Σάββατο 4 Μαΐου 2013

ΙΟΥΔΑΣ, ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ



Κάθε Μεγάλο Σάββατο στις αυλές των εκκλησιών χιλιάδες «λαμπρατζές» κατακαίουν τον κακό, τον προδότη Ιούδα.

Ομολογουμένως είναι ένα βάρβαρο έθιμο αν και οι νέοι σήμερα δεν το κάνουν για να τιμωρήσουν τον… άτιμο προδότη αλλά για να κάνουν χάζι.
Από μια άποψη θα έλεγα ευτυχώς που το παίρνουν έτσι και δεν εκδηλώνουν αυτή την κακία μέσα από τη διδασκαλία της… Αγάπης!

Κατά τη δική μου άποψη η ιστορία του Ιούδα είναι μια ιστορία παραλογισμού και θα εξηγήσω γιατί.

Καταρχήν μιλούμε για ένα άνθρωπο που τον κατηγορούμε ότι χρηματίστηκε για να προδώσει τον αρχηγό του χωρίς να είμαστε σίγουροι ότι πράγματι χρηματίστηκε.
Απλώς το θεωρούμε έτσι μέσα από μια… περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Κατά τον ευαγγελιστή Ματθαίο [26:15] οι αρχιερείς «του μέτρησαν τριάντα αργύρια».

Κατά τον Μάρκο [14: 11] οι αρχιερείς δεν τον πλήρωσαν αλλά «χάρηκαν και υποσχέθηκαν να του δώσουν αργύρια».

Ο Λουκάς [22:5] συμφωνεί με τον Μάρκο «χάρηκαν, και συμφώνησαν να του δώσουν ασήμι».

Ο Ιωάννης δεν αναφέρεται σ’ αυτό το περιστατικό.

Άρα λοιπόν κατηγορείται κάποιος χωρίς να είναι βέβαιο ότι πήρε τα χρήματα. Οι δύο λένε ότι οι αρχιερείς του υποσχέθηκαν, ο τρίτος ότι του έδωσαν ενώ ο τέταρτος δεν λέει τίποτε.
Και δίνω σημασία σ’ αυτές τις αναφορές διότι είναι οι μοναδικές πηγές που μιλάνε γι’ αυτά τα θέματα.
Καμία άλλη δεν υπάρχει, εκτός και αν δεχτούμε την εγκυρότητα των λεγόμενων απόκρυφων ή μη κανονικών ευαγγελίων.

Δεν θα μπούμε στη διαδικασία για το τι έγινε κατά τη διάρκεια του δείπνου όπου ο Ιησούς είπε ότι κάποιος από τους 12 θα τον προδώσει. Υπάρχουν κι εκεί διαφορές αλλά είναι δευτερεύουσας σημασίας.

Τι έγινε στο όρος των Ελαιών

Είναι η ώρα της σύλληψης του Ιησού.

Κατά τον Ματθαίο [26: 47-49]: «Kι ενώ αυτός μιλούσε ακόμα, εμφανίστηκε ο Iούδας, ένας από τους δώδεκα, και μαζί του όχλος πολύς με μαχαίρια και ρόπαλα, σταλμένος από τους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους του λαού. Kι ο προδότης του, τους είχε δώσει σύνθημα λέγοντας: Όποιον φιλήσω, αυτός είναι, πιάστε τον. Πήγε, λοιπόν, κατευθείαν στον Iησού και είπε: Xαίρε, Δάσκαλε, και τον φίλησε επανειλημμένα».

Σχεδόν τα ίδια αναφέρουν και ο Μάρκος (14: 43-52) και ο Λουκάς (22:47-53).

Εντελώς διαφορετικό σκηνικό όσον αφορά το ρόλο του Ιούδα στο περιστατικό της σύλληψης, δίνει ο Ιωάννης [18:1-5]:
«Tον τόπο αυτόν τον ήξερε ο Iούδας, ο προδότης του, γιατί πολλές φορές πήγε εκεί ο Iησούς μαζί με τους μαθητές του. Έτσι, αφού πήρε ο Iούδας τη στρατιωτική φρουρά και αρκετούς από τους υπηρέτες των αρχιερέων και των Φαρισαίων, τους φέρνει εκεί εφοδιασμένους με φανάρια, με λαμπάδες και με όπλα. O Iησούς, λοιπόν, που ήξερε όλα όσα επρόκειτο να συμβούν, βγήκε και τους ρώτησε: Ποιον ζητάτε;Tου αποκρίθηκαν: Tον Iησού το Nαζωραίο. Tους λέει ο Iησούς: Eγώ Eίμαι. Mαζί τους στεκόταν κι ο Iούδας ο προδότης».

Ούτε εδώ έχουμε ομοφωνία. Τρεις λένε για άμεση ανάμιξη του Ιούδα με το φιλί, ενώ ο Ιωάννης τον βάζει να στέκεται απαθής.

