Α. ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΛΙΜΝΙΤΗΣ Β. ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΙΣΜΕΤ ΒΕΧΙΤ ΓΚΙΟΥΝΕΙ

Το άνοιγμα του Λιμνίτη είναι πλέον θέμα ημερών.
Χριστόφιας και Ταλάτ συμφώνησαν χθες (26 Ιουνίου) τη διάνοιξη του οδοφράγματος μετά από πολλές συζητήσεις που έγιναν, χωρίς να λείψουν και οι κόντρες.

Για σκοπούς ιστορίας αναδημοσιεύω το κείμενο της συμφωνίας.

1. Οι δύο ηγέτες αποφάσισαν να προχωρήσουν με το άνοιγμα του οδοφράγματος του Λιμνίτη, υπό τους κανόνες που ισχύουν και στα υπάρχοντα οδοφράγματα.

2. Μέσα στο πλαίσιο της συμφωνίας, υπογραμμίζεται ο ρόλος της ΟΥΝΦΙΚΥΠ.

3. Τα άτομα που περνούν από το οδόφραγμα και επιθυμούν να επισκεφθούν τα Κόκκινα, θα συνοδεύονται από την ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Αυτές οι επισκέψεις θα πραγματοποιούνται με μικρά λεωφορεία κάθε Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή. Η τ/κ πλευρά μπορεί να αιτηθεί συνοδεία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ για ακόμη ένα ή δύο λεωφορεία την εβδομάδα.

4. Θα γίνεται μεταφορά λογικών ποσοτήτων φαγητού και νερού και άλλων προμηθειών, μη στρατιωτικής φύσης, στα Κόκκινα με τη συνοδεία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ.

5. Τα Κόκκινα θα ενωθούν με το πλησιέστερο ηλεκτρικό δίκτυο πριν το άνοιγμα του οδοφράγματος.

6. Ανθρωπιστικά θέματα: Τα ασθενοφόρα θα είναι σε θέση να μεταβαίνουν στα Κόκκινα για μεταφορά ασθενών. Θα εφαρμόζονται οι κανόνες που διέπουν τη διέλευση των ασθενοφόρων από τα οδοφράγματα. Αντίστοιχα, τα ε/κ ασθενοφόρα θα διασχίζουν το οδόφραγμα από την αντίθετη κατεύθυνση για τα νοσοκομεία της Λευκωσίας. Σε περιπτώσεις πυρκαγιάς, τ/κ πυροσβεστικά οχήματα και υδροφόρες θα μεταβαίνουν στα Κόκκινα.

7. Θα υπάρχουν αμοιβαίες διευθετήσεις από καιρού εις καιρό για συγκεκριμένες εκδηλώσεις διαμέσου αυτού και άλλων οδοφραγμάτων.

Στη φωτογραφία σημειώνεται με βαθύ μπλε χρώμα η διαδρομή που κάνει κάποιος για να πάει από τον Πύργο Τυλληρίας στην Λευκωσία και το αντίθετο.

Με άσπρο χρώμα σημειώνεται η διαδρομή μέσω του οδοφράγματος.

Σαφέστατα πρόκειται για με πάρα πολύ θετική εξέλιξη.
Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι το οδόφραγμα θα ανοίξει αύριο. Όπως έγινε γνωστό θα χρειαστούν περίπου 4 μήνες για να διεκπεραιωθούν οι εργασίες στην περιοχή.

Κατά τη δική μου άποψη το άνοιγμα του Λιμνίτη συνιστά άλλη μια ήττα του τουρκικού στρατού, διότι τα αιτήματα του δεν έγιναν αποδεχτά. Όπως δεν έγιναν αποδεχτά και τα αιτήματα του τουρκικού στρατού για τη Λήδρας.
Το γιατί δεν νομίζω να χρειάζεται να το εξηγήσω, αφού μια ανάγνωση της συμφωνίας και μια σύγκριση με τα αρχικά αιτήματα δείχνουν ξεκάθαρα ότι σημειώθηκε υποχώρηση του στρατού.

Από την άλλη δείχνει ξεκάθαρα τη διαφορά απόψεων μεταξύ της τουρκικής κυβέρνησης και του στρατού σε πολλά ζητήματα.
Είναι μια άλλη ένδειξη ότι η τουρκική πολιτική δεν έχει μια και μόνη ανάγνωση.

Θεωρώ επίσης θετικό ότι την εξέλιξη χαιρέτησαν όλα τα πολιτικά κόμματα (ίσως για πρώτη φορά γίνεται αυτό το τελευταίο διάστημα).

Αυτό δείχνει (και ας μην εκληφθεί ότι πανηγυρίζω) ότι δύο ηγέτες μπορούν να βρουν λύσεις σε αρκετά ζητήματα.

_____________________________

ΙΣΜΕΤ ΒΕΧΙΤ ΓΚΙΟΥΝΕΪ
Ο δημιουργός της Κυπριακής Σημαίας

Πέθανε προχθές στα κατεχόμενα ο Ισμέτ Βεχίτ Γκιουνέι, ο άνθρωπος που σχεδίασε την σημαία και τα εμβλήματα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το βίντεο που ακολουθεί είναι η εξιστόρηση από τον ίδιο για το πώς συνέβη και επιλέγηκε το δικό του έργο ως επίσημο έμβλημα της Κυπριακής Δημοκρατίας.



Ακολουθεί ένα κείμενο του Σενέρ Λεβέντ για τον Γκιουνέι, που δείχνει την τραγικότητα που παρουσιάζει η κυπριακή πραγματικότητα.


