Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

Περί Ιστορίας και Παιδείας ο λόγος

Του Μιχάλη Μιχαήλ

Και πάλι στο ίδιο έργο θεατές!
Και πάλι συζήτηση για τη διδακτέα ύλη του μαθήματος της Ιστορίας στα σχολεία.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΟΕΛΜΕΚ, Δημήτρη Ταλιαδώρο, για σκοπούς μείωσης της ύλης το Υπουργείο Παιδείας κατακρεούργησε την ύλη αφαιρώντας σημαντικά κεφάλαια όπως η πρώιμη και ύστερη εποχή του χαλκού που αφορούν την πρώτη κάθοδο των Ελλήνων στην Κύπρο, η πρωτοχριστιανική και πρωτοβυζαντινή περίοδος, που αφορά και το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου, καθώς και η περίοδος των αραβικών επιδρομών.
Ο κ. Ταλιαδώρος δήλωσε στην τηλεόραση του ΡΙΚ ότι αφαιρέθηκαν κεφάλαια που σε καμιά περίπτωση έπρεπε να αφαιρεθούν διότι αφορούν σημαντική περίοδο της Ιστορίας μας.
Αποδόθηκε μάλιστα αυτό το γεγονός στο ότι κάποιοι «νεοφανείς», όπως χαρακτηρίστηκαν, εκπαιδευτικοί μέσα στο Υπουργείο Παιδείας δεν μπορούν να κατανοήσουν το βάθος των διαχρονικών μηνυμάτων του αρχαίου ελληνισμού και τα λυτρωτικά μηνύματα του χριστιανισμού.
Μάλιστα τόνισε ότι η Παιδεία μας είναι ελληνική, ορθόδοξη και χριστιανική και αυτήν πρέπει να διδάσκονται τα παιδιά μας.
Ουσιαστικά δεν υπάρχει διαφωνία επί τούτου. Διαφωνία υπάρχει στο τι διδάσκονται τα παιδιά μας. Η θεώρηση του κ. Ταλιαδώρου, όπως εκφράστηκε και σε εκπομπή των Ιστορικών Διαδρομών του «Αστρα» τον Οκτώβριο του 2012, είναι ότι δεν χρειάζεται να διδάσκονται περίοδοι που δεν έχουν να κάνουν με τον ελληνισμό και την ελληνικότητα της Κύπρου. Δεν τον ενόχλησε μάλιστα το παράπονο των εκπροσώπων των θρησκευτικών ομάδων (Μαρωνιτών, Αρμένιων και Λατίνων) ότι στα σχολεία μας δεν διδάσκεται τίποτε γι’ αυτούς, με αποτέλεσμα οι μαθητές να μη γνωρίζουν τίποτε απολύτως για την ιστορία αυτών των συμπολιτών μας.
Το είπαμε πολλές φορές. Πρέπει να διδάσκεται ολόκληρη η Ιστορία της Κύπρου.
Και με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτονται όλα τα κεφάλαια. Με μια διαφορά όμως, αυτά που θα διδάσκονται οι μαθητές να μην είναι επιλεγμένα και προσανατολισμένα στη λεγόμενη «εθνική» αλήθεια.
Με άλλα λόγια να μη διδάσκονται ανακρίβειες, ακόμα και αναληθή δεδομένα προκειμένου να εξυπηρετήσουν αυτή τη λεγόμενη «εθνική» ιστορία. Διότι τότε βγαίνουν ζημιωμένοι και η Ιστορία και οι μαθητές.

http://dialogos.com.cy/haravgi/peri-istorias-ke-pedias-o-logos/

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Ίσως η Κύπρος να αποτελεί την εξαίρεση μέσα στην παγκόσμια ιστορία. Μια ιστορία – ιδιαίτερα η νεότερη – με πολλές παραδοξότητες. Η Κ.Δ. προέκυψε ως λύση ανάγκης αφού απέτυχε ο μοναδικός στόχος για τον οποίο έγινε ένας ολόκληρος ένοπλος αγώνας. «Εμείς γι’ αλλού κινήσαμε, γι’ αλλού, κι αλλού η ζωή μας πήγε» που λέει και το τραγούδι. Πανηγυρίσαμε την ίδρυση του κράτους μας κι αμέσως αρχίσαμε την υπόσκαψη του. «Ένωση» για να εκπληρωθεί ο προαιώνιος πόθος, «Διχοτόμηση» για να εκπληρωθεί ο άλλος εθνικός στόχος! (ανάλογα με την περίπτωση). Σκοτωνόμαστε μεταξύ μας, πάνω στο κορμί της Κ.Δ., για να πετύχουμε τους στόχους μας. Κάποτε ένας πρόεδρος κόμματος, του μεγαλύτερου κόμματος της Δεξιάς ο Γλ. Κληρίδης δήλωνε ότι η Κυπριακή σημαία είναι η μόνη σημαία στον κόσμο για την οποία κανένας δεν είναι διατεθειμένος να πεθάνει γι’ αυτήν. Η μια πλευρά ανέμιζε τις ελληνικές και η άλλη τις τουρκικές σημαίες. Όσοι προσπαθούσαν να ανεμίσουν την Κυπριακή σημαία ήταν ανθέλληνες και αντιτούρκοι (ανάλογα με την περίπτωση). Δολοφονήθηκαν υποστηρικτές της διατήρησης της Κ.Δ. και στις δύο πλευρές. Έγιναν εγκλήματα στο όνομα του έθνους (ανάλογα με την περίπτωση) στην οποία (κατά τους ίδους) ανήκει η Κύπρος. Οργανώθηκαν ένοπλες ομάδες και οργανώσεις για να καταλύσουν την Κ.Δ. (ανάλογα με την περίπτωση). Τελικά τα κατάφεραν στις 15 και στις 20 του Ιούλη 1974 να επιφέρουν ένα μεγάλο πλήγμα στο όνομα και πάλι του έθνους (ανάλογα με την περίπτωση). Σήμερα ο παραλογισμός συνεχίζεται. Στην Ε/κυπριακή πλευρά αρκετοί θεωρούν ότι η Κ.Δ. είναι κράτος ελληνικό, προφανώς ικανοποιώντας τις ιδεοληψίες τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι αυτό σημαίνει κατάλυση της Κ.Δ. αλλά την ίδια ώρα μάχονται κατά των προσπαθειών της Τουρκίας για κατάλυση της Κ.Δ. Σχήμα οξύμωρο, δεν νομίζετε; Κάποιοι που δεν αναγνώριζαν καν τη σημαία της Κ.Δ. και την θωρούσαν ένα κουρελόπανο, σήμερα ξαφνικά την αγάπησαν! Όπως αγάπησαν και την Κ.Δ.! Μόνο που την ερμηνεύουν ως ένα δεύτερο ελληνικό κράτος. Ομνύουν πίστη στην Κ.Δ. αλλά καταστρατηγούν το Σύνταγμα της που ορίζει ότι η Κ.Δ. δεν είναι ούτε ελληνική ούτε τουρκική, ούτε γερμανική, ούτε κινέζικη. Είναι απλά Κυπριακή Δημοκρατία. Μέσα σ’ αυτή τους την ιδεοληψία τους υποβαθμίζουν την Κ.Δ. στο πλαίσιο της Ε/κυπριακής Κοινότητας. Έχουν ταυτίσει μέσα στο μυαλό τους αυτά τα δύο και φοβούνται ότι στο ενδεχόμενο μιας λύσης η Κ.Δ. θα υποβαθμιστεί σε συνιστώσα Πολιτεία! Αυτός είναι ο φόβος τους, ένας φόβος που δεν ευσταθεί αφού σε συνιστώσα Πολιτεία θα αναβαθμιστεί όχι η Κ.Δ. αλλά η Ε/κυπριακή Κοινότητα όπως αυτή ορίζεται στο Σύνταγμα, το οποίο θεωρητικά (και για λόγους σκοπιμότητας) λένε ότι σέβονται. Το ανάλογο, δηλαδή αναβάθμιση από Κοινότητα σε συνιστώσα Πολιτεία, θα συμβεί και με την Τ/κυπριακή Κοινότητα. Το οξύμωρο και το αντιφατικό λοιπόν, είναι ότι ουσιαστικά αυτοί που χθες έβριζαν και δεν αναγνώριζαν την Κ.Δ. αλλά σήμερα ομνύουν πίστη σε αυτήν, με τις θέσεις που προβάλλουν (περί ελληνικού κράτους κ.λ.π.) ουσιαστικά καταργούν από μόνοι τους την Κ.Δ. Και το χειρότερο απ’ όλα, σε όλα αυτά συμβάλλει και το κράτος όταν την 1η Οκτωβρίου πραγματοποιεί παρέλαση υπό την σκέπη των σημαιών ενός άλλου κράτους, της Ελλάδας. Συγχύζεται η κρατική οντότητα με την εθνική καταγωγή… Αν όλα αυτά δεν είναι αντιφατικά και οξύμωρα σχήματα, τότε τι μπορεί να είναι;

