ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ;

Είχα σκοπό να γράψω κάτι διαφορετικό σήμερα αλλά κάποιοι φροντίζουν να μην με αφήνουν να αγιάσω.

Πράγματα και καταστάσεις που έγιναν τις τελευταίες μέρες με οδήγησαν να γράψω το κείμενο που ακολουθεί το οποίο και θα ακουστεί αύριο Σάββατο και την Κυριακή από τον ΑΣΤΡΑ στην εκπομπή «Άλλα Λόγια» λίγο μετά τις 11 πριν το μεσημέρι.

* * *

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ;

Είμαστε σοβαροί;

Αυτό διερωτώμαι εδώ και μερικές εβδομάδες, παρακολουθώντας τα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας. Τη φρενίτιδα που έχει καταλάβει κάποιους που βλέπουν παντού συνωμοσίες, αφελληνισμούς, ανθελληνισμούς.

Την εκστρατεία ψεύδους, διαστρέβλωσης και συκοφαντίας που με κάθε «σοβαρότητα» και με πάσα ευκολία, πολιτικοί και άλλοι παράγοντες, ξεκίνησαν εναντίον της προσπάθειας για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.

Ποιος είναι ο πραγματικός τους στόχος;

Αν το βασανίσει κάποιος το πράγμα θα δει ότι όλες αυτές οι αντιδράσεις πηγάζουν από τις σοβαρές πιθανότητες που υπάρχουν αυτή την περίοδο για επιτυχία των διαπραγματεύσεων στο κυπριακό. Αυτός είναι ο πραγματικός τους φόβος τον οποίο καλύπτουν κάτω από τα θέματα που βγάζουν στην επιφάνεια.

Και το τραγικό ή το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι με όσα λένε και όσα κάνουν δεν εξυψώνονται στα μάτια του κόσμου (δηλαδή των ψηφοφόρων) αλλά εκτίθενται.

Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κάποιος;

Ας αρχίσουμε από το τελευταίο.

Ο διοικητής της Στρατιωτικής Μουσικής της Εθνικής Φρουράς (ΣΜΕΦ) κλήθηκε ενώπιον της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής για να λογοδοτήσει!

Να λογοδοτήσει για ποιο πράγμα παρακαλώ;

Κρατηθείτε διότι το θέμα είναι σοβαρό!

Να λογοδοτήσει διότι σε εκδήλωση που έγινε στο Στρατόπεδο Χρήστου Σαμάρα, η ΣΜΕΦ παραποίησε… τον Εθνικό Ύμνο!

Μάλιστα! Καλά ακούσατε! Η ορχήστρα παραποίησε τον Εθνικό Ύμνο!

Αυτό συμπέραναν μέλη της Επιτροπής Άμυνας τα οποία φαίνεται ότι εκτός των άλλων, έχουν και γνώσεις μουσικής, οργάνων, αρμονίας, οκτάδων, ρυθμού και άλλων γενικά ότι αφορά τη μουσική!

Εκτός από το γέλιο ή το μειδίαμα που μπορεί να σας προκάλεσε η είδηση, δεν θα προσθέσω τίποτε άλλο.

Το αφήνω μέχρι εδώ. Και όπως θα καταλαβαίνετε, η παραποίηση θα πρέπει να περιλαμβάνεται μέσα στο πνεύμα του αφελληνισμού, του ανθελληνισμού και του… αμερικάνικού δάκτυλου που αναφέραμε στην αρχή.

Αλλά μιας και μιλώ για εθνικό ύμνο, απλώς θα σημειώσω ότι κάποιοι πριν από μερικούς μήνες, κατάγγελλαν με κάθε σοβαρότητα ότι στο τέλος εκδήλωσης που έγινε στην Αμερικανική Πρεσβεία με την ευκαιρία της Ημέρας της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, δεν ανεκρούσθει ο… ελληνικός Εθνικός Ύμνος!!!

Έλεος άνθρωποι μου, έλεος! Λυπηθείτε αυτό το λαό.