Ακολουθεί απόσπασμα από ένα κείμενο του Σενέρ Λεβέντ για τον Γκιουνέι, που δείχνει την τραγικότητα που παρουσιάζει η κυπριακή πραγματικότητα.

Μακάρι να τυλιγόταν με την κυπριακή σημαία

Να διορθώσω πρώτα ένα σοβαρό λάθος στο χθεσινό μου άρθρο. Ο ζωγράφος Ισμέτ Βεχίτ Γκιουνέι δεν πέθανε στην ηλικία των 77, αλλά των 86 χρόνων. Ξεγέλασε και εμένα η πρώτη είδηση που μεταδόθηκε από το πρακτορείο. Γράφτηκε ότι γεννήθηκε το 1932 στη Λεμεσό. Η σωστή ημερομηνία είναι το 1923. Ο Γκιουνέι υπηρέτησε στον αγγλικό στρατό κατά τη διάρκεια του ΒΆ Παγκοσμίου Πολέμου. Εκπαιδεύτηκε στη Βρετανική Στρατιωτική Ακαδημία στη Χάιφα. Μαζί με τα στρατιωτικά θέματα εκεί πήρε και τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής. Έλαβε μέρος και ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στην κηδεία προχθές και εκφώνησε και μια σύντομη ομιλία. Ο Ισμέτ Βεχίτ Γκιουνέι δεν ήταν εθνικός ήρωας. Ένας καλλιτέχνης ήταν. Ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά που κάνει καλλιτέχνη τον καλλιτέχνη είναι η οικουμενικότητά του και η αγάπη του για ολόκληρη την ανθρωπότητα χωρίς διακρίσεις σε θέματα θρησκείας, γλώσσας και φυλής. Όμως, στην κηδεία αυτή ο Ισμέτ Βεχίτ Γκιουνέι έτυχε συμπεριφοράς «εθνικού ήρωα» ή «κρατικού άνδρα». Το φέρετρό του σκεπάστηκε με δύο σημαίες. Την τουρκική και αυτή της ΤΔΒΚ. Παράξενο, δεν είναι; Αυτός ήταν ο πατέρας της σημαίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αφού σώνει και καλά θα τον σκέπαζαν με σημαία, δεν έπρεπε να τον σκεπάσουν με αυτή τη σημαία; Δυστυχώς με τον καιρό, οι περισσότεροι από τους ανθρώπους μας συνήθισαν στο ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι «Ελληνοκυπριακή Δημοκρατία» και η κυπριακή σημαία «ελληνοκυπριακή σημαία». Ξέχασαν ακόμη και το γεγονός ότι οι ίδιοι είναι ισότιμοι εταίροι της δημοκρατίας αυτής. Όταν περνάνε στο νότο θεωρούν ότι περνάνε στην «ελληνοκυπριακή πλευρά». Βλέπουν τη Λάρνακα, τη Λεμεσό, την Πάφο ως «ελληνοκυπριακές πόλεις». Καλά, δεν βλέπουν πλέον ως δικές τους πόλεις και την Αμμόχωστο, την Κερύνεια και τη Μόρφου. Ειδικά την Κερύνεια. Γυρνάνε σαν να είναι ξένη πόλη στη μαρίνα της ωραίας Κερύνειας όπου δεν συναντούν ούτε έναν Τουρκοκύπριο. Δηλαδή, αν στο νότο είναι ξένοι σαν τουρίστες, ξένοι είναι και στο βορρά. Ούτε η τουρκική σημαία ούτε η σημαία της ΤΔΒΚ τούς θυμίζουν ότι βρίσκονται στην Κύπρο. Αν ο νότος ανήκει στους Ελληνοκύπριους, ο βορράς ανήκει στους εκ Τουρκίας πλέον.


http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=880355&-V=columns

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ (Προσθήκη)

Το Σάββατο 20 Ιουνίου εγκαινιάζεται το νέο μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα.


Θεωρώ ότι είναι μεγάλη μέρα για την Ελλάδα αφού η χώρα αποκτά ένα νέο, σημαντικό έργο.


Για πολλούς ο χώρος αυτός ίσως να είναι μόνο ένα Μουσείο στο οποίο θα στεγάζονται αρχαιολογικά ευρήματα.


Ωστόσο θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το νέο Μουσείο της Ακρόπολης θα καθιερωθεί στην παγκόσμια σκηνή ως ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου.


Ίσως, λέω ίσως, αυτό να αποτελέσει και ένα ακόμα λόγο που να συνηγορεί υπέρ της επιστροφής των αρχαιοτήτων από το Λονδίνο.


Αν τελικά ανταποκριθεί στις προϋποθέσεις και στους λόγους που οδήγησαν στην ίδρυση του, ίσως να προκαλέσει νέα δεδομένα που να υπαγορεύουν την ανάγκη επιστροφής.


Έχω ακούσει πολλούς ελλαδίτες να υποστηρίζουν ότι τα μάρμαρα δεν πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα διότι θα αφεθούν στη φθορά του χρόνου όπως γίνεται με δεκάδες άλλους αρχαιολογικούς χώρους και ευρήματα.


Ελπίζω αυτή η εικόνα να αλλάξει.


Με αφορμή τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης, είναι καιρός και εμείς οι Έλληνες (με την εθνική και όχι εθνικιστική έννοια του όρου), να εγκύψουμε στον πολιτισμό εκείνο που είχε τη δική του συμβολή στην ανάπτυξη του παγκόσμιου πολιτισμού.


Εύχομαι και ελπίζω η Παιδεία μας να δώσει την αναγκαία σημασία ώστε να βγάζει στην κοινωνία σωστούς ανθρώπους και γνώστες αυτού του πολιτισμού.