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

«ΔΙΜΕΤΩΠΟΣ Ο ΑΓΩΝ, ΕΟΚΑ και Αριστερά την περίοδο 1955-59»



Παρακολουθείστε το βίντεο της παρουσίασης του βιβλίου του Μιχάλη Μιχαήλ «ΔΙΜΕΤΩΠΟΣ Ο ΑΓΩΝ, ΕΟΚΑ και Αριστερά την περίοδο 1955-59», που έγινε στη Δημοσιογραφική Εστία στη Λευκωσία στις 19 Απριλίου 2016.

Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυναν ο υπεύθυνος του εκδοτικού Οίκου Heterotopia Νιαζί Κιλζίλγιουρεκ και η διευθύντρια του Ομίλου Επικοινωνίας «Διάλογος» Ελένη Μαύρου.
Το βιβλίο παρουσίασαν ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, ο πρώην υπουργός Παιδείας Ανδρέας Δημητρίου και ο αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου.
Συντονιστής ήταν ο επικοινωνιολόγος Γιώργος Πήττας.


Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Η ομιλία Ν. Ζαχαριάδη για τον Διγενή (Το πλήρες κείμενο)



Η ομιλία Ν. Ζαχαριάδη για τον Διγενή (Το πλήρες κείμενο)

Μια από τις πολυσυζητημένες πτυχές της περιόδου της δράσης της ΕΟΚΑ είναι και η περιβόητη ομιλία του Γ.Γ. του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, με την οποία όπως υπάρχει ο ισχυρισμός, αποκάλυπτε δημόσια για πρώτη φορά την ταυτότητα του αρχηγού της ΕΟΚΑ, δηλαδή ποιος κρυβόταν πίσω από το ψευδώνυμο «Διγενής».

Προλογικά
Η ομιλία Ζαχαριάδη μεταδόθηκε από τον ραδιοσταθμό της «Ελεύθερης Ελλάδας» στις 3 το μεσημέρι της 24ης Απριλίου 1955.
Η ομιλία Ζαχαριάδη είναι δημοσιευμένη ως άρθρο στο περιοδικό «Νέος Κόσμος» (τεύχος Μαΐου του 1955) με ένδειξη 22 Απριλίου 1955.
Το άρθρο έχει τίτλο:
«Ενάντια στους ιμπεριαλιστές και τους εθνοπροδότες κυπροκάπηλους. Λεύτερη Κύπρος στη λεύτερη Ελλάδα».

Ο Γ. Γρίβας αναφέρεται στο θέμα αυτό στη σελίδα 50 των Απομνημονευμάτων του:
«Ο Αρχηγός του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος Ζαχαριάδης εις ραδιοφωνική ομιλίαν του, περί τα μέσα Απριλίου 1955, εκείθεν του παραπετάσματος, μετά το σύνηθες υβρεολόγιον κατά του κινήματος μας αποκαλύπτει δια πρώτην φοράν εις τους Άγγλους την ταυτότητα του Διγενή».

Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε αποσπάσματα του άρθρου (ομιλίας), ιδιαίτερα εκείνα που αναφέρονται στον Γεώργιο Γρίβα Διγενή. Ωστόσο υπάρχουν και άλλες ενδιαφέρουσες αναφορές που ο αναγνώστης μπορεί να διαπιστώσει μέσα από την ανάγνωση του κειμένου.

Πρέπει να σημειωθεί ότι τα αποσπάσματα που είναι γνωστά δημοσιεύθηκαν τότε στην «Αυγή» των Αθηνών της 26ης Απριλίου 1955.
Αποσπάσματα δημοσιεύθηκαν επίσης και στην εφημερίδα του ΑΚΕΛ «Νέος Δημοκράτης» στις εκδόσεις της 30ης Απριλίου και της Πρωτομαγιάς του 1955.

Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι ο «Νέος Δημοκράτης» στην έκδοση της 30ης Απριλίου 1955 λογόκρινε την ομιλία Ζαχαριάδη και δεν δημοσίευσε τις αναφορές στον Γρίβα.

Λανθασμένη μεταφορά από την «Αυγή»
Η εντύπωση ότι ο Ζαχαριάδης αποκάλυπτε την ταυτότητα του Γρίβα προκλήθηκε από το δημοσίευμα της «Αυγής».

Αναφερόμενη στην ομιλία, η ελληνική εφημερίδα δημοσίευσε τα επίμαχα σημεία που αναφέρονται στον Γρίβα.

Η πρώτη αναφορά είναι η ακόλουθη:
(…) «Σήμερα πια όταν τα «πασχαλιάτικα βαρελότα» σκάσαν, χωρίς όμως και να σπάσει μύτη και ο ψευτοδιγενής Γρίβας ξεσκεπάστηκε με την προσφορά πολεμικών βάσεων στους Άγγλους κλπ. κλπ. μπορούμε να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι». (σ.σ. οι εμφάσεις δικές μου).

