Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Τα συμπεράσματα του Συμβουλίου Υπουργών

Διαβάζω δεξιά και αριστερά, σε εφημερίδες και ιστολόγια αναλύσεις και συμπεράσματα αναφορικά με το αποτέλεσμα της Συνόδου του Συμβουλίου Υπουργών σχετικά με την Κύπρο. Ασφαλώς είναι και οι δηλώσεις των πολιτικών μας.

Κάποιοι μιλούν για ήττα.
Άλλοι ότι χάσαμε την αξιοπιστία μας.
Μερικοί λένε ότι δεν πετύχαμε τίποτε αφού ακόμα και τα 6 κεφάλαια που ανακοίνωσε ότι θα παγώσει η Κύπρος, τα τέσσερα είναι ήδη μπλοκαρισμένα από άλλες χώρες μέλη.

Ειλικρινά, τόση ηττοπάθεια δεν έχω ξαναδεί. Και ειδικά αυτούς που το θέλουν να πρωτοστατούν (δήθεν) και να υπερτερούν σε πατριωτισμό.
Προσωπικά ούτε θα πανηγυρίσω ούτε θα πω ότι όλα είναι μαύρα.




Είχαμε μπροστά μας κάποιες πραγματικότητες (και κυρίως το αρνητικό κλίμα σε ότι αφορά τις κυρώσεις) και όπως έγραψα και στην προηγούμενη ανάρτηση
«εναντίον των κυρώσεων τάσσονται ακόμα και η Γαλλία και η Αυστρία στις οποίες μέχρι πρότινος κάποιοι εδώ στην Κύπρο επένδυαν στις αντιρρήσεις τους στην ένταξη της Τουρκίας

Είχα επίσης επισημάνει ότι η Κύπρος είχε δύο επιλογές εκ των οποίων η μία ήταν η αποδοχή τροποποιημένου κειμένου που θα υπάρχουν πιο αυστηρές διατυπώσεις για την Τουρκία. Τελικά αυτό έγινε.

Θεωρώ ότι είναι αρνητικό το ότι δεν έχουν επιβληθεί κυρώσεις.

Από την άλλη όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι στο κείμενο Συμπερασμάτων που εκδόθηκαν γίνεται σαφής αναφορά στη διασύνδεση του κυπριακού με την συνέχιση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.

Κάτι που δεν υπήρχε στα προηγούμενα συμπεράσματα του 2006.

Δεν θα πρέπει επίσης να μας διαφεύγει και το γεγονός ότι στα φετινά συμπεράσματα υπάρχει αναβάθμιση και εξίσωση της αντιδήλωσης του Σεπτεμβρίου του 2005 με το Πρόσθετο Πρωτόκολλο.
Καλείται μάλιστα η Επιτροπή να ετοιμάσει έκθεση τον Οκτώβριο του 2010 για την υλοποίηση ή μη των τουρκικών υποχρεώσεων όπως καταγράφονται στην αντιδήλωση. Σε αυτά περιλαμβάνεται η υποχρέωση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τη Κυπριακή Δημοκρατία καθώς και η άρση των βέτο της για την ένταξη της Κύπρου σε μία σειρά διεθνείς οργανισμούς.

Πέραν τούτου, με τη μονομερή δήλωση της Κύπρου, παγώνουν 6 συνολικά κεφάλαια για την Τουρκία. Στην ουσία η πορεία της είναι εν πολλοίς εξαρτώμενη από την Κύπρο.

Κάποιοι «αναλυτές» βιάστηκαν να αναφέρουν ότι στην ουσία έχουμε εξαγγείλει το πάγωμα μόνο δύο κεφαλαίων αφού τα τέσσερα είναι παγωμένα από άλλες χώρες.

Αυτό δεν ευσταθεί. Διότι:
Τα συγκεκριμένα κεφάλαια είναι μεν μπλοκαρισμένα αλλά για συγκεκριμένο λόγο που είναι η εναρμόνιση της Τουρκίας με τα σχετικά κεφάλαια.

Το πάγωμα από πλευράς Κύπρου δεν αφορά την εναρμόνιση. Ο όρος για να ξεπαγώσουν τα κεφάλαια δεν είναι η εναρμόνιση της Τουρκίας αλλά η λύση του κυπριακού. Συνεπώς και αν ακόμα η Τουρκία ικανοποιήσει τους όρους που θέτει η Γαλλία ή η οποιαδήποτε χώρα, τα κεφάλαια θα μείνουν παγωμένα λόγω των όρων της Κύπρου.
Θεωρώ λοιπόν ότι η προσπάθεια κάποιων να μιλήσουν για ήττα δεν ευσταθεί.
Ούτε βεβαίως μπορούμε να μιλήσουμε για νίκη (προσωπικά δεν είδα κάποιον να λέει κάτι τέτοιο).

