Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σήμερα αναδημοσιεύω ένα κείμενο του πολιτικού επιστήμονα Βασίλη Πρωτοπαπά που δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο την 21η Απριλίου 2001.

Επειδή πιστεύω ότι η ιστορία διδάσκει, θα σας καλέσω να διαβάσετε με προσοχή το κείμενο.

Η επιστολή που παρατίθεται, όπως θα διαπιστώσετε, ανήκει στον τοποτηρητή του αρχιεπισκοπικού θρόνου και αργότερα αρχιεπίσκοπο Λεόντιο ο οποίος έμεινε στο θρόνο μόνο για 37 μέρες.
Πέθανε ξαφνικά και από τότε κάποιοι μίλησαν για δολοφονία του, μάλλον τον δηλητηρίασαν. Μέχρι σήμερα οι συνθήκες θανάτου του Λεόντιου παραμένουν άγνωστες και μη ερευνηθείσες αφού δεν υπάρχει πλέον η δυνατότητα για έρευνα.



Το κείμενο μας μεταφέρει στα μέσα της δεκαετίας του 40 όπου η Δεξιά αρνείται κάθε συνεργασία με την Αριστερά για την προώθηση του αγώνα για την ένωση.

Ο Λεόντιος παρόλο που ως ιερωμένος δεν είχε σε καλό μάτι την Αριστερά και ιδιαίτερα το ΑΚΕΛ, εντούτοις είχε συνειδητοποιήσει ότι για να υπάρξει αποτελεσματική δράση θα έπρεπε να υπάρξει και κοινή δράση όλων των πολιτικών δυνάμεων της Κύπρου.

Ωστόσο εκκλησιαστικοί παράγοντες και η Δεξιά αρνείτο πεισματικά κάθε συνεργασία με την Αριστερά παρά τις συνεχείς εκκλήσεις από τους τελευταίους.
Στην επιστολή του Λεόντιου υπάρχουν παραδοχές ανατρέπουν πολλά από όσα λένε σήμερα κάποιοι.

· Επισημαίνει ότι η Αριστερά είναι πιο τολμηρή από τη Δεξιά (Αυτό πιστοποιείται και από βρετανικά έγγραφα της περιόδου του ενωτικού Δημοψηφίσματος του 1950.
· Παραδέχεται αυτό που σήμερα αποκρύβουν αρκετοί συγγραφείς και αρθρογράφοι, ότι στελέχη της Δεξιάς που παρουσιάζονταν ως πρωτοστάτες του ενωτικού αγώνα και περισσότερο πατριώτες από άλλους, ήταν παρασημοφορημένοι από τους Άγγλους και τιτλούχοι της βρετανικής Αυτοκρατορίας, με σκοπό να κρατούν το λαό να μην προβαίνει σε ανεπιθύμητες ενέργειες κατά της αποικιακής κυβέρνησης.
· Αποκαλύπτει ότι οι τύποι αυτοί διέδιδαν ότι τα συλλαλητήρια και άλλες εκδηλώσεις ήταν έργο των αριστερών και κατά συνέπεια γίνονταν με εντολή… της Μόσχας.
· Διορατικά θα έλεγα, προφητεύει ότι μέσο της διάσπασης οι Άγγλοι θα οδηγήσουν το κυπριακό και το ζήτημα της ένωσης σε άλλα μονοπάτια, όπως κι έγινε.

Είναι προφανές ότι η επιστολή αυτή, όπως και άλλα ντοκουμέντα της εποχής καταρρίπτουν τα περί συνεργασίας του ΑΚΕΛ με τους βρετανούς και αποδεικνύουν το αντίθετο.
­­­­­­­­­­­­­­­_______________________________________________

Το πλήρες κείμενο του άρθρου του Βασίλη Πρωτοπαπά:

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μαρτυρίες για το εσωτερικό πολιτικό κλίμα της περιόδου που προηγήθηκε του ένοπλου αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-'59, δίνεται από μια εμπιστευτική επιστολή που ο Τοποτηρητής του χηρεύοντος αρχιεπισκοπικού θρόνου, Μητροπολίτης Πάφου Λεόντιος, απηύθυνε στον τότε Πρόξενο της Ελλάδας στην Κύπρο, Α. Κουντουριώτη, στις 27 Ιουνίου 1946. (Ιστορικό Αρχείο Υπ. Εξωτερικών της Ελλάδας, 1947, φάκελος.32.1, «Κύπρος").

