Καθυστέρησα να αναρτήσω θέμα αναφορικά με τις παράνομες οργανώσεις που δρούσαν στην Κύπρο, επειδή ήθελαν να ψάξω λίγο το θέμα.
Οι αναφορές δεν γίνονται για να δικάσουν κανένα, ούτε για να δικαστεί ο οποιοσδήποτε, ούτε για να αποδείξουμε ότι φταίμε εμείς (ή μόνο εμείς), ούτε για να απαλλαγεί η Τουρκία (αυτό κι αν είναι ανόητο μόνο και μόνο να λέγεται), ούτε για να μειωθεί η σημασία της τουρκικής εισβολής.
Οι αναφορές και η γνώση είναι αναγκαίες για να κατανοήσουμε το παρελθόν.
Διότι αν δεν το κατανοήσουμε δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε σωστά το παρόν και το μέλλον.
Πρώτα – πρώτα, για όσους λένε ότι τέτοιες αναφορές, που αφορούν και τις ε/κυπριακές ευθύνες, δίνουν ελαφρυντικά στην Τουρκία, θα τους θυμίσω ότι ακόμα δεν στέγνωσε το μελάνι από τα γραπτά πολλών από αυτούς που έλεγαν ότι τα γεγονότα του 1963 ξεκίνησαν επειδή ο Μακάριος προσπάθησε να αλλάξει τα 13 σημεία του Συντάγματος.
Έχω την άποψη ότι όσοι φωνάζουν, δεν φωνάζουν από έγνοια για την ιστορία. Ούτε επειδή, όπως λένε, οι αναφορές σε ε/κυπριακές ευθύνες δικαιώνει την εισβολή ή εξισώνει τις ευθύνες..
Διότι τέτοιο θέμα δεν υπάρχει. Είναι όλα προφάσεις…
Ας πάμε όμως στην ουσία.
Επιμένουν κάποιοι ότι δεν υπήρχαν παράνομες ή παρακρατικές οργανώσεις αλλά νόμιμος στρατός που αντιστάθηκε στην τ/κυπριακή ανταρσία.
Η ύπαρξη από τ/κυπριακής πλευράς της ΤΜΤ η οποία επίσης δρούσε παράνομα και κατευθυνόταν από την Τουρκία είναι δεδομένη. Όπως και ο καταστροφικός και εγκληματικός της ρόλος. Αυτή ευθύνεται πρώτα και κύρια για την προώθηση της πολιτικής της διχοτόμησης και για τις δολοφονίες προοδευτικών τ/κυπρίων αλλά.
Οι διαμαρτυρόμενοι όμως θέλουν να μείνουμε μέχρι εδώ, για να φαίνεται ότι ο μόνος υπαίτιος για ότι έγινε στην Κύπρο ήταν η Τουρκία και τα παρακλάδια της στην Κύπρο.
Αυτό είναι αλήθεια, και το τονίζω και το υπογραμμίζω.
Όμως είναι η μισή αλήθεια.
Η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι, παράνομες ή πρακρατικές οργανώσεις υπήρχαν και στην ε/κπριακή πλευρά.
Το κύριο και σημαντικό το οποίο πρέπει να έχουμε υπόψη μας όταν μιλούμε για την περίοδο μετά την ανεξαρτησία, είναι ότι τόσο οι ε/κύπριοι όσο και οι τ/κύπριοι δεν πίστεψαν στο Κυπριακό Κράτος. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό ως αφετηρία για το τι έγινε στη συνέχεια.
Θεωρούσαν και οι δύο πλευρές ότι η Ζυρίχη ήταν ο σταθμός για το επόμενο βήμα,που για τους ε/κ ήταν η ένωση και για τους τ/κ η διχοτόμηση.
Δυστυχώς σε αυτούς τους στόχους και τις επιδιώξεις, έχουν το μερτικό της ευθύνης τους και οι τότε ηγέτες των δύο κοινοτήτων, πρόεδρος και αντιπρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αντίστοιχα, Μακάριος και Κουτσιούκ.
Τα όσα θα αναφερθούν στη συνέχεια, δεν είναι παρμένα από τουρκολάγνο, όπως αρέσκονται κάποιοι να χαρακτηρίζουν τελευταία, όποιον διαφωνεί μαζί τους.
Είναι από τον Σπύρο Παπαγεωργίου, που το κύρος και την εγκυρότητα του – εκτός από μερικές περιπτώσεις – δεν αμφισβητεί κανένας.
Πριν ακόμα από την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας (Αύγουστος 1960), το «Πατριωτικό Μέτωπο» σε ανακοίνωση του στις 23 Μαρτίου 1960, έλεγε ότι η οργάνωση υπόσχεται ότι θα συνεχίσει τον αγώνα για ένωση.
Ανάλογη αναφορά έγινε και από τον Μακάριο με την ευκαιρία των εορτασμών για την 1η Απριλίου το 1960.
Ανάλογες αναφορές αλλά για διχοτόμηση έχουμε και από την τ/κυπριακή πλευρά.
Επαναλαμβάνω, αυτές οι αναφορές καταγράφονται πριν ακόμα από την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι δημόσιες αναφορές στην ένωση αρχίζουν να φουντώνουν γύρω στο 1962.
Τον Αύγουστο του 1962 η οργάνωση «Παγκύπριος Σύνδεσμος Αγωνιστών» διακήρυττε ότι ο κυπριακός ελληνισμός θα γιορτάσει μόνο όταν απαλλαγεί από τα σημερινά δεσμά του (σ.σ. εννοεί το κράτος της Ζυρίχης) και ελεύθερος θα εξασκήσει το ιερό και αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του.
Με άλλα λόγια, όλα αυτά αποδεικνύουν ότι κάποιοι επιδίωκαν τη διάλυση του κράτους. Από τη μια οι ε/κυπριακές οργανώσεις και από την άλλη οι τ/κυπριακές.
Και αρχίζει ένας έντονος ανταγωνισμός μεταξύ των οργανώσεων των δυο πλευρών για το μέλλον της Κύπρου.
