Τελευταία βρέθηκα ξανά στο Ριζοκάρπασο.
Όπως ξέρουν οι περισσότεροι, η συγκεκριμένη περιοχή είναι ένα από τα αγκάθια του κυπριακού προβλήματος.
Μερικές εκατοντάδες άνθρωποι προτίμησαν να παραμείνουν στον τόπο τους και να μην προσφυγοποιηθούν.
Πραγματικά θεωρώ ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ήρωες.
Είναι ήρωες διότι έμειναν στα πάτρια εδάφη παρά τους κινδύνους που υπήρχαν, ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή.
Πέρασαν πολλά. Βία, τρομοκρατία, ακόμα και δολοφονίες συγγενών τους.
Κι όμως δεν έφυγαν, δεν λύγισαν.
Δεν λύγισαν παρά το ότι ήξεραν ότι ήταν εγκαταλειμμένοι και από τις κυπριακές κυβερνήσεις.
Και πριν κάποιοι προφτάσουν να αντιδράσουν σε αυτό, θα τους πω ότι όταν μιλήσουν με τους ανθρώπους εκεί πάνω, θα διαπιστώσουν πολλά.
Θα πέσουν και πάλι πολλοί μύθοι.
Κάποιοι πολιτικοί αρέσκονταν να μιλούν για τους ηρωικούς εγκλωβισμένους μας.
Τους εγκλωβισμένους μας που τους έκοβαν το επίδομα εγκλωβισμένου όταν έπαιρναν σύνταξη.
Τους εγκλωβισμένους που οι τελωνειακές αρχές τους έκαναν το βίο αβίωτο κάθε φορά που θα έρχονταν στις ελεύθερες περιοχές φέρνοντας μαζί τους προϊόντα από το «γιόρκιν» τους για τα παιδιά τους.
Τους εγκλωβισμένους που τους προέτρεψαν να φτιάξουν τα σπίτια τους και να τους δώσουν το χρηματικό ποσό που χρειάζονταν, κι ακόμα θα τους το δώσουν.
Το συγκλονιστικότερο όλων είναι η επίσκεψη στα σχολεία του χωριού.
25 μαθητές στο νηπιαγωγείο, προδημοτική και δημοτικό, 23 στο γυμνάσιο και λύκειο.
Δάσκαλοι, καθηγητές και παιδιά κάνουν μεγάλες προσπάθειες για να ανταποκρίνονται στις συνθήκες.
Τα παιδιά είναι δίγλωσσα, μιλάνε ελληνικά και τούρκικα. Τούρκικα λόγο ανάγκης αφού στις γειτονιές μεγαλώνουν με συνομήλικα τους τουρκάκια.
Όπως οι ίδιοι λένε, τα τελευταία χρόνια η κατάσταση είναι πολύ καλή. Καμία σχέση με τα παλαιότερα χρόνια.
Προηγουμένως οι έποικοι τους έπαιρναν το βιος τους με το έτσι θέλω.
Τώρα δίνει ο ένας στον άλλον το κλειδί του σπιτιού όταν θα λείψει για μερικές μέρες.
Εκείνο που δεν ξέρουν πολλοί από εμάς είναι σύνθεση των εποίκων που βρίσκονται στην περιοχή Καρπασίας.
Στο Ριζοκάρπασο είναι τούρκοι και κούρδοι, οι οποίοι πολλές φορές βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους.
Σε κάποια χωριά η πλειοψηφία είναι τ/κύπριοι από την Τηλλυρία.
Λίγο πιο πέρα «Έλληνες» Πόντιοι μουσουλμάνοι.
Απ’ ότι έμαθα οι σχέσεις σε ανθρώπινο επίπεδο είναι αρκετά καλές.
Κάποια προβλήματα υπάρχουν με τις αρχές.
Μια θλιβερή διαπίστωση είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα θρησκευτικά (κυρίως) μνημεία.
Κλασικό παράδειγμα ο Απόστολος Ανδρέας που κινδυνεύει με κατάρρευση.
Στο ίδιο χάλι και κάποιες άλλες εκκλησίες της περιοχής.
Πρόσφατα πληροφορήθηκα ότι με πρωτοβουλίες ντόπιων και τ/κυπρίων διορθώθηκαν κάποιες εκκλησίες.
Πληροφορήθηκα όμως και κάτι δυσάρεστο. Ότι οι τουρκικές «αρχές» έδωσαν τη συγκατάθεση τους για να επιδιορθωθούν εκκλησίες και άλλα θρησκευτικά μνημεία.
Κι αυτό είναι θλιβερό; Σίγουρα αυτό θα διερωτηθήκατε, ιδιαίτερα κάποιοι γνωστοί άγνωστοι καλοθελητές!
Όχι, το θλιβερό δεν είναι αυτό.
Το θλιβερό είναι ότι οι αρμόδιοι στις ελεύθερες περιοχές, και ειδικά η Εκκλησία δεν ανταποκρίνεται. Και δεν ανταποκρίνεται διότι επίσημα διαμηνύει στις κατοχικές «αρχές» θεωρεί ότι δεν υπάρχει λόγος να τις διορθώσουν επειδή… δεν υπάρχει ποίμνιο!!!
Μάλιστα! Αυτή είναι η απάντηση (όπως με έχουν ενημερώσει) άσχετα αν στις ελεύθερες περιοχές λένε άλλα.
Κάποιοι μάλιστα προχώρησαν πιο πολύ και είπαν ότι σκόπιμα το κάνουν για να μπορούν να μιλούν για καταστροφή της θρησκευτικής κληρονομιάς.
Άλλωστε η υπόθεση Απ. Ανδρέα, φαντάζομαι ότι αποτελεί πλέον κλασικό παράδειγμα.