Διότι είναι πραγματικά ντροπή, οι ξένοι να γνωρίζουν για την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και πολιτισμό και οι περισσότεροι από εμάς να μην έχουν ιδέα.


Πιο κάτω ακολουθεί έκθεση από φωτογραφίες του νέου Μουσείου της Ακρόπολης.

ΑΚΕΛ - Επιστροφή Γλυπτών Παρθενώνα - Εκκληση

ΚΥΠΕ - ΛΕΥΚΩΣΙΑ-Κύπρος 26/6/2009 1:05:23 μμ

---

Το ΑΚΕΛ καλεί την Κυβέρνηση της Βρετανίας και τη διεύθυνση του Βρετανικού Μουσείου να ενεργήσουν για επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, εκεί όπου ανήκουν, στην Ελλάδα.

Σε ανακοίνωσή του, το ΑΚΕΛ αναφέρει ότι ''τα γλυπτά του Παρθενώνα αποτελούν ιδιαίτερο πνευματικό και πολιτιστικό κεφάλαιο για τον ελληνισμό, αλλά και τμήμα της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς''.

Προσθέτει ότι ''συμπαρίσταται ολόψυχα στην προσπάθεια του ελληνικού λαού και της ελληνικής Κυβέρνησης και για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στο φυσικό τους χώρο''.

Το ΑΚΕΛ, σύμφωνα με την ανακοίνωσή του, ''είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο σε θέματα πολιτιστικής κληρονομιάς και εξαιτίας του γεγονότος ότι στο παρελθόν υπήρξε λεηλασία και της δικής μας αρχαιολογικής κληρονομιάς από ξένους, καθώς και της καταστροφής και λεηλασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου από τον τουρκικό στρατό κατοχής''.

Καταλήγοντας, το ΑΚΕΛ αναφέρει ότι ''η διαχρονική θέση αρχής του για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα εκδηλώθηκε και στο παρελθόν, όταν πριν τέσσερα χρόνια είχε αναλάβει μεγάλη εκστρατεία συλλογής υπογραφών που παραδόθηκαν από τον τότε Γενικό Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ Δημήτρη Χριστόφια στον Πρέσβη της Ελλάδας στην Κύπρο''.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ (ΜΕΡΟΣ Β’)

Θέματα της επικαιρότητας δεν επέτρεψαν την ανάρτηση του δεύτερου μέρους της κριτικής του βιβλίου «Αιματηρή Αλήθεια».

Τώρα που βρέθηκε η ευκαιρία αναρτώ το δεύτερο και τελευταίο μέρος.

Το πρώτο μέρος (http://mihalismihail.blogspot.com/2009/05/update.html) κάλυψε την περίοδο μέχρι την Ανεξαρτησία του 1960.

Το δεύτερο μέρος θα καλύψει την περίοδο από το 1960 μέχρι το 1974.

__________________________________________________________________

Η περίοδος αυτή ξεκινά αναφέροντας ότι μέσα στα δεδομένα που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του ένοπλου αγώνα της ΕΟΚΑ, ο Μακάριος σύρθηκε να υπογράψει τη Ζυρίχη.

Αυτό εμπεριέχει ένα μεγάλο ποσοστό αλήθειας. Μόνο που οι (άγνωστοι) συγγραφείς του βιβλίου παραβλέπουν τα δεδομένα και τα αδιέξοδα που δημιούργησε ο ίδιος ο αγώνας (εμπνευστής του οποίου ήταν ο Μακάριος) που οδήγησαν στη Ζυρίχη.

Προχωρούν μάλιστα στη διαπίστωση ότι η συμφωνία ήταν εξαρχής θνησιγενής, σημειώνοντας ότι η ΤΜΤ άρχισε αμέσως την υπόσκαψη τους.

Το δεύτερο σκέλος αυτής της διαπίστωσης είναι επίσης σωστό, μόνο που δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια.

Είναι γεγονός ότι η ΤΜΤ υπόσκαπτε τόσο τις συμφωνίες όσο και το ίδιο το κράτος, θέτοντας σε εφαρμογή σχέδια για επιβολή της διχοτόμησης.

Μόνο που δεν το συγκρίνουν καθόλου με την πρόθεση μερίδας ε/κυπρίων που υπόσκαπταν τις συμφωνίες και το κράτος επιδιώκοντας την επιβολή της ένωσης.

Την παράλληλη δηλαδή υπόσκαψη του κράτους από την ΤΜΤ και μερίδα ε/κυπρίων και την αντίληψη και των μεν και των δε, ότι η Ζυρίχη ήταν ένας σταθμός για την προώθηση των τελικών τους στόχων.

Στη σελ. 88 αναφέρονται σε έγγραφο που βρέθηκε στο χρηματοκιβώτιο του γραφείου του τ/κύπριου υπ. Γεωργίας (Πλουμέρ) το οποίο ήταν αρκούντως αποκαλυπτικό για τις τουρκικές προθέσεις.

Φτάνοντας στα γεγονότα του 1963, γράφουν (σελ. 111) ότι οι ε/κύπριοι προσπάθησαν να αμυνθούν άοπλοι, με λίγα δίκαννα κυνηγετικά και αυτόματα στεν επιτόπιας κατασκευής.

Γίνεται επίσης αναφορά στη δημιουργία των οργανώσεων «Οργάνωσις» (γνωστή ως ΑΚΡΙΤΑΣ), στους λόχους Λυσσαρίδη, Σαμψών και άλλων.

