ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΑΣΟΥ ΛΥΣΣΑΡΙΔΗ

Είκοσι δύο ερωτήματα απευθύνει μέσω του τύπου ο επίτιμος πρόεδρος της ΕΔΕΚ Β. Λυσσαρίδης. Τα ερωτήματα έχουν να κάνουν με το κυπριακό και μέσα από αυτά διαφαίνεται πλήρως η γραμμή που εξακολουθεί να υιοθετεί το λεγόμενο απορριπτικό μέτωπο, αλλά και τι λένε όταν μιλούν για αλλαγή στρατηγικής.

Δεν έχω σκοπό να απαντήσω στον επίτιμο πρόεδρο. Παραθέτω τα ερωτήματα με κάποια μικρά σχόλια. Ο καθένας δικαιούται να δώσει τις δικές του απαντήσεις και τα δικά του σχόλια.

(1) ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ σε ένα τραγικό αδιέξοδο με πατρογονικά εδάφη υπό κατοχή, με την κατοχική δύναμη να διασφαλίζει άλλοθι και το θύμα να σύρεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου ή του συγκατηγορουμένου. Γιατί;

Θα ήταν καλό να μας εξηγήσει ο κ. Λυσσαρίδης πότε ξεκίνησε το θύμα να σύρετε στο εδώλιο. Ξέχασε μήπως ότι το θύμα βρέθηκε σε αυτή τη θέση όταν βρισκόταν στο φόρτε της η λεγόμενη «διεκδικητική πολιτική»;

(2) Το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής, εθνοκάθαρσης, εποικισμού, και με τις ακολουθούμενες διαδικασίες προβάλλεται ως διακοινοτική διαμάχη. Γιατί;

(3) Ενώ η Τουρκία με ωμότητα προβάλλει τους στόχους της για έλεγχο του συνόλου της Κύπρου και των κυπριακών εξελίξεων και ενώ δημόσια καταθέτει ότι κι αν ακόμα δεν υπήρχε ένας Τ/κ η Τουρκία θα πρέπει να κρατά υπό έλεγχο την Κύπρο, γίνεται αφελής προσπάθεια διαφοροποίησης της στάσης της Τουρκίας με απαράδεκτες μονόπλευρες παραχωρήσεις. Γιατί;

Αν και κατά την άποψη μου η θέση όπως εκφράζεται στο 2^ο ερώτημα είναι λανθασμένη, διερωτώμαι ποια είναι η εισήγηση του Γιατρού. Διαπιστώσεις κάνει ο καθένας μας, πρόταση υπάρχει; Και ασφαλώς αν ισχύουν αυτά που λέει, δεν ξεκίνησαν πριν 4 χρόνια αλλά από το 1974 όταν ήταν συνδιαμορφωτής των εξελίξεων.

(4) Και όταν ακόμα χιλιάδες Τ/κ διαδήλωναν ενάντια στην ασφυκτική κηδεμονία της Τουρκίας και απαιτούσαν ευρωπαϊκή συμπόρευση μαζί μας, αποδεχθήκαμε διάνοιξη των παράνομων οδοφραγμάτων και εξαντλήσαμε την επαναστατικότητά τους με περαιτέρω αρνητική επίπτωση μιας μορφής νομιμοποίησης του κατοχικού καθεστώτος. Γιατί;

(5) Παρόλον ότι θεωρούμε τους Τ/κ ως θύματα του τουρκικού επεκτατισμού σπεύσαμε, συνεχιζομένης της κατοχής, να προσφέρουμε ευρωπαϊκά διαβατήρια και άλλες διευκολύνσεις που νομιμοποιούν το καθεστώς και εξατμίζουν την επαναστατικότητα των Τ/κ. Γιατί;

Ο επίτιμος πρόεδρος της ΕΔΕΚ ασκεί κριτική λες και ο ίδιος δεν ήταν παρόν όταν συντελούνταν όλα αυτά. Θα του θυμίσουμε ότι όταν συνέβαιναν αυτά ο ίδιος και το κόμμα του ήταν συγκυβερνήτες. Όλα αυτά τα προνόμια που δόθηκαν στους Τ/κύπριους δεν δόθηκαν σήμερα αλλά όταν ο ίδιος και το κόμμα του βρίσκονταν στην συν-εξουσία.

