Η πώληση Ε/κυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα

Δεν μπορούμε πλέον να αφήνουμε να περνά απαρατήρητο το θέμα της πώλησης Ε/κυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα.

Είτε αυτή γίνεται με ατομικούς διακανονισμούς, είτε μέσο της «επιτροπής αποζημιώσεων» είτε άλλως πως.

Πρέπει να τονίσουμε ότι η διαχρονική πολιτική των κυβερνώντων από το 1974 και μετά περιορίστηκε στην ανακούφιση των εκτοπισμένων με την παραχώρηση οικιών, οικοπέδων και τίτλων ιδιοκτησίας.

Σίγουρα αυτά τα μέτρα βοήθησαν τους εκτοπισμένους να ανακάμψουν γρήγορα και να αντεπεξέλθουν των δυσκολιών, παρόλο που κι εδώ υπήρξαν αδικίες.

Τώρα, σε περίοδο οικονομικής κρίσης φαίνεται ακόμα πιο έντονα η αδικία έναντι εκείνων των εκτοπισμένων που έχουν περιουσία στα κατεχόμενα.

Συγκρινόμενοι με εκείνους τους μη εκτοπισμένους που έχουν περιουσία στις ελεύθερες περιοχές (δεν αναφερόμαστε σ’ αυτούς που δεν έχουν), οι εκτοπισμένοι βρίσκονται σε πολύ δυσμενέστερη κατάσταση.

Ο μη εκτοπισμένος μπορεί να αξιοποιήσει, να πωλήσει, να ενοικιάσει ή να υποθηκεύσει την περιουσία του προκειμένου να εξυπηρετήσεις κάποιες ανάγκες του. Ιδιαίτερα, επαναλαμβάνουμε, τώρα που υπάρχει και οικονομική κρίση.

Ο εκτοπισμένος δεν έχει αυτή την ευχέρεια.

Γι’ αυτό και αρκετοί αναγκάζονται να βρουν λύση προσφεύγοντας στην «επιτροπή» των κατεχομένων. Προσφεύγουν σ’ αυτήν προκειμένου να ανασάνουν οικονομικά και να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες τους (εξόφληση χρεών, σπουδές των παιδιών τους κ.λ.π.).

Και αυτό γίνεται με όλες τις αρνητικές συνέπειες για τόσο για τους ίδιους όσο και για την Κύπρο και το Κυπριακό γενικότερα.

Διότι κακά τα ψέματα, αυτές οι διευθετήσεις θα διαδραματίσουν το ρόλο τους σε μια λύση του Κυπριακού, όταν θα γίνονται οι συμφωνίες για το περιουσιακό.

Οι σημερινές ε/κυπριακές περιουσίες που πωλούνται, θα καταλογίζονται πλέον ως περιουσία των Τ/κυπρίων.

Είναι με χαρά και ικανοποίηση που ακούσαμε την πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προσφύγων Σκεύη Κουκουμά να δηλώνει ότι το θέμα αυτό απασχολεί την Επιτροπή.

Θεωρώ ότι πρέπει να βρεθεί μια λύση σ’ αυτό το μεγάλο πρόβλημα και τη μεγάλη αδικία.

Όπως θα πρέπει να σταματήσει και η ισοπεδωτική μεταχείριση των εκτοπισμένων. Δεν είναι πλέον όλοι το ίδιο. Κάποιοι είναι σε καλή οικονομική κατάσταση, κάποιοι όχι. Κάποιοι μπορεί να έγιναν και εκατομμυριούχοι.

Δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο.

Όπως δεν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο οι μη εκτοπισμένοι, έτσι πρέπει να γίνει και με τους εκτοπισμένους.

Για να σταματήσει επιτέλους και η αντιπαλότητα που παρατηρείται μεταξύ εκτοπισμένων και μη.

Επίσης, θεωρώ ότι πρέπει κάποιοι να σταματήσουν να κάνουν πολιτική και να πουλούν πατριωτισμό πατώντας πάνω στη δυστυχία των άλλων και κυρίως στο όνομα του πατριωτισμού να δημιουργούν σ’ αυτούς τους ανθρώπους αισθήματα ενοχής.

Αντί αυτού, ας κάνουν επιτέλους κάτι πρακτικά, όχι στα λόγια.