Εγραφε τότε ο «εθνάρχης»:
"... Η σταθερά και παντοτεινή άρνησις του Εθνικού Κόμματος, της Παναγροτικής Ενώσεως και της Πρωτοπορείς Πάφου να συνεργασθώσι με το Ακέλ, δημιουργεί την στασιμότητα του εθνικού αγώνος, του διευθυνομένου υπό του Συμβουλίου Εθναρχίας Κύπρου και δίδει εις το Ακέλ την ευκαιρίαν να πρωτοστάτη εις εκδηλώσεις, ως διαφημίζη πατριωτικός, υπέρ της εθνικής αποκαταστάσεως Κύπρου. Η άρνησις της δεξιάς παρατάξεως δημιουργεί την αδράνειαν εμού και του Συμβουλίου Εθναρχίας, αναγκαίαν ίνα αποφευχθώσιν επαναλήψεις των ετοίμων να εκτοξευθώσι συκοφαντιών της ούτω λεγομένης ηγέτιδας τάξεως επί συνεργασία της Εθναρχίας μετά της αριστεράς παρατάξεως.

Είναι βεβαιότατον ότι, εάν φερειπείν, αποφασίσωμεν να συγκροτήσωμεν συλλαλητήριον υπέρ του ενωτικού ημών αγώνος, οι πάντοτε τολμηροί Ακελικοί θα προσέλθωσι και θα πρωτοστατήσωσιν εις εκδηλώσεις, οι δε Εθνικοί, (ων οι πλείστοι των ηγετών είναι πλούσιοι παρασημοφορημένοι των Άγγλων και τιτλούχοι της βρεττανικής Αυτοκρατορίας, ίνα μη προβώσιν εις ανεπιθύμητους εις την Κυβέρνησιν ενεργείας), δεν θα προσέλθωσιν εις το συλλαλητήριον, αλλά θα επαναλάβωσι τας τυπικός συκοφαντίας ότι τούτο είναι έργον των αριστερών, ίνα δε καλύψωσι δια του εθνικού μανδύου την εθνικήν αυτών εν προκειμένω παράλειψιν, ίσως θα επαναλάβωσι τα συνήθη ότι το συλλαλητήριον εγένετο κατ' εντολήν εκ Μόσχας ().

Ούτως η παντοτεινή άρνησις του Κεκ, της Πεκ, και της Πεσπ, (η δημιουργούσα την αναγκαστικήν αδράνειαν της Εθναρχίας), είναι αντεθνική άρνησις και καταδικάζει τον εθνικόν ημών αγώνα εις στασιμότητα, η δε αντιπατριωτική εξακολουθητική λοιδωρία των τριών δεξιών κομμάτων εναντίον του Ακέλ ότι είναι κομμουνιστικόν και δη όργανον των πανσλαυιστών, προδοτικόν κόμμα, δίδει φοβερόν μαρτυρίαν εις τους Άγγλους ότι υφίσταται Κυπριακόν Κόμμα "σλαυογραικύλων, σκυθιζόντων, οργάνων των μπολσεβίκων και των βουλγάρων».

Εξήγησα πολλάκις πάντα τα ανωτέρω εις επισκεφθέντας με παράγοντας των δεξιών, οίτινες εν τούτοις μοι αντέταξαν ότι πρέπει να δεχθώ να εργάζωνται κεχωρισμένως εν τω ενωτικώ Κυπριακώ αγώνι αι δύο παρατάξεις, διότι επουδενί λόγω οι δεξιοί "θα εισέλθωσιν εν τη αυτή λέμβω" μετά των αριστερών, ίνα πλεύσωσιν εις Ελλάδα.

Εις τούτους αμέσως απήντησα ότι, εάν δεχθώμε όπως χρησιμοποιηθώσι δύο λέμβοι, η μία των δεξιών και η άλλη των αριστερών, όπως υπέδειξαν οι επισκεφθέντές με δεξιοί, προς παράλληλο ν πλεύσιν εις την μητέρα πατρίδα Ελλάδα, η τοιαύτη πλεύσις θα δώση την ζητούμενην υπό τω ν Άγγλων ευκαιρία ν, ίνα παρατηρήσωσιν ότι αι προς ένωσιν της Κύπρου μετά της Ελλάδος πλέουσαι λέμβοι είναι δύο, εξ ων η μία είναι σλαυική, δια δε τον φόβο καθόδου της Ρωσσίας εις τη ν Μεσόγειο ν, δεν δύνανται να αποδώσωσι την Κύπρον εις την Ελλάδα.