Αμ το άλλο;

Που ξεσήκωσαν ολόκληρη φασαρία για το θεατρικό έργο «Το Ποτάμι» που παίχτηκε σε 9 σχολεία και τους ενόχλησε το ότι παίχτηκε και στο Ριζοκάρπασο;

Και που σύμφωνα με τους φωστήρες και τους υπηρέτες της… «εθνικής αλήθειας» το σενάριο περιείχε αντεθνικές αναφορές, και παραχάραζε την ιστορία;

Γιατί ρωτώ αν είμαστε σοβαροί;

Διότι, όταν αποδείχθηκε ότι στο σενάριο δεν υπήρχαν όλα εκείνα που ειπώθηκαν, όταν αποκαλύφθηκε ότι όλα ήταν ένα κατασκευασμένο ψέμα, ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν όλοι οι πρωταγωνιστές που χρησιμοποιούσαν το ψέμα για να πλήξουν τον υπουργό – στην ουσία δηλαδή τον πρόεδρο Χριστόφια.

Τόσο σοβαροί είναι όλοι αυτοί οι κύριοι, που δεν έχουν το θάρρος να βγουν και να ζητήσουν μία απλή συγνώμη.

Συγνώμη για την προώθηση ενός ψέματος. Συγνώμη για το ότι προκάλεσαν τόση φασαρία για το τίποτε.

Ούτε καν να δικαιολογηθούν δεν εμφανίστηκαν πουθενά.

Και διερωτώμαι, πως μπορούν να βλέπουν κατάματα όλον αυτόν τον κόσμο που κορόιδεψαν;

Τόσος σεβασμός υπάρχει προς τους αναγνώστες; Και μιλώ για τα έντυπα που κατασκεύασαν το μεγάλο ψέμα.

Τόσος σεβασμός υπάρχει από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΥΣ βουλευτές προς τους ψηφοφόρους τους που για σειρά ημερών τους φλόμωναν στα ψέματα;

Τόσος σεβασμός προς τον κυπριακό λαό που τους ανέχεται;

Αλλά, ας μη ξεχνούμε και κάποιους άλλους που χάθηκαν, που έκαναν όλα αυτά. Μιλώ για εκείνους τους λειτουργούς των ΜΜΕ που πρωτοστάτησαν στην προβολή των ψεμάτων. Ή μήπως αυτοί θεωρούν τον εαυτό τους υπεράνω κριτικής;

* * *

Μιας και μιλούμε για άτομα υπεράνω κριτικής (βλέπετε το ένα φέρνει τ’ άλλο), ας αναφερθώ και στους άλλους που θεωρούν ότι κατέχουν την… «απόλυτη αλήθεια»!

Αναφέρομαι σε αυτούς που νομίζουν ότι είναι οι εκπρόσωποι του Θεού και ότι αυτό τους δίνει το δικαίωμα να λένε ότι θέλουν και ότι αυτό που λένε αποτελεί θέσφατον και δεν σηκώνει καμία αντίρρηση.

Ναι, καλά καταλάβατε, αναφέρομαι σε κάποιους ιεράρχες που νομίζουν ότι μέσα από την ασφάλεια που τους προσφέρει το αξίωμα και τα παλάτια τους είναι η μετεμψύχωση του… Παπαφλέσσα!

Ότι η θέση τους, τους έχει τάξει προασπιστές του ελληνισμού σε αυτό τον τόπο και ότι αυτό τους δίνει το δικαίωμα να ανακατεύονται σε όλα. Που ζητούν να έχουν ρόλο στα της Πολιτείας, αλλά δεν δέχονται από κανένα παρέμβαση στα δικά τους χωράφια, τα θρησκευτικά.

Αυτούς που νοιάζονται δήθεν για τη διατήρηση της ιστορικής αλήθειας και εκφράζουν φόβους ότι «με τις αλλαγές που θα γίνουν στο μάθημα της Ιστορίας θα αμφισβητηθεί ο ρόλος της Εκκλησίας στην επιβίωση του Έθνους και στην απελευθέρωσή του από τους κατά καιρούς κατακτητές, καθώς και στην υπόσκαψη του Κλήρου με την κατηγορία ότι ταυτιζόταν με τους κατακτητές», όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της 5^ης Φεβρουαρίου 2009.