Η δεύτερη αναφορά:
«Το Φλεβάρη του 1955 πιάστηκε από του Άγγλους το βενζινόπλοιο «Άγιος Γεώργιος», που ο καπετάνιος του, στον πόλεμο ήταν στην υπηρεσία των Βρετανών, μαζί του πιάστηκε και ο Σωκράτης Λοϊζίδης, παλιός πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις και φρέσκος στο Εφ Μπι Άι. Στη τσάντα του Λοϊζίδη βρέθηκε και κατασχέθηκε το καταστατικό μιας ψευτοπατριωτικής οργάνωσης ΕΜΑΚ, που αργότερα μετονομάστηκε σε ΕΟΚΑ.
Η Οργάνωση αυτή, έχει επικεφαλής της ένα γνωστό ψευτοπαλικαρά, αξιωματικό Χίτη, το Γρίβα, που μετά τη Βάρκιζα δολοφονούσε πατριώτες και που μπροστά στο Δημοκρατικό Στρατό, το ‘κοβε λάσπη. Πρόκειται για τον ψευτο-διγενή, που οι Άγγλοι τον κυνηγάν, δήθεν, μα δεν τον πιάνουν και που φυσικά τα όπλα που μαζεύει προορίζονται για το ΑΚΕΛ και τον κυπριακό λαό». (σ.σ. οι εμφάσεις είναι δικές μου).

Η τρίτη αναφορά:
 «Τον Οκτώβρη του 1954, αξιωματικός του στρατού της Αθήνας εμφανίστηκε στην Κύπρο, όπου είπε ότι θα αρχίση αντάρτικο και ότι αυτή τη δουλειά τη διευθύνει ο γνωστός αρχιχίτης Γρίβας». (σ.σ. οι εμφάσεις είναι δικές μου).


Οι αναφορές στο άρθρο Ζαχαριάδη
Ωστόσο η διατύπωση στο άρθρο του Ζαχαριάδη είναι διαφορετική.
Τις μεταφέρουμε αυτούσιες δίνοντας και πάλι έμφαση στα επίμαχα σημεία που σημειώσαμε στις προηγούμενες αναφορές για να μπορέσουμε να κάνουμε τη σύγκριση.

Αναφορά πρώτη:
«Σήμερα πια όταν τα «πασχαλιάτικα βαρελότα» σκάσαν, χωρίς όμως και να σπάσει μύτη και ο ψευτοδιγενής ΤΟΥ Γρίβα ξεσκεπάστηκε με την προσφορά πολεμικών βάσεων στους άγγλους κλπ. κλπ. μπορούμε να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι».

Αναφορά δεύτερη:
«Τον Οχτώβρη του 1954 αξιωματικός του στρατού της Αθήνας  εμφανίστηκε στην Κύπρο όπου έκανε το ξεκομμένο μέλος του ΚΚΕ, είπε ότι στην Κύπρο θ’ αποβιβαστούν κομάντος, θα μεταφερθούν όπλα, ότι θα αρχίσει αντάρτικο και ότι τη δουλειά αφτή τη διευθύνει ο γνωστός αρχιχίτης και αντιστράτηγος του μοναρχοφασιστικού στρατού Γρίβας. Ο «ξεκομμένος» αφτός «κουκουές» ζήτησε τότε τη «συνεργασία» των πατριωτικών δυνάμεων στην Κύπρο. Πήρε όμως και αφτός τα παπούτσια στο χέρι».

Αναφορά τρίτη:
«Η «οργάνωση» αφτή έχει επικεφαλής ένα γνωστό ψεφτοπαλικαρά αξιωματικό χίτη ΤΟΥ Γρίβα, που μετά τη Βάρκιζα δολοφονούσε πατριώτες και μπροστά στο ΔΣΕ τόκοβε λάσπη! Πρόκειται για τον ψεφτοδιγενή που οι άγγλοι τον «κυνηγάν» μα δεν τον πιάνουν γιατί ακριβώς παίζει το παιχνίδι τους και τους προσφέρει και αιωνίας βάσεις(!) φυσικά τα όπλα που τον αφήνουν να μαζέβει, τελικά προορίζονται ενάντια στο ΑΚΕΛ και τον κυπριακό λαό!»

Επισημάνσεις
Αν θεωρήσουμε ότι η ομιλία έγινε ακριβώς όπως καταγράφεται στο κείμενο, τότε δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ο Ζαχαριάδης κατέδωσε τον Γρίβα.
Εκείνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι τον διασύνδεε με το κίνημα της ΕΟΚΑ αλλά δεν τον κατονόμαζε ως αρχηγό της ΕΟΚΑ.
Κι αυτό προκύπτει από την αναφορά ότι η «οργάνωση» αφτή επικεφαλής έχει ένα γνωστό ψευτοπαλικαρά αξιωματικό χίτη του Γρίβα» και όχι ότι έχει επικεφαλής τον Γρίβα.

Προφανώς ο Ζαχαριάδης είχε συγχύσει πρόσωπα και καταστάσεις. Διότι:
1ον: Ο Ν.Ζ. λέει ότι ο ψευδοδιγενής του Γρίβα (που ξεσκεπάστηκε) πρόσφερε πολεμικές Βάσεις στους Άγγλους.
Είναι γνωστό ότι ο Γρίβας όχι μόνο δεν πρότεινε Βάσεις, αλλά ούτε είχε εξουσία να προτείνει κάτι τέτοιο. Όπως αναφέρει στο κείμενο, τις Βάσεις τις πρότεινε ο Μακάριος. Άρα το σημείο αυτό δεν αφορά τον Γρίβα αλλά τον Μακάριο.
«Και ο συνθηκολόγος και διασπαστής του εθνικού αγώνα Μακάριος δεν ντράπηκε και στο Μπαντούγκ ακόμα όπου πήγε να διεκδικήσει τάχα λεφτεριά για την Κύπρο, να προσφέρει στρατηγικές βάσεις στους άγγλους σαν αντάλλαγμα για τη δήθεν αφτοδιάθεση της Κύπρου. Πάει έτσι να εξεβμενίσει ο Μακάριος, όπως και ο ψεφτοδιγενής, τους καταχτητές και να τους σπρώξει έτσι πιο δραστήρια να «ξεπαστρέψουν» το ΑΚΕΛ!»

2ον: Ο Ν.Ζ. αναφέρει ότι «τη δουλειά αφτή τη διευθύνει ο γνωστός αρχιχίτης και αντιστράτηγος του μοναρχοφασιστικού στρατού Γρίβας».
Ο Γρίβας όμως τότε δεν είχε τον βαθμό του αντιστράτηγου αλλά του αντισυνταγματάρχη. Πήρε το αξίωμα του στρατηγού μετά τη λήξη του αγώνα.
(Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι όλως παραδόξως ο βρετανικός τύπος τον αποκαλούσε στρατηγό από τα μέσα της περιόδου δράσης της ΕΟΚΑ).

Αναφέρεται επίσης σε ένα ξεκομμένο μέλος του ΚΚΕ που πήγε στην Κύπρο και ενημέρωσε το ΑΚΕΛ για την επικείμενη ανάληψη αντάρτικου και ζήτησε τη συνεργασία των πατριωτικών δυνάμεων περιλαμβανομένου και του ΑΚΕΛ.

