Η κινητικότητα στο κυπριακό και οι αντιδράσεις

Με τις κριτικές που ασκήθηκαν κατά του κοινού ανακοινωθέντος Χριστόφια - Ταλάτ ασχολείται το σημερινό κείμενο.

Έχω την άποψη ότι οι αντιδράσεις δεν έχουν αγνά κίνητρα ούτε αποτελούν δείγματα υπευθυνότητας από μερικούς που τις εκδηλώνουν και γι αυτό έγραψα αυτό το κείμενο.

Θα ακουστεί αύριο Σάββατο στις 11.05 από τον ΑΣΤΡΑ και θα επαναληφθεί την Κυριακή την ίδια ώρα.

Θεώρησα καλό να το αναρτήσω κι εδώ για να σχολιαστεί.

"Η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στο προεδρικό αξίωμα άνοιξε ξανά το δρόμο για την επανέναρξη των συνομιλιών στο κυπριακό.

Μετά από τέσσερα χρόνια στασιμότητας άρχισαν να ταράζουν τα λιμνάζοντα νερά. Γεγονός που χαιρετίστηκε από όλους τους εμπλεκόμενους αλλά και αναμένοντας επιτέλους να ανοίξει ο δρόμος προς την λύση του κυπριακού.

Μετά την πρώτη συνάντηση των δύο ηγετών στις 21 Μαρτίου, η δεύτερη που έγινε στις 23 Μαΐου προκάλεσε σωρεία (αναμενόμενων) αντιδράσεων.

Καλοδεχούμενες οι οποιεσδήποτε αντιδράσεις.

Καλοδεχούμενες αρκεί να είναι γνήσιες.

Καλοδεχούμενες αρκεί να είναι υπεύθυνες.

Αντιδράσεις για χάρη των αντιδράσεων δεν δικαιολογούνται. Ούτε αντιδράσεις για να καλυφθούν οι ενστάσεις των οποιωνδήποτε για μια ενδεχόμενη λύση.

Οφείλουν, επιτέλους, όσοι δεν θέλουν λύση και καλύπτονται πίσω από προσχήματα να βγουν και να πουν ανοικτά τη θέση τους και να μην κρύβονται πίσω από βαρύγδουπες φράσεις και πομπώδεις λόγους.

Έγινε λόγος πιο πάνω για υπεύθυνη στάση. Γιατί;

Είναι μήπως υπεύθυνη στάση η άσκηση κριτικής αλλά αργότερα να λέμε ότι ικανοποιηθήκαμε από τις εξηγήσεις που λάβαμε;

Και ύστερα να λέμε ότι υιοθετούμε τις αρχικές μας ανησυχίες;

Γιατί δεν περιμένουμε να ενημερωθούμε και μετά να μιλήσουμε; Γιατί τόση βιασύνη;

Είναι υπεύθυνη στάση κάποιοι να δηλώνουν ότι "… όροι και αναφορές προκαλούν κάποια ανησυχία και για αυτό και χρήζουν περαιτέρω διευκρινίσεων και περαιτέρω ανάλυσης";

Και αφού χρίζουν περαιτέρω διευκρινήσεων και αναλύσεων γιατί προτρέχουμε;

Το ποιοι αντιδρούν είναι γνωστό. Όπως και τα προσχήματα με τα οποία εκφράζουν τη διαφωνία ή την όποια ανησυχία τους.

Λυπούμαι ειλικρινά που θα προβώ σε κάποιες συγκρίσεις αλλά τα πράγματα δεν σηκώνουν πλέον μασημένα λόγια.

Ο τέως πρόεδρος επέλεξε να κάνει την πρώτη του δημόσια εμφάνιση μετά την ήττα του ίδιου και της πολιτικής του στις προεδρικές εκλογές με μια δήλωση περί κακής και πολύ δυσμενούς εξέλιξης προσθέτοντας ότι συνιστά ένα βήμα προς τα πίσω για την ε/κ πλευρά.

Από την άλλη ο Ντενκτάς από την Κωνσταντινούπολη μίλησε για κακή εξέλιξη για τους τ/κύπριους σημειώνοντας ότι «αν συνεχιστεί η πολιτική που ακολουθείται από τον Ταλάτ, σε μικρό χρονικό διάστημα η Τουρκία θα απολέσει τα εγγυητικά της δικαιώματα στο νησί» προσθέτοντας ότι «τα αποτελέσματα των συνομιλιών που διεξάγονται για το Κυπριακό θα παρουσιαστούν στους Τ/κ ως μεγάλη επιτυχία ενώ, όπως είπε, η ε/κ πλευρά δεν έχει υποχωρήσει ούτε χιλιοστό από τις θέσεις της».

Για «Ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη» για την ε/κ πλευρά μίλησε και το ΕΥΡΩΚΟ το οποίο θεωρεί ότι ο πρόεδρος «έχει προχωρήσει σε σημαντικές υποχωρήσεις τόσο σε ουσιώδη θέματα όσο και σε επιμέρους ζητήματα για την πλευρά μας».

Στην ίδια περίπου τροχιά το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ που μετά από συναντήσεις τους με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας προσπάθησαν να ανασκευάσουν, εν μέρει, τις αντιδράσεις τους.

«Εξελίξεις με άκρως αρνητικές συνέπειες» διαπιστώνει και ο Βάσος Λυσσαρίδης!

Την ίδια ώρα η εθνικιστική Βολκάν στα κατεχόμενα γράφει το ίδιο από την ανάποδη, ότι «Ο Ταλάτ αποδέχτηκε όλα τα αιτήματα του Χριστόφια».

Ο Ρασιήτ Περτέβ, κατηγορεί τον τ/κύπριο ηγέτη ότι «δεν ακολουθεί μια σταθερή πολιτική στο Κυπριακό και ότι, ενώ πριν από κάθε συνάντηση εκφράζονται κάποιες θέσεις, μετά τη συνάντηση τα ίδια άτομα λένε διαφορετικά πράγματα».