Ήταν τότε που ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης αρχίζει να καταρτίζει ένα μυστικό στρατό, με επιτελεία, τοπικές διοικήσεις, τάγματα κ.τ.λ.
Αυτός ο στρατός, σημειώνει ο Παπαγεωργίου ήταν σε γνώση του Μακαρίου και μάλιστα σε αυτόν συμμετείχαν και μέλη του υπουργικού συμβουλίου και άλλα υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης. Την εκπαίδευση τους ανέλαβαν αξιωματικοί της ΕΛΔΥΚ.
Η κυριότερη δύναμη των εθελοντών προήρχετο από τους (μακαριακούς) αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Και όπως έγινε με την ΕΟΚΑ, και από αυτή την οργάνωση αποκλείονταν οι κομμουνιστές.
Σημειώνεται ότι στα κείμενα της οργάνωσης είναι έντονες οι αντιΑΚΕΛικές αναφορές, που θυμίζουν έντονα τη φρασεολογία της ΕΟΚΑ.
Μάλιστα, ανώτατος εξ Ελλάδος εκπαιδευτής δήλωνε στα μέλη της οργάνωσης ότι ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι οι Τούρκοι αλλά οι κομμουνιστές!
Από τις ομάδες αυτές αποκλείστηκαν επίσης ο Βάσος Λυσσαρίδης και ο Νίκος Σαμψών.
Όπως αναφέρει ο Παπαγεωργίου, οι δύο χολώθηκαν με τον Γιωρκάτζη και έσπευσαν να δημιουργήσουν τους δικούς τους στρατούς οι οποίοι εξοπλίζονταν και συντηρούνταν από τους ίδιους.
Από την οργάνωση αυτή αποκλείστηκαν επίσης οι ακραιφνείς γριβικοί που έκαναν τις δικές τους ομάδες.
Ο στρατός του Γιωρκάτζη ονομαζόταν «Εθνική Οργάνωση Κύπρου» που αργότερα αναφερόταν σκέτο «Οργάνωσις» και ο αρχηγός της υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Ακρίτας»!
Στην οργάνωση αυτή εισέρρεαν κονδύλια από το εξωτερικό για τη διεξαγωγή αντικομουνιστικού αγώνα.
Η «Οργάνωσις» παρουσιαζόταν ως αμυντική οργάνωση έναντι των τουρκικών απειλών και επικεφαλής των ελλήνων αξιωματικών που συνέδραμαν την οργάνωση ήταν ο μετέπειτα δικτάτορας Δημήτριος Ιωαννίδης ο οποίος είχε εισηγηθεί στο Μακάριο τρόπους για να εξοντωθούν «εν μία νυκτί» οι τ/κύπριοι.
Η εφημερίδα της ΕΔΕΚ τα ΝΕΑ (3/8/1979) έγραψε ότι «Τις χωριστικές καταστάσεις τροφοδοτούσε και ο Γιωρκάτζης με τις δικές του ενέργειες, εκρήξεις κι άλλες δραστηριότητες και με ύποπτες διασυνδέσεις». (Άσχετα τι λέει τώρα ο Ομήρου).
Η «Οργάνωσις» προετοιμαζόταν να στηρίξει τον Μακάριο στην προσπάθεια του για αλλαγή σημείων του Συντάγματος.
Όλες αυτές οι κινήσεις περιέπεσαν στην αντίληψη των Τούρκων, οι οποίοι προειδοποιούσαν ότι αν χρησιμοποιηθούν τα παράνομα όπλα των ε/κυπρίων θα γίνει χαλασμός. Εδώ ισχύει η κυπριακή παροιμία: «είπεν ο γάδαρος του πετεινού κεφάλα» ή «τα δικά μας του γειτόνου μας»…
Η «Οργάνωση», σύμφωνα με τον Γιωρκάτζη θα στήριζε τις αλλαγές στα σημεία του Συντάγματος.
Μάλιστα σε έγγραφο του ο «Ακρίτας» αναφέρει ότι όταν εκδηλωθεί η τουρκική αντίδραση, πρώτα θα αναλάβουν να την αντιμετωπίσουν οι νόμιμες δυνάμεις ασφαλείας και στη συνέχεια θα αναλάβει η «Οργάνωσις».
Συνεπώς εδώ έχουμε μια αναφορά από τον ίδιο τον αρχηγό ότι η οργάνωση του δεν ήταν νόμιμη, ήταν παράνομη.
Αυτή ήταν η μια πτυχή.
Ο άλλος στόχος, σύμφωνα με έγγραφο της «Οργάνωσις» ήταν η σταδιακή αποδέσμευση από τις συμφωνίες Ζυρίχης και ειδικά από τις «Συνθήκες Εγγύησης», η διεξαγωγή δημοψηφίσματος και η κήρυξη της ένωσης! Όπως τόνιζε σε διαταγή προς τα μέλη του «Η ΝΙΚΗ μας στο τελευταίο στάδιο θα είναι μεγάλη και τελειωτική»…
Τόσο απλά και τόσο εύκολα θεωρούσαν τα πράγματα…
Τα έγγραφα του «Ακρίτα» αποκαλύφθηκαν από την εφημερίδα «Πατρίς» τον Απρίλιο του 1966 και σε άλλες εφημερίδες σε διάφορα χρονικά διαστήματα.
Όπως αναφέρει ο Παπαγεωργίου, στην «Πατρίδα» τα έδωσε ο ίδιος ο Γρίβας για να εκδικηθεί και να εκθέσει τον Γιωρκάτζη και τον Μακάριο.
Έτσι, όταν εκδηλώθηκε η τουρκική ένοπλη ενέργεια τα Χριστούγεννα του 1963, βρήκαν αντιμέτωπες τις ομάδες του «Ακρίτα», του Σαμψών, του Λυσσαρίδη, Ρένου Κυριακίδη, του Λεφτή και άλλες μικρότερες.
Διερωτάται κάποιος πού ήταν η Εθνική Φρουρά, η νόμιμη δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Η απάντηση είναι απλή. Εθνική Φρουρά δεν υπήρχε εκείνη την εποχή.