Αυτό το γεγονός είναι πραγματικό. Το αναφέρει και ο πρώην Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Εζεκίας Παπαϊωάννου στο βιβλίο του «Ενθυμίσεις από τη ζωή μου».
Όπως γράφει, περί τα μέσα του 1954 έφθασε στα γραφεία της εφημερίδας του ΑΚΕΛ «Νέος Δημοκράτης» ένας μυστηριώδης ανώνυμος επισκέπτης από την Ελλάδα και ζήτησε να δει τον Γ.Γ. του ΑΚΕΛ. Στη συνάντηση που ακολούθησε:
«… ο μυστηριώδης επισκέπτης παρουσίασε τον εαυτό του σαν αξιωματικό του ελληνικού στρατού, χωρίς όμως να δώσει ούτε αυτή τη φορά το όνομα του. Είπε, μάλιστα, ότι πολύ σύντομα θα αρχίσει στην Κύπρο ένοπλος αγώνας για την Ένωση και το μόνο που ζητείται από το ΑΚΕΛ είναι να μείνει μακριά από αυτόν τον αγώνα γιατί έτσι έκρινε η ηγεσία του».

Συνεπώς οι δύο αναφορές συγκρούονται. Ο Ζαχαριάδης λέει ότι ζήτησε συνεργασία από το ΑΚΕΛ, ενώ ο Ε. Παπαϊωάννου γράφει ότι ζήτησε να μη λάβει μέρος το ΑΚΕΛ στο όλο εγχείρημα.

Στην περίπτωση αυτή αναφέρθηκε στον γράφοντας και ο Ανδρέας Αζίνας, ένας από τους πέντε που ίδρυσαν την ΕΟΚΑ:  
«… εστάλη στην Κύπρο ένας στρατιωτικός από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, ονόματι Καλιανέσης. Ήρθε στην Κύπρο – διότι δεν ήξεραν ότι ο Γρίβας είχε ήδη προχωρήσει – για να δει τι γίνεται. Εστάλη λοιπόν από τον Σπυρίδωνα στην Κύπρο ο Καλιανέσης, αδελφός του οποίου ήτο ο Ανδρέας Καλιανέσης ο οποίος ήταν υπουργός του εμπορικού ναυτικού της κυβέρνησης των ανταρτών του ΕΛΑΣ». (Συνέντευξη Ανδρέα Αζίνα στον γράφοντα, Άστρα 92,8, 1η Απριλίου 1998).

Επομένως, ο «ξεκομμένος από το ΚΚΕ αξιωματικός» που αναφέρει ο Ν.Ζ. πρέπει να είναι ο Καλιανέσης, ο οποίος όμως δεν είχε οποιαδήποτε σχέση με την ΕΟΚΑ.
Αντίθετα, όπως ανέφερε στη συνέντευξη του ο Α. Αζίνας, όταν ο Γρίβας πήρε τον έλεγχο της κατάστασης, απεκόπησαν όλοι όσοι έκαναν σκέψεις ή οργάνωναν κάτι και εξουδετερώθηκαν.

3ον: Και στην Τρίτη αναφορά του ο Ζαχαριάδης αναφέρεται σε «ένα γνωστό ψεφτοπαλικαρά αξιωματικό χίτη ΤΟΥ Γρίβα, που μετά τη Βάρκιζα δολοφονούσε πατριώτες και μπροστά στο ΔΣΕ τόκοβε λάσπη!».
Άρα και πάλι δεν αναφέρεται στον ίδιο τον Γρίβα.

Όπως σημειώνει και ο καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου Πέτρος Παπαπολυβίου:
«Οφείλουμε να υποδείξουμε ακριβολογώντας, ότι ο Ν. Ζαχαριάδης τον Απρίλιο 1955 δημοσιοποίησε μεν τη σύνδεση του Γ. Γρίβα με την ΕΟΚΑ, αλλά δεν «αποκάλυψε στους Άγγλους την ταυτότητα του Διγενή» πιθανότατα γιατί δεν την γνώριζε ούτε ο ίδιος.
Στο κείμενο του «Νέου Κόσμου», γίνεται λόγος για δύο διαφορετικά πρόσωπα: Τον «αρχιχίτη και αντιστράτηγο (sic) Γρίβα», που «διευθύνει τη δουλειά αφτή» και τον «ψευτοδιγενή», «ένα ψευτοπαλικαρά αξιωματικό χίτη του Γρίβα» που θεωρείται ο επικεφαλής της ΕΟΚΑ. 
Τα πράγματα περιπλέχθηκαν από τη λανθασμένη μεταφορά των αποσπασμάτων του άρθρου του Ζαχαριάδη στην «Αυγή», που δημιούργησαν την εντύπωση που επικράτησε έκτοτε.
Δεν αποκλείεται, βέβαια, τα κρίσιμα τμήματα του κειμένου, όπως δημοσιεύθηκαν στον «Νέο Κόσμο», να είχαν εκφωνηθεί διαφορετικά στη ραδιοφωνική μετάδοση της «Ελεύθερης Ελλάδας».

Βεβαίως πρέπει να σημειώσουμε ότι με βάση αναφορές του ίδιου του Γρίβα στο «Ημερολόγιο» του αλλά και από την αναφορά του αστυνομικού Παύλου Στόκκου στο «Χρονικό» του αγώνα της ΕΟΚΑ, οι Άγγλοι γνώριζαν για την άφιξη και τον σκοπό που ήρθε ο Γρίβας στην Κύπρο, από το φθινόπωρο του 1954.

Το πλήρες κείμενο του άρθρου του Ν. Ζαχαριάδη

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΥΠΡΟΚΑΠΗΛΟΥΣ
ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΗ ΛΕΥΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ

Ν. Ζαχαριάδη*

Τόσο στην Αθήνα όσο και στη Κύπρο οι προσκυνημένοι και συνθηκολόγοι εθνοπροδότες φουντώνουν καθετόσο τα εντυπωσιακά τους πυροτεχνήματα κρύβοντας
πίσω τους την προδοσία και το ξεπούλημα που πραγματοποιούν και στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Είναι ολοφάνερο ότι ένα από τα πιο δύσκολα παλούκια που από καιρό προσπαθεί να πηδήσει ο στρατάρχης και όλη η αμερικανοδουλείας και ο αγγλοπροσκυνισμός είνε το κυπριακό. Η πλουτοκρατική εθνοπροδοσία και όλο το μπουλούκι των λακέδων της «βρήκαν, πραγματικά το διάολο τους» με το κυπριακό.
Πρόκειται για το διάολο της λαϊκής παροιμίας που όταν που ούτε όταν τον αφήνεις φέβγει, ούτε όταν τον τραβάς έρχεται. Το αποτέλεσμα απ’ αφτό το άσχημο για το στρατάρχη μπλέξιμο είνε ότι όσο προσπαθεί να το πηδήξει το παλούκι τόσο πιο βαθιά κάθεται πάνω του. Έτσι η παλουκωμένη εθνοπροδοσία και κυπροκαπηλεία μη έχοντας άλλη διέξοδο μη έχοντας άλλη διέξοδο το ρίχνει στον τυχοδιωκτισμό με τα γνωστά «πασχαλιάτικα» βαρελότα τις τρακατρούκες και τις τσάκρες.
Γιατί, και το λέμε αφτο με όλη τη συναίσθηση της εφθύνης, όλη η τελεφταία ξιφούλκιση της κυπροακαπηλείας στην Κύπρο και στην Ελλάδα δεν αποτελεί παρά ένα προσχεδιασμένο αποτρόπιαιο όσο και τυχοδιωκτικό έγκλημα που στρέφεται ενάντια στους εθνικούς πόθους του λαού τόσο στο νησί, όσο και στη χώρα μας. Και, ακόμα, όλα αφτά σχεδιάστηκαν και μπήκαν μπρος σ συνεννόηση και σε συμφωνία με τους άγγλους και αμερικανούς ιμπεριαλιστές.
Για ποιο, όμως σκοπό γενήκαν και γίνονται όλα αφτά; Όλα αφτά έγιναν και γίνονται με κύριο και βασικό σκοπό να χτυπηθούν οι πρωτοπόρες πατριωτικές δυνάμεις, δηλαδή, να παραμεριστούν οι δυνάμεις εκείνες που κρατούν το παλούκι και που δεν μπορούν να το πηδήσουν ο στρατάρχης, ο συναγερμός του, ολόκληρη η εθνοπροδοσία για να πραγματοποιηθεί μετά ανενόχλητα το ξεπούλημα και της Κύπρου, ξεπούλημα που έχει αποφασιστεί από καιρό. Πιο πολύ ακόμα: οι εθνοπροδότες στην Αθήνα και στην Κύπρο ούτε καν θα σκέφτονταν να οξύνουν το κυπριακό αν δεν εξαναγκάζονταν σ’ αφτό απ’ τις πατριωτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που αγρυπνούν, δεν τους αφήνουν να ολοκληρώσουν ανενόχλητα το ξεπούλημα και της Κύπρου και του κράτους αμείλιχτα κολημένους στον τοίχο.
Το ζήτημα είνε ζωτικό, τόσο για τους ντόπιους πλουτοκράτες και προσκυνημένους, όσο και για τους ιμπεριαλιστές αφέντες τους: πρόκειται για την ηγεσία στον εθνικό αγώνα του ελληνικού λαό στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Τρέμουν, όπως ο διάολος το λιβάνι, μην ξαναπάθουν εκείνα της πρώτης κατοχής όταν ο λαός τους έφυγε απ’ τα χέρια και τάχτηκε κάτω από τη σημαία της πάλης για την εθνική τιμή και ανεξαρτησία, που αφτοί τσαλαπάτησαν και τη ρίξαν στα φασιστικά και χιτλερικά σκυλιά και οι κουκουέδες πρώτοι σήκωσαν και κράτησαν ψηλά.
Όμως η προδοσία είνε ανελέητη και στιγματίζει ανεξίτηλα τους ίδιους της φορείς, τους προδότες. Έτσι και οι προσκυνημένοι στη χώρα μας έχουν μπροστά γκρεμό και πίσω ρέμα. Πούλησαν την Ελλάδα, ξεπουλάν και την Κύπρο, η προδοσία τους τραβά αμείλιχτα στον πάτο, προσπαθούν, όμως, να πιαστούν απ΄ το καλαμάκι της κυπροακαπηλείας και να κρατηθούν στην επιφάνεια. Και επειδή οι κουκουέδες, οι πατριώτες αγωνιστές στην Ελλάδα και στην Κύπρο δεν τους αφήνουν να σταθούν σε χλωρό κλαρί και βγάζουν στη φόρα όλες στις βρώμικες δουλιές και τους χρησιμοποιούν οι πατριδοκάπηλοι και οι προσκυνημένοι όλα τα μέσα για να κτυπήσουν και βγάλουν απ’ τη μέση τους πρωτοπόρους πατριώτες, μπροστάρηδες στην πάλη του λαού.
Στην Ελλάδα οι κουκουέδες πρώτοι σήκωσαν και πρώτοι κρατάν τη σημαία της εθνικής ανεξαρτησίας. Προσπαθούν, λοιπόν, να τους λερώσουν με τη γνωστή μηχανή, τη ρετσινιά της «κατασκοπείας» κλπ.
Στην Κύπρο το ΑΚΕΛ μπροστάρης του λαού στο νησί κρατά αμόλυντη την εθνική σημαία της ένωσης, που θέλει ο λαός. Εκεί, στο νησί, αφτή η πάλη του ΑΚΕΛ είνε το κύριο εμπόδιο που δεν αφήνει στους κυπριοκάπηλους να πραγματοποιήσουν ανενόχλητα το ξεπούλημα, δεν αφήνει τον Κάνον, όπως δεν τον αφήνουν οι κουκουέδες στην Ελλάδα, «να σώσει την πυρκαγιά στην Κύπρο», να χαντακώσει την υπόθεση της Κύπρου, όπως προσπάθησε να το κάνει και ο Ντάλες στον ΟΕΕ[1] έχοντας σαν τσιράκια – βοηθούς το στρατάρχη, τον Κανελλόπουλο, τον Στεφανόπουλο, τον Παπανδρέα, τον Μακάριο και όλη την υπόλοιπη σφηκοφωλιά. Έπρεπε, λοιπόν, και πρέπει να βγει απ’ τη μέση το ΑΚΕΛ. Για το σκοπό αφτό ετοιμάστηκε η φάκα, στήθηκε η παγίδα, μαγειρεύτηκε η πρόκληση.
