Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

ΜΜΕ υπεράνω κριτικής;



Ίσως έφτασε η ώρα να εξεταστεί και ο ρόλος της 4ης εξουσίας για όλα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας;
Με όσα βλέπουμε και ακούμε τα τελευταία χρόνια είμαστε σίγουροι πως όσα μας σερβίρουν και με τον τρόπο που τα σερβίρουν δεν αποσκοπούν κάπου;
Και δεν διερωτώμαι σαν άνθρωπος που βρίσκεται εκτός των μμε, αλλά ως ένας άνθρωπος που λειτουργώ μέσα στα μμε και νιώθω το βάρος που απορρέει από αυτό το λειτούργημα.

Ρωτώ λοιπόν, τελικά τα μμε είναι η πηγή πληροφόρησης της κοινής γνώμης ή παραπληροφόρησης;
Το μόνο σίγουρο είναι πως αποτελούν την πηγή δημιουργίας κοινής γνώμης.
Μιας κοινής γνώμης κατευθυνόμενης από όσα της σερβίρουν.

Ο ρόλος της 4ης εξουσίας, όπως ονομάζεται ο τύπος, είναι καθοριστικός. Τα μέσα ενημέρωσης, ειδικά οι τηλεοράσεις, μπαίνουν στα σπίτια μας και διαμορφώνουν άποψη.
Οι αναλαμβάνοντες την πληροφόρηση μας με τον τρόπο τους περνούν τις δικές τους απόψεις οι οποίες καρφώνονται στα μυαλά του απλού πολίτη και θεωρούνται ως δεδομένες.
Τα παραδείγματα; Άπειρα…

Όπως άπειρα είναι και τα παραδείγματα δήθεν ανεξάρτητων δημοσιογράφων ή μέσων ενημέρωσης.
“Ανεξάρτητοι” και “έγκυροι” δημοσιογράφοι βρίσκονται ξαφνικά σε θέσεις εκπροσώπων τύπου κομμάτων, υποψηφίων προέδρων, εργοδοτούνται σε κομματικούς μηχανισμούς, στο προεδρικό και αλλού!!!
Αυτοί που μέχρι την προηγούμενη μέρα παρουσιάζονταν ως υπεράνω, δήθεν αντικειμενικοί και αμερόληπτοι!
Σ’ αυτό το θέμα δεν υπάρχει θέμα διαπλοκής;

Στα θέματα της οικονομίας, μήπως υπάρχει και πάλι διαπλοκή;
Πόσα μμε και πόσοι δημοσιογράφοι μπήκαν π.χ. στο χορό του Χρηματιστηρίου;
Πόσα γράφτηκαν, πόσα λέχθηκαν, πόσες εκπομπές έγιναν για το ποια εταιρία πρέπει να «παίξει» ο κόσμος για να κερδίσει;
Πόσοι και ποιοι δημοσιογράφοι προπαγάνδιζαν έντεχνα υπέρ των τραπεζών και των εξαρτημάτων τους ή για ιδιωτικές εταιρίες;
Και πόση λοιδορία υφίσταντο όσοι έλεγαν ότι όλα αυτά είναι παγίδες;
Μήπως ξεχάστηκαν επειδή πέρασαν τα χρόνια;

Πραγματικά, για πόσα χρόνια οι τράπεζες πρόβαλλαν τις πολιτικές τους μέσω των μμε;
Πόσες φορές παρουσιάστηκαν με τυμπανοκρουσίες ειδήσεις για τα κέρδη των τραπεζών;
Πόση κάλυψη δόθηκε στις τράπεζες από τα μμε την περίοδο που ξεκινούσε η οικονομική κρίση;
Πόσες και πόσες αναλύσεις έγιναν με φιλοξενούμενους τραπεζίτες που μας έλεγαν ότι όλα βαίνουν καλώς με τις τράπεζες;
Πόσες φορές ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης (Αθ. Ορφανίδης) προβλήθηκε ως ο εις και μόνος ειδικός για τα θέματα της οικονομίας;
Ακόμα και σήμερα που όλα δείχνουν τις ευθύνες του, προβάλλεται από κάποια τηλεοπτικά μέσα για να συντηρεί την κόντρα με τον Χριστόφια.
Αυτό δεν είναι προσπάθεια αποπροσανατολισμού;

