Ο γράφων θεωρεί ότι μια επέτειος τιμάται όχι μόνο με πανηγυρισμούς αλλά και με μια καλόπιστη κριτική διάθεση.
Διότι πως αλλιώς θα εξαχθούν τα αναγκαία ιστορικά μηνύματα;
Για να προλάβω και κάποιους καλοπροαίρετους θα επισημάνω δύο σημεία:
1. Το θέμα της ανάρτησης δεν έχει να κάνει τίποτε απολύτως με όσους σκοτώθηκαν, πολέμησαν, βοήθησαν ή συνέδραμαν τον αγώνα.
2. Επέλεξα τη σημερινή μέρα διότι αυτή προσφέρεται για τέτοιες αναλύσεις. Και είμαι σίγουρος ότι αν το έκανα σε οποιαδήποτε άλλη μέρα κάποιοι θα διερωτούνταν γιατί το θυμήθηκα στα… καλά καθούμενα.
Σημειώνω λοιπόν ότι η προσέγγιση που θα ακολουθήσει είναι καθαρά πολιτική.
Σκέψεις για ένοπλο αγώνα – Η επιλογή Γρίβα
Σκέψεις για τη δημιουργία κάποιας μορφής ένοπλου αγώνα ξεκίνησαν ευθύς αμέσως μετά το δημοψήφισμα του 1950 το οποίο συντριπτικά κατέδειξε τη θέληση των Ελλήνων της Κύπρου να ενώσουν το νησί με την Ελλάδα.
Σκέφτονταν ξεχωριστά αυτό το ενδεχόμενο ο Μακάριος, ο Γρίβας, ο κύπριος στρατιωτικός Μενέλαος Παντελίδης και μερικοί πολιτευτές.
Όταν ήρθε η ώρα να αναθέσει ο Μακάριος την αρχηγία του ένοπλου αγώνα σε κάποιο έμπειρο άτομο με στρατιωτικές γνώσεις, του προτάθηκαν διάφορα ονόματα.
Εκείνος απέρριψε τους πάντες και επέλεξε το Γρίβα.
Μια εκδοχή φέρει το Μακάριο να κατέληξε σε αυτή την επιλογή βασιζόμενος στη προσωπική τους γνωριμία με τον Γρίβα (από την οργάνωση των Χιτών), το ότι ήταν κύπριος, τα ιδεολογικά κοινά που είχαν μεταξύ τους, καθώς και τα στρατιωτικά του προσόντα.
Μια άλλη εκδοχή φέρει τον στρατάρχη Παπάγο να πρότεινε στο Μακάριο τον Παντελίδη και να είπε τη γνωστή ρήση ότι «Με τον Γρίβα εύκολα μπλέκεις αλλά δύσκολα ξεμπλέκεις».
Μια άλλη εκδοχή φέρει τον Παπάγο να κατέληξε στον Γρίβα και να τον επέβαλε στο Μακάριο.(Αναφορά Σωκράτη Ηλιάδη στην ίδια εκπομπή ).
Ο μόνος που είχε άμεση εμπλοκή στο θέμα, ο Ανδρέας Αζίνας, διαψεύδει ότι τέθηκαν ενώπιον του Μακαρίου τα ονόματα τεσσάρων ή πέντε στρατιωτικών.
Μιλώντας στον γράφοντα στο ραδιόφωνο του ΑΣΤΡΑ την 1η Απριλίου 1998 είπε τα εξής ενδιαφέροντα:
«Όταν ο Γρίβας επέστρεφε στην Ελλάδα από την Κύπρο το 1951, διεμήνυσε μέσω του στρατηγού Κοσμά στον Παπάγο ότι ετοιμάζεται για δυναμικό αγώνα και ο Παπάγος στις 8 Μαΐου ’51 του απάντησε ότι δεν επιθυμεί ανάμειξη. Αυτές τις θέσεις ο Παπάγος τις κράτησε μέχρι το 1954. (…) Το 1954 του ανάφερε ο Μακάριος όταν πλέον είμεθα έτοιμοι – έφτασε ήδη και το πρώτο φορτίο οπλισμού – για ένοπλο αγώνα. Του έβαλε το όνομα Γρίβας κάτω, και [ ο Παπάγος] είπε ότι κάτι μου έχει μηνύσει [ο Γρίβας] διά του στρατηγού Βεντήρη το 1952 και το 1951 δια του στρατηγού Κοσμά. Και είπε εκείνη τη φράση ότι, να είστε προσεκτικός Μακαριότατε διότι ο Γρίβας είναι δύσκολος χαρακτήρας. Και όταν του είπε αυτό το πράγμα ο Παπάγος, ανεφέρετο στην μέχρι τότε πολιτική ζωή του Γρίβα. (…) Τότε έγινε συζήτηση μεταξύ μας, Λοϊζίδης, Μακάριος κι εγώ και εκεί μπήκαν τρία ονόματα διότι στο μεταξύ ο στρατηγός Παντελίδης που ήταν ένας περίλαμπρος αξιωματικός του ελληνικού στρατού και στον οποίο οφείλεται η επιτυχία που είχε ο ελληνικός στρατός στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, διότι είχε έναν Παντελίδη υπεύθυνο της στρατολογίας…». (Οι υποψήφιοι αρχηγοί ήταν: Γρίβας, Κατσώτας, και Παντελίδης).
Τελικά επιλέγηκε ο Γρίβας. Καλώς ή κακώς είναι ένα θέμα το οποίο σηκώνει μεγάλη συζήτηση διότι από τη μια ήταν οι στρατιωτικές του ικανότητες και από την άλλη το μεγάλο του πείσμα και η ξεροκεφαλιά του που όπως φάνηκε στη συνέχεια δημιούργησε πολλά προβλήματα στην Κύπρο.
Η προετοιμασία του αγώνα της ΕΟΚΑ και οι πρώτες διαφωνίες
Αμέσως μετά την επιλογή του αρχηγού ξεκίνησαν σε έντονους ρυθμούς οι προετοιμασίες.
Παράλληλα όμως ξεκίνησαν και οι μεγάλες διαφωνίες που πολλές φορές ήταν και
εντονότατες. Το επίκεντρο των διαφωνιών ήταν ο Γρίβας που κατά διαστήματα τσακώθηκε με το Μακάριο, τους Σάββα Λοϊζίδη και Σωκράτη Λοíζίδη και άλλους.
Η βασική διαφωνία Μακαρίου Γρίβα ήταν η μορφή του αγώνα. Ο Μακάριος επέμενε σε δολιοφθορές σε κτίρια και εγκαταστάσεις (γραμμή Παντελίδη) και όσον το δυνατόν αναίμακτες, σε αντίθεση με τον Γρίβα που επέμενε με τη σειρά του σε κανονικό ανταρτοπόλεμο με όλες τις απαιτούμενες θυσίες και αίμα. Στο τέλος ο Μακάριος αναγκάστηκε να συγκατατεθεί.