Εδώ φτάνουμε στο ψητό. Ο λαός μας θυμάται ότι από μήνες πολλούς, απ’ τον περασμένο χρόνο, με βάση συγκεκριμένα στοιχεία και εκδηλώσεις και του άγγλου αντιπρόσωπου στον ΟΕΕ Λόυντ, για «ταραχές που απειλούνται στην Κύπρο» και του Μακάριου, ότι ο λαός στην Κύπρο «θα προβεί σε ανεπιθύμητες ενέργειες», και του κίτρινου τύπου της Αθήνας για «αντάρτικο» στα βουνά του νησιού κλπ., είχαμε προειδοποιήσει ότι οι προσκυνημένοι ετοιμάζουν βρωμιές. Σήμερα πια όταν τα «πασχαλιάτικα βαρελότα» σκάσαν, χωρίς όμως και να σπάσει μύτη και ο ψευτοδιγενής του Γρίβα ξεσκεπάστηκε με την προσφορά πολεμικών βάσεων στους άγγλους* κλπ. κλπ. μπορούμε να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Πρόκειται, λοιπόν, για τα παρακάτω, αρχινώντας απ’ την αρχή: Τον Άβγουστο του 1954 ο σατράπης της Κύπρου σερ Ρόμπερτ Αρμιτέιτζ σε δηλώσεις του προς ανταποκριτή του «Ντέυλυ Εξπρές» του Λονδίνου είχε πει, ανάμεσα στ’ άλλα και ότι το ΑΚΕΛ έχει οργανωμένες ομάδες τρομοκρατών και τραμπούκων, πούνε καλά εκπαιδεβμένες και έτοιμες, με το πρώτο σύνθημα που πάρουν, να δράσουν. Όταν ο σατράπης προκλήθηκε ν’ αποδείξει αφτά που έλεγε, αναγκάστηκε να τα διαψεύσει. Επακολούθησαν οι δηλώσεις του Μακαρίου για «εχθροπραξίες» του κυπριακού λαού ενάντια στους άγγλους. Τον Οχτώβρη του 1954 αξιωματικός του στρατού της Αθήνας εμφανίστηκε στην Κύπρο όπου έκανε το ξεκομμένο μέλος του ΚΚΕ, είπε ότι στην Κύπρο θ’ αποβιβαστούν κομάντος, θα μεταφερθούν όπλα, ότι θα αρχίσει αντάρτικο και ότι τη δουλειά αφτή τη διευθύνει ο γνωστός αρχιχίτης και αντιστράτηγος του μοναρχοφασιστικού στρατού Γρίβας. Ο «ξεκομμένος» αφτός «κουκουές» ζήτησε τότε τη «συνεργασία» των πατριωτικών δυνάμεων στην Κύπρο. Πήρε όμως και αφτός τα παπούτσια στο χέρι. Το Δεκέμβρη του 1954, όταν έγινε η γενική απεργία στην Κύπρο, γνωστοί πράκτορες και χαφιέδες της εγγλέζικης αστυνομίας σπρώχναν, τους μαθητές κυρίως να πετροβολούν εγγλέζικα αφτοκίνητα, να σπάζουν βιτρίνες και να προκαλούν τους τούρκους! «Ξεσηκώθηκαν» τότε από τους εγγλέζους καμιά 150ριά τούρκοι στη Λεφκωσία, κάναν διαδήλωση στον πιο κεντρικό δρόμο της πόλης, χτυπούσαν τους έλληνες και σπάζαν τα μαγαζιά τους. Έτσι, άρχισαν να «βγαίνουν σωστές» οι «προφητείες» του άγγλου αντιπροσώπου στον ΟΕΕ Λόυντ για «ταραχές» ανάμεσα στους έλληνες και τούρκους στο νησί! Το ΑΚΕΛ πήρε έγκαιρα θέση στις προκλήσεις αφτές, χτύπησε το σύνθημα για οικονομικά μποϋκοτάζ κατά των τούρκων και ανέκοψε τη φόρα των κατεργαρέων. Τον Δεκέμβρη του 1954 στη βουλή των κοινοτήτων ο υπουργός Αποικιών δήλωσε ότι την εφθύνη για όλα τα επεισόδια στην Κύπρο τη φέρουν οι κομμουνιστές, δηλαδή, το ΑΚΕΛ! Όμως το εμπιστεφτικό «δελτίο πληροφοριών» της Ιντέλιτζενς Σέρβις έγραφε ύστερα απ’ τα επεισόδια ότι απότυχε η προσπάθεια να τυλιχτούν οι κομμουνιστές (δηλ. το ΑΚΕΛ) στη φάκα που τους στήσαν, μα ότι γρήγορα θα τους δοθεί μάθημα. Τον ίδιο μήνα (Δεκέμβριος 1954) παράγοντες της Εθναρχίας του Μακαρίου κοκορέβονταν ότι το ΑΚΕΛ σε μερικές βδομάδες θα ξοφλήσει!
Τον Φλεβάρη του 1955 πιάστηκε το βενζινόπλοιο ο «Άγιος Γεώργιος» που ο καπετάνιος του στον πόλεμο ήταν στην υπηρεσία των άγγλων και μαζί το πιάστηκε και ο Σωκράτης Λοΐζίδης, παλιός πράχτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις ΚΑΙ «φρέσκος» του Εφ-Μπι-Άι (αμερικανική υπηρεσία κατασκοπείας). Στην τσάντα του Λοϊζίδη βρέθηκε και κατασχέθηκε το καταστατικό μιας ψεφτοπατριωτικής οργάνωσης «ΕΜΑΚ» που γι αφτό το λόγο μετονομάστηκε σε ΕΟΚΑ. Η «οργάνωση» αφτή έχει επικεφαλής ένα γνωστό ψεφτοπαλικαρά αξιωματικό χίτη του Γρίβα, που μετά τη Βάρκιζα δολοφονούσε πατριώτες και μπροστά στο ΔΣΕ τόκοβε λάσπη! Πρόκειται για τον ψεφτοδιγενή που οι άγγλοι τον «κυνηγάν» μα δεν τον πιάνουν γιατί ακριβώς παίζει το παιχνίδι τους και τους προσφέρει και αιωνίας βάσεις(!). φυσικά τα όπλα που τον αφήνουν να μαζέβει, τελικά προορίζονται ενάντια στο ΑΚΕΛ και τον κυπριακό λαό! Όσο για τον Λοϊζίδη οι κύπριοι της Αθήνας τον ξέρουν από τότε που έβγαζε φυλλάδια υπέρ των άγγλων και γι αφτό οι κυπριακές οργανώσεις της Αθήνας δεν τον δέχονταν στις γραμμές τους.
Ύστερα από τα πιο πάνω η εικόνα ξεκαθαρίζει. Για τους αμερικανούς, τους άγγλους και τους προσκυνημένους λακέδες τους στην Ελλάδα και στην Κύπρο, ο κύριος εχθρός παραμένει ο λαός και πρώτ’ απ’ όλα οι πρωτοπόρες οργανώσεις του ΚΚΕ και ΑΚΕΛ. Στην Ελλάδα, που την ξεπούλησαν ολοκληρωτικά στους αμερικανοάγγλους ιμπεριαλιστές προσπαθούν ν’ αντιρροπίσουν την εθνοπροδοσία τους κολλώντας στους κουκουέδες τη ρετσινιά της κατασκοπείας.
Στην Κύπρο στήσαν στο ΑΚΕΛ διπλή παγίδα: ή να το παρασύρουν στις τυχοδιωχτικές ψευτοένοπλες περιπέτειες τους για να δόσουν στους άγγλους την εφκαιρία να το τσακίσουν και διαλύσουν, ή, προβάλλοντας του την κατηγορία ότι «οργανώνει τρομοκρατικές ομάδες έτοιμες για δράση» (άγγλοι) και προτείνοντας του «ένοπλη σύμπραξη» κλπ. (προσκυνημένοι της Αθήνας), να το αναγκάσουν να πάρει τέτια θέση καταδίκης της τρομοκρατίας και της «ένοπλης πάλης» ώστε να το διαβάλουν και να το δυσφημίσουν στα μάτια του λαού και πρώτ’ απ’ όλα της κυπριακής νεολαίας, ότι είνε ενάντια στον «αποφασιστικό αγώνα» κατά των άγγλων, ότι προδίνει την υπόθεση της Κύπρου. Έτσι θάπερναν αφτοί την ηγεμονία στον εθνικό αγώνα της Κύπρου πράμα που θα τους εφκόλυνες, όπως φαντάζονταν, να ψευτοβολέψουν κάπως και τα αγιάτρεφτα χάλια της εθνοπροδοσίας και αμερικανοδουλείας τους στην Ελλάδα. Έτσι κυνηγούσαν με ένα σμπάρο να κτυπήσουν δύο και τρία τρυγόνια! Οπωσδήποτε και η εθνοπροδοσία στην Αθήνα με επικεφαλής του Παπάγο-Παπανδρέου και η ψεφτοεθναρχία του Μακαρίου σαν προκαταρκτικό όρο για τη συνθηκολόγηση τους μπροστά στους άγγλους ιμπεριαλιστές, με την αποδοχή του «συντάγματος» που οι τελεφταίοι αφτοί προσφέρουν και που η αποδοχή τους είνε κατ’ αρχήν αποφασισμένη, βάζουν το χτύπημα του ΑΚΕΛ για νάχουν, όπως λένε, τα χέρια λέφτερα! Και ο συνθηκολόγος και διασπαστής του εθνικού αγώνα Μακάριος δεν ντράπηκε και στο Μπαντούγκ ακόμα όπου πήγε να διεκδικήσει τάχα λεφτεριά για την Κύπρο, να προσφέρει στρατηγικές βάσεις στους άγγλους σαν αντάλλαγμα για τη δήθεν αφτοδιάθεση της Κύπρου. Πάει έτσι να εξεβμενίσει ο Μακάριος, όπως και ο ψεφτοδιγενής, τους καταχτητές και να τους σπρώξει έτσι πιο δραστήρια να «ξεπαστρέψουν» το ΑΚΕΛ!