Στην υπόθεση της Δρομολαξιάς δεν καθόρισαν τα μμε ποιοι ήταν οι ένοχοι με προφανή στόχο συγκεκριμένο κόμμα, δηλαδή το ΑΚΕΛ;
Δεν αναφέρθηκαν ποτέ στη σχέση που είχαν κάποιοι από τους κατηγορούμενους με δεξιά συντεχνία και δεξιό κόμμα.
Μήπως αυτό ήταν μια αντικειμενική ενημέρωση;

Στην υπόθεση της Πάφου τα μμε έχουν καθορίσει ήδη τους εμπλεκόμενους και πιθανόν ενόχους.
Έχουν βάλει στα μυαλά των πολιτών ότι εμπλέκονται και βουλευτές, δημοτικοί σύμβουλοι, πολιτικοί μηχανικοί.
Κι αυτά στη βάση πληροφοριών που διαρρέουν από την αστυνομία και τις ανακριτικές αρχές!
Και βεβαίως καμία αναφορά ή διασύνδεση του Σ. Βέργα με το ΔΗΚΟ του οποίου ήταν ανώτατο στέλεχος.
Καμία διασύνδεση του άλλου ύποπτου Γ. Μιχαηλίδη που είναι διορισμένος από τον σημερινό πρόεδρο ως αντιπρόεδρος του Πολεοδομικού Συμβουλίου, ούτε ότι είναι στέλεχος του ΔΗΣΥ.

Υπήρξε όμως άμεση πληροφόρηση για του Φακοντή και Σαρίκα αφήνοντας υπονοούμενα ότι και πάλι εμπλέκονται τα κόμματα!
Όχι όμως τα οποιαδήποτε κόμματα.
Ενώ στην πρώτη περίπτωση τηρείται σιγή ιχθύος, στην δεύτερη βγαίνουν στον τελάλη.
Δεν ξέρω αν είναι ένοχοι ή όχι όσων έχουν αναφερθεί τα ονόματα.
Τουλάχιστον όμως για τον Φακοντή δεν θα έπρεπε να έλεγαν ότι έθεσε προ δύο χρόνων το θέμα στη Βουλή για συζήτηση, σύμφωνα και με την επιβεβαίωση του Γενικού Ελεγκτή;
Γιατί σχεδόν κανένας πολίτης, κανένας μέσα στην κοινή γνώμη δεν γνωρίζει αυτή τη λεπτομέρεια;
Άραγε, αν υπήρχε οποιαδήποτε εμπλοκή του θα έθετε το θέμα στη Βουλή;

Δυστυχώς η λεγόμενη 4η εξουσία αντί ελέγχου, υποβάλλει πράγματα και καταστάσεις.
Θα μπορούσα να παραθέσω άπειρα παραδείγματα τέτοιων συμπεριφορών, ιδιαίτερα της τελευταίας πενταετίας.
Ο χώρος όμως δεν μας παίρνει.

Τονίζω και πάλι ότι ο ρόλος των μμε πρέπει να απασχολήσει.

Και αυτό είναι καθήκον και της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης αλλά και άλλων αρμοδίων κρατικών οργάνων.

Υ.Γ. Και επειδή ζούμε στην Κύπρο του ύψους και του βάθους, του μαύρου και του άσπρου, χρειάζεται να διευκρινίσω το αυτονόητο, ότι δεν βάζω όλους τους λειτουργούς των μμε στο ίδιο καλάθι.

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Πέθανε ο Σπ. Παπαγεωργίου. Πώς σβήνουν την ιστορική αλήθεια και πραγματικότητα



Πέθανε σήμερα σε ηλικία 74 χρόνων ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Σπύρος
Παπαγεωργίου.