Συμπερασματικά θα έλεγα πως η Κυπριακή Δημοκρατία κινήθηκε μυαλωμένα και πήρε από τους εταίρους της το μάξιμουμ δυνατόν υπό τις περιστάσεις.

Την ίδια στιγμή έκανε και ένα αποφασιστικό αλλά προσεκτικό βήμα προς τη κατεύθυνση των μονομερών μέτρων. Η αξία του θα φανεί μέσα στους επόμενους μήνες καθώς τα διαπραγματευτικά κεφάλαια που έμειναν να ανοίξουν θα τείνουν να εξαντληθούν.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Τα κεφάλαια προς διαπραγμάτευση είναι 34 + 1 εκείνο με τίτλο «άλλα θέματα» όπου δεν θα γίνει διαπραγμάτευση με βάση όρους και προυποθέσεις.

Από τα 34 άνοιξαν ήδη τα 11 και θα ανοίξει και το 12ο (Περιβάλλον) στις 21 Δεκεμβρίου. Θα υπολείπονται 22. Από αυτά, τα οκτώ (8) πάγωσαν και θα παραμείνουν παγωμένα με βάση την απόφαση του 2006 που επαναβεβαιώθηκε με τα Συμπεράσματα του 2009.

Επιπρόσθετα δεν ανοίγουν 4+1 (το ένα περιλμαβάνεται και στα 8 κυπριακά) εξ αιτίας γαλλικών ενστάσεων.

Ένα κεφάλαιο δεν ανοίγει με ένσταση των Γερμανών και των Αυστριακών. Σε αυτά έρχονται τώρα να προστεθούν και τα 5+1 (κοινό με γερμανοαυστριακούς) των μονομερών κυπριακών κυρώσεων.

Δηλαδή τελικά τα διαθέσιμα κεφάλαι θα είναι μόλις 4.

Ο συνήθης ρυθμός με τον οποίο ανοίγουν ήταν 2 ανά Προεδρία (δηλαδή ανά 6 μήνες) που μειώθηκε τελευταία στο 1.

Με λίγα λόγια μέσα σε 12 – 24 μήνες από σήμερα δεν θα υπάρχουν άλλα κεφάλαια για άνοιγμα και κανένα επίσης δεν θα μπορεί να κλείσει όπως προνοείται από την απόφαση του 2006. Ας το καταλάβει η κυβέρνηση Ερντογάν και ας πράξει τα δέοντα ...



3 σχόλια:

kyriakos είπε...

Να πω και εδώ την αμαρτία μου;
την έγραψα και στο blog του Μαρίνου,,

είναι σκέψεις που με βασανίζουν τελευταίως..

Ας πούμε ότι στις Βρυξέλλες επήλθε ήττα..
η μεγαλύτερη της ιστορίας μας.

Ας πούμε πως η Τουρκία προχωρά και εντάσσεται στην Ευρώπη με άλυτο το κυπριακό και στρατό κατοχής στη Κύπρο.

Ε και;

Τι γίνεται την επόμενη μέρα αυτής της εναλλακτικής πραγματικότητας?

Οι περιουσίες μας στο Βορρά θα παραμένουν νομικά ΔΙΚΕΣ μας έστω και αν αναγνωριστεί το ψευδοκράτος απο όλες τις χώρες του κόσμου.

Το μόνο πράγμα που θα τους δώσει τη Γή μας νομικά είναι η υπογραφή μας μέσω κάποιας ''κακής'' λύσης. όπως έλεγε και ο Τάσσος.. Μόνο με την υπογραφή μας αυτό το χώμα θα γίνει τούρκικο (νομικά) ...διότι στη πράξη .. και την πραγματικότητα έχει ήδη γίνει

Με την ένταξη της Τουρκίας και με Άλυτο το κυπριακό η Τουρκία θα είναι υπόλογη στο ΕΔΑΔ
με νομικό προηγούμενο την υπόθεση ΟΡΑΜΣ
;

Θα μπορεί να εμποδίζει η Τουρκία την αγορά πώληση κατοικίας σε ΕΚ;


Χωρις ένταξη της Τουρκίας δεν έχουμε κανένα απολύτως μοχλό πίεσης. (πλην της σημερινής Διαδικασίας ένταξης) Που όπως φαίνεται δεν είναι αρκετά ισχυρός. Διότι η Τουρκία δεν ''θυσιάζει'' την Κύπρο χωρίς να είναι σίγουρη 100% πως θα πάρει πλήρη ένταξη.