Ο αρχηγός του κόμματος των εποίκων Αχμέτ Γιονλούερ «επέκρινε τον Τ/κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ για παθητική πολιτική και για το ότι δεν ορθώνει το ανάστημα του απέναντι στον Πρόεδρο Χριστόφια».

Ο αρχηγός του Κόμματος Εθνικιστικής Ενότητας Ταχσίν Ερτουγρούλογλου επέκρινε τον Τουρκοκύπριο ηγέτη ότι "θέτει σε κίνδυνο το τ/κ "κράτος", τις επιτυχίες και την ασφάλειά του και όλα αυτά στο βωμό της εξουσίας και της δημιουργίας καλής εικόνας αν και γνωρίζει και ο ίδιος τις προθέσεις και τις κόκκινες γραμμές της ε/κ πλευράς».

Την ίδια ώρα το Τ/κυπριακό Συμβούλιο Εθνικής Ύπαρξης αναφέρει ότι το κοινό ανακοινωθέν Χριστόφια - Ταλάτ έθεσε το κυπριακό ζήτημα σε μια επικίνδυνη κατάσταση βάση της οποίας το ψευδοκράτος θα καταστραφεί, η διζωνικότητα θα καταστραφεί διότι οι Ε/κ θα μετακινηθούν στον Βορρά και θα είναι κυρίαρχοι και στις δύο πλευρές με το νέο οικοδόμημα λύσης.
Αναφέρει ακόμη ότι και το σύστημα εγγυήσεων θα τερματιστεί, η εισβολή θα ακυρωθεί και θα ανοίξει ο δρόμος για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα!

Λίγο περίεργα δεν σας φαίνονται τα πράγματα;

Δεν παραξενεύει κανέναν αυτή η σύμπτωση απόψεων κάποιων ένθεν και ένθεν των οδοφραγμάτων;

Τα ερωτήματα αυτά χρειάζονται απάντηση.

Ο ματωμένος Μάιος του 1958

Γράφω αυτές τις γραμμές με αφορμή την εκδήλωση που θα γίνει τη Δευτέρα το βράδυ στο Τσιακκιλερό.

Μια εκδήλωση, μνημόσυνο για τους ανθρώπους της Αριστεράς που δολοφονήθηκαν στην περίοδο της ΕΟΚΑ.

Την εκδήλωση διοργανώνει ο «Σύνδεσμος Συγγενών Δολοφονηθέντων για τα πολιτικά τους φρονήματα».

Συμπληρώνονται λοιπόν 50 χρόνια από τις επιθέσεις που εξαπέλυσε ο Γρίβας σε συνεργασία με κάποιους «σκληρούς» της ΕΟΚΑ εναντίον μελών και στελεχών της Αριστεράς.

Αν και επιθέσεις είχαμε ολόκληρη την τετραετία, ωστόσο τον Μάιο του 1958 οι επιθέσεις αυτές πήραν οργανωμένο χαρακτήρα και εντάθηκαν στον υπέρτατο βαθμό. Μόνο σε ένα μήνα είχαμε 5 δολοφονίες.

50 ολόκληρα χρόνια μετά και οι πληγές είναι ακόμα ανοικτές. Είκοσι και πλέον οικογένειες υποφέρουν ακόμα από το άδικο στίγμα της προδοσίας και τον άδικο χαμό των δικών τους.

Κανένας δεν επιδιώκει να στηθούν δικαστήρια.

Κανένας δεν επιδιώκει να προκαλέσει αντιπαραθέσεις ούτε να κατηγορήσει οποιονδήποτε.

Τίθεται το ερώτημα και απαιτείται μια απάντηση για τους πραγματικούς λόγους που δολοφονήθηκαν αυτοί οι άνθρωποι και ζητείται η αποκατάσταση του ονόματος τους. Δεν μπορεί να δολοφονείται κάποιος με τη ρετσινιά του προδότη και κάποιοι να κρατούν ερμητικά κλειστό το στόμα τους ή να αρκούνται στην αόριστη και ατεκμηρίωτη απάντηση ότι… ήταν προδότες. Ούτε είναι αρκετό να αρκούνται και να δικαιολογούνται στο όνομα του δικαίου της επανάστασης.

Μόνο τον Μάιο, όπως προαναφέραμε έγιναν πέντε δολοφονίες αριστερών οικογενειαρχών.

Στις 6 Μαΐου πέφτει νεκρός ο οπλοποιός Κυριάκος Πατατάς από την Πηγή Αμμοχώστου, μέλος της ΠΕΟ. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν μέχρι τώρα, λόγω του επαγγέλματος του πιεζόταν να εγκαταλείψει την Αριστερά και να ενταχθεί οργανικά στην ΕΟΚΑ, πράγμα που απέρριπτε. Αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθεί σε ενέδρα έξω από το σπίτι του. Ο Πατατάς ήταν το πρώτο από τα θύματα του οργίου δολοφονιών του Μάη του 1958.

Λίγες μέρες αργότερα στις 23. 5. 58 συντελείται ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα. Επειδή δεν υπέκυψε στις πιέσεις να αποκηρύξει τα αριστερά του φρονήματα, συνελήφθη και εκτελέστηκε διά λιθοβολισμού ο Σάββας Μένοικος από τις Γούφες.

Τον έδεσαν σ’ ένα δέντρο στο προαύλιο της εκκλησίας του Λευκονοίκου και τον λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου. Ενώ τον λιθοβολούσαν του έβαζαν ακαθαρσίες στο στόμα, τον έφτυναν και τον έβριζαν. Ετοιμοθάνατος όπως ήταν τον έλυσαν, τον έριξαν στο έδαφος, τον κλοτσούσαν και του ουρούσαν στο πρόσωπο. Και το χειρότερο ήταν ότι εκτελεστές του Μένοικου ήταν κυρίως παιδιά του δημοτικού σχολείου που οι εκτελεστές μάζεψαν με τους τηλεβόες, ενώ μέρος στο έγκλημα έλαβε και ο ιερέας του χωριού, σύμφωνα με τη μαρτυρία του δημοσιογράφου Χρηστάκη Κατσαμπά. Τόσο αποτρόπαιο ήταν το έγκλημα που σήμερα με την ανακίνηση του θέματος οι υπεύθυνοι προσπαθούν να αρνηθούν συμμετοχή.

