Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ 1974



Η περίοδος 1963 – 1974 ήταν η πιο ταραγμένη περίοδος της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας αφού οι συγκρούσεις μεταξύ ε/κ και τ/κ αλλά και οι εσωτερικές διαμάχες μεταξύ των δύο κοινοτήτων δημιούργησαν πολύ τραυματικές εμπειρίες.

Το μεγαλύτερο κτύπημα ήρθε το 1974 με το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή που εκτός του ότι χώρισανε τους κατοίκους στα δύο, προκάλεσαν και αβάστακτο πόνο στους ανθρώπους.

Κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής σημειώθηκαν και εγκλήματα.
Ένθεν και ένθεν. Όχι μόνο από τη μια πλευρά.
Πόλεμος ήταν.
Δεν έχει σημασία αν τα διέπραξαν στρατιώτες ή άτακτοι. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Νεκροί και αγνοούμενοι ανεξαρτήτως ηλικίας.
Ξέρουμε ότι οι αναφορές σ’ αυτά τα εγκλήματα ενοχλούν μερικούς και στις δύο κοινότητες.

Οι δολοφονίες στο Παλαίκυθρο
Στις 17 Αυγούστου ένα μεγάλο έγκλημα γινόταν στο κατεχόμενο σήμερα Παλαίκυθρο.
Τουρκοκύπριοι εξτρεμιστές επιτέθηκαν στο χωριό. Τέσσερεις νεαροί τουρκοκύπριοι
εκτέλεσαν εν ψυχρώ τις οικογένειες Σουππουρή και Λιασή.
Οι μόνοι που επέζησαν ήταν τα αδέλφια Πέτρος και Κωστάκης Σουππουρής, 10 και 8 χρονών αντίστοιχα. Ο πρώτος είχε μάλιστα τραυματιστεί.

Μετά το έγκλημα μπήκε στο Παλαίκυθρο ο τουρκικός στρατός.
Με διαταγές των αξιωματικών οι τραυματίες μεταφέρθηκαν για περίθαλψη ενώ διατάχθηκε το θάψιμο των νεκρών.
Οι τραυματίες έμειναν περίπου ένα μήνα στο χωριό Βόνη και μετά μεταφέρθηκαν στις ελεύθερες περιοχές.

Τα δύο αδέλφια είδαν τους γονείς, τα αδέλφια και άλλα συγγενικά τους πρόσωπα να πέφτουν νεκρά από τις σφαίρες των δολοφόνων.

Τα οστά σχεδόν όλων των μελών της οικογένειας Σουπουρή βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο μετά από εκσκαφές της ΔΕΑ το 2009.
Έτσι μετά από 35 χρόνια ο Πέτρος και ο Κώστας έθαψαν τα οστά των γονιών και των αδελφών τους πλην του αδελφού τους Γιάννη.
Το σημαντικό ήταν πως στην κηδεία παραβρέθηκαν και κατάθεσαν στεφάνια και τουρκοκύπριοι.
Ο Πέτρος εκλαμβάνει αυτή την ενέργεια ως μια έκφραση συγνώμης. Συγνώμης από ανθρώπους της Τουρκοκυπριακής κοινότητας, οι οποίοι ωστόσο δεν έφταιξαν σε τίποτε. Δεν ήταν αυτοί που εγκλημάτησαν εναντίον της οικογένειας και των ιδίων.

Αλόα, Μαράθα, Σανταλάρι
Στις 14 με 16 Αυγούστου συντελέστηκε ένα άλλο μεγάλο έγκλημα.
Σε τρία τουρκοκυπριακά χωριά της επαρχίας Αμμοχώστου ελληνοκύπριοι εξτρεμιστές συνέλαβαν, εκτέλεσαν και έκαψαν όσα γυναικόπαιδα βρήκαν στα χωριά Αλόα, Μαράθα και Σανταλάρι.

Για το μακελειό αυτό ελάχιστοι ε/κύπριοι γνώριζαν. Μέχρι που άνοιξαν τα οδοφράγματα.