Πάντως, ότι και να συμβαίνει, προτρέπω όσους δεν πήγαν να πάνε.
Να κάτσουν και να μιλήσουν με τους εγκλωβισμένους αλλά και με τους Τούρκους.
Μόνο να κερδίσουν έχουν από αυτή την εμπειρία.
ΦΩΤΟ
1. Ριζοκάρπασο.
2. Το Λύκειο.
3. Το Δημοτικό.
4. Άποψη του ανωγείου του Απ. Ανδρέα
5. Ριζοκαρπασίτικη μορφή.
6. Μαθήτριες στο Δημοτικό.
7. Η θάλασσα της Καρπασίας.
34 σχόλια:
Na se kala re mixalh.. De xortenw na vlepw to rizokarpaso..
kanena agrio gaidouri den vrikes...
Κυριάκο μου σε ευχαριστώ.
Δυστυχώς τα γαϊδούρια ήτανε λίγο μακριά και δεν μπόρεσα να τα φωτογραφίσω.
Είχα πάει πριν 3 χρόνια στον Απόστολον Ανδρέα και δυστυχώς από τότε φαινόταν η κατάρευση του.
Μιχάλη βλέπεις εκεί οι ρασοφόροι δεν έχουν να φάνε και έτσι δεν ενδιαφ΄ρονται, δεν είναι Βατοπέδιο.
Το κράτος κακώς δεν κοτά τους εγκλωβισμένους,και σαν τι ζωή κάνουν αυτά τα παιδιά εκεί στο Ριζοκάρπασο?
Εσύ που τους είδες και φαντάζομαι κουβέντιασες μαζί τους πως σκέφτονται εν σχέση με τα παιδιά της ηλικίας τους που είναι στην ελεύθερη Κύπρο?
Σπουδαία ανάρτηση Μιχάλη (για άλλη μία φορά).
Σπουδαία και αποκαλυπτική σε πολλά επίπεδα. Αφ ενός για αυτούς που καταπολεμούν συστηματικά την οποιαδήποτε ουσιαστική προσέγγιση και αφ ετέρου για το πώς η Ιστορία όταν συμβαίνει ανάμεσα στους κανονικούς ανθρώπους αμβλύνει πληγές και αντιθέσεις και προτάσσει πάνω από όλα την ίδια τη ζωή.
Όμως επιστρέφω στους αρνητές. Αυτή η υπόθεση με την άρνηση τους να συνεργαστούν για τη συντήρηση του Α. Ανδρέα και άλλων εκκλησιών λόγων «απουσίας…ποιμνίου» συνιστά απόλυτη ύβρη τόσο ως προς τους ηρωικούς εγκλωβισμένους όσο και ως προς την ίδια την ιστορία. Και τους αναδεικνύει, για άλλη μία φορά ως τους Μέγιστους Υποκριτές που τάχα περιφέρονται στην Ευρώπη και καταγγέλλουν τις καταστροφές των μνημείων μας.
Και εδώ νιώθω την ανάγκη να θυμίσω πως ΑΥΤΟΙ και η φάρα τους είναι που κατέστρεψαν τα αγάλματα της Σαλαμίνας, που γκρέμισαν περικαλλείς ναούς που σύλησαν την ίδια την ιστορική μνήμη…
«δεν έχουμε υπόθεσιν» που λέει ο λαός.
Aγαπητέ Μιχάλη
υπέροχο θέμα και η προσεγγιση του ..
γενά ομορφες απορίες όπως αυτη της Σταλαματιας που πολύ θα θελα να διαβασω την δικη σου απάντηση..
νομιζα ότι ορισμενοι πάσχουν απο πολιτικο αυτισμο..
από αποκτήνωση μάλλον πάσχουν γιατι δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν είπαν, δεν έπραξαν,
δεν ήθελαν να νιωσουν, δεν ήθελαν να καταλάβουν, δεν ήθελαν να απαλύνουν κανενα πόνο, δεν ηθελαν καμια λύση να φερουν σε καμια αγωνια..
τετοιες αναρτήσης φερνουν μας κοντα στην ενσυναισθηση..
εκτιμω ιδιαιτερα τα "ανοικτά" σημεια της αναρτησης που χωρίς δογματισμους δημιοργουν παραθυρα στο νου να αντιληφθει μονος του - αν το θελησει
@ stalamatia
Οι εκάστοτε κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν τους εγκλωβισμένους ως όπλο ή ως μοχλό πίεσης.
Αντικειμενικά βλέποντας τα πράγματα θα πρέπει να πούμε ότι γίνονταν προσπάθειες για να εξασφαλιστούν ασφαλείς συνθήκες ζωής. Τελικά αυτό επιτεύχθηκε χάρις και στις παρεμβάσεις των Ηνωμένων Εθνών που ανταποκρίνονταν στις ενέργειες των κυβερνήσεων αλλά και λόγω της σταθεροποίησης της κατάστασης.
Η αντιμετώπιση τους όμως δεν ξέφευγε από την γνωστή γραφειοκρατική αντιμετώπιση.
Γι αυτό και είχαν τα προβλήματα που είχαν. Ήταν αδιανοητο π.χ. να τους κόβουν τον επίδομα εγκλωβισμένου όταν έπαιρναν σύνταξη. Και μιλούμε για ένα ποσό περίπου 250 ευρώ.
Πριν 3-4 χρόνια τους είπαν να αναλάβουν την επιδιόρθωση των σπιτιών τους και να τους δώσουν τα χρήματα με βάση τις αποδείξεις.
Όσοι το έκαναν, ακόμα περιμένουν να τους τα δώσουν.