Στο σημείο αυτό θέλω να σημειώσω ότι οι ευαγγελιστές βάζουν το Χριστό να λέει συνέχεια ότι ένα γεγονός γίνεται για να εκπληρωθούν οι Γραφές, δηλαδή οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Όμως αν εξετάσει κάποιος τις προφητείες στις οποίες παραπέμπουν οι ευαγγελιστές, καμία σχέση έχουν με τον Ιησού και τη δράση του.

Χωρίς τον Ιούδα δεν θα υπήρχε Χριστός

Οι χριστιανοί ρίχνουν τον Ιούδα στο πυρ το εξώτερον χωρίς να σκεφτούν ότι αν δεν ήταν ο Ιούδας, η αποστολή του Ιησού δεν θα εκπληρωνόταν.

Θα έλεγα μάλιστα ότι ο Ιούδας αποτελεί το μεγαλύτερο θύμα της χριστιανικής προπαγάνδας (οποιοδήποτε δόγματος ή ομολογίας) αφού ήταν εντεταλμένος να κάνει ότι έκανε και επιλέχθηκε μάλιστα από τον ίδιο τον Ιησού γι’ αυτή την αποστολή.
Εγώ δεν σας διάλεξα εσάς τους δώδεκα; Κι όμως, ένας από εσάς είναι διάβολος. [Ιωάννης 6:70-71] 
Ο ίδιος ευαγγελιστής [Ιω. 13:18] αποδίδει στον Ιησού το εξής: «Δεν το λέω αυτό για όλους εσάς· εγώ ξέρω ποιους διάλεξα· αλλά, για να εκπληρωθεί η γραφή: «Αυτός που τρώει μαζί μου το ψωμί, σήκωσε εναντίον μου τη φτέρνα του».

Άρα η πορεία του Ιούδα ήταν προδιαγεγραμμένη.
Υπάρχουν και πάλι, πολλές αναφορές στην Καινή Διαθήκη και στις Πράξεις των Αποστόλων που μιλάνε για προδιαγεγραμμένο σχέδιο εκ μέρους του Θεού το οποίο έπρεπε να πραγματοποιηθεί τον προκαθορισμένο καιρό, όπως μας πληροφορεί και ο Παύλος [Ρωμ. 5:6].

Κατά συνέπεια, με βάση τις Γραφές, ο Ιούδας γεννήθηκε με προδιαγεγραμμένο το μέλλον του. Και δεν μπορούσε να το αλλάξει.
Γιατί;
Διότι τότε θα χαλούσε το σχέδιο του θεού και δεν θα γίνονταν τα όσα έγιναν.

Συνεπώς ο Ιούδας φορτώθηκε μια αποστολή από την οποία δεν μπορούσε να ξεφύγει.
Και με βάση τα όσα αναφέρθηκαν, διερωτάται ένας λογικός άνθρωπος: Αν δεν ήταν ο (όποιος) Ιούδας για να επιτελέσει την συγκεκριμένη αποστολή, πώς θα εκπληρωνόταν η αποστολή του Ιησού; Πώς θα σταυρωνόταν και πώς θα αναστηνόταν;

Γι’ αυτό, άποψη μου είναι ότι τα όσα υπόκειται ο Ιούδας τόσα χρόνια είναι εντελώς άδικο και αντιχριστιανικό.
Στην ουσία και οι ευαγγελιστές και οι χριστιανοί στη συνέχεια θεωρούν ένοχο ένα άνθρωπο που ήταν εντεταλμένος άνωθεν για να κάνει ότι έκανε.

Και αντί να του χρωστάνε και ευγνωμοσύνη για ό,τι έκανε, τον καίνε και από πάνω.

Δεν είναι παράλογο;


38 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ λογικά τα θέτεις αγαπητέ μου.
Εύγε.

Χαραλάμπης

Woofis είπε...

Παράλογον είναι να αναζητάς λογική στην (όποια) θρησκείαν, όπως η χριστιανική.
Δαμέ αγαπητέ εν υπάρχει στοιχειώδης ιστορική τεκμηρίωση με βάσην τες πιο βασικές προδιαγαφές περί της ίδιας της ύπαρξης του "Ιησού" τζιαι συ διερωτάσαι για κάποιον Ιούδαν που δήθεν επρόδωσεν κάποιον Ιησούν;
Αλλά αν έσιει κάποιον σφόδρα αδικημένον που την ούλλην μυθολογίαν της σταύρωσης τζιαι της αναστάσεως έννε ο Ιούδας, που στο κάτω-κάτω έκαμεν κάτι διαχρονικά κατάπτυστον, κισμέττιν ή οϊ (αν τζιαι οι χριστιανοί κατά τα άλλα διατείνονται περί της "ελευθερίας επιλογής" που διά ο θεός τους). Εν ο γέρημος ο Θωμάς, ο οποίος απλά εζήτησεν κάτι στοιχειώδες για τη λογικήν μας πριν καταπιεί το "θαύμαν": τεκμήρια. Αλλά "μακάριοι" όσοι "καταπίννουν αμάσητες μυθολογίες"...
Έννεν τυχαίον που ο Richard Dawkins έχρισεν τον Θωμάν "πολιούχον άγιον των απανταχού επιστημόνων".
Άτε τζιαι καλά χριστούγεννα να φτάσουμεν.