Φυσικά ευχής έργο θα ήταν να βρίσκαμε λύση που να μας ικανοποιούσε πριν την ένταξη.
όμως δεν βλέπω το πόσο τραγικό είναι εδώ που φτάσαμε και αφού χάθηκε η ευκαιρία του 2004 το να μπει η Τουρκία στην ευρώπη με άλυτο το κυπριακό και ίσως να το ξέρουν και οι πολιτικοί μας τούτο και απλά να ροκανίζουν τον χρόνο στη θεατρική παράσταση των διαπραγματεύσεων για λόγους στρατηγικής.

και κάτι τελευταίο. Μέσω ποιου νομικού πλαισίου η ΕΕ μπορούσε στο σημερινό στάδιο να επιβάλει κυρώσεις την Τουρκία;

Η απάντηση είναι φυσικά με κανένα νομικό πλαίσιο.
και απορώ γιατί έλεγαν τέτοιες μπαρούφες οι πολιτικοί μας.

Είναι τόσο άσχετοι;
εκτός με τις κυρώσεις εννοούν άλλα πράγματα που δεν μπορώ να καταλάβω.

Η ΕΕ μπορεί να επιβάλει Κυρώσεις μόνο σε χώρες μέλη της με την αποκοπή κονδυλίων.
Οι Κυρώσεις τις ΕΕ έχουν αποδειχθεί ένας ισχυρός και αμείλικτος μοχλός πίεσης που καμιά χώρα δεν μπορεί να αποφύγει.

Λεμέσια είπε...

Ήττα είναι για τους μαξιμαλιστές που επαναλάμβαναν το "κυρώσεις" και το "να μην περάσει η Τουρκία αλώβητη" χωρίς καν δεύτερες σκέψεις για την περιπλοκότητα του θέματος.
Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω, Μιχάλη, (στα σύντομα, γιατί είναι και περασμένη η ώρα...) είναι μία επισήμανση στο θέμα της "μονομέρειας". Για το πάγωμα των έξι κεφαλαίων (όπως και των υπολοίπων που απαρρίθμησες) υπήρξε ως προϋπόθεση η σιωπηλή συγκατάθεση αρκετών χωρών μελών. Κατά βάθος, η Κύπρος δεν ήταν τόσο μόνη, όσο εκ πρώτης όψεως, φαινόταν. Γι αυτό και τα συμπεράσματα συνδέονται με την επίλυση του κυπριακού. Επ' ευκαιρίας, η Τουρκία το γνώριζε ανέκαθεν, ότι το κυπριακό θα ήταν το κρυφό όχημα των αντιδρούντων Ευρωπαίων στην ένταξη της στην Ένωση κι αυτό ήδη από την εποχή του Παπαδόπουλου.

Τώρα που ξεκαθάρισε λίγο το τοπίο, διαφάνηκε πόσο πολύ επείγει η τάχιστη προώθηση των συνομιλιών, τους επόμενους κρίσιμους μήνες, πριν τις προεδρικές εκλογές στα κατεχόμενα...

Unknown είπε...

Για το μέγεθος της "ήττας" ας ρίξει κανείς μια ματιά στο τι έγραψαν οι τουρκικές εθνικιστικές εφημερίδες που μιλάνε για "απόφαση ντροπής".

Ασφαλώς βέβαια είναι τουλάχιστον κωμικό να ακούς ορισμένους να θριαμβολογούν.

Πετύχαμε κάποιες σημαντικές βελτιώσεις στο τελικό κείμενο.

Προσωπικά, έβλεπα με τεράστια καχυποψία τον μαξιμαλισμό που επέδειξαν κάποιοι πριν από τη Σύνοδο όταν μιλούσαν για "κυρώσεις" και τιμωρία της Τουρκίας.

Καλό θα είναι να έχουμε αντίληψη πραγματιστική για το τι είναι η Τουρκία, τι είναι η Κύπρος, και τους όρους με τους οποίους μας στηρίζουν όσοι μας στηρίζουν.

Ήτοι:

Η Τουρκία μας αρέσει ή όχι, έχει αναδειχθεί σε έναν εξαιρετικά ισχυρό παίκτη στην περιοχή α) λόγω της θέσης της και, β) λόγω της σταθερά και συστηματικά ευφυέστατης διαχείρισης αυτής της θέσης από την Τουρκική Πολιτική Ηγεσία, διαχρονικά.

