Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

Περί Ελλήνων, Τούρκων και Κυπρίων



Όπως γίνεται σε κάθε συζήτηση, η προηγούμενη ξέφυγε εντελώς από το θέμα της και επανέφερε στην επιφάνεια το θέμα της καταγωγής μας.

Οι δικές μου θέσεις είναι ξεκάθαρες σεβόμενος την όποια διαφορετική άποψη, εκτός των ακραίων.

Τι είναι λοιπόν οι Κύπριοι, Έλληνες; Τούρκοι; Σκέτο Κύπριοι;

Όσο κι αν κακοφανίσω κάποιους, ο Κύπριος είναι λίγο απ’ όλα με ένα καθαρά κυπριακό ιδίωμα, ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό.
Κι αυτό το χαρακτηριστικό του το δίνει το μικρό και απομονωμένο γεωγραφικό του στίγμα. (Θα εξηγήσω πιο κάτω).

Παίρνοντας ξεχωριστά την κάθε κοινότητα έχω την άποψη ότι:

Οι ελληνοκύπριοι θεωρούνται απόγονοι των Ελλήνων αποίκων. Από την εποχή της κυριαρχίας των Ελλήνων οι κάτοικοι του νησιού εξελληνίστηκαν και από τότε θεωρείται ότι συνεχίζουν μέχρι σήμερα να έχουν ελληνική συνείδηση.
Βεβαίως το μέγα ερώτημα για μένα, που δεν είναι της παρούσης, είναι το πόση σχέση έχουν οι σημερινοί με τους τότε Έλληνες.
Κατά την άποψη μου, καμία απολύτως.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι τόσα χρόνια σκλαβιάς παρέμεινε αυτή η αντίληψη και συνεχίζει μέχρι σήμερα.


Οι Τουρκοκύπριοι από την άλλη είναι μια πιο μπερδεμένη κατάσταση.  
Αποτελούνται από μια ομάδα Οθωμανών που παρέμειναν στην Κύπρο με την Οθωμανική κατάκτηση και μια μερίδα εξισλαμισθέντων Κυπρίων (όχι απαραίτητα ορθόδοξων).

Πέραν τούτων υπάρχουν και οι ομάδες των Μαρωνιτών, των Αρμενίων και των Λατίνων που αποτελούν τα κατάλοιπα των άλλων κατακτητών.

Έχω την άποψη ότι δεν χρειάζονται ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις για να συμφωνήσουμε στα πιο πάνω.

Πέραν τούτων, επειδή υπάρχει μία έγνοια (αστήρικτη κατ’ εμένα) για την… ελληνικότητα των Ε/κυπρίων θα πρέπει να πω ότι ο όρος Ελληνοκύπριοι δεν εμφανίστηκε επί Κυπριακής Δημοκρατίας όπως λέει ο φίλος μου ο ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ.
Είναι όρος – όπως και το Τουρκοκύπριοι – που εμφανίστηκε επί αγγλοκρατίας και στόχο είχε τον εθνικό διαχωρισμό των Κυπρίων.
Και σ’ αυτό τους βοήθησαν πολύ οι λεγόμενοι εθνικόφρονες Ελληνοκύπριοι και οι λεγόμενοι εθνικόφρονες Τουρκοκύπριοι.

Ωστόσο δεν μπορεί να παραγνωρίζεται το ότι όλοι οι Κύπριοι έχουν κοινά χαρακτηριστικά, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής και θρησκεύματος.
Η νοοτροπία μεταξύ μας διαφέρει, ενώ είναι διαφορετική από αυτή των Ελλαδιτών και των Τούρκων της Τουρκίας αντίστοιχα.
Έχουμε ένα δικό μας χαρακτηριστικό που μοιάζει περισσότερο ανατολίτικο παρά… ευρωπαϊκό.