  Βέβαια, με τη διμέτωπη επίθεση τους ενάντια στο ΑΚΕΛ κατάφεραν να σπείρουν κάποια σύγχυση και να θολώσουν μερικά μυαλά κυρίως ανάμεσα στη μαθητική νεολαία της Κύπρου, που, όταν άκουσε να σπάνε τα βαρελότα νόμισε ότι πρόκειται για πραγματικό πατριωτικό ξεσηκωμό και ότι ο στρακατρούκας ψεφτοδεγενής είναι αληθινός πατριώτης. Και η μικρή αφτή σύγχυση δημιουργήθηκε γιατί στην απόκρουση της διμέτωπης επίθεσης –πρόκλησης δεν επιδείχτηκε η απαραίτητη αγωνιστική ψυχραιμία. Όμως κάθε θάμα τρεις μέρες και το μεγάλο τέσσερις. Παραπάνω σε βαστά γιατί του φέβγει η μπογιά. Και το πιο μεγάλο ψέμα έχει κοντά ποδάρια και μακριά να πάει δεν μπορεί. Τώρα που κατακάθεται ο καπνός ο καθένας βλέπει τι γίνεται γύρω του.
Και είναι γεγονός
ότι στις παγίδες που στήσαν πιάστηκαν μόνοι τους. Στο λάκκο που σκάψαν για τους άλλους βρέθηκαν μέσα οι ίδιοι.
Αφτό δε σημαίνει ότι επιτρέπεται στους πατριώτες στην Ελλάδα και στην Κύπρο να επαναπαφτούν. Αντίθετα χρειάζεται πιο μεγάλη επαγρύπνηση. Επαγρύπνηση και απέναντι στις προκλήσεις-παγίδες των άγγλων ιμπεριαλιστών, και απέναντι στους βαρελοτοειδής τυχοδιωκτισμούς των λακέδων της Αθήνας. Ενάντια στα δύο αφτά μέτωπα πρέπει να κρατάμε τα μάτια ανοιχτά και δεκατέσσερα. Αφτού βρίσκεται η εγγύηση της νίκης. Να μη πέφτουνε στις παγίδες των εγγλέζων. Και να ξεσκεπάζουμε αμείλιχτα τους εθνοπροδότες κάτω από όποια μάσκα και αν παρουσιάζονται. Έτσι τους απομονώνουμε, συσπειρώνουμε το λαό κάτω απ‘ την πραγματικά εθνική-πατριωτική σημαία της πάλης για την ένωση, πραγματοποιούμε τη λαϊκή πατριωτική αγωνιστική νεότητα και απ’ τα κάτω και απ’ τα πάνου, με όλους, απ’ όπου και αν έρχονται, φτάνει τώρα να αποδέχονται τη σωστή εθνική-ενωτική γραμμή. Ιδιαίτερη προσοχή να συγκεντρώσουμε στη μαθητική νεολαία, όπου ο βαρελότος ψεφτοδιγενής κατάφερε να καταχτήσει κάποια επιρροή, να αποχτήσει κάποια αίγλη. Αν οι γονείς, οι πατριώτες εξηγήσουν υπομονητικά, πειστικά στους μαθητές την αλήθεια θα τους πείσουν. Εδώ πρέπει να βοηθήσει σοβαρά και η φοιτητική- μαθητική νεολαία της Ελλάδας, που έχει περισσότερη πείρα, ξεχωρίζει πιο έφκολα την ήρα από το στάρι και κρατά άξια και αμόλυντη τη σημαία της πατριωτικής πάλης που τόσο τίμησε η ΕΠΟΝ στην πρώτη κατοχή και τόσο την τιμά και τώρα. Η νεολαία αφτή έχει σοβαρό πατριωτικό χρέος να βοηθήσει τα’ αδέρφια της στην Κύπρο να δουν σωστά τα πράγματα. Όμως το ΑΚΕΛ πρέπει πιο θαρραλέα να πάρει προς τη μαθητική νεολαία και να την πάρει με το μέρος του. Οι νεολαίοι αφτοί δεν μπορούν να μην γνωρίζουν τους ψεφτοπατριώτες δημαγωγούς. Και μόνο το γεγονός ότι μόνον ο «Νέος Δημοκράτης» αρνήθηκε να δημοσιέψει την επικήρυξη του ψεφτοδιγενή και γι αφτό η αγγλική διοίκηση τον καταδιώκει τώρα, αποτελεί μια χαρακτηριστική ένδειξκη και απόδειξη για το πού βρίσκονται οι πραγματικοί πατριώτες. Γιατί οι άλλοι, οι υπερεθνικόφρονες σκύψαν και γλείψαν τη μπότα του άγγλου καταχτητή, γιατί δημοσίεψαν τη διαταγή του Αρμιτέϊτζ.
Το λαϊκό εθνικό κίνημα στην Κύπρο αντιμετωπίζει και άλλο πρόβλημα, πιο δύσκολο, πιο περίπλοκο. Στην Κύπρο το 1/5 σχεδόν του πληθυσμού είνε τούρκοι στα 95% τους εργαζόμενοι. Ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός με τη γνωστή ταχτική του «διαίρει και βασίλευε», δηλαδή, χώριζε τους εχθρούς σου για να τους καταφέρνει όλους, καθώς και με τη βοήθεια των προσκυνημένων της Αθήνας προσπαθεί να χτυπήσει το ελληνικό εθνικό κίνημα στο νησί στρέφοντας ενάντια του τους τούρκους. Όμως η απελεφθέρωση του λαού της Κύπρου δεν μπορεί νάνε πραγματική παρά μόνο σαν απελφθέρωση και των τούρκων. Η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα δεν μπορεί να σημαίνει διατήρηση ή χειροτέρεψη της υποδούλωσης των τούρκων μα απελφθέρωση και για την τουρκική μειονότητα του νησιού με βάση την πλήρη εθνική αφτονομία της. Διεκδικώντας το δικαίωμα της αφτιδάθεσης μέχρι και αποχωρισμού για τους έλληνες δε μπορούμε να αρνηθούμε αφτό το δικαίωμα στην τουρκική μειονότητα. Αλλιώς θα χαντακώναμε και την όλη υπόθεση της απελεφθέρωσης της Κύπρου. Δεν μπορείς νάσαι λέφτερος όταν κρατά άλλο σκλάβο που σε πολεμά να λεφτερωθεί. Αφτό διακήρυξε και ο Μεγάλος Λένιν που τις μέρες αφτές τον τιμά όλη η προοδεφτική ανθρωπότητα. Και όχι μόνον το διακήρυξε μα στην πράξη της πολυεθνικής κοινότητα οπου είναι η ΕΣΣΔ, απόδειξε τη σωστότητα της θέσης τους. Η εγγύηση λοιπόν της επιτυχίας της αντι-ιμπεριαλιστικής πάλης του κυπριακού λαού, βρίσκεται στον κοινό αγώνα των ελλήνων και των τούρκων ενάντια στους άγγλους ιμπεριαλιστές και ενάντια στους λακέδες των αγγλοαμερικανών ιμπεριαλιστών, τόσο στην Αθήνα και στην Άγκυρα, όσο και στην Κύπρο. Και η κοινότητα αφτή στον αγώνα, η συμμαχία αφτή μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον όταν αναγνωριστεί στους τούρκους το δικαίωμα της εθνικής αφτονομίας, η πολιτική αφτοδιοίκηση τους και μόνον όταν μετά δουλέψουμε να καταχτήσουμε την

