Είχα υπόψη μου να αναρτήσω ένα πολιτικό σχόλιο για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας αυτή τη στιγμή.
Είναι μια αξιόλογη εργασία παρμένη από το βιβλίο του γιατρού Ν. Γ. Κυριαζή και αναφέρεται στις θεραπευτικές ιδιότητες των Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.Διαβάζοντάς το μαθαίνουμε για πράγματα και θάματα ή επιβεβαιώνουμε όσα ακούμε κατά καιρούς για τους αγίους και τα θαύματα τους.
Με όσα ακολουθούν δεν έχω σκοπό να προσβάλω τα θρησκευτικά πιστεύω κανενός, αλλά να σημειώσω κάποια πράγματα που κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να σημειωθούν.
Καταρχήν διαπιστώνουμε ότι σχεδόν όλοι οι άγιοι είναι επιφορτισμένοι και με την ίαση συγκεκριμένων ασθενειών.
Διαπιστώνουμε όμως ότι υπάρχει και… σύγκρουση αρμοδιοτήτων.
- Άγιος Ιάκωβος (ή κατά το κυπριακό Άγιος Άκουφος) θεραπεύει: κουφαμάρα, βαρηκοΐα και γενικά κάθε νόσο των αυτιών.
- Απόστολος Ανδρέας θεραπεύει: Σεληνιασμό, αρρώστιες των ματιών και κυρίως την τύφλωση.
Ανταγωνιστής στα οφθαλμιατρικά είναι η Αγία Βαρβάρα.
Στο σεληνιασμό είναι ο άγιος Γεώργιος.
Σημειωτέον ότι πολλοί από τους θεραπευμένους "σκλαβώνονται συνήθως στον άγιον, δηλαδή υπόσχονται επί τι χρονικόν διάστημα να παραμείνωσιν εις το μοναστήριον υπηρετούντες τα κτήματα και τον ναόν ΑΜΙΣΘΙ".
- Άγιος Ανδρόνικος θεραπεύει: Πόνους των ρευματισμών.
Τους ρευματισμούς θεραπεύουν επίσης και ο Άγιος Αναστάσιος καθώς και ο Άγιος Αρτέμιος.
- Άγιος Αντύπας θεραπεύει: Κάθε πόνο, ειδικά των νευραλγιών και τον πονόδοντο.
Ο άγιος αυτός έχει όμως και μια μικρή απαίτηση:
«… οι υποφέροντες και εξαιτούμενοι την απαλλαγή αυτών από την οδοντοαλγίαν να μην τρώγωσιν ρεπανάκια»!!!
Αν δεν τηρηθεί αυτός ο όρος, δεν υπάρχει θεραπεία.
- Οι άγιοι Ανάργυροι θεραπεύουν: ανθρώπους και ζώα δωρεάν (σημειώστε το αυτό!)
Θεραπεύουν όλες τις αρρώστιες ειδικά όμως τα κουβάρια (όγκους), τες ελιές (αδένας).
- Άγιος Αναστάσιος θεραπεύει: «τους εκ πάσης αφορμής χωλούς».
Θεραπεύει επίσης (επί πληρωμή) όσους πάσχουν από ρευματισμούς «και τάσσονται ίνα τύχωσι θεραπείας και πρσφέρουσιν εκτός των χρημάτων και ομοίωμα από κήρον, άργηρον οι ευπορώτεροι (να και το στοιχείο της δικαιοσύνης), ποδός ή χειρός αναλόγως του πάσχοντος μέρους».
Θεραπεύει επίσης εξαρθρώσεις και κατάγματα.
- Άγιος Αντώνιος θεραπεύει: καρφίτες (σπυριά), αλλά «προ παντός από όγκους, και δη κακοήθεις (καρκίνους)».
Η θεραπεία είναι απλή, πασαλείβεται ο ασθενείς με λάσπη από το μοναστήρι (στα Κελιά της Λάρνακας) και αυτό είναι όλο.
Υπέχει εκτός των άλλων και θέση ντέντεκτιβ αφού ο συγκεκριμένος άγιος μπορεί να ανεύρει απωλεσθέντα αντικείμενα.
- Άγιος Αρτέμιος θεραπεύει: (εκτός από τους ρευματισμούς) και την κήλη κοινώς τσκάκρισμα.
Η ταρίφα εδώ ανεβαίνει ολίγον τι, χρειάζεται ένα ολόκληρο ρίφι! Γιατί;
«… διότι φαίνεται οσονδήποτε πλούσια και αν είναι τα δώρα του προσκηνυτού, η ίαση δεν είναι ούτε ταχεία ούτε ασφαλής χωρίς το απαραίτητον ρίφι».
Σημειώνεται μάλιστα ότι όσοι καταφεύγανε στην Σολομωνική του παπά των Λυμπιών έπρεπε να πληρώσουν μία κότα και μάλιστα μαύρη που να θυμίζει τον αλέκτορα του Ασκληπιού.
Να μην τα πολυλογώ έχουμε και άγιο Βάκχο που είναι υπεύθυνος για τον βήχα!!!
Αντίζηλος του είναι ο άγιος Βησσιανός ή Βακχιανός.
Μένω μέχρι εδώ διότι ο κατάλογος είναι ατελείωτος.
Γιατί τα έγραψα αυτά;
Διότι δείχνουν το παραμύθιασμα του κόσμου.
Δείχνουν ότι οι θρησκευτικοί ταγοί έβρισκαν πάντα τρόπο να απομυζούν τον κόπο των πιστών ανθρώπων.
Αναλογιστείτε, ότι ο άγιος Αρτέμιος ήθελε ένα ρίφι σε εποχές που οι άνθρωποι δεν είχανε να φάνε!
Ζητούσανε αργυρά ομοιώματα όταν οι άνθρωποι πέθαιναν στη δουλειά και δεν είχαν να θρέψουν τις οικογένειες τους!
Από την άλλη, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πόσο, όλα αυτά, καθυστέρησαν την ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης. Διότι αυτό δεν είναι φαινόμενο που παρατηρήθηκε (και ακόμα παρατηρείται) στον ορθόδοξο χώρο.
Είναι όμως και απορίας άξιον, ιερωμένοι και μάλιστα υψηλόβαθμοι που πέθαναν από τις ανίατες ασθένειες γιατί δεν κατέφυγαν σε αυτούς τους αγίους για να τους θεραπεύσουν αλλά κατέφυγαν εσπευσμένα στους καλύτερους γιατρούς ανά την υφήλιο;
Υ.Γ. Όσοι δεν πήρατε το σχετικό έντυπο φροντίστε όσο είναι καιρός, πάρτε το σήμερα, θα σας φανεί πολύ χρήσιμο.
43 σχόλια:
Όπως ξέρεις, τάματα γινόντουσαν και στην Αρχαιότητα, στους αιώνες της Ελληνικής Θρησκείας. Οι παραδόσεις, είναι κυριολεκτικά αήττητες (όπως και η ανθρώπινη βλακεία άλλωστε).
Μαζί ήμασταν Μιχάλη, όταν πήγαμε στα Λουτρά της Θεάς Αφροδίτης και διαπιστώσαμε με έκπληξη πως ακόμα και σήμερα, στην Κύπρο μετά από τόσους αιώνες η Αρχαία Θεά έχει την αίγλη της. Θυμάσαι υποθέτω τα αμέτρητα «τάματα» στα δέντρα, κυρίως από γυναίκες που αποζητούν την γονιμότητα. Και η Ορθοδοξία προκειμένου να επιβληθεί στους σθεναρά αντιστεκόμενους Έλληνες, υποχρεώθηκε να υιοθετήσει πολλές εθιμοτυπικές και λατρευτικές συνήθειες του «παλιού» κόσμου.
Νομίζω πως η μεγάλη διαφορά, βρίσκεται στην άγρια εμπορευματοποίηση της όλης υπόθεσης… που δείχνει και το επίπεδο των πραγμάτων.
Ευτυχώς που δεν έγινα γιατρός θα είχα πεθάνει της πείνας.Τα κέρδη από τον ΟΠΑΠ σε ποιόν Άγιο κατατάσσονται?
Νίκος
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Μιχάλη! Πάντα τέτοια!
Υπάρχει όντως μια άγρια εμπορευματοποίηση, πολλές φορές με υπαιτιότητα του ίδιου του ράσου. Κάποιοι, στην ίδια μας την Εκκλησία, παίζουν με τον πόνο των ανθρώπων, τις αγωνίες τους, την ελπίδα για ίαση των ασθενειών τους. Όποιος πάει στα πανηγύρια μπορεί να το δει. Κάποιοι, δεν χάνουν ευκαιρία να μετατρέψουν τον Οίκο του Θεού σε παζάρι. Δυστυχώς.