Στα απομνημονεύματα του (σελ. 21) ο ίδιος ο Γρίβας αναφέρεται σε αυτές τις διαφωνίες και σημειώνει:
« Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος συνεφώνησε ότι πρέπει να αναληφθεί δυναμική ενέργεια, διεφώνησε όμως προς την έκτασιν ταύτης, επιθυμών, όπως ο αγών λάβει την μορφήν μόνον δολιοφθορών ουχί δε ενόπλου δράσεως αντάρτικων ομάδων. Με την άποψιν τούτην δεν συνεφώνησα, εμμένων επί του αρχικώς συλληφθέντος γενικού σχεδίου μου. Την 7ην Ιουνίου 1953 με επεσκέφθη εν Αθήνας ο Ανδρέας Αζίνας εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου και ανέφερε, ότι ούτος ζητεί να αποσταλούν εις Κύπρον μόνο μέσα δια δολιοφθοράς (νάρκαι, χειροβομβίδες), ουχί δε αυτόματα και τυφέκια και ότι η επιθυμία του είναι, όπως ουδείς εξ Ελλάδος μεταβή εις Κύπρον (υπονοών ασφαλώς εμέ)».
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η συνέχεια της υπόθεσης και η απάντηση που έστειλε μέσω Αζίνα ο Γρίβας προς τον Μακάριο, όπου εκβίαζε με αποχώρηση από τις προετοιμασίες σε περίπτωση που δεν γίνει το δικό του θέλημα:
«Εις τον επισκεφθέντα με, ως ανωτέρω, Ανδρέαν Αζίναν εδήλωσα, ότι δεν συμφωνώ με τας απόψεις του Αρχιεπισκόπου και θα ήτο προτιμότερον να παύσω να αναμιγνύομαι εις το ζήτημα τούτο, δια να μη γίνω συνένοχος αποτυχίας με την τακτικήν, την οποίαν θέλει να εφαρμόση ο Μακάριος. (…) Τα διαμειφθέντα μεταξύ εμού και Αζίνα ανεκοίνωσα και εις τα μέλη της Επιτροπής Αγώνος, τα οποία επίσης εξενίσθησαν και ηγανάκτησαν με την στάσιν του Αρχιεπισκόπου, διετυπώθη μάλιστα υπό τινών η σκέψις, ότι έπρεπε να αναληφθή ο αγών εν Κύπρω και να αγνοηθή ούτος». (σ.σ. εννοεί τον Μακάριο).
Βεβαίως το πόσο επιτυχής ήταν η τακτική του Γρίβα φάνηκε από το αποτέλεσμα…
Οι διαφωνίες Μακαρίου και Γρίβα όλο και αυξάνονταν. Περιστρέφονταν και γύρω από το θέμα της χρονικής διάρκειας του αγώνα! Ο Γρίβας λέει ότι ο Μακάριος ήθελε να διαρκέσει από τρεις μέχρι έξι μήνες με σκοπό τη δημιουργία πίεσης προς τους Άγγλους ώστε να στραφούν προς την κατεύθυνση λύσης του κυπριακού, αλλά όπως λέει ο Γρίβας: «την αντίληψιν ταύτην δεν συμμεριζόμην».
Διαφωνίες για την ανάληψη ένοπλου αγώνα
Αρκετοί ήταν εκείνοι που είχαν διαφωνήσει με τη μορφή του ένοπλου αγώνα, όχι εκ των υστέρων (όπως προσπαθούν μέχρι σήμερα να πείσουν κάποιοι) αλλά εκ των προτέρων ή κατά τη διάρκεια του αγώνα με όλους τους κινδύνους που συνεπαγόταν μια τέτοια διαφωνία. Και αυτοί καμία σχέση είχαν με την αριστερά, είτε στην Κύπρο, είτε στην Ελλάδα.
Ο δημοσιογράφος Χρηστάκης Κατσαμπάς γράφει στον «Φιλελεύθερο» (22/8/1994):
«Προτού αρχίσει ο ένοπλος αγώνας σε συνεδρία του Εθναρχικού Συμβουλίου ο μακαρίτης Κωνσταντίνος Σπυριδάκις, αξιοποιώντας τις ιστορικές του γνώσεις, εξέφρασε διαφωνία προς το μαχητικό αγώνα επικαλούμενος τον τουρκικό κίνδυνο. (…) Ήγειρεν ένσταση για την έναρξη του ένοπλου αγώνα με κύριο επιχείρημα, ότι η Βρετανία θα κατόρθωνε να αφυπνίσει τον τουρκικό παράγοντα, τον οποίον το Εθναρχικό Συμβούλιο δεν είχε κανένα δικαίωμα να παραγνωρίσει ή να υποτιμήσει».
Επίσης στις 4 Απριλίου 1992, ο Χρ. Κατσαμπάς γράφει ότι και ο τότε Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, λίγο μετά την έναρξη του αγώνα έστειλε δύο απεσταλμένους στον Μακάριο που προσπάθησαν να τον πείσουν να βρει τρόπο να σταματήσει τον ένοπλο αγώνα. Ο Αθηναγόρας διαμηνούσε στον Αρχιεπίσκοπο ότι ο αγώνας θα είχε τρία αποτελέσματα:
α) Να εξαλειφθεί ο ελληνισμός στην Τουρκία,
β) Να δημιουργηθούν προβλήματα στην ίδια την Ελλάδα και
γ) η Κύπρος θα καταστρεφόταν.
Πόσο δίκαιο φαίνεται ότι είχε…
Τέλος να σημειωθεί και η αντίθεση του ΑΚΕΛ που τόσο πριν το 1955 όσο και με ανακοίνωση αμέσως μετά τις πρώτες εκρήξεις της 1ης Απριλίου, πρόβαλλε την αντίθεσή του και την εκτίμηση ότι αυτό θα οδηγήσει σε κακά μονοπάτια, θέση που το Κόμμα πλήρωσε με αίμα και με την άδικη και ψεύτικη κατηγορία της προδοσίας του αγώνα.
Τι δεν έλαβαν υπόψη τους οι υπεύθυνοι του αγώνα
Όλο και περισσότεροι σήμερα παραδέχονται ότι ανεξάρτητα από τους ηρωισμούς που επέδειξαν οι αγωνιστές στο πεδίο του ένοπλου αγώνα, από πολιτικής άποψης ήταν λανθασμένη επιλογή μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες.
Έστω και με δεδομένη την άρνηση των Βρετανών να δεχτούν την Ένωση (με το γνωστό “Ουδέποτε”) δεν έγινε σωστή εκτίμηση των γεγονότων ενώ δεν λήφθηκαν υπόψη μια σειρά από παράγοντες.
Ο πρώτος παράγοντας που δεν λήφθηκε καθόλου υπόψη ήταν ο τουρκικός.
Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονταν σε ένα σχετικά καλό επίπεδο μετά το σύμφωνο φιλίας με την Τουρκία (Βενιζέλου - Αττατούρκ) του 1930.
Δεν λήφθηκαν επίσης υπόψη οι τουρκιές προειδοποιήσεις που ξεκίνησαν μετά τα γεγονότα του 1932 ότι η Τουρκία δεν θα δεχόταν ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Ούτε το ότι η Τουρκία είχε αρχίσει επίσημα από το 1954 να εκδηλώνει κάποιες ενδείξεις για το ενδιαφέρον της για την Κύπρο με δηλώσεις του υπουργού της των Εξωτερικών Κιοπρουλού που δήλωνε ότι η Κύπρος «είναι επέκταση της ηπειρωτικής Τουρκίας» για να συνεχίσει ότι η χώρα του θα έπρεπε να στραφεί προς αυτήν λόγω γειτνιάσεως! («Η τουρκική πολιτική στην Κύπρο και οι προσπάθειες για λύση του κυπριακού», έκδοση Γραφείου Τύπου και πληροφοριών, σελ. 3.)
- Ο πρώην Έλληνας υπουργός των εξωτερικών Δημήτρης Μπίτσιος σημειώνει:
«Μέχρι τα μέσα του 1955, από τον προγραμματισμό της πολιτικής μας επί του Κυπριακού απουσίαζε ένας παράγων: ο τουρκικός. Επιστεύετο ότι αφού η Τουρκία, με τη συνθήκη της Λωζάνης είχε παραιτηθεί από κάθε δικαίωμα της πάνω στην Κύπρο, δεν είχε θέση πάνω στη διένεξή μας με την Αγγλία». (Δημήτρη Μπίτσιου «Κρίσιμες ώρες», σελ. 25.)
- Ο Γλαύκος Κληρίδης απαντώντας στο ερώτημα αν είχε γίνει σωστή εκτίμηση των δυνατοτήτων που υπήρχαν συμπληρώνει την εικόνα:
«…πιστεύω ότι υποβαθμίσθη ο κίνδυνος ή δεν ελήφθη υπόψη ο κίνδυνος του τουρκικού παράγοντα και ότι οι Άγγλοι με την πολιτική που είχαν θα ανεμείγνυαν τον τουρκικό παράγοντα και φυσικά και τότε υπερεκτιμήθη ότι μέσω των Ηνωμένων Εθνών θα μπορούσαμε να κερδίσουμε το δικαίωμα της αυτοδιαθέσεως το οποίο δεν κατορθώσαμε να κερδίσουμε». (Γλαύκος Κληρίδης, ΡΙΚ ΕΝΑ 4 Ιανουαρίου 1990).
- Ο Ανδρέας Αζίνας σημειώνειι:
«Η άποψη είναι μια και είναι από τις εγκληματικές παραλείψεις της γενεάς μας. (…) Παραλείψαμε να αντιληφθούμε δια ποίον λόγον οι Τούρκοι της ΠΕΚ απεχώρησαν με εντολή των Άγγλων. Εμάς [σ.σ. εννοεί στην ΠΕΚ] από τα 7 μέλη του ανωτάτου συμβουλίου, οι 2 ήταν Τούρκοι. Και μας είπαν, εμείς φεύγουμε. Και γιατί; Μα εσείς μιλάτε συνέχεια για την Ένωση× εμείς διαφωνούμε. Και πρέπει να ομολογήσουμε εδώ ότι σε κάποιο στάδιο που βγάλαμε ένα ψήφισμα το 1953 σηκώθηκαν οι Τούρκοι και είπαν όχι, εμείς διαφωνούμε, δεν είμαστε υπέρ της Ένωσης αλλά υπέρ της παράτασης της αγγλικής κατοχής. Εκείνο το οποίο θα ήθελα να καταλήξω είναι ότι δεν ελάβαμεν υπόψην το τουρκικό στοιχείο. (Συνέντευξη Α. Αζίνα στο γράφοντα 1η Απριλίου 1998).
- Ο πρόεδρος των Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ Θάσος Σοφοκλέους για το ίδιο ζήτημα λέει:
«Ήταν λάθος ίσως, αλλά θέλαμε να δείξουμε ότι ήταν καθολικά ελληνικό το αίτημα. Μη ξεχνάς ότι τότε τους Τ/κύπριους δεν τους υπολογίζαμε και πολύ. (…)Ναι, κάναμε λάθη, δεν υπάρχει αμφιβολία. Μπορεί να τους αφήσαμε και να τους έπιασε η Αγγλία ύστερα, ενώ μπορούσαμε να μην επιτρέψουμε στους Άγγλους να μπουν τόσο βαθιά στους τ/κύπριους και να τους στρέψουν με αυτό το πάθος εναντίον μας». (Συνέντευξη Θάσου Σοφοκλέους στο γράφοντα, 3 Δεκεμβρίου 1997).
- Ο Βάσος Λυσσαρίδης αναφέρει:
«Πιστεύω ότι ο αγώνας άρχισε με μεγάλο ενθουσιασμό και πατριωτισμό, αλλά χωρίς πολιτικό σχεδιασμό, ιδιαίτερα αναφορικά με τον ρόλο της Τουρκίας και των Τ/κ και την τακτική που θα έπρεπε να ακολουθήσουμε πάνω σε αυτό το θέμα (…) έλειπε ο σχεδιασμός αξιοποίησης των δημιουργημένων ευκαιριών». (Εφ. «Ο Αγών», 5 Μαΐου 1996).
«Εγώ πιστεύω ότι ο αγώνας της ΕΟΚΑ άρχισε λανθασμένα. Άρχισε χωρίς να γίνει μια μελέτη αυτών που ονομάζω «εμπλεκόμενα συμφέροντα», για το ποιος θα ήταν ο ρόλος της Τουρκίας και της Ελλάδας, τι θα έκανε η Αγγλία, πού στεκόταν η Αμερική. Και ενώ προσπαθούσα να τους τα πω αυτά τα πράγματα, ο Γρίβας τα θεωρούσε φληναφήματα. Από την άλλη ο Μακάριος δεν ήταν τότε αυτός ο έμπειρος που ξέραμε, ήταν ένας αγνός πατριώτης, φρέσκος, χωρίς πολιτική διαπαιδαγώγηση. Άρα δεν έβλεπαν την ανάγκη να γίνει μια μελέτη π.χ. για το πώς θα αντιδρούσαμε αν η Τουρκία χρησιμοποιήσει τον τουρκοκυπριακό παράγοντα». («Περιοδικό», 20 Ιανουαρίου 1995).
* * *
Όλα αυτά λέχθηκαν εκ των υστέρων. Όμως όπως ήδη σημειώσαμε, κάποιοι τα έλεγαν εκ των προτέρων.
Το τι ακολούθησε στη συνέχεια είναι γνωστό.