Ο τομεάρχης Φ. Παπαφώτης, υπεύθυνος για τη δολοφονία του Μένοικου, αφού τον χαρακτηρίζει «καταϊσιεμένο», ισχυρίζεται ψευδώς ότι ο Μένοικος πέθανε από… συγκοπή καρδίας!

Τόσο απύθμενο είναι το θράσος μερικών!

Το βράδυ της ίδιας μέρας δολοφονείται στο διπλανό χωριό Γύψου ο Δημήτρης Μάτσουκος οδηγός λεωφορείου. Ύστερα από συνεχείς αρνήσεις του να εγκαταλείψει την Αριστερά, και ιδιαίτερα να σταματήσει να μεταφέρει αριστερούς στις εκδηλώσεις του Λαϊκού Κινήματος, ένοπλοι μπήκαν σε καφενείο του χωριού και τον δολοφόνησαν.

Δύο μέρες αργότερα (στις 25 του Μάη) μασκοφόροι δολοφονούν μέσα σε καφενείο στα Πέρα Ορεινής Λευκωσίας τον Αντρέα Σακκά, μέλος της ΠΕΟ και πωλητή της «Χαραυγής». Ο Σακκάς μόλις που πρόλαβε να ρωτήσει για ποιο λόγο θα τον πυροβολούσαν. Αντί απάντησης οι ριπές των αυτομάτων του αφαίρεσαν τη ζωή, αφήνοντας επτά ανήλικα παιδιά ορφανά και την ετοιμόγεννη γυναίκα του χήρα.

Κυκλοφόρησαν αργότερα φυλλάδιο στο οποίο αναγραφόταν ότι ο Σακκάς προμήθευσε του Άγγλους με… τρία γαϊδούρια και βράκες! Όμως κανένας χωριανός δεν συμμερίζεται αυτή την άποψη.

Υπάρχουν μαρτυρίες από πολλούς συγχωριανούς του, αλλά και ενυπόγραφες δηλώσεις μελών της ΕΟΚΑ της περιοχής, ότι ποτέ δεν υπήρξε το ενδεχόμενο ο Ανδρέας να ήταν προδότης. Τα αίτια βρίσκονταν αλλού.

Η δολοφονία του ήταν το αποτέλεσμα μιας διαμάχης που είχε με κάποιους ενάμιση χρόνο πριν και που καμιά σχέση είχε με τον αγώνα ή προδοσία. (Τα ονόματα τα κατέχουμε).

Άλλωστε πρέπει να προσθέσουμε ότι όταν προσπαθήσαμε να έρθουμε σε επαφή με τον τότε τομεάρχη της ΕΟΚΑ, αρνήθηκε κάθετα να μας μιλήσει, δηλώνοντας ότι αρμόδιοι να απαντήσουν είναι οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών.

Τέσσερις μέρες μετά (στις 29 του Μάη) δολοφονείται με φρικτό τρόπο ο Παναγιώτης Στυλιανού από την Αχερίτου Αμμοχώστου πατέρας έξι παιδιών, μέλος του ΑΚΕΛ.

Γύρω στις 8.30 το πρωί μεγάλη ομάδα μασκοφόρων, οπλισμένοι με όπλα και ξύλα που στις άκρες τους είχαν καρφώσει μεγάλες βελόνες, όρμησαν σε σπίτι που βρισκόταν ο Παναγιώτης με την οικογένειά του. Τον κτύπησαν στο κεφάλι με τα ξύλα. Στη συνέχεια κυριολεκτικά τον κατακομμάτιασαν. Αξίζει να σημειώσουμε ότι τη σκηνή παρακολουθούσε με φρίκη και τρόμο και ο πεντάχρονος τότε γιος τους Αντρέας.

50 χρόνια από τότε και το γιατί δεν έχει απαντηθεί…

Σεβασμός στα λόγια ή στην πράξη;

Σήμερα Κυριακή 18 Μαΐου 2008 περάσαμε μια όμορφη μέρα.

Κάναμε μια εκδρομή που διοργάνωσε ο Όμιλος Φίλων Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού ʺΈλευσιςʺ στην Πέτρα του Ρωμιού και στο Ιερό της Αφροδίτης στα Κούκλια.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εμπειρία αφού είχαμε μαζί μας τον γνωστό ιστορικό συγγραφέα Άντρο Παυλίδη ο οποίος ανέλαβε και την ξενάγηση μας στους αρχαιολογικούς χώρους.

Θα πρέπει να πω ότι ακούσαμε αρκετά πράγματα που πολλοί τα άκουγαν για πρώτη φορά ή μάθαμε για την πραγματική διάσταση κάποιων θεμάτων που τα θεωρούσαμε μέχρι τώρα ως δεδομένα.

Ομολογουμένως ο Άντρος Παυλίδης ήταν εξαιρετικός…

Όμως ο λόγος που γράφω αυτές τις γραμμές δεν είναι για να εκθέσω το πόσα και τι μάθαμε σήμερα ή το πόσο καλά περάσαμε.

Γράφω για να διαμαρτυρηθώ εντονότατα…

Εντονότατα για το αίσχος που βλέπετε:

Δεν ξέρω πως το βλέπετε εσείς αλλά εγώ αυτό το βλέπω ως ιεροσυλία.

Προτρέχω να θυμίσω ότι δεν είμαι άνθρωπος που πιστεύει σε θρησκεία ή σε θεούς ώστε να διαμαρτυρηθώ για λόγους προσβολής της θρησκείας μου.

Θεωρώ αυτό το έκτρωμα ως ιεροσυλία διότι όπως και να έχει το πράγμα, ο χώρος αυτός έχει ή αν θέλετε είχε για κάποιους ανθρώπους, κάποτε ιερό χαρακτήρα.