Νόμιμος στρατός δεν υπήρχε αφού ο μικτός Κυπριακός Στρατός που προνοείτο από τις συμφωνίες Ζυρίχης ουσιαστικά δεν λειτούργησε.
Ανεξάρτητα από το έργο που επιτέλεσαν οι ομάδες αυτές, ήταν παράνομες.
Το αν είχαν ή όχι την ευλογία του Μακαρίου δεν τις καθιστά νόμιμες. Ούτε νομιμοποιεί την ύπαρξης του.
Όπως δεν νομιμοποιείται η ύπαρξη της ΤΜΤ και των άλλων τ/κυπριακών παράνομων οργανώσεων.
Για ποιες νόμιμες δυνάμεις που αντιστάθηκαν μας λένε οι διάφοροι λοιπόν;
Ερωτήματα που αναζητούν απάντηση:
- Ποια ήταν η δράση μέρους ή όλων αυτών των οργανώσεων μετά τη λήξη των συγκρούσεων;
- Πως μπορούν να δικαιολογηθούν οι εξαφανίσεις, οι δολοφονίες και οι κακοποιήσεις τ/κυπρίων;
- Ποιοι τις έκαναν;
Εξαφανίζονταν μόνοι τους;
Σίγουρα το επίσημο κράτος δεν προωθούσε αυτές τις μεθόδους.
Ποιοι λοιπόν τις έκαναν;
Γιατί πέραν από κάποιους αφορισμούς ο Λυσσαρίδης δεν μιλά για την ουσία αυτών των ιστοριών;
Οι ζώντες, Λεφτής, Κυριακίδης και άλλοι, πότε θα αποφασίσουν να πούνε το τι πραγματικά έγινε τότε;
_______________________________________
Φωτογραφίες:
1. Άφιξη του Μακαρίου στην Κύπρο (1959)
2. Πολύκαρπος Γιωρκάτζης – Τάσσος Παπαδόπουλος.
3. Βάσος Λυσσαρίδης.
4. Δημήτριος Ιωαννίδης.
6. Σαμψών και Λεφτής.
Με αφορμή το σχόλιο του Γρηγόρη, δύο φωτογραφίες από τον Κυπριακό Στρατό.
Μακάριος και Κουτσιούκ δέχονται τον χαιρετισμό των ε/κ και τ/κ μελών του στρατεύματος.
27 σχόλια:
πολλά καλό κείμενο. να προσθέσω για τον μικτό κυπριακό στρατό μια τραγελαφική μαρτυρία. το πρωί εκπαιδεύκουνταν μαζί οι λιγοστοί ε/κ τζιαι τ/κ που τον αποτελούσαν τζιαι το απόγευμα εκπαιδεύκαν ο κάθενας τους παράνομους της κοινότητας του.
"Αυτός ο στρατός, σημειώνει ο Παπαγεωργίου ήταν σε γνώση του Μακαρίου και μάλιστα σε αυτόν συμμετείχαν και μέλη του υπουργικού συμβουλίου και άλλα υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης."
Μέχρι ποιού σημείου έφτανε η εμπλοκή του Μακάριου και του κράτους στην δημιουργία η / και δράση των ομάδων αυτών? Π.χ. λάμβαναν μέρος στις επιχειρίσεις και οι αστυνομικοί της Δημοκρατίας? Υπήρχαν οποιεσδήποτε δυνάμεις πολιτικές ή δημόσια άτομα που διαχώρισαν την θέση του από την δράση αυτή. Το Ακελ , ο Πλουτής Σέρβας,η φιλελεύθερη δεξιά, ο Δέρβης, ο πατέρας Κληρίδης? Αντιλαμβάνομε ότι κάτι τέτοια θα ήταν δύσκολο υπό τις όχι και ιδιαίτερες δημοκρατικές συνθήκες της περιόδου.
Ματίλτα
@ gregoris
Φίλε Γρηγόρη, έχεις δίκαιο σε αυτό που γράφεις.
Στην ουσία όμως ο Κυπριακός Στρατός (που δεν έχει καμία σχέση με την Ε.Φ.) δεν λειτούργησε.
@ Ματίλτα
Καλώς όρισες στα λημέρια μου…
Ο Μακάριος έχει τεράστιες ευθύνες. Όχι μόνο για το 1963 αλλά και για τα πριν και για τα μετά.
Ο Ακρίτας ήταν σε γνώση του. Εκείνο που δεν ξέρουμε 100% (και ούτε θα μάθουμε ποτέ) είναι κατά πόσον ήταν σε γνώση του όλο το σχέδιο.
Αν λάβουμε υπόψη το περιστατικό με τον Ιωαννίδη, φαίνεται να μην ενέκρινε τέτοιους σχεδιασμούς.
Ξέρουμε ότι τόσο ο Λυσσαρίδης όσο και ο Σαμψών ήταν άνθρωποι του Μακαρίου. Από πού έβρισκαν τα χρήματα και εξοπλίζονταν αλλά και συντηρούσαν τον… στρατό τους;
Η δράση του «Ακρίτα» όπως επικράτησε να λέγεται η «Οργάνωσις», δεν ήταν γνωστή αφού ήταν μυστική οργάνωση.
Ξέρω ότι ΑΚΕΛ και Γιωρκάτζης ήταν στα μαχαίρια, αφού ένας από τους σκοπούς του Γιωρκάτζη ήταν και ο αντικομμουνισμός.
Είναι ενδεικτικό ότι όταν το ΑΚΕΛ έκανε συνέδριο στη Λευκωσία, ανακάλυψαν παντού μικρόφωνα που είχαν τοποθετηθεί για να παρακολουθούν το τι λεγόταν στο συνέδριο. Και έγινε, αν δεν απατώμαι δημόσια καταγγελία γι αυτό.