Το λάθος που γίνεται είναι ότι ο υπερτονισμός της εθνικής καταγωγής εκατέρωθεν και ο μηδενισμός των κοινών χαρακτηριστικών ενισχύει τον διαχωρισμό.
Το να αποδίδουν οι Ε/κύπριοι στον κάθε Τ/κύπριο επεκτατικές ή άλλες προθέσεις και οι Τ/κύπριοι στους Ε/κύπριους είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβαίνει.
Το να θεωρούν οι μεν και οι δε ότι οι απέναντι είναι εχθρός, επίσης είναι αυτοκτονικό και εξουδετερώνει κάθε προσπάθεια για επανένωση στο μέλλον, όταν η Κύπρος θα απαλλαγεί από την κατοχή.
Επιπλέον, αυτές οι θεωρήσεις δίνουν άλλοθι στην Τουρκία και στους εθνικιστές Τ/κύπριους να υποστηρίζουν την παρουσία κατοχικού στρατού ή εγγυήσεων από την Τουρκία.

Η ακραία και αδιάλλακτη στάση μιας μερίδας Ελληνοκυπρίων που ξεκίνησε από τη δεκαετία του 40 με στόχο την ένωση (και στη συνέχεια με τη συνδρομή και της Αριστεράς) και η ανάδειξη του στόχου αυτού ως του υπέρτατου και μόνου αποδεκτού, έφερε κακά αποτελέσματα.

Εκκόλαψε τον διαχωρισμό μεταξύ των Ε/κυπρίων αλλά και των δύο κοινοτήτων.
Επίσης, η καταστροφική αντίληψη του ότι όποιος έβγαινε έξω από το μαντρί και δεν ήθελε την ένωση χαρακτηριζόταν ως ανθέλληνας, εξακολουθεί να υφίσταται και σήμερα κι ας μην αναφερόμαστε στην ένωση.

Από την άλλη, η καταστροφική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων μέχρι το 74 οδήγησε μια άλλη μερίδα Ε/κυπρίων να θεωρούν την Ελλάδα ως τον πρώτο υπαίτιο της καταστροφής μας, χωρίς να κάνουν τη διάκριση ότι άλλο κυβέρνηση και άλλο λαός.
Κάτι ανάλογο γίνεται και από τους λεγόμενους εθνικόφρονες όσον αφορά την Τουρκία, αφού δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις ευθύνες της ηγεσίες από τις ευθύνες του λαού.

Ωστόσο, θεωρώ ότι έχοντας πλήρως το δικαίωμα της επιλογής ο κάθε πολίτης, δεν πρέπει να στιγματίζεται ως ανθέλληνας επειδή έχει διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων.
Αυτή είναι μια αναχρονιστική αντίληψη, που όπως ανάφερα πιο πάνω οδήγησε στον διαχωρισμό και την καταστροφή.
Ανάλογα αυτό ισχύει και για τους Τουρκοκύπριους που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, την κατηγορία του αντιτουρκισμού.

Με άλλα λόγια θέλω να πω ότι ορισμένα πράγματα είναι αντιπαραγωγικά και χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Θεωρώ ότι όλοι όσοι θέλουν να τονίζουν την εθνική τους καταγωγή νιώθουν ανασφάλεια και θέλουν συνεχώς να επιβεβαιώνονται.
Γι’ αυτό και πολλές φορές χρησιμοποιούν τον στιγματισμό για να διασφαλίσουν την άποψη τους.

Θέμα DNA δεν τίθεται.
Οι Κύπριοι είναι πανσπερμία και άλλωστε το τι είναι κάποιος δεν το καθορίζει το αίμα αλλά το περιεχόμενο του εγκεφάλου του.
Γι’ αυτό θεωρώ ανόητο να μιλούν κάποιοι για γονίδια και DNA.