Τι γυρεύουν οι τσίγκοι εδώ και τι μήνυμα θέλουν να στείλουν;

Κάποιοι εκεί στον αρχαιολογικό χώρο μας είπαν ότι τοποθετήθηκαν εκεί (πρόσφατα) επειδή παλαιότερα (πριν μερικούς αιώνες) εκεί ήταν χτισμένο ένα εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου!!!

Ε και;

Του μικρού ναού προϋπήρξε όμως ο ναός της Αφροδίτης έτσι δεν είναι;

Ρωτώ λοιπόν με τη σειρά μου, αν βέβαια αποδεχθούμε τον πιο πάνω ισχυρισμό ως βάσιμο:

- Το μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα ήταν αρχαίος ναός (της Αφροδίτης ή του Δία).

- Το Σταυροβούνι ήταν επίσης αρχαίος ναός.

- Το ίδιο και ο χώρος όπου σήμερα είναι κτισμένες πολλές εκκλησίες και μοναστήρια.

Νομιμοποιείται κάποιος να πάει και να τοποθετήσει εκεί ένα άγαλμα θεού της θρησκείας των Ελλήνων ή κάτι άλλο που να παραπέμπει στο λεγόμενο 12θεο;

Ποια θα είναι η αντίδραση των παπάδων αλλά και πολλών πιστών;

- Ένα άλλο «επιχείρημα» είναι ότι πλέον δεν υπάρχουν πιστοί της συγκεκριμένης θρησκείας στην Κύπρο, επομένως είναι μια νεκρή θρησκεία.

Με την ίδια συλλογιστική, όπου δεν κατοικούν χριστιανοί, ο χριστιανισμός είναι μια νεκρή θρησκεία.

Νομιμοποιούνται οι κατοχικές αρχές στα κατεχόμενα να μετατρέπουν τους ναούς μιας θρησκείας που δεν υπάρχει πλέον στην κατεχόμενη Κύπρο, σε στάβλους, σε μπυραρίες κλπ;

Και πριν προλάβει κάποιος να πει ότι αυτά τα εδάφη ανήκουν σε χριστιανούς κλπ, κλπ, θα θυμίσω ότι οι χριστιανοί έκαναν ακριβώς τα ίδια και χειρότερα όταν ακόμα η παλιά θρησκεία ήταν ζωντανότατη!!!

Θέτω αυτό τον ακραίο (ίσως για κάποιους) συλλογισμό για να δείξω ότι καμία δικαιολογία δεν μπορεί να υπάρξει.

- Τι κάνει το Τμήμα Αρχαιοτήτων;

Αυτό είναι ένα άλλο μέγα ερώτημα, γιατί ανέχεται αυτό το αίσχος;

Και μιας και ανάφερα το Τμήμα Αρχαιοτήτων θα πρέπει να θυμίσω ότι σήμερα Κυριακή τιμάται η διεθνής μέρα Μουσείων και η είσοδος είναι δωρεάν.

Μείναμε έκπληκτοι όταν πληροφορηθήκαμε ότι οι φύλακες των αρχαιολογικών χώρων δεν είχαν πληροφορηθεί από το Τμήμα Αρχαιοτήτων και δεν είχαν εξουσιοδοτηθεί να επιτρέπουν ελεύθερη είσοδο!!!

Εντέλει εμείς μπήκαμε δωρεάν αλλά διαπιστώσαμε ότι άλλοι Κύπριοι που ήρθαν όπως και οι ξένοι πλήρωναν κανονικά.

Γίναμε με λίγα λόγια γενικώς, ρεζίλι διεθνώς…!!!

Προβληματισμός για τους έποικους

Στο προηγούμενο σημείωμα μου με θέμα «Υπάρχει ελπίδα;» έγινε λόγος για το θέμα των εποίκων.

Την Κυριακή η «Κίπρις» δημοσίευσε δηλώσεις του Μ. Α. Ταλάτ, βάση των οποίων ο τ/κύπριος ηγέτης θεωρεί ότι θα παραμείνουν στο νησί όσοι εκ Τουρκίας έχουν τη λεγόμενη ιθαγένεια θα παραμείνουν στα κατεχόμενα και μετά τη συμφωνία. Και τόνισε ότι το θέμα αυτό δεν το διαπραμγατεύεται.

Την ίδια μέρα στη Σημερινή δημοσιεύθηκε η πιο κάτω συνέντευξη την οποία παραθέτω και ζητώ τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας.

Έγκλημα πολέμου ο εποικισμός

Αμπντουλάχ Κορκμαζχάν: Στις 350 με 400.000 οι έποικοι στα κατεχόμενα

Την έντονη ανησυχία των Τουρκοκυπρίων για τη συνεχιζόμενη κάθοδο εποίκων στα κατεχόμενα εκφράζει σε συνέντευξή του στη «Σ» το μέλος του κόμματος «Ενωμένη Κύπρος» Αμπντουλάχ Κορκμαζχάν. Κάνει λόγο για έγκλημα πολέμου και διαφωνεί έντονα με την παραμονή τους μετάτη λύση του Κυπριακού.

ΟΑμπντουλάχ Κορκμαζχάν τονίζει συναφώς πως οι Τουρκοκύπριοι αυτή τη στιγμή ζουν στην ίδια τους την πατρίδα ως μειονότητα και δεν είναι διατεθειμένοι να παραμείνουν σε αυτή την κατάσταση και μετά τη λύση του Κυπριακού. «Σε καμία περίπτωση η λύση που θα εξευρεθεί δεν θα πρέπει να αλλοιώνει το δημογραφικό χαρακτήρα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα και ευρύτερα σε ολόκληρη την Κύπρο», σημειώνει.