Γίνονται θαύματα; Ναι! Κάποτε, εγώ ο άπιστος Θωμάς (εορτάζει σήμερα), με το σαράκι της αμφιβολίας να μου κατατρώγει τα σωθικά, μίλησα με έναν άνθρωπο που σώθηκε, κόντρα στις εξαιρετικά δυσμενείς ιατρικές επιστημονικές προβλέψεις και αφιέρωσε τη ζωή του στο Θεό, φορώντας το ράσο. Γιατί ο τρόπος που σώθηκε, δεν είχε καμία απολύτως εξήγηση. Ήταν βλέπεις σε τερματικό στάδιο, στο απόλυτο ιατρικό αδιέξοδο. Τον έσωσε ο Άγιος Νεκτάριος.
Έχει τώρα πια ως περιουσία του μόνο το ράσο που φορεί και την αγάπη του στο Θεό. Μεσολαβεί για τους αρρώστους στον Μεγαλοδύναμο και έχει προσφέρει πολλά. Όπως μου είπε, κάθε βράδυ "τσακώνεται με τους Αγίους", "μαλώνοντάς τους" για τα δεινά στα οποία υποβάλλουν τους ανθρώπους. Καταπληκτικός και ριζοσπάστης τύπος, με καρδιά και μάτια μικρού παιδιού. Αγνός σαν αρνάκι, με συγκίνησε. Ένας πραγματικά πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος.
Η δύναμη της πίστης σώζει. Έτσι λέει-ορθά-η επικρατούσα στις χώρες μας θρησκεία. Τήνος... Χώρος θαυμάτων και μεγαλείου της πίστης. Φάτιμα στην Πορτογαλία. Χώροι πίστης, προσευχής και κατάνυξης. Χώροι όπου ο άνθρωπος, συνειδητοποιώντας τη μηδαμινότητά του, γονατίζει και εκλιπαρεί, αναλύεται σε δάκρυα.
Κάποιοι από εμάς, κόντρα σε κάθε επιστημονικό ορθολογισμό, το έχουμε μεγάλη ανάγκη Μιχάλη. Ψυχική ανάγκη. Να πιστέψουμε, να κλάψουμε στην εξομολόγηση, να αδειάσουμε από το βαρύ φορτίο των ανομημάτων μας, να εναποθέσουμε τη ζωή μας στα χέρια του Θεού. Εγώ δυστυχώς έχω προσωπικά αποτύχει οικτρά στα θρησκευτικά μου καθήκοντα.
Εγώ ο ίδιος ταλανίζομαι από χιλιάδες γιατί, ενώ δεν έχω απαντήσεις σε μυριάδες ερωτήματα. Αλλά, ως άνθρωπος είμαι υποχρεωμένος να αποδεχθώ τη φθαρτή φύση μου, να υιοθετήσω το "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι".
Η πίστη πηγάζει από την καρδιά, δεν ερμηνεύεται μέσω της επιστήμης ως φαινόμενο. Όσες ανάλογες απόπειρες είδα, ήταν εκτός θέματος. Εντελώς. Αν πιστεύεις στο Θεό, πιστεύεις και στα θαύματα. Εγώ τον αισθάνομαι πάντα δίπλα μου, να μου δίνει συνεχώς λύσεις και διεξόδους, όταν λυγίζω υπό το βάρος των προβλημάτων της καθημερινότητας.
Σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι ότι όποιος δεν πιστεύει, δεν έχει καρδιά. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι είναι άθεοι, αλλά δεν καταλαβαίνουν πόσο ένθεοι είναι. Κρύβουν τόση αγάπη μέσα τους για τον συνάνθρωπο, που είναι αδύνατον να είναι άθεοι!
Εγώ, λίγο πριν χάσω τη μητέρα μου, την οποία λάτρευα, πήγα στην Αίγινα και έκανα το τάμα μου στον Άγιο Νεκτάριο τον θαυματουργό και θεράποντα Άγιο. Έδωσα και στο νεογέννητο τότε παιδί μου το όνομά του. Δεν το μετάνιωσα.
ΥΓ Μιχάλη, εύχομαι και πάλι κάθε επιτυχία στην αναζήτηση του ωραίου και του αληθινού. Εγώ από την πλευρά μου, θα χαρώ με τη συμμετοχή μου να βάλω ένα λιθαράκι στην προσπάθειά σου. Ελπίζω με τα σχόλιά μου, να συνεισφέρω στον γενικότερο προβληματισμό για το σήμερα και το αύριο.
Κοίτα να δείς τώρα τί γίνεται. Απο θεολογικής πλευράς δε θα μιλήσω, παρότι ξέρουμε ότι οι περισσότεροι άγιοι έχασαν τη ζωή τους γιατί αρνήθηκαν να προδώσουν το Χριστό και είναι για τη θρησκεία ότι είναι οι "εθνικοί ήρωες" σε μια πολιτεία. Επίσης, για να καταταχθεί κάποιος στη χωρία των αγίων υπάρχουν κάποια απαιτούμενα, που αφορούν είτε τις συνθήκες θανάτου, είτε κυρίως κάποια υπερφυσικά φαινόμενα όμως το να διατηρούνται και να μυροβλύζουν να λείψανα τους και να κάνουν θαύματα.
Εγώ όμως θέλω να μιλήσω για την κοινωνιολογική και ψυχολογική διάσταση της λατρείας των αγίων.
Σε εποχές που μόνο με "μέσο" προχωρεί ο άνθρωπος, οι άγιοι είναι ένα μέσο όχι για οριζόντιες αλλά για κατακόρυφες διευθετήσεις. Ολα τα άλλα για ιατρικές εξειδικεύσεις εν μουσκουρούθκια. Είναι για ουρανό που διψάμε, έλεγε και ένας ποιητής. Λοιπόν στο θέμα μας.
Οι Άγιοι λειτουργούν από ψυχολογικής πλευράς ως οι "imaginary friends". Οι ψυχολόγοι αναγνωρίζουν αυτήν την ανάγκη του ανθρώπου για φανταστικούς φίλους-συνοδοιπόρους, που κινούνται σε μια παράλληλη πραγματικότητα και στέκονται παραστάτες. Παραμύθιασμα όπως λες. Έχω συναντήσει άτομα τα οποία είναι προσκολλημένα σε ένα άγιο που τον βλέπουν να τους φανερώνεται παντού. Και δε μιλώ για φαντάσματα. Εννοώ ότι αν εσένα σε λένε Μιχάλη και βοηθήσεις μια γριά να περάσει το δρόμο και αυτή έχει ως άγιο προστάτη τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, θα θεωρήσει ότι της φανερώθηκε ο Άγιος. Ή αν βρεί κάτι που έχασε τη μέρα του Αγίου θα πεί ότι της το βρήκε ο Άγιος. Αυτό όπως αντιλαμβάνεσαι δημιουργεί ένα πλέγμα διασυνδέσεων που χρωματίζει μεταφυσικά τη μουντή της καθημερινότητα και της δίνει ένα άρωμα αθανασίας και επικοινωνίας με άλλους κόσμους. Δεν μπορείς να αρνηθείς στον κόσμο τέτοια ανοίγματα από το βουβό κόσμο της ρουτίνας σε μια πολυσήμαντη άλλη διάσταση. Είναι μια ανάγκη την οποία άλλη μπορούν να ικανοποιούν με την λογοτεχνία, τη ζηγραφική, ή ακόμα να τα συνδυάζουν όλα γιατί αρνούνται να δεχτούν την βουβή διάσταση και την κενή (φαινομενικά) περιεχομένου πραγματικότητα. Πρέπει να το σεβαστείς.
Τώρα, σχετικά με τους Θεράποντες. Ακου τί συμβαίνει. Ουσιαστικά όταν όλα τα μαρτύρια λένε ότι σε ένα σημείο υπήρχε εκκλησία ή τόπος λατρείας και δεν ξέρουν σε ποιό άγιο ανήκει, αν κάποιος προσευχόταν θερμά και γινόταν καλά στη υγεία του, ονόμαζε τον άγιο ως "Θεράποντα". Εμένα αυτό με γοητεύει να σου πώ. Είναι σαν μια "άγια ανωνυμία". Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον κοινωνιολογικά αλλά και θρησκευτικά.
Πολύ καλό το πρώτο σου θέμα.Μου άρεσε. Συνέχισε!
Νίκος
εξαιρετικό το σχόλιο της dokisisofi. Όμως, θεωρώ ότι πρέπει να διευκρινίσουμε τι ακριβώς εννοούμε με τη λέξη "θαύμα".
Δεν νομίζω ότι "θαύμα" είναι μόνο να περπατήσει ο σακάτης. Αν θέλετε τη γνώμη μου, "θαύμα" αποτελεί η επίλυση ενός προβλήματος που μας απασχολεί και το θεωρούσαμε αδιέξοδο, η αποφυγή την τελευταία στιγμή ενός τροχαίου, όταν όλα συνηγορούσαν ότι κανονικά θα έπρεπε να έχουμε φάει το κεφάλι μας, η εμφάνιση του λεγόμενου από μηχανής Θεού, όταν όλα δείχνουν "γκρίζα" και η διέξοδος σε μια δύσκολη κατάσταση που μας προβληματίζει ή και μας βασανίζει.