Η αντιμετώπιση άλλαξε με τη νέα κυβέρνηση. Το θέμα του επιδόματος έχει διευθετηθεί, ενώ βρισκεται και σε πορεία διευθέτησης το θέμα με τα σπίτια.
Ξέρω ότι σημαντική ήταν η προσφορά του σημερινού υπουργού άμυνας Κώστα Παπακώστα (ο οποίος κατάγεται από τη Γιαλούσα).
Σημαντική είναι και η παρουσία του ΑΚΕΛ στην περιοχή.
Κάθε ενάμιση μήνα αντιπροσωπεία του κόμματος είναι εκεί και παρακολουθεί.
Κάτι άλλο που πρέπει να σημειώσω είναι ότι ο ίδιος ο Χριστόφιας τα τελευταία 3 χρόνια πήγε ο ίδιος αρκετές φορές εκεί.
Η τελευταία φορά που πήγε ήταν πριν εκλεγεί πρόεδρος και ήδη κάποια από τα αιτήματα των εγκλωβισμένων τα προωθεί.
Όσον αφορά τα παιδιά εκεί, δηλώνουν αρκετά ικανοποιημένα από τη ζωή τους, παρά τις ελλείψεις που έχουν.
Το πιο σημαντικό είναι ότι βρίσκονται κοντά στους γονείς τους και δεν αναγκάζονται να έρθουν στις ελεύθερες περιοχές για να πάνε σχολείο όπως γινόταν στο παρελθόν.
Έχουν έλλειψη στον τομέα ψυχαγωγεία, γι αυτό και ζήτησαν πρόσφατα να γίνει ολοήμερο το σχολείο τους για να απασχολούνται τα απογεύματα.
Όπως λένε δεν αντιμετωπίζουν ιδιαιτερα προβλήματα και οι σχέσεις τους με τους τούρκους συνομήλικους τους είναι πολύ καλές.
Θα ήθελαν να έχουν όλα όσα έχουν τα παιδιά στις ελεύθερες περιοχές αλλά το σημαντικότερο γι αυτά είναι ότι βρίσκονται στον τόπο τους και μαζί με τους γονείς τους.
Άφησα τελευταίο το θέμα των εκκλησιαστικών μνημείων, περιολαμβανομένου και του Αποστόλου Ανδρέα.
Δυστυχώς οι παπάδες δεν έχουν πρόβλημα να χρησιμοποιήσουν αυτό το θέμα για σκοπιμότητες.
Επιμένουν να μην δίνουν έγκριση για επιδιόρθωση, παρόλο που προσφέρθηκαν τα Ηνωμένα Έθνη να πληρώσουν, για να έχουν το μοναστήρι, όπως και άλλες εκκλησίες σε κακά χάλια για να κατηγορούν τους Τούρκους ότι καταστρέφουν την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Και μένουν παγερά αδιάφοροι ακόμα και στις περιπτώσεις που οι τ/κύπριοι αναλαμβάνουν από μόνοι τους να αναστηλώσουν ερειπωμένα μοναστήρια και εκκλησίες.
Και αυτό είναι ένα έγκλημα από πλευράς εκκλησίας που πρέπει να στιγματιστεί.
@ politispittas
Γιώργο μου, όπως ξέρεις επιδιώκω με κάθε ευκαιρία να βρίσκομαι στα κατεχόμενα.
Με αυτό τον τρόπο παρακολουθώ τη συνέχεια σε διάφορα δρώμενα και καταστάσεις.
Έχω και την τύχη να πηγαίνω και με επίσημες αντιπροσωπείες και να βλέπω και να ακούω πράγματα που δεν ακούγονται έξω από πόρτες.
Κι εκει είναι που σου σηκώνεται η τρίχα!
Θα συμφωνήσω λοιπόν με τις διαπιστώσεις σου στο συγκεκριμένο θέμα διότι ακριβώς αυτό συμβαίνει.
Καλά κάνεις και θυμίζεις τη Σαλαμίνα και τους υπεύθυνους της καταστροφής τους.
Θα σας πω μόνο ότι άκουγα κάποιον μητροπολίτη, πρόσφατα, που μιλούσε για την προστασία των θρησκευτικών μνημείων στην κατεχόμενη μητροπολιτική του περιφέρεια.
Ο άνθρωπος έφερε ειδικούς από το εξωτερικό (Ιταλία και Γαλλία) για να εξετάσουν την κατάσταση των μνημείων.
Του είπαν και προειδοποίησε μεσω ραδιοφώνου, ότι αν δεν συντηρηθούν άμεσα, αρκετά από αυτά τα μνημεία και εκκλησίες έχουν δεν έχουν 3 με 5 χρόνια πριν να καταρρεύσουν.
Και δεν τον αφήνουν, Γιώργο μου, όχι οι Τούρκοι αλλά η αρχιεπισκοπή, να προχωρήσει στη συντήρηση!
Τι να πεις σε αυτους τους ανθρώπους;
Πρέπει να σου πω ότι εισηγήθηκα να γίνει μια εκπομπή με αυτό το ζήτημα και πιθανόν θα γίνει το εχόμενο Σάββατο. Θα σας ενημερώσω για τούτο.
@ rose
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια (όλους σας ευχαριστώ).
Αγωνιώ πραγματικά, γι αυτό και γράφω ότι γράγω.
Αγαπώ τον τόπο μου και θέλω το καλό του. Γι αυτό μιλώ όπως μιλώ.
Πρέπει επιτέλους να δούμε τις πραγματικότητες και όχι τις σκοπιμότητες.
Οι σκοπιμότητες δεν λύνουν κανένα πρόβλημα, αντίθετα δημιουργούν άλλα, πολλές φορές δυσεπίλυτα.