Τούτο και άλλα επιχειρήματα μου όπως πείσω τους δεξιούς εις συνεργασίαν μετά των αριστερών, μένουσι πάντοτε ατελεσφόρητα διό λόγους κομματικούς και διότι μετά πείσματος προσκολλώνται εις την φανατικήν άρνησιν συνεργασίας μετά των αντιπάλων αυτών, ήτις είναι αντιπολιτική και αντιπατριωτική, ως πολλάκις εξήγησα και εις τας δύο παρατάξεις, ειπών εις αμφοτέρας ότι σφάλλονται περιπίπτουσαι εις ψευδαίσθησιν ότι ευρίσκονται εν Ελλάδι, ελεύθεροι Έλληνες πολίται, μιμούμενοι τας εν Ελλάδι διαιρέσεις. Ενώ είναι δούλοι, μη έχοντες ψήφον ίνα αποφασίσωσι περί λύσεως οιασδήποτε, είτε ταξικής και κοινωνικής, είτε πολιτικής και πολιτειακής αυτών διαφοράς, των δε δούλων μία πρέπει να είναι η πολιτική, η της επιτεύξεως της απαλλαγής αυτών από της δουλείας δια της ενότητας και συνεργασίας ανεξαρτήτως ιδεολογιών, συμφώνως προς τας οποίας θα ενταχθώσιν εις τας εν Ελλάδι παρατάξεις της ιδεολογίας αυτών, όταν επιτύχωμεν την Ένωσιν (,..}

Αλλη φωνή μου βοά εις την έρημον εν τη αθλία ζάλη, ήτις παρεζάλισε θανασίμως πολιτικούς, κληρικούς και λαϊκούς».


Αν παραθέτω σήμερα, όπως και στην προηγούμενη έκδοση, αρχειακό υλικό της κρίσιμης δεκαετίας του '40, είναι διότι από αυτό εκπέμπονται επίκαιρα μηνύματα που μας αφορούν ως πολιτική κοινωνία. Μηνύματα, που θα πρέπει από όλες τις πολιτικές δυνάμεις να αξιολογηθούν με σοβαρότητα, ενόψει μάλιστα και των επερχόμενων προεδρικών εκλογών.
Βασίλης Πρωτοπαπάς
Φιλελεύθερος 21 Απριλίου 2002
_______________________________________________

Το κείμενο αυτό, καθώς και άλλα παρόμοιας φύσης περιλαμβάνονται στο βιβλίο μου που θα κυκλοφορήσει σύντομα με κύριο θέμα τη διαμάχη Αριστεράς και Δεξιάς ιδιαίτερα κατά την περίοδο της δράσης της ΕΟΚΑ. (Μ.Μ.)






13 σχόλια:

Λεμέσια είπε...

Τα μεγάλα "ΑΝ" της κυπριακής Ιστορίας...
Ξεκίνησα μία μικρή έρευνα πριν λίγο καιρό για τις δεκαετίες '30-'60 και με απογοήτευσε τόσο πολύ ο διχασμός των Κυπρίων (εν καιρώ αποικιοκρατίας!) που δεν είχα κουράγιο να συνεχίσω. Δεν ξέρω ποιός έφταιξε περισσότερο, η Δεξιά ή η Αριστερά, για την αποτυχία συντονισμού και κοινού αγώνα υπέρ των κοινωνικών αιτημάτων και φυσικά υπέρ της ανεξαρτησίας από την Αγγλοκρατία. Τη διοργάνωση της εξέγερσης των Οκτωβριανών του '31 τη διεκδικούν και οι δύο παρατάξεις. Άλλοι ισχυρίζονται, ότι ήταν αυθόρμητη. Ανάλογα με τις πηγές που ανατρέχει κανείς...

Μεγαλύτερη σημασία έχει όμως, αυτό που γράφει και ο Βασίλης Πρωτόπαπας στο τέλος: "από αυτό εκπέμπονται επίκαιρα μηνύματα που μας αφορούν ως πολιτική κοινωνία."
Δυστυχώς, πολλοί μέχρι και σήμερα σκέφτονται και δρουν πάνω απ' όλα, ως δεξιοί ή ως αριστεροί. Η ελπίδα μας για ένα καλύτερο μέλλον σε αυτή τη χώρα, εξαρτάται από όσους ενεργούν συναινετικά ως σύγχρονοι Κύπριοι Πολίτες. Κύρια ευθύνη για τη συνέργεια ή το διχασμό φέρει όμως πάντα η πολιτική ηγεσία.