Μιχάλης είπε...

@ Woofis

Παράλογο ξιπαράλογο φίλε, υπάρχει μέσα στην κοινωνία.
Γι’ αυτό είπα να ασχοληθώ.

Δεν διαφωνώ ότι δεν υπάρχει στοιχειώδης ιστορική τεκμηρίωση της ύπαρξης αυτών των προσώπων.
Όμως επιδρούν μέσα στην κοινωνία και στον κόσμο.
Ανεξάρτητα λοιπόν από το αν είναι υπαρκτά ή όχι για μένα και για σένα, για εκατομμύρια ανθρώπους είναι.

Θέλησα να δώσω αυτές τις πληροφορίες για τον Ιούδα διότι όπως έγραψα τον θεωρώ αδικημένο.
Έχεις δίκαιο και για το Θωμά. Όμως αυτός έμεινε με το επίθετο «άπιστος».
Ο άλλος είναι ο προδότης, ο εξωμότης, ο βδελυρός ο έτσι ο αλλιώς.

ΜΑΡΙΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ είπε...

Πολύ καλό κ. Μιχαήλ.
Πάντα με προβλημάτιζε αυτό το θέμα και όταν πήγαινα στην εκκλησία κι άκουγα την ακολουθία και στο σχολείο όταν μας έλεγαν για τον Ιούδα πράγματι ένιωθα θυμό μαζί του για το έγκλημα που έκανε.
Όμως κάτι δεν μου κόλλαγε.

Ευχαριστώ που με βοήθησες να το ξεκαθαρίσω.

Ανώνυμος είπε...

Ένα γεγονός μέσα σε ένα ιερό βιβλίο οποιασδήποτε θρησκείας έχει πολλαπλές ερμηνείες.

Η κοινωνία μας διάλεξε αυτή που της αξίζει.

Ίσως η ανάρτηση σου Μιχάλη να είχε περισσότερο νόημα αν ήταν κάτω από αυτή την έννοια.

Και για να σχολιάσω τις ανησυχίες του Woofis. Η θρησκεία δεν είναι θέμα θείας αποκάλυψης αλλά θέμα φιλοσοφίας περισσότερο. Η θρησκεία και επιστήμη έχουν πίσω τους φιλοσοφική βάση.

Όταν καταφέρουμε η θρησκεία και η επιστήμη να είναι εκφάνσεις της ίδιας φιλοσοφίας, τότε θα μιλούμε για σωστά για το Θεό και τότε η αποκάλυψη της οποιασδήποτε θρησκείας θα μπορεί να ερμηνευτεί σωστά.

Σολιάτης είπε...

Η θρησκείες στηρίζονται στον ιδεαλισμό. Θρησκεία και επιστήμη δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Η επιστήμη στηρίζεται στην έρευνα και το πείραμα

Μιχάλης είπε...

Ευχαριστώ για τα σχόλια σας

Φίλε Ανώνυμε 5/05/2013 12:02 μ.μ
Θα συμφωνήσω ότι τα πάντα είναι θέμα ερμηνείας.
Σ’ αυτή την ανάρτηση δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με τις ερμηνείες. Όμως έστω κι έτσι, όπως αναφέρω και στο κείμενο, όλες οι χριστιανικές ομάδες αποδίδουν το ίδιο πράγμα στον Ιούδα.

Αν έχεις την καλοσύνη μπορείς να επεκταθείς για να κατανοήσω καλύτερα τι θέλεις να πεις και να το συζητήσουμε.

Το ότι και η επιστήμη και η θρησκεία έχουν πίσω τους μια φιλοσοφική βάση, αυτό δεν τις εξισώνει.
Και ο άνθρωπος αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από νερό, αλλά αυτό δεν τον εξισώνει με τη θάλασσα.

Σωστά επισημαίνει ο Σολιάτης ότι η επιστήμη βασίζεται στην απόδειξη ενώ η θρησκεία στην πίστη. Και αυτή είναι, κατά την άποψη μου, μεγάλη διαφορά.

ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ είπε...

Ρε φιλε εδω εσυ αθωωσες τοσους προδοτες της ΕΟΚΑ στον ιουδα θα κολλησεις;;

Μιχάλης είπε...

Ο καθένας με τον πόνο του.
Μπορείς να μου πεις έστω και ένα προδότη που αθώωσα και ποια προδοσία διέπραξε;

Αλλά όπως πάντα ρίχνετε κάποιοι μια κουβέντα χωρίς να την τεκμηριώνετε.

Πώς αντικρούεις αυτά που έγραψα για τον Ιούδα;

Τι; Να μην περιμένω απάντηση;

Woofis είπε...