Γι αυτό αξιοποιώ την ευκαιρία που έχω μέσω του ιστολογίου για να βγάζω τέτοια θέματα προς τα έξω.
Πρέπει να ξυπνήσουμε, πρέπει να κινηθούμε.
Διαβάζοντας την ανάρτηση σου αυτή Μιχάλη μου, ένιωσα μια κάποια ντροπή. Γιατί ντροπή? Επειδή την προτελευταία φορά που επισκέφθηκα την Κύπρο με τον Ελλαδίτη άντρα μου, αυτός μεν πήγε εκδρομή με ένα ξάδελφο μου στο Ριζοκάρπασο και είδε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, ενώ εγώ η Κύπρια, ήμουν, λέει, κουρασμένη και δεν πήγα.
Την επόμενη φορά υποσχέθηκα στον εαυτό μου να πάω.
Μιχάλη χάρηκα ιδιαίτερα που έγραψες αυτό( αγαπώ τον τόπο μου γι'αυτό και γράφω ότι γράφω)έτσι νιώθω και εγώ και επειμένω στο μπλογκ μου να το τονίζω,φοβάμαι καμιά φορά μην γίνομαι γραφική.Αν μια πολύ μικρή μερίδα Ε/Λ ζουν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα με τους Τούρκους και τους Τ/Κ γιατί να μην ζήσουμε όλοι μαζί ,κάτι που πιστεύω θα είναι πολύ διαφορετικό από την άποψη ότι θα είμαστε όλοι οι Ε/Κ.
Κακώς η όποια κυβέρνηση τόλμησε να ζητήση από τους εγκλωβισμένους να φτιάξουν οι ίδιοι με έξοδα δικά τους τα σπίτια και τάχα μου θα τους δώσει τα έξοδα (εδώ ήθελα να βρίσω) από τη στιγμή που οι πρόσφυγες έχουν δικά τους σπίτια δωρεάν και τους τα φροντίζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις(μια βρύση να χαλάσει φωνάζουν τη κυβέρνηση να τους την φτιάξει δεν λέω ότι το κάνουν όλοι) Όμως η ζωή τους δεν συγκρίνετε με τίποτα με αυτή των εγκλωβισμένων.
Μιχάλη μας βάζεις σε μεγάλες σκέψεις.
@ Meropi
Μια συμβουλή αν μου επιτρέπεις, μη χάνεις ευκαιρία να πηγαίνεις στα κατεχόμενα.
Παίρνεις δύναμη, διατηρείς τη μνήμη (άσχετα με το τι λεν διάφοροι που δεν πάτησαν το πόδι τους ποτέ εκεί) και παρακολουθείς την ροή των πραγμάτων.
Εγώ έχω τη δυνατότητα να πηγαίνω όποτε το θελήσω. Αλλά και πάλι δεν χάνω ευκαιρία όταν μου δοθεί, έστω και έκτακτα να πηγαίνω, ιδιαίτερα σε «δύσκολες» περιοχές όπως είναι η Καρπασία.
@ stalamatia
Το να αγαπάς τον τόπο σου δεν είναι γραφικότητα.
Αλλά να τον αγαπάς πραγματικά και όχι γιατί έχει μόνο ελληνικά, τούρκικα ή οποιαδήποτε άλλα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που μας είπαν ότι πρέπει να πληροί η πατρίδα μας για να την αγαπούμε.
Τον αγπαώ και είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να ζήσουμε με την άλλη κοινοτητα.
Η Καρπασία είναι ένα παράδειγμα. Και όχι μόνο αυτή...
Αρκεί να μην έχουμε κατά νου να επαναλάβουμε όλες τις προηγούενες βλακείες που μας οδήγησαν σε διαχωρισμούς και καταστροφές.
Και θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι βάλαμε μυαλό.
Και ελπίζω ότι δεν θα επιτρέψουμε σε 5-10 ανεγκέφαλους να δημιουργήσουν προβλήματα.
Μιχάλη, είναι πολύ σημαντικό το οδοιπορικό που περιγράφεις. Μόνο οι συχνές επαφές/επισκέψεις μας επιτρέπουν να σχηματίσουμε ολοκληρωμένη εικόνα και ν'αποβάλουμε προκαταλήψεις. Έχω πάει μόνο δύο φορές, δυστυχώς, στα κατεχόμενα. Την πρώτη στην Κερύνεια-Μόρφου και τη δεύτερη στην Καρπασία/Απ. Ανδρέα. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι πολλοί που μένουν μόνιμα στην Κύπρο δεν έχουν πάει ποτέ και ορισμένοι προσπαθούν να μας δημιουργήσουν τύψεις, γιατί δήθεν εγκαταλείψαμε την 'αντίσταση' εναντίον του εισβολέα. Με το ίδιο σκεπτικό μήπως είναι κι οι εγκλωβισμένοι 'χαμηλών αντιστάσεων'; Αστεία πράγματα.
Αυτά που αναφέρεις για τη συμπεριφορά κυπριακών κυβερνήσεων κι εκκλησίας απέναντι στους εγκλωβισμένους είναι απαράδεχτα και ντροπή για όλους (εμείς δε ζήσαμε υπό κατοχή, αλλά υπό του μεταπολεμικού οικονομικού θαύματος). Πολύ καλά κάνεις και τα προβάλλεις.
