Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008

Παιδεία: Επιτέλους μια σωστή κίνηση!

Διάβασα σήμερα στον «Πολίτη» (http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=815131&-V=articles) το πρωτοσέλιδο και πραγματικά ένιωσα ικανοποίηση.
Αναφέρεται στις κινήσεις που γίνονται αυτή την ώρα και τον προγραμματισμό που αφορά την παιδεία, τους σκοπούς και τους στόχους της.
Στην είδηση αναφέρεται ότι το Υπουργείο Παιδείας προωθεί όσα υποσχέθηκε για αλλαγές που θα στοχεύουν στην καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης, αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Ενδιαφέρον και αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η εφαρμογή της νέας πολιτικής θα ξεκινήσει από φέτος και θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων γνωριμία των Ελληνοκύπριων μαθητών με Τουρκοκύπριους λογοτέχνες, για πραγματοποίηση επαφών μεταξύ μαθητών των δύο κοινοτήτων και για από κοινού συμμετοχή σε ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά προγράμματα.
Αναφορικά με τις ενδοσχολικές δραστηριότητες, το Υπουργείο θα προτείνει την ανάληψη εργασιών στα πλαίσια των μαθημάτων που να αναφέρονται σε θέματα όπως η κοινή συμβίωση και οι κοινοί αγώνες των δύο κοινοτήτων, αλλά και θέματα που αγγίζουν τις δύο κοινότητες και αφορούν τα επαγγέλματα, τις διατροφικές συνήθειες, τη μουσική, το χορό και τους τρόπους διασκέδασης.
Και είμαι σίγουρος ότι σε αυτό τον τομέα οι νεαροί μαθητές και των δύο κοινοτήτων έχουν να μάθουν πολλά, πάρα πολλά που ούτε καν πέρασαν ποτέ από το μυαλό τους.

Θα προωθηθεί επίσης η ανάληψη εξειδικευμένων εργασιών από μαθητές των Λυκείων που διδάσκονται την τουρκική γλώσσα, μέσα από τις οποίες θα επιχειρείται σύγκριση ελληνικής και τουρκικής γλώσσας.


Στις προωθούμενες δράσεις θα περιληφθούν επίσης η δημιουργία Ομίλων Δραστηριοτήτων σε σχολεία, που θα προωθούν την ειρηνική συνύπαρξη, τον αμοιβαίο σεβασμό και τη συνεργασία Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, η διοργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων δικοινοτικού περιεχομένου, όπου κάθε ομάδα ή κοινότητα μπορεί να προβάλει τη δική της κουλτούρα, καθώς και στοιχεία από την κοινή μας κουλτούρα.
Προτείνεται δε και η διοργάνωση διαγωνισμών (εκθέσεις ιδεών, τέχνη) σχετικά με τις επαφές των δύο κοινοτήτων. Στο επίπεδο της διδακτικής πράξης θα προταθεί η γνωριμία με Τουρκοκύπριους λογοτέχνες, μέσα από τη διδασκαλία μεταφρασμένων κειμένων.

Και εκτός σχολείων
Οι προτάσεις του Υπουργείου Παιδείας περιλαμβάνουν και εξωσχολικές δραστηριότητες με εμπλοκή εκπαιδευτικών και μαθητών. Όπως πληροφορείται ο «Π», αναμένεται να προταθεί η διοργάνωση συναντήσεων γνωριμίας εκπαιδευτικών και μαθητών των δύο κοινοτήτων (αθλητικές ημερίδες, συμμετοχή σε κοινά συνέδρια στην Κύπρο και το εξωτερικό), αλλά και συμμετοχή εκπροσώπων των δύο κοινοτήτων σε ευρωπαϊκές δράσεις και προγράμματα.
Θα προταθεί και η αξιοποίηση της τεχνολογίας με στόχο τον πολλαπλασιασμό ψηφιακών δίσκων με τραγούδια Κυπρίων δημιουργών που αναφέρονται στις σχέσεις των δύο κοινοτήτων.

Εκφράζω λοιπόν την ευαρέσκεια μου για την υιοθέτηση αυτής της ορθότατης πολιτικής από πλευράς κυβέρνησης και Υπουργείου Παιδείας.
Και ξέρω ότι αυτή η εξαγγελία θα προκαλέσει την αντίδραση εκείνων που διακατέχονται από φοβίες.
Θα πυροδοτήσει συζητήσεις από τους γνωστούς κύκλους, οι οποίες όμως είμαι σίγουρος ότι θα πέσουν στο κενό.
Διότι όλα δείχνουν ότι ο καιρός έχει (παρα)ωρίμαση.
Ήδη αργήσαμε!