Ερώτηση: Αφού εγνώριζαν εκ των προτέρων (οι δικοί μας) τους σκοπούς και τις επιδιώξεις της ΤΜΤ, βρήκαν μετά και το έγγραφο, τι έκαναν για να προετοιμαστούν σε μια ενδεχόμενη ανταρσία; Γιατί δεν φρόντισαν να εξοπλιστούν και να δημιουργήσουν ΝΟΜΙΜΕΣ δυνάμεις αντίστασης;

Είχαμε ως φυσικό σύμμαχο (με κίνδυνο της ζωής τους) τους τ/κύπριους προοδευτικούς που κατάγγελλαν ανοικτά πλέον τις μεθοδεύσεις της ΤΜΤ (σελ.112-116), ακόμα και τα σχέδια της τουρκικής πλευράς να μετακινήσει πληθυσμούς.

Γιατί δεν υπάρχει καμιά αναφορά στο πως αξιοποιήθηκαν αυτοί οι άνθρωποι;

Στη σελ. 119, αφού προηγουμένως δίνουν την γνωστή ερμηνεία για τα σχέδιο Ανάν, γράφουν ότι για να δεχθούν το σχέδιο οι ε/κύπριοι, οι Τούρκοι και οι Άγγλοι δημιούργησαν ενοχές στους ε/κύπριους για τα κακά (δήθεν) που προκάλεσαν στους τ/κύπριους, για να δικαιολογηθεί η εισβολή.

Οι άνθρωποι δεν έχουν το θεό τους!

Εν γνώσει τους λένε ψέματα! Αν δεχθούμε (για σκοπούς συζήτησης) ότι έγινε αυτό που λένε, δεν έγινε πριν αλλά μετά το δημοψήφισμα.

Επίσης, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δεν δίνουν κανένα στοιχείο για να στηρίξουν τον ισχυρισμό τους. Γιατί; Διότι κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ!

Κανένας ε/κύπριος δικαιολόγησε την εισβολή, όπως θέλουν να υποβάλουν. Αν είχαν οποιοδήποτε στοιχείο θα το παράθεταν.

Η άποψη μου, λοιπόν, είναι ότι σε αυτό το ζήτημα και πάλι παραπλανούν τον αναγνώστη τους.

ΣΧΕΔΙΟ ΑΚΡΙΤΑΣ

Στη σελ. 120 μας λένε ότι πρωτεργάτες του ΑΚΡΙΤΑ (το όνομα της οργάνωσης αυτής ήταν σκέτο «Οργάνωσις»), ήταν τομεάρχες της ΕΟΚΑ, ενώ η σύνδεση μεταξύ τους δεν ήταν θεσμοθετημένη, προσθέτοντας ότι η οργάνωση ιδρύθηκε μετά τις συνεχείς πληροφορίες για εξοπλισμό των τ/κ. (σελ. 121).

Ενδιαφέροντα είναι όσα καταγράφονται στη σελ. 122.

Πρωτεργάτες ήταν οι Π. Γιωρκάτζης, Ν. Κόσιης, Γλ. Κληρίδης, Τ. Παπαδόπουλος, Χρ. Χριστοδούλου. (Αυτό το κρατούμε διότι θα χρειαστεί πιο κάτω).

Ενδιαφέρουσα ήταν η απάντηση του Μακαρίου (όπως καταγράφεται στο βιβλίο) όταν του ανακοίνωσαν ότι την ύπαρξη της οργάνωσης και ζήτησαν οικονομική και άλλη υποστήριξη.

Όπως αναφέρουν οι ίδιοι ο Μακάριος απάντησε:

«Έχουμε κράτος και δεν μου αρέσουν οι παρακρατικές οργανώσεις».

Ξεκάθαρα δηλαδή ο Μακάριος, έκανε λόγο για παρακρατική οργάνωση. Κάτι που όταν λέγεται σήμερα, θεωρείται ανάθεμα!

Όπως σημειώνουν, ο Μακάριος ανησυχούσε από τις πληροφορίες για εξοπλισμό των τ/κ. Η αστυνομία δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης και έτσι στο τέλος έδωσε τη συγκατάθεση του.

Λίγο πιο κάτω μας αποκαλύπτουν ποιοι μετείχαν στον ΑΚΡΙΤΑ: Συμμετείχαν πρώην τομεάρχες αγωνιστές της ΕΟΚΑ και πολίτες που υποστήριζαν την Κ.Δ. χωρίς να φαίνεται η ανάμιξη της κυβέρνησης. Μέσα από το κείμενο (αλλά και άλλα κείμενα μαθαίνουμε ότι από τον ΑΚΡΙΤΑ ήταν αποκλεισμένοι οι αριστεροί αλλά και οι γριβικοί της ΕΟΚΑ!)

Ωστόσο διαβάζουμε ότι στον ΑΚΡΙΤΑ συμμετείχαν και αξιωματικοί της ΕΛΔΥΚ, ενώ στην 123 μαθαίνουμε ότι οι Τ. Παπαδόπουλος και Π. Γιωρκάτζης επιχείρησαν ανεπιτυχώς να φέρουν όπλα από την Αθήνα. Οι υπουργό τους έδιωξαν κακήν κακώς!

Έφεραν όμως από την Αίγυπτο.

Τι οπλισμό έφεραν όμως όταν επιμένουν ότι ο εξοπλισμός ήταν υποτυπώδης, κυνηγετικά και στεν επιτόπιας κατασκευής;

Όσον αφορά τον σκοπό της «Οργάνωσης», αυτός ήταν «Αντίσταση – Υπεράσπιση» από τυχόν τουρκική επίθεση. Επομένως, αναφέρουν, ήταν αμυντική και όχι επιθετική οργάνωση.