Μία άλλη παράμετρος που μου έκανε εντύπωση στο Ριζοκάρπασο είναι ότι δεν είναι μόνο οι εγκλωβισμένοι δίγλωσσοι, αλλά και τα τουρκάκια, μερικές φορές, ναι, τα παιδιά των εποίκων μιλάνε κι ελληνικά. Αν μια μικρή μερίδα, όπως λέει κι η σταλαματιά, τα καταφέρνει να συμβιώνει ειρηνικά, υπάρχει η ελπίδα να τα καταφέρουμε όλοι. Κι αυτό δεν είναι καθόλου γραφικό, σταλαματιά.
@ Λεμέσια
Αγαπητή μου φίλη καλά τα λες.
Δυστυχώς κάποιοι έχουν μετατρέψει την αγάπη για την πατρίδα σε κόμπλεξ.
Βλέπουν παντού φαντάσματα και συνωμοσίες και δεν αντιλαμβάνονται ότι με αυτό τον τρόπο στην ουσία εξυπηρετουν τον διαχωρισμό και τα αποτελέσματα της κατοχής.
Προσπαθούν να δημιουργήσουν ψυχολογικό πρόβλημα σε όσους πάνε στα κατεχόμενα ταυτίζοντας τους με εκείνους που πάνε στα καζίνο.
Αυτό κι αν είναι έγκλημα.
Έχει αποδειχτεί ότι οι άνθρωποι αυτοί ποτέ δεν μπορούν να λειτουργήσουν με επιχειρήματα. Λειτουργούν με τον στιγματισμό και τη δημιουργία ενοχών στη συνείδηση μας.
Αν μιλήσεις με τέτοιους ανθρώπους, διαπιστώνεις ότι απέχουν έτη φωτός από τις πραγματικότητες που επικρατούν στα κατεχόμενα. Νομίζουν ότι εκεί βρίσκονται στον 19ο αιώνα.
Και διερωτώμαι, όταν δεν έχεις αντίληψη της πραγματικότητας, πως μπορείς να σχεδιάσεις μια αντίδραση που να ανταποκρινεται στις πραγματικότητες;
Στο θέμα των δίγλωσσων παιδιών έχεις δίκαιο.
Τα παιδιά των ε/κυπρίων μιλούν σχετικά καλά τα τούρκικα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα τουρκάκια, τα παιδιά των εποίκων που μιλούν ελληνικά.
Αυτό είναι ένα παράδειγμα ότι είναι οι ανάγκες που δημιουργούν γεγονότα και όχι οι όποιες «εθνικές» διαπαιδαγωγήσεις.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Το ανάλογο συμβαίνει και με τους μεγάλους, τους ενήλικες. Κι αυτοί μιλούν τούρκικα όπως και πολλοί έποικοι μιλούν ελληνικά.
Και μου έκανε εντύπωση ότι στο κέντρο που διαχειρίζεται ο φίλος μου ο Ερντογάν από τα Κόκκινα της Τηλλυρίας, υπάρχουν νεαρά παιδιά απο την Τουρκία που μιλούν ελληνικά!
Προσωπικά σε όλα αυτά βλέπω και μια αποτύπωση του παρελθόντος που μουσουλμάνοι και χριστιανοί μιλούσαν ανάμικτα με πιο ισχυρή την ελληνική διάλεκτο του νησιού.
Κάποιοι το ερμηνεύουν ότι αυτό γίνεται λόγω ανάγκης, δηλαδή η μειοψηφία αναγκάζεται να μιλήσει την γλώσσα της πλειοψηφίας.
Στην Καρπασία όμως;
Εκεί το ελληνικό στοιχείο μειοψηφεί!
Μήπως χρίζει εξέτασης το θέμα από ειδικούς;
Υ.Γ. Και μια ευχάριστη νότα: γράφω αυτές τις γραμμές με ανοικτό το παράθυρο του γραφείου μου. Και με πιτσιλίζουν οι σταγόνες της μπόρας που έχει προκύψει εδώ στη Λευκωσια.
Καιρό είχαμε να δούμε τέτοιο φαινόμενο, ελπίζω να συνεχίσει...
mixalh otan imoun kypro to kalokairi akouga sta radia pou elegan kati gia ta vivlia pou dentous afhnan oi katoxikes arxes na ta perasoun ti akrivws eixe ginei tote?
Elpizw na mas lypi8ei o 8eos tze na vre3ei , parolo pou den mas terkazei... A3izei mas na mas afikei na 3eranoume..
Δεν έχω κάτι υπόψη μου γι αυτό πο λες.
Ξέρω ότι παλαιότερα τους έκαναν πρόβλημα με τα βιβλία ιστορίας αλλά έχω την εντύπωση ότι διευθετήθηκε αυτό μερικά χρόνια.
Θα το ψάξω όμως και αν μάθω κάτι θα σου πω.
αν θυμαμαι καλα ηταν στην ταινια Βροχοποιός που ρωτησαν στον Νοτιοαφρικανο γεροντα πότε θα βρέξει και εκεινος είπε: οταν κανουν ειρηνη όλες οι φυλες της Νοτιου Αφρικης
απο το Μπουγκρστοκ έχει να βρεξει
μακαρι να ειναι σημαδι οτι προς τα κει παμε
@Μιχάλη,
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με όσα περιγράφεις.
Το θέμα της γλώσσας κι εμένα μ'εξέπληξε, είναι όντως άξιο μελέτης.
Όσο για το θέμα της παιδείας, ως πολυεθνικό κράτος πια, θα πρέπει ν'αλλάξουν αρκετά πράγματα, όχι μόνο στο σχολείο, αλλά και στο σπίτι και γενικά στη νοοτροπία των Κυπρίων. Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας ακόμα, μέχρι να εκλείψουν οι φανατισμοί κι οι προκαταλήψεις.
@ Λεμέσια
Όσο πιο γρήγορα καταλάβουμε και συνειδητοποιήσουμε κάποια πράγματα, τόσο το καλύτερο!