Οι Βρετανοί εφαρμόζοντας το «Διαίρει και Βασίλευε» αξιοποίησαν στο έπακρο τον τουρκικό παράγοντα βάζοντας στο παιχνίδι την Τουρκία 4 μήνες μετά.
Στελέχωσαν το αστυνομικό σώμα με τ/κύπριου επικουρικούς που τους έστελλαν να καταστέλλουν διαδηλώσεις και να λαμβάνουν μέρος σε επιχειρήσεις σύλληψης αγωνιστών με αποτέλεσμα να ανάψει το μίσος μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου.
Παράλληλα αρχίζουν να ιδρύονται οι τ/κυπριακές εθνικιστικές οργανώσεις Βολκάν και ΤΜΤ με τη γνωστή σε όλους δράση τους αλλά και τα αποτελέσματα που έφεραν.
Τελικά μέσα από τα λάθη η Κύπρος οδηγήθηκε από την ένωση στην ανεξαρτησία.
Μια ανεξαρτησία που οι διάδοχες καταστάσεις της ΕΟΚΑ και της ΤΜΤ δεν την άφησαν να λειτουργήσει.
Αμφότερες οι πλευρές θεώρησαν την ανεξαρτησία ως σταθμό για την ευόδωση των στόχων τους, οι μεν της ένωσης και οι δε της διχοτόμησης.
Τα αποτελέσματα είναι σήμερα μπροστά μας και δεν χρίζουν ιδιαίτερης ανάλυσης.
43 σχόλια:
http://www.youtube.com/watch?v=7Oqe14MojEM
Άψογο!
Ακόμα μια σοβαρή και τεκμηριωμένη ανάλυση.
Προσωπικά Μιχάλη σέβομαι τον αγώνα της ΕΟΚΑ και αντιλαμβάνομαι ότι κι εσύ τον σέβεσαι.
Μέχρι πριν μερικά χρόνια θεωρούσα ότι κάθε κριτική προς την ΕΟΚΑ ήταν εκ του πονηρού και ότι είχε στόχο να την πλήξει.
Σιγά σιγά όμως κατάλαβα ότι υπάρχει κι αυτό το στοιχείο που εισάγεις στην ανάλυση σου. Άλλο η ανάλυση σε πολιτικό επίπεδο και άλλο η ανάλυση στο ηρωικό επίπεδο.
Είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Προσωπικά δεν είμαι αριστερός και δεν ασπάζομαι όσα λέει η αριστερά για την ΕΟΚΑ.
Δεν δέχομαι επί παραδείγματι ότι η ΕΟΚΑ δολοφόνησε αριστερούς. Ή για να μην είμαι απόλυτος, το συζητώ.
Όμως οφείλω να παραδεχθώ ότι η σημερινή ανάλυση με προβλημάτισε ακόμα περισσότερο.
Αυτά δεν μπορούμε να τα βρούμε κάπου συγκεντρωμένα;
stelios
καλή ανάρτηση.
να προσθέσω ότι επι του θέματος αρκετά καλή είναι και η τελετυαία έκδοση του χρόνικου από τον πολίτη.
@ Κ.Γ.
Ασφαλώς και σέβομαι τον αγώνα της ΕΟΚΑ, όπως και κάθε αγώνα.
Όμως άλλο αυτό και άλλο η κριτική η οποία όπως είπα από την αρχή, έχει να κάνει με την πολιτική απόφαση και την εκτέλεση της.
Θεωρώ αγαπητέ μου ότι μόνο όσοι είναι προκατειλημμένοι εκλαμβάνουν την όποια κριτική ως πολεμική.
Σέβομαι την άποψη σου αναφορικά με την ΕΟΚΑ και την Αριστερά αλλά διαφωνώ. Υπάρχουν σωρεία στοιχείων που αποδεικνύουν ότι ο Γρίβας και ένας σκληρός πυρήνας είχαν κι αυτό τον στόχο. Και εφιστώ την προσοχή στο ότι δεν χρεώνω στην ΕΟΚΑ τα όποια εγκλήματα.
Αναφορικά με το ερώτημα σου, ελπίζω ότι σύντομα θα είμαι σε θέση να εκδόσω όλα αυτά (και άλλα πολλά) σε βιβλίο.
Έχω μαζέψει αρκετό υλικό, χρήσιμο από κάθε άποψη.
@ stelios
Μόλις διάβασα το σχόλιο σου θυμήθηκα ότι την περασμένη Κυριακή δεν πήρα το Χρονικό.
Ευτυχώς μου το είχαν φυλάξει στο σταθμό. Θα το πάρω αύριο.
Φοίβο σε ευχαριστώ πολύ.
Εύχομαι και σε σένα το ίδιο. Να είσαι καλά.
Τα ιστορικά στοιχεία που εβάλατε δεν μπορούν να αμφισβητηθούν και χαίρομαι που εμπλούτισα τις γνώσεις μου μέσα από το άρθρο.
Αλλά η ερμηνεία της ιστορίας εν κάτι εντελώς διαφορετικό.
Γράφετε: "Ο Αθηναγόρας διαμηνούσε στον Αρχιεπίσκοπο ότι ο αγώνας θα είχε τρία αποτελέσματα:
α) Να εξαλειφθεί ο ελληνισμός στην Τουρκία,
β) Να δημιουργηθούν προβλήματα στην ίδια την Ελλάδα και
γ) η Κύπρος θα καταστρεφόταν.
Πόσο δίκαιο φαίνεται ότι είχε… "
Όταν συμφωνείτε με τον Αθηναγόρα σημαίνει ότι θεωρείτε ότι ο αγώνας της ΕΟΚΑ έφερε αυτά τα αποτελέσματα (α, β, γ,) Αγνοείτε όμως βασικές αρχές της ερμηνείας της ιστορίας ότι κανένα ιστορικό γεγονός μεμονωμένα (εγώ το λέω δράση) δεν φέρνει ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ αποτέλεσμα (αντίδραση).
Αυτό για μένα δεν σημαίνει ότι ο αγώνας της ΕΟΚΑ έφερε ή όχι την καταστροφή. Σημαίνει ότι ένα ιστορικό γεγονός όπως ο αγώνας της ΕΟΚΑ συνέβαλε στην καταστροφή χωρίς να μπορούμε να ξέρουμε αν θα φτάναμε στην καταστροφή αν δεν υπήρχαν τα υπόλοιπα ιστορικά γεγονότα, όπως λ.χ η μεταβλητή χρόνος. Αυτές οι μεταβλητές είτε τις παραγνωρίσατε είτε δεν τις θεωρήσατε αρκετά σημαντικές και δεν τις συμπεριλάβατε στο άρθρο σας.
Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είχατε σκοπό να γράψετε διδακτορική διατριβή, τα αυθαίρετα συμπεράσματα όμως δεν δικαιολογούνται. Και επαναλαμβάνω τα συμπεράσματα σας είναι αυθαίρετα γιατί η μεθοδολογία σας είναι ελλιπής.