Μιχάλης είπε...

Αγαπητή Λεμέσια

Αν είναι θέμα απογοήτευσης, τότε δεν θα πρέπει να ασχοληθούμε με τη σύγχρονη ιστορία μας.

Θα ήταν ωστόσο ενδιαφέρον να δούμε μέχρι πού έφτασε η έρευνα σου και ποια συμπεράσματα βγαίνουν από αυτή. Ίσως να βρήκες κάτι που δεν έχουμε υπόψη μας.

Ρωτάς ποιος έφταιξε περισσότερο. Άποψη μου είναι ότι ένα χέρι μόνο του δεν μπορεί να κτυπήσει παλαμάκια.
Φαντάζομαι όμως ότι αυτό που μεταφέρει εδώ ο Λεόντιος θα το διαπίστωσες στην έρευνα σου, ότι η δεξιά απέκλειε συνεχώς τη συνεργασία με την Αριστερά και αναφέρομαι ιδιαίτερα στη δεκαετία του 40 όπου εκεί κατά τη γνώμη μου κρίθηκαν πολλά.
Η ίδια τακτική συνεχίστηκε ακόμα και λίγο μετά το ’60.

Ειλικρινά δεν έχω υπόψη μου πηγές που να λένε ότι η αριστερά διεκδικεί τα γεγονότα του ’31.
Εκείνο που ξέρω είναι ότι όλοι παραδέχονται σήμερα ότι ήταν μια αυθόρμητη εκδήλωση που ξεκίνησε για καθαρά οικονομικά αιτήματα.

Από την άλλη είναι επίσης παραδεχτό ότι τις συνέπειες τις πλήρωσε το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου το οποίο κηρύχτηκε παράνομο και εξορίστηκαν οι ηγέτες του ενώ στο εσωτερικό είχαμε ένα μπαράζ συλλήψεων και κυνηγητού των κομμουνιστών.
Γι αυτό αν έχεις τέτοιες πηγές θα με ενδιέφερε πολύ.

Έχεις δίκαιο – για αυτό άλλωστε έκανα την ανάρτηση – ότι πολλά από τα αναφερόμενα παραπέμπουν στο σήμερα.
Μόνο που στις μέρες μας, αν εξαιρέσει κανείς το ότι κάθε μη εθνικιστικό βαφτίζεται αριστερό, έχω την άποψη ότι είμαστε χωρισμένοι σε εκείνους που θέλουν κι εκείνους που δεν θέλουν τη λύση παρά σε αριστερούς και δεξιούς.

Σίγουρα την κύρια ευθύνη την έχει η πολιτική ηγεσία. Ο πολίτης όμως τι κάνει; Γιατί ακολουθεί τον Α ή τον Β χωρίς να μελετά το πράγμα;
Γιατί δέχεται αβασάνιστα πολλά απ’ όσα του σερβίρουν;

ΔemΩΝ είπε...

Μιχάλη, συνεχίζω να πιστεύω πως αυτός ο διαχωρισμός μεταξύ όσων θέλουν λύση και όσων δεν θέλουν θυμίζει εκείνο το περίφημο σόφισμα του Μπους, όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας...

Νομίζω πως θα προωθούσε τόσο το επίπεδο, όσο και το εύρος της κουβέντας αν ο διαχωρισμός γίνονταν σε αυτούς που υποστηρίζουν την τάδε λύση και αυτούς που δεν την στηρίζουν, υποστηρίζοντας μια άλλη.

Σε ότι αφορά την ανάρτησή σου, αν και δεν γνωρίζω τις ιστορικές πτυχές του ζητήματος που αναφέρεσαι ώστε να τοποθετηθώ επί του συγκεκριμένου, η διεθνής εμπειρία μας έχει διδάξει πως τα σφάλματα σε εθνικά ζητήματα δεν έγιναν ποτέ αποκλειστικά από μια πλευρά. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί κανείς να επιρρίψει ευθύνες σε επιμέρους ζητήματα, αλλά είναι πολύ, υπερβολικά διακινδυνευμένο (αν κανείς αναζητά την αλήθεια και όχι την δικαίωση των θέσεών του) να επιρρίπτει τη συνολική ευθύνη σε μια μόνο πλευρα.