Blogοδέσποτα Μιχάλη,
Αγαπητοί συν-σχολιογράφοι,
Λίγο καθυστερημένα μπαίνω κι εγώ στη συζήτηση (δεν έτυχε να περάσω απ’ εδώ τις τελευταίες 2-3 μέρες και έχασα επεισόδια), για να μοιραστώ μαζί σας κάποια βιώματα και σκέψεις σχετικά με τους εγκλωβισμένους κι άλλα συναφή.
Ο αριθμός των δικών μου επισκέψεων στα κατεχόμενα είναι πολύ περιορισμένος. Κάνοντας ένα νοερό και πρόχειρο απολογισμό, οι επισκέψεις μου δεν ξεπερνούν τα δάκτυλα και των δύο χεριών (περισσεύουν μάλιστα και δάχτυλα).
Το γεγονός ότι δεν είμαι πρόσφυγας (και ούτε κατάγομαι απ’ εκείνα τα μέρη) και κατά συνέπεια δεν υπάρχει η συναισθηματική σύνδεση με κάποιο κατεχόμενο χωριό, ίσως να αποτελεί και αντι-κίνητρο για την πραγματοποίηση επισκέψεων. (Σε καμιά περίπτωση δεν σκέφτομαι ότι περνώντας τα οδοφράγματα δίνω υπόσταση στο κατοχικό καθεστώς).
Οι πρώτες μου επισκέψεις (στα κατεχόμενα) έγιναν από τις πρώτες κιόλας μέρες που άνοιξαν τα οδοφράγματα. Συνόδευσα τότε καλούς και αγαπητούς φίλους που ήθελαν μνα πανε στα χωρία τους ... Συγκλονιστικές εμπειρίες – ίσως γράψω γι’ αυτές κάποια στιγμή μελλοντικά. (Το πρώτο πέρασμα μου στα κατεχόμενα έγινε τη Μεγάλη Παρασκευή – τα οδοφράγματα άνοιξαν τη Μεγάλη Τετάρτη και πήγαμε σε χωριό της Μεσαορίας – και μετά στην Κερύνεια – και το δεύτερο την Τετάρτη μετά το Πάσχα – 30 τ’ Απρίλη του 2004 – οπόταν επισκεφτήκαμε χωριό της Καρπασίας – και μετά τον Απόστολο Αντρέα – με την οικογένεια φίλης που καταγόταν απ’ εκεί. Η κοπέλα αυτή έτυχε να κάνει ασκεί και εγκλωβισμένη (για δύο χρόνια). Όταν πήγαμε στο χωριό της επεδίωξε και συνάντησε και τις Τουρκάλες εξ Ανατολίας που γνώρισε και έκανε παρέα (μαζί τους) εκείνα τα δυο χρόνια. (Συγκινητικές ανθρώπινες στιγμές ...).
Στις μετέπειτα επισκέψεις μου στα κατεχόμενα συνόδευσα εκεί φίλους από το εξωτερικό ή συμμετείχα σε πολιτικοκοινωνικές συναντήσεις με τουρκοκύπριους. Στην Καρπασία και στο Μοναστήρι του Αποστόλου Αντρέα πήγα ακόμα μια φορά. Μαγευτικό το τοπίο – με εντυπωσιάσει η πυκνή χαμηλή βλάστηση και οι ωραιότατες αμμουδιές, ιδίως την πρώτη φορά που πήγαμε και ήταν Άνοιξη. Δεν έτυχε να ξαναπάω στην περιοχή, ούτε πριν τον πόλεμο, αν και η οικογένεια μου συνήθιζε να πηγαίνει, όταν μάλιστα είχαμε ξένους – συγγενείς - από την Αγγλία).
Όντως ηρωικοί αλλά και καρτερικοί οι κάτοικοι που παρέμειναν εκεί, κυρίως οι πιο νέοι. Διερωτούμαι όμως (ειλικρινά δεν ξέρω), αυτοί οι νέοι που ζουν σήμερα εκεί κι έχουν και παιδιά, ζούσαν εκεί από ανέκαθεν, από το 1974;
Και δυο λόγια για την αναπαλαίωση/συντήρηση του Μοναστηριού του Αποστόλου Αντρέα. Σίγουρα τη πιο μεγάλη ευθύνη για το σημερινό χάλι του Μοναστηριού το φέρει το κατοχικό καθεστώς, αλλά δεν πανε πίσω και οι τακτικισμοί της Πολιτείας και της Εκκλησίας.
Θα ήθελα επίσης να σημειώσω ότι όταν εκείνη την εποχή με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων είχε παρουσιαστεί κι ένα σχέδιο για αποκατάσταση/συντήρηση του Μοναστηριού του Αποστόλου Αντρέα (με κοντύλια της UNOPS). Το πρόγραμμα εκείνο είχε συναντήσει την έντονη αντίδραση των κατοίκων της περιοχής (και των οργανωμένων συνόλων του), βασικά γιατί άλλαζε (αλλοιωνόταν) η αρχιτεκτονική του οικοδομήματος (ιδίως στο ανώγειο). Εκείνο που με κάνει και εξανίσταμαι είναι γιατί οι ιθύνοντες, αρμόδιοι και αναρμόδιοι, δεν έλαβαν υπ’ όψη τες αντιδράσεις (δικαιολογημένες κατ’ εμένα) και τις εισηγήσεις των Καρπασιτών, αλλά επέμεναν ετσιθελικά στην εφαρμογή ενός λανθασμένου σχεδιασμού (για να μη χαθούν δήθεν τα κοντύλια της UNOPS). Μήπως μ’ εκείνον το σχεδιασμό (που αν δεν κάνω λάθος ετοιμάστηκε από Ιταλούς μελετητές), κάποιοι βολεύονταν (οικονομικά), ενώ οι αντιδράσεις των κατοίκων βόλεψαν και κάποιους πολιτικά; Πέραν τούτου αυτά τα 3-4 χρόνια που μεσολάβησαν από τότε γιατί δεν έγινε οτιδήποτε και το θέμα ποτζιοιμήθηκε; Τι λεει ο σημερινός Χωρεπίσκοπος Καρπασίας;
Anef_Oriwn
Δευτέρα 13/10/2008 – 8:10 μ.μ.
@ Anef_Oriwn
Παλαιότερα στο Ριζοκάρπασο ζούσαν οι εκγλωβισμένοι με τις οικογένειες τους όμως τα παιδιά που πήγαιναν σχολείο αναγκάζονταν να έρθουν και να μείνουν στις ελεύθερες περιοχές. Πήγαιναν στα κατεχόμενα κάποιες μέρες του χρόνου κυρίως στις γιορτές.
Πριν μερικά χρόνια επιτράπηκε να πηγαίνουν εκεί και να μένουν και αν θυμάσαι ειχαμε και ένα δυο γάμους εκεί.
Τώρα με τη λειτουργία των σχολείων τα παιδιά μένουν εκεί αφού έχουν τη δυνατότητα να φοιτούν εκεί.
Όσον αφορά το μοναστήρι του αποστόλου Ανδρέα ασφαλώς η κύρια ευθύνη ανήκει στο καθεστώς που για τόσα χρόνια το άφησε ασυντήρητο τόσο το μοναστήρι όσο και άλλες εκκλησίες.
Το εξωφρενικό όμως είναι ότι οι δικοί μας αρμόδιοι αρνήθηκαν να το συντηρήσουν όταν οι τούρκοι το επέτρεψαν.
Το θέμα δεν «εποτζιημήθηκεν». Γίνονται ακόμα ενέργειες. Για το τι λέει ο χωρεπίσκοπος δεν έχω ιδέα.
Ναι, ναι. Είχαν πρόβλημα τα Μεχμετζίκ με τα βιβλία Ελληνικής ιστορίας. Ακριβώς το ίδιο πρόβλημα έχει και το Ακέλ. Με άλλα λόγια, γενικά έχουν πρόβλημα οι Τούρκοι.
Αγαπητέ ανώνυμε,
Θα ήταν καλύτερα αν αντί για εξυπνάδες, κατέθετες κάποια σοβαρή άποψη όπως οι υπόλοιποι συμμετέχοντες.
Kai, ti stigmi afti pou miloume (kai sinomiloume kai episima) den epitrepetai akoma stin daskala Eleni Foka na epistrepsei kai na askisei to epaggelma tis ekei. Parallila epoikoi iperteroun se arithmo tous tourkokiprious sta sxoleia twn katexomenwn.Kai emeis kata ta alla aftovasanizomaste me enoxes skizoume kai grafoume vivlia, ekdidoume egkiklious kai leme 10 imarton se kathe mas vima.
Xoris na steroume to dikaiwma se kanenan kai me to na parexoume iatrofarmakeftiki perithalpsi se olous tous tourkokiprious.
Akironoume askiseis, sinomiloume apo ti mia kai apo tin alli o Talat mas peripezei se diethni fora, poses kai poses koroidies. Oi tourkokiprioi na panigirizoun sta Kokkina kai oi ellinokiprioi na ekdiwkontai kakin kakws en mesw theias leitoyrgias apo ton Apostolo Varnava. Emeis dld sti Lefkosia pou akoume ton Hotza eimasten m...? Kai den gnorizw ti egine me ton Apostolo Andrea, alla ofeilan oi "tourkikes arxes" opws les, oi idies na frontizoun gia tin kali katastasi twn mnimeiwn mas pou ta exoun metatrepsei se stavlous, sxoles xorou, apothikes, ktl. Peite mou eseis ena tzami pou metaxeiristikame emeis me tetoio tropo!
Tespa,
akrivi i anoiksi de lew kai thelei kai douleia polli, alla apo tin alli plevra oute ena xelidoni den erxetai. Gia na min milisw kai gia peristeri.Oute logos. Karteroun na pesoun san korazinoi panw sto ptwma tis kipriakis dimokratias metatrepontas tin nomi twn eksousiwn se "mian sou mian mou". Turkish bazaar pou leme. En exoumen ipothesi.
Axion to proskinima sou pantws Mixali. Ontws i via kai i tromokratia pou perasan oi anthropoi afti einai asillipti kai safws prepei na exoume epignosi oti einai oi eleftheroi poliorkimenoi tou topou mas pou stekontai iroika sta xomata twn paterwn tous. Meta lipis mou edw tha sou pw oti prin merikous mines, se kipriako blog ekanan plaka me to gegonos kai anarotiountan xaxanizontas "ma kala iparxoun akoma egklovismenoi"?
Kai den itan paidarelia oute amorfwtes/oi. Kathe allo (opws isxirizontai oi idies). Opws eipe kai o poiitis: "DEN EXOUMEN IPOTHESI"
@ dokisisofi
Θα σχολιάσω μόνο όσα αφορούν το θέμα της ανάρτησης.
Όπως θα πρέπει να ξέρεις/ρουμε, για να ασκήσει ένας δάσκαλος εκεί το επάγγελμα του πρέπει να τον εγκρίνουν οι Τούρκοι.
Εξ όσων ξέρω τα τελευταία χρόνια δεν φέρνουν κανένα εμπόδιο σε κανένα δάσκαλο ή καθηγητή.