Η Κύπρος είναι μία μικρή χώρα που μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην ουσία χαριστικά, με το Κυπριακό Πρόβλημα άλυτο και χρόνιο, χάρις στις επίμονες και εξαιρετικά συστηματικές προσπάθειες που κατέβαλλε η Ελληνική Κυβέρνηση υπό τον Κώστα Σημίτη Πρωθυπουργό , τον Γιώργο Παπανδρέου Υπ.Εξ. και τις Κυπριακές Κυβερνήσεις Βασιλείου-Κληρίδη. Αργότερα η εξαιρετική οικονομική διαχείριση υπό τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο μας έβαλε και στην προστατευτική ασπίδα της ΟΝΕ.

Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς πως η Κύπρος μπήκε στην Ε.Ε. με την δέσμευση πως θα προχωρήσει στην επίλυση του Κυπριακού με γοργά βήματα γιατί, εύλογα, η Ε.Ε. δεν θέλει το πρόβλημα να γίνει μέρος της Ευρωπαϊκής οικογένειας.

Με όλα αυτά, είναι αντιληπτό πως ναι μεν κατά τη γνώμη μου καλώς πράξαμε και απορρίψαμε το Σχέδιο ΑΝΑΝ –το οποίο περιείχε τόσο εξαιρετικές όσο και εφιαλτικές πρόνοιες- αλλά η απόρριψη αυτή έχει στενέψει την αποδοχή των Ευρωπαίων εταίρων μας στις δικές μας έστω δίκαιες εμμονές.

Αυτό το οποίο νομίζω πως έγινε θρύψαλα στις Βρυξέλλες είναι η υποτιθέμενη σύμπνοια της Βρετανίας. Η Βρετανία, για άλλη μία φορά ή μάλλον περισσότερο από κάθε άλλη φορά επέδειξε σχεδόν υστερία.

Άραγε από «ανθελληνικό πάθος και μίσος»;

Αυτά είναι αηδίες.

Στην διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν πάθη και μίση αλλά μόνο συμφέροντα.

Η Βρετανία με εξαιρετικά προβλήματα στην Οικονομία της, με μία Κυβέρνηση των Εργατικών που έχει ουσιαστικά καταρρεύσει στις μετρήσεις, και με την παραδοσιακή φιλοτουρκική πολιτική των Εργατικών δεν θέλει με τίποτα να δυσαρεστήσει την τεράστια αγορά της αναπτυσσόμενης Τουρκίας και να διαταράξει τις Βρετανικές Επενδύσεις της εκεί. Ωστόσο, η ουσία παραμένει. Καλλιεργήθηκε –κατά τη γνώμη μου με τον χαρακτηριστικό επιπόλαιο Κυπριακό τρόπο η εντύπωση πως «φέραμε τους Άγγλους στο πλευρό μας» Και η διάψευση που ήρθε (αναμενόμενη από πολλούς) απλά δυσχέρανε την αξιοπιστία της Κυβέρνησης.

Στις Βρυξέλες , αγγίξαμε την συντριβή.
Τη γλυτώσαμε κυρίως λόγω της εξαιρετικής στάσης που επέδειξε η Γαλλία η οποία αντέδρασε στη Βρετανική στάση πιο έντονα από όσο η Ελλάδα και η Κύπρος μαζί, τόσο έντονα μάλιστα που ο Γάλλος Υπουργός Εξωτερικών ανακλήθηκε στην τάξη.

Το εσωτερικό μας μέτωπο παραμένει θλιβερό και μίζερο.
Ο χρόνος περνάει και φοβάμαι πως στο τέλος απλά θα μας προσπεράσει και θα μας αφήσει πίσω του.

Η παρουσίαση και η εκτίμηση στα πράγματα που κάνει ο Μιχάλης, είναι ως συνήθως ψύχραιμη και νηφάλια.

Και πράγματι, υπο τις περιστάσεις, η Κύπρος άγγιξε το μάξιμουμ...

Ωστόσο το τι θα καταλάβει ή δεν θα καταλάβει η Κυβέρνηση Ερντογάν είναι άλλο θέμα.

Έχει τη δύναμη και τη θέση να καταλάβει αυτό που θέλει, με τον τρόπο που θέλει και να το παρουσιάσει όπως θέλει.

Εμείς;

Με το εσωτερικό μέτωπο μοιρασμένο σε 100 κομμάτια, δεν μπορούμε να πείσουμε ούτε τον εαυτό μας.

Θα πείσουμε τους ξένους;;;;;