Όσον αφορά τη διάλεκτο, ναι, κατά βάση προέρχεται από την αρχαιοελληνική γλώσσα και τον Όμηρο.
Δεν πρέπει όμως να παραβλέπουμε τις επιδράσεις των άλλων γλωσσών που μιλούσαν οι κατακτητές της Κύπρου.
Άφησαν, ιδιαίτερα οι Οθωμανοί, σωρεία λέξεων και φράσεων που εμπλούτισαν την Κυπριακή διάλεκτο.
Κι αυτό δεν μπορεί να μένει εκτός των δεδομένων.
Θυμίζω ότι κάποιοι «ελληνοκεντρικοί» ξεκίνησαν ολόκληρο πόλεμο εναντίον της Κυπριακής διαλέκτου επειδή, άκουσον-άκουσον, αφελληνίζει τους… Έλληνες της Κύπρου!!!

Υπάρχει μεγαλύτερη αντίφαση από αυτήν;

Κλείνοντας, τονίζω ότι σ’ αυτά τα θέματα δεν χρειάζεται ο φανατισμός ούτε απόλυτες τοποθετήσεις.

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

Μια στυγερή δολοφονία και μια εξαφάνιση. Κώστας Ματθαίου τομεάρχης ΕΟΚΑ



Μια άγνωστη ιστορία ήρθε στο φως τον περασμένο μήνα που όμως μετά από τρεις – τέσσερεις μέρες εξαφανίστηκε όχι απλώς από το προσκήνιο αλλά και από την ειδησιογραφία.

Πρόκειται για ακόμα μια περίπτωση αγνοουμένου της ΕΟΚΑ.
Ο Κώστας Ματθαίου ήταν τομεάρχης της οργάνωσης στα Λιβάδια της Λάρνακας.
Άνθρωπος πράος, σκεπτόμενος και συνετός, όπως λένε όσοι τον γνώριζαν.
Ο Κ. Ματθαίου συνελήφθη από τους Άγγλους και κλείστηκε στα κρατητήρια Κοκκινιτριμιθιάς ως πολιτικός κρατούμενος με τον αριθμό DP 2182.
Κατά τη διάρκεια της κράτησης του υπέστη βασανιστήρια, αλλά δεν ομολόγησε οτιδήποτε.

Ο Κώστας Ματθαίου περιλαμβάνεται στον άτυπο κατάλογο των αγνοουμένων της ΕΟΚΑ.  Υπάρχουν ακόμα μερικές τέτοιες περιπτώσεις οι οποίες είναι επίσης εξαφανισμένες από την ιστοριογραφίας. Οι ιστοριογράφοι της ΕΟΚΑ δεν θέλουν να θυμούνται τέτοια αποτρόπαια περιστατικά που προκαλούν ζημιά στο θετικό (και μόνο θετικό) προφίλ που θέλουν να διατηρούν για την οργάνωση.

Η δολοφονία, η εξαφάνιση και η κοροϊδία

Η εξαφάνιση του Κώστα Ματθαίου έγινε στις 18 Οκτωβρίου 1958.
Εκείνη την άγρια περίοδο όπου η μάχη της επικράτησης μεταξύ των αγωνιστών βρισκόταν στο απόγειο της, αφού όλοι γνώριζαν ότι ο αγώνας έφτανε στο τέλος του.

Εκείνη την ημέρα ο Ματθαίου βρισκόταν στο γήπεδο του χωριού κι έπαιζε ποδόσφαιρο με φίλους του.
Νωρίς το απόγευμα της 18ης Οκτωβρίου 1958, ο Κώστας Ματθαίου έπαιζε ποδόσφαιρο με φίλους του στο γήπεδο του χωριού. Κάποιος άγνωστος στους υπόλοιπους εμφανίστηκε στο γήπεδο, φώναξε τον Κ. Ματθαίου και του είπε να τον ακολουθήσει.
Ο Κώστας, που φαίνεται ότι τον γνώριζε, ανέβηκε στη μοτοσικλέτα και ο οδηγός τον μετέφερε σε κάποιο σημείο στην περιοχή «Φτερίτζια», έξω από τους Τρούλλους.
Από τότε ο Κώστας δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά.