Πέραν τούτου, θυμίζουμε σε όσους έχουν κοντή μνήμη ότι οι των απόψεων του κ. Λυσσαρίδη μας έλεγαν ότι οι Τ/κύπριοι ξεσηκώθηκαν επειδή είχαν ήταν συμφεροντολόγοι και ήθελαν τα οφέλη της Ε.Ε. Σήμερα ανακάλυψε ότι οι Τ/κύπριοι ήταν επαναστατημένοι;

(6) Ενώ ορθώς ανελήφθη ο δύσκολος αγώνας ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. χωρίς διασύνδεση με πρότερη λύση και ενώ επετεύχθη ο στόχος, συρθήκαμε σε διαπραγματεύσεις που συγκρούονται πλήρως με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Γιατί;

(7) Ενώ η Τουρκία, ως υποψήφια χώρα αρνείται να συμμορφωθεί προς τις υποχρεώσεις της και να αναγνωρίσει τη μόνη νόμιμη κυβέρνηση, αποδεχθήκαμε έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων Ε.Ε.-Τουρκίας. Γιατί;

(8) Ενώ ο Μακάριος, αντιλαμβανόμενος το λάθος των διακοινοτικών συνομιλιών και των μονόπλευρων παραχωρήσεων κήρυξε το τέλος αυτής της διαδικασίας, η διαδικασία συνεχίσθηκε και συνεχίζεται και οι παραχωρήσεις έφθασαν σε άκρως επικίνδυνα όρια. Γιατί;

(9) Κακώς ο Πρόεδρος ταυτίσθηκε με τον συνομιλητή. Εν πάση περιπτώσει, ο συνομιλητής πρέπει να κινείται σε πλαίσια που τυγχάνουν της έγκρισης της πλειοψηφίας του λαού. Σήμερα υπάρχει εμμονή σε γραμμή πλεύσης (εκ περιτροπής προεδρία, νομιμοποίηση του εποικισμού, διαρχία κ.τ.λ.) που απορρίπτεται από την πλειοψηφία του λαού. Γιατί;

Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να ερμηνεύσουμε τι είπε στην τελευταία ομιλία του ο Μακάριος. Όμως θα θυμίσουμε στον κ. Λυσσαρίδη ότι το πείραμα με τον συνομιλητή μας έβαλε σε περιπέτειες. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι παύθηκαν στο παρελθόν οι συνομιλητές, Κληρίδης, Παπαδόπουλος, Ιωαννίδης κλπ. Άρα ούτε αυτή η εισήγηση εγγυάται οποιοδήποτε αποτέλεσμα.

(10) Ενώ κατ’ επανάληψη γίνεται αναφορά στη θέση ότι αν δεν υπάρξει γενική συμφωνία οι επί μέρους προτάσεις δεν δεσμεύουν. Όμως γίνεται συνεχής αναφορά σε προηγούμενες προτάσεις μας που δεν έγιναν δεκτές. Γιατί;

Η απάντηση είναι πολύ απλή και διερωτόμαστε γιατί δεν μπορεί να την κατανοήσει ο πολύπειρος βετεράνος πολιτικός. Πιστοποιούν την ειλικρίνεια της Ε/κυπριακής πλευράς.

(11) Σε κάποιο στάδιο καταλήξαμε στις ομόφωνες πρόνοιες του ανακοινωθέντος του Εθνικού Συμβουλίου (Σεπτ. 2009). Δεν κατατίθενται από δικής μας πλευράς ως πλαίσιο λύσης του Κυπριακού ανεξαρτήτως αδόκιμων ονοματολογιών. Γιατί;

Το ερώτημα που θα έπρεπε να θέσει ο κ.Λυσσαρίδης δεν είναι αυτό αλλά κατά πόσον τα κόμματα εξακολουθούν να θεωρούν ως εφικτή λύση την Δ.Δ.Ο. Διότι αν την θεωρούσαν δεν θα μιλούσαν για αλλαγή στρατηγικής.