Ανάλογα θαύματα, που τα αποδίδουμε τις περισσότερες φορές στην θεά "τύχη", βιώνουμε όλοι μας σε καθημερινή βάση. Πρέπει όμως να τα αντιλαμβανόμαστε και να ευχαριστούμε το Θεό που προνόησε για εμάς. Και σας μιλάει κάποιος που "την έχει βγάλει καθαρή" πολλές φορές στη διάρκεια τροχαίων ατυχημάτων, χωρίς γρατζουνιά.
Χωρίς λοιπόν αυτά τα μικρά "θαύματα", θα είχαμε πραγματικά πολύ δύσκολο έργο μπροστά μας. Ας τα αξιολογήσουμε όμως σωστά.
Μιχάλη,
Συγχαρητήρια για το blog σου! Πιστεύω ότι θα εμπλουτίσει τη θεματολογία και τις συζητήσεις στην blogόσφαιρα!
Anef_Oriwn
Δευτέρα 5/5/2008 – 1:50 π.μ.
@ Μιχάλη,
Υ.Γ.: Ξέχασα να κάνω δύο μικρές (φιλικές) εισηγήσεις:
1. Καλό θα ήταν (και όχι μόνο για μας τους πρεσβύτερους), το μέγεθος των γραμμάτων στα κείμενα (posts) σου ήταν μεγαλύτερο. Τα μικρά γράμματα πιο δύσκολα διαβάζονται.
2. Επίσης έχω την άποψη πως είναι καλύτερα οι παλαιότερες αναρτήσεις (posts) να μην αρχειοθετούνται αμέσως με την εμφάνιση μιας νέας ανάρτησης (όπως κάνει και ο φίλτατος PolitisPittas). Μια συζήτηση πάνω σ’ ένα θέμα μπορεί να συνεχιστεί για κάποιο χρόνο ακόμα έστω και να υπάρχει νέο post.
3. Για το θέμα που πραγματεύεσαι στο post σου (και το ζήτημα των θαυμάτων) έχω κάποιες απόψεις και ίσως κάνω κάποια σχόλια εντός των ημερών.
Anef_Oriwn
Δευτέρα 5/5/2008 – 2:22 π.μ.
@ politispittas
Αποτελεί ιστορικό γεγονός ότι η απόδοση θεραπευτικών ιδιοτήτων στους διάφορους θεούς έχει τη ρίζα της στην αρχαιότητα.
Αυτή η «συνήθεια» πέρασε και στον χριστιανισμό ο οποίος «δανείστηκε» από την προηγούμενη («σατανική») κοσμοθέαση των Ελλήνων. Και ο στόχος ήταν ξεκάθαρος, ήθελαν να δείξουν ότι είχαν κάποια σχέση με την προηγούμενη αντίληψη πραγμάτων γι αυτό και επέτρεψαν να παραμείνουν κάποια δεδομένα της παλιάς.
Κάποια άλλα έμειναν σε πείσμα των απαγορεύσεων και της πολεμικής που δέχθηκαν.
Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που μιλάνε κάποιοι για ελληνοχριστιανισμό.
@ stalamatia
Θα πρέπει να ψάξουμε στα αρχεία για να δούμε ποιος άγιος είναι ο «προστάτης» του ΟΠΑΠ.
@ Νίκος
Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου λέγοντας ότι η δικές σου παρεμβάσεις, παρά τις διαφωνίες μας, είναι πάντα χρήσιμες.
Ξεκινώ λοιπόν με μια διαφωνία. Η εμπορευματοποίηση δεν είναι μόνο πολλές φορές με υπαιτιότητα του ράσου. Είναι κανόνας της Εκκλησίας κι αυτό φαίνεται από το ότι ακόμα και στα επίσημα συναξάρια των αγίων αναφέρονται πρώτα και κύρια οι θαυματουργικές ιδιότητες τους.
Το ότι αγαπητέ μου φίλε έχουμε κάποιες εξαιρέσεις δεν σημαίνει ότι είναι και ο κανόνας έτσι;
Στο συγκεκριμένο θέμα δεν είχα σκοπό να αμφισβητήσω τα θαύματα τα οποία δεν θα αρνηθώ ότι γίνονται. Αλλά θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι θρησκεία χωρίς θαύματα δεν είναι θρησκεία. Γι αυτό έχουμε θαύματα ΣΕ ΟΛΕΣ τις θρησκείες.
Αυτό, εμένα με οδηγεί σε διαφορετικό συμπέρασμα από το δικό σου. Το ότι γίνονται θαύματα σε όλες τις θρησκείες δεν δικαιώνει την επικρατούσα στο χώρο μας θρησκεία αλλά όλες.
Επομένως αν μετακινήσουμε λίγο τις παραμέτρους μας, τότε μπαίνουμε σε άλλα μονοπάτια που έχουν να κάνουν με μια εντελώς διαφορετική συζήτηση.
Αποδέχομαι την ψυχική ανάγκη των ανθρώπων αλλά δεν θα την θέσω σε αντιδιαστολή με τον επιστημονικό ορθολογισμό. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι πρόκειται καθαρά για επιλογή του κάθε ανθρώπου.
Εκείνο που δεν καταλαβαίνω όμως, είναι αυτή η εμμονή να θεωρούμε ότι όλοι με τον Α ή τον Β τρόπο δέχονται την ύπαρξη θεού ή είναι ένθεοι.
Το Σάββατο άκουγα μια θρησκευτική εκπομπή που η θεολόγος είπε το κουφό: «ακόμα και ο άθεος παραδέχεται την ύπαρξη του θεού αφού τον αμφισβητεί»!!!
Όσον αφορά το τι είναι και τι δεν είναι θαύμα, θα πω ότι κι εδώ έχουμε μεγάλα κενά. Θα αναφέρω το αεροπορικό δυστύχημα της Ηλιος. Όπως θα ξέρεις κάποιοι έμειναν πίσω επειδή δεν υπήρχαν θέσεις. Και τους ακούσαμε να λένε ότι η Παναγία ή ο τάδε άγιος έκαναν το θαύμα τους και δεν μπήκαν σε αυτό το αεροπλάνο.
Δηλαδή οι άλλοι που μπήκαν δεν είχαν άγιο; Δεν είχαν Παναγία να τους συμπαρασταθεί;
@ dokisisofi
Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι οι άγιοι είναι οι «ήρωες της πίστης». Μόνο που δεν είμαι σίγουρος πόσο αληθινά είναι τα όσα γράφονται γι αυτούς καθώς και τα όσα δεν γράφονται.
Έθεσα ξανά το θέμα και απάντηση δεν πήρα. Γιατί ο Γρηγόριος Ε’ θεωρείται οσιομάρτυρας ενώ ο Αθ. Διάκος και ο Παπαφλέσσας όχι;
Δέχομαι όπως είπα και πιο πάνω ότι όλα αυτά λειτουργούν για ψυχολογικούς λόγους.
Μόνο που εγώ έθεσα και μια άλλη παράμετρο. Γιατί αφού η ίδια η Εκκλησία προωθεί αυτά τα παραμύθια και καλεί τον κόσμο να καταφεύγει στον ένα ή στον άλλο άγιο για να γιατρευτεί, οι ιεράρχες όταν αρρωστήσουν δεν καταφεύγουν στους θαυματουργούς αγίους αλλά στους γιατρούς!
Αυτό θα πρέπει να λέει πολλά στον κάθε ορθά (όχι απαραίτητα ορθολογιστικά) σκεπτόμενο άνθρωπο.
Είναι γεγονός αγαπητή μου φίλη ότι όταν ο ανθρώπινος εγκέφαλος δημιουργήσει κάτι το φανταστικό, το βλέπει πολλές φορές ως πραγματικό. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε αυτά τα θέματα. Πολλές φορές έχουμε μέσα στο κεφάλι μας κάτι που μόνο στο δικό μας υπάρχει αλλά το θεωρούμε αληθινό.
Anef_Oriwn
Έχεις δίκαιο στις παρατηρήσεις σου.
Θα… επανορθώσω λίαν συντόμως.
Περιμένω τα δικά σου σχόλια.
@ανευ, που εχάθηκες? Τέσπα, όπως σου είχα απαντήσει και στου Απόστολου, δεν είμαι θεολόγος και δεν ξέρω, απλά δε φτάνει ΄μόνο το να είσαι κληρικός για να γίνεις άγιος. Δε νομίζω επίσης να αισθανόσουν πολύ καλά με έναν άγιο "τουρκοφάγο". Θα ξεκινούσαν άλλες συζητήσεις επί συζητήσεωςν. Όσο για τους στρατιωτικούς άγιους, αυτοί έδειξαν μεταμέλεια βίου και αρνήθηκαν τη στρατιωτική τους ιδιότητα, βρίσκοντας τον θάνατο από τους ειδωλολάτρες ανωτέρους τους. (που ξέρεις, μπορεί κάποτε κάποιος να μας πεί ότι τα μαρτύρια ήταν και καψόνια-΄όλα τα περιμένω).
