωποι που αγωνιζονται για τα ονειρα τους και προσφερουν.Περα απο τη δραση του ,τον ανθρωπο Κιαμηλ Τουντζελ δεν τον γνωριζα πρωσοπικα.Δεν μου ειναι ομως δυσκολο να καταλαβω τα συναισθηματα αυτων που τον γνωριζαν.Ισως τελικα οι ανθρωποι σαν αυτον να δουν τα ονειρα τους να εκπληρωνονται.Συντομα ισως, ποιος ξερει.Η τουλαχιστον να προσπαθουν να τα κανουν πραγματικοτητα.
Καλοτάξιδος εκεί που πηγαίνει.
Τι ανόητο τέλος για έναν άνθρωπο που έφτασε σε αυτή την ηλικία τόσο θαλερά, τι ανόητο και πόσο θλιβερό.
Δεν τον ήξερα.
Καθώς διάβαζα το ωραίο και φορτισμένο σου αφιέρωμα, το μόνο που μου πέρασε από το μυαλό ήταν η σκέψη "ένας αυθεντικός πατριώτης έφυγε".
Τέτοιοι άνθρωποι όταν φεύγουν φτωχένει ο τόπος, γι' αυτό χρέος μας είναι να φροντίζουμε να τους αναπληρωνουμε, με τη στάση, τον χαραχτήρα, τον αγώνα για το καλό του τόπου να διαπαιδαγωγούμε και να πύθουμε πως αξίζει να αγωνίζεται κάποιος για την ειρήνη την συνύπαρξη των λαών, τα δίκαια των εργαζομένων και του τόπου. Τέτοιους ανθρώπους πρέπει να τους έχουμε ως παράδειγμα και ν' ακολουθουμε τ' αχνάρια τους. Σταύρος Λ.
Σίγουρα η όλη ιστορία και η δράση του Κιαμίλ Τουντζέλ δείχνουν ότι όταν οι άνθρωποι παραμερίσουν τον εθνικισμός μπορούν να συνυπάρξουν και να πορευτούν μαζί για καλύτερες μέρες και για τους ιδίους αλλά και γενικότερα για τον τόπο τους [όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση η Κύπρος] ... Δυστυχώς τα όνειρα του Κιαμίλ δεν ευοδώθηκαν [ακόμα] ... Άραγε σου όμως, γιατί αυτούς τους ανθρώπους τους συναντάμε σχεδόν ΜΟΝΟ στην Αριστερά;
Επειδή η ιδεο΄λογία της αριστερας δεν πάσχει από εθνικισμό. Δεν κάνει διαχωρισμό των ανθρώπων ανάλογα με την εθνική καταγωγή, αλλά με βάση την ταξική θέση στη κοινωνία. Γιατί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε οι εργαζόμενοι σε όποιο έθνος κι αν ανήκουν. Αυτοί που θέλουν να υπάρχει αντιπαράθεση μεταξύ εθνοτήτων, θρησκειών, κ.λ.π. είναι η πλουτοκρατία, οι μεγάλες παγκόσμιες εταιρίες, γιατι έτσι κερδίζουν στην πλάτη των λαών. Σταύρος Λ.
@ theologos
Σημασία έχει να συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα, κόντρα στους εθνικισμούς, στις ακρότητες και τις ισοπεδωτικές προσεγγίσεις.
@ politispittas
Όντως, έφυγε ένας αυθεντικός πατριώτης…
@ Σταύρος
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Το κενό που αφήνουν τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να το αναπληρώνουμε.
Άσχετα με τις δυσκολίες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
@ Anef_Oriwn
Την απάντηση την έδωσε ο Σταύρος.
Διαβάζοντας την ανάρτηση σου αυτή αγαπητέ μου Μιχάλη αναρωτήθηκα για μια ακόμη φορά τι έφταιξε και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Πώς καταντήσαμε έτσι, να θεωρούμε και οι μεν και οι δε "προδότες" όσους προσπάθησαν να αφήσουν κατά μέρος τις όποιες διαφορές (γλώσσας, θρησκείας κλπ) και να νιώσουν ότι είμαστε όλοι συνοδοιπόροι στην ίδια πατρίδα.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει το συμπατριώτη μας.