(12) Το Εθνικό Συμβούλιο μετετράπη σε σώμα εκ των υστέρων αυτοψίας αντί σε σώμα διαλόγου και συλλογικής λήψης αποφάσεων. Γιατί;

Πότε το διαπίστωσε αυτό ο κ. Λυσσαρίδης και γιατί τώρα το θυμήθηκε; Από την εποχή του Σπ. Κυπριανού ο εκάστοτε πρόεδρος κατηγορείτο ότι δεν ενημέρωνε το Εθνικό συμβούλιο και ότι έκανε του κεφαλιού του.

(13) Εκχωρούνται a priori δικαιώματα στην Τ/κ κοινότητα (αέρια κ.τ.λ.) όταν αυτή τελεί υπό πλήρη έλεγχο της Τουρκίας. Γιατί;

Πότε και ποιος έδωσε τέτοια δικαιώματα; Καλά τα συνθήματα αλλά καλύτερη η τεκμηρίωση.

(14) Το Κυπριακό είναι δημιούργημα της Μ. Βρετανίας και της Τουρκίας. Μαζοχιστικά επιρρίπτουμε ευθύνη και στη δική μας πλευρά που έτσι εστιάζει το πρόβλημα σε μας. Γιατί;

Αυτό κι αν είναι μη αναγνώριση των δικών μας ευθυνών. Για όλα φταίνε οι άλλοι! Εμείς δεν βάλαμε το χεράκι μας. Εμείς δεν προκαλέσαμε την Τουρκία να επέμβει!

(15) Έχουμε μια περήφανη ιστορία. Κάποιοι ζητούν απομάκρυνση από τις εθνικές μας ρίζες. Γιατί;

Ποιοι είναι αυτοί. Γιατί δεν κατονομάζονται επιτέλους, μαζί με παραδείγματα;

(16) Δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια αναμονής. Η νέα διορθωτική πορεία πρέπει να υιοθετηθεί άμεσα. Δεν πρέπει να αποδεχόμεθα παθητικά τις καταστάσεις. Αργοπορούμε. Γιατί;

Ποια είναι η εισήγηση σας κ. Λυσσαρίδης; Με συνθήματα και ατάκες δεν λύνονται προβλήματα.

(17) Η Μ. Βρετανία είναι άκρως αρνητική. Δεν ανακινούμε το θέμα των Βάσεων. Γιατί;

Συμφωνούμε σε πολλά για το ρόλο της Βρετανίας. Την απάντηση ας την δώσει ο ίδιος, γιατί κανένας πρόεδρος, ακόμα και οι «διεκδικητικοί» δεν έθεσαν ποτέ τέτοιο θέμα; Μήπως δεν θα ήταν προς το συμφέρον μας;

(18) Η γεωστρατηγική μας αξία αναβαθμίζεται. Τόσο τα βλέμματα της Ε.Ε. όσο και άλλων στρέφονται προς την πλευρά μας. Καθυστερούμε στην αξιοποίηση των εμπλεκομένων συμφερόντων. Γιατί;

Μα δεν είναι η κυβέρνηση που αντιτίθεται σ’ αυτό. Είναι τα κόμματα της αντιπολίτευσης που με διάφορες αιτιάσεις καθυστερούν τις διαδικασίες.

(19) Απορρίπτουμε, ορθώς, διεύρυνση των συνομιλιών. Όμως δεδομένου ότι το Κυπριακό είναι θέμα κατοχής-εποικισμού, μια διεθνής διάσκεψη με μόνο θέμα το προαναφερθέν και με συμμετοχή μόνο κυβερνήσεων και όχι κοινοτήτων είναι επιβεβλημένη. Να μπούμε στην αντεπίθεση. Δεν το πράττουμε. Γιατί;

Μάλιστα! Να επιτέλους και μια εισήγηση που σε μεγάλο βαθμό είναι ορθή.