Επίσης, όπως σου είπα, πρέπει μετά θάνατον, να υπάρξουν ενδείξεις για την αγιότητα κάποιου. (να μυροβλήσουν τα λείψανα λόγου χάρη). Όσον αφορά τον Γρηγόριο, αυτός, παρότι αποκήρυξε την επανάσταση, το έκανε για να προστατεύσει από τις εκδικητικές ορδές των Τούρκων τους Έλληνες της Πόλης και του Πόντου, ενώ αν το ΄'εκανε απλά θα τον κρέμαζαν πιο νωρίς. Δεν ήταν τόσο εύκολο, να πράξεις κάτι τέτοιο στο στόμα του λύκου. Εδώ και δεν είναι τώρα που οι Τουρκοι θέλουν να γίνουν και ευρωπαίοι και θα ήταν τότε? Επίσης, οι Τούρκοι τον κρέμασαν στην είσοδο του Πατριαρχείου Πάσχα ημέρα και τον άφησαν να αιωρείται 3 μέρες. Τον πέταξαν στη θάλασσα και απαγόρευσαν στους πάντες να τον περισυλλέξουν. Μετά από όραμα,μετά από μέρες, ένας ρώσσος στρατιωτικός, βρήκε το λείψανο (που δεν το πείραξαν σαρκοβόρα ψάρια) και τόλμησε και το περισυνέλεξε. Ήταν άτρωτο κα μυρόβλυζε. Όπως και να έχει όμως είχε βρεί μαρτυρικό θάνατο, χωρίς να έχει σκοτώσει με τα χέρια του κανένα. Αυτή είναι η άποψή μου.
"Είναι όμως και απορίας άξιον, ιερωμένοι και μάλιστα υψηλόβαθμοι που πέθαναν από τις ανίατες ασθένειες γιατί δεν κατέφυγαν σε αυτούς τους αγίους για να τους θεραπεύσουν αλλά κατέφυγαν εσπευσμένα στους καλύτερους γιατρούς ανά την υφήλιο;"
Γιατί 'απορίας αξιον';
Προτίμησαν την οικονομικότερη λύση...
Εγώ ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί ο 'φακελλωμένος' γιατρός είναι εγκληματίας και ο 'φακελλωμένος' Άγιος Άγιος.
Η ιστορική και θεολογική ανάλυση της ανάγκης προστρεχάματος του ανθρώπου στο 'μεταφυσικό' δεν αναιρεί το δεδομένο της εκμετάλλευσης αυτής της ανάγκης από πολιτικοθρησκευτικούς διαχειριστές της εξουσίας.
Δεν αμφισβητώ τα θαύματα, ούτε τη δύναμη της πίστης, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι όλες οι εικόνες της Παναγίας που έχουν καταλήξει σε ΟΛΕΣ τις Μονές του Αγίου Όρους είχαν κοινή διαδρομή από τα Δαρδανέλλια με την Άλωση της Πόλης όπως ο κάθε ηγούμενος 'ξεναγεί' για την εικόνα της δικής του Μονής.
(Ένας, μάλιστα, από αυτούς, μας είπε νέτα σκέτα "μην ακούτε τους άλλους, Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ είναι η θαυματουργή"!)
Αυτά δεν έχουν σχέση με τον Χριστιανισμό και τον Θεό που όλοι έχουμε μέσα μας.
Διάβασα όλα τα σχόλια που τα βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Πραγματικά δεν ξέρω που να πρωτοεστιάσω, έτσι θα πάρω σαν αφορμή έναν «καυγά» που κράτησε μήνες με κάποιον γνωστό μου, φανατικό ορθόδοξο χριστιανό.
Η συζήτηση είχε ξεκινήσει από την απόλυτη εμμονή του να θεωρεί και με απόλυτο ύφος μάλιστα, κάθε άλλη θρησκεία πλην της Χριστιανικής στην Ορθόδοξη έκφανσή της, δαιμονική, σατανική, πλανευτική κλπ.
Κάποια στιγμή η συζήτηση ήρθε στα «θαύματα», τα οποία ο καλός φίλος θέλησε να χρησιμοποιήσει ως τις απόλυτες αποδείξεις για την μοναδικότητα της Ορθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως.
Τι ήταν να το πει; Τα παραδείγματα «Θαυμάτων» έπεσαν βροχή από όλους σχεδόν τους άλλους συζητητές.
Γιατί βέβαια, θαύματα υπάρχουν και στην Καθολική έκφανση του Χριστιανισμού, θαύματα υπάρχουν στον Ινδουισμό, θαύματα (και μάλιστα πολλά) υπάρχουν στον Βουδισμό και, σε όλες τις θρησκείες που κατά κανόνα έχουν Παράδοση και παρελθόν.
Και όπως είπα και στο πρώτο μου σχόλιο, τάματα, άρα και αναμονή βοηθείας από τις «άνω δυνάμεις» υπήρχαν και στην Ελληνική Αρχαιότητα, αλλά στο πλαίσιο μιας τελείως διαφορετικής Κοσμοαντίληψης που δεν μπορούμε να εξετάσουμε τώρα εδώ, γιατί είναι τεράστιο θέμα και διαφορετικό.
Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι το εξής απλό.
Ναι, υπάρχουν «θαύματα».
Πότε;
Όταν υπάρχει μια ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ «τυφλή» πίστη την οποία ο πιστός έχει καταφέρει να της επιτρέψει να λειτουργεί πνευματικά. Είτε είναι χριστιανός, είτε βουδιστής, είτε οτιδήποτε.
Άρα;
Άρα μπαίνει ένα άλλο καίριο ζήτημα.
Τι συμβαίνει όταν λειτουργεί το «θαύμα»;
Κατά την ταπεινή μου άποψη, «απλά» η πίστη, λειτουργεί σαν σκανδάλη που ενεργοποιεί ήδη υπάρχουσες αυτοϊαστικές δυνάμεις που διαθέτει ο Άνθρωπος και οι οποίες βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση.
Ενδεχομένως, αν ο Άνθρωπος πίστευε με το ίδιο Πάθος στον Εαυτό του και στην άρρηκτη σχέση του με το Όλον και το Θείον (τη Φύση δηλαδή αλλά χρησιμοποιώ τη λέξη με μία διαφορετική έννοια που θα την έλεγα τελετουργική) ενδεχομένως λοιπόν να είχαμε το ίδιο αποτέλεσμα.
Γιατί «θαύματα» έχουν να επιδείξουν και οι Λατρευτές της Wicca που είναι κατεξοχήν φυσιολατρευτική Θρησκεία.
Νομίζω λοιπόν, πως πίσω από τον Αη Γιώργη, την Αγία Θέκλα, τον Saint Patrick κλπ κλπ κλπ δεν κρύβεται τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από τις ανεξερεύνητες δυνατότητες του μεγαλύτερου θαύματος, αυτού του Ανθρώπου δηλαδή.
Αυτά… βλέπουμε για τη συνέχεια!
μ άρεσε η ευχή της dokisisofi και στην επαναλαμβάνω και γω μιχάλη: καλοτάξιδο .
στο θέμα:
βεβαίως αρκετοί εκμεταλευτηκαν το ράσο πουλώντας γιατροσόφια.
όμως που ξέρουμε...κάποιοι μπορεί και να γιάτρευαν.
πως;
νομίζω με δύο τρόπους. ο ένας καθαρά επίστημονικός. έμαθαν το τρόπο να λύνουν ένα συγκεκριμένο πρόβλημα μέσω της γνωστής μεθόδου "trial and error". και ίσως γι αυτό να είχαν και ειδικότητες.
στο κάτω κάτω, και προπάπους μου στο χωρίο έκανε το κτηνίατρο. ούτε σπουδασε, ούτε ήξερε γιατί έκανε αυτό που έκανε, αλλά φαίνεται (σύμφωνα πάντα με την αξιοπιστη πηγή που λέγεται παπούς :-), ότι κάποια ζώα τα γιάτρευε. και σήμερα ξέρουμε και επιστημονικά γιατί δούλευε αυτή η μέθοδος για αυτή την αρρώστεια.
ο δευτερός, έχει σχέση με αυτό που λέει η dokisisofi. ή αυτό που έλεγε ο χριστός ο ίδιος (άσχετο αν έκανε θαυματα ή όχι): "η πίστη σου σ έσωσε".
δεν έχει τόση σημασία, που πιστευεις. φτάνει να πιστευεις. και αυτό ίσως δίνει κουράγιο, δίνει ένα στόχο, ένα λόγο για να ζεις και στο τέλος.... ζεις.