Η σύζυγος του δεν είχε ειδοποιηθεί για κάτι κακό. Ούτε κάποιος συγγενής.
Η σύζυγος του, αν και υποψιαζόταν ότι κάτι κακό του συνέβη, συνέχισε να μεγαλώνει τα παιδιά της ελπίζοντας.
Σημειώνεται ότι η σύζυγος τότε ήταν 32 ετών και είχε τέσσερα παιδιά ηλικίας 18 μηνών, 3, 5 και 7 ετών.

Σημαντικό είναι το γεγονός ότι ακόμα κι εκείνοι που ήξεραν, δεν της έχουν πει μέχρι σήμερα τι έχει γίνει.
Μάλιστα μέχρι τη λήξη του αγώνα κάποιοι ανώνυμοι αλλά και επώνυμοι της ΕΟΚΑ διαβεβαίωναν την οικογένεια ότι ο Ματθαίου ζούσε και ότι ήταν αντάρτης στα βουνά.

Έφτασαν μέχρι του σημείου να της δίνουν και γράμματα «υπογραμμένα» από τον ίδιο για να την πείσουν ότι ήταν ζωντανός και να μην δημιουργήσει οποιοδήποτε θέμα διαρκούντος του αγώνα.

Ο αγώνας τελείωσε, οι αντάρτες επέστρεψαν, αλλά ο Κώστας Ματθαίου δεν εμφανιζόταν.
Έκτοτε θεωρείται αγνοούμενος.

Πληροφορίες για τον τάφο του

Η οικογένεια του, τα παιδιά του, τα εγγόνια του, άρχισαν αν τον ψάχνουν χωρίς αποτέλεσμα και χωρίς καμία στήριξη από τους Συνδέσμους Αγωνιστών της ΕΟΚΑ.
Έφτασαν μέχρι και τον Γλαύκο Κληρίδη και τον Νίκο Σαμψών. Χρησιμοποιώντας τις
προσβάσεις και τις γνωριμίες τους δεν έγινε κατορθωτό να μάθουν κάτι συγκεκριμένο. Κι έτσι έδωσαν την στερεότυπη απάντηση ότι δεν υπήρξε ανάμιξη της οργάνωσης στη δολοφονία του και ότι δεν υπήρχε καμία εντολή από την οργάνωση κι από το Γρίβα Διγενή, για την εκτέλεση αυτού του ανθρώπου.

Πριν από μερικούς μήνες ένας πρώην αγωνιστής της ΕΟΚΑ ομολόγησε , πως αυτός ξέθαψε και έθαψε ξανά τη σορό του Ματθαίου.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία, οι δολοφόνοι τον έθαψαν βιαστικά, το σώμα ξεκίνησε να φουσκώνει, φάνηκε το χέρι του, το είδε ένας βοσκός, ο οποίος και ειδοποίησε «κρύψτε τα εγκλήματα σας».
Ο αγωνιστής, που σήμερα είναι ο μοναδικός μάρτυρας, πήρε διαταγή από συναγωνιστές του (τους οποίους μέχρι στιγμής δεν κατονομάζει ή τουλάχιστον δεν έγιναν γνωστά τα ονόματα τους) να ξεθάψει το πτώμα και να το θάψει ξανά, σε ένα πιο ασφαλές σημείο.

Σύμφωνα με τον μάρτυρα η σορός μετακινήθηκε βράδυ (για να μην γίνουν αντιληπτοί) περίπου 1.700 μέτρα μακριά από το πρώτο σημείο που ετάφη.

Οι λόγοι της δολοφονίας του παραμένουν μέχρι σήμερα άγνωστοι.