Στη σελ. 125 μαθαίνουμε κάτι εξαιρετικά σημαντικό!

Το έγγραφο ονομάστηκε ειρωνικά «Σχέδιο ΑΚΡΙΤΑΣ» από ε/κ εξτρεμιστές, αντιπάλους του Μακαρίου (έτσι τους ονομάζει το βιβλίο, βασισμένο στην αφήγηση της Στέλλας Σουλιώτη) που ήθελαν τη βίαιη ανατροπή της Ζυρίχης και επίτευξη της ένωσης.

Όπως αναφέρεται στη σελ. 126, το έγγραφο αποκαλύφθηκε στις 21 Απριλίου 1966 από τη φιλογριβική εφημερίδα «ΠΑΤΡΙΣ». Λέγεται μάλιστα ότι το σχέδιο το έδωσε ο ίδιος ο Γρίβας για να κτυπήσει τον Μακάριο που κρατούσε «χλιαρή» στάση έναντι των Τούρκων!

Με λίγα λόγια, κάνοντας μια προβολή στο σήμερα, βλέπουμε ότι και τότε υπήρχαν οι ίδιες αντιλήψεις, περί υποχωρήσεων, χλιαρής στάσης έναντι των Τούρκων κλπ.

Μόνο που οι σημερινοί υπερασπιστές του Παπαδόπουλου και άλλων, πρέπει να μέμφονται τον Γρίβα και τα κοπέλια του για το ότι οι Τούρκοι από το 1966 κατηγορούν την ε/κυπριακή πλευρά (συλλήβδηνν) για εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον των τ/κυπρίων.

Ιδού ποιους πρέπει να αιτιώνται και όχι οποιοσδήποτε άλλους!

ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΑΚΡΙΤΑ

Από τη σελίδα 127 και μετά γίνεται μια περιληπτική αναφορά στο σχέδιο, βασισμένη στα όσα καταγράφει η Στέλλα Σουλιώτη.

Έτσι, λοιπόν, μαθαίνουμε ότι ο ΑΚΡΙΤΑΣ είχε ως τελικό στόχο την αυτοδιάθεση (δηλ. την ένωση). Είχε ως στόχο (όσον αφορά τις διεθνείς τακτικές) να πεισθεί η διεθνής κοινή γνώμη ότι το κυπριακό δεν επιλύθηκε πραγματικά το 1960 και ότι η λύση χρειαζόταν αναθεώρηση!

Μέσα από το κείμενο φαίνεται ξεκάθαρα η αντιφατική αντιμετώπιση των πραγμάτων αλλά και η αφέλεια με την οποία έβλεπαν τα πράγματα οι ηγήτορες του ΑΚΡΙΤΑ.

Στη σελ. 128 μας λένε ότι πίστευαν πως η συμβίωση με τους τ/κύπριους ήταν εφικτή αλλά έπρεπε να αναθεωρηθούν κάποια σημεία και όχι προσπάθεια αθέτησης της υπογραφής της Ζυρίχης.

Δηλαδή, από τη μια έλεγαν ότι το κυπριακό δεν επιλύθηκε πραγματικά το ’60 επειδή δεν επιτεύχθηκε η ένωση. Από την άλλη έλεγαν ότι ζητούσαν αναθεώρηση κάποιων αρνητικών σημείων των συμφωνιών και ότι δεν επιδίωκαν αθέτηση της υπογραφής της Ζυρίχης.

Το πιο εντυπωσιακό, όμως, που αναιρούσε όλα τα πιο πάνω, είναι ο σχεδιασμός για παράλληλη παράκαμψη των συμφωνιών εγγύησης και η επίτευξη της ένωσης!

Ο καθένας μπορεί να καταλάβει απ’ όλα αυτά, αν οι εμπνευστές του σχεδίου είχαν οποιαδήποτε επαφή με την πραγματικότητα ή αν καταλάβαιναν τη σημασία των όσων έλεγαν.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τόσον ο ΑΚΡΙΤΑΣ όσο και άλλες ομάδες δεν ήταν παρακρατικές αλλά δρούσαν ως νόμιμες δυνάμεις. Αυτό το ακούσαμε πολλές φορές πρόσφατα όταν γίνονταν σχετικές συζητήσεις.

Στη σελ. 129 γράφουν ότι σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης, η απάντηση θα δινόταν αρχικά από τις ΝΟΜΙΜΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ και φιλικές στρατιωτικές δυνάμεις.

Δεν μπαίνει κανένας στο κόπο να εξηγήσει από πότε οι φιλικές στρατιωτικές δυνάμεις, παρακρατικές όπως τις ονόμασε ο Μακάριος, είναι νόμιμες δυνάμεις;.

Οι συντάκτες του σχεδίου εκτιμούσαν (σελ. 130) ότι για να δικαιολογηθεί μια εξωτερική επέμβαση, θα έπρεπε να υπάρξει ανακήρυξη της Ένωσης ή σοβαρή διακοινοτική σύγκρουση η οποία να παρουσιαστεί σαν σφαγή των Τούρκων.

Αυτό θα μπορούσε να γίνει με τουρκική αντίδραση ή με προβοκάτσια.

Οι συντάκτες του σχεδίου θεωρούσαν (σελ. 131) ότι η καταστολή των τ/κυπρίων με άμεσες αντεπιθέσεις, θα εξασφάλιζε την ανατροπή εξωτερικής επέμβασης.

Η αποτελεσματική απάντηση προς τους τούρκους θα διευκόλυνε τις ενέργειες για περαιτέρω τροποποιήσεις.