Δεν υπάρχει τίποτε που να μην χαρακτηρίζεται που κάποιον είδος "πίστης", δηλαδή να θέτεις κάποια βάση πάνω στην οποίαν να θεμελιώννεται η ύπαρξη σου. Π.χ. πρέπει να αποδεχτείς ότι η γη εν στρογγυλή τζιαι το νόμο της βαρύτητας παρόλον που εσύ ο ίδιος εν εμπήκες σε εργαστήριον να τα επαληθεύσεις. Πρέπει να δεχτείς ότι οι αισθήσεις σου δείχνουν τζιείνουν που δείχνουν (αν έσιετε δει το μάτριξ εννά καταλάβετε τι εννοώ).
Η διαφορά με τες θρησκευτικές δοξασίες είναι μια τζιαι θεμελιώδης: κριτική σκέψη, γόνιμη αμφισβήτηση μέχρι την προσκόμισην επαρκών αποδείξεων.
Για αυτόν, άλλον "πίστη" τζιαι άλλον "θρησκεία". Η θρησκεία είναι έναν που τα πρώτα συστήματα εξουσίας που εκτίσαν αθρώποι για να εκμεταλλεύκουνται άλλους αθρώπους εκμεταλλευόμενοι την ανάγκην για πίστην. Τζιαι τον φόβον του θανάτου βεβαίως.
Ούλλες οι θρησκείες στηρίζουνται στο "πίστευε και μη ερεύνα", τζιαι ερμηνευτές αποκλειστικότητας είναι οι πάσης φύσεως παπάες/ σαμάνοι/ χότζιες, οι οποίοι φυσικά επιφορτίζονται τζιαι με τες σχετικές εξουσίες.
Έννεν τυχαίον που όσον ο κόσμος μορφώννεται τζιαι αντιλαμβάνεται την γονιμότηταν της κριτικής σκέψης, τόσον η θρησκεία φθίνει ως ανεδαφική τζιαι φορέας διαχωρισμού τζιαι μισαλλοδοξίας. Ευνοείται δε μια προσωπική μορφή πίστης, όσον το θέμαν "θάνατος" τζιαι "προέλευση της ζωής" εν υπό εξερεύνηση.

νεος είπε...

Δεν θυμάμαι από που, ούτε και πότε, αλλά σε κάποια φάση διάβασα πως η δαιμονοποίηση του Ιούδα εξυπηρετούσε τη γενικότερη δαιμονοποίηση που ήθελε να δημιουργήσει ενάντια στους εβραίους η εκάστοτε άρχουσα κατάσταση στην ευρώπη, γιατί ακριβώς το όνομά του παραπέμπει στους ιουδαίους.
Καίμε τον ιούδα δηλαδή, για να κάψουμε τους ιουδαίους. Νομίζω κάμνει κάποιο νόημα αν λάβουμε υπόψη τον αντισημητισμό στον χριστιανικό κόσμο.

Ανώνυμος είπε...

Ο Ιωαννης κοιμοταν εκεινη την ωρα...Οποταν λογικο να μην συμφωνει με τους αλλους δυο...

Ανώνυμος είπε...

"Η διαφορά της θρησκείας από την επιστήμη είναι η διαφορά της πίστης από την απόδειξη"...

Κάτι για συζήτηση:

Η επιστήμη βασίζεται στην πίστη ότι οι αισθήσεις μας είναι η αλήθεια.

Μήπως η επιστήμη είναι θρησκεία;

Κάπως έτσι εννοώ ότι την επιστήμη και τη θρησκεία σαν εκφάνσεις της ίδιας φιλοσοφίας.

Μιχάλης είπε...

@ Woofis

Επί της ουσίας δεν διαφωνούμε. Αποδέχεσαι π.χ. τη βαρύτητα χωρίς να μπεις στο εργαστήριο γιατί έχει ήδη αποδειχθεί αλλά τη διαπιστώνεις και βιωματικά.

Όταν μιλώ για πίστη, στην προκειμένη περίπτωση αναφέρομαι στη θρησκευτική και όχι σε οποιουδήποτε άλλου είδους πίστη.
Η οποία δεν βασίζεται σε καμία απόδειξη παρά μόνο στο επιθυμητό και δεν αποδέχεται κανενός είδους επιστημονική ή άλλη απόδειξη που να ανατρέπει αυτή την πίστη.

Συμφωνούμε απόλυτα ότι εκείνο που γέννησε τις θρησκείες είναι ο φόβος του θανάτου.

Όμως επέτρεψε μου να αμφιβάλλω κατά πόσον η μόρφωση αδυνατίζει τη θρησκευτική πίστη. Προσωπικά δεν έχω διαπιστώσει κάτι τέτοιο.
Όταν ακούς μορφωμένους και επιστήμονες να σου λένε ότι π.χ. άλλο θρησκεία και άλλο παπάδες και άλλα παρόμοια, κάθε άλλο παρά ισχύει η διαπίστωση σου φίλε.

Μιχάλης είπε...