δυναμη του μυαλού ;
δύναμη της ψυχής ; (και ποιος ξέρει τι να ναι αυτό)
πάντως θαυμα δυσκολέυομαι να το πω
Ακριβώς κι εγώ το παράδειγμα του Ιησού θα έφερνα που έλεγε ότι η πίστη του συγκεκριμένου ανθρώπου τον έσωσε.
Η πίστη του στο ότι αν τον αγγίξει θα γιατρευτεί, είναι αυτό που λέει και ο Γιώργος.
Η πίστη που πυροδοτεί μέσα μας δυνάμεις που νομίζουμε ότι δεν τις έχουμε.
Δεν ξέρω αν είναι σωστό παράδειγμα αλλά αν βάλουμε κάποιον να τρέξει μια απόσταση με όση δύναμη διαθέτει και τον χρονομετρήσουμε, θα κάνει πολύ λιγότερο χρόνο αν βρίσκεται σε κίνδυνο.
Πού βρήκε τη δύναμη; Ποια ήταν η αιτία που τον έκανε να ανακαλύψει δύναμη που δεν γνώριζε;
@ dokisisofi
Καταρχήν προσωπικά δεν αποδέχομαι τον όρο ειδωλολάτρες για τους πιστεύοντες στις προχριστιανικές λατρείες.
Αναφέρθηκες στην ιστορία του Γρηγόριου Ε’ μόνο που εγώ δεν είναι αυτό που σημείωσα. Σημείωσα το ότι ενώ, ας πούμε, ο Γρηγόριος πέθανε για την πίστη και την πατρίδα, το ίδιο συνέβη και με τους Διάκο και Παπαφλέσσα.
Γιατί ο πρώτος να βρεθεί στο πάνθεο των αγιών και οι άλλοι δύο να περιφρονηθούν;
Για όσους δεν το ξέρουν προ 3-4 ετών η ιερά σύνοδος της Ελλάδας απόρριψε εκ νέου την οσιοποίηση του Διάκου. Γιατί;
@ Κωστης Γκορτζής
Νομίζω ότι κανένας δεν μπορεί να απορρίψει αυτό που ονομάζουμε θαύμα.
Εκείνο που προσωπικά απορρίπτω είναι ότι τα θαύματα είναι εξ ενός συγκεκριμένου θεού ενώ τα άλλα είναι είτε… ψευδοθαύματα είτε έργα του σατανά που λέει και ο Πίττας.
Και θα συμφωνήσω απόλυτα ότι ενώ, υποτίθεται, θαυματουργός δεν είναι μια συγκεκριμένη εικόνα αλλά η Παναγία, γιατί η Α ή Β εικόνα να είναι θαυματουργή και η άλλες όχι!
Πέραν τούτου, για μένα όλα αυτά με τις εικόνες δεν διαφέρουν σε τίποτε από αυτό που οι χριστιανοί ονομάζουν ειδωλολατρία. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Κυριε Μιχαηλ να σας πω απλως καλη επιτυχια στο blog σας. Η γραφη σας ειναι απολαυστικα ορθολογιστικη αλλα οχι στεγνη. Αναχωρω για τη Νεα Υορκη και απο εκει για την Ουασιγκτον για ενα συνεδριο και δυστυχως δεν θα μπορεσω να σας παρακολουθησω για περιπου 20 ημερες. Θα επανελθω ωστοσο!
Θα ηθελα καποια στιγμη ειτε εσεις ειτε ο κος Πηττας να αφιερωσετε καποιο κειμενο σας στον αλησμονητο Λιαντινη τον οποιο ειχα γνωρισει λιγο και με ειχε γοητευσει οσο λιγοι ανθρωποι. Πιστευω πως ηταν ενας ππολυ μεγαλος "οικουμενικος Ελλην".
Να ειστε καλα.
Και να με συγχωρειτε για το θαρρος που ελαβα να σας κανω θεματικη υποδειξη!
@Μιχάλη, απαντούσα (για δεύτερη φορά αφού με ξαναρώτησε στου Απόστολου) σε ερώτηση του Ανευ. ( ο οποίος ζητούσε σχολιασμό για τη αγιοποίηση των συγκεκριμένων)
Όσο για το τί πιστεύω, το λέω καθαρά. Μπορείς να το ξαναδιαβάσεις αν θέλεις παραπάνω. Δεν θέλω να μονοπωλώ επαναλαμβάνοντας εαυτήν.
Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα για τον Λιαντίνη. Από λίγα δείγματα γραφής και λόγου που διάβασα και είδα, έμεινα εκστατική. Είναι απίστευτο το πως τρυπά με το τόξο του θανάτου τόσα επίπεδα (φιλοσοφικά, λογοτεχνικά) και πως περιγράφει το αρχαίο θέατρο σαν τα μαρμαρένια αλώνια της σκέψης.
Ελπίζω να μη με πουν πάλι νεκρόφιλη οι γνωστοί άγνωστοι καλοθελητές. Θανατοφιλική το δέχομαι.
@ νικος καπερναρος
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Προσπαθώ πάντα να βρίσκομαι μέσα στα πλαίσια της γήινης πραγματικότητας και όχι μιας φανταστικής ουράνιας γαλήνης.
Διότι εδώ είναι που δίνουμε τη μάχη.
Σας εύχομαι καλό ταξίδι και καλή επιτυχία στο συνέδριο.
Θα συνεννοηθώ με το φίλο μου τον Γιώργο Πήττα για τον Λιαντίνη αν και θεωρώ ότι εκείνος είναι πιο αρμόδιος από μένα να αναπτύξει αυτό το θέμα.
Ας απλώνουμε το χέρι μας μέχρι εκεί που φτάνει και όχι πάρα πέρα…
Και… εισηγήσεις για θέματα είναι πάντα ευπρόσδεκτες.
Να είστε πάντα καλά.
@ dokisisofi
Σεβαστή η επιθυμία σου, για τον Λιαντίνη απάντησα πιο πάνω.
Ο λόγος που απευθύνομαι σε σένα είναι για να απολογηθώ αν τυχόν κατά λάθος έσβησα κάποια παρέμβαση σου.
Είμαι φρέσκος ακόμα και τέτοια λάθη μπορεί να τα κάνω.
Μα δεν είναι ανάγκη να ψάξετε για το ποιός Άγιος είναι του οπαπ το έχει το ένθετο ΟΙ Αγιοι Θεράποντες και από κάτω τον ΟΠΑΠ ΚΥΠΡΟΥ.
Μένω σε κάποια περιοχή της Ελλάδας που έχει πολλά αξιόλογα αρχαία οι τουρίστες κάθε χρόνο έρχονται κατά χιλιάδες.Λένε πως όπου υπάρχει ξωκλήσι παλιά υπηρχε κάποιος αρχαίος ναός προς των 12 θεών,που αργότερα οι χριστιανοί ιερείς τους γκρεμίσανε για να κτίσουν τα ξωκλήσια και με αυτόν τον τρόπο να προσυλυτίσουν τους οπαδούς των αρχαίων θεών.Δεν το έχω διαβάσει πουθενά μόνο το άκουσα .Υ.Γ Τα γράμματα πάλι τα έχετε μικρά!!!
@ stalamatia
Λες για αυτό να είχε το σήμα του ΟΠΑΠ κάτω από τους Θεράποντες; Μπορεί!
Δυστυχώς αγαπητή μου φίλη είναι γεγονός ότι πολλές εκκλησίες είναι κτισμένες είτε πάνω σε αρχαίους ναούς είτε με υλικά ναών που τους ισοπέδωσαν για να σβήσουν την παλιά θρησκεία.
Υπάρχουν και αρκετά γραπτά όπως π.χ.:
Η Αγία Ελένη όταν ήρθε στην Κύπρο από τους αγίους τόπου όπου βρήκε και το σταυρό:
«Είδε τα είδωλα στημένα και ρώτησε κι έμαθε, πως εκεί ήταν ο ναός της ψευδοθεάς Αφροδίτης. Υπάρχει και η γνώμη ότι ο ειδωλολατρικός ναός ήταν αφιερωμένος στη λατρεία του μεγάλου Θεού Δία, λέγεται ότι είπε:
- Εδώ επάνω στο βωμό της θεάς του έρωτα, θα κτίσω το βωμό και τον ναό του αληθινού θεού, του Θεού της αγάπης».
Πηγή: «Ιερά Μονή Σταυροβουνίου» Κύπρος 1987.
Επίσης στο ίδιο βιβλίο που είναι έκδοση της Μονής:
«Κατά τινας, το ειδωλολατρικόν ιερόν το ευρισκόμενον επί της κορυφής του όρους Σταυροβουνίου ήτο αφιερωμένο εις την Ακραίαν Αφροδίτην και ήτο «άβατον γυναιξί και αόρατον». Ο αρχιμανδρίτης Κυπριανός εις το γνωστόν έργον του «Ιστορία χρονολογική της Νήσου Κύπρου» (εκδ. 1788) αναφέρει ότι ο εν λόγω ειδωλολατρικός ναός ήτο τέμενος της Αερώδους Αφροδίτης».