Με κάθε εκτίμηση
Γιώργος
Αγαπητέ Γιώργο
Σίγουρα μέσα από ένα άρθρο δεν μπορεί να γίνει ανάλυση των όσων συνέβησαν.
Για να μην το κουράζω το πράγμα η άποψη μου είναι ότι ο συγκεκριμένος αγώνας αποτέλεσε την αρχή για μια σειρά από γεγονότα τα οποία – αλυσιδωτά – οδήγησαν στα τρία σημεία που αναφέρει ο Αθηναγόρας.
Επομένως, έχω την γνώμη, δεν αγνοώ καμία βασική αρχή.
Και όντας άνθρωπος που ασπάζεται τη διαλεκτική, δεν είναι δυνατόν να αγνοώ ή να παραγνωρίζω ότι ένα μεμονωμένο ιστορικό γεγονός δεν φέρνει τελικό αποτέλεσμα.
Και ασφαλώς όταν λέω ότι είχε δίκαιο ο Αθηναγόρας, εννοώ ότι μέσα από διάφορα στάδια αρχής γενομένης από την 1η Απριλίου 1955 φτάσαμε στο 1974.
Επιπλέον γνωρίζω ότι στην ιστορία δεν υπάρχουν αν. Συνεπώς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν κάποια άλλη επιλογή θα οδηγούσε κάπου αλλού.
Επομένως αγαπητέ μου φίλε δεν αποδέχομαι ότι έβγαλα αυθαίρετα συμπεράσματα.
Ανταποδίδω την εκτίμηση
Ωραία η ανάρτηση σου Μιχάλη. Αν μη τι άλλο δημιουργεί έναν προβληματισμό. Αυτό πάντοτε είναι καλό...
Επι της ουσίας, οι προβληματισμοί που θέτεις στο κείμενο σου προσωπικά με εκφράζουν εδώ και μερικά χρόνια. Εύχομαι μόνο να έρθει κάποτε μια μέρα που θα μπορέσει να ανοίξει μια ώριμη συζήτηση σχετικά με τον αγώνα. Φτάνει ο κόσμος αντιληφθεί οτι δεν στοχοποιούνται οι Ήρωες που θυσιάστηκαν για τα ιδανικά του αγώνα.
Steliε,
Στο κείμενο του “ΧΡΟΝΙΚΟΥ”, που αναφέρεις, ο συγγραφέας του Ευάνθης Χατζηβασιλείου, καταλήγει ότι λίγο πολύ ο ένοπλος αγώνας ήταν μια αναγκαιότητα, κάτι που έρχεται σε αντίφαση με κάποιες άλλες τοποθετήσεις του όπως στο βιβλίο του “Στρατηγικές του Κυπριακού – Η δεκαετία του 1950” (Εκδόσεις Πατάκη 2005), στο Κεφάλαιο V, “Στρατηγικές της Επανάστασης , 1951 - 1958”. Υποθέτω ότι τα όσα περιλαμβάνονται στο “ΧΡΟΝΙΚΟ” [του “Πολίτη”], αποτελούν μια περίληψη του σχετικού κεφαλαίου του βιβλίου του. Εκεί επισημαίνει ότι “... στη λειτουργία του ένοπλου αγώνα ως μοχλού πίεσης μπορούν ταυτόχρονα να εντοπιστούν μια αδυναμία του και το όριο της χρησιμότητας του ...”, τα οποία φυσικά και αναλύει με κριτικό πνεύμα για την ΕΟΚΑ! Αδυναμία εννοεί την παραγνώριση ή/και υποτίμηση των αντιδράσεων του τουρκοκυπριακού παράγοντα.
Ήβρες την ευκαιρία πάλε να ξεράσεις όξος τζιαι χολή για την ΕΟΚΑ;
Εσού ο σοφός έφκαλες το συμπέρασμα ότι δεν λοαρκάσαν τους τούρκους;
Ήσουν τζιαμέ τζιαι είδες τους ρε καρακιόζι;
Κρίμας που δεν σας εκαθαρίσαν ούλλους τότε.
Ανώνυμε [4/01/2010 8:32 μμ],
Πρόσεχε τι λες και τι γράφεις γιατί θα ΣΕ παρεξηγήσουν [ακόμα και οι ομοϊδεάτες ΣΟΥ από το εθνικισταριό] ...
Δεν γράφουμε «καρακιόζις», αλλά «καραγκιόζης» και η λέξη είναι [φευ!] τούρκικη – σύνθετη από τες λέξεις kara [μαύρος] και göz [μάτι]!!!
Ανώνυμε 0832
Εσύ δεν χρειάζεσαι όξος και χολήν. Έσιεις την γιώρκιν που τζιαιρόν.
@ Μιχάλης
Επιστρέφω για να δηλώσω ότι τείνω να αναθεωρήσω τη θέση μου για το θέμα των δολοφονιών αριστερών.
Πρόσεξα παλαιότερη ανάρτηση σου για το θέμα και είδα ότι παραθέτεις και πάλι ντοκουμέντα.
Αυτό με ωθεί να ψάξω περισσότερο το θέμα.
Και πάλι σε ευχαριστώ.
Θα αναμένω και το βιβλίο σου που μάλλον θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Ρε Anef_Oriwn τζιαι ανώνυμε
ξέρουμε το ότι ήσαστε τούρτσοι, δεν εν ανάγκη να μας το δείχνετε.
Ξέρετε ινταλος λαλούσιν τζιαι το αππηημαν που εν να σας καμουν τα αδερκια σας;
κορποσκυλλα
@ Αντρικκος
Νομίζω αγαπητέ μου φίλε ότι ο κόσμος είναι πλέον ώριμος για τέτοιες συζητήσεις. Θα έλεγα μάλιστα ότι τις επιζητεί.
Απρόθυμοι παρουσιάζονται μόνο εκείνοι που θέλουν να ζουν μέσα σε μύθους και συναισθηματικά ωραίες εικόνες και ιστοριούλες.
Εκείνοι που επιδιώκουν την αυτοδικαίωση καθώς και κάποια κόμματα και παράγοντες που βολεύονται μέσα σε αυτές τις συνθήκες.
Με τον ανώνυμο και τις ύβρεις του δεν θα ασχοληθώ. Τον αφήνω στην κρίση όλων.
Καλή Ανάσταση και κάθε ευτυχία Μιχάλη Μιχαήλ!
Μα ποιου εύχεσαι ρε ανώνυμε;
Τούτος εν κτηνό, εν τζε καταλάβει που θρησκεία.
Εν το εκατάλαβες ότι εν άθεος τζαι τούρκος; Τούτος γιε μου πιστεβκει στο κοράνη.
Κύριε Μιχαήλ σας χαιρετώ και σας εύχομαι χρόνια πολλά.