@ νεος

Κάτι τέτοια, ή παρόμοια αναφέρει ο Ιερός Χρυσόστομος στον λόγο του «Κατά Ιουδαίων» όπου απορεί πώς είναι δυνατό να συνεορτάζουν οι Χριστιανοί με τους απίστους Ιουδαίους που σταύρωσαν, αρνήθηκαν και αρνούνται τον Χριστό.
Επιρρίπτει δηλαδή την ευθύνη για όσα έπαθε ο Ιησούς σε ένα ολόκληρο λαό, παραγνωρίζοντας ότι και ο ίδιος ο Ιησούς αλλά και οι μαθητές καθώς και οι πιστοί του ήταν εβραίοι!

Σολιάτης είπε...

Για να συνεννοούμαστε τι είναι για σένα φιλοσοφία;

Ανώνυμος είπε...

Εν ψευτικες οι αισθησεις μας δηλαδη? Περιορισμενες μπορει.

Σολιάτης είπε...

5/06/2013 10:31 π.μ.
Αν αναφέρεσαι στην ερώτηση μου, (δεν ξέρω αν είσαι το ίδιο άτομο), ρώτησα για φιλοσοφία και όχι αισθήσεις. Νομίζω και για την επιστήμη έχουμε διαφορετική άποψη.

Επιστήμονας είπε...

Είμαι ο Ανώνυμος που ρωτά ο Σολιάτης. Έβαλα και χαρακτηριστικό όνομα.

Η φιλοσοφία δεν έχει ένα ορισμό.

Ένας κάποιος ορισμός είναι ότι η φιλοσοφία ασχολείται με τις αρχές και τα όρια που διέπουν την ύπαρξη.

Η θρησκεία για παράδειγμα ξεκινά σαν φιλοσοφία στην οποία εισέρχεται μέσα ο "μύθος". Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο μιας θρησκείας είναι η "θεία" αποκάλυψη. Με την αμφισβήτηση της αποκάλυψης η θρησκεία "καταρρέει" στα πλαίσια μιας φιλοσοφίας.

Εκείνο που θέλω να κεντρίσω για συζήτηση είναι κατά πόσο η επιστήμη έχει φιλοσοφία πίσω της, δηλαδή έχει ένα συνεπές μετά-επιστημονικό πλαίσιο και τι "νομιμοποιεί" αυτό το πλαίσιο να είναι αποδεκτό.

Δηλαδή το βασικό στοιχείο της επιστήμης είναι η παρατήρηση. Άρα αποδεχόμαστε την παρατήρηση (τις αισθήσεις μας) σαν αλήθεια ή τουλάχιστον σαν κάποια αλήθεια.

Γιατί να μην μπορώ να αμφισβητήσω την παρατήρηση σαν αλήθεια; Τι είναι αυτό που την κάνει ολοκληρωμένη και συνεπής;

Εν τω μεταξύ δεν είμαι πολέμιος της ούτε της επιστήμης ούτε και της θρησκείας. Να τις κατανοήσω θέλω.

Σολιάτης είπε...

Επιστήμονα, στην επιστήμη για να είναι κάτι αποδεχτό πρέπει να αποδειχτεί. Βέβαια στο μέλλον ίσως εμπλουτιστεί ή ανατραπεί από νέα στοιχεία, στο σημείο αυτό βρίσκω να έχεις δίκαιο πως πρέπει να αμφισβητείς. Και γω λέω πως πρέπει να αμφισβητείς τα πάντα από την άποψη πως πρέπει να ψάχνεις να βρεις την αλήθεια. Οι θρησκείες στηρίζονται στην ιδεαλιστική φιλοσοφία στην μια από τις δυό βασικές φιλοσοφίες. Δηλαδή πως αρχή των πάντων είναι το πνεύμα. Στον Θεό πιστεύεις ή δεν πιστεύεις, δεν υπάρχει απόδειξη, όπως και στις ερμηνείες που δίνει η κάθε θρησκεία, ή τις ακολουθείς και ανήκεις σε μια θρησκεία ανάλογα με ποια ερμηνεία συμφωνείς (είσαι χριστιανός, ή μουσουλμάνος, βουδιστής, κ.λπ.).

pluton είπε...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Θαύμα η συλλογιστική σου αγαπητέ Μιχάλη να είσαι καλά, μου θύμισες τις δικές μου αναζητήσεις πριν 20 χρόνια, εγώ έλεγα και χειρότερα δηλαδή και έψαχνα βιβλιογραφία να τα τεκμηριώσω, έβλεπα λοιπόν τον Ιούδα κατά την Τζαφιρέλειο λογική "του επαναστάτη που απογοητεύεται από την πλαδαρή διδασκαλεία του Ιησού".

Διάβασα αυτά που έγραψες και εν ολίγοις τον σχολιασμό.

Να σου πω με βάση την δική μου πορεία σε βλέπω Μιχάλη σύντομα αριστερό ψάλτη στην Ενορία σου.

Μπήκα σε αναζήτηση βιβλίων από τους προβληματισμούς μου περί Ιούδα, βρήκα ένα (είχα πλήθος βιβλίων περί Ιούδα, τώρα που βρίσκονται!):

- Ο ΙΟΥΔΑΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ του Δρος Αριστείδου Ι Ανδρονίκου εκδόσεις Νεκτάριος Παναγόπουλος.... το ξαναδιαβάζω....

pluton είπε...

Έγραψα στο προηγούμενο ποστ μου ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και θυμήθηκα κάτι χαριτωμένο.

Στην γειτονιά μας είχαμε ένα καλό άνθρωπο που όλοι τον έλεγαν "Καπετάνιο" (ήταν ο πολιτικός κομισάριος της γειτονιάς στην περίοδο της κατοχής (σκεπτόμενος την ηλικία του σε σχέση με την κατοχή θα πρέπει να ήταν έφηβος... αυτά είναι τα τεράστια λάθη της Αριστεράς, τι μυαλό μπορεί να είχε αυτό το παιδί στα χρόνια της κατοχής να καθοδηγή μια άκρως επαναστατημένη γειτονιά του Πειραιά σαν την δική μου!)

Τέλος πάντων αυτός ο κος (μακαρίτης πια) κάθε Πάσχα περνούσε και μας έλεγε ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και συμπλήρωνε " Το γεγονός δεν το ξέρω (ότι δηλαδή ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ) και εγώ εξ ακοής το πληροφορήθηκα και το επαναλαμβάνω" χα χα χα καλός ε!

pluton είπε...

Bρε Μιχάλη εσύ που είσαι τόσο αντι Ιησουίτης γιατί δεν προβάλεις ένα αντι Ναζιστικό γεγονός που τιμούν οι Εβραίοι;





Ογδόντα χρόνια συμπληρώνονται στις 10 Μαΐου από την αποφράδα μέρα που οι Ναζί αποφάσισαν να σβήσουν από το χάρτη το μεγαλύτερο τμήμα του πνευματικό έργου των Γερμανών.

Ήταν το βράδυ της 10ης Μαΐου του 1933 όταν χιλιάδες βιβλία ρίχτηκαν στις μεγάλες φωτιές που άναψαν σε συνολικά 20 πόλεις της Γερμανίας.

Μόνο στο Βερολίνο εκτιμάται ότι περισσότερα από 20.000 βιβλία των Σίγκμουντ Φρόιντ, Χάινριχ Μαν, Κουρτ Τουχόλσκι, Καρλ Κάουτσκι, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Εριχ Κέστνερ, Καρλ φον Οσιέτσκι, Εριχ Μαρία Ρεμάρκ, Φραντς Βέρφελ, Αρνολντ Τσβάιχ και Στέφαν Τσβάιχ έγιναν παρανάλωμα του πυρός.

Η ανάμνηση του «πνευματικού αποκεφαλισμού» της Γερμανίας γνωστής και ως auto da fe παραμένει ζωντανή στην γυάλινη πλάκα στο πλακόστρωτο της πλατείας , μέσα από την οποία διακρίνεται κάτω από το έδαφος μία βιβλιοθήκη με άδεια ράφια, ένα έργο του ισραηλινού καλλιτέχνη Μίσα Ούλμαν που συμβολίζει αυτήν την πρόθεση του ξεριζώματος της καρδιάς της χώρας των ποιητών και το στοχαστών που κυριάρχησε στις πράξεις των ναζιστών φοιτητών.

«Περί τους 400 συγγραφείς χάθηκαν στις φλόγες, ανάμεσά τους το άνθος της λογοτεχνικής, επιστημονικής και πνευματικής κοινότητας της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης» εξηγεί η Ιρμελα φον ντερ Λύχε, καθηγήτρια Λογοεχνίας στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.

Η ενέργεια σκηνοθετήθηκε «ως τελετουργία» , συνεχίζει η Ιρμελα φον ντερ Λύχε. «Αναψαν φωτιές, τα βιβλία έφθασαν με αμαξίδια υπό τους ήχους των ταμπούρλων... ιδιαίτερα λόγια προφέρθηκαν πριν ριχθούν στη φωτιά».

Το ίδιο βράδυ στο Βερολίνο, ο υπουργός Εκπαίδευσης του Λαού και Προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς θα πει: «ο αιώνας του ακραίου εβραϊκού διανοουμενισμού τελείωσε και η γερμανική επανάσταση άνοιξε και πάλι τον δρόμο στο γερμανικό ον».

Αυτά τα auto da fe είναι η κατάληξη μίας ολόκληρης επιχείρησης «κατά του μη γερμανικού πνεύματος» που ενορχηστρώθηκε από τους φοιτητές. Σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στις 8 Μαΐου 1933, οι φοιτητές συνοψίζουν έτσι τον αγώνα τους: «Αγωνιζόμαστε υπέρ της καθαρότητας του πολιτισμού μας». Η επιχείρηση θεωρήθηκε συνέχεια της ημέρας μποϊκοτάζ των εβραϊκών καταστημάτων την 1η Απριλίου 1933.

Πολλοί από τους συγγραφείς που έγιναν στόχος των auto da fe είχαν ήδη φύγει από τη Γερμανία, αυτοεξορισμένοι μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία στις 30 Ιανουαρίου 1933.