(20) Λαέ. Είσαι ο κυρίαρχος. Να επιβάλεις τη θέλησή σου χωρίς προκαταλήψεις. Καθυστερείς. Γιατί;

(21) Νέοι και νέες. Κρίνεται η τύχη και η υπόστασή σας. Αγανακτείτε. Δεν είναι αρκετό. Να εμπλακείτε. Η αποχή ισοδυναμεί με συνενοχή. Καθυστερείτε. Γιατί;

(22) Τιμημένοι αγωνιστές. Όσο μεγαλύτερη η προσφορά σας τόσο μεγαλύτερο το χρέος σας. Αναλάβατε την πρωτοπορία. Η απογοήτευση δεν πρέπει να οδηγεί σε αδράνεια. Να κινήσετε τα νήματα. Καθυστερείτε. Γιατί;

Γιατί δεν αναλαμβάνει συγκεκριμένη πρωτοβουλία; Γιατί περιμένει από άλλους να κάνουν κάτι; Επιπλέον, ας διερωτηθεί, γιατί κανένας δεν ενδιαφέρεται;

Αλλά και να ενδιαφερθεί, να κάνει τι; Οι τιμημένοι αγωνιστές να κάνουν τι; Ποια πρωτοβουλία να αναλάβουν;

ΝΟΜΠΕΛ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ Η ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ

ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ, ΑΡΑΓΕ, ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΥΣΗ

Προκαλεί εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο οι εκπρόσωποι του «ηττοπαθούς πατριωτισμού» και της μη λύσης διαστρεβλώνουν πράγματα και καταστάσεις αλλά και συκοφαντούν, λοιδορούν και απαξιώνουν όποιον τάσσεται κατά των δικών τους απόψεων.

Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο μου έδωσε ένα κείμενο της εκ Λονδίνου ορμώμενης ερευνήτριας Φανούλας Αργυρού που συνειδητά προσπαθεί να απαξιώσει κάθε προσπάθεια λύσης του κυπριακού και να πείσει ότι όλα όσα γίνονται είναι βρετανικής έμπνευσης.

Στο νέο «πόνημα» της με τίτλο «Η Βασίλισσα να τιμήσει τον Χριστόφια με τον Βικτωριανό Μεγαλόσταυρο» («Σημερινή» 14 Ιανουαρίου) θεωρεί γεγονός ότι ο πρόεδρος Χριστόφια «προωθήθηκε στην Προεδρία της Δημοκρατίας από τους Βρετανούς με τα... είκοσί τους νύχια. Επένδυσαν πάνω στον Χριστόφια και τα κατάφεραν να τον επιβάλουν για να ξεφορτώνονταν τον «κακό» Τάσσο Παπαδόπουλο. Που τους γύρισε την πλάτη στο Σχέδιο Ανάν όταν η παλαιά τους καραβάνα Γλ. Κληρίδης απέτυχε να εξασφαλίσει 16 μήνες επέκτασης της προεδρικής του θητείας, ούτως ώστε να μας επέβαλλε σε τελική προσπάθεια το Σχέδιό τους ονόματι «Σχέδιο Ανάν».

Η κα Αργυρού θα πρέπει να προταθεί για νόμπελ αλχημείας. Πριν όμως, θα πρέπει να μας εξηγήσει πώς οι Βρετανοί προώθησαν στην προεδρία τον Δ. Χριστόφια. Και αν είχαν αυτή τη δυνατότητα, πώς επέτρεψαν την εκλογή του «κακού» Τάσσου και κυρίως την εκθρόνιση του άλλου… οργάνου τους, του Γλ. Κληρίδη;

Διότι αν ο Γλ. Κληρίδης απέτυχε να εξασφαλίσει τη 16μηνη παράταση της θητείας του, αυτό (καλώς ή κακώς) οφείλεται στο ΑΚΕΛ με την εκλογή του Τ. Παπαδόπουλου στην εξουσία.

Ο παραλογισμός της κας Αργυρού  συνεχίζεται όταν θεωρεί ότι ο Δ. Χριστόφιας ανταποδίδει τη βοήθεια μέσω του μνημονίου που υπογράφηκε με τον Γκόρντον Μπράουν, «κοτσιανιάζοντάς τους τις Βάσεις για τις επόμενες γενεές, να τους καθησυχάζει όσον αφορά τη ρατσιστική διζωνική (με τη συμφωνία με τον Ταλάτ στις 23 Μαΐου 2008), την οποία ο λαός απέρριψε με το δημοψήφισμα της 24.4.2004, να δέχεται την τουρκική απαίτηση για εκ περιτροπής που χρονολογείται από το 1975, όταν την συζητούσαν στο Φόρεϊν Όφις με τον Γλ. Κληρίδη, να δέχεται την βρετανικής εμπνεύσεως προς το συμφέρον των Τ/κ λεγόμενη σταθμισμένη ψήφο, που προωθήθηκε μέσω των «φίλων Βρετανών» της υπό διάλυση φιλο-τουρκικής ομάδας Μπέθελ/Καρρά, να δέχεται 50.000 συν κουβαλητούς εποίκους (προϊόν εγκλήματος πολέμου)…».