Άκαρπες οι έρευνες

Μετά τις πληροφορίες που έλαβε η αστυνομία, ανέλαβε μαζί με τη ΔΕΑ να πραγματοποιήσει εκσκαφές σε διάφορα σημεία που σύμφωνα με τον μάρτυρα θα μπορούσε να ήταν θαμμένο το σώμα.
Μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα, ενώ η απογοήτευση είναι έκδηλη ανάμεσα στα παιδιά και τα εγγόνια του Κώστα Ματθαίου.

Σημειώνεται ότι ένας ηλικιωμένος γεωργός από τους Τρούλλους, έδωσε στους αρμόδιους την πληροφορία ότι οι έρευνες γίνονταν σε λάθος σημείο.
Όπως ανέφερε, ο Κώστας τάφηκε κάτω από μια μοσφιλιά η οποία δεν υπάρχει τώρα, αφού ξεριζώθηκε από τον ιδιοκτήτη της λόγω ξήρανσης της.
Ωστόσο ούτε σε άλλα σημεία που εικαζόταν ότι μπορεί να βρισκόταν ο τάφος, εντοπίστηκε οτιδήποτε.

Εκκωφαντική σιωπή από τους Συνδέσμους Αγωνιστών

Η οικογένεια του Ματθαίου δεν ήρθε ποτέ σε επαφή με τον Σύνδεσμο Αγωνιστών της ΕΟΚΑ, ούτε οι Σύνδεσμοι ενδιαφέρθηκαν ποτέ για την υπόθεση αυτή.
Όπως δεν ενδιαφέρθηκαν ούτε για τις άλλες περιπτώσεις.

Όπως συμβαίνει με όλες τις περιπτώσεις εγκλημάτων και δολοφονιών που έγιναν την περίοδο της ΕΟΚΑ, οι Σύνδεσμοι δηλώνουν… πλήρη άγνοια.

Σε πρόσφατες δηλώσεις του στην «Αλήθεια» ο πρόεδρος των Συνδέσμων Αγωνιστών Θάσος Σοφοκλέους είπε ότι όταν ήρθε στο φως η περίπτωση αυτή, με βάση τις ελάχιστες πληροφορίες που κατάφερε να εξασφαλίσει, η εξαφάνιση και ο θάνατος του Ματθαίου φαίνεται να οφείλονται σε εγκληματική ενέργεια στα πλαίσια κάποιας πλεκτάνης σε βάρος του, όπως είχε γίνει και με την περίπτωση του τομεάρχη της ΕΟΚΑ Γιαννάκη Στεφανίδη.

Ο κ. Σοφοκλέους δήλωνε από την μια ότι δεν υπάρχει καμιά πληροφορία για την περίπτωση αυτή, ότι ο ίδιος ήρθε σε επαφή με δύο αγωνιστές της ΕΟΚΑ της περιοχής αλλά δεν προέκυψε οτιδήποτε.
Την ίδια ώρα όμως αποφάνθηκε ότι ο Κώστας Ματθαίου ήταν θύμα πλεκτάνης (σύμφωνα με τους ζώντες αγωνιστές).
Από την απάντηση προκύπτει το ερώτημα, πώς είναι δυνατόν να αποφαίνονται ότι πρόκειται για πλεκτάνη και εγκληματική οργάνωση, ότι η ΕΟΚΑ δεν είχε σχέση με το έγκλημα, αλλά από την άλλη να μιλούν για μυστήριο και έλλειψη στοιχείων;
Κι ενώ δηλώνουν ότι ο Ματθαίου ήταν θύμα πλεκτάνης κι ενώ αρνούνται κάθε ανάμιξη της οργάνωσης, την ίδια ώρα ο κ. Σοφοκλέους τονίζει ότι δεν τίθεται θέμα αποκατάσταση ατόμων που έχασαν τη ζωή τους κάτω από οποιοσδήποτε συνθήκες στην διάρκεια του αγώνα.
Παραπέμπουν μάλιστα (όπως ακριβώς έκαναν και στην περίπτωση των δολοφονηθέντων Αριστερών, στον… Μακάριο και στον Γρίβα για να μάθουν τι έγινε!!!