Την είδηση την δημοσίευσε το Sigmalive. Η γραπτή είδηση συνοδεύεται από ηχητική αφήγηση για τον Παπαγεωργίου από τον δημοσιογράφο Χαράλαμπο Χαραλαμπίδη.

Στο κείμενο που μπορείτε να διαβάσετε εδώ δεν θα βρείτε καμιά αναφορά στον ρόλο του Σπ. Παπαγεωργίου στην ΕΟΚΑ Β’.
Γίνεται αναφορά μόνο στη δράση του στην ΕΟΚΑ και στα γεγονότα του 1963-64.

Θα το βρείτε όμως στην αφήγηση του Χ. Χαραλαμπίδη η οποία ωστόσο παρουσιάζεται πολύ… «εκλεπτυσμένα».

Ας δούμε τι λέει ο Χ. Χαραλαμπίδης και θα ακολουθήσουν κάποιες δικές μου επισημάνσεις:

1. Λέει ότι μετά την εισβολή ο Σπ. Παπαγεωργίου εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Δεν μας λέει όμως το γιατί.
Ο λόγος ήταν ο ρόλος του στην ΕΟΚΑ Β’, ήταν ο θεωρητικός (και πρακτικός όπως είπε σε συνέντευξη του στον Λ. Μαύρο πριν από μερικά χρόνια) της οργάνωσης.
Επίσης ήταν και η ανάληψη του πόστου του κυβερνητικού εκπροσώπου στο πραξικόπημα.
Αυτούς τους λόγους δεν μας τους λέει ο κ. Χαραλαμπίδης.
Επίσης, μετά την επάνοδο στη νομιμότητα, γι’ αυτούς τους λόγους ο Παπαγεωργίου αποβλήθηκε από την Ένωση Συντακτών Κύπρου.

2. Προχωρεί πιο κάτω για να μας παρουσιάσει τον Σπ. Παπαγεωργίου ως έναν αδίκως κατατρεγμένο:
Λέει:
«Λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά την εισβολή, είχε πολεμηθεί από το επίσημο κράτος και από πάρα πολλούς άλλους πολιτικούς παράγοντες».

Ο Χ. Χαραλαμπίδης αποφεύγει να αναφερθεί στη λέξη πραξικόπημα και ΕΟΚΑ Β’. Λέει «μετά την εισβολή».

3. Προσέξτε πόσο «λεπτά» θέτει το θέμα:
«Επειδή ήταν στενός συνεργάτης του στρατηγού Γρίβα και ότι ανέλαβε μετά κυβερνητικός εκπρόσωπος στην κυβέρνηση Σαμψών  ήταν ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα που δέχθηκε και που ποτέ, μα ποτέ, δεν μετάνιωσε όμως, διότι πίστευε ότι η στιγμή που αναλάμβανε εκείνα τα καθήκοντα εξυπηρετούσε το καλώς νοούμενο συμφέρον».

Τόσο απλά!
Ήταν απλά και απλώς συνεργάτης του Γρίβα. Και στα καλά καθούμενα ανέλαβε κυβερνητικός εκπρόσωπος!
Δεν λέει πότε ήταν στενός συνεργάτης του Γρίβα. Αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι να αναφερθεί στο ότι ήταν τέτοιος στην περίοδο της ΕΟΚΑ Β’ και ο ρόλος του ήταν καθοριστικός.

Όσον αφορά την ανάληψη του πόστου του κυβερνητικού εκπροσώπου, υπάρχουν τρεις επισημάνσεις:
Πρώτον: αποφεύγει την λέξη πραξικόπημα.
Δεύτερον: χαρακτηρίζει το σχήμα του Σαμψών ως κυβέρνηση, δηλαδή ο Χ. Χαραλαμπίδης αναγνωρίζει το πραξικόπημα. Και το σχήμα των ανδρεικέλων που διόρισαν οι χουντικοί σαν κυβέρνηση!
Τρίτον: Λέει, ψευδώς, ότι ο Σπ. Παπαγεωργίου «ποτέ, μα ποτέ, δεν μετάνιωσε όμως, διότι πίστευε ότι η στιγμή που αναλάμβανε εκείνα τα καθήκοντα εξυπηρετούσε το καλώς νοούμενο συμφέρον».