Σίγουρα ήταν δύσκολο να υπάρξουν δημόσιες αντιδράσεις τόσο για το λόγο που ανάφερα όσο και από το ότι τότε μιλούσαν τα όπλα…
Μιχάλη,
Πολύ ενδιαφέρον το κείμενο της ανάρτησης σου …
Αγγίζει κάποιες πτυχές από ένα πολύ μεγάλο (ημίθαμπο και θολό) κεφάλαιο της κυπριακής Ιστορίας - των πρώτων χρόνων της Κυπριακής Ανεξαρτησίας με τις εκατέρωθεν (άοκνες) προσπάθειες των κυρίαρχων ηγεσιών των δύο κοινοτήτων για υπόσκαψη του νεαρού κυπριακού κράτους (με στόχους οι μεν την Ένωση και οι δε τη Διχοτόμηση). Σίγουρα αρνητικό ρόλο σ’ αυτό δεν έπαιξαν μόνο οι τουρκοκυπριακές εξτρεμιστικές οργανώσεις της ΤΜΤ και της Βολκάν, αλλά και οι παράνομες (παρακρατικές και παραστρατιωτικές) ελληνοκυπριακές οργανώσεις, που είχαν ξεκινήσει να δραστηριοποιούνται αμέσως μετά την ανεξαρτησία. Κάποιοι από τους ακραιφνείς εθνικόφρονες και ΕΟΚΑίτες δεν μπορούσαν να απαλλαγούν από την παθολογική αγάπη που είχαν για τα όπλα, τις πόμπες και το τουφεκκίδι. Χαρακτηριστικό είναι ότι προέβαιναν και σε αλλολοκτυπήματα ή/και αλληλοεξοντώσεις.
Εκτός από τον Σπύρο Παπαγεωργίου (που έγραψε για εκείνη την περίοδο στο πρώτο τόμο του βιβλίου του “Από τη Ζυρίχη στον Αττίλα”), πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα γεγονότα εκείνων των χρόνων καταγράφουν στα βιβλία τους και οι Αντρέας Φάντης (“Κυπριακό 1960-1974 – Αναζητώντας Αλήθεια”), Κώστας Σοφοκλέους (“Πάλη για την Ελευθερία – Β΄ Τόμος”), Μακάριος Δρουσιώτης (“Η Πρώτη Διχοτόμηση”) και πολλοί άλλοι. Ο Μακάριος Δρουσιώτης (εξ όσων γνωρίζω) θα έχει κι ένα άρθρο στον αυριανό “”Πολίτη”, για τις παράνομες ελληνοκυπριακές οργανώσεις της δεκαετίας του ’60! (Αυτό αποτελεί απλήρωτη διαφήμιση!).
Επίσης κάνοντας ένα flashback με τη μνήμη μου να ανατρέχει στο μακρινό παρελθόν των παιδικών μου χρόνων (όταν ήμουν μαθητής στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου), θυμάμαι (σε περίοδο διακοινοτικών ταραχών) το σύλλογο τους Δεξιούς στο χωριό να έχει μετατραπεί σ’ ένα είδος στρατώνα. Παρ’ όλο που στην περιοχή δεν κατοικούσαν τουρκοκύπριοι και δεν είχαμε επεισόδια σύχναζαν εκεί (εν όπλοις), κοιμούνταν και σιτίζονταν συγχωριανοί δεξιοί (που ανήκαν σε διάφορα καπετανάτα) και ως φαίνεται κάπου έβγαζαν σκοπιές (τα βράδια) και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο έκαναν!!!
Anef_Oriwn
Σάββατο 24/1/2009 – 3:30 μ.μ.
@ Anef_Oriwn
Αυτό το θέμα είναι εν πολλοίς άγνωστο στις νεότερες γενιές οι οποίοι γνωρίζουν (αν και συζητείται πόσοι γνωρίζουν) για τις περιόδους εκείνες, μόνο τη μια όψη των πραγμάτων.
Οι μεγαλύτεροι άλλοι έχουν «ξεχάσει» και κάποιοι κάνουν ότι δεν θυμούνται.
Ξέρω ότι έχουν γράψει κι άλλοι γι αυτό το θέμα. Ενδιαφέρον ακούγεται ότι θα γράψει και αύριο ο Δρουσιώτης. Παρεμπίπτοντος αυτή την βδομάδα έκανε μια αναφορά και από τον ΑΣΤΡΑ.
Περιορίστηκα (στις αναφορές μου) μόνο στον Σπ. Παπαγεωργίου για ευνόητους λόγους.
Έχει την… έξωθεν καλήν μαρτυρίαν απ’ όλους αυτούς που φωνασκούν σήμερα.
Ενώ αν αναφερόμουν στον Δρουσιώτη ή στον Φάντη ή στον Σοφοκλέους, κάποιοι θα έλεγαν ότι πρόκειται για… προπαγάνδες.
Μιχάλη,
Άκουσα τον Δρουσιώτη από τον “ΑΣΤΡΑ” αυτή τη βδομάδα – την δεύτερη φορά όμως μόλις και τον πρόλαβα! (Είπε πολύ ενδιαφέροντα πράματα).
Αναφορικά με τις παραπομπές σου σε πηγές έχεις απόλυτο δίκιο για την “… έξωθεν καλήν μαρτυρίαν …” για τον Σπύρο Παπαγεωργίου
Anef_Oriwn
Σάββατο 24/1/2009 – 6:35 μ.μ.
ακόμα μια μαρτυρία για το 63-64. το οίκημα του αποελ αποτελούσε τότε σημείο συγκέντρωσης για τους διάφορους ένοπλους εθνικόφρονες
κ. Μιχαήλ,
πολύ εύστοχες οι διευκρινίσεις που προτάσσετε στην αρχή.Η μελέτη των πηγών και η τεκμηριωμένη αναφορά σ΄αυτές, αναντίρρητα συμβάλλει στην ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας. Αυτό κάνατε κι εσείς.
Τα βιβλία του Σπύρου Παπαγεωργίου συμπεριλαμβάνονται και στη βιβλιογραφία του σχολικού βιβλίου της Ιστορίας της Κύπρου(Γ΄Λυκείου).Και δεν το αναφέρω αυτό ως τεκμήριο επιστημοσύνης.(Ειρήσθω εν παρόδω, απ΄αυτό το σχολικό βιβλίο στα κεφάλαια από το 1960 και μετά η αλήθεια ακρωτηριάζεται και παρουσιάζεται λειψή).