Δυστυχώς για την ίδια, τα ντοκουμέντα την διαψεύδουν για ακόμα μια φορά και αποδεικνύουν ότι η προπαγάνδα της όχι μόνο στερείται πραγματικής βάσης αλλά είναι και κακής ποιότητας.

Παίρνοντας ένα ένα τα σημεία της σημειώνω τα εξής:

Στο μνημόνιο δεν αναφέρεται πουθενά το «κοτσιάνιασμα» των βάσεων. Στο μνημόνιο αναφέρεται κατά λέξη «Οι δύο χώρες επαναλαμβάνουν τη δέσμευσή τους στις εκατέρωθεν υποχρεώσεις τους όπως απορρέουν από τις Συνθήκες του 1960».

Και ρωτώ, μήπως η Κυπριακή Δημοκρατία, το Εθνικό Συμβούλιο κ.λ.π. αποφάσισαν την κατάργηση των συνθηκών εγγύησης και δεν το εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση;

Μήπως ξέχασε ότι ο Τ. Παπαδόπουλος στις 30/3/2004 με έγγραφο που επέδωσε στον Κ. Ανάν τόνιζε ότι οι Συνθήκες Εγγύησης θα πρέπει να παραμείνουν ως έχουν με βάση τη συμφωνία του 1960 και να μην επεκταθούν;

Με άλλα λόγια δηλαδή ο μέγας αγωνιστής (κατά την κα Αργυρού και τους ομοϊδεάτες της) ο εισηγείτο όχι μόνο να μη φύγουν οι βάσεις αλλά να παραμείνουν με το καθεστώς που ισχύει από το 1960.

Διερωτήθηκε γιατί ο πρώην πρόεδρος είχε αυτή την άποψη;

***

Ενοχλείται η κα Αργυρού και για τις αναφορές που υπάρχουν στο Μνημόνιο αναφορικά με τη λύση του κυπριακού,

Μήπως διαφωνεί με την αναφορά στο μνημόνιο ότι η λύση «πρέπει να βασίζεται σε μια κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα και μία ιθαγένεια»;

Την ενοχλούν οι αναφορές σε ένα και όχι δύο κράτη;

Τι θέλει η κα Αργυρού και οι συν αυτήν, δύο κυριαρχίες, δύο διεθνείς προσωπικότητες και δύο ιθαγένειες, δηλαδή δύο κράτη;

Μήπως ενοχλείται από την αναφορά στο μνημόνιο ότι: «Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα υποστηρίξει οποιεσδήποτε ενέργειες που δυνατό να οδηγήσουν στη διχοτόμηση του νησιού ή την αναγνώριση ή την αναβάθμιση οποιασδήποτε ξεχωριστής πολιτικής οντότητας στο νησί».

Μήπως τελικά η κα Αργυρού και οι συν αυτήν επιδιώκουν το αντίθετο;

***

Μιλά η… ερευνήτρια για βρετανικής έμπνευσης εκ περιτροπής προεδρία και σταθμισμένη ψήφο!

Μήπως δεν έχει υπόψη της τη δήλωση Τ. Παπαδόπουλου στο Εθνικό Συμβούλιο (Νοέμβριος 2008) ότι η εκ περιτροπής προεδρία είναι εισήγηση της Ε/κυπριακής πλευράς από το 1972; Την παραπέμπουμε στην έκδοση της «Γνώμης» της 20^ης Μαΐου 2011 όπου αποκαλύπταμε το σχετικό έγγραφο.

Αλλά και τον ίδιο μήνα στην τελευταία του συνέντευξη στην «Καθημερινή» ο Τ. Παπαδόπουλος δεν τασσόταν εναντίον της εκ περιτροπής προεδρίας.