Και έχει ιδιαίτερη σημασία το ότι αυτό θα γίνεται από μικρά παιδιά.
Η δική μου η γενιά ήταν η τελευταία που έζησε στο μικτό κράτος.
Η νεότερες γενιές εδώ και 30+ χρόνια μεγάλωσαν χωρίς να έχουν καμία επαφή με τους απέναντι.
Οι μεν νόμιζαν ότι οι δε είχαν 4 μάτια, 8 χέρια και 6 πόδια. Για να πέσουν από τα σύννεφα όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα και διαπίστωσαν ότι στην άλλη μεριά ζούσαν άνθρωποι με τα ίδια χαρακτηριστικά όπως και στην δική τους μεριά!
Ελπίζω ότι αυτή η πολιτική θα γίνει σύντομα πράξη και ότι σύντομα θα καταφέρουμε να ζήσουμε σε ένα κοινό κράτος, θα επανανώσουμε την πατρίδα μας, κόντρα στις φωνές του διχασμού και του αναχρονισμού που αναδύεται από κάποιους και στις δύο κοινότητες…
Υ.Γ. Οι φωτογραφίες είναι από το πολύ αξιόλογο βιβλίο του Παντελή Βαρνάβα: «Κοινοί Εργατικοί αγώνες Ελληνικυπρίων και Τουρκοκυπρίων (Γεγονότα από την ιστορία)».

11 σχόλια:

Lexi_penitas είπε...

Μιχάλη, έχεις τα συγχαρητήρια μου για τα καίρια θέματα που αναδεικνύεις!

Θυμάμαι το γιο μου 8 χρονών το 97 όταν θα γνώριζε για πρώτη φορά Τ/Κ σε ένα μεγάλο γκρουπ μαζί με Ε/Κ, είχε τόσο άγχος που μας ρωτούσε συνεχώς αν θα είναι σαν εμάς. Όταν δε τους συνάντησε τους κοίταζε αποσβολωμένος από την έκπληξη και όλο έλεγε ότι δεν μπορούσε να τους ξεχωρίσει από τους Ε/Κ.

Είναι μακρύς ο δρόμος μέχρι που η πλήρης άγνοια των νέων της μιας πλευράς για την άλλη και πολύ περισσότερο η έχθρα να μετατραπεί σε ενδιαφέρον και τελικά σε φιλία. Ο σπόρος υπάρχει. Είναι οι παλιότεροι αλλά και αρκετοί νεώτεροι που μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων έστησαν γέφυρες.

Το καταγράφω σαν το πρώτο ουσιαστικό βήμα της κυβέρνησης Χριστόφια στην κατεύθυνση της προετοιμασίας του λαού για τη μελλοντική ειρηνική συνύπαρξη.

Μιχάλης είπε...

Αγαπητέ μου Lexi_penita

Δεν είναι μόνο ο γιος σου που βρέθηκε σε αυτή τη θέση.

Ήταν και ο δικός μου που την πρώτη μέρα που τον πήρα στα κατεχόμενα έβλεπε με τέσσερα μάτια τον κόσμο και με ρωτούσε πότε θα δούμε Τούρκο!

Ήταν τότε 9 χρονών. Η δε κόρη μου 6 χρονών τότε… άσε καλύτερα να μη σου πω.

Όμως το ίδιο συνέβαινε και από την άλλη πλευρά. Ο φίλος μου ο Κιαμίλ μου έλεγε για τον τρόπο που αντέδρασαν τα εγγονάκια του. Και σε βεβαιώνω ότι δεν διέφερε και πολύ.

Και να σκεφτείς ότι αυτές ήταν οι αντιδράσεις των δικών μας παιδιών που μεγάλωσαν σε σπίτια που είχαν διαφορετική οπτική για τους τ/κύπριους.
Φαντάσου τι γίνεται με άλλα παιδιά που μεγαλώνουν με τα στερεότυπα του σχολείου και της μονόπλευρης οπτικής, και μιλώ και για τις δύο πλευρές.