- Πώς σχολιάζετε τη θέση του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ και των συνεργατών του, οι οποίοι διαφωνούν με την απομάκρυνση των εποίκων από τα κατεχόμενα στο πλαίσιο λύσης του Κυπριακού;
Ο εποικισμός που άρχισε και συνεχίζεται από το 1974 είναι ένα έγκλημα πολέμου. Εμείς διαφωνούμε κάθετα με τη θέση του Ταλάτ και των γύρω του, οι οποίοι υποστηρίζουν την παραμονή των εποίκων στην Κύπρο μετά τη λύση του προβλήματος.
Εκτός από την έντονη αντίδραση των Ελληνοκυπρίων και της Διεθνούς Κοινότητας για την παραμονή των εποίκων, κι εμείς ως Τουρκοκύπριοι θεωρούμε πως θα ήταν ένα έγκλημα σε βάρος της τουρκοκυπριακής κοινότητας, γι' αυτό άλλωστε έχουμε κινητοποιηθεί το τελευταίο διάστημα. Οι Τουρκοκύπριοι αυτή τη στιγμή ζουν στην ίδια τους την πατρίδα ως μειονότητα και δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραμείνουμε σε αυτή την κατάσταση και μετά τη λύση του Κυπριακού. Σε καμία περίπτωση η λύση που θα εξευρεθεί δεν θα πρέπει να αλλοιώνει το δημογραφικό χαρακτήρα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα και ευρύτερα σε ολόκληρη την Κύπρο.

Βεβαίως, αντιλαμβανόμαστε ότι για ανθρωπιστικούς λόγους ένας αριθμός εποίκων θα παραμείνει. Αυτό άλλωστε είναι κάτι που αποδέχεται και η ελληνοκυπριακή πλευρά. Οι υπόλοιποι, όμως, θα πρέπει να εγκαταλείψουν το νησί. Αν στο μέλλον θελήσουν να επιστρέψουν για να εργαστούν, θα πρέπει ακολουθήσουν τη νόμιμη οδό και να εξασφαλίσουν άδεια.

- Πιστεύετε ότι το θέμα των εποίκων θα πρέπει να εξεταστεί σε βάθος στο πλαίσιο της λειτουργίας των Επιτροπών, οι οποίες προετοιμάζουν το έδαφος για απευθείας συνομιλίες;
Πιστεύουμε ότι θα πρέπει να συζητηθεί, γιατί αυτό το θέμα του πληθυσμού της Κύπρου είναι μια σοβαρή πτυχή του κυπριακού προβλήματος. Δεν συμφωνούμε να μη συζητηθεί σε αυτό το στάδιο κι αν μάλιστα κριθεί αναγκαίο, θα πρέπει να συσταθεί μια ξεχωριστή επιτροπή, η οποία να εξετάσει αποκλειστικά το θέμα των εποίκων.

- Πέραν της έκφρασης της επιθυμίας να απομακρυνθούν οι έποικοι, είναι εφικτό κατά την άποψή σας να γίνει κάτι τέτοιο;
Ακριβώς, επειδή δεν είναι εύκολο θέμα, γι' αυτό θα πρέπει να συζητηθεί για να εξευρεθεί μια λύση. Επαναλαμβάνω, αυτοί που θα έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα εάν παραμείνουν οι έποικοι είναι οι Τουρκοκύπριοι. Θα πρέπει να σας πω ότι στα σχολεία μας το 45% με 55% είναι παιδιά εποίκων και στα νοσοκομεία το 95% των ασθενών είναι έποικοι. Αν συνεχιστεί αυτή η εισροή εποίκων, η κατάσταση θα ξεφύγει με απρόβλεπτες συνέπειες.

- Ποιες είναι οι σχέσεις των Τουρκοκυπρίων και των εποίκων στην καθημερινότητα;
Τα κοινά χαρακτηριστικά Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων σε ό,τι αφορά τα ήθη και τα έθιμα δεν είναι κοινά και με τους έποικους εξ Ανατολίας. Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι οι Τουρκοκύπριοι όσον αφορά τον πολιτισμό βρίσκονται πιο κοντά στους Ελληνοκύπριους και όχι στους εποίκους χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουμε φτάσει σε σημείο έντονων συγκρούσεων με τους εποίκους.

Υποδομή για διχοτόμηση

- Ποιος είναι ο αριθμός των εποίκων αυτή τη στιγμή;
Δεν υπάρχουν οποιαδήποτε επίσημα στοιχεία. Ο αριθμός των εποίκων συνεχώς διαφοροποιείται γιατί συνεχίζεται η εισροή εποίκων από την Τουρκία. Ο Ταλάτ είχε κάνει μια δήλωση ότι ο συνολικός πληθυσμός στο Βορρά είναι μισό εκατομμύριο.
Αν δούμε επίσης τον αριθμό των συνδρομητών στις τηλεφωνικές υπηρεσίες, αυτοί ξεπερνούν τις 300 χιλιάδες. Με αυτά τα δεδομένα, χωρίς να είμαστε απόλυτοι, εκτιμούμε ότι ο αριθμός των εποίκων ανέρχεται στις 350 με 400 χιλιάδες.
Αυτός ο αριθμός των εποίκων αποτελεί την υποδομή για δύο λαούς και δύο κράτη στην Κύπρο.

Οι σχέσεις με τους τουρκοκύπριους

- Κατά καιρούς υπήρξαν πληροφορίες και φήμες ότι στην τουρκοκυπριακή πλευρά, στα «πανεπιστήμια» αλλά και ευρύτερα μέσα στην κοινωνία οι επαφές και οι σχέσεις μεταξύ των Τουρκοκυπρίων και των εποίκων από την Τουρκία είναι τεταμένες και γενικά επικρατεί ένα κλίμα σύγκρουσης;
Αυτή τη στιγμή δεν επικρατεί ένα τέτοιο κλίμα εξ όσον γνωρίζω. Υπάρχουν φιλικές επαφές μεταξύ Τουρκοκυπρίων και εποίκων, υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που βρισκόμαστε σε σύγκρουση. Γενικά υπάρχουν καλές, υπάρχουν και κακές σχέσεις μεταξύ των δύο. Όσον αφορά εμένα προσωπικά, έχω αρκετούς Τούρκους φίλους στο «Πανεπιστήμιο».