Υπάρχουν και πολλά, χιλιάδες άλλα παραδείγματα. Απλώς ανάφερα μια γραπτή πηγή.
(Τα γράμματα θα προσπαθήσω να τα μεγαλώσω, απολογούμαι).
Μια ζωή άβατο ήταν δηλαδή....
Ναι όμως το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι αυτό.
Είναι το γκρέμισμα των ιερών και των οσίων ενός λαού με το πρόσχημα ότι θα τον εξαγιάσουν.
Δείχνει επίσης και το πόσο "όμορφα και ωραία" επικράτησε η νέα θρησκεια έναντι της παλιάς :-)
Δεν τις γκρέμιζαν απλώς ,ακριβώς εκεί πάνω από τα ερείπια έκτιζαν τις εκκλησίες ,μπορεί να είμαι όρθόδοξη χριστιανή εξάλλου αυτό έμαθα αυτό είμαι, όμως δεν πιστεύω ότι πρέπει να αφαιρώ τις άλλες θρησκείες για να επικρατήσει η δική μου.
Κοιτα αφού είτε στην μια είτε στην άλλη εγώ δε θα μπορούσα να έχω πρόσβαση, το ίδιο μου κάνει:P
@ Blogοδεσπότα Μιχάλη και λοιποί σχολιογράφοι,
Μ’ όλο το σεβασμό (που ελάλεν τζιαι ο Πρόεδρος Χριστόφιας), προς τα (θρησκευτικά) Ελληνορθόδοξα αισθήματα και συναισθήματα του οποιουδήποτε, θα ήθελα να καταθέσω τα πιο κάτω ολίγα τινά περί Αγίων, θαυμάτων και ταμάτων:
1. Από τους αγίους που αναφέρονται ένθετο “ΧΡΟΝΙΚΟ” του “Πολίτη” της περασμένης Κυριακής, μεταξύ άλλων που άφησες πίσω (για πόσους να γράψεις κι εσύ) είναι και ο Άγιος Κενδέας ή Άης Τζιενγκιάς. Ο Άγιος αυτός είναι “ειδικός” για τη θεραπεία των τζιενγκιών δηλ. των πόνων (παντός είδους). (Παρεμπιπτόντως νομίζω το όνομα Κενδέας δεν το συναντάμε στο ελλαδικό χώρο).
Το γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Κενδέου (που γιορτάζει στις αρχές του Οκτώβρη και βρίσκεται επί του παλιού δρόμου Λάρνακας – Αμμοχώστου) μαζεύει (την παραμονή και ανήμερα της γιορτής) πάρα πολύ κόσμο. Τούτο είναι χαρακτηριστικό της έντονης θρησκευτικότητας και του χριστιανορθόδοξου δογματισμού που μας διακρίνει ως ελληνοκύπριους (ασχέτως του ότι γενικά και ειδικά δεν συμπεριφερόμαστε χριστιανικά). Σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει στις θρησκευτικές πεποιθήσεις του μέσου ελληνοκύπριου και τη πίστη του στις θαυματουργές ικανότητες αγίων, εικόνων και νερών (αγιασμάτων) σε σχέση με την εποχή που γράφτηκε το σχετικό κείμενο (πριν 90 χρόνια περίπου).
2. Αυτή η θρησκευτικότητα με συνεπακόλουθη συντηρητικότητα, καλλιεργείται, αναπαράγεται και συντηρείται (σήμερα) μέσα από διάφορους θεσμούς, διαδικασίες και προγράμματα (βλέπετε μάθημα θρησκευτικών στα σχολεία, “εθελοντικό” – δήθεν – εκκλησιασμός των μαθητών, τηλεοπτικά προγράμματα όπως το θεάρεστο της Οσίας Ελίτας στο “Σίγμα” όπου έχουμε και τηλεφωνικές παρεμβάσεις γερόντων και άλλων πεφωτισμένων και ευεργετηθέντων από τη θεία χάρη, καθώς περιγραφές θαυμάτων – πολύ σουξέ έχει η Αγία Μαρίνα της Άνδρου, τηλεοπτικές σειρές με γερόντισσες και ποικίλα άλλα ...
3. Κοντός ψαλμός αλληλούια: Στην ουσία θαύματα ούτε γίνονται ούτε και υφίστανται! Μπορεί να ακούγομαι (λίγο ή πολύ) κυνικός αλλά αυτή πιστεύω ότι είναι η πραγματικότητα. Οτιδήποτε μας φαντάζει υπερφυσικό και δεν μπορούμε να εξηγήσουμε είτε με τη λογική είτε με την επιστήμη δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το έπραξε κάποιος άγιος ή ο Χριστός και η Παναγία. Η δύναμη του ανθρώπου όταν πιστέψει ότι κάποιος (άγιος) που έχει υπερφυσικές ικανότητες είναι μαζί του και μπορεί να το βοηθήσει, πολλαπλασιάζεται σε μεγάλο βαθμό και τότε μπορεί να πετύχει όντως θαύματα (το ακατόρθωτο). Και τότε να δεις κολλήματα!
4. Πολλές περιγραφές θαυμάτων έχω ακούσει και διαβάσει. Αλλά ποτέ και πουθενά δεν έχω ακούσει, λόγου χάριν να πούμεν, να λείπει κάποιου το χέρι και να του βλαστήσει χέρι!!!
5. Πριν δυο χρόνια και κάτι (ήταν και 25 του Μάρτη) είχα επισκεφτεί την Τήνο. Με δέος (θαυμασμός ανάμικτος με φόβο) αλλά και με πολύ προβληματισμό είχα παρακολουθήσει εκείνους τους ανθρώπους (άντρες και γυναίκες) που ανέβαιναν από το λιμάνι στο Μοναστήρι στα γόνατα (κάπου μισό χιλιόμετρο απόσταση ή μπορεί και περισσότερο), από τους ειδικούς διαδρόμους που διαμορφώθηκαν για αυτό το σκοπό. Με φόβο διερωτήθηκα για το μέχρι που μπορεί να φτάσουν (με τόση πίστη και ευπιστία) αυτοί οι άνθρωποι!
Θα μπορούσα να γράψω κι αλλά πολλά αλλά επιφυλάσσομαι. Πάντως αν επισκεφτείτε την Τήνο, μην περιοριστείτε στο Μοναστήρι και στην αγορά “λούζων”. Προχωρήστε και στα ενδότερα για να δείτε και τους περίφημους περιστεριώνες (τα “πεζουναρκά”) του νησιού που αποτελούν αρχιτεκτονικά κομψοτεχνήματα ή το γραφικό χωριό Πύργος στα βόρεια
Καλή συνέχεια σε όλους!
Anef_Oriwn
Τετάρτη 7/5/2006 – 10:59 μ.μ.
Φίλε Anef_Oriwn
Χωρίς δισταγμό θα πω ότι προσυπογράφω όλα όσα έχεις αναφέρει.
Θα πω μόνο ξανά ότι θρησκείες χωρίς θαύματα δεν υπάρχουν.
Επομένως, για μένα, ο συναγωνισμός για το ποιος θεός είναι ο αληθινός ή ο πιο αληθινός είναι χωρίς περιεχόμενο.
Ποτέ δεν υπήρξαν θαύματα και φυσικά ούτε στις μέρες μας υπάρχουν..
Το μόνο πράγμα που υπάρχει είναι απεγνωσμένοι ανθρώποι σε απέλπιδες καταστάσεις σκληρής πραγματικότητας που σηκώνουν τα χέρια ψηλά και ζητούν βοήθεια από κάτι εξωπραγματικό.. άνθρωποι πραγματικά χαμένοι στην απάνθρωπη παρεξήγηση της ανθρώπινης ύπαρξης που νιώθουν αδύνατοι να την αντιμετωπίσουν από μόνοι τους .
Εκεί δίπλα βρίσκονταν πάντα κάποιοι καλοθελητές που τους εκμεταλλεύονται.. Οπως στην περίπτωση των τελεβαγκελιστων και miracle workers στην Αμερική που υποτίθεται πραγματοποιούν θάυματα on stage. (με το αζημίωτο βέβαια)
Αν υπήρχαν θαύματα μέσα σε 60 χρόνια τηλεόρασης γιατί δεν καταγράφηκε ούτε ένα?
Το μόνο που καταγράφηκε είναι αυτό εδώ..
Ρίξτε μια ματιά…
http://uk.youtube.com/watch?v=SiT1HejDA1k
Μα το θαύμα έγινε και έχει καταγραφεί στην τζέπη του συγκεκριμένου θαυματοποιού αγαπητέ μου!