Έξω από το κάθε χωριό υπάρχουν οι ομαδικοί τάφοι των νεκρών γυναικοπαίδων και γερόντων. Μεταξύ των δολοφονημένων είναι και ένα παιδί 16 ημερών και άλλα παιδιά από 3 μέχρι 15 χρόνων.
Για το έγκλημα αυτό γίνεται αναφορά σε ένα ντοκιμαντέρ του Αντώνη Αγκαστινιώτη.
Ένας βοσκός, ο Κασίμ Ερές, από τους ελάχιστους επιζώντες λέει ότι στις 14 Αυγούστου ήταν έντονη η παρουσία ελληνοκυπριακού στρατού. Κάποιος ελληνοκύπριος γνωστός του από το γειτονικό χωριό Περιστερονοπηγή Αμμοχώστου είδε τον Ερές και σαρκαστικά τον ρώτησε σαρκαστικά: “Ρε Κασίμ, μα ζεις ακόμα;”

Ο Αρίφ Φαϊτ αφηγείται ότι στις 14 Αυγούστου ελληνοκύπριοι συνέλαβαν όλους τους ενήλικες άνδρες μεταφέροντας τους με φορτηγά αρχικά στη Λάρνακα και μετά στη Λεμεσό. Όταν συντελέστηκε το έγκλημα οι ίδιοι δεν ήταν εκεί.
Ο ίδιος έχασε γυναίκα και δύο μικρά παιδιά, το δεύτερο μόλις 16 ημερών.

Στις 20 Αυγούστου έφτασαν στην περιοχή τα στρατεύματα εισβολής. Πληροφορήθηκαν για το συμβάν και ξεκίνησαν εργασίες εκταφής.
Στην Αλόα βρέθηκαν 37 πτώματα. Λίγες μέρες μετά σε σκουπιδότοπο έξω από τη Μαράθα ανευρέθηκαν άλλα 89 διαμελισμένα και καμένα πτώματα.
Το συμβάν έκανε τον γύρο του κόσμου. Μόνο οι ε/κύπριοι δεν έμαθαν ποτέ τίποτε για το έγκλημα αυτό.
Οι εκταφές έγιναν στην παρουσία ξένων δημοσιογράφων και της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών.

Ελιά της Κερύνειας
Πηγαίνοντας ένα μήνα πίσω, η οικογένεια Μάντολες ζούσε το δικό της δράμα, όπως και πολλές άλλες οικογένειες ε/κ και τ/κ.
Στις 21 Ιουλίου τα τουρκικά στρατεύματα μπήκαν στο χωριό Ελιά της Κερύνειας.
Συνέλαβαν δώδεκα άντρες τους οποίους εκτέλεσαν σχεδόν μπροστά στα μάτια των δ
ικών τους. Ανάμεσά τους, ο πατέρας της Χαρίτας Μάντολες, ο άντρας της Ανδρέας, ο σύζυγος της αδελφής της Γιαννούλας, ο σύζυγος της αδελφής της Μάρως, ο θείος και νονός της, ο ξάδελφος της.
Η Χαρίτα Μάντολες αφηγείται ότι οι τούρκοι στρατιώτες τους μάζεψαν σε ένα χώρο στο ύπαιθρο όπου τους εκφόβιζαν και τους απειλούσαν.
Τους απειλούσαν και τους φοβέριζαν.
Έκαναν μάλιστα και εικονικές εκτελέσεις πάνω στους άνδρες.

Η Χαρίτα Μάντολες σημειώνει χαρακτηριστικά ότι ένας τούρκος στρατιώτης διέλαθε της προσοχής των συστρατιωτών του και κρύφτηκε σε μια μεγάλη κουφάλα μιας ελιάς.
Από εκεί τους έκανε νόημα ότι ήθελε να τους βοηθήσεις.

Σε κάποια στιγμή οι τούρκοι στρατιώτες εκτέλεσαν έναν από τους άνδρες.
Ακολούθησε πανδαιμόνιο πυροβολισμών με το αποτέλεσμα που αναφέραμε πιο πάνω.

Ο τούρκος που ήταν κρυμμένος βοήθησε κάποια από τα παιδιά να διαφύγουν. Οι γυναίκες έμειναν μόνες και άρχισαν να τρέχουν προς το βουνό.