«Ανακάλυψα» μόλις προ ημερών τον ιστοχώρο σας και πρέπει να πω ότι τα όσα γράφετε είναι αρκούντως διαφωτιστικά για εμάς εδώ στην Ελλάδα που (ντρέπομαι που το λέω) δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι γίνεται στη μεγαλόνησο.
Οφείλω να ομολογήσω ότι μερικές φορές παθαίνω σοκ απ’ όσα διαβάζω διότι είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά (έστω τα λίγα) που μάθαμε εμείς εδώ ή που νομίζουμε ότι ξέρουμε για την Κύπρο.
Ομολογώ ότι τα γραπτά σας συνοδεύονται πάντοτε από την αναγκαία τεκμηρίωση που δύσκολα θα πείσει κάποιον ότι δεν λέτε την αλήθεια.
Εντύπωση μου προκαλεί και ο απόλυτος ορθολογισμός στη σκέψη σας.
Ήδη τη σελίδα σας την έχω δώσει και σε άλλους φίλους και γνωστούς εδώ στην Ελλάδα οι οποίοι επίσης έδειξαν ενδιαφέρον για τα όσα γράφετε και εκτίμησαν τη σοβαρότητα των γραφομένων σας.
Προσπαθούμε να παρακολουθούμε τα όσα γίνονται στο νησί με τις συνομιλίες και δεν σας κρύβω ότι είχαμε μια εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτήν που εσείς παρουσιάζετε.
Διαβάζοντας όλα αυτά που γράφετε, προσωπικά άρχισα να σχηματίζω μια άλλη άποψη για το τι γίνεται εκεί.
Θα σας διαβάζουμε λοιπόν και οπωσδήποτε θα συζητούμε μεταξύ μας τις εξελίξεις στο νησί.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας ρωτήσω κατά πόσον θα μπορούσαμε να έχουμε επικοινωνία είτε μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είτε με άλλο τρόπο.
Διάβασα ότι έχετε δεσμούς με τον Πύργο Ηλείας. Αν κάποτε έρθετε στην Πελοπόννησο ελπίζω να βρεθούμε. Κοντά είμαστε, εγώ κατοικώ λίγο έξω από την Πάτρα.
Εύχομαι και πάλι ότι καλύτερο.
Σπυρίδωνας
Μιχάλη Μιχαήλ πυργιώτης είσαι;;;;;;
Ανώνυμος 4/02/2010 9:15 μμ
Εύχομαι καλό Πάσχα σε όλους και σε σένα.
Ανώνυμος 4/03/2010 8:45 πμ
Πέρα βρέσιει στην Καραμανιά σιονίζει…
@ Σπυρίδωνας
Αγαπητέ μου φίλε,
Δεν έχω παρά να εκφράσω την χαρά μου για όσα γράφεις.
Πιστεύω ότι όσος θόρυβος και να γίνεται για ένα θέμα, στο τέλος επικρατούν οι φωνές της λογικής.
Κάποτε βέβαια είναι αργά…
Ασφαλώς και μπορείς να επικοινωνείς με όποιον τρόπο επιθυμείς.
Υπάρχει ένα ενδεχόμενο να βρεθώ στον Πύργο μέσα στον Ιούνιο. Αν τα καταφέρω δεν θα είναι άσχημο να συναντηθούμε.
Να είσαι καλά κι εσύ και οι φίλοι σου.
Ανώνυμος 4/03/2010 11:19 πμ
Όχι δεν είμαι πυργιώτης.
Μιχάλη για σου συγχαρητήρια και καλή ανάσταση και από μένα.
Είσαι πάντα τεκμειριωμένος. Αλλά είσαι και τυχερός γιατί οι άλλοι έχουν πολύ λίγο μυαλό και δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τα λάθη τους. Τα φοβούνται.
Εχεις απόλυτο δίκιο και αποδεικνυεις ότι στην ιστοριογραφία του ένοπλου αγώνα επικαούν τασεις ολοκληρωτισμού. Ερωτήσεις όπως: μήπως κάναμε κάτι λάθος από την αρχή; δεν επιτρέπονται. Και αυτό το υποστηρίζουν μάλιστα "σοβαροί" ιστορικοί!
Τι να πει κάποιος πραγματικά και ποια ερωτήματα να πρωτοαπαντήσει; Πως μικρά αμούστακα παιδιά έγιναν σε μια νύκτα αδίστακτοι πολεμιστές; Ποια ηταν η πολιτική διορατικότητα των ηγετών τους; (Γιατι δεν αξιοποιήθηκαν οι 20 χιλ. κύπριοι βετεράνοι του πολέμου;) Πότε γίνοναν τα πολεμικά κτυπήματα και με ποιο αντίκτυπο; Και το τέλος πόσο πετυχημένος ήταν ο ένοπλος αγώνας όταν στις 16 Αυγούστου 1960 οι τουρκικές και τ/κ εφημερίδες πανηγύριζαν ότι "επιτέλους ήρθαν ξανά τα μεχμετζικ" εννοώντας την τουρδικ; (βλ. kibris)
Τελικά ίσως δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Τουλάχιστο ας τα αναγνωρίσουμε μια φορά.
καλό πάχα
@ Ζήνων
Δεν είναι θέμα λίγου μυαλού φίλε μου.
Κατά την άποψη υπάρχουν δύο πτυχές αντιμετώπισης του ζητήματος. Η ορθολογιστική και η συναισθηματική.
Οι πλείστοι το αντιμετωπίζουν με συναισθηματισμό αλλά είναι και ένας άλλος παράγοντας. Ας μη ξεχνούμε ότι πάνω σε αυτή την ιστορική περίοδο χτίστηκε αργότερα ένα ολόκληρο κράτος. Το κράτος αυτό βασίστηκε στην κυριαρχία παραγόντων που είχαν βασικό ρόλο στον αγώνα.
Και αυτοί φρόντισαν να περιχαρακώσουν τις θέσεις και τις απόψεις τους ώστε να μην είναι αμφισβητήσιμες.
Γι αυτό και υπάρχει η γνωστή αντίδραση απέναντι στην παραμικρή κριτική.
Από την άλλη όμως δεν υπάρχουν επαρκείς απαντήσεις ακόμα και στην ελάχιστη κριτική.
Θα θυμίσω το βιβλίο του Μ. Δρουσιώτη «ΕΟΚΑ η σκοτεινή όψη» που (άσχετα αν σε επιμέρους θέματα έχω τις επιφυλάξεις ή τις διαφωνίες μου) αποτέλεσε την πρώτη συγκροτημένη κριτική αντιμετώπιση του ζητήματος.
Και αν και οι αγωνιστές υποσχέθηκαν ότι θα απαντούσαν σελίδα προς σελίδα, πέρασε σχεδόν μια δεκαετία και ακόμα δεν απάντησαν ούτε λέξη, πέρα από κάποιους χαρακτηρισμούς.
