Όπως γίνεται σε κάθε
συζήτηση, η προηγούμενη ξέφυγε εντελώς από το θέμα της και επανέφερε στην
επιφάνεια το θέμα της καταγωγής μας.
Οι δικές μου θέσεις είναι
ξεκάθαρες σεβόμενος την όποια διαφορετική άποψη, εκτός των ακραίων.
Τι είναι λοιπόν οι
Κύπριοι, Έλληνες; Τούρκοι; Σκέτο Κύπριοι;
Όσο κι αν κακοφανίσω
κάποιους, ο Κύπριος είναι λίγο απ’ όλα με ένα καθαρά κυπριακό ιδίωμα, ένα
ξεχωριστό χαρακτηριστικό.
Κι αυτό το χαρακτηριστικό
του το δίνει το μικρό και απομονωμένο γεωγραφικό του στίγμα. (Θα εξηγήσω πιο
κάτω).
Παίρνοντας ξεχωριστά την
κάθε κοινότητα έχω την άποψη ότι:
Οι ελληνοκύπριοι
θεωρούνται απόγονοι των Ελλήνων αποίκων. Από την εποχή της κυριαρχίας των
Ελλήνων οι κάτοικοι του νησιού εξελληνίστηκαν και από τότε θεωρείται ότι
συνεχίζουν μέχρι σήμερα να έχουν ελληνική συνείδηση.
Βεβαίως το μέγα ερώτημα
για μένα, που δεν είναι της παρούσης, είναι το πόση σχέση έχουν οι σημερινοί με
τους τότε Έλληνες.
Κατά την άποψη μου, καμία
απολύτως.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι
τόσα χρόνια σκλαβιάς παρέμεινε αυτή η αντίληψη και συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Οι Τουρκοκύπριοι από την
άλλη είναι μια πιο μπερδεμένη κατάσταση.
Αποτελούνται από μια ομάδα
Οθωμανών που παρέμειναν στην Κύπρο με την Οθωμανική κατάκτηση και μια μερίδα
εξισλαμισθέντων Κυπρίων (όχι απαραίτητα ορθόδοξων).
Πέραν τούτων υπάρχουν και
οι ομάδες των Μαρωνιτών, των Αρμενίων και των Λατίνων που αποτελούν τα
κατάλοιπα των άλλων κατακτητών.
Έχω την άποψη ότι δεν
χρειάζονται ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις για να συμφωνήσουμε στα πιο πάνω.
Πέραν τούτων, επειδή
υπάρχει μία έγνοια (αστήρικτη κατ’ εμένα) για την… ελληνικότητα των Ε/κυπρίων
θα πρέπει να πω ότι ο όρος Ελληνοκύπριοι δεν εμφανίστηκε επί Κυπριακής
Δημοκρατίας όπως λέει ο φίλος μου ο ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ.
Είναι όρος – όπως και το
Τουρκοκύπριοι – που εμφανίστηκε επί αγγλοκρατίας και στόχο είχε τον εθνικό
διαχωρισμό των Κυπρίων.
Και σ’ αυτό τους βοήθησαν
πολύ οι λεγόμενοι εθνικόφρονες Ελληνοκύπριοι και οι λεγόμενοι εθνικόφρονες
Τουρκοκύπριοι.
Ωστόσο δεν μπορεί να
παραγνωρίζεται το ότι όλοι οι Κύπριοι έχουν κοινά χαρακτηριστικά, ανεξαρτήτως
εθνικής καταγωγής και θρησκεύματος.
Η νοοτροπία μεταξύ μας διαφέρει,
ενώ είναι διαφορετική από αυτή των Ελλαδιτών και των Τούρκων της Τουρκίας
αντίστοιχα.
Έχουμε ένα δικό μας χαρακτηριστικό
που μοιάζει περισσότερο ανατολίτικο παρά… ευρωπαϊκό.
Το λάθος που γίνεται είναι
ότι ο υπερτονισμός της εθνικής καταγωγής εκατέρωθεν και ο μηδενισμός των κοινών
χαρακτηριστικών ενισχύει τον διαχωρισμό.
Το να αποδίδουν οι
Ε/κύπριοι στον κάθε Τ/κύπριο επεκτατικές ή άλλες προθέσεις και οι Τ/κύπριοι στους
Ε/κύπριους είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβαίνει.