Αγαπητή μου Meropi
Φταίξαμε στο ότι αφήσαμε τον εθνικισμό να κυριαρχήσει.
Φταίμε διότι ακόμα και σήμερα μετά την καταστροφή δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τι έφταιξε και νομίζουμε ότι να επιμένουμε στον εθνικισμό μας που τον συγχύζουμε με τον πατριωτισμό επιτελούμε εθνικό έργο τρομάρα μας.
Θεωρείς τυχαίο ότι εμείς οι αριστεροί θεωρούμαστε προδότες από τους εθνικιστές;
Θεωρείς τυχαίο ότι ο κάθε Κιαμίλ θεωρείτο προδότης από τους δικούς του εθνικιστές;
Θεωρείς τυχαίο ότι οι εθνικιστές ένθεν και ένθεν στην ουσία πάλεψαν και παλεύουν για το ίδιο πράγμα;
Δυστυχώς όχι, δεν είναι τυχαίο.
Και αν δεν κάνουμε αυτοψία, σωτηρία δεν έχουμε.
Ρε Μιχάλη, τουλάχιστον κάτω από τον αποχαιρετισμό στον νεκρό, βγάλε αυτά τα ξεράσματα, έλεος!
Έχεις δίκαιο Γιώργο. Για αυτό και διέγραψα 3 υβριστικά προς το νεκρό σχόλια.
Σωστά έπραξες Μιχάλη.
Αφου η τακτικη σου ειναι να μη σβηνεις μηνυματα καλά έκανες και διεγραψες τα υβριστικά σχολια για τον συγκεκριμενο ανθρωπο.
Καποιοι δεν εχουν το θεο τους τελευταία δεν σεβονται τιποτε και κανενα.
Αλλα παντα ετσι ειναι οι ακροδεξιοι
ενώ οι ακροαριστεροί σέβονται τους νεκρούς !!!
ποτέ δεν γούσταρα ΚΑΙ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΑ τον ΤΑΣΣΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ !
από τη μέρα του θανάτου του οι αριστεροί των βρίζουν !!!!
ακόμη και σήμερα ανήμερα του μνημόσυνου του δέχεται υβριστικά σχόλια από εσάς τους αριστερούς μέσα στο διαδίκτυο !!!!
Ανώνυμος 12/12/2010 3:24 μμ
Δεν γνωρίζω σε ποιους αναφέρεσαι και σε τι αναφέρονται αυτοί.
Εγώ αναφέρομαι σε ύβρεις που όσοι πρόλαβαν να τις διαβάσουν τις διάβασαν πριν τις σβήσω.
Αν αληθεύουν αυτά που λες τα καταδικάζω απερίφραστα.
Μιχάλη αναφέρομαι σε κάποιους ανώνυμους και ψευδώνυμους που γράφουν σε συγκεκριμένα αντιπολιτευόμενα μπλοκς.
πιστεύω ότι το μόνο που καταφέρνουν είναι να προκαλούν ζημιά στη συγκυβέρνηση και στη εικόνα της συνεργασίας ΑΚΕΛ – ΔΗΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΜΑΣ .
κάποτε η σιωπή είναι χρυσός !!!!
γιατί να προκαλούμε με τα σχόλια μας ,μερίδα οπαδών του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ ?
Η ΠΡΩΤΙΑ ΘΕΛΕΙ ΠΕΡΙΣΚΕΨΗ, ΣΥΝΕΣΗ , ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΚΟΤΗΤΑ .
Θα έλεγα στον Ανευ ότι εκτός από το ότι τέτοιοι άνθρωποι όπως ο Τουντζέλ ανήκουν κατά κύριο λόγο στην Αριστερά, είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι της Αριστεράς έχουν και μια ξεχωριστή ευαισθησία.
Και αυτό πρέπει να το πιστώσουμε στην Αριστερά.
Απόδειξη αυτό το ιστολόγιο και ο συγγραφέας του.
Μιχάλη υποκλίνομαι αν και δεν ανήκω στην Αριστερά.
Κ.Γ.,
Το ερώτημα ΜΟΥ ήταν πιο πολύ ρητορικό!
O PIO PANW ANEF O RHTORAS DEN EIMAI EGW !!!!!!
EGW EIMAI O ANEF ME HTA STO TELOS !!!!
Δημοσίευση σχολίου