Σε περίπτωση γενικότερης σύγκρουσης, όλα τα στάδια, συμπεριλαμβανομένης και της ένωσης, θα υλοποιηθούν καθόσον δεν θα υπάρχει λόγος αναμονής ή εμπλοκής σε διπλωματικές ενέργειες.

Σημαντική είναι και η αξιολόγηση του σχεδίου ΑΚΡΙΤΑΣ

Στη σελ. 133 αναφέρεται ότι το σχέδιο είχε στόχο να συμβιβάσει τον πραγματικό στόχο του Μακαρίου: «Αυτοδιάθεση – ένωση», ώστε να εξαλειφθεί η κριτική ότι εγκατέλειψε τον στόχο της ένωσης.

Δεν είχε σκοπό την καταπίεση των τ/κ ούτε την εξόντωση τους.

Κατά συνέπεια, απ’ όλα αυτά φαίνεται ότι ο πραγματικός λόγος ίδρυσης του ΑΚΡΙΤΑ ήταν η επίτευξη της ένωσης μέσω διαφόρων οδών και όχι η βελτίωση της Ζυρίχης.

ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ

Μετά από όλα αυτά, μας λένε ότι ο Μακάριος δεν είχε καμία ανάμιξη στην ετοιμασία του σχεδίου.

Επίσης:

- Ο Μακάριος ούτε καν γνώριζε την ύπαρξη του.

- Το ύφος και η γλώσσα παραπέμπουν σε ΕΟΚΑ και όχι στη γλώσσα του Μακαρίου.

- Κανένας υπουργός δεν είχε γνώση για την ύπαρξη του ΑΚΡΙΤΑ.

Μάλιστα στη σελ. 136 ισχυρίζονται ότι σε αντίθεση με το τουρκικό σχέδιο, ο ΑΚΡΙΤΑΣ δεν έτυχε της έγκρισης του Μακαρίου και των υποστηρικτών του.

Αν δεχθούμε ότι ο Μακάριος δεν γνώριζε, ξέχασαν ότι στη σελ. 122 μας λένε ότι ενημερώθηκε ο Μακάριος (κάνοντας λόγο σε παρακρατική οργάνωση), ότι στο τέλος αναγκάστηκε να ανεχθεί την ύπαρξη του και ότι αρχηγοί ήταν ο Γλ. Κληρίδης (πρόεδρος της Βουλής) και δύο υπουργοί του Μακαρίου, Γιωρκάτζης και Παπαδόπουλος.

Σημαντική είναι και η μαρτυρία (σελ. 145) ότι εκτός ΑΚΡΙΤΑ έμεινε το ΑΚΕΛ λόγω της στάσης του έναντι της ΕΟΚΑ και επειδή είχε σχέσεις με το τ/κυπριακό Κομμουνιστικό Κόμμα!(;)

Τα συμπεράσματα και οι κρίσεις είναι δικά σας.

Υ.Γ. Σε κάποια στιγμή θα προβώ και σε λεπτομερή παρουσίαση του «Σχεδίου Ακρίτας).

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ – ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ – ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Τελείωσαν και οι ευρωεκλογές…

Αν και μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχουν γίνει γνωστά τα επίσημα αποτελέσματα, τα ξέρουμε αφού έχουν γνωσθεί τα ανεπίσημα.

Σίγουρα ο μεγάλος νικητής είναι η πρωτοφανής αποχή για τα χρονικά της Κύπρου. Με το θέμα αυτό θα ασχοληθώ στο τέλος της ανάρτησης.

Θα επιχειρήσω να προβώ σε μια πρώτη ανάλυση των αποτελεσμάτων, βλέποντας το θέμα από διάφορες οπτικές. Διότι, κατά τη γνώμη μου, το αποτέλεσμα δεν έχει μια ανάγνωση.

Έχουμε, λοιπόν, τα πιο κάτω ποσοστά σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2004 αλλά και τις βουλευτικές του 2006.

Κόμμα Ευρωεκλ. 2009 Ευρωεκλ. 2004 Βουλευτ. 2006

ΔΗΣΥ	35,65%	28,23%	30,34%
ΑΚΕΛ	34,9%	27,89%	31,13%
ΔΗΚΟ	12,28%	17,09	17,92%
ΕΔΕΚ	9,85%	10,79	8,91%
ΕΥΡΩΚΟ	4,2%		5,75%
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ	1,12%	0,86	1,95%

Σημειώνοντας ότι η σύγκριση των αποτελεσμάτων πρέπει να γίνει με βάση τις ευρωεκλογές του 2004, έχουμε την εξής εικόνα:

Ο ΔΗΣΥ αύξησε τα ποσοστά του κατά 7,42%, ενώ σε σύγκριση με τις βουλευτικές κατά 5,31%.

Το ΑΚΕΛ αύξησε τα ποσοστά του κατά 7,01%, ενώ σε σύγκριση με τις βουλευτικές κατά 3,77%.

Το ΔΗΚΟ μείωσε τα ποσοστά του κατά 4,81%, ενώ σε σύγκριση με τις βουλευτικές 5.64%.

Η ΕΔΕΚ μείωσε ελαφρά τα ποσοστά της κατά 0.94% (κομματικός πατριωτισμός), ενώ σε σύγκριση με τις βουλευτικές αύξησε τα ποσοστά της κατά 0.94%.

Το ΕΥΡΩΚΟ δεν μπορεί να συγκριθεί με τις ευρωεκλογές του 2004 αφού τότε δεν υπήρχε. Επομένως η σύγκριση πρέπει να γίνει (μοιραία) με τις βουλευτικές εκλογές.
Έτσι έχουμε μια μείωση της τάξης του 1.55%.