Το έγκλημα της Τόχνης
Στις 15 Αυγούστου ελληνοκύπριοι διέπρατταν άλλο έγκλημα εναντίον τ/κυπρίων από το χωριό Τόχνη της επαρχίας Λάρνακας.
Ελληνοκύπριοι αιχμαλώτισαν τον αντρικό πληθυσμό του χωριού και των γύρω χωριών. Τους μετέφεραν σε περιοχή της Λεμεσού και τους εκτέλεσαν.
Ο μόνος επιζών είναι ο Σουάτ Χουσείν, τότε 19 χρόνων.
Σήμερα οι κάτοικοι της Τόχνης βρίσκονται μαζεμένοι στο χωριό Βουνό, κάτω από τη σημαία στον Πενταδάκτυλο.

Ο Σουάτ αναφέρει ότι μέχρι τις 15 Αυγούστου του 1974 ουσιαστικά δεν είχαν προβλήματα.
Με την έναρξη του δεύτερου γύρου της εισβολής έφτασαν στο χωριό ελληνοκύπριοι στρατιώτες μαζί με τα Ηνωμένα Έθνη για να παραλάβουν ότι οπλισμό είχαν οι τουρκοκύπριοι.

Όταν τα Η.Ε. αποχώρησαν οι ε/κύπριοι, οι περισσότεροι ήταν άτακτοι και όχι οργανωμένος στρατός, άρχισαν να πυροβολούν στον αέρα.

Στη συνέχεια μάζεψαν ένα λεωφορείο με άνδρες από 14 χρονών και πάνω. Τους μετέφεραν σε ένα άγνωστο μέρος της ορεινής Λεμεσού, μέσα στο δάσος όπου δίπλα υπήρχε μία χαράδρα.
Πριν φτάσουν εκεί τους σταμάτησαν σε ένα μπλόκο έξω από τη Γερμασόγεια.
Οι συνοδοί τους είπαν ειρωνικά ότι επρόκειτο για… τουρίστες.
Μετά από ένα σύντομο έλεγχο έφτασαν στον χώρο της εκτέλεσης.
Εκεί βρίσκονταν στημένα αντίσκηνα και τους είπαν ότι θα έμεναν εκεί.

Ένας από τους συνοδούς είπε ότι θα πήγαινε να φέρει έναν εκσκαφέα και θα επέστρεφε.
Αντί όμως να φύγει έδωσε το σύνθημα της εκτέλεσης.
Τα αυτόματα άρχισαν να κροταλίζουν και όλοι οι αιχμάλωτοι έπεσαν στο έδαφος.
Μόνο ο Σουάτ κατάφερε να επιζήσει. Όταν ηρέμησαν τα πράγματα απομακρύνθηκε τραυματισμένος από το σημείο εκείνο και βρέθηκε αργότερα στο στρατιωτικό νοσοκομείο των Βάσεων Ακρωτηρίου, όπου μετά από τέσσερις μήνες νοσηλείας μεταφέρθηκε στα κατεχόμενα.

Στον ίδιο χώρο, όπως έγινε ύστερα γνωστό, μεταφέρθηκε ακόμα ένα λεωφορείο με τ/κύπριους οι οποίοι είχαν την ίδια τύχη με τους προηγούμενους.

Συνολικά δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ περίπου 80 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και παιδιά.
Σημαντική είναι η αναφορά του Σουάτ ότι όταν ξεκίνησαν οι έρευνες για ανεύρεση των πτωμάτων, οι εγκληματίες ξέθαψαν τα θύματα και τα έθαψαν αλλού.

Ευτυχώς όμως τα λείψανα των περισσοτέρων βρέθηκαν, ταυτοποιήθηκαν και τώρα βρίσκονται θαμμένα σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο χωριό Βουνό, όπου και κατοικούν οι περισσότεροι τοχνιώτες τ/κύπριοι.