Άρα «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή…»

stelios papalangi είπε...

εν δύσκολο πολλά να αλλάξουν τα πράματα.

εν καλές οι υπουργικές αποφάσεις, αλλά για να τες αποδεκτεί το σύστημα τζαι κυρίως οι δασκάλοι, θα χρειστεί πολύς καιρός.

μπράβο πάντως στον υπουργό.
κάποιος έπρεπε επιτέλους να κάμει την αρχή

Μιχάλης είπε...

Είπαμε,

Για να γυρίσει ο ήλιος...

dokisisofi είπε...

Pire to kouti kai to koitakse kala. Sto dromo sfirize enas krokodeilos alitika kai ta troxofora apeplean. Xaidepse tin raxi mias skonismenis leopardalis kai sto mwsaiko tou patomatos enas kratiras fainotan pia evdiakritos. Seismogenes to diaraki sas. De varieste. To katadinaminn. Me voithate na diplwsw mia efimerida? I alli tis akri einai stin kouzina.

Μιχάλης είπε...

Λιγμένα μήπως; :-)

stalamatia είπε...

Μακάρι να γίνει αυτό που γράφεις και μακάρι να το κάνουν και οι Τ/Κ .Η δικιά μου γενιά μεγάλωσε με την απέχθεια προς τους τούρκους .Μετά ήρθε η εισβολή και έδεσε, θάλεγα ότι (δικαιώθηκαν) αυτοί που μας είχαν φυτέψει αυτή την έχθρα εναντίον των Τ/Κ ή τούρκων.Αυτό πρέπει να σταματήσει ,ναι υπάρχει μια κατοχή, αλλά στο χέρι μας είναι να μην αφήσουμε το μίσος να διαιωνίζετε άλλο ,καταστρέφοντας τον πολιτισμό μας και την ανθρωπιά μας.

Μιχάλης είπε...

stalamatia μου έχεις δίκαιο.

Δυστυχώς κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ότι το μίσος και η έχθρα το μόνο που πετυχαίνει είναι τη διατήρηση και τη συντήρηση της κατοχής.

Και όταν μιλώ γι αυτά τα πράγματα, πρέπει να επαναλάβω ότι μιλώ και για τις δύο πλευρές και όχι μόνο για την μία.

Unknown είπε...

Very fine......

Meropi είπε...

Καλημέρα Μιχάλη μου.
Αυτό που περιγράφει το άρθρο, αλλά κι εσύ, έπρεπε να είχε γίνει.... χθες. Αφήσαμε και πέρασαν πολλά χρόνια μέσα στο μίσος και την καχυποψία. Εγώ συγκεκριμένα έζησα σ' ένα χωριό (τον Καραβά) αμιγώς ελληνοκυπριακό και δεν είχα έλθει σε επαφή με Τουρκοκύπριους, είχα δε ένα αδιόρατο φόβο που εντάθηκε βέβαια με την εισβολή. Πέρασαν πολλά χρόνια να καταλάβω ότι αυτό δεν ωφέλησε κανένα και ειδικά δεν ωφέλησε εμάς τους Ελληνοκύπριους.
Ας είναι, κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Μιχάλης είπε...

Meropi καλημέρα

Ελάχιστοι, πιστεύω, αντιδρούν στο ότι όλα αυτά θα έπρεπε να γίνονταν χτες, αλλά και προχτές.

Δεν είσαι μόνο εσύ που ζούσες με την έναν αδιόρατο φόβο.
Εγώ θυμάμαι, πριν το 74, παίζαμε «πόλεμο» με τους φίλους της γειτονιάς και όλοι συνασπιζόμασταν εναντίον ενός αόρατου εχθρού (δλδ κανένα δεν είχαμε απέναντι μας) που δεν ήταν άλλος από τον Τούρκο!
Και αυτό είναι ένα δείγμα της παιδείας που λαμβάναμε.

Θυμάμαι, και γελώ όταν το θυμάμαι, με τον αδελφό μου κάναμε σχέδια για το πώς θα αντιμετωπίσουμε τους Τούρκους όταν κάποτε έρθουν στο σπίτι μας…

Και τελικά ήρθαν! Και όταν ήρθαν… πάσα αντίστασις είχεν εκλείψει…
Καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Εύχομαι λοιπόν να προχωρήσει αυτή η προσπάθεια και να ευοδωθεί.