- Ένα άλλο φαινόμενο που παρατηρείται είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις, όταν προκύπτουν διαφορές μεταξύ εποίκων και Τουρκοκυπρίων, οι έποικοι προσφεύγουν στην «πρεσβεία» της Τουρκίας για να κάνουν καταγγελίες και να λύσουν τις διαφορές τους. Τι γνωρίζετε γι' αυτό το ζήτημα;
Σε αυτό το θέμα δεν γνωρίζω και αρκετά πράγματα, όμως εκείνο που είναι βέβαιο αλλά και ευρύτερα γνωστό είναι ότι αρκετοί έποικοι κινούν τα νήματα διαμέσου της «πρεσβείας» της Τουρκίας και προσφεύγουν εκεί για τη διεκπεραίωση διάφορων ζητημάτων που τους απασχολούν.

- Θα θέλαμε επίσης να ρωτήσουμε για ένα ζήτημα, γύρω από το οποίο έγινε κατά καιρούς συζήτηση. Αφορά τα κονδύλια που διοχετεύει η Τουρκία. Ποιος κάνει την διαχείριση αυτών των χρημάτων; Μήπως και πάλι η «τουρκική πρεσβεία»;
Δεν έχω πληροφορίες για το θέμα αυτό, ίσως να γίνεται, δεν το αποκλείω. Αρκετά πράγματα γίνονται διαμέσου της «πρεσβείας» που δεν τα γνωρίζουμε.

11/5/2008

Υπάρχει ελπίδα;

Από τις πρώτες μέρες της προεδρίας Χριστόφια φάνηκε η απουσία πολιτικής του προηγούμενου προέδρου.

Μέσα σε 15 μέρες έγινε το πρώτο βήμα που σκόνταφτε σε δικαιολογίες άνευ περιεχομένου, όπως φάνηκε εκ των υστέρων.

Η άμεση πρόσκληση του προέδρου για συνάντηση με τον Ταλάτ, αποκάλυψε την πραγματικότητα ότι η Άγκυρα προσπαθούσε να ροκανίσει τον χρόνο καλυπτόμενη πίσω από την πολιτική απραξία της προηγούμενης κυβέρνησης.

Μέσα σε ένα και κάτι μήνες στήθηκαν και άρχισαν τη λειτουργία τους οι τεχνικές επιτροπές και οι ομάδες εργασίας.

Κάποιοι χαιρεκακούσαν μόλις εμφανίστηκαν οι πρώτες δυσκολίες τόσο στη Λήδρας όσο και στις επιτροπές.

Τώρα προσπαθούν να βρουν ψεγάδια, προσπαθούν να βρουν τρόπους να τις υπονομεύσουν.

Και είναι εδώ που τίθεται το ερώτημα αν αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά θέλουν λύση.

Όπως και νάχει όμως, εκείνο που διαπιστώνει ο καθένας είναι ότι μέσα στον κόσμο επικρατεί αισιοδοξία. Και στους ε/κύπριους και στους τ/κύπριους.

Η δημοσκόπηση που δημοσίευσε ο Πολίτης την Κυριακή και την Δευτέρα είναι ενδεικτική του κλίματος.

Ο Χριστόφιας και η πολιτική του καθίστανται σχεδόν καθολικά αποδεχτοί από το λαό, ε/κύπριους και τ/κύπριους.

Ακόμα και οι οπαδοί των λεγόμενων απορριπτικών κομμάτων στηρίζουν την πολιτική του (68% από το ΔΗΚΟ).

Το πιο σημαντικό όμως της έρευνας της Κυριακής είναι η αύξηση στο ποσοστό αισιοδοξίας σε σχέση με πέρσι την ίδια περίοδο.

Πολύ /Μάλλον αισιόδοξο δήλωνε το 38% ενώ τώρα το 59%.

Πολύ/Μάλλον απαισιόδοξο δήλωνε το 57% ενώ τώρα το 37%.

Για να μην τα πολυλογώ όλα τα στοιχεία της έρευνας της Κυριακής εδώ:

http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=790975&-V=archive&-w=%C4%C7%CC%CF%D3%CA%CF%D0%C7%D3%C7@&-P

Περισσότερο όμως ενδιαφέρον παρουσιάζει η δημοσίευση της Δευτέρας που αφορά του τ/κύπριους.

Αντιγράφω από την έκδοση της Δευτέρας:

«Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια ο βαθμός αποδοχής των Τουρκοκυπρίων σε περίπτωση μια λύσης στο Κυπριακό, όπου θα υπάρχει απόλυτη ασφάλεια, δείχνει σημαντική άνοδο και ανατρέπει τις σοβαρές επιφυλάξεις που είχαν μετρηθεί τον ίδιο καιρό πέρυσι. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την κοινωνική συνύπαρξη με τους Τ/Κ, καταγράφεται ένα πολύ υψηλό επίπεδο αποδοχής στην προοπτική εργασίας στους ίδιους χώρους (στο 85%), σε κοινούς χώρους διασκέδασης (στο 82%), αλλά και στην προοπτική μικτής παρουσίας παιδιών σε σχολικούς χώρους (στο 88%). Επιπλέον, το ποσοστό που είναι διατεθειμένο να ζει σε μικτή πόλη ή χωριό εκτοξεύεται από το 63% στο 83%. Αντίθετα, μειοψηφία παραμένει το ποσοστό το οποίο θα δεχόταν να εργοδοτηθεί από Τ/Κ (στο 47%) ή που θα αποδεχόταν να παντρευτεί κάποιο μέλος της οικογένειας τους Τ/Κ.