πλειοψηφία του τούρκικου πληθυσμού της Κύπρου με τη γραμμή αφτή στον κοινό αγώνα για να πραγματοποιηθεί η γραμμή αφτή.
Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι ο εχθρός, δηλαδή οι ιμπεριαλιστές και οι λακέδες τους δεν πρόκειται να σταματήσουν τις δολοπλοικίες τους, την τρομοκρατία, τις προκλήσεις και τις διαβολές. Πολλές ακόμα δυσκολίες στέκουν μπροστά μας. Ιδιαίτερα το ΑΚΕΛ πρέπει να προετοιμάζεται ολόπλεβρα για νάνε σε θέση ν’ αντιμετωπίσει οποιαδήποτε μπόρα, για νάνε σε θέση να συνεχίσει τον αγώνα τους επικεφαλής του λαού της Κύπρου κάτω απ’ τις πιο δύσκολες συνθήκες και σε περίπτωση ακόμα της πιο ωμής τρομοκρατικής απαγόρεψης που θα τους επιβάλουν οι άγγλοι ιμπεριαλιστές, όπως άλλωστε τους το ζητά τόσο ο Μακάριος όσο κα όλη η φάρα της εθνοπροδοσίας.
Δεν μπορεί όμως να υπάρξει και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η εργατιά στην Ελλάδα και στην Κύπρο συσπειρώνοντας γύρω της τη μεγάλη μάζα της αγροτιάς και όλου του λαού, εξασφαλίζοντας μια δημοκρατική συνεργασία με την τουρκική μειονότητα στο νησί θα πρωτοστατήσει στην πατριωτική, μαζική παλλαϊκή-εθνική συσπείρωση και πάλη για τη λύση του βασικού προβλήματος που απασχολεί σήμερα το λαό στο νησί και που τόσο συγκινεί το λαό και στην Ελλάδα. 
Η απελεφθέρωση της Κύπρου θάνε το αποτέλεσμα της μαζικής επαναστατικής πάλης του λαού στην Κύπρο και στην Ελλάδα με πρωτοπορία τα δοκιμασμένα κόμματα του λαού, το ΚΚΕ και το ΑΚΕΛ, σε συνεργασία με όλα τα πατριωτικά δημοκρατικά στοιχεία και με τη συμπαράσταση όλης της προοδεφτικής ανθρωπότητας.
Απαραίτητη προϋπόθεση για τη νίκη είνε το ξεσκέπασμα και η απομόνωση της εθνοπροδοσίας-κυπροκαπηλείας και στην Κύπρο και στην Ελλάδα, κάτω από όποια μάσκα και αν εμφανίζεται. Γιατί μόνο έτσι θα εξασφαλίσουμε την αναγκαία λαϊκή αγωνιστική πατριωτική ενότητα.
Η πολιτική ηγεσία του εθνικού-λαϊκού απελεφθερωτικού και δημοκρατικού κινήματος έχει χρέος να εξασφαλίζει σταθερά τη σωστή πολιτική καθοδήγηση του, να οργανωνει και να κινητοποιεί τις μάζες στην πάλη για την πραγματοποίηση της σωστής εθνικής- πατριωτικής γραμμής χρησιμοποιώντας κάθε φορά τις μορφές οργάνωσης και πάλης, που επιβάλλει η κατάσταση, οι συγκεκριμένες συνθήκες. Και ταφτόχρονα να μπορεί να αποφέβγει τις παγίδες που στήνει και θα στήνει στο λαϊκό κίνημα ο διπλός εχθρός, οι ιμπεριαλιστές, δηλαδή και οι εθνοπροδότες, να υπερνικά τα εμπόδια, να παρακάμπτει τις ξέρες, να χαλνά τις εχθρικές μηχανορραφίαες, να του ανατρέπει τα σχέδια, να κρατά αφτή την πρωτοβουλία στην πολιτική και στη δράση στα χέρια της.
 Οι πρωτοπόρες πατριωτικές δημοκρατικές δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο, στενά δεμένες με το λαό είνε σε θέση να τα βγάλουν πέρα μ’ επιτυχία και στον τομέα αυτό της λαϊκής πάλης, που στις σημαίες της έχει γραμμένο το εθνικό-λαϊκό σύνθημα: Λέφτερη Κύπρος στη Λέφτερη Ελλάδα.


22-4-1955
(μεταδόθηκε από το ΡΣΕΕ[2] στις 23-4-1955)
 




* Διατηρείται η ορθογραφία του κειμένου του Ζαχαριάδη.
[1] ΟΕΕ: εννοεί τον ΟΗΕ.
* Οι εμφάσεις είναι δικές μου (Μ.Μ.).
[2] ΡΣΣΕ = Ραδιοφωνικός Σταθμός Ελεύθερης Ελλάδας.