Αυτά δεν τα βρήκε στις έρευνες της η κα Αργυρού;

***

Όσον αφορά το θέμα των εποίκων παραπέμπουμε την ερευνήτρια ξανά στο προαναφερόμενο έγγραφο του Τ. Παπαδόπουλου όπου αποδέχεται την παραμονή 50 και πλέον χιλιάδων εποίκων. Την παραπέμπουμε επίσης σε δηλώσεις των συνεργατών του πρώην προέδρου Χρύση Παντελίδη και Γ. Λιλλήκα όπου επιβεβαιώνουν ότι ο Τάσσος συμφωνούσε με την παραμονή εποίκων.

Της ζητούμε ακόμα να σχολιάσει και τις δηλώσεις του αρχιεπισκόπου επί του ιδίου θέματος.

Και ρωτώ: Μήπως ο Τ. Παπαδόπουλος είχε υιοθετήσει την  βρετανική πολιτική και αποδέχονταν την βρετανικής εμπνεύσεως παραμομονή 50 χιλιάδων κουβαλητών που είναι προϊόν εγκλήματος πολέμου;

Μήπως το ίδιο ισχύει και για τον αρχιεπίσκοπο;

***

Ακόμα και στο θέμα του φυσικού αερίου προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση (που καλλιεργούν όλοι οι λυσοφοβικοί) ότι η κυβέρνηση θα χαρίσει τον φυσικό πλούτο στην Τουρκία!

Και αυτό νομίζει ότι το ενισχύει παραθέτοντας μια δήλωση του υφυπ. Εξωτερικών της Βρετανίας ο οποίος λέει ότι χαιρετίζει τη δήλωση Χριστόφια ότι τα κέρδη θα είναι προς όφελος όλου του λαού.

Ρωτώ εγώ ο αφελής, μήπως αυτή η υστερία για το φυσικό αέριο παραπέμπει στο ότι αυτός ο φυσικός πλούτος ανήκει μόνο στους Ε/κύπριους και όχι στο σύνολο των πολιτών του Κυπριακού κράτους;

***

Πάντως απ’ όσα έχουν παρατεθεί σε αυτό το κείμενο ένα είναι το σίγουρο. Ότι οι κύκλοι αυτοί στην ουσία διαμαρτύρονται και αντιδρούν σε ότι έχει να κάνει με ένα ενωμένο κράτος. Τους ενοχλεί – και μάλιστα έντονα – η όποια αναφορά σε ένα κράτος!

Γιατί άραγε;

Μήπως ο τελικός στόχος τους είναι τα δύο κράτη;

ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ ΚΑΤΑ Ν. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΡΙΚ

Σοβαρές καταγγελίες εναντίον του Ν. Παπαδόπουλου για το ΡΙΚ διατύπωσε σήμερα 14/1/2012 από τον ΑΣΤΡΑ η Ειρήνη Χαραλαμπίδου.


Σοβαρές ήταν επίσης και οι καταγγελίες του εκτελούντα χρέη Γραμματέα της ΣΥΔΗΚΕΚ - ΠΕΟ στο ΡΙΚ Κώστα Κώστα

ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ Ή ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΕΙ Ο Ν. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ο αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος είτε είναι ανιστόρητος ή θέλει να το παίζει έτσι για να παραπλανά και να κερδίζει εντυπώσεις.

Δεν είναι η πρώτη φορά που προσπαθεί να παραπλανήσει προκειμένου να παρουσιάσει τον πρόεδρο ως μειοδότη.

Μόνο που πάντα μένει εκτεθειμένος.

Τις προάλλες (Οκτώβριος 2010) δημιούργησε ολόκληρο θέμα για την αναφορά σε τουρκικό τομέα της Λευκωσίας. Στην έκδοση της «Γνώμης» (15^ης Οκτωβρίου 2010) καταδείξαμε ότι ο κ. Παπαδόπουλος σκόπιμα παραπλάνησε την κοινή γνώμη λέγοντας ότι η αναφορά του προέδρου Χριστόφια σε τουρκικό τομέα της Λευκωσίας, σήμαινε αναγνώριση του λεγόμενου κράτους. Αποδείξαμε ότι αυτή η έκφραση χρησιμοποιείτο και χρησιμοποιείται για χρόνια από πολλούς και διάφορους παράγοντες και φορείς, χωρίς να εντοπίζει πρόβλημα ο αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ.