Για να βοηθήσω, προσθέτω στη βιβλιογραφία που δώσατε (και τα συμπληρώματα του Anef_oriwn), την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών,τόμ. ΙΣΤ,Π.Ν.Τζερμιάς σ.464-483.Και πολλά άλλα βέβαια.
Το έναυσμα για τη μελέτη της Ιστορίας αυτής της περιόδου δόθηκε(δυστυχώς όχι με τον καλύτερο τρόπο), μένει τώρα να την αφήσουν(την Ιστορία) να μιλήσει!
πολλά καλόν άρθρο. κυρίως φάινεται ότι παρ'όλο που όπως είπεν μια οργάνωση (την οποία αδικαιολόγητα τωρά ξεχνώ) 'ο υπουργός είπε λιγότερα από τα αυτονόητα'....δηλαδή απίστευτο σε μια χώρα που τωρά τελευταία διατυμπανίζεται η ύπαρξη τζιαι το έργο των ακδημαικών τζιαι των ερευνητών, τωρά να αγνοείται παντελώς ή να αμφισβητείται με τραγικές συνέπειες.
Πεεε...
Μα πόσον άχρηστοι ήταν τούτοι οι γάδαροι σιορ..
Πάντως δεν μπορώ να τους φανταστώ σαν κανονικούς στρατιώτες..
Περισσότερο κάτι σαν ένοπλες συμμορίες αφρικανικών φυλών με καλάσνικοφ στην Ουγκάντα και την Ρουάντα ή Ατε το πολύ σαν την R.U.F στη Σιέρα Λεόνε..
Τα απογεύματα ο Μακάριος που έπινε Τσάι με τους Δικτάτορες των πιο πάνω χωρών ίσως και να συζητούσαν για τα κατορθώματα τους..
Ααχχ.. ο Μακάριος..
Τι αινιγματική φιγούρα...
Σίγουρα αρχικά ο Μακάριος ήταν ενάντια στη βία (εξάλλου ήταν παπάς) και το καταγράφει και ο Γριβας στο ημερολόγιο του ότι είχαν ''έντωνας διαφοράς για το είδος του ανταρτοπόλεμου'' Ο Μακαριος δεν ήθελε νεκρούς.
Μετά όμως τον πρώτο νεκρό της ΕΟΚΑ
(Τον Χαραλαμπο ΜΟΥΣΚΟ)
Ο οποίος ήταν εξαδελφος του Μακαρίου που του είχε μάλιστα και ιδιαίτερη αδυναμία. (Τον είχε βάλει να δουλεύει στο τυπογραφείο της αρχιεπισκοπής) Εγινε σύμφωνα με μαρτυρίες πιο ελαστικός στη χρήση Βιας απο τους ''αγωνιστές''
Ο Γρίβας πιστεύω σκόπιμα συμπεριλάμβανε τον Μουσκο στις πρώτες ''επικίνδυνες'' αποστολές της ΕΟΚΑ. Ηθελε ένα νεκρό που να μπορέσει να τον χρησιμοποιήσει για να εκβιάζει στο όνομά του ψυχολογικά τον Μακάριο και να τον κάνει να υποκύπτει σε όλες τις ορέξεις του. Τελικά ο Μούσκος επεσε νεκρός μαζί με ένα Αγγλο στρατιώτη σε μια ανταλλαγή πυρών .
Μετά απο τον αγώνα της Εοκα όλοι αυτοί οι Αγωνιστές είχαν ''εθιστεί'' στη βία και ήταν αδύνατο να σταματήσουν. Είχαν την ψευδαίσθηση ότι ο αγώνας τους απέδωσε καρπούς και ότι χάρη σε εκείνους έφυγαν οι Εγγλέζοι (πράγμα που φυσικά δεν ευσταθεί) και έτσι πίστευαν ότι όσο εύκολα έδιωξαν ολόκληρο το βασιλικό στέμμα απο το νησί άλλο τόσο εύκολα θα έδιωχναν και τα λοιπά παράσιτα.. Πρώτα οι ΤΚ και μετά ποίος ξέρει ίσως και τους κομουνιστές..
Το συγκεκριμένο φαινόμενο εθισμού στη βία είναι πολύ συχνό και παρατηρείται ακόμα και σήμερα στις ΗΠΑ όπου βετεράνοι στρατιώτες απο τον Πολεμο του ΙΡΑΚ Αντιμετοπίζουν τρομακτικά ψυχολογικά προβλήματα, πολλοί απο αυτούς αυτοκτονούν (πιθανών όσοι είχαν συναίσθηση των πράξεων τους και μετάνιωσαν) και άλλοι μπλέκουν συνεχώς σε διάφορες εγκληματικές ενέργειες.
Το φαινόμενο ήταν τόσο συχνό που έγινε αντικείμενο θεματολογίας πολλών Ταινιών στο Hollywood
(The DeerHunter
Heaven and Earth
Harsh Times etc)
Ετσι λοιπών και οι δικοί μας ''Αγωνιστές'' (που προφανώς δεν άνηκαν στην πρώτη ομάδα για να αυτοκτονήσουν) Συνέχιζαν να πρίζουν τα αρχίδια στους υπόλοιπους Κυπρίους για τα υπόλοιπα 14 χρόνια χέζοντας παράλληλα και στον εγκέφαλο καινούργιων νέων ΕΚ για να διατηρήσουν την λεγόμενη ''Ιστορική μνήμη'' η οποία κατα τους οποίους θέλει τους Ελληνες Αιμοδιψείς πολεμόχαρους γεμάτους βαρβατίλα..
Μετα την τραγωδία του 74 σώπασαν για λίγο..
Διαχώρισαν (και καλά) την ΕΟΚΑ Α απο την Β για να βγούν κούππες άπανες και επιδόθηκαν σε ασύστολο φαγοπότι με τα λεφτά των φορολογουμένων..
