ΙΟΥΔΑΣ, ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

Κάθε Μεγάλο Σάββατο στις αυλές των εκκλησιών χιλιάδες «λαμπρατζές» κατακαίουν τον κακό, τον προδότη Ιούδα.

Ομολογουμένως είναι ένα βάρβαρο έθιμο αν και οι νέοι σήμερα δεν το κάνουν για να τιμωρήσουν τον… άτιμο προδότη αλλά για να κάνουν χάζι.

Από μια άποψη θα έλεγα ευτυχώς που το παίρνουν έτσι και δεν εκδηλώνουν αυτή την κακία μέσα από τη διδασκαλία της… Αγάπης!

Κατά τη δική μου άποψη η ιστορία του Ιούδα είναι μια ιστορία παραλογισμού και θα εξηγήσω γιατί.

Καταρχήν μιλούμε για ένα άνθρωπο που τον κατηγορούμε ότι χρηματίστηκε για να προδώσει τον αρχηγό του χωρίς να είμαστε σίγουροι ότι πράγματι χρηματίστηκε.

Απλώς το θεωρούμε έτσι μέσα από μια… περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Κατά τον ευαγγελιστή Ματθαίο [26:15] οι αρχιερείς «του μέτρησαν τριάντα αργύρια».

Κατά τον Μάρκο [14: 11] οι αρχιερείς δεν τον πλήρωσαν αλλά «χάρηκαν και υποσχέθηκαν να του δώσουν αργύρια».

Ο Λουκάς [22:5] συμφωνεί με τον Μάρκο «χάρηκαν, και συμφώνησαν να του δώσουν ασήμι».

Ο Ιωάννης δεν αναφέρεται σ’ αυτό το περιστατικό.

Άρα λοιπόν κατηγορείται κάποιος χωρίς να είναι βέβαιο ότι πήρε τα χρήματα. Οι δύο λένε ότι οι αρχιερείς του υποσχέθηκαν, ο τρίτος ότι του έδωσαν ενώ ο τέταρτος δεν λέει τίποτε.

Και δίνω σημασία σ’ αυτές τις αναφορές διότι είναι οι μοναδικές πηγές που μιλάνε γι’ αυτά τα θέματα.

Καμία άλλη δεν υπάρχει, εκτός και αν δεχτούμε την εγκυρότητα των λεγόμενων απόκρυφων ή μη κανονικών ευαγγελίων.

Δεν θα μπούμε στη διαδικασία για το τι έγινε κατά τη διάρκεια του δείπνου όπου ο Ιησούς είπε ότι κάποιος από τους 12 θα τον προδώσει. Υπάρχουν κι εκεί διαφορές αλλά είναι δευτερεύουσας σημασίας.

Τι έγινε στο όρος των Ελαιών

Είναι η ώρα της σύλληψης του Ιησού.

Κατά τον Ματθαίο [26: 47-49]: «Kι ενώ αυτός μιλούσε ακόμα, εμφανίστηκε ο Iούδας, ένας από τους δώδεκα, και μαζί του όχλος πολύς με μαχαίρια και ρόπαλα, σταλμένος από τους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους του λαού. Kι ο προδότης του, τους είχε δώσει σύνθημα λέγοντας: Όποιον φιλήσω, αυτός είναι, πιάστε τον. Πήγε, λοιπόν, κατευθείαν στον Iησού και είπε: Xαίρε, Δάσκαλε, και τον φίλησε επανειλημμένα».

Σχεδόν τα ίδια αναφέρουν και ο Μάρκος (14: 43-52) και ο Λουκάς (22:47-53).

Εντελώς διαφορετικό σκηνικό όσον αφορά το ρόλο του Ιούδα στο περιστατικό της σύλληψης, δίνει ο Ιωάννης [18:1-5]:

«Tον τόπο αυτόν τον ήξερε ο Iούδας, ο προδότης του, γιατί πολλές φορές πήγε εκεί ο Iησούς μαζί με τους μαθητές του. Έτσι, αφού πήρε ο Iούδας τη στρατιωτική φρουρά και αρκετούς από τους υπηρέτες των αρχιερέων και των Φαρισαίων, τους φέρνει εκεί εφοδιασμένους με φανάρια, με λαμπάδες και με όπλα. O Iησούς, λοιπόν, που ήξερε όλα όσα επρόκειτο να συμβούν, βγήκε και τους ρώτησε: Ποιον ζητάτε;”Tου αποκρίθηκαν: Tον Iησού το Nαζωραίο. Tους λέει ο Iησούς: Eγώ Eίμαι. Mαζί τους στεκόταν κι ο Iούδας ο προδότης».