«Βυζάνεις το ακόμα ρα σιήλλα;»
Είναι χαρακτηριστική η μαρτυρία της Σουλτάνα Κιασίφ η οποία έχασε τον σύζυγο της και τους τέσσερεις γιους της. Ο μικρότερος από τους γιούς της ήταν μόλις 13 χρονών και ο μεγαλύτερος 26 και ο οποίος άφησε τρία παιδιά ορφανά.
Περιγράφει ότι με βάναυσο τρόπο πήραν το 13χρονο παιδί από την αγκαλιά της, παρά τα παρακάλια της, το έβαλαν στο λεωφορείο μαζί με τα αδέλφια και τον πατέρα τους και τους πήραν για εκτέλεση.
Όταν είπε στους εγκληματίες ότι είναι ακόμα παιδί, ένας από αυτούς της είπε με περιφρονητικό ύφος: «Βυζάνεις το ακόμα ρα σιήλλα;»

Η Σουλτάνα, όπως και η κάθε σύζυγος ή μητέρα ελληνοκύπριου ή τουρκοκύπριου διερωτάται σε τι έφταιξαν τα παιδιά και ο σύζυγος της, όπως και οι άλλοι χωριανοί, αφού δεν πείραξαν κανέναν.

Γνωρίζουμε τους δολοφόνους
Σε όλες τις περιπτώσεις, πλην αυτής της Ελιάς τα θύματα γνωρίζουν τους εγκληματίες.
Ο Μουσταφά Ραματάν από τα Κλαυδιά, ήταν τότε 17 χρονών και είχε αδελφή παντρεμένη στην Τόχνη.
Δηλώνει ότι γνωρίζει προσωπικά πολλούς από αυτούς που μπήκαν στην Τόχνη.

Τονίζει ότι οι ακραίοι και από τις δύο πλευρές διέπραξαν τα ίδια εγκλήματα εναντίον του λαού, ε/κυπρίων και τ/κυπρίων.

Ειρήνη ο μόνος δρόμος
Όλα αυτά τα θύματα τονίζουν ένα σημαντικό δεδομένο.
Έγιναν όσα έγιναν.
Κανένας δεν ξεχνά τα όσα έγιναν.
Υπογραμμίζουν ότι ο διαχωρισμός πρέπει να τερματιστεί.
Νιώθουν τον εαυτό τους ως κύπριους που του ανήκει αυτός ο τόπος.

Χωρίς να ξεχνούν τους αδικοχαμένους δικούς τους θέλουν να αφήσουν πίσω το οδυνηρό παρελθόν και να προχωρήσουν μπροστά.

Δυνατό το μήνυμα του Πέτρου Σουππουρή: «Εχουμε δύο επιλογές. Η μία είναι να συνεχίσουμε να εκδικούμαστε, να ακολουθούμε εθνικιστική στάση και να συντηρούμε το μίσος. Η άλλη επιλογή είναι συγχωρέσουμε, όπως λέει και η θρησκεία μας και να κοιτάξουμε μπροστά και να δούμε πώς μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά χωρίς να επαναλάβουμε τα ίδια πράγματα».
Υπενθυμίζει ότι οι Γερμανοί κράτησαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και βασανιστηρίων και τα δείχνουν στα παιδιά τους για παραδειγματισμό και αποφυγή επανάληψης του παρελθόντος.

Ο Σουάτ Χουσείν τονίζει: «Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να ζήσω ξανά με τους ελληνοκύπριους. Ευχή μου είναι να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Κανένας μας δεν θα επωφεληθεί από την επανάληψη του παρελθόντος».

Αυτά τα μηνύματα που στέλλουν οι παθόντες πρέπει να γίνουν η σημαία μας για το μέλλον.

11 σχόλια:

ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ είπε...

Καλο ειναι να θυμισουμε και μια κτηνωδια που εγινε απο ΤΚ μπροστα στα ματια εκατομυριων ανθρωπων σε μια πανευρωπαικη πορεια .
Και μαλιστα οχι σε εμπολεμη η οποιαδηποτε αλλη εκρυθμη περιοδο.

Μιας και αυριο ειναι το μνυμοσυνο Ισαακ-Σολωμου ετσι για να μην ξεχνα.ε τιποτα.

Ανώνυμος είπε...

Eπισης καλο ειναι να θυμισουμε οτι ολα αυτα τα εγκληματα, εγιναν απο εθνικιστες ακροδεξια φανατισμενα στοιχεια...
Οπως και οι δυο δολοφονιες που αναφερεται ο φιλος πιο πανω..