Τώρα, με αφορμή τη συνέντευξη του προέδρου Χριστόφια σε τουρκικά μέσα ενημέρωσης, διαστρεβλώνοντας και πάλι τα όσα δηλώθηκαν, τόσο το πνεύμα όσο και το γράμμα, προσπαθεί να πείσει ότι ο πρόεδρος εξίσωσε την ΕΟΚΑ με την ΤΜΤ.

Ο κ. Παπαδόπουλος με ύφος απόλυτου κριτή κάλεσε τον πρόεδρο να απολογηθεί στους αγωνιστές της ελευθερίας, καθώς και στους συγγενείς τους, για τη δήλωσή του και πρόσθεσε:

«Αλλά, πάνω απ’ όλα, οφείλει ν’ απολογηθεί σε όλους τους Έλληνες Κυπρίους αυτού του τόπου, που εξακολουθούν, σε αντίθεση με τον ίδιο, να ασπάζονται αυτά τα πανανθρώπινα ιδεώδη και αυτές τις διαχρονικές αξίες, που μας μετέτρεψαν από σκλάβους σε ελεύθερους πολίτες, ενός αναγνωρισμένου και ευρωπαϊκού κράτους».

Για τους Τούρκους εθνικιστές δεν υπάρχουν δύο ΕΟΚΑ

Ο αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ είναι αρκούντως έξυπνος για να κατανοεί ακριβώς τι είπε ο πρόεδρος Χριστόφιας.

Και γνωρίζει πολύ καλά ότι σε καμιά περίπτωση αναφέρθηκε στην ΕΟΚΑ αλλά στην ΕΟΚΑ Β’.

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο κ. Παπαδόπουλος είναι τόσο ανιστόρητος και δεν παρακολουθεί την τουρκική προπαγάνδα η οποία δεν διαχωρίζει την ΕΟΚΑ σε Α και Β.

Για την τουρκική προπαγάνδα τα πάντα στην Ε/κυπριακή κοινότητα είναι ΕΟΚΑ.

Για τους Τ/κύπριους εθνικιστές η ΕΟΚΑ έδρασε στα γεγονότα του 1963, η ΕΟΚΑ έδρασε το 1967, η ΕΟΚΑ υπόσκαπτε το κράτος την περίοδο 1971-‘74, η ΕΟΚΑ έκανε το πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου. Η ΕΟΚΑ προκάλεσε τη γενοκτονία στα χωριά Αλόη, Σανταλάρη και Μαράθα.

Άλλωστε αυτό πιστοποιείται και από την απάντηση που έδωσε ο Ντερβίς Έρογλου για την αναφορά του προέδρου Χριστόφια.

Είπε ότι «Όταν η ΕΟΚΑ έκανε το πραξικόπημα το 1974, άρχισε το κυνήγι των κομμουνιστών και σκότωσε 4 χιλιάδες Ε/κύπριου. Και τη δική σου ζωή την έσωσαν Τούρκοι στρατιώτες. Αυτό του το είπα κατάμουτρα του Χριστόφια. Δεν μπορεί να μου δώσει καμία απάντηση».

Δεν αναφέρθηκε σε ΕΟΚΑ Β’ αλλά σε ΕΟΚΑ.

Επομένως η αναφορά του κ. Παπαδόπουλου ότι «οι τελευταίες ατυχέστατες δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας για την Ελλάδα και την ΕΟΚΑ στη ‘ΧΟΥΡΙΕΤ’, ήδη έτυχαν εκμετάλλευσης από την τ/κ πλευρά, όπως διαφαίνεται και από τις σημερινές δηλώσεις του κ. Έρογλου», δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Αν ο Ν. Παπαδόπουλος ήθελε να είναι αντικειμενικός, δεν θα παρέκαμπτε ούτε την τουρκική ερμηνεία (διότι δεν είναι κάτι το άγνωστο) ούτε την αναφορά του Έρογλου η οποία είναι αρκετά ξεκάθαρη ώστε να καταλαβαίνει και ο πλέον αδαής τι εννοεί.