Το νέο κράτος λειτουργούσε ουσιαστικά στο μεγαλύτερο μέρος του με έργα υποδομής που είχαν αφήσει οι Εγγλέζοι και ένα κράτος με 7Δισ προυπολογισμό είχε μέχρι πρόσφατα (2006) ένα γενικό νοσοκομείο που ιδρύθηκε το 1920!
Ολοι οι ''Αγωνιστές'' βρέθηκαν ξαφνικά με μερσεντές χωράφκια και σπιταρόνες..
Στη συνέχεια εμφανίστηκαν και οι καταφαντασία μυστικοί αγωνιστές (τύπου james Bond) που έτρωγαν και εκείνοι λίγο απο τα ριάλια των φορολογουμένων.
Με όλο αυτό το φαγοπότι ξεχάσαν για λίγο τον ''Ιερό Αγώνα'
Ησύχασαν και απο τους ΤΚ και όλα ήταν μέλι γάλα.. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν η μισή Κύπρος 100.000 πρόσφυγες και 5000 νεκροί
ΟΣΠΟΥ ΞΑΦΝΙΚΑ!!!!
Κάποιος τους έκοψε το ΦΑΙ!!
Τι είχε γίνει?
Ξεχάστηκαν στο φαγοπότι και είχε γίνει το εξής ακατανόητο!!
Οι κουμουνιστάς κατέλαβαν την ΕΞΟΥΣΙΑ!!
-ΕΕ ΟΧΙ!!! Καλάν τους Τούρκους να τους ανεχτούμε.. ΤΟΥΣ ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΤΕΣ όμως ΠΟΤΕ!!
Ξύπνησαν ξαφνικά απο την Nirvana 30 χρόνω και ξανάπιασαν τα όπλα
Εμπρός στον Αγώνα παλικάρια! Αντισταθείτε σε όλους αυτούς που θέλουν να ξηλώσουν το σαθρό οικοδόμημα που κτίσαμε με κόπο όλα αυτά τα χρόνια!
Αντισταθείτε στη σπίλωση του ονόματος μας με την παραχάραξη της Ιστορίας!
Αντισταθείτε στην ΕΝΩΣΗ Αγωνιστείτε για την διχοτόμηση
Μιχάλη έχεις φωτογραφίες του Μακαρίου απο τον καιρό που σπούδαζε στην Αμερική και είχε βγάλει τα Ράσα και ξύρισε τα γένια?
@ gregoris
Αυτό που λες (και που λέει και ο Άνευ) είναι αλήθεια. Τα λεγόμενα εθνικόφρονα σωματεία είχαν καταστεί χώροι στρατοπέδευσης.
@ Eva Neocleous
Στόχος είναι ακριβώς να αναδειχτεί η όσο το δυνατό πιο κοντινή προς την πραγματικότητα κατάσταση.
Για την λεγόμενη «ιστορική αλήθεια» να μου επιτρέψετε να πω ότι δεν είναι και τόσο δόκιμος όρος.
Προσπαθώ, λοιπόν, με όσες γνώσεις έχω και με λίγο ή πολλή ψάξιμο να βρω μια άκρη.
Χωρίς τις αγκυλώσεις που επιβάλλει η λεγόμενη «εθνική» ιστορία, που θέλει να κατευθύνει τα πράγματα προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Βιβλιογραφία υπάρχει αρκετή, όμως έχω την εντύπωση ότι ο Παπαγεωργίου διαφέρει ως προς το ότι παραθέτει έγγραφα ή αποσπάσματα τους.
Είναι διαφορετικό να περιγράφεται το κλίμα της εποχής από το να αναφερόμαστε σε έγγραφα, και στην προκειμένη περίπτωση στα έγγραφα του ίδιου του «Ακρίτα».
Έστω και μέσα σε μη ιδανικές συνθήκες, πιστεύω ότι όλα όσα λέγονται τώρα και όσα θα λεχθούν στο άμεσο μέλλον, επιβάλλουν άμεσα τη μελέτη της ιστορίας μας…
@ arkoudas
Σε καλωσορίζω στα μέρη μου…
Θέλω να σημειώσω ότι μιλώντας κατ’ ιδίαν με κάποιους από τους αντιδρώντες, πήρα διαφορετικούς λόγους για τις αντιδράσεις.
Κάποιοι αναγνωρίζουν ότι έχει δίκαιο ο υπουργός (και όσοι συμφωνούμε μαζί του) αλλά δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να λεχθούν αυτά.
Κάποιοι άλλοι αναγνωρίζουν το ορθόν των δηλώσεων αλλά θεωρούν ότι δεν πρέπει να αναδεικνύονται οι δικές μας ευθύνες αυτή τη στιγμή.
Μερικοί είπαν ότι δεν πρέπει να αναφερόμαστε καθόλου σε δικές μας ευθύνες διότι ενισχύονται οι Τούρκοι.
Και άλλοι ότι εμείς δεν έχουμε ευθύνες, και το πιστεύουν αυτό.
Τα περί εξίσωσης ή αθώωσης της εισβολής, στις κατ’ ιδίαν (δικές μου τουλάχιστον) κουβέντες δεν υπάρχουν.
Όμως θέτεις ένα σημαντικό ζήτημα: πού είναι οι ακαδημαϊκοί μας;
Κάποιος προχθές από τηλεοράσεως είπε πού ορθά ότι αφήσαμε τους πολιτικούς να γράφουν ιστορία…
@ kyriakos
Τα όσα γράφεις έχουν μια λογική.
Δεν ξέρω αν είναι έτσι.
Ξέρω ότι ο Μακάριος πιεζόταν και κάποτε αναγκαζόταν να μιλά και για την ένωση.
Ποτέ του δεν την ξέχασε, ήταν αναγκασμένος να συνεχίσει την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν το έκανε επειδή το ήθελε.
Εξου και οι παλινδρομήσεις τους.