Τα ερωτήματα που θέτεις αποτελούν από μόνα τους ολόκληρα θέματα συζήτησης.
Το μόνο σίγουρο φίλε Ζήνων είναι ότι δυστυχώς δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
Αντί να τα μελετήσουμε τα ωραιοποιούμε και τα ηρωοποιούμε αποφεύγοντας την ουσία.
Δυστυχώς.
Καλό Πάσχα.
Είναι αλήθεια ότι ο Κουλίας έστελλε μηνύματα για το Πάσχα που έγραφαν «Έλληνες γρηγορείτε»;
Μη του μιλάς για Κουλία γιατί είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης του Μιχαήλ!
Προς δύο τελευταίους ανώνυμους
Ναι είναι αλήθεια. Μου το έστειλε κι εμένα. Κάθε μεγάλη γιορτή παίρνω μήνυμα του.
Δεν έχω τίποτε με τον άνθρωπο. Γνωριζόμαστε και προσωπικά. Απλώς διαφωνούμε στο πολιτικό πρόβλημα.
Αυτό για όσους βλέπουν τα πάντα σαν προσωπική σύγκρουση.
ότι και να λένε κάποιοι "κύριοι", ο Ζαχαρίας Κουλίας είναι ένας πολιτικός γίγαντας και ένα πολύτιμο κεφάλαιο για τη κύπρο μας! Για το λόγο αυτό ο Μιχαήλ δυσκολεύεται να κοιμηθεί το βράδυ.
Ε τότε γιατί δεν φεύγει από το ΔΗΚΟ; Δυό φορές έβαλε την ουρά στα σκέλια. Ιδού η Ρόδος.
Ε οχι και γιγαντας ο Κουλίας!
Ε΄γω τον ξέρω σαν ένα δικηγόρο με αρκετή πελατεία και σαν επιχειρηματίας είναι λίγο αεριτζιής αλλά έχει καλά λεφτά. Κατα τα άλλα είναι φωνακλάς και θέλει να γίνεται το δικό του αλλά τίποτε περιεχόμενο πέρα από αυτό.
Τέτοιος γίγαντας είναι και ο σουβλιτζής της γειτονιάς μας όχι πολύ μακρυά από εκεί που μένει ο κουλίας...
Μα γιατί εν ασχολείστε με κανένα πλάσμα της προκοπής τζαι ασχολείστε με τον Κουλία;
Πάντως εν κρίμα έτσι ωραίο θέμα που έβαλε ο Μιχάλης τζαι ασχολείστε με τον Κουλία.
Πάντως ρε Μιχάλη απορώ για κάτι.
Οι παρέες σου του Χριστόφιας Γουοτς θωρούν σε όνειρο.
Εν ασχολείσαι μαζίν τους τζια τζιείνοι κάθε μέρα μάχουνται μαζί σου.
Έκαμες τους τζιαι παραμιλούν χα χα χα
(Είμαι ο προηγουμενος ανώνυμος).
Είστε για γέλια: διαβάζετε το όνομα Κουλίας και ιδρώνετε! Έτσι Ζαχαρία συνέχισε να λες αλήθειες και να τους κάνεις να ανησυχούν!
Αγαπητοί ανώνυμοι.
Υπάρχει συγκεκριμένο θέμα στην ανάρτηση.
Παρά να σπαταλάτε χρόνο για να γράφετε για κάτι άσχετο δεν θα ήταν καλύτερα να γράψετε κανένα σχόλιο για το θέμα της ανάρτησης;
ego to mono pou tha ithela na prostheso ine oti i kritiki diathesi prepi na iparxi gia ola ta istorika gegonata ke ola ta istorika prosopa.
pote epitelous tha doume me kritiki diathesi to rolo tou makariou?
giati ine o anthropos pou extise ena karavi (vlepe kipros), itan o kapetanios tou ke to odigise stin katastrofi (1974) ostoso gia tin politiki mas igesia ine to fotino paradigma!!!
panta gia ta lathi tou, ta opia tis perisoteres fores anaferonte aorista, iparxoun dikeologies. akoma ke esi mixali gia tin epilogi tou griva les oti anaggastike!
merika erotimata.
pios efere ton griva?
san politikos igetis den apodextike tin morfi tou agona me ta apotelesmata tou?
pios ipegrapse tis simfonies zirixis londinou?
pios itan aftos pou pote den pistepse se aftes ke me tis energies tou (anatheorisi tou sintagmatos) ekamen ti kipro pou thkio xorka xorkates?
pios ine aftos pou afine tis enoples simmories (azina, sampson, lissaridi ke poson allon) na alonizoun tin xora ke na eformozoun tous dikous tous nomous? (se ola ta krati tou kosmou afto to fenomeno onomazete PARAKRATOS. emis to apotheonoume ke to exoume akoma ke simera san paradigma agonistikotitas!)
mipos den gnorize gia ton rolo tou giorkatji?
mipos den gnorize gia ti diavrosi tis astinomias?
mipos den gnorize tin iparksi tis EOKA B ke poioi tin apotelousan?
mipos den gnorize oti sxediazotan praksikopima ke pia tha itan ta apotelesmata tou gia tin kipro?
ke meta apo ola afta pios ine aftos pou edosen ton perifimo klado eleas me apotelesma oloi aftoi pou paradosan tin misi kipro stin tourkia na minoun atimoritoi?
gia na kliso. oso fteei o grivas me ta pathoi tou ke tin aniparksia politikis skepsis, toso ftei ke o makarios. i eoka ke i morfi tis den itan apotelesma monon tis drasis tou griva alla ke tis anextikotitas tou makariou.
tora pos o grivas xaraxtirizete (apolita dikea kata tin apopsi mou) o olotiras tis kiprou ke o makarios o spoudeoteros igetis tis kiprou ilikrina oute o goebbels pou itan ipefthinos gia tin propaganda ton nazi den tha mporouse na apantisi se aftin tin erotisi.
ta grafo afta se sena mixali, giati me kathe sou arthro dixnis tin diathesi mesa apo tin methodo tis dialextikis pou ke go aspazome, na vlepis psixrema ke kritika ta gegonota. an exis tin diathesi min mou apantisis edo, alla tha extimousa enan allon arthro gia to rolo tou makariou sti poria tis istorias tis kiprou.
efxaristo ke signomi an se kourasa me ta greeknglish i an ksefiga apo to thema.
Αγαπητέ μου φίλε πιστεύω ότι σε καμιά περίπτωση δεν χαρίστηκα στο Μακάριο.
Ήδη στο υπό ανάρτηση κείμενο μου δίνονται απαντήσεις σε μερικά από τα ερωτήματα που θέτεις και εμπίπτουν στη συγκεκριμένη περίοδο με την οποία ασχολείται το κείμενο.
Είναι αδιανόητο ο άνθρωπος ο οποίος συνέλαβε την ιδέα του ένοπλου αγώνα, που επέλεξε τον αρχηγό του αγώνα, να είναι άμοιρος ευθυνών.