Επισης καλο ειναι να τονισουμε οτι οι εθνικιστες ακροδεξιοι και των δυο κοινοτητων δεν διαφερουν...

Γι αυτο η Κυπρος ηταν ειναι και θα παραμεινει να ναι διχασμενη...

Για να δουμε καλυτερες μερες πρεπει να γινει κατανοητο απο ολους οτι ο φανατισμος και ο εθνικισμος εκαναν μεγαλη ζημια στο νησι.. και η ζημια δεν ειναι ουτε τα σπιτια π χαθηκαν, ουτε τα χωραφια, ουτε η γη, ουτε το οτι ο Κωστης απο Κερυνεια βρεθηκε Λεμεσο ή ο Αχμετ απο το Μαρι βρεθηκε στον Γερολακκο...

Η ζημια μετριεται με απωλειες ανθρωπινης ζωης.. Μωρων, γυναικων, ηλικιωμενων...

Εκτελεστηκαν τοσοι αθωοι ανθρωποι ειτε απο φανατισμο που ηταν η ευκολη λεια, ειτε ως αντιποινα για εγκληματα που εκανε η αντιπαλη πλευρα και οι Ελληνοκυπριοι μιλουν για προδοσια της Κυπρου τζιαι για ημικατεχομενη πατριδα...

Ενω απο το 63- το 74 εδολοφονηθηκαν τοσοι ανθρωποι χωρις λογο...και οι δολοφονοι μια χαρα κυκλοφορουν...απλα οκ επειδη εν δεξιοι γνωστοι, λαλουμεν τους προδοτες...

Ανώνυμος είπε...

Είναι πολύ λυπηρά όλα όσα έγιναν και παραθέτεις εδώ, πραγματικά! Θα το πάρω όμως λίγο παραπέρα, για ποιό λόγο παρατίθενται σε ξεχωριστή ανάρτηση; Για να δείξουν ότι και ακραίες ομάδες Ελληνοκύπριων έκαναν βιαιότητες, έσφαξαν, ατίμασαν; Δεν αμφιβάλλει κανένας, όπως δεν πρέπει να αμφιβάλλει κανείς ότι δεν θέλουμε να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος. Όλοι θέλουμε λύση, ακόμα κι οι πιο σκεπτικιστές, απλά θέλουν λύση δίκαιη και βιώσιμη: και τα δύο εξίσου σημαντικά!

Δίκαιη:
Αντιλαμβάνεσαι ότι οι πιο πάνω αναφερόμενες βιαιότητες δεν δικαιολογούν την τούρκικη εισβολή, δεν αναιρούν το φταίξιμο της Τουρκίας, ούτε ότι παράνομα έγινε εισβολή και παράνομα συνεχίζεται η κατοχή, εποικισμός κλπ.

Μια λύση για να είναι βιώσιμη πρέπει να ικανοποιεί έστω σε κάποιο ελάχιστο βαθμό το περί δικαίου αίσθημα των Ελληνοκυπρίων, οι οποίοι ήταν ο στόχος της εισβολής-κατοχής, πολεμήθηκαν, υπέφεραν τα μέγιστα κι έχασαν τα πιο πολλά (ακόμα χάννουν), ειδάλλως πάλι σε κάποια στιγμή θα εκδηλωθούν ακραίες συμπεριφορές.

Βιώσιμη:
Δεν χρειάζεται επεξήγηση. Είναι σημαντικό η οποιαδήποτε λύση να είναι τόσο καλή ώστε να μην αφήνει περιθώρια να επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος. Τόσο απλά και τόσο δύσκολο ταυτόχρονα.

Μιχάλης είπε...

@ ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ
Σίγουρα δεν πρέπει να ξεχνάμε τίποτα. Αλλά τίποτα.

Μιχάλης είπε...

@ Ανώνυμος 8/09/2015 4:02 π.μ.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Κι αυτό εννοώ πιο πάνω όταν γράφω «αλλά τίποτα».
Διαφωνώ μόνο στο ότι η Κύπρος θα μείνει για πάντα χωρισμένη λόγω αυτών των εγκλημάτων ή αυτών των ανθρώπων.