Ενήμερος για τον Ακρίτα του στον οποίον συμμετείχαν και ο Γλ. Κληρίδης και ο Τ. Παπαδόπουλος, ήταν. Δεν πιστεύω ότι δεν είχε ιδέα για τους πραγματικούς στόχους.
Όπως και οι άλλες ομάδες είχαν την ευλογία και τη βοήθεια του.
Με την ανάλυση που κάνεις δεν θα έλεγα ότι έχω σοβαρές διαφωνίες. Στην ουσία συμφωνώ.
Όσον αφορά φωτογραφίες του Μακαρίου τον καιρό που σπούδαζε στην Αμερική, κυκλοφορούν μερικές και τις έχω μέσα στα βιβλία που αναφέρονται σε αυτόν.
ωραίο και το άρθρο ρου δρουσιώτη σήμερα σχετικέ με θέμα.
το πιο τραγικό που ούλλα είνει ότι η απάντηση του αφορά συγκεκριμένα την οελμεκ. ούτε τυχοδιώκτες πολιτικούς, ούτε δημοσιογραφίσκους, ούτε λοιπούς συνδέσμους αγωνιστών η ξέρω γω τι.
άμαν ο καθηγητές τούτον το νουν κολιαντιρίζουν, τι καρτερας που την υπόλοιπη κοινωνία ;
κ. Μιχαήλ,
ο όρος "ιστορική αλήθεια" απαντάται.Έστω κι αν δεν είναι και τόσο δόκιμος. "Το πρόβλημα της αλήθειας δεν αφορά ιδιαίτερα την Ιστορία ούτε κανέναν άλλο τομέα γνώσεων.Είναι γενικό φιλοσοφικό ζήτημα και μπορεί να διατυπωθεί ως εξής:ως ποιο σημείο μια πρόταση, μια κρίση εκφράζει τη φύση της πραγματικότητας ή περιγράφει ένα γεγονός ακριβώς όπως έγινε;..."W.H. Walsh, Εισαγωγή στη Φιλοσοφία της Ιστορίας.Στα πλαίσια του διαλόγου μέσα από ένα ιστολόγιο δε θα μπορούσαμε να μπούμε σε ζητήματα Φιλοσοφίας της Ιστορίας,Ιστορικών σχολών κ.λπ.
Ο Καρρ(χρησιμοποιεί τον όρο) στο ερώτημα "τι είναι ιστορία;" απαντά πως "πρόκειται για μια συνεχή διαδικασία αμοιβαίας δράσης ανάμεσα στον ιστορικό και τα γεγονότα του, για έναν ατέρμονο διάλογο ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν".
"Οι ιστορικές σπουδές είναι σαν τη συνείδηση. Μπορεί να μην αισθανόμαστε άνετα μαζί της, αλλά αν τη στομώσουμε, τότε χάνουμε οποιαδήποτε δυνατότητα αυτογνωσίας".Λέει ο Α. Λιάκος.
Δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση, λοιπόν, ούτε απαρίθμηση γεγονότων ούτε μόνο ανάδειξη των πηγών η Ιστορία. Είναι και πολλά άλλα.
@Stelio,
Δεν είναι όλους τους καθηγητές που εκφράζει αυτή η ανακοίνωση.Είναι την ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ.Στα περισσότερα σχολεία ούτε που διαβάστηκε,αλλού αρνήθηκαν οι καθηγητές ακόμα και να την αναρτήσουν στις πινακίδες τους.
Για μένα ήταν σοβαρό το ατόπημά της.
Επί του θέματος:
1. Στην σημερινή “Χαραυγή” υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του ιστορικού Ρολάνδου Κατσιαούνη. (Δεν έχω βρει link να παραθέσω).
2. Επίσης και στην “Καθημερινή” (την κυπριακή) μια έρευνα του Αντρέα Παράσχου (για δολοφονηθέντες ελληνοκύπριους στην Άσσια και τουρκοκύπριους στο Πετροφάνι, το 1974).
3. Στον “Πολίτη”, άρθρο του Μακάριου Δρουσιώτη για την ανιστόρητη ανακοίνωση της ΟΕΛΜΕΚ και τις παράνομες παραστρατιωτικές ελληνοκυπριακές οργανώσεις (link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=849136&-V=articles), ένα κείμενο της Sevgul Uludag (για τον άγρια δολοφονημένο Μένοικο και δυο ακόμα δολοφονημένους τουρκοκύπριους Λευκονιτζιάτες από το ίδιο άτομο, έναν ελληνοκύπριο – link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=848919&-V=columns) κι ένα άρθρο του Γιάννη Η. Ιωάννου, καθηγητή του Πανεπιστημίου Κύπρου για τους εξτρεμιστές (link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=849167&-V=columns&-p). [Σημείωση: Από αύριο για να βρείτε τα πιο πάνω κείμενα πρέπει μετά το V= να βάλετε τη λέξη archive).
Anef_Oriwn
Κυριακή 25/1/2009 – 11:01 μ.μ.
@Anef_oriwn,
εκτός από όσα αναφέρεις, υπάρχουν κι άλλα που δίνουν απάντηση σ΄αυτά.Ο αντίλογος. Και σήμερα ο κυπριακός τύπος ασχολήθηκε εκτενώς με το θέμα.Θα ήταν καλό να συγκεντρώνονταν όλα αυτά τα κείμενα σε ένα ηλεκτρονικό αρχείο.Για τον ιστορικό του μέλλοντος θα αποτελούν πολύτιμες πηγές.
Στην ερώτηση που έθεσα μέχρι ποιού σημείου ήταν η εμπλοκή του Μακαρίου στα γεγονότα του 63 είναι ενδιαφέρουσα η θέση του Δρουσιώτη στο άρθρο που αναφέρες:
"Η κριτική που θα έπρεπε να γίνει στον Υπουργό Παιδείας είναι ότι εξαίρεσε τον Μακάριο από όλα αυτά και τον παρουσίασε σαν θύμα των εθνικιστικών οργανώσεων. Η πραγματικότητα είναι ότι ο Μακάριος ήταν ο δημιουργός και ο κύριος πρωταγωνιστής των εξελίξεων που οδήγησαν στην κατάρρευση της Κ. Δ. ως ενιαίου δικοινοτικού κράτους.....