Και όταν αναφέρομαι στα λάθη και τις (πολιτικές) παραλείψεις εκείνου του αγώνα, σίγουρα η ευθύνη πρώτιστα πέφτει σε εκείνον που ήταν ο πολιτικός αρχηγός, που χρηματοδοτούσε και στήριζε την ΕΟΚΑ.
Και βεβαίως εκείνος που δεν κατάφερε να αξιοποιήσει την ένοπλη δράση και να οδηγήσει μακριά από τον στόχο που τέθηκε, ασφαλώς είναι ο Μακάριος.
Και όταν λέω ότι τον βαραίνει και η συγκεκριμένη ευθύνη δεν εννοώ ότι ο αγώνας πέτυχε αλλά δεν κατάφερε να τον αξιοποιήσει. Εννοώ ότι δεν υπολόγισε πού θα οδηγούσε ο αγώνας και στο τέλος ότι θα αναγκαζόταν να καταλήξει αλλού.
Ωστόσο, ενώ οι ευθύνες είναι εκεί, δεν μπορεί να τίθεται στην ίδια μοίρα με τον Γρίβα. Φέρει οπωσδήποτε ευθύνη για το ότι τον επέλεξε. Δεν ευθύνεται όμως π.χ. για τις δολοφονίες των αριστερών που παρόλο που ήταν (τότε) σφοδρός αντικομμουνιστής δεν ενέκρινε τις δολοφονίες και την αντιπαράθεση (αυτού του είδους) με την αριστερά.
Και βεβαίως έχει τις δικές του ευθύνες για το διαχωρισμό του κόσμου της ΕΟΚΑ σε μακαριακούς και γριβικούς που οδήγησε σε μια αντιπαράθεση τα αποτελέσματα (με ευθύνη και των δύο) οδήγησαν στο να πληρώσει τα σπασμένα ένας ολόκληρος λαός.
Οι ευθύνες του Μακαρίου από το 60 και μετά είναι ένα άλλο, μεγάλο κεφάλαιο για το οποίο σε κάποια στιγμή θα κάνω αναφορά. Διότι έχεις δίκαιο σε μεγάλο βαθμό για όσα αναφέρεις.
se kamia periptosi den thelo na eksisoso enan egklimatia me enan anthropo pou vrethike sto timoni tis xoras gia tosa xronia (apologoume alla prosopika den mporo na ton onomaso politiko) kato apo tis xiroteres sinthikes. den eksisononte egklimata me polita lathi ke paralipsis.
den ksero an fkeni etsi simperasma pou to proigoumeno mou post alla to ksekatharizo.
emenan tjinon pou me enoxli ine i diastasi pou piren i morfi tou makariou. en exo kati prosopiko me ton anthropo (eksallou pethanen prin gennitho) alla den mpori pleon na sinexizete na domite i kinonia mas se mithous. mia zoi, sinthimata tje zito.
o monos tropos na pame mprosta ine na mpoun ta pramata sti pragmatiki tous diastasi. oxi pos sozete tipote pleon (pale prosopiki mou apopsi ke ennoontas ti lisi tou kipriakou giati en ta idia miala pou kouliantirizoumen) alla toulaxiston oi genies pou erkounte na katalavoun giati ekatantisamen etsi.
elpizo na aggiksis to thema kapia stigmi.
ise pou ise stamparismenos, ennia pou s' epiasen! etsi gia na to kamoumen tje lion xazin giati allos pos en palefkete.
Οι απόψεις μας επί της ουσίας δεν διίστανται.
Δυστυχώς σε αυτό τον τόπο είμαστε στο 2010 και μας κυβερνούν ακόμα οι νεκροί ή ασκούν ακόμα μεγάλη επιρροή.
Η δημιουργία μύθων ήταν χαρακτηριστικό εκείνων των εποχών, η ηρωοποίηση ηγετών και προσωπικοτήτων, η προσωπολατρία, ο εξωραϊσμός καταστάσεων κλπ.
Το κακό είναι ότι αυτά εξακολουθούν να ισχύουν στον Α ή Β βαθμό μέχρι σήμερα και συμφωνώ μαζί σου ότι κάπου πρέπει να σταματήσουν όλα αυτά.
Ήδη κάτι άρχισε να γίνεται αλλά από τη στιγμή που όλα αυτά τίθενται πάνω σε συναισθηματική βάση και όχι σε πρακτική, τότε είναι σαν να μην κάνουμε τίποτε.
Η δική μου η προσπάθεια σε αυτό αποσκοπεί, να καταγραφούν τα πράγματα όπως έχουν χωρίς φτιασιδώματα και ωραιοποιήσεις ή δαιμονοποιήσεις.
Γι αυτό προσπαθώ πάντα να τεκμηριώνω τα όσα λέω.
Έχεις δίκαιο, «ο βρεμένος δεν φοάται τα νερά».
Επομένως δεν φοβάμαι κανένα και πράττω όπως νιώθω, έστω και αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους.
Η απόφαση του Μακαρίου να ξεκινήσει ένοπλο αγώνα για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, σε μια εποχή που η Ελλάδα ήταν κουτσή και ανήμπορη (και πότε δεν ήταν?), είχε ως αποτέλεσμα την τρίτη μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνισμού από καταβολής κόσμου.
Η πρώτη μεγαλύτερη καταστροφή ήταν η επιβολή στους Έλληνες της ιουδαϊκής αίρεσης του χριστιανισμού ως της καινούργιας θρησκείας-κοσμοθεωρίας-κοσμοαντίληψης-τρόπου ζωής των. Απ'εκεί και πέρα τους είχαν μείνει μόνο τα πατρογωνικά εδάφη και η γλώσσα.
Η δεύτερη μεγαλύτερη καταστροφή, ήταν η απώλεια των εδαφών στη Μικρασία το 1922 σε μια εποχή που οι Έλληνες άρχισαν να νιώθουν περίπουν αφέντες σε μεγάλες περιοχές της.
Η τρίτη στη σειρά μεγαλύτερη καταστροφή ήταν η απώλεια των εδαφών και των εστιών στην Κωνσταντινούπολη, ως αποτέλεσμα της απόφασης Μακαρίου να ξεκινήσει ένοπλο αγώνα για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα!
Βεβαίως δεν παραγνωρίζω άλλες καταστροφές του Ελληνικού γένους. Εκείνες οι καταστροφές όμως ήταν προσωρινές. Τίποτε το τόσο μεγάλο δεν είχε χαθεί οριστικά όπως σε αυτές τις τρείς.
χαιρετιζω και εγω με τη σειρα μου τον συντροφο Μιχαλη Μιχαηλ, και του δηλωνω οτι ειμαστε μαζι του! συνεχισε τον αγωνα σου, οπως μπορεις, και θα δικαιωθουμε!
Δημοσίευση σχολίου