Πρέπει να το φυσάς πολλά το χρήμα ρε Ανεφ! Όη τη μια στου Λεξηπένητα λαλείς μας για το Πάσχα στη Μυτιλήνη (συν γυναιξί και τέκνοις), όη τωρά στην Τήνο, αλί μας εμάς και τρισαλί...Και να φανταστείς ότι έχει φτωχό κόσμο που όντως πιστεύει και στες Παναγίες και στα θαύματα και δεν κρατά ούτε για το εισιτήριο πηλέμου! Και αντίθετα πάσιν κάτι άθεοι σαν τον Άνεφ! Τέλοσπάντων, αυτά έχει η ζωή..
Λες:
"Το γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Κενδέου (που γιορτάζει στις αρχές του Οκτώβρη και βρίσκεται επί του παλιού δρόμου Λάρνακας – Αμμοχώστου) μαζεύει (την παραμονή και ανήμερα της γιορτής) πάρα πολύ κόσμο. Τούτο είναι χαρακτηριστικό της έντονης θρησκευτικότητας και του χριστιανορθόδοξου δογματισμού που μας διακρίνει ως ελληνοκύπριους (ασχέτως του ότι γενικά και ειδικά δεν συμπεριφερόμαστε χριστιανικά"
Το να μαζεύεται κόσμος αυτό είναι χαραχτηριστικό του χριστιανορθόδοξου δογματισμού? Τί θα ήθελες δηλαδή, να μεν πατά ψυσιή? Δαμέ εσύ εσηκώστηκες και επήες στην Τήνο 25 του Μάρτη, λες και η Κύπρος δεν έχει εκκλησίες της Παναγίας, και εφτέξαν σου οι καημένοι οι Κοκκινοχωρίτες, αν κάμνουν κανέναν παναϋρούδι μια φοράν τον χρόνο και πουλούν και οι παναϋρκότες την πραμάθκιαν τους?
Εγώ προσωπικά δεν πάω ποτέ σε πανηγύρια, αλλά δεν μπορείς να πεις του κόσμου να μεν πάει με την οικογένεια του να ξεσκάσει και να βρεθεί και με γνωστούς. Ήμαρτον σου
Θεέ μου!΄Αυτό ονομάζεται ισοπέδωση πολιτισμού, ηθών και εθίμων! Και μου αρέσει που είσαι και εναντίον της παγκοσμιοποίησης! Τί θέλεις δηλαδή? Να μαζεύεται ο κόσμος μόνο στα μακντόλαλντς, τις κλασάτες καφετέριες και τα φεστιβάλ της εδον?
@ dokisisofi
Το να πηγαίνει κάποιος άθεος σε θρησκευτικούς χώρους δεν το βλέπω καθόλου προβληματικό ούτε παράξενο.
Η επίσκεψη δε μνημεία δεν είναι κάτι κακό.
Ο άθεος μπορεί να παραστεί σε θρησκευτικές εκδηλώσεις όχι μόνο των δικών του αλλά και άλλων θρησκειών.
Το αντίθετο είναι που γίνεται, «θρήσκοι» αποφεύγουν να επισκέπτονται θρησκευτικούς χώρους άλλων ή να μετέχουν σε τελετές και εκδηλώσεις άλλων θρησκειών.
Εν πάση περιπτώσει εγώ εντοπίζω ότι στην Κύπρο υπάρχει (και δυστυχώς αναπτύσσεται τελευταία) μια αρρωστημένη θρησκοληψία.
Δεν ξέρω πού οφείλεται αλλά αυτό είναι ανησυχητικό.
Δεν μιλώ για πίστη, μιλώ για θρησκοληψία.
1) αυτό που λες δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λέω εγώ ούτε με αυτό που λέει ο άνεφ
2) σ'αυτόν απευθύνομαι (αν μου επιτρέπεις)και για τη επίσκεψη του στην Τήνο έκανα χιούμορ (μόνο εκεί όμως)
3) Καλημέρα...
ααα και
4) θέλεις κι εσύ να καταργηθούν τα παραδοσιακά πανηγύρια γύρω από τις περιβόλους ναών? το θεωρείς έκφραση δογματισμού?
@ dokisisofi
Άσχετα αν έχει σχέση ή όχι έθεσα κάποιες άλλες παραμέτρους του θέματος που άπτονται της θρησκοληψία των κυπρίων.
Και προσθέτω ότι μέχρι πρότινος θεωρούσα ότι αυτή η νοοτροπία αφορούσε μόνο την Ελλάδα αλλά απ’ ότι είδα επεκτείνεται και στην Κύπρο.
Όχι δεν είπα ούτε υποστήριξα την κατάργηση των πανηγυριών.
Ε ναι,εγώ για το τελευταίο μιλούσα και διατύπωσα την απορία τί σχέση έχει ο δοογματισμός με τις εμποροπανήγυρεις.΄Είπα να μην στο πω ευθέως ότι ήσουν εκτός θέματος...(ηθελημένα? ξέρω γώ...νόμιζα ότι μόνο στην Ελλάδα έχει λυσσασμένους κατά του Χριστιανισμού αλλά βλέπω ότι έχει και στην Κύπρο! νέο είδος "κομμουνιστές-παγανιστές" ΓΟΥΑΟΥ!!!! Καλά στην Κύπρο οι ιδεολογίες έγιναν αχταρμάς αυτό το ξέρουν όλοι)
@ dokisisofi
Ειλικρινά με εκπλήττεις!
Εσύ μπορεί να μιλούσες για τα πανηγύρια αλλά εγώ σχολίαζα τα περί δογματισμών (είναι πιο ευρύ θέμα ξέρεις το δεύτερο από το πρώτο).
Δεν είμαι λυσσασμένος ούτε με τον χριστιανισμό ούτε με τίποτε άλλο.
Όπως θα έχεις καταλάβει (και το έχω πει σε άλλο blog) είμαι άθεος, επομένως αν είμαι λυσσασμένος θα πρέπει να είμαι με όλες τις θρησκείες, άρα και με τον παγανισμό.
Όμως δεν είμαι λυσσασμένος, σχολιάζω κάτι που συμβαίνει – και το διαπιστώνω – μέσα στο σπίτι μας.
Αν μιλούσαμε για άλλη θρησκεία, τότε θα σου πω την άποψη μου και για τη συγκεκριμένη.
Μάλλον ο αχταρμάς είναι κάπου αλλού, όχι σε μένα.
Α! και κάτι άλλο που είναι διαδεδομένο στην Κύπρο: οι ταμπέλες!
Όποιος έχει διαφορετική άποψη από εμάς, θα πρέπει να του βάλουμε και μια ταμπέλα.
Έτσι κι εγώ βαφτίστηκα… «κομμουνιστής – παγανιστής»!!!
Ωραίος συνδυασμός πάντως, δεν τον σκέφτηκα, ίσως τον δοκιμάσω :-)
Άντε!Φορέστε τις χλαμύδες σας κι αμέτε!
Ξεκινάτε να βρίζετε Χριστούς, Παναγίες, αγοράστε εξοχικά και επαύλεις, αγωνιστείτε για την καρεκλοκενταυρίαση των ηγετών του κόμματος και το φακέλλωμα των μελών και δώστε τον ιερό αγώνα για εισδοχή των κυπριοπαίδων στο πανεπιστήμιο με αγγλικά πιστοποιητικά εξετάσεων! Μη ξεχνάτε να επικαλείστε τον Ερμή στις εμπορικές και επαγγελματικές σας συναλλαγές και εξοντώστε όσα καθίκια αγοράζουν σουτζούκο στο παναύρι του Αγίου Κενδέου!
Και το καλοκαίρι πηγαίνετε οικογενειακώς στα βυζαντινά μνημεία της Ελλάδος να κλωτσάτε τα χώματα.
Μαζί σας!
Έχει φράγκα η υπόθεση
Μίλησε κανένας για αχταρμά; :-)
και τον ανέλυσε με μία εγκάρσια τομή στην καθημερινή του παραδοξότητα:)
ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ DOKISISOFI:
(Λόγω προβλημάτων με το pc μου δεν μπόρεσα να απαντήσω πιο νωρίς και με ξεπέρασαν κάπως και τα γεγονότα, όπως η πυρπόληση του blog της Dokisisofis. Και άγνωστο αν θα συνεχίσει να κάνει παρεμβάσεις σ’ αλλά blogs).