.....Η αλήθεια είναι ότι ο Μακάριος δεν πίστεψε στην ανεξαρτησία και είχε πρόθεση να καταργήσει την Κ. Δ. πριν ριζώσει το ανεξάρτητο κράτος και να καταστεί η Ένωση ανέφικτη. "Σκοπός μας, κύριε Πρόεδρε, είναι η κατάργησις των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου", έγραφε με πλήρη ειλικρίνεια ο Μακάριος στον Γ. Παπανδρέου....
...Συνεπώς, δεν είναι αληθής ο ισχυρισμός που αποτελεί πάγια θέση της ελληνοκυπριακής πλευράς ότι οι Τουρκοκύπριοι στασίασαν κατά της Κ. Δ. Την πρωτοβουλία των κινήσεων για διάλυση της Κ. Δ. την είχε ευθύς εξαρχής ο Μακάριος..."
Σε γράμμα του προς τον Γ. Παπανδρέου (1/3/1964), ο Μακάριος γράφει:
"Ουδ' επί στιγμήν όμως επίστευσα ότι αι Συμφωνίαι θα απετέλουν μόνιμον καθεστώς.... Διαθέτομεν μίαν δυναμικήν Οργάνωσιν, την οποίας τα εκπαιδευθέντα μέλη ανέρχονται εις πέραν των 5.000 άνδρες". Στην ίδια επιστολή γράφει πως χρησιμοποιήθηκε η πείρα των Ελλήνων αξιωματικών της ΕΛΔΥΚ (με πρώτο και καλύτερο το Δ. Ιωαννίδη), καθώς και στον "εφοδιασμό δι' υλικού εξ Ελλάδος" (με συντονιστή τον Γ. Παπαδόπουλο).
Matilta
stelios
το άρθρο του κατσιαούνη (δεν ξέρω αν είναι σε αυτό που αναφέρεται 0 ανευ) το οποίο είναι απάντηση στην επιλεκτική ανάγνωση του αριστου μιχαιλίηδη του βίβλίου του Πέρρυ Άντερσον με τίτλο "Οι διαιρέσεις της Κύπρου" , έχει δημοσιευτεί στο πολίτη του σαβάτου
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=848813&-V=archivecolumns&-p
stelios
@ ena neokleous
δεν ξέρω τι πα να πει ηγεσία της οελμεκ και άλλοι καθηγητές. στο κάτω κάτω την ηγεσία της οελμεκ ποιός την εκλέγει ;
μιας ηγεσίας της οποίας τα ατοπηματα (όπως βλέπω και στο μπλοκ σου) είναι επανελλημένα.
βεβαίως μπορεί να υπάρχουν και καθηγητές που διαφωνούν, αλλά εκτός από μεμονομένες περιπτώσεις δεν βλέπω καμιά ιδιαίτερη αντίδραση που τους καθηγητές.
μακάρι να έχω λάθος και τα πράματα να είναι έτσι όπως τα λαλείς. λυπούμαι που μέχρι σήμερα δεν έχω καμιά ιδιατερη εκτίμηση για τη συγκεκριμένη επαγγελματική ομάδα.
Μιχάλη,
Εσύ μας τα έλεγες στην "Αγορά" του "Αντίβαρου"; :-))
@ Ανώνυμο
Ναι φίλε μου, εγώ "σας τα έλεγα" :-)))
Πως το κατάλαβες;
E, δεν θέλει δα και Θεοσοφία! :))
@ Eva Neocleous,
Συμφωνώ μαζί Σας ότι πρέπει να μελετούμε και τον «αντίλογο», ούτως ώστε να έχουμε μια ολοκληρωμένη και σφαιρική εικόνα των γεγονότων και έτσι να μπορούμε να σχηματίσουμε όσο το δυνατό πιο αντικειμενική άποψη για την Ιστορία.
Η παράθεση (από μέρους μου) links για άρθρα και κείμενα με συγκεκριμένο προσανατολισμό (την αποκατάσταση κάποιων ιστορικών γεγονότων) σ’ αυτό ακριβώς στόχευαν: Την παρουσίαση και του αντίλογου (της άλλης άποψης και θέσης) για την κατεστημένη και επιβεβλημένη εδώ και πάμπολλα χρόνια (από συγκεκριμένους πολιτικούς φορείς) γνώση τα ιστορικά γεγονότα.
*******
@ Steliε,
Η αναφορά μου στον Ρολάνδο Κατσιαούνη αφορούσε συνέντευξη του στην εφημερίδα “Χαραυγή” που δημοσιεύτηκε την Κυριακή και χτες Δευτέρα και αφορούσε την περίοδο 1960 – 74. Το περιεχόμενο της εν λόγω συνέντευξης έγινε και κύριο θέμα στο σημερινό άρθρο του Λάζαρου Μαύρου (στην καθημερινή του στήλη στην εφημερίδα “Σημερινή” – όπου βάλλει συνεχώς κατά παντός ΑΚΕΛοφανούς στόχου) ... Ενώ μέχρι τώρα ο πολύς Λάζαρος παρουσιάζοντας (στη στήλη) αποσπάσματα από την “Χαραυγή” της περιόδου των διακοινοτικών ταραχών (1963-64) προσπαθούσε να πείσει ότι εφ’ όσο η εφημερίδα της Αριστεράς δεν έγραψε τότε ΤΙΠΟΤΑ για δολοφονίες και σφαγές αμάχων τουρκοκυπρίων (από ελληνοκύπριους εξτρεμιστές) τούτες ΔΕΝ έγιναν! Σήμερα όμως (και μετά τη συνέντευξη Κατσιαούνη) άλλαξε τροπάρι: Κατηγορεί την Αριστερά ότι τόσα χρόνια ΔΕΝ μιλούσε γι’ αυτές τες σφαγές (πέραν του ότι αυτό είναι αβάσιμο)!!!
Anef_Oriwn
Τρίτη 27/1/2009 – 8:42 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου