«ΕΙΜΑΣΤΙΝ ΚΥΠΡΑΙΟΙ…»
Αυτό τόνιζε συνέχεια ο Γιουτζέλ.
Ο τ/κύπριος δάσκαλος και ηθοποιός από τη Λεμεσό που σήμερα διαμένει στην κατεχόμενη Λευκωσία.
Ο άνθρωπος που έφτασε κοντά στο θάνατο όταν το 1958 μόλις που τα κατάφερε να γλιτώσει από τα βόλια της ΕΟΚΑ (τη μια φορά) και της ΤΜΤ (τη δεύτερη).
Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο κύριος ομιλητής, μαζί με τον πρόεδρο Χριστόφια στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Άστρα για την παρουσίαση του βιβλίου του σταθμού «Το άλλο μισό».
Μεταφέρω εδώ σε περίληψη – και όπου χρειάζεται απομαγνητοφωνώ κατά λέξη – την ομιλία του Γιουτζέλ Κιοσίογλου. Σε εισαγωγικά είναι αυτούσια τα λόγια του.
Ο Γιουτζέλ εξέφρασε καταρχήν ευχαριστίες για το ότι καλέστηκε να μιλήσει για ένα βιβλίο που μιλά για την επανένωση αλλά και για το πρόβλημα που βασανίζει όλους τους κυπρίαους εδώ και χρόνια..
Έδωσε συγχαρητήρια στον Άστρα που εξέδωσε ένα βιβλίο που περιγράφει τη ζωή των απλών κυπραίων, αυτών που ξεριζώθηκαν και αυτών που υποχρεώθηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους και να πάνε σε άλλα μέρη.
Είπε ότι δέχθηκε να παρουσιάσει το βιβλίο διότι ήξερε (πριν ακόμα το δει) ότι η κουλτούρα των ανθρώπων του Άστρα δεν τους επέτρεπε να είναι ακραίοι, καθαρόαιμοι, εθνικιστές και ρατσιστές.
«Αυτή ήταν όλη η αιτία της τραγωδίας που ζήσαμε όλοι μαζί εδώ στην Κύπρο. Ο εθνικισμός, ο ρατσισμός.
Στο βιβλίο αυτό ο φίλος ο Τάκης Χατζηγεωργίου μιλά για τη Ραζιέ. Η Ραζιέ είναι η μαμμού του χωριού Κρήτου Τέρρα. Τα παιδιά της είναι εδώ μαζί μας απόψε.
Η Ραζιέ πήγε και βοήθησε στη γέννα του Τάκη, ενός ανθρώπου που αγωνίζεται για τα δικαιώματα ολόκληρης της Κύπρου και του λαού της.
Όμως δεν ήταν μόνο η Ραζιέ, υπήρχαν και άλλες γυναίκες, όπως η κυρία Δέσποινα που γέννησε εμένα».
Αφού περιέγραψε την ιστορία της γέννησης του και ότι όλες οι ε/κύπριες της γειτονιάς ήταν παρούσες στη γέννηση του, προσθέτει:
«Κανείς δεν ρώτησε τη μάνα μου τότε αν είναι τουρκάλα ή όχι! Ήταν κυπραία! Και όταν γεννήθηκε ο αδελφός μου το χεράκι του είχε σπάσει. Το πήρε η Δέσποινα στην αγκαλιά της και πήγε σε γιατρό και τον γιάτρεψε.
Αυτή είναι η Κύπρος, αυτός είναι ο λαός μας, η αγάπη μας…
(…) Όταν με κάλεσε ο Γιώργος Παυλίδης για να μιλήσω για το βιβλίο διερωτήθηκα: ποια είναι η διαφορά μας; Εγώ τ/κύπριος εσείς ε/κύπριοι. Αυτοί οι δύο όροι δεν μου αρέσουν καθόλου. Μου αρέσει να λέω, τουρκόφωνος κύπριος.
Τι είναι η διαφορά μας;
- Το χρώμα μας; Δεν έχει καμία διαφορά.
- Υπάρχει μια διαφορά. Μια διαφορετική γλώσσα.
- Υπάρχει και κάτι άλλο που για μένα δεν είναι διαφορά. Πιστεύουμε στον ίδιο πλάστη και προσευχόμαστε διαφορετικά.
Πέστε μου κάτι άλλο που ξεχωρίζει τον ε/κύπριο από τον τ/κύπριο.
Όλοι μας τρώμε τα σεφταλιά, τη σούβλα, το γαλατοπούρεκκο και όλοι μας τρώμεν τζιαι το μαχαλλεπίν μας, τζιαι τον σιουτζιούκκο μας τζιαι γλεντούμε με την ίδια νοοτροπία.
Ποια είναι η διαφορά μας λοιπόν;
(…) Όλοι εμείς που αγαπούμε την Κύπρο, εμείς που αγαπούμε το λαό μας, εσφάλαμε. Ενικηθήκαμε από τους φανατικούς.
Από εδώ και πέρα νομίζω ότι πήραμε τα μαθήματα μας».
Πρόσθεσε ότι όταν διάβασε το βιβλίο, δάκρυσε. Ήταν η δεύτερη φορά. Η πρώτη φορά ήταν όταν άκουσε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας στο διάγγελμα του για την 20η Ιουλίου.
Και δάκρυσε διότι πρώτη φορά πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μίλησε με αυτό τον τρόπο για τους τ/κύπριους.
Εξέφρασε την πίστη ότι οι δύο ηγέτες έχουν τη θέληση να λύσουν το κυπριακό και θα το λύσουν.
Αναφέρθηκε στη συνέχεια για το συμβολισμό της φωτογραφίας του εξώφυλλου, λέγοντας μεταξύ άλλων:
«Θα ήθελα να πω ότι στη δεκαετία του ’60 «εβούλλωσαν την παττίχα μας» και μας πήραν 100 τετραγωνικά μίλια και από τότε υπάρχει μια μεγάλη πληγή στο καρπούζι των κυπραίων. Θα αρχίσει νέος αγώνας, ενωμένοι. Ο τόπος αυτός μας ανήκει ολόκληρος.
Είπε στη συνέχεια ότι οι δηλώσεις του πρόεδρου και ιδιαίτερα το διάγγελμα τους της 20ης Ιουλίου δεν μεταδόθηκε ορθά στα κατεχόμενα και τόνισε την ανάγκη να υπάρξει διαφώτιση.
Κλείνω με μια σημείωση.
Ούτε οι δηλώσεις Ταλάτ μεταδίδονται πολλές φορές ορθά στις ελεύθερες περιοχές.
Και το αποτέλεσμα είναι να δημιουργούνται διάφορες παρεξηγήσεις, αχρείαστες. 
27 σχόλια:
Καλημέρα Μιχάλη μου.
Με χαρά βλέπω να πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό οι κοινές εκδηλώσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Μακάρι να οδηγήσουν σε κάτι καλό.
Πριν λίγες μέρες με πήρε η μαμά μου στο τηλέφωνο (όπως ξέρεις εγώ ζω στην Ελλάδα) και μου είπε θορυβημένη ότι άκουσε μια ομιλία του Λυσσαρίδη (δεν κατάλαβα πού και πότε), ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ καταφέρθηκε κατά της πολιτικής Χριστόφια και ισχυρίστηκε ότι με τα νέα βιβλία της Ιστορίας έχουν σκοπό να βγάλουν τον Αυξεντίου και τους άλλους αγωνιστές της ΕΟΚΑ σφαγείς. Έμεινα εμβρόντητη με το λαϊκισμό του εν λόγω πολιτικού (Λυσσαρίδη), αν βέβαια η μαμά μου κατάλαβε καλά (έχει μια κάποια ηλικία). Προσπάθησα να την πείσω ότι αυτά δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, αλλά αμφιβάλλω αν την έπεισα.
Αντί να χαιρετήσουν αυτή την προσπάθεια επαναπροσέγγισης των δύο κοινοτήτων, γιατί προσπαθούν να αναθερμάνουν τον εθνικισμό και να στρέψουν τον απλό κόσμο εναντίον (της προσπάθειας)???
Φίλε πως μπορούμεν να έχουμεν το βιβλίο στο εξωτερικό;
Αυτές οι εκδηλώσεις πρέπει να φουντώσουν τζιαι να σκουλλήσουν το κλίμαν που προκαλούν όσοι αγωνιούν άμπα τζιαι το κυπριακόν λυθεί τζιαι χάσουν την κουτάλαν τζιαι τα ζουμιά.
Εχτές έκοψα στες Βρυξέλλες. Έκαμεν παράστασην η μιχτή χορωδία. Είπαν μου για την ίδιαν συγκίνηση, τες ίδιες κουβέντες, τα ίδια συναισθήματα σε κυπριακές καρκιές ανεξάρτητα αν ο εγκέφαλος χειρίζεται ελληνικήν ή τουρκικήν κυπριακήν διάλεκτον.
Είμαστιν Κυπραίοι Μιχάλη θα έλθει ποτέ η ώρα που όλοι μαζί θα λέμε αυτή τη φράση?Αργούνε Μιχάλη αργούνε πολύ και ο κόσμος ξεχνά.Ξεχνά ότι και οι Τ/Κ είναι Κυπραίοι.Πες μου ότι δεν ανατρίχιασες όταν ο Γιουτζέλ (δεν τον ήξερα πριν) μίλησε για τα παλιά?
Υ/Γ
Γράψε μας που μπορούμε να βρούμε το βιβλίο στην Ελλάδα.
@Aceras Anthropophorum
Προσπαθούμε και κάνουμε ότι μπορούμε.
Για την εκδήλωση στις Βρυξέλες έχω πληροφορηθεί από πρώτο χέρι. Με ενημέρωσε ένας καλός φίλος που μένει μόνιμα εκεί.
@stalamatia
Δεν είναι εύκολο 35 χρόνια να ξεπεραστούν σε μερικούς μήνες.
Ελπίζω να έχουμε σύντομα κάποια κατάληξη.
Τον Γιουτζέλ όπως και τον Κιαμίλ και τον Ζεκί τους γνώρισα από τις πρώτες μέρες που άνοιξαν τα οδοφράγματα.
Αν ήταν όλοι οι τ/κύπριοι και όλοι οι ε/κύπριοι σαν αυτούς, κυπριακό δεν θα υπήρχε.
Όσοι είσαστε εξωτερικό και θέλετε το βιβλίο μπορείτε να μου στείλουν τη διεύθυνση σας και θα διευθετήσω να το φτάσει κοντά σας.
@ Meropi
Εύχομαι κι εγώ το ίδιο. Όμως μόνο οι ευχές δεν αρκούν.
Χρειάζονται έργα.
Ο Λυσσαρίδης μίλησε στο συνέδριο της ΕΔΕΚ το περασμένο Σάββατο και είπε τα γνωστά.
Συνέβαλε κι αυτός στην προσπάθεια τρομοκράτησης του κόσμου που επιχειρούν κάποιοι να επαναλάβουν, αντιγράφοντας την πρακτική του 2004.
Όσα είπε για τα βιβλία είναι αρλούμπες.
Και όπως είπα πολλές φορές, όλοι αυτοί μου θυμίζουν τον Δον Κιχώτη που πολεμούσε με γίγαντες φαντάσματα.
Φωνάζουν προκαταβολικά, κινδυνολογούν και ελεεινολογούν νομίζοντας ότι έτσι αυξάνεται το «ίμεϊτζ» τους και ότι φαίνονται περισσότερο πατριώτες.
Ελπίζω ότι αυτά θα οδηγήσουν πολλούς να καταλάβουν πως με τέτοιους πολιτικούς φτάσαμε στο κατάντημα που φτάσαμε.
Μιχάλη ο κόσμος είναι μικρός. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι εν στο σπίτι του φίλου σου που επεράσαμεν ως τες 2 το πρωί να καρτίζουμεν που το γέλιος θκιαβάζοντας κυπριακές εκφράσεις που το βιβλίον του Γιαγκουλλή. ...Εννοείται μετά που εφτιάξαμεν τζιαι εξαναφτιάξαμεν τα κακά του κόσμου τζιαι της Κύπρου γυρόν που μιαν κουππαν τραχανάν τζιαι μιαν πιατέλλα λουβίν.
@ Aceras Anthropophorum
Πολύ πιθανόν να μιλούμε για το ίδιο πρόσωπο. :-)
Σας απολαυσα και παλι.
Και με τα ελαχιστα που γνωριζω για την Κυπρο και το Κυπριακο ελπιζω να τελειωσει συντομα η αγωνια του τοπου σας.
Εδω που ειμαι παντως, ελληνες, γερμανοι, τουρκοι κλπ ακαδημαικοι δασκαλοι διαχωρισμους κλπ δεν εχουμε. Οταν η εγνοια ειναι η προοδος και η γνωση ολα τα αλλα πανε περιπατο και φαινουνται κι αστεια.
Τζιαι γιώ άμα σου πω Άσερα ότι πριν ανοίξω το μπλογκ του Μιχάλη εκράτουν το βιβλίον του Κωνσταντίνου Γ. Γιαγκουλλή που εγόρασα φέτος στη Κύπρο εν να το πιστέψεις? Φιλιά.
Stala(g)matia,
Ποιο βιβλίο του Γιαγκουλή πήρες; Το τελευταίο του για τους τουρκοκύπριους λαϊκούς ποιητές που έγραφαν τζιαι τρα(γ)ου(δ)ούσαν στην (ελληνο)κυπριακή διάλεκτο;
Anef_Oriwn
Δευτέρα 17/11/2008 – 8:48 μ.μ.
Ανευ
Το βιβλίο που πήρα είναι το
Θησαυρός Κυπριακής διαλέκτου είναι ερμηνευτικό κυπριακών λέξεων,δεν πρέπει νάναι το τελευταίο,αυτό που έχω είναι Β έκδοση του 2005.
Τις περισσότερες λέξεις δεν τις ξέρω έχουν πλάκα.
Stala(g)matia,
Το ‘χω κι εγώ (εδώ και κάποια χρόνια)! Πολύ καλό για μας που χρησιμοποιούμε την κυπριακή διάλεκτο ...
Anef_Oriwn
Δευτέρα 17/11/2008 – 10:17 μ.μ.
eida apopse apo to riksat thn ekpomph "to syzhtame" me th xaralampidou pou syzhtousan to kypriako kai th lysh omospondias...
Apo thn mia loukaidhs koutsou kai apo thn allh tselephs markidhs...
Pragmatika einai a3io aporias pws an8rwpoi san ton loukaidh pou den mporoun oute mia protash na a8rwsoun xwris na travlisoun kai me ena monoli8iko epanalambanomeno "epixeirima" eyropaikhs lyshs na pisoun ton opoiodhpote gia otidipote omws meta to telos ths ekpomphs vgike oti 70% taxa den 3eroun ti einai h lysh omospondias ..
H monh logikh e3igish pou vlepw einai oti isws oi fanatikoi ypostiriktes tou "oxi" einai pio ekdhlotikoi apo tous nainaikous..?
Kai o mesos kypraios.. Adiaforos?
@ kapernaros nikos
Συμφωνώ απόλυτα με όσα λέτε.
Άλλωστε και στο εξωτερικό, κυρίως στην Αγγλία, οι ε/κύπριοι και οι τ/κύπριοι συνεργάζονται μια χαρά, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Κύριε Καπερνάρο, οι παρεμβάσεις σας πάντα με τιμούν.
Να είστε καλά.
@ Ανώνυμος
Την είδα κι εγώ την εκπομπή.
Το ζήτημα δεν είναι αν κάποιος μπορεί να αρθρώσει λέξη χωρίς να τραυλίσει.
Το ζήτημα είναι να αρθρώνουν ορθολογιστικό πολιτικό λόγο χωρίς να καταφεύγουν στον εκφοβισμό και σε έμμεσους εκβιασμούς.
Εγώ πιστεύω ότι όντως ο κύπριος (στην πλειοψηφίας του) δεν είναι ενήμερος για το τι είναι η ομοσπονδία.
Θα ενδιαφερθεί να μάθει όταν έρθει η ώρα.
Αυτό βέβαια δεν είναι η ορθότερη πρακτική μιας και περάσαμε από την περίοδο του 2004 όπου η εμπειρία θα έπρεπε να μας έχει διδάξει ότι θα έπρεπε να το ψάξουμε το θέμα.
Πιστεύω ότι έχεις δίκαιο στο ότι όσοι αρνούνται τη συγκεκριμένη λύση αλλά και την καθόλου λύση είναι πιο εκδηλωτικοί.
Και ελπίζω, αυτό να αλλάξει στην πορεία.
ΒΙ-COMMUNAL PROJECT
“On Dada - Our Head is round…”
organised in co-operation with
Chorotheatro Arianna Economou/
Echo Arts - Living Arts Centre,
Nicosia.
The workshop is led by Heinz-D. Haun.
The workshop is supported by
the Ministry of Education and
the American Embassy
and will take place
from 20th till 30th of November 2008 in Nicosia.
Για περισσότερα στο
http://lemesia.wordpress.com/
στη στήλη ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
@Μιχάλη, ευχαριστώ.
βρε παιδί μου με αφορμή την τυχαία είσοδό μου στο Κυπριακό αυτό μπλογκ έχω μπερδευτεί όσο τίποτα...
εκεί που μέσα και έξω μου έλεγα... Πάει δύο χωριστά κράτη ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ... τσουπ και σας γνώρισα...
Να δίνετε ένα αγώνα... ξέρω εγώ αδιέξοδο αλλά ωραίο... Και γουστάρω τα δύσκολα....
Πέρα και πάνω από την πολιτική-τις στρατηγικές δηλαδή που χαράσσουν τα συμφέροντα υπάρχουν οι απλοί άνθρωποι, αυτοί που όπως λέμε "τίποτα δεν έχουν να μοιράσουν".
Και θα το πω έτσι τραχειά χωρίς αναλύσεις, όταν οι εθνικισμοί αλλά και τα εθνοκράτη ξεπεραστούν από την ιστορία, ίσως ο Άνθρωπος καταφέρει λίγο ν' αναπνεύσει.
Γιατί μπορεί να "είμαστιν Κυπραίοι" αλλά πριν από αυτό, πολύ πριν από αυτό Είμαστιν όλοι Άνθρωποι, συγκάτοικοι σε ατόν τον κοσμο.
@ akrat
Για μας τα δύο κράτη δεν αποτελούν λύση.
Και θα το παλέψουμε μέχρι το τέλος.
Δεν θα παραδώσουμε τα όπλα ούτε θα δεχτούμε ποτέ οποιαδήποτε λύση που να μοιράζει τον τόπο.
Και θα το παλέψουμε, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό.
@ politispittas
Σίγουρα οι απλοί άνθρωποι δεν έχουν τίποτε να μοιράσουν μεταξύ τους.
Μόλις άνοιξαν τα οδοφράγματα, ένας φίλος πήγε στην χρυσή παραλία της Αμμοχώστου. Βρήκε ένα ηλικιωμένο τ/κύπριο και διεξήχθη ο πιο κάτω χαρακτηριστικός διάλογος:
τ/κ: Θωρείς τούτην την όμορφην παραλίαν;
ε/κ: Ναι θωρώ την.
τ/κ: εν όμορφη έννεν;
ε/κ: Πολλά!
τ/κ: εθέλετε ένωσιν έννεν;
ε/κ: Ναι!
τ/κ: εθέλαμεν ταξίμ (διχοτόμηση) έννεν;
ε/κ: Δυστυχώς!
τ/κ: Ε, τωρά εννεν με δική σου με δική μου…
Νομίζω ότι αυτός ο διάλογος λέει πολλά.
Δεν είμαι σίγουρος Γιώργο μου αν θα αναπνεύσει ο άνθρωπος όταν ξεπεραστούν τα εθνοκράτη και οι εθνικισμοί.
Κάτι άλλο θα βρεθεί. Ενόσω υπάρχουν τα οικονομικά συμφέροντα – και που νομίζω ότι ποτέ δεν θα υπάρξει ο κόσμος χωρίς αυτά – πάντα κάτι θα βρίσκεται, είτε σαν αφορμή είτε ως αιτία.
Μακάρι να καταλάβουμε ότι είμαστιν ούλλοι οι αδρώποι πάνω σε τούτην την γη συγκάτοικοι…
Μακάρι!
Εχω μερικες ερωτησεις..
Σε περιπτωση λυσης τι ρολο θα παιζει η TnT του Ντεχτας που υπαρχει ακομη?
Ειναι κατι σαν την χρυση αυγη η κατι πιο ενισχυμενο?
Κατα την γνωμη σου Μιχαλη, ο αρχικος στοχος της Τουρκιας με την εισβολη ηταν η διχοτομιση οξα η δημιουργια ενος διζονικου ομοσπονδου κρατους?
Σημερα εχει αλλαξει ο αρχικος στοχος και αν ναι, προς πια κατευθηνση?
Με την ολη ιστορια του Ανναν κερδισμενοι βγηκαμε εμεις που γελασαμεν της ευρωπης και στρολιαστικαμεν μεσα οξα οι τουρκοι με την "αναβαθμιση" και τον οικοδομικο οργασμο?
@ Ανώνυμος
Η απάντηση στα ερωτήματα σου δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Θα προσπαθήσω βιαστικά (διότι δεν έχω χρόνο) να δώσω όμως κάποιες απαντήσεις με βάση τη δική μου αντίληψη.
Η ΤΜΤ δεν είναι κάτι σαν τη Χρυσή Αυγή. Ανάλογη της Χρυσής Αυγής είναι οι Γκρίζοι Λύκοι.
Η ΤΜΤ είναι το αντίστοιχο της ΕΟΚΑ και όπως έχουν οι δικοί μας Σύνδεσμο Αγωνιστών, έχουν κι αυτοί.