Η καύση των βιβλίων όμως έσπειρε τον τρόμο μεταξύ των συγγραφέων που είχαν καταφύγει στο Παρίσι, τη Βιέννη, την Πράγα, την Ελβετία, λέει η Ιρμελα φον ντερ Λύχε. «Από τη στιγμή εκείνη , κανείς δεν είχε πια ψευδαισθήσεις». Πέντε χρόνια αργότερα ήταν η σειρά της πυρπόλησης των συναγωγών κατά τη Νύκτα των Κρυστάλλων. Και μέχρι να φθάσει η Τελική Λύση, τα λόγια του Χάινριχ Χάινε δεν έφευγαν από τον νου κανενός από τους συγγραφείς των καμμένων βιβλίων.

Ο Εριχ Κέστνερ, συγγραφέας του "Ο Αιμίλιος και οι ντετέκτιβ", επέλεξε να παραμείνει στη Γερμανία, ξεκινώντας μία περιπέτεια εσωτερικής μετανάστευσης. Περιέγραψε με αυτά τα λόγια την κατάσταση αυτή της παθητικής αντίστασης των διανοουμένων: «Είμαστε ζωντανά πτώματα». 'Αλλοι θα αποφασίσουν την ακραία πράξη, όπως ο Στέφαν Τσβάιχ, ο οποίος αυτοκτόνησε το 1942 στη Βραζιλία όπου είχε αυτοεξορισθεί.

Επιστήμονες, αρχιτέκτονες πανεπιστημιακοί δάσκαλοι , «το σύνολο της επιστημονικής αριστείας που έδωσε στην προ του 1933 Γερμανία τόσα βραβεία Νόμπελ», σύμφωνα με τον ιστορικό Βέρνερ Τρες θα διαφύγουν μετά τα auto da fe. «Έκτοτε η Γερμανία δεν κατόρθωσε ποτέ να ξαναβρεί τη θέση που τής ανήκε πριν από το 1933», σύμφωνα με τον ερευνητή του Κέντρου Ιουδαϊκών-Ευρωπαϊκών Μελετών του Πότσνταμ.

.

Κουρκουτάς είπε...

Pluton, όπως πάντα μέσα στο θέμα! Ξέρεις οι χριστιανοί πόσα βιβλία έκαψαν; Κυρίως ελληνικά και όχι μόνο. Τον ελληνικό πολιτισμό ποιοι τον κατάστρεψαν; Τότε δεν είχε κομμουνιστές ούτε γερμανούς, γι' αυτό μην συνεχίσεις με την κατοχή, τον παππού σου και την γιαγιά σου, ούτε και με τον γείτονα της αδελφής σου. Άντε στον γολγοθά να πάρεις αέρα.

Μιχάλης είπε...

Αχ βρε plouton πάντα ο ίδιος, εκτός τόπου και χρόνου.
Από την πόλη έρχομαι και στην κροφή κανέλα...

Ανώνυμος είπε...

Ανοίχτε τα τρελλάδικα να βγει ο κόσμος έξω
να δω αν είναι πιο τρελλοί οι μέσα απ' τους απ' έξω.

Κουτσομπόλη Πλούτωνα πιάσε μια ρακή ρε φίλε. Κι' από τον χριστιανισμό και το συνάφι σας, μη με παρεξηγείς αλλά εγώ, μόνο τσι παπαδιές τσι πάω. Τίποτις άλλο.

pluton είπε...

Τώρα που ετοιμάζουν νόμο (Ρουμπακιώτης γαρ) για την καταπολέμηση του ρατσισμού, όποιος θα κακολογεί τον Ιούδα θα διώκεται φαντάζομαι σαν ρατσιστής... Η δημάρ βρε παιδί μου και οι λοιπές δημοκρατικές (μνημονιακές βεβαιώς βεβαίως ) δυνάμεις αποφάσισαν να μας κάνουν δια νόμου όλους αντιρατσιστές.

Ανώνυμος είπε...

Δεν πειράζει βρε! Και χριστιανοί πάλι διά νόμου γίναμε. Σιγά τα ωά.

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπάρχει λογική στην θρησκεία. Πως είναι δυνατόν ένας πάνσοφος, πανίσχυρος και πανταχού παρών θεός να χρειάζεται να θυσιάσει τον υιό του για να σώσει τον κόσμος; Αφού είναι πανίσχυρος και μπορεί να κάνει τα πάντα, τοτέ γιατί χρειάζεται με το ζόρι θυσία;
Αφού ήταν να αναστηθεί γιατί ετράβησε τόσο ζόρι; Αφού είναι αθάνατος προς τι ο φόβος του θανάτου; Σαν να και δεν μας τα είπαν καλά; Αφού ο θεός είναι αγάπη γιατί δεν μπορεί να συγχωρέσει μια απλή ανυπακοή -- εφάαν ένα γέριμο καρπό ρε κουμπάρε εν τζιαι εσφάξαν πλάσμα -- και πρέπει να τυραννεί τον κόσμο με το πρώτο αμάρτημα; Και μετά να θυσιάσει τον γιο του, αλλά δεν είναι ακριβώς θυσία γιατί είναι θεός και άνθρωπος μαζί. Τίποτα από όλα αυτά δεν βγάζει νόημα και μετά οι παπάδες λένε ότι τα μυστήρια δεν μπορούν να εξηγηθούν με την λογική. Η υπέρτατη δικαιολογία για να εξηγήσουν την παραλογία που διακατέχει όλες τις θρησκείες.