Η μόνη περίπτωση να μην αφήσουν κάποιον να πάει και να ασκήσει τη διδασκαλία είναι να τον θεωρούν ως ακραίο εθνικιστή. Και προφανώς έτσι θεωρούν την Φωκά.
Σαφώς και όφειλαν οι «τουρκικές αρχές» να συντηρήσουν και τον Απόστολο Ανδρέα και άλλες εκκλησίες και μνημεία.
Αυτή είναι η μια πλευρά του ζητήματος και οι ευθύνες είναι εκεί και κρίνονται.
Η άλλη πλευρά του ζητήματος είναι ότι όταν αποφάσισαν ότι θα επιτρέψουν να συντηρηθούν, αρνούνται οι δικοί μας.
Μας είπαν να βάλουν ακόμα τ/κύπριους συντηρητές και είπαμε όχι.
Στο αρχικό μου άρθρο σημείωσα ότι τ/κύπριοι από μόνοι τους πηγαίνουν και συντηρούν Εκκλησίες αλλά οι δικοί μας «παίζουν πελλόν».
Στις ελεύθερες περιοχές τα μόνα τζαμιά που ήταν σε καλή κατάσταση ήταν αυτά που είχαν να κάνουν με τη δημόσια θέα. Π.χ. ο Μπαϊρακτάρης στη Λευκωσία, το Ομεριέ, της Ουμ Χαράμ στη Λάρνακα.
Μέχρι πρότινος ο μιναρές του τζαμιού στο Δάλι κρεμόταν και ήταν έτοιμος να πέσει.
Στην Ασπρογιά το μικρό τζαμί ήταν μάντρα για ζώα.
Στη λεωφόρο Βύρωνος το τούρκικο νεκροταφείο είναι ακόμα χώρος στάθμευσης.
Μένω μέχρι εδώ, λέγοντας ότι δεν πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα μόνο από τη μια πλευρά, αν θέλουμε να λέμε πως είμαστε δίκαιοι.
Εγώ θα πρόσθετα ότι το ένα δεν δικαιολογεί το άλλο, αλλά το να βλέπουμε μόνο το τι γίνεται στην άλλη πλευρά και να θεωρούμε ότι απ’ εδώ είναι όλα μέλι γάλα, δεν είμαστε σωστοί.
Ξεκαθαρίζω ότι δεν δικαιολογώ τίποτε και κανένα, θέλω να βλέπω τα πράγματα όπως είναι.
Σε ότι αφορά τους εγκλωβισμένους, όπως σημείωσα και στο άρθρο μου, τράβηξαν πολλά.
Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει και οι συνθήκες δεν έχουν καμία σχέση με εκείνες των πρώτων χρόνων της εισβολής.
Καλησπέρα από την Αθήνα
Ντρέπομαι που δεν γνωρίζω καλά την ιστορία και θα ρωτήσω το αφελές "όταν λές εγλωβισμένοι αναφέρεσαι σε ελληνο-κυπριους που δεν κατάφεραν να φύγουν;" Όπως δηλαδή συνέβει και με πολλού άλλους ελληνο-κύπριους στα κατεχόμενα; Το ρωτάω αυτό για να καταλάβω εάν οι κάτοικοι αυτοί διαφοροποιούνται από τους υπολοίπους που ζούν στα κατεχόμενα
Είναι συγκλονιστικό το δημοσίευμά σου. Θα θελα αν ποτέ επισκεφθώ την Κύπρο να πάω στο Ριζοκάρπασο
@ Independent
Καλώς όρισες στην παρέα μας.
Να μην ντρέπεσαι διότι κανένας δεν μπορεί να τα ξέρει όλα.
Όπως κι εμείς δεν ξέρουμε αρκετά πράγματα που γίνονται στην Ελλάδα, έτσι κι εσείς δεν μπορείτε να ξέρετε τα πάντα για την Κύπρο.
Οι εγκλωβισμένοι είναι οι άνθρωποι που αρνήθηκαν να ξεσπιτωθούν τις ημέρες της εισβολής.
Προτίμησαν να μείνουν στα σπίτια τους, κάτι σαν αιχμάλωτοι αλλά όχι αιχμάλωτοι πολέμου.
Τράβηξαν πολλά διότι οι εισβολείς προσπάθησαν με εκφοβισμούς, τρομοκρατία και άλλες μεθόδους να τους αναγκάσουν να φύγουν αλλά δεν τα κατάφεραν.
Έτσι από το 1974 εξακολουθούν να μένουν στα σπίτια τους.
Πρέπει επίσης να σου πω ότι αναγκάστηκαν να αποκοπούν από τα παιδιά και τους συγγενείς τους. Επικοινωνούσαν μαζί τους μέσω του Ερυθρού Σταυρού με μηνύματα.
Τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο από την ημέρα που άνοιξαν τα οδοφράγματα.
Όταν θα έρθεις κάποτε στην Κύπρο, πες μου το να σε πάω εγώ, όχι μόνο στο Ριζοκάρπασο.
Να σαι καλά. Σ'ευχαριστώ πολύ
Μιχάλη, πολύ ενδιαφέροντα αυτά που με τόσο ωραίο γραπτό λόγο παρουσιάζεις.
Αγαπητέ Phivo Nicolaide σε ευχαριστώ πολύ.
Έγραψα ότι βγήκε από μέσα μου, έγραψα ότι νιώθω, ότι βλέπω όποτε επισκέπτομαι την περιοχή.
I every time used to read post in news papers but now as I am a user of web therefore from now I am using net for articles or reviews, thanks to web.
Also visit my webpage: laser cellulite treatment
Δημοσίευση σχολίου