Σε πολιτικό επίπεδο, η αποδοχή στο ενδεχόμενο να ζήσουν κάτω από τ/κ διοίκηση, περιορίζεται στο 21%. Αν και σαφώς αυξημένο σε σχέση με το 5% μόλις που είχε καταγραφεί το 2007, το ποσοστό αυτό αναδεικνύει το χάσμα εμπιστοσύνης που υφίσταται ανάμεσα στη θετική προδιάθεση προς τους Τ/Κ από τη μία και την μειωμένη αποδοχή προς την ηγεσία της άλλης κοινότητας από την άλλη. Παρά ταύτα, σημειώνεται μια σχετική αύξηση στο ποσοστό των προσφύγων που θα ήταν διατεθειμένοι να ζήσουν στα βόρεια υπό τ/κ διοίκηση σε περίπτωση λύσης, προσεγγίζοντας το 29% (σε σχέση με ποσοστά κάτω από το 20% σε προηγούμενες μετρήσεις). Το ποσοστό αυτό μεταφράζεται σε ένα ποσοστό 8% έως 10% του συνολικού πληθυσμού των Ελληνοκυπρίων.

Εν πάση περιπτώσει, η διάθεση συμβιβασμού επί της πτυχής του περιουσιακού καταγράφεται και αυτή σε κάποιο βαθμό, με το 46% να αποδέχεται το ενδεχόμενο να αποζημιωθούν κάποιοι από τους πρόσφυγες αντί να επιστρέψουν όλοι στις εστίες και περιουσίες τους. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ανάμεσα στους ιδίους τους πρόσφυγες το ποσοστό αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερο, ξεπερνώντας το 50%.

Επιφυλακτικοί στην πράξη
Παρά την θετική προδιάθεση για συμβίωση σε περίπτωση λύσης, το στάτους κβο της διαίρεσης περιορίζει τους Ε/Κ στο βαθμό που μετουσιώνουν σε πράξη την επαναπροσέγγιση με την άλλη κοινότητα, τουλάχιστο σε ό,τι αφορά το βαθμό στον οποίο μεταβαίνουν στα κατεχόμενα. Το ποσοστό που έχει μεταβεί στα κατεχόμενα τουλάχιστο μια φορά μετά το πρώτο άνοιγμα των οδοφραγμάτων έχει φθάσει τώρα το 60%, η συντριπτική όμως πλειοψηφία αυτών έχει μεταβεί μόνο μια ή δύο φορές (το 73%), με την τελευταία τους μετάβαση να χρονολογείται πριν 2 - 5 χρόνια. Αντίθετα, είναι εμφανές ότι ένα ποσοστό της τάξεως του 7% έως 8% μεταβαίνει με συχνότητα ρουτίνας στα κατεχόμενα, έχοντας επισκεφθεί τόσες πολλές φορές που 'δεν θυμούνται', και με την τελευταία τους μετάβαση να έχει γίνει εντός του προηγούμενου μήνα.

Ανησυχία για εποίκους - επεμβάσεις
Η εκ νέου μετριοπαθής προσέγγιση και αισιοδοξία των Ε/Κ δεν παύει να αφαιρεί τον βαθμό ανησυχίας των Ε/Κ σε περίπτωση λύσης του Κυπριακού επί συγκεκριμένων καυτών πτυχών. Έτσι, παρά το γεγονός ότι με βάση την παρούσα κατάσταση η κοινή γνώμη δεν αναμένει ότι η Τουρκία θα προσπαθήσει να επελάσει στρατιωτικά προς τις ελεύθερες περιοχές, σχεδόν οι μισοί Ε/Κ (το 47%) ανησυχούν ιδιαίτερα για την κατάσταση που θα δημιουργηθεί μετά από τυχόν επίλυση του Κυπριακού, εκφράζοντας σε αυθόρμητο επίπεδο ιδιαίτερους φόβους για την παρουσία εποίκων, των επεμβατικών/εγγυητικών δικαωμάτων της Τουρκίας ή για την πιθανή παρουσία τουρκικών στρατευμάτων, με το 22% του συνόλου ή το 47% όσων εκφράζουν ιδιαίτερες ανησυχίες, να αναφέρονται στα θέματα αυτά».

http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=790987&-V=articles

Θα ήθελα να διαβάσω τα σχόλια σας για την πιο πάνω έρευνα.

Προσωπικά πιστεύω ότι δείχνει νέα στοιχεία που δεν μπορεί παρά να είναι ενθαρρυντικά όσον αφορά την αποδοχή της επερχόμενης λύσης.

Θρησκεία και ιατρική

Είχα υπόψη μου να αναρτήσω ένα πολιτικό σχόλιο για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας αυτή τη στιγμή.

Τελικά όμως άλλαξαν τα σχέδια.

Ήταν γύρω στις 9 το πρωί όταν πήγα στο περίπτερο να πάρω (όπως συνηθίζω) όλες τις εφημερίδες και να τις… ξεσκονίσω με καφέ και τσιγάρο (το ξέρω είναι κακή συνήθεια αλλά…).

Όπως πάντα πήρα και τον Πολίτη μαζί με το «Χρονικό» του που το σημερινό τεύχος έχει τίτλο «Οι Άγιοι Θεράποντες».

Είναι μια αξιόλογη εργασία παρμένη από το βιβλίο του γιατρού Ν. Γ. Κυριαζή και αναφέρεται στις θεραπευτικές ιδιότητες των Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Διαβάζοντάς το μαθαίνουμε για πράγματα και θάματα ή επιβεβαιώνουμε όσα ακούμε κατά καιρούς για τους αγίους και τα θαύματα τους.

Με όσα ακολουθούν δεν έχω σκοπό να προσβάλω τα θρησκευτικά πιστεύω κανενός, αλλά να σημειώσω κάποια πράγματα που κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να σημειωθούν.

Καταρχήν διαπιστώνουμε ότι σχεδόν όλοι οι άγιοι είναι επιφορτισμένοι και με την ίαση συγκεκριμένων ασθενειών.

Διαπιστώνουμε όμως ότι υπάρχει και… σύγκρουση αρμοδιοτήτων.

Έτσι λοιπόν έχουμε και λέμε:

- Άγιος Ιάκωβος (ή κατά το κυπριακό Άγιος Άκουφος) θεραπεύει: κουφαμάρα, βαρηκοΐα και γενικά κάθε νόσο των αυτιών.