Φαίνεται ότι οι ιεράρχες μας έχουν πλήρη επίγνωση για το ρόλο που διαδραμάτισε ο ανώτερος κλήρος ιδιαίτερα στην περίοδο της Οθωμανοκρατίας.

Φαίνεται ξέρουν την αλήθεια και προσπαθούν να μη βγει και επίσημα στην επιφάνεια.

Γνωρίζουν πολύ καλά ότι δύο μόλις μέρες πριν την Επανάσταση του 1821 η επίσημη Εκκλησία αφόρισε την επανάσταση. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αφορίστηκαν οι Ρήγας Φεραίος, Υψηλάντης, ο Σούτσος κι άλλοι ηγέτες της Επανάστασης.

Θα διάβασαν τον Κολοκοτρώνη που γράφει στα απομνημονεύματα του ότι «αφοριστικόν έρχεται του Πατριάρχη»!

Και αντιλαμβάνονται ότι ο Κολοκοτρώνης δεν είναι… αριστερός, ούτε ανθέλληνας, ούτε κάποιος που θέλει να υποσκάψει το ρόλο της Εκκλησίας.

Και κυρίως γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να τον αμφισβητήσουν. Έτσι δεν είναι;

Δεν γνωρίζω αν αυτά θα περιλαμβάνονται στα νέα βιβλία. Αλλά έτερον εκάτερον.

Επίσης, πόση σοβαρότητα μπορεί να εκπέμπει η υιοθέτηση από τον προκαθήμενο φημών που έχουν να κάνουν με την Αγγλική Σχολή;

Και πόσο σοβαρά μπορεί να πάρει κάποιος απόψεις του τύπου: "έτσι έμαθα";

Ή εκφράσεις του τύπου: «δεν διάβασα την εγκύκλιο» αλλά ξέρω πως σκέφτεται ο υπουργός Παιδείας»;

Να κατηγορείς δηλαδή κάποιον για κάτι που δεν είπε, ή να στηλιτεύεις κάτι που δεν έγινε!!!

Με άλλα λόγια, ζούμε ένα θέατρο του παράλογου.

Γιατί τι άλλο από παραλογισμός είναι όλα αυτά;

Τι άλλο από παραλογισμός είναι η άποψη ότι η παραμικρή νύξη για ευθύνες μερίδας ε/κυπρίων σε ότι έγινε σε αυτό τον τόπο αθωώνει την Τουρκία;

Και όλα αυτά σε ποιο συμπέρασμα οδηγούν;

Όντως όλοι αυτοί νοιάζονται για τη διατήρηση της πραγματικής ιστορικής μνήμης ή νοιάζονται για την προάσπιση μιας μονόπλευρης θεώρησης των πραγμάτων;

Και όλα αυτά τι σχέση έχουν με τα ελληνικά ή τα χριστιανικά ιδεώδη;

Πού πάει το ελληνικότατο, «Εθνικό είναι ότι είναι αληθινό» του Διονύσιου Σολωμού;

Πού πάει το ελληνικότατο «φίλος μεν Πλάτων φιλτάτη η αλήθεια»;

Ή το άλλο, το χριστιανικότατο «Γνώσεσθε την Αλήθειαν και η Αλήθεια ελευθερώσει Υμάς»;

Η εντύπωση που δημιουργείται είναι ότι βρισκόμαστε ξανά μπροστά σε μια νέα «περιρρέουσα ατμόσφαιρα».

Μια ατμόσφαιρα που αποσκοπεί στη φίμωση και στη σπίλωση κάθε αντίθετης φωνής προς τα κατεστημένα που για χρόνια ολόκληρα κόβουν και ράβουν σε αυτό τον τόπο.

Μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επιτρέπει το γέννημα νοοτροπιών παρωχημένων εποχών, που ευνοούν βανδαλισμούς σε μουσουλμανικά κοιμητήρια, επιθέσεις εναντίον ανυποψίαστων τ/κυπρίων, την αναγραφή εθνικιστικών συνθημάτων και πολλά άλλα που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα;

Γι αυτό ρωτάμε, είμαστε σοβαροί;