Γιατί λέω ψευδώς;
- Τα πλείστα βιβλία του καταγράφουν την εγκληματική συμπεριφορά του Γρίβα. Ιδιαίτερα το «Μακάριος πορεία δια πυρός και σιδήρου».
- Ο Χ. Χ. αποφεύγει να πει ότι μετά την έκδοση αυτού του βιβλίου ο Σπ. Παπαγεωργίου κατηγορήθηκε άγρια από τους Συνδέσμους Αγωνιστών. Και ως εξιλέωση εξέδωσε άλλο βιβλίο το «ΑΚΕΛ το άλλο ΚΚΕ» όπου δεν θύμιζε τίποτε από Σπ. Παπαγεωργίου. Το βιβλίο αυτό είναι δείγμα αυθαίρετης και κακόγουστης προπαγάνδας που δεν έχει καμία σχέση με την επιχειρηματολογία και την τεκμηρίωση του Σπ. Παπαγεωργίου.
- Σε συνέντευξη του στον Λάζαρο Μαύρο ρωτήθηκε τι νιώθει για όσα έγιναν και δήλωσε μετανιωμένος, σε αντίθεση με το τι θέλει να παρουσιάσει ο Χαραλαμπίδης.
Στην ερώτηση αν όταν έρχεται στην Κύπρο, επισκέπτεται τα Φυλακισμένα Μνήματα, ο Παπαγεωργίου απάντησε: «Όχι, φοβούμαι τη φωνή που θα ακούσω μέσα από τους τάφους των νεκρών συναγωνιστών μου»!

Η παρουσίαση του Σπ. Παπαγεωργίου από τον Χ. Χαραλαμπίδη είναι ένα τέλειο δείγμα του πώς η ακροδεξιά κρύβει πράγματα και καταστάσεις.
Αποδεικνύει ακόμα ότι υπάρχουν αμετανόητοι μέχρι σήμερα.

Όσον αφορά τον Σπ. Παπαγεωργίου θα πω ότι ως συγγραφέας τόλμησε να πει πράγματα που κανένας άλλος δεν είχε τολμήσει μέχρι τότε.
Κι αυτό γιατί ένιωθε και θωρακισμένος αφού όσα έλεγε τα στήριζε τα έγγραφα της ΕΟΚΑ και της ΕΟΚΑ Β’ αλλά και στο Ημερολόγιο του Διγενή της ΕΟΚΑ και του Γρίβα της ΕΟΚΑ Β’ , τα οποία κατείχε.
Το ίδιο αφορά και πτυχές που αφορούν και τον Μακάριο.

Από αυτή την άποψη ο Σπ. Παπαγεωργίου θεωρώ ότι πρόσφερε πολλά στην καταγραφή της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου.


Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

Περί Ελλήνων, Τούρκων και Κυπρίων



Όπως γίνεται σε κάθε συζήτηση, η προηγούμενη ξέφυγε εντελώς από το θέμα της και επανέφερε στην επιφάνεια το θέμα της καταγωγής μας.

Οι δικές μου θέσεις είναι ξεκάθαρες σεβόμενος την όποια διαφορετική άποψη, εκτός των ακραίων.

Τι είναι λοιπόν οι Κύπριοι, Έλληνες; Τούρκοι; Σκέτο Κύπριοι;

Όσο κι αν κακοφανίσω κάποιους, ο Κύπριος είναι λίγο απ’ όλα με ένα καθαρά κυπριακό ιδίωμα, ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό.
Κι αυτό το χαρακτηριστικό του το δίνει το μικρό και απομονωμένο γεωγραφικό του στίγμα. (Θα εξηγήσω πιο κάτω).