Το να θεωρούν οι μεν και
οι δε ότι οι απέναντι είναι εχθρός, επίσης είναι αυτοκτονικό και εξουδετερώνει
κάθε προσπάθεια για επανένωση στο μέλλον, όταν η Κύπρος θα απαλλαγεί από την
κατοχή.
Επιπλέον, αυτές οι
θεωρήσεις δίνουν άλλοθι στην Τουρκία και στους εθνικιστές Τ/κύπριους να
υποστηρίζουν την παρουσία κατοχικού στρατού ή εγγυήσεων από την Τουρκία.
Η ακραία και αδιάλλακτη
στάση μιας μερίδας Ελληνοκυπρίων που ξεκίνησε από τη δεκαετία του 40 με στόχο
την ένωση (και στη συνέχεια με τη συνδρομή και της Αριστεράς) και η ανάδειξη
του στόχου αυτού ως του υπέρτατου και μόνου αποδεκτού, έφερε κακά αποτελέσματα.
Εκκόλαψε τον διαχωρισμό
μεταξύ των Ε/κυπρίων αλλά και των δύο κοινοτήτων.
Επίσης, η καταστροφική
αντίληψη του ότι όποιος έβγαινε έξω από το μαντρί και δεν ήθελε την ένωση χαρακτηριζόταν
ως ανθέλληνας, εξακολουθεί να υφίσταται και σήμερα κι ας μην αναφερόμαστε στην
ένωση.
Από την άλλη, η
καταστροφική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων μέχρι το 74 οδήγησε μια άλλη
μερίδα Ε/κυπρίων να θεωρούν την Ελλάδα ως τον πρώτο υπαίτιο της καταστροφής μας,
χωρίς να κάνουν τη διάκριση ότι άλλο κυβέρνηση και άλλο λαός.
Κάτι ανάλογο γίνεται και
από τους λεγόμενους εθνικόφρονες όσον αφορά την Τουρκία, αφού δεν μπορούν να
ξεχωρίσουν τις ευθύνες της ηγεσίες από τις ευθύνες του λαού.
Ωστόσο, θεωρώ ότι έχοντας
πλήρως το δικαίωμα της επιλογής ο κάθε πολίτης, δεν πρέπει να στιγματίζεται ως
ανθέλληνας επειδή έχει διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων.
Αυτή είναι μια
αναχρονιστική αντίληψη, που όπως ανάφερα πιο πάνω οδήγησε στον διαχωρισμό και
την καταστροφή.
Ανάλογα αυτό ισχύει και
για τους Τουρκοκύπριους που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, την κατηγορία του
αντιτουρκισμού.
Με άλλα λόγια θέλω να πω
ότι ορισμένα πράγματα είναι αντιπαραγωγικά και χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Θεωρώ ότι όλοι όσοι θέλουν
να τονίζουν την εθνική τους καταγωγή νιώθουν ανασφάλεια και θέλουν συνεχώς να
επιβεβαιώνονται.
Γι’ αυτό και πολλές φορές
χρησιμοποιούν τον στιγματισμό για να διασφαλίσουν την άποψη τους.
Θέμα DNA δεν τίθεται.
Οι Κύπριοι είναι
πανσπερμία και άλλωστε το τι είναι κάποιος δεν το καθορίζει το αίμα αλλά το
περιεχόμενο του εγκεφάλου του.
Γι’ αυτό θεωρώ ανόητο να
μιλούν κάποιοι για γονίδια και DNA.
Όσον αφορά τη διάλεκτο,
ναι, κατά βάση προέρχεται από την αρχαιοελληνική γλώσσα και τον Όμηρο.
Δεν πρέπει όμως να
παραβλέπουμε τις επιδράσεις των άλλων γλωσσών που μιλούσαν οι κατακτητές της Κύπρου.
Άφησαν, ιδιαίτερα οι
Οθωμανοί, σωρεία λέξεων και φράσεων που εμπλούτισαν την Κυπριακή διάλεκτο.
Κι αυτό δεν μπορεί να
μένει εκτός των δεδομένων.
Θυμίζω ότι κάποιοι «ελληνοκεντρικοί»
ξεκίνησαν ολόκληρο πόλεμο εναντίον της Κυπριακής διαλέκτου επειδή,
άκουσον-άκουσον, αφελληνίζει τους… Έλληνες της Κύπρου!!!
Υπάρχει μεγαλύτερη
αντίφαση από αυτήν;
Κλείνοντας, τονίζω ότι σ’
αυτά τα θέματα δεν χρειάζεται ο φανατισμός ούτε απόλυτες τοποθετήσεις.