Οι Οικολόγοι επίσης σημείωσαν αύξηση της τάξης του 0.26% και μείωση σε σύγκριση με τις βουλευτικές της τάξης του 0.83%.

Συμπεράσματα

Είναι γεγονός ότι στην προεκλογική εκστρατεία συζητήθηκαν ελάχιστα οι θέσεις των κομμάτων σε σχέση με την πολιτική τους για την Ε.Ε.
Τα πλείστα των κομμάτων, ιδιαίτερα αυτά που αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση στο κυπριακό, πρόβαλλαν ως προμετωπίδα το κυπριακό.
Δημιουργούσαν την εντύπωση ότι έχουμε προεδρικές ή βουλευτικές ή ακόμα και ότι οι επερχόμενες εκλογές θα ήταν ένα δημοψήφισμα υπέρ ή όχι των συνομιλιών και κατά συνέπεια της επερχόμενης(;) λύσης.

Προς πιστοποίηση των όσων λέω είναι οι δηλώσεις από πλευράς ΔΗΚΟ.
Θυμίζω την έντονη εκστρατεία Κολοκασίδη, Ν. Παπαδόπουλου και Κ. Κενεβέζου για να ξεκαθαρίσουν τα κόμματα αν δέχονται ή όχι τις εγγυήσεις (http://www.sigmalive.com/news/politics/156461), τις συνεχείς αναφορές στο σχέδιο Ανάν και ότι αναμένεται ένα νέο σχέδιο Ανάν μέσω των συνομιλιών (http://www.ikypros.com/cgibin/hweb?-A=56411&-V=news) και άλλα παρόμοια.

Θυμίζω επίσης τις επιθέσεις του Μάριου Κάρογιαν εναντίον της κυβέρνησης για το κυπριακό, όπως και την τελευταία δήλωση του πριν το κλείσιμο της προεκλογικής εκστρατείας που έλεγε πως:

«Καλούμε τον κυπριακό λαό να στείλει μαζί με το ΔΗΚΟ ένα καθαρό μήνυμα στην Ευρώπη: Νόθες λύσεις δεν περνούν. Οχι άλλες πιέσεις, όχι άλλες υποχωρήσεις, όχι ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, όχι επιδιαιτησίες». (http://www.cna.org.cy/website/newsdisplay2.asp?a=451808).

Στο ίδιο μήκος κύματος και το ΕΥΡΩΚΟ με τον Δημήτρη Συλλούρη να λέει ότι «οι επόμενες μέρες θα είναι κρίσιμες για την Κύπρο».
Συνέχιζε μάλιστα τονίζοντας ότι;

«Οι μεθοδεύσεις είναι φανερές, ανέφερε και συνέχισε λέγοντας ότι «είναι η ώρα της αλήθειας, είναι η ώρα να επιλέξετε αυτούς που σας μιλούν με ειλικρίνεια και σεβασμό».
Συνεχίζοντας είπε ακόμα ότι «είναι η στιγμή να στείλετε το μήνυμα, να τερματιστεί η διολίσθηση και οι υποχωρήσεις. Είναι η στιγμή να υπερασπιστείς τα δίκαια και τα δικαιώματα σου. Είναι η στιγμή να υπερασπιστείς την αξιοπρέπεια σου, όταν οι άλλοι συμμετέχουν στη διολίσθηση του Κυπριακού». (http://www.cna.org.cy/website/newsdisplay2.asp?a=451823).

Θα θυμίσω επίσης ότι υπήρξε και μια κόντρα μεταξύ των τριών κομμάτων (ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ-ΕΥΡΩΚΟ) με θέμα το κυπριακό, με τον Ρίκκο Ερωτοκρίτου και τον Ν. Κουτσού να μιλούν για τον Χριστόφια που κατεδαφίζει την πολιτική του Τ. Παπαδόπουλου στο κυπριακό και ότι το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ συμβάλλουν σε αυτή την κατεδάφιση.

Αν, λοιπόν, αναλύσουμε το αποτέλεσμα των εκλογών με βάση αυτό το δεδομένο, τότε καταλήγουμε σε δύο συμπεράσματα:

Α) Δόθηκε ψήφος εμπιστοσύνης στην πολιτική Χριστόφια ειδικά για το κυπριακό.
Λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη και τη δήλωση Αναστασιάδη (μετά την γνωστοποίηση των ανεπίσημων αποτελεσμάτων) ότι ο ΔΗΣΥ θα συνεχίσει να είναι αντιπολίτευση αλλά θα συνεχίσει παράλληλα να στηρίζει την πολιτική των συνομιλιών, αυτό σημαίνει ότι η πλειοψηφία του λαού (όσων ψήφισαν δηλαδή) εγκρίνει τις συνομιλίες και κατά συνέπεια στηρίζει τις προσπάθειες για να επέλθει μια λύση στο κυπριακό.
Η δύναμη των δύο κομμάτων ξεπερνά το 70% και στέλλει ισχυρά μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση.

Β) Οι δυνάμεις που αντιτίθενται στην πολιτική Χριστόφια στο κυπριακό έχουν καταποντιστεί. Και τα τέσσερα κόμματα μαζί συγκέντρωσαν κάτι λιγότερο από το 28%.