Θύματα ψάχνουν οι παπάδες για να λένε στους πιστούς ο Χριστούλης μαρτύρησε, οπότε και εσείς όπως τα καλά αρνία πρέπει να δέχεστε αγόγγυστα τις κοτσάνες που αμολούμε στις εκκλησίες.

Απάτη ο Ιούδας, απάτη και ο Χριστός, απάτη και η χριστιανοσύνη και όλα τα θρησκευτικά συστήματα που και καλά είναι θεόπνευστα.

Κουρκουτάς είπε...

Ο καρπός (μήλο) της αμαρτίας, που έφαγαν οι πρωτόπλαστοι ήταν λένε ο καρπός της γνώσης του καλού και του κακού. Λες ο Θεός να μην ήθελε οι άνθρωποι να ξέρουν το καλό και το κακό;
Οι θρησκείες με ποιού το μέρος είναι, της άρχουσας τάξης ή του λαού; Π.χ η εκκλησία της Κύπρου είναι με την πλουτοκρατία και δικαιολογημένα αφού είναι μέρος της και μάλιστα ίσως το ισχυρότερο κομμάτι της.
Ασχετο αλλά ο αχριεπίσκοπος μήπως εδιορίστηκεν κυβερνητικός εκπρόσω΄πος;

Ανώνυμος είπε...

"Ο καρπός της γνώσεως του καλού και του κακού".

Αυτό κι' αν είναι ανοησία.

Αφού υποτίθεται ότι οι άνθρωποι τον έφαγαν, πώς και δεν απόκτησαν την γνώση του καλού και του κακού; Διότι αργότερα, λέει η θρησκεία, ο καλός θεούλης διέγνωσε αδυναμία στους ανθρώπους και τους έστειλε τον Μωυσή, τους προφήτες, τους πατέρες, τους αγίους, τον γιο του κλπ για να τους βοηθήσει να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό.

Είναι φανερό ότι τα θρησκευτικά παραμυθολογήματα είναι και αντιφατικά και ανόητα.

pluton είπε...

ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΟΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΝΙΚΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΠΡΩΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ
Γίνεται χαμός από κροτίδες εδώ.

Ανώνυμος είπε...

Ωραία, την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια τώρα.

pluton είπε...

Δεν είμαι θεολόγος, Πειραιώτης είμαι.

Αλλά πρέπει να ξέρεις ότι για τα θεολογικά ζητήματα υπάρχουν πειστικότατες απαντήσεις, πίστεψέ με, όποτε προσπάθησα να μιλήσω θεολογικά (με αντιρρήσεις σοβαρές) με αυτούς που έχουν γνώσεις, έφαγα τα μούτρα μου, είναι καρατσεκαρισμένο όπως έλεγε και η μακαρίτισσα Μαλβίνα.

Κάποιοι λένε "Όταν οι επιστήμονες έφταναν με την γλώσσα έξω στις κορυφές της γνώσης, έβρισκαν να τους περιμένουν οι θεολόγοι".

Ανώνυμος είπε...

Κάποιοι λένε "Όταν οι επιστήμονες έφταναν με την γλώσσα έξω στις κορυφές της γνώσης, έβρισκαν να τους περιμένουν οι θεολόγοι".

Με τη φωτιά αναμμένη. Έκαψαν πολλούς βρε αδερφέ αλλά τί κατάλαβαν; Σταμάτησαν την επιστήμη;

pluton είπε...

Τ αλάνια του Πειραιά μόλις φυστίκωσαν Ισπανίδα κυρία.

Μπάμ μπουμ και τα αλάρμ των αυτοκινήτων έχουν τρελαθεί.

Σίγουρα ο Σαμαράς θα θεωρεί ότι δικαιώνονται οι θυσίες του Ελληνικού λαού κι ο Παπούλιας θα ευχαριστήσει τους παράγοντες για την επιτυχία τους.

pluton είπε...

Λυπάμαι για την μικρή ατυχία της Ομόνοιας, φυσιολογικό ήταν να νικήσει ο ΑΠΟΕΛ.

Ανώνυμος είπε...

Για όσους "βλέπουν" το πράμα είναι ολοφάνερο. Το Αποέλ επιτέλους παίρνει νίκη γοήτρου επί της Ομόνοιας και η Ομόνοια λύει το οικονομικό της πρόβλημα. Συν το ότι οι πράσινοι διατηρούν στα πόδια τους το θέμα "έξοδος στην Ευρώπη". Everybody happy.