@ Dok.,
Με πνεύμα αυτοκριτικό (το ‘χουμε ακόμα αυτό το κουσούρι εμείς οι “δογματικοί” αριστεροί), οφείλω να παραδεχτώ ότι το στυλ σου (και το ύφος σου) συχνά με παρασύρουν σε αντιπαραθετικές διαλογικές συζητήσεις (μαζί σου) πάνω σε επί μέρους ή/και σε προσωπικά θέματα (που πολύ πιθανόν να μην ενδιαφέρουν τρίτους καθώς μπορεί να μη άπτονται της ουσίας και του περιεχομένου του post). Επειδή τυγχάνει να ‘μαι τζιαι (και) νάκκον (λίγο) λαφαζάνης, συχνά μου προκύπτουν και μακρινάρια περί ανέμων, υδάτων και άλλων αερίων και ρευστών. Καθώς είμαι και επιρρεπής να υποκύπτω σε πειρασμούς και προκλήσεις και κατ’ επανάληψη υπότροπος (αμαρτία ξομολο[γ]ημένη ουκ εστί αμαρτία), θα σηκώσω κι αυτή τη φορά το γάντι και θ’ απαντήσω στα σχόλια σου, έστω και λίγο καθυστερημένα (έχουμε κι άλλες δουλειές τα ευλο[γ]ημένα, εκτός από το γεγονός ότι τα ‘παιξε και το pc μου), παρ’ όλο που δεν ξέρω αν θα συνεχίσεις να συχνάζεις στα blogs, μετά που έβαλες (και πάλι) φωτιά και πυρπόλησες και έκανες στάχτες το δικό σου blog (“Τα παραμεθόρια και οριακά” – τελικά φαίνεται ότι έφτασες και ξεπέρασες τα όρια σου).
Μετά την πιο πάνω μακροσκελή εισαγωγή να συνεχίσω επί της ουσίας και εν πρώτοις να πω ότι (πέραν από την παρορμητικότητα και την κυκλοθυμικότητα που σε χαρακτηρίζουν σαν άτομο), έχεις μια τάση να κατηγοριοποιείς ανθρώπους και καταστάσεις σε στυλ άσπρο – μαύρο. Δεν υπάρχουν ενδιάμεσες γκρίζες ή σταχτιές ζώνες για σένα. Π.χ. εγώ πουθενά δεν είπα ή άφησα να νοηθεί ότι πρέπει να καταργηθούν τα παναΰρκα (πανηγύρια) που γίνονται με την ευκαιρία θρησκευτικών γιορτών.
Γράφεις και λαλείς: “…Το να μαζεύεται κόσμος αυτό είναι χαραχτηριστικό του χριστιανορθόδοξου δογματισμού? Τί θα ήθελες δηλαδή, να μεν πατά ψυσιή? Δαμέ εσύ εσηκώστηκες και επήες στην Τήνο 25 του Μάρτη, λες και η Κύπρος δεν έχει εκκλησίες της Παναγίας, και εφτέξαν σου οι καημένοι οι Κοκκινοχωρίτες, αν κάμνουν κανέναν παναϋρούδι μια φοράν τον χρόνο και πουλούν και οι παναϋρκότες την πραμάθκιαν τους?
Εγώ προσωπικά δεν πάω ποτέ σε πανηγύρια, αλλά δεν μπορείς να πεις του κόσμου να μεν πάει με την οικογένεια του να ξεσκάσει και να βρεθεί και με γνωστούς…”.
Αγαπητή Dok.,
Εγώ έκρινα την έντονη (ψευδο)θρησκευτικότητα και το δογματισμό των πιστών. Που τρέχουν δήθεν για να τιμήσουν τον άγιο ή την αγία, να σταθούν σε ουρές για να προσκυνήσουν (για να επιταχύνεται η διαδικασία οι παπάδες ή/και οι εκκλησιαστικές επιτροπές βάζουν εικόνες του εορτάζοντος Αγίου σε διάφορα σημεία της εκκλησίας), να πάρουν (στους αγίους) τάματα και τα τοιαύτα.
Σήμερα τα πανηγύρια έχουν χάσει από το παλιό τους περιεχόμενο – έχουν πάψει πια να είναι οι εμποροπανηγύρεις του παλιού καιρού όπου οι κάτοικοι πουλούσαν τα γεωργικά τους προϊόντα, ενώ παράλληλα αποτελούσαν και μοναδική ευκαιρία για τους χωριανούς να συναπαντηθούν και να ξεφαντώσουν. Ο κοινωνικός χαρακτήρας των πανηγυριών εξακολουθεί να υπάρχει όμως όλα τ’ αλλά έχουν εξαφανιστεί. Άντε κάποιοι ν’ αγοράσουν λίγα φρούτα, κανένα σουτζιούκκο ή καμιά λούντζα και να φανε λοκμάδες τζιαι σσιάμισhι. (Στο πανηγύρι του Άη Τζιενκιά μαζεύεται πολύς κόσμος βασικά λόγω της θέσης του Μοναστηριού - βρίσκεται μεταξύ 3-4 κοινοτήτων, αλλά και λόγω των “θαυματουργών” ικανοτήτων του Αγίου).
Άποψη μου είναι ότι (μια και δεν έχουμε να κάνουμε πλέον με εμποροπανηγύρεις – ο κόσμος δεν περιμένει τα πανηγύρια για να πωλήσει τα προϊόντα του ή για ν’ αγοράσει κάτι) τα πανηγύρια πρέπει να αναβαθμιστούν κυρίως πολιτιστικά. Προς αυτή την κατεύθυνση πολλά μπορούν να κάνουν οι τοπικοί σύλλογοι πάσης φύσεως (αθλητικοί, ποδοσφαιρικοί, μορφωτικοί, θρησκευτικοί, προσκοπικοί) σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση (τα Κοινοτικά Συμβούλια).
Συνοπτικά να σχολιάσω και τα εξής από τα γραφόμενα σου:
1. “ … Πρέπει να το φυσάς πολλά το χρήμα ρε Ανεφ! Όη τη μια στου Λεξηπένητα λαλείς μας για το Πάσχα στη Μυτιλήνη (συν γυναιξί και τέκνοις), όη τωρά στην Τήνο, αλί μας εμάς και τρισαλί...” --- Dok., που ξέρεις μπορεί και να εργάζομαι σε ταξιδιωτικό γραφείο και να ‘χω τα τυχερά μου. Τα πιο πάνω νησιά μπορεί κάποιος να τα επισκεφτεί λαμβάνοντας μέρος σε μια προσκυνηματική εκδρομή ή σε κάποια κρουαζιέρα με την Louis, λόγου χάριν να πούμεν. (Ως γνωστό οι κρουαζιέρες αποτελούν τον τουρισμό των λαϊκών στρωμάτων).
2. Παρεμπιπτόντως (για όσους δεν γνωρίζουν αυτή τη λέξη, στα κυπριακά σημαίνει “by the way” και σε συντομία γράφεται “btw”), μια από τις θεματικές ενότητες του υπό κατασκευή blog μου θα έχει τίτλο “Τα Ταξίδια μου” (νοερά και πραγματικά).
3. “… Και να φανταστείς ότι έχει φτωχό κόσμο που όντως πιστεύει και στες Παναγίες και στα θαύματα και δεν κρατά ούτε για το εισιτήριο πηλέμου! Και αντίθετα πάσιν κάτι άθεοι σαν τον Άνεφ! …”. --- Εγώ επισκέπτομαι και εκκλησιές, και μοναστήρια και τζαμιά και μιναρέδες – αποτελούν πολιτιστικά μνημεία και δεν βλέπω που είναι το πρόβλημα. Όσο για τον κόσμο που “… δεν κρατά ούτε για το εισιτήριο πηλέμου…”, έχω την άποψη πως άμα το θέλουν πολύ (να πανε για προσκύνημα) στο τέλος θα βρουν τρόπο να το πραγματοποιήσουν (και θα νομίζουν ότι ήταν και θέλημα ή θαύμα του συγκεκριμένου αγίου).
4. “… Να μαζεύεται ο κόσμος μόνο στα μακντόλαλντς, τις κλασάτες καφετέριες και τα φεστιβάλ της εδον?...”. --- Έχεις κάτι με τα φεστιβάλ της ΕΔΟΝ; Έχεις παει καμιά φορά; Ίσως να έχεις περάσει απ’ έξω και οι μυρωδιές από hot dogs να σου θύμισαν Macdonalds! Πάντως πριν μερικές μέρες (την περασμένη Πέμπτη) παρακολούθησα στην Λάρνακα μια εξαιρετική σατιρικο-πολιτική παράσταση από τις οργανώσεις της ΕΔΟΝ Λάρνακας και Αμμόχωστου.
5. Τέλος για το “... Πρέπει να το φυσάς πολλά το χρήμα ρε Ανεφ …”, να πω ότι το χρήμα (όπως και το ψάρι) πρέπει να καταναλώνεται εν όσο είναι φρέσκο!
Anef_Oriwn
Τρίτη 13/5/2006 – 11:19 μ.μ.
(εν είπα τζιαι τίποτε)
έχει πλάκα που κα΄θε άγιος θεραπεύει συγκεκριμένα πράματα. Λες και έχουνε πάρει εξιδήκευσει από πανεπιστήμιο αγίων...
Δημοσίευση σχολίου