Το εκλογικό αποτέλεσμα προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις σε ΔΗΚΟ και ΕΥΡΩΚΟ.
Οι δηλώσεις Καρογιάν το βράδυ του Σαββάτου έστελλαν το μήνυμα ότι το κόμμα θα μπει σε μια νέα διαδικασία αναζήτησης ταυτότητας και ρόλου.
Η δυάδα Κολοκασίδη και Ν. Παπαδόπουλου αντί να πάρει τα μηνύματα των εκλογέων του κόμματος, βιάστηκαν να μιλήσουν για το ενδεχόμενο αποχώρησης από την κυβέρνηση! Φαίνεται ότι δεν πήραν χαμπάρι τι έγινε.

Εκείνος που ήταν εκτός τόπου και χρόνου ήταν ο Δημήτρης Συλλούρης ο οποίος από είπε ότι από σήμερα ο κυπριακός λαός θα ζει με την πραγματικότητα ότι τα δύο κόμματα που υποστηρίζουν την πολιτική Χριστόφια στο κυπριακό συγκέντρωσαν πέραν του 70%.
Το αστείο της υπόθεσης είναι το σημείο της δήλωσης του ότι ο κυπριακός λαός πρέπει να πάρει τα μηνύματα από αυτό το αποτέλεσμα!
Μα ποιος πρέπει να πάρει τα μηνύματα; Μήπως ο ίδιος και η ηγεσία του κόμματος του;

Τι έφταιξε;

Ο Καρογιάν εξήγγειλε συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος για μελέτη των αποτελεσμάτων και των αιτιών τους.

Άποψη μου είναι ότι το πρώτο που πρέπει να απασχολήσει το ΔΗΚΟ είναι η πολιτική του να βρίσκεται με το ένα πόδι στην κυβέρνηση και με το άλλο στην αντιπολίτευση και κυρίως οι φάσεις όπου ήταν και με τα δύο στην αντιπολίτευση.
Δεν μπορεί από τη μια να στηρίζει την κυβέρνηση και από την άλλη να ασκεί δριμεία αντιπολίτευση.

Από πλευράς Ευρωκό φάνηκε ότι σκληρή και ακραία πολιτική του με προμετωπίδα την άρνηση λύσης (θυμίζω ότι ακόμα και προχθές στη συζήτηση των αρχηγών από το ΡΙΚ ο Συλλούρης τάχθηκε κατά της Ομοσπονδίας), άρχισε να ξεφτίζει.
Ο κόσμος άρχισε να συνειδητοποιεί ότι οι ακραίες τοποθετήσεις και η συνεχής κινδυνολογία κλείνουν την πόρτα για οποιαδήποτε ελπίδα επίλυσης του κυπριακού.

Οι αψιμαχίες μεταξύ του ΔΗΚΟ της ΕΔΕΚ και του ΕΥΡΩΚΟ τόσο για τον κεντρώο χώρο, όσο και για το ποιος θα ενταχθεί πού, επίσης έστειλαν αρνητικά μηνύματα στους ψηφοφόρους.

Η ΕΔΕΚ

Μόνο η ΕΔΕΚ «γλίτωσε» τον καταποντισμό και το γιατί είναι εξόφθαλμο.
Λειτούργησε θετικά το σύνθημα που τέθηκε από την αρχή και επικεντρώθηκε όλη η εκστρατεία, στην εκπροσώπηση με ένα σοσιαλιστή στην ευρωβουλή.
Για τον ΕΔΕΚίτη λειτούργησε πατριωτικά, συσπείρωσε και έδωσε στην ΕΔΕΚ τον ευρωβουλευτή.

Η ΑΠΟΧΗ

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το ψηλό ποσοστό αποχής που έφτασε το 40,60%.
Δίνονται πολλές ερμηνείες γι αυτήν.

Πάντως η κυριότερη ερμηνεία είναι η τριήμερη αργία που οδήγησε πολλούς σε διακοπές.

Προσωπικά διαφωνώ με αυτή την επιφανειακή – κατά την γνώμη μου – άποψη.
Θεωρώ ότι η ανάλυση με βάση αυτή την κατεύθυνση θα οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα και θα αποπροσανατολίσει από τους πραγματικούς λόγους.

Πρώτα και κύρια πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η αποχή είναι σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και δεν είναι κυπριακό φαινόμενο.
Άρα, ποιο μήνυμα θέλουν να στείλουν οι πολίτες προς την υπερκυβέρνηση των Βρυξελών;

Δεύτερο: Αν η αιτία ήταν το τριήμερο, τότε πως εξηγούνται και τα ψηλά ποσοστά αποχής στις κάλπες για τις κυπριακές ευρωεκλογές στο εξωτερικό;
Μήπως είχαν τριήμερο του Κατακλυσμού και στο Λονδίνο, στη Μόσχα και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες;

Τρίτο: Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι ευρωεκλογές δεν είναι υποχρεωτικές όπως είναι οι άλλες εκλογές που γίνονται στην Κύπρο. Αν ήταν όλες προαιρετικές ποιο ποσοστό αποχής θα είχαμε;

Τέταρτο: Οι πρώτες εκτιμήσεις λένε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής αφορά νέους ανθρώπους μέχρι τα 25-28.
Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτές οι ηλικίες όχι δεν ασχολούνται με την πολιτική, αλλά δεν έχουν ιδέα από αυτήν.
Επομένως θα πρέπει μήπως να διερευνηθεί γιατί η νεολαία (πλην του μικρού αριθμού που είναι οργανωμένη σε κόμματα) δεν ασχολείται;

Θα πρέπει να διερευνηθεί πού οφείλεται αυτή η απαξίωση για την πολιτική και τους πολιτικούς;

Έχω λοιπόν την άποψη ότι πάνω σε αυτούς τους άξονες πρέπει να κινηθεί η όποια ανάλυση.