Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

16 Αυγούστου 1960, η Ανεξαρτησία που δεν πιστέψαμε



Σαν σήμερα, 16 Αυγούστου 1960 ανακηρύχθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία.
Η Κ.Δ. ήταν το αποτέλεσμα που έφερε η ένοπλη δράση της ΕΟΚΑ καθώς και η αρχή των όσων ακολούθησαν.
Οι επίσημες ηγεσίες των ελληνοκυπρίων και των τουρκοκυπρίων δυστυχώς δεν πίστεψαν στο νέο κράτος.
Η καθεμιά θεωρούσε ότι η Ανεξαρτησία ήταν το εφαλτήριο για τον τελικό της στόχο.
Για τη μεν ελληνοκυπριακή η ολοκλήρωση του οράματος της ένωσης και για την δε τουρκοκυπριακή η ολοκλήρωση του οράματος της διχοτόμησης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων από την ώρα της εκλογής τους στα αξιώματα του προέδρου και του αντιπροέδρου έκαναν δηλώσεις ο ένας υπέρ της ένωσης και ο άλλος υπέρ της διχοτόμησης.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά...
Και το πιο τραγελαφικό απ’ όλα, το νέο κράτος δεν αξιώθηκε να διατηρήσει έστω ένα κρατικό ύμνο.
Και χρησιμοποιεί ως ύμνο του, τον ύμνο ενός άλλου κράτους.
Τυχαίο;
Κατά την άποψη μου δεν ήταν καθόλου τυχαίο.
Η ελληνική πληθυσμιακή πλειοψηφία θεωρούσε ότι το κράτος, ιδιαίτερα μετά το 1964 και κάνοντας χρήση του Δικαίου της Ανάγκης, ήταν ένα δεύτερο ελληνικό κράτος.
Και ακόμα και σήμερα, μετά από 41 χρόνια, κάποιοι συνεχίζουν να διατηρούν αυτή την αντίληψη.
Άραγε θα διδαχθούμε κάποτε από την ιστορία;


8 σχόλια:

Σολιάτης είπε...

Η χρήση του ύμνου της Ελλάδας και μέχρι το 1974 η χρήση της σημαίαςε της Ελλάδας κατά κύριο λόγο, στα κρατικά ιδρύματα, σίγουρα διότι κάποιοιαντιλαμβάνουνται την Κύπρο ως κομμάτι της Ελλάδας. Η χρησιμοποίηση του ύμνου της Κ.Δ. θα ήταν ένα μέτρο αποκατάστασης της τάξης και της εμπιστοσύνης. Δεν είναι ακατανόητο δυό αθλητές ένας από Ελλάδα και ένας από Κύπρο να κερδίζουν σε αγώνες και να ακούεται ο ίδιος ύμνος;

Μιχάλης είπε...

Σωστή επισήμανση.

ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ είπε...

Αν σε ενα λαο που ηταν υπο κατοχη ερχοταν ουρανοκατεβατα μια ανεξαρτησια ,ενας υμνος μιασημαια και ενα συνταγμα ολοι θα το πιστευαν.
Προφανως ομως ηρθε μια αδικη ρατσιστικη κοτσουρεμενη και το πιο σημαντικο χωρις καμια περιπτωση να πετυχει δημοκρατια.Το πιο αξιοπεριεργο ηταν οτι οι εξαιρετικα ευνοουμενοι τουρκοκυπριοι ηταν οι αντιρισιες.

Τι να συζηταμε για υμνους,ενας ειναι ο υμνος, ο εθνικος.Το ιδιο ισχυει και για την σημαια.Ετσι κι αλλιως προσκαιρη ειναι αυριο μεθαυριο θα ειναι ασπρη-κοκκινη-μπλε, κιτρινη-κοκκινη-πρασινη,ποιος ξερει;

Σολιάτης είπε...

Δεν περιμέναμε βέβαια από κάποιον που η σκέψη του βράζει ανάμεσα στο άσπρο και το μπλέ, πως θα ξεχωρίζει ότι ένα κράτος πρέπει να έχει διαφορετικά κρατικά σύμβολα από κάποιο άλλο κράτος!

ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ είπε...

Θα σου πω απλα οτι αυτο που εσυ σημερα υποστηριζεις ,το επεδιωξαν με λυσσα οι μεγαλες νατοικες και ιμπεριαλιστικες δυναμεις.
Μηπως το καταφεραν;
Βεβαιως και το καταφεραν ,ομως το μεγαλυτερο τους επιτευγμα ειναι αυτη η μεταλλαξη που υποστικατε.

Μιχάλης είπε...

@ ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ

Δεν έχω πολυκαταλάβει τι θέλεις να πεις στο πρώτο σου σχόλιο γι’ αυτό και δεν θα το σχολιάσω για να μην σχολιάσω κάτι που δεν ισχύει.
Ούτε στο δεύτερο σχόλιο κατάλαβα τι θέλεις να πεις, δηλ. τι επιδίωξαν με λύσσα οι μεγάλες νατοϊκές δυνάμεις ούτε κατάλαβα για ποια μετάλλαξη μιλάς.
Γι’ αυτό αν είναι δυνατόν γίνε πιο σαφής.

ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ είπε...

Λεω οτι η δημοκρατια του 60 που ηταν δοτη απο τους μεγαλους εβαζε τελος στα θελω του λαου εκτος του οτι τον εξισωνε με μια μειονοτητα,γιαυτο δεν μπορουσε να ειναι αποδεκτη.
Ειτε μας αρεσει ειτε οχι ηταν η αρχη του τελους.
Μεσα σε λιγους μηνες ενας λαος που πολεμουσε για την ενωση εξαναγκαστηκε να την αποκλεισει με τον χειροτερο τροπο,απο κει και περα αναλαβαν οι διαχρονικα πολιτικοι νανοι που εχουμε ως Ελληνισμος να την παρουσιασουν ως νικη.

Ακομη καισημερα που η τοτε δημοκρατια και τοσυνταγμα της δειχνει απιαστο ονειρο φανεβρωνει την καταντια μας σε ολο της το μεγαλειο.


Μιχάλης είπε...

@ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ

Ναι, το σύνταγμα ήταν δοτό.
Μόνο που δεν ήρθε ουρανοκατέβατο αλλά ήταν αποτέλεσμα δικών μας ενεργειών που έλαβαν χώρα χωρίς να υπολογίσουμε και να σταθμίσουμε τα δεδομένα.

Ο μαξιμαλισμός, ο εθνικισμός και ο φανατισμός μας, μας οδήγησε σε εκείνο το αποτέλεσμα.

Και για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα αναφέρομαι στις πολιτικές αποφάσεις και όχι στο λαό. Ο λαός παρασυρόταν από τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα.

Βέβαια μετά την καταστροφή χαρακτηρίσαμε τις συμφωνίες εκείνες ως ευλογία σε σχέση με αυτό που έχουμε σήμερα.
Κρίνοντας πάντοτε εκ των υστέρων και όχι εκ των προτέρων.

Και πολύ φοβούμαι ότι δεν μάθαμε από την ιστορία μας.
Ή αρκετοί δεν έμαθαν ούτε θα μάθουν από την ιστορία αφού την διαβάζουν μέσα από ένα συναισθηματικό φακό.