Ήδη εδώ και μερικά χρόνια η ΤΜΤ δεν διαδραματίζει ρόλο στα πολιτικά πράγματα των κατεχομένων. Βρίσκεται σε μια φάση όπως είναι σε εμάς οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών.
Κολλημένοι στο παρελθόν.
Το δεύτερο σου ερώτημα για το στόχο της Τουρκίας, επίσης δεν είναι εύκολο να απαντηθεί.
Και δεν είναι εύκολο διότι στην Τουρκία δεν υπάρχει μία τάση, όπως νομίζουν πολλοί αλλά τουλάχιστον δύο.
Ιστορικά βλέποντας το πράγμα, ο στόχος τους ήταν η διχοτόμηση, ως απάντηση στην ένωση.
Τόσο οι φασαρίες του 1958 όσο κι αυτές του 1963 στόχευαν στη διχοτόμηση. Στη διχοτόμηση στόχευε και η εισβολή, γι αυτό και είχαμε τις επανειλημμένες δηλώσεις της τότε ηγεσίας (και ειδικά του Ετζεβίτ) ότι το κυπριακό λύθηκε με την «ειρηνευτική επιχείρηση».
Όμως οι πιέσεις που δέχονταν από τη διεθνή κοινότητα δεν τους επέτρεψαν να παγιώσουν αυτή τη θέση και έτσι αναγκάστηκαν να δεχθούν την ομοσπονδία το 1977.
Το ίδιο κι εμείς διότι ήταν η μέση οδός για να αποφύγουμε τη διχοτόμηση.
Σήμερα τα πράγματα είναι και πάλι διαφορετικά.
Η ανακήρυξη του λεγόμενου κράτους στόχευε στην ανεξαρτητοποίηση τους. Τελικά απέτυχαν λόγω μη αναγνώρισης.
Οι δικές μας πολιτικές που βασίζονταν στο ότι ο Ντενκτάς θα απέρριπτε όποιο σχέδιο ερχόταν για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας μας άφησαν ξεκρέμαστους όταν η άλλη πλευρά αποδέχθηκε το Ανάν.
Σήμερα με την διπλωματική επίθεση του Χριστόφια η Τουρκία βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση.
Στην Τουρκία υπάρχουν δύο τάσεις: αυτή του στρατού και των υποστηρικτών του που επιμένουν στο να μείνουν τα πράγματα όπως είναι και αυτή του Ερντογάν που στοχεύει σε λύση για να λυθούν τα χέρια της Τουρκίας.
Ο Ερντογάν για να κρατηθεί στην εξουσία ακολουθεί κι αυτός μια μέση λύση που δεν είναι ούτε η σημερινή κατάσταση, ούτε η ομοσπονδία. Γι αυτό προωθεί λύση συνομοσπονδίας.
Το που θα καταλήξει αυτή η κατάσταση κανένας δεν ξέρει.
Η δική μου η αίσθηση είναι ότι η Τουρκία κατάλαβε ότι α) δεν μπορεί να συνεχιστεί η υφιστάμενη κατάσταση και β) δεν μπορεί να γίνε διχοτόμηση.
Βεβαίως τίποτε από αυτά δεν είναι απόλυτα. Εξαρτάται και από τους χειρισμούς της δικής μας πλευράς.
Όσον αφορά το Ανάν, οι μόνοι χαμένοι ήμασταν εμείς. Νομίσαμε ότι γελάσαμε της Ευρώπης αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Πληρώσαμε και θα πληρώσουμε κι άλλο τίμημα.
"Όσον αφορά το Ανάν, οι μόνοι χαμένοι ήμασταν εμείς. Νομίσαμε ότι γελάσαμε της Ευρώπης αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Πληρώσαμε και θα πληρώσουμε κι άλλο τίμημα."
Μιχάλη, τα ίδια επαναλαμβάνω σε κάθε ευκαιρία εδώ και 4 1/2 χρόνια και μερικοί ακόμη επιμένουν ότι δήθεν με το ΟΧΙ σώθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία. (!)
Το ότι με τη ΜΗ-Λύση οδεύουμε προς την διχο/διχοτόμηση με άμεσο κίνδυνο τη σταδιακή εξαφάνιση των γηγενών πληθυσμών, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, δεν το βλέπουν;;
O Χριστοφιας και το ΑΚΕΛ γιατι ειπαν τοτε ΟΧΙ στο σχεδιο ΑΝΑΝ το 2004??
Καταληγοντας ετσι το 80% των ψηφοφορων του ΑΚΕΛ να κανουν τον ιδιο?
Δημοσίευση σχολίου