Μιχάλης είπε...

@ ΔemΩΝ

Αγαπητέ μου φίλε,

Πιστεύω ότι μετά από τόσες συζητήσεις έχει ξεκαθαρίσει τι εννοούμε όταν μιλούμε για εκείνους που θέλουν ή δεν θέλουν τη συγκεκριμένη λύση.

Παρεμπίπτοντος το σόφισμα δεν είναι του Μπους αλλά του Ιησού Χριστού…

Όσον αφορά τώρα την ουσία, δεν υποστήριξα ποτέ ότι ευθύνεται μόνο η μια πλευρά.
Τα όσα έγραψα αφορούν τη ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ περίοδο και όπως βλέπεις δεν είναι κάποιο συμπέρασμα δικό μου αλλά επιστολή του πλέον αρμόδιου εκείνης της εποχής που ήταν ο ηγήτορας των κυπρίων.
Και ο Λεόντιος επιρρίπτει ευθέως την ευθύνη σε κύκλους της τότε Δεξιάς για τη μη συνεργασία και ενότητα των κυπρίων.

Όπως έγραψα και στη Λεμέσια, ένα χέρι μόνο του δεν κτυπά παλαμάκια, χρειάζονται δύο.
Ασφαλώς και έχει και η αριστερά τις δικές της αδυναμίες, τα δικά της λάθη και παραλείψεις. Αλλά αν μπω τώρα σε αυτά θα μας εκτρέψουν από το θέμα μας.

Ζήνων Αποστολίδης είπε...

Μιχαλάκη οι πηγές σου είναι από το Μετόχι του Κύκκου, που διοικείται από τον πρώην εδονίτη που εδιαγράφηκε για να γίνει παπάς και μετά εξαναγράφτηκε για να διά εισφορά χρυσό στο "λαϊκό κίνημα";

Ρωτώ επειδή απ'ότι επρόσεξα από άλλες συζητήσεις που έγιναν στο ανεπαρκές σου ιστολόγιο, εσύ είσαι ένας ανυπαρκέστατος δημοσιογράφος που δεν μπορεί να δουλέψει σε κάποιο άλλο σταθμό, με αποτέλεσμα να συντηρείται τον ένα μήνα από το κόμμα και τον άλλο από τον Nikiforov.

Μιχάλης είπε...

@ Ζήνωνας

Διερωτώμαι αν αντιλαμβάνεσαι πως με αυτές τις ανοησίες που γράφεις δεν πλήττεις εμένα αλλά τον εαυτό σου.
Πραγματικά σε λυπάμαι…

Θα ήταν καλύτερα να έγραφες κάτι επί του θέματος αλλά όπως φαίνεται δεν κατέχεις το θέμα.

Όσο για τις πηγές μου, τόσο στην αρχή του κειμένου όσο και στο τέλος αναγράφεται η πηγή.
Γι αυτό σου λέω, αυτό ρεζιλεύεσαι…

αιολος είπε...

Δεν διαβασα τα σχόλιά, αν θυμάμαι καλά (διορθώστε με αν όχι) ο αρχιεπίσκοπος Λεόντιος είχε καλέσει τους ε/κ να καταταγούν στις Κυπριακές δυνάμεις που συγκρότησαν οι Άγγλοι κατά την περίοδο του Β ΠΠ.


Η επιστολή που δημοσίευσες Μιχάλη ο αρχιεπίσκοπος Λεόντιος και οι κρίσεις που έκανε δεν επιβεβαιώθηκαν το αντίθετο λέει:

Είναι βεβαιότατον ότι, εάν φερ’ ειπείν, αποφασίσωμεν να συγκροτήσωμεν συλλαλητήριον υπέρ του ενωτικού ημών αγώνος, οι πάντοτε τολμηροί Ακελικοί θα προσέλθωσι και θα πρωτοστατήσωσιν εις εκδηλώσεις, οι δε Εθνικοί, (ων οι πλείστοι των ηγετών είναι πλούσιοι παρασημοφορημένοι των Άγγλων και τιτλούχοι της βρεττανικής Αυτοκρατορίας, ίνα μη προβώσιν εις ανεπιθύμητους εις την Κυβέρνησιν ενεργείας), δεν θα προσέλθωσιν εις το συλλαλητήριον, αλλά θα επαναλάβωσι τας τυπικός συκοφαντίας ότι τούτο είναι έργον των αριστερών, ίνα δε καλύψωσι δια του εθνικού μανδύου την εθνικήν αυτών εν προκειμένω παράλειψιν, ίσως θα επαναλάβωσι τα συνήθη ότι το συλλαλητήριον εγένετο κατ' εντολήν εκ Μόσχας

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ και η στάση του ΑΚΕΛ στην περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου δείχνουν το αντίθετο ....... δηλαδή σεβασμιώτατε ΑΛΛΟΥ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ ΤΟ ΘΑΜΑ.