Ούτε εδώ έχουμε ομοφωνία. Τρεις λένε για άμεση ανάμιξη του Ιούδα με το φιλί, ενώ ο Ιωάννης τον βάζει να στέκεται απαθής.

Στο σημείο αυτό θέλω να σημειώσω ότι οι ευαγγελιστές βάζουν το Χριστό να λέει συνέχεια ότι ένα γεγονός γίνεται για να εκπληρωθούν οι Γραφές, δηλαδή οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Όμως αν εξετάσει κάποιος τις προφητείες στις οποίες παραπέμπουν οι ευαγγελιστές, καμία σχέση έχουν με τον Ιησού και τη δράση του.

Χωρίς τον Ιούδα δεν θα υπήρχε Χριστός

Οι χριστιανοί ρίχνουν τον Ιούδα στο πυρ το εξώτερον χωρίς να σκεφτούν ότι αν δεν ήταν ο Ιούδας, η αποστολή του Ιησού δεν θα εκπληρωνόταν.

Θα έλεγα μάλιστα ότι ο Ιούδας αποτελεί το μεγαλύτερο θύμα της χριστιανικής προπαγάνδας (οποιοδήποτε δόγματος ή ομολογίας) αφού ήταν εντεταλμένος να κάνει ότι έκανε και επιλέχθηκε μάλιστα από τον ίδιο τον Ιησού γι’ αυτή την αποστολή.

“Εγώ δεν σας διάλεξα εσάς τους δώδεκα; Κι όμως, ένας από εσάς είναι διάβολος”. [Ιωάννης 6:70-71] 

Ο ίδιος ευαγγελιστής [Ιω. 13:18] αποδίδει στον Ιησού το εξής: «Δεν το λέω αυτό για όλους εσάς· εγώ ξέρω ποιους διάλεξα· αλλά, για να εκπληρωθεί η γραφή: «Αυτός που τρώει μαζί μου το ψωμί, σήκωσε εναντίον μου τη φτέρνα του».

Άρα η πορεία του Ιούδα ήταν προδιαγεγραμμένη.

Υπάρχουν και πάλι, πολλές αναφορές στην Καινή Διαθήκη και στις Πράξεις των Αποστόλων που μιλάνε για προδιαγεγραμμένο σχέδιο εκ μέρους του Θεού το οποίο έπρεπε να πραγματοποιηθεί τον προκαθορισμένο καιρό, όπως μας πληροφορεί και ο Παύλος [Ρωμ. 5:6].

Κατά συνέπεια, με βάση τις Γραφές, ο Ιούδας γεννήθηκε με προδιαγεγραμμένο το μέλλον του. Και δεν μπορούσε να το αλλάξει.

Γιατί;

Διότι τότε θα χαλούσε το σχέδιο του θεού και δεν θα γίνονταν τα όσα έγιναν.

Συνεπώς ο Ιούδας φορτώθηκε μια αποστολή από την οποία δεν μπορούσε να ξεφύγει.

Και με βάση τα όσα αναφέρθηκαν, διερωτάται ένας λογικός άνθρωπος: Αν δεν ήταν ο (όποιος) Ιούδας για να επιτελέσει την συγκεκριμένη αποστολή, πώς θα εκπληρωνόταν η αποστολή του Ιησού; Πώς θα σταυρωνόταν και πώς θα αναστηνόταν;

Γι’ αυτό, άποψη μου είναι ότι τα όσα υπόκειται ο Ιούδας τόσα χρόνια είναι εντελώς άδικο και αντιχριστιανικό.

Στην ουσία και οι ευαγγελιστές και οι χριστιανοί στη συνέχεια θεωρούν ένοχο ένα άνθρωπο που ήταν εντεταλμένος άνωθεν για να κάνει ότι έκανε.

Και αντί να του χρωστάνε και ευγνωμοσύνη για ό,τι έκανε, τον καίνε και από πάνω.

Δεν είναι παράλογο;