Μιχάλης είπε...

@ Ανώνυμος 8/10/2015 12:09 μ.μ
Αγαπητέ/η μου, γράφεις τα αυτονόητα.
Κι όμως υπάρχουν πολλοί που αμφιβάλλουν ότι έγιναν εγκλήματα και από ελληνοκυπριακής πλευράς.
Και αν τα παραδεχθούν τα ρίχνουν σε πρόσωπα και όχι σε πολιτικές.

Ακόμα και η συνεχής υπόμνηση για τις ευθύνες της Τουρκίας είναι ένα είδος απορρόφησης κραδασμών. Κι αυτό τη στιγμή που οι ευθύνες της Τουρκίας είναι αυτονόητες και δεν χρειάζεται καν να αποδειχθούν.
Ούτε να υπομνηθούν.

Σε ότι αφορά το θέμα της λύσης συμφωνώ στο γενικό.
Στο ειδικό άποψη μου είναι ότι για να είναι βιώσιμη δεν πρέπει να ικανοποιεί στον ελάχιστο βαθμό το περί δικαίου αίσθημα μόνο των ελληνοκυπρίων.
Πρέπει να ικανοποιεί στο ελάχιστο το περί δικαίου αίσθημα όλων των κυπρίων.
Διότι όλοι οι Κύπριοι υπήρξαν θύματα της περιόδου 1960-74.

Ανώνυμος είπε...

Τα καμένα πτώματα , της μία περιπτώσεως, πέθανε από βομβαρδισμούς.

Ανώνυμος είπε...

Ο φανατισμός φταίει και δευτερευόντως ο εθνικισμός.Πχ τα εγκλήματα των Ελασιτών στην Ελλάδα δεν γίναν λόγο εθνικισμού αλλά ούτε καν κομμουνισμού αλλά λόγω του φανατισμού.

Ανώνυμος είπε...

Όσο υπερβολικό είναι το """ και μεις ίδια κάναμε"" άλλο τόσο είναι το ""εμείς δεν κάναμε τίποτα."" Επίσης οι εκτελέσεις Τουρκοκυπρίων μπορούν να επιδοθούν από τη σκοπιά του εσωτερικού εχθρού που ουσιαστικα συνεργάστηκε για να έρθει ο Αττίλας στο νησί πράγμα που δεν μπορεί να υποθει ούτε καν για την ΕΟΚΑ Β .Θέλω να πω ότι καλό είναι ναην εξομοιώνουμε τις δύο περιπτώσεις.

Ανώνυμος είπε...

Πάντως ΜΠΡΑΒΟ σε όσους Τουρκοκύπριους δώσανε στεφάνι.

Ανώνυμος είπε...

Το να λέμε ότι κάποιοι συνεργάστηκαν για να έρθει ο Αττίλας στην Κύπρο είναι βολικό στα πλαίσια της αριστερής ιδεολογικής προπαγάνδας.Κάθε προπαγάνδα είναι κακή γιατί είναι ψέμα.Και κάθε άνθρωπος που κάνει προπαγάνδα είναι ψεύτης και σαν τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται.Τα εγκλήματα κατά αμάχων είναι εγκλήματα που γίνονται από δειλούς και κακόψυχους εγκληματίες,όχι από εθνικιστές ή κουμουνιστές.Επίσης είναι διαφορετικής βαρύτητας ένα έγκλημα να γίνεται από ατάκτους με το να γίνεται από τακτικό στρατό.Γι΄αυτό και στις μέρες μας τη βρώμικη δουλειά την αναθέτουν σε παραστρατιωτικές οργανώσεις-εταιρίες.Τις συγκρούσεις γενικά και τους πολέμους τους προκάλουν τα συμφέροντα, κυρίως οικονομικά και γεωπολιτικά που έχουν οι ισχυροί της γής με το δόγμα του διαίρει και βασίλευε και της μεθόδου της εξαπάτησης(που δεν είναι μόνο της βρετανικής Αυτοκρατορίας).Η αριστερά είναι ο κύριος πολιτικός φορέας της νέας τάξης πραγμάτων των διεθνών τραπεζιτών(που δεν είναι δημοκράτες).