Μιχάλης είπε...

@ αιολος

Ο Λεόντιος δεν έκανε προβλέψεις. Στη συγκεκριμένη επιστολή του περιέγραφε την κατάσταση όπως ήταν εκείνη την περίοδο, δηλαδή 8 ολόκληρα χρόνια πριν τον αγώνα της ΕΟΚΑ.

Και καλό είναι να μάθουμε να διαχωρίζουμε τα πράγματα. Μη συμμετοχή στον ένοπλο αγώνα δεν σήμαινε άρνηση στην ένωση.
Άλλωστε η συμμετοχή του ΑΚΕΛ στο ενωτικό δημοψήφισμα του 1950 αποδεικνύει το αντίθετο από αυτό που προσπαθείς να πεις.

Τη συγκεκριμένη περίοδο υπάρχουν σωρεία επιστολών και δημοσιευμάτων από πλευράς αριστεράς για να ενωθούν οι δυνάμεις για τον κοινό στόχο.
Οι εκκλήσεις αυτές συναντούσαν την πεισματική άρνηση του Μακαρίου Β’ και των συν αυτώ (διότι δεν ήταν όλη η Δεξιά ευθυγραμμισμένη με αυτή τη θέση) και ρήσεις του τύπου ο αγώνας εναντίον του κομμουνισμού είναι πιο επείγον από τον αγώνα για την ένωση.

Προσωπικά δεν διαγράφω το γεγονός ότι εκείνη την περίοδο οι καταστάσεις και στην Κύπρο ήταν επηρεασμένες από τον εμφύλιο στην Ελλάδα. Αυτό αιτιολογεί αλλά δεν δικαιολογεί τις καταστάσεις που έζησε η Κύπρος εκείνη την περίοδο.

Είναι δε σημαντικό ότι επικεφαλής του ενωτικού αγώνα (επαναλαμβάνω) εκείνη την εποχή βρίσκονταν άνθρωποι που ήταν πολύ κοντά στους άγγλους, αυτούς που αναφέρεται και ο Λεόντιος.
Και όπως όλοι ξέρουμε, οι άγγλοι βολεύονταν πολύ με τις διαιρέσεις, έτσι δεν είναι;

ΔemΩΝ είπε...

Και στην Ελλάδα το ΚΚΕ σύρθηκε κυριολεκτικά (ενάντια στη θέλησή του) στην ένοπλη αντίσταση κατά των κατακτητών χάρη στην "ξεροκεφαλιά" ενός ανθρώπου που, ενώ έσωσε την τιμή του ΚΚΕ με την επιμονή του, στο τέλος τον πούλησαν και τον οδήγησαν στον θάνατο, χαρακτηρίζοντάς τον προδότη, για να ακολουθήσουν μετά το δρόμο που εκείνος χάραξε - όταν πλέον φυσικά ήταν πολύ αργά, οδηγώντας μια νικηφόρα κατάσταση στον εξευτελισμό και την ήττα και τη χώρα σε μια περιπέτεια που δεν της άξιζε.

Η αριστερά είχε πάντα μεγάλα οράματα που τα εμπιστεύτηκε σε μικρούς, μικρότατους ανθρώπους και στην Ελλάδα και στην Κύπρο και στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που παντού υπέστει μια πανωλεθρία. Αυτός είναι και ο λόγος που οι υπέροχες ιδέες που κυοφόρησε έγιναν αποκρουστική πραγματικότητα όπου πραγματοποιήθηκαν. Γιατί τα ανθρωπάκια τσαλαπατούν τις μεγάλες ιδέες για να "έρθουν στο ύψος τους".