Παίρνοντας ξεχωριστά την κάθε κοινότητα έχω την άποψη ότι:

Οι ελληνοκύπριοι θεωρούνται απόγονοι των Ελλήνων αποίκων. Από την εποχή της κυριαρχίας των Ελλήνων οι κάτοικοι του νησιού εξελληνίστηκαν και από τότε θεωρείται ότι συνεχίζουν μέχρι σήμερα να έχουν ελληνική συνείδηση.
Βεβαίως το μέγα ερώτημα για μένα, που δεν είναι της παρούσης, είναι το πόση σχέση έχουν οι σημερινοί με τους τότε Έλληνες.
Κατά την άποψη μου, καμία απολύτως.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι τόσα χρόνια σκλαβιάς παρέμεινε αυτή η αντίληψη και συνεχίζει μέχρι σήμερα.


Οι Τουρκοκύπριοι από την άλλη είναι μια πιο μπερδεμένη κατάσταση.  
Αποτελούνται από μια ομάδα Οθωμανών που παρέμειναν στην Κύπρο με την Οθωμανική κατάκτηση και μια μερίδα εξισλαμισθέντων Κυπρίων (όχι απαραίτητα ορθόδοξων).

Πέραν τούτων υπάρχουν και οι ομάδες των Μαρωνιτών, των Αρμενίων και των Λατίνων που αποτελούν τα κατάλοιπα των άλλων κατακτητών.

Έχω την άποψη ότι δεν χρειάζονται ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις για να συμφωνήσουμε στα πιο πάνω.

Πέραν τούτων, επειδή υπάρχει μία έγνοια (αστήρικτη κατ’ εμένα) για την… ελληνικότητα των Ε/κυπρίων θα πρέπει να πω ότι ο όρος Ελληνοκύπριοι δεν εμφανίστηκε επί Κυπριακής Δημοκρατίας όπως λέει ο φίλος μου ο ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ.
Είναι όρος – όπως και το Τουρκοκύπριοι – που εμφανίστηκε επί αγγλοκρατίας και στόχο είχε τον εθνικό διαχωρισμό των Κυπρίων.
Και σ’ αυτό τους βοήθησαν πολύ οι λεγόμενοι εθνικόφρονες Ελληνοκύπριοι και οι λεγόμενοι εθνικόφρονες Τουρκοκύπριοι.

Ωστόσο δεν μπορεί να παραγνωρίζεται το ότι όλοι οι Κύπριοι έχουν κοινά χαρακτηριστικά, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής και θρησκεύματος.
Η νοοτροπία μεταξύ μας διαφέρει, ενώ είναι διαφορετική από αυτή των Ελλαδιτών και των Τούρκων της Τουρκίας αντίστοιχα.
Έχουμε ένα δικό μας χαρακτηριστικό που μοιάζει περισσότερο ανατολίτικο παρά… ευρωπαϊκό.

Το λάθος που γίνεται είναι ότι ο υπερτονισμός της εθνικής καταγωγής εκατέρωθεν και ο μηδενισμός των κοινών χαρακτηριστικών ενισχύει τον διαχωρισμό.
Το να αποδίδουν οι Ε/κύπριοι στον κάθε Τ/κύπριο επεκτατικές ή άλλες προθέσεις και οι Τ/κύπριοι στους Ε/κύπριους είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβαίνει.
Το να θεωρούν οι μεν και οι δε ότι οι απέναντι είναι εχθρός, επίσης είναι αυτοκτονικό και εξουδετερώνει κάθε προσπάθεια για επανένωση στο μέλλον, όταν η Κύπρος θα απαλλαγεί από την κατοχή.
Επιπλέον, αυτές οι θεωρήσεις δίνουν άλλοθι στην Τουρκία και στους εθνικιστές Τ/κύπριους να υποστηρίζουν την παρουσία κατοχικού στρατού ή εγγυήσεων από την Τουρκία.