- Απόστολος Ανδρέας θεραπεύει: Σεληνιασμό, αρρώστιες των ματιών και κυρίως την τύφλωση.

Ανταγωνιστής στα οφθαλμιατρικά είναι η Αγία Βαρβάρα.

Στο σεληνιασμό είναι ο άγιος Γεώργιος.

Σημειωτέον ότι πολλοί από τους θεραπευμένους "σκλαβώνονται συνήθως στον άγιον, δηλαδή υπόσχονται επί τι χρονικόν διάστημα να παραμείνωσιν εις το μοναστήριον υπηρετούντες τα κτήματα και τον ναόν ΑΜΙΣΘΙ".

- Άγιος Ανδρόνικος θεραπεύει: Πόνους των ρευματισμών.

Τους ρευματισμούς θεραπεύουν επίσης και ο Άγιος Αναστάσιος καθώς και ο Άγιος Αρτέμιος.

- Άγιος Αντύπας θεραπεύει: Κάθε πόνο, ειδικά των νευραλγιών και τον πονόδοντο.

Ο άγιος αυτός έχει όμως και μια μικρή απαίτηση:

«… οι υποφέροντες και εξαιτούμενοι την απαλλαγή αυτών από την οδοντοαλγίαν να μην τρώγωσιν ρεπανάκια»!!!

Αν δεν τηρηθεί αυτός ο όρος, δεν υπάρχει θεραπεία.

- Οι άγιοι Ανάργυροι θεραπεύουν: ανθρώπους και ζώα δωρεάν (σημειώστε το αυτό!)

Θεραπεύουν όλες τις αρρώστιες ειδικά όμως τα κουβάρια (όγκους), τες ελιές (αδένας).

- Άγιος Αναστάσιος θεραπεύει: «τους εκ πάσης αφορμής χωλούς».

Θεραπεύει επίσης (επί πληρωμή) όσους πάσχουν από ρευματισμούς «και τάσσονται ίνα τύχωσι θεραπείας και πρσφέρουσιν εκτός των χρημάτων και ομοίωμα από κήρον, άργηρον οι ευπορώτεροι (να και το στοιχείο της δικαιοσύνης), ποδός ή χειρός αναλόγως του πάσχοντος μέρους».

Θεραπεύει επίσης εξαρθρώσεις και κατάγματα.

- Άγιος Αντώνιος θεραπεύει: καρφίτες (σπυριά), αλλά «προ παντός από όγκους, και δη κακοήθεις (καρκίνους)».

Η θεραπεία είναι απλή, πασαλείβεται ο ασθενείς με λάσπη από το μοναστήρι (στα Κελιά της Λάρνακας) και αυτό είναι όλο.

Υπέχει εκτός των άλλων και θέση ντέντεκτιβ αφού ο συγκεκριμένος άγιος μπορεί να ανεύρει απωλεσθέντα αντικείμενα.

- Άγιος Αρτέμιος θεραπεύει: (εκτός από τους ρευματισμούς) και την κήλη κοινώς τσκάκρισμα.

Η ταρίφα εδώ ανεβαίνει ολίγον τι, χρειάζεται ένα ολόκληρο ρίφι! Γιατί;

«… διότι φαίνεται οσονδήποτε πλούσια και αν είναι τα δώρα του προσκηνυτού, η ίαση δεν είναι ούτε ταχεία ούτε ασφαλής χωρίς το απαραίτητον ρίφι».

Σημειώνεται μάλιστα ότι όσοι καταφεύγανε στην Σολομωνική του παπά των Λυμπιών έπρεπε να πληρώσουν μία κότα και μάλιστα μαύρη που να θυμίζει τον αλέκτορα του Ασκληπιού.

Να μην τα πολυλογώ έχουμε και άγιο Βάκχο που είναι υπεύθυνος για τον βήχα!!!

Αντίζηλος του είναι ο άγιος Βησσιανός ή Βακχιανός.

Μένω μέχρι εδώ διότι ο κατάλογος είναι ατελείωτος.

Γιατί τα έγραψα αυτά;

Διότι δείχνουν το παραμύθιασμα του κόσμου.

Δείχνουν ότι οι θρησκευτικοί ταγοί έβρισκαν πάντα τρόπο να απομυζούν τον κόπο των πιστών ανθρώπων.

Αναλογιστείτε, ότι ο άγιος Αρτέμιος ήθελε ένα ρίφι σε εποχές που οι άνθρωποι δεν είχανε να φάνε!

Ζητούσανε αργυρά ομοιώματα όταν οι άνθρωποι πέθαιναν στη δουλειά και δεν είχαν να θρέψουν τις οικογένειες τους!

Από την άλλη, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πόσο, όλα αυτά, καθυστέρησαν την ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης. Διότι αυτό δεν είναι φαινόμενο που παρατηρήθηκε (και ακόμα παρατηρείται) στον ορθόδοξο χώρο.

Είναι όμως και απορίας άξιον, ιερωμένοι και μάλιστα υψηλόβαθμοι που πέθαναν από τις ανίατες ασθένειες γιατί δεν κατέφυγαν σε αυτούς τους αγίους για να τους θεραπεύσουν αλλά κατέφυγαν εσπευσμένα στους καλύτερους γιατρούς ανά την υφήλιο;

Υ.Γ. Όσοι δεν πήρατε το σχετικό έντυπο φροντίστε όσο είναι καιρός, πάρτε το σήμερα, θα σας φανεί πολύ χρήσιμο.

Καλώς σας βρήκα!

Από σήμερα (Κυριακή 4 Μαΐου 2008) προστέθηκε ακόμα ένα Κυπρο blog.

Στόχος μου είναι να συμβάλω κι εγώ με τη σειρά μου στη συζήτηση στα «χίλια δυο» ζητήματα που αφορούν την Κύπρο (κυρίως) και τον κόσμο.

Ελπίζω σε μια εποικοδομητική συζήτηση μακριά από ακρότητες, φανατισμούς και αντιπαραγωγικές πρακτικές.

Σύντομα θα αναρτηθεί το πρώτο μου σχόλιο…