Πέρα από αυτά, η αριστερά ήταν (και είναι και θα είναι) πάντα ευθυνόφοβη. Γι αυτό και σπάνια επιλέγει την κατά μέτωπον επίθεση (όπως έγινε στην Ελλάδα στο Πολυτεχνείο ας πούμε) και μόνο σύρεται από τις περιστάσεις. Αυτός είναι κατά τη γνώμη μου και ο λόγος (ο βαθύτερος λόγος) που το Κυπριακό ΚΚ αρνήθηκε τον ένοπλο αγώνα κατά των αποικιοκρατών και επέλεξε να μείνει στη γωνιά του παίζοντας τον αγαπημένο του ρόλο: Αυτόν του κριτή των πάντων. Γιατί όταν είσαι αμέτοχος είναι πιο εύκολο να κρίνεις τους άλλους...

Μιχάλης είπε...

Αγαπητέ ΔemΩΝ

Θα σου πω αυτό που είπα πολλές φορές και στον Αίολο, ότι δεν είναι σωστό, επειδή το ΚΚΕ ή οποιοδήποτε άλλο Κ.Κ. συμπεριφέρθηκε με τον Α ή Β τρόπο, αυτό θα πρέπει να το χρεώνουμε σε όλα, ακόμα και όταν η ιστορία ενός από αυτά τα κόμματα δείχνει ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Οι συνθήκες της Κύπρου ήταν πολύ διαφορετικές από αυτές της Ελλάδας.
Θα θυμίσω ότι όταν ο Ν. Ζαχαριάδης πρότεινε εμμέσως πλην σαφώς στο ΑΚΕΛ να πάρει τα όπλα, το ΑΚΕΛ απέρριψε αυτή την πρόταση.
Όχι από ευθυνοφοβία, αλλά ανέλυσε τους λόγους.
Και εν πολλοίς οι λόγοι αναφέρονται στην ανακοίνωση που εξέδωσε το κόμμα όταν ξεκίνησε ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ.
Και κατά την άποψη μου είχε δίκαιο στις εκτιμήσεις του.

Πέραν τούτου, η απόρριψη αυτής της μορφής αγώνα θα τη βρεις γραμμένη σε ανακοινώσεις του κόμματος πολύ πριν την έναρξη δράσης της ΕΟΚΑ.

Αν μελετήσει κάποιος την ιστορία του Κ.Κ.Κ. – ΑΚΕΛ θα διαπιστώσει ότι συγκρούστηκε κατά μέτωπο με τους βρετανούς πολλές φορές, διώχθηκε και καταδιώχθηκε, κηρύχθηκε παράνομο δύο φορές από τους βρετανούς, μέλη και στελέχη του καταδικάστηκαν από βρετανικά δικαστήρια για ανατρεπτική δράση.

Συνεπώς για ποια γωνιά του αναφέρεσαι;

Ελπίζω σε κατοπινό στάδιο να βρω ευκαιρία να κάνω μια σχετική ανάρτηση.

Ανώνυμος είπε...

Antreas (Germania)

Ap' oti thwrw kapoioi pou kamnoun pws ta kseroun oulla, eksafanisthkan!!!

Ali8keia re kopelia, giati opote esiei o Mixalhs dokoumentarismenes istorikes anafores xanneste;

Ανώνυμος είπε...

Malakies sto tetragwno

ΑΙΟΛΟΣ είπε...

Σε αρκετά συμφωνώ μαζί σου Μιχάλη, εγώ αναφέρομαι στην συμπεριφορά του ΑΚΕΛ στην περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα.

ΔemΩΝ κατ επανάλγψη έχω δημοσιεύσει ένα διαλογο του Ζαχαριάδη με τον "τούρκο" που δείχνει τους πραγματικούς λόγους του εμφυλίου.

Αχιλλέας Ζαχαρόπουλος - «Σύντροφε αρχηγέ μέ βασανίζει μία σκέψη.»
Νίκος Ζαχαριάδης -«Λέγε ρε Τούρκο.»
-«Αφού ξέραμε τόν συσχετισμό δυνάμεων γιατί πήραμε τά όπλα καί δέν κάναμε πολιτικό αγώνα;»
-«Κρίμα πού είμαστε καί πατριωτάκια, κρίμα πού είσαι καί μορφωμένος. Καί ποιός σού είπε εσένα ότι πηγαίναμε νά πάρουμε τήν ηγεσία.Εμείς δημιουργήσαμε μία ανωμαλία στήν Ελλάδα γιά νά μπορεί ο σύντροφος Στάλιν νά εδραιώσει τό καθεστώς μας στίς χώρες πού τού έδωσε ο Τσώρτσιλ πίσω από τήν πλάτη του Ρούσβελτ.»