Η ακραία και αδιάλλακτη στάση μιας μερίδας Ελληνοκυπρίων που ξεκίνησε από τη δεκαετία του 40 με στόχο την ένωση (και στη συνέχεια με τη συνδρομή και της Αριστεράς) και η ανάδειξη του στόχου αυτού ως του υπέρτατου και μόνου αποδεκτού, έφερε κακά αποτελέσματα.

Εκκόλαψε τον διαχωρισμό μεταξύ των Ε/κυπρίων αλλά και των δύο κοινοτήτων.
Επίσης, η καταστροφική αντίληψη του ότι όποιος έβγαινε έξω από το μαντρί και δεν ήθελε την ένωση χαρακτηριζόταν ως ανθέλληνας, εξακολουθεί να υφίσταται και σήμερα κι ας μην αναφερόμαστε στην ένωση.

Από την άλλη, η καταστροφική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων μέχρι το 74 οδήγησε μια άλλη μερίδα Ε/κυπρίων να θεωρούν την Ελλάδα ως τον πρώτο υπαίτιο της καταστροφής μας, χωρίς να κάνουν τη διάκριση ότι άλλο κυβέρνηση και άλλο λαός.
Κάτι ανάλογο γίνεται και από τους λεγόμενους εθνικόφρονες όσον αφορά την Τουρκία, αφού δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις ευθύνες της ηγεσίες από τις ευθύνες του λαού.

Ωστόσο, θεωρώ ότι έχοντας πλήρως το δικαίωμα της επιλογής ο κάθε πολίτης, δεν πρέπει να στιγματίζεται ως ανθέλληνας επειδή έχει διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων.
Αυτή είναι μια αναχρονιστική αντίληψη, που όπως ανάφερα πιο πάνω οδήγησε στον διαχωρισμό και την καταστροφή.
Ανάλογα αυτό ισχύει και για τους Τουρκοκύπριους που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, την κατηγορία του αντιτουρκισμού.

Με άλλα λόγια θέλω να πω ότι ορισμένα πράγματα είναι αντιπαραγωγικά και χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Θεωρώ ότι όλοι όσοι θέλουν να τονίζουν την εθνική τους καταγωγή νιώθουν ανασφάλεια και θέλουν συνεχώς να επιβεβαιώνονται.
Γι’ αυτό και πολλές φορές χρησιμοποιούν τον στιγματισμό για να διασφαλίσουν την άποψη τους.

Θέμα DNA δεν τίθεται.
Οι Κύπριοι είναι πανσπερμία και άλλωστε το τι είναι κάποιος δεν το καθορίζει το αίμα αλλά το περιεχόμενο του εγκεφάλου του.
Γι’ αυτό θεωρώ ανόητο να μιλούν κάποιοι για γονίδια και DNA.

Όσον αφορά τη διάλεκτο, ναι, κατά βάση προέρχεται από την αρχαιοελληνική γλώσσα και τον Όμηρο.
Δεν πρέπει όμως να παραβλέπουμε τις επιδράσεις των άλλων γλωσσών που μιλούσαν οι κατακτητές της Κύπρου.
Άφησαν, ιδιαίτερα οι Οθωμανοί, σωρεία λέξεων και φράσεων που εμπλούτισαν την Κυπριακή διάλεκτο.
Κι αυτό δεν μπορεί να μένει εκτός των δεδομένων.
Θυμίζω ότι κάποιοι «ελληνοκεντρικοί» ξεκίνησαν ολόκληρο πόλεμο εναντίον της Κυπριακής διαλέκτου επειδή, άκουσον-άκουσον, αφελληνίζει τους… Έλληνες της Κύπρου!!!

Υπάρχει μεγαλύτερη αντίφαση από αυτήν;

Κλείνοντας, τονίζω ότι σ’ αυτά τα θέματα δεν χρειάζεται ο φανατισμός ούτε απόλυτες τοποθετήσεις.