Ιούλης 1974 – Ιούλης 2008

Ακόμα ένας Ιούλης καταγράφεται στο ημερολόγιο μας.

Ακόμα ένας Ιούλης με άλυτο το κυπριακό.

Μόνο που ο φετινός Ιούλης, μετά από 34 χρόνια, βρίσκει τη συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού αν ελπίζει πραγματικά. Να ελπίζει ότι κάτι μπορεί να γίνει…

Όπως σχολίασα και στο μπλογκ του Άνευ:

Οι μνήμες δεν ξυπνούν κάθε 15 και 20 Ιουλίου. Οι δύο αυτές ημερομηνίες κατάστρεψαν την παιδική μας ηλικία. Κατάστρεψαν το μέλλον μας. Μα πάνω απ' όλα κατάστρεψαν το μέλλον αυτού του τόπου. Όσοι δεν έζησαν εκείνες τις περιόδους δεν μπορούν να καταλάβουν τι έγινε. Δεν ξέρουν τι σημαίνει στην πραγματικότητα πραξικόπημα και εμφύλιος πόλεμος. Ούτε μπορούν να συνειδητοποιήσουν τι σημαίνει εισβολή και πόλεμος. Όποτε θυμηθώ αυτές τις μέρες νιώθω πολύ παράξενα. Δεν ξέρω αν είναι πίκρα ή οργή. Ίσως είναι όλα μαζί, μαζί με άλλα συναισθήματα. Αυτές οι ημερομηνίες, κατά τη γνώμη μου, είναι οι πιο μαύρες σε όλη την ιστορία αυτού του νησιού. Αιωνία η μνήμη εκείνων των παιδιών που χάθηκαν τόσο άδικα για τις βλακείες ορισμένων που καπηλεύονταν τον ελληνισμό. Και που όπως διαπιστώνω, άφησαν και διάδοχους...

Το παράξενο δεν είναι ότι άφησαν διαδόχους, αυτό είναι αναμενόμενο.

Το παράξενο είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς, που μιλούν με τόσο πάθος εναντίον της κατοχής, που ζητούν επιστροφή στο ενιαίο, που χαρακτηρίζουν ευλογία τη Ζυρίχη σε σχέση με το σχέδιο Ανάν, είναι αυτοί που πάλεψαν ή υποστήριξαν την κατάλυση του ενιαίου κράτους.

Είναι αυτοί που επιδίωκαν, παρά το αδύνατον του πράγματος, την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Είναι αυτοί που πολέμησαν με λύσσα και με πάθος τη Ζυρίχη.

Είναι αυτοί που έβγαζαν σπυράκια στη θέα της κυπριακής σημαίας…

Είναι όλοι αυτοί που μάχονται με λύσσα τη λύση που από το 1974 επιδιώκουμε.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην άλλη πλευρά.

Δεν ξέρω κατά πόσον μας απασχολεί ότι οι αντιδράσεις και στις δύο πλευρές, έχουν σχεδόν το ίδιο λεχτικό. Δεν ξέρω αν προβληματίζει το ότι το μόνο που διαφέρει είναι η λέξη ε/κύπριοι και τ/κύπριοι…

Πιστεύω ότι πλέον δεν πρέπει να μιλούμε αόριστα. Πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.

Οι τελευταίες εξελίξεις που σημειώνονται στην Κύπρο ανησύχησαν όλους τους «πατριώτες» σε βορρά και νότο.

Πρώτο και καλύτερο το Ευρωκό.

Ο σεβαστός Δημήτριος Συλλούρης ανησυχεί από τις εξελίξεις.

Όπως δήλωνε στις 8 Ιουλίου 2008:

«…οι προσδοκίες είναι χαμηλές και πρόβλεψή του είναι ότι εμπλακήκαμε σε ένα δρόμο που δεν έχει επιστροφή και θα οδηγηθούμε είτε σε κακή λύση, είτε σε αδιέξοδο».

Κατά τα άλλα, λέει, στηρίζει τις προσπάθειες του Χριστόφια.

Το Ευρωκό όπως και μια μερίδα του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ ανησυχούν για το θέμα της κυριαρχίας και της ιθαγένειας.

Κάνουν διάφορα σενάρια και προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Χριστόφιας βρίσκεται σε λάθος δρόμο.

Ο προκαθήμενος της Κυπριακής Εκκλησίας μίλησε στην Αθήνα για την ανάγκη:

«να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας, να κατανοήσουμε την κρισιμότητα των καιρών και να χαράξουμε πορεία πλεύσης».

Αλλαγή γραμμή πλεύσης για να πάμε πού; Δεν μας είπε!

Μας είπε, ακόμα, ότι θα πρέπει να κλείσουν και οι δίοδοι προς τα κατεχόμενα!

Ο Λυσσαρίδης φοβάται: «Φοβούμαι ότι μαρτυρούμε εξελίξεις με άκρως αρνητικές συνέπειες»». (26/5/2008)

Στην άλλη πλευρά ο πατριάρχης Ραούφ Ντενκτάς ανησυχεί κι αυτός από τις εξελίξεις!

Ενώ οι δικοί μας κάνουν λόγο για υποχωρήσεις της ε/κυπριακής πλευράς, ο τέως ηγέτης των τ/κ δηλώνει:

«ότι τα αποτελέσματα των συνομιλιών που διεξάγονται για το Κυπριακό θα παρουσιαστούν στους Τ/Κ ως μεγάλη επιτυχία ενώ η ε/κ πλευρά δεν έχει υποχωρήσει ούτε χιλιοστό από τις θέσεις της». (25/5/2008).

Μετά τον πατέρα, ο υιός Ντενκτάς τονίζει ότι:

«…ο κ. Ταλάτ και η «κυβέρνηση» των κατεχομένων ενημερώνουν λανθασμένα τους Τ/κ και είναι δύσκολο με λόγια να αναχαιτιστεί η κατάσταση».

Ο πρόεδρος του κόμματος Εθνικής Ενότητας Ταχσίν Ερτουγρούλογλου δηλώνει ότι:

«… ο Τ/κ ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ ακολουθεί λανθασμένη πορεία στο Κυπριακό και δεν λαμβάνει υπόψη του τις προειδοποιήσεις».

Τελικά πόσο δίκαιο έχει ο Αλέξης Γαλανός όταν λέει ότι κάποιοι έχουν κάνει το κυπριακό βιοποριστικό επάγγελμα;

Αλήθεια, πόσοι απ’ όλους αυτούς θα βρεθούν πολιτικά άνεργοι όταν λυθεί το κυπριακό;

Υ.Γ. Όσοι δεν είδαν την εκπομπή «Ανοιχτοί Φάκελοι» του Κώστα Γενάρη στο ΡΙΚ την Παρασκευή 11 Ιουλίου, έχασαν!

Έχασαν διότι οι τ/κύπριοι απορριπτικοί μίλησαν με ανοιχτά χαρτιά. Και πραγματικά, επιβεβαίωσαν τα όσα είπα, λες και μιλούσαν τα δικά μας, γνωστά, παιδιά…

Μόνο που αυτοί τόλμησαν και είπαν ότι δεν θέλουν ομοσπονδία αλλά προτιμούν δύο κράτη.

Οι δικοί μας πότε θα βρουν το θάρρος να το πουν;