Δεν έδωσαν μόνο Ε/κύπριοι τη ζωή τους για την Κύπρο

Είπε και κάτι άλλο ενδιαφέρον ο Ν. Παπαδόπουλος: «αν οφείλουμε σε κάποιους το κράτος και τη δημοκρατία, είναι σ’ εκείνους τους ωραίους Έλληνες, που ήσαν διατεθειμένοι να θυσιάσουν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, τη ζωή τους την ίδια, στον βωμό της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης».

Ο αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ φαίνεται ότι συγκαταλέγεται ανάμεσα σε εκείνους που όταν λένε Κύπριους εννοούν μόνο τους Ε/κύπριους. Δεν εξηγείται διαφορετικά αυτή η αναφορά του.

Διότι αν δεν εξυπηρετούσε σκοπιμότητες η δήλωση του, αν δεν ήθελε να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές κάποιων, δεν θα αναφερόταν μόνο σε «ωραίους Έλληνες».

Στο κάτω κάτω, αυτοί που υπονοεί ο κ. Παπαδόπουλος δεν πολέμησαν για την ανεξαρτησία αλλά για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Και μετά το τέλος της ΕΟΚΑ αρκετοί από αυτούς που βρίσκονταν στη ζωή, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, πολέμησαν την Κυπριακή Δημοκρατία επιμένοντας στην επίτευξη της Ένωσης.

Θα θυμίσουμε τον κ. Παπαδόπουλο ότι πολλοί, ανάμεσα τους κι ο πατέρας του είχαν κατηγορηθεί ότι συνθηκολόγησαν και για τις καρέκλες απεμπόλησαν την Ένωση.

Για να επανέλθουμε όμως, φαίνεται ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός δεν γνωρίζει ή δεν θέλει να γνωρίζει τα ονόματα του Σελλά, του Χικμέτ, του Γκιουρκάν, του Καβάζογλου, του Οντούρ και άλλων Τ/κυπρίων που έδωσαν τη ζωή τους για να μη χαθεί το Κυπριακό κράτος και να κατέχει σήμερα ο κ. Παπαδόπουλος τη βουλευτική έδρα.

Γιατί αυτούς δεν τους συνυπολογίζει μέσα σε αυτούς που αγωνίστηκαν για την ενότητα του λαού στο σύνολο του, ενάντια στη διχοτόμηση και στη διατήρηση του Κυπριακού κράτους;

Ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί;

Οι μητέρες πατρίδες και η υποκρισία

Τόσο ο συγκεκριμένος πολιτικός όσο και άλλοι των ίδιων απόψεων ξεσήκωσαν θόρυβο και για τη δήλωση Χριστόφια ότι πρέπει «και οι δυο μητέρες πατρίδες να μας αφήσουν ήσυχους».

Είπε ότι «Είτε έχουμε τον πιο ασυνάρτητο πρόεδρο που δεν ξέρει τι λέει, είτε όλες αυτές οι αναφορές αποκαλύπτουν τις πραγματικές θέσεις και απόψεις του Δημήτρη Χριστόφια για την Ελλάδα. Για τον Δημήτρη Χριστόφια Ελλάδα και Τουρκία είναι το ίδιο πράγμα».

Πρόκειται για μια δήλωση έμπλεη υποκρισίας. Διότι δεν είναι η πρώτη φορά που λέχθηκε κάτι ανάλογο.

Μόνο που δεν λέχθηκε από τον Δ. Χριστόφια αλλά από άλλους με τους οποίους ο κ. Παπαδόπουλος βρίσκεται σε μια άτυπη συμμαχία.

Πού ήταν ο κ. Παπαδόπουλος ότι ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος δήλωνε στη «Μιλλιέτ» την 1^η Μαρτίου του 2011:

«Να μας αφήσουν μόνους οι μητέρες πατρίδες. Εάν η Τουρκία αποσύρει τους εποίκους και τους στρατιώτες της, μπορούμε να ζήσουμε με τους Τουρκοκύπριους μια ζωή με ειρήνη και αγάπη όπως στο παρελθόν».

Πού ήταν ο κ. Παπαδόπουλος τότε; Γιατί δεν αντέδρασε με την ίδια σφοδρότητα ή έστω με μια χλιαρή ανακοίνωση;

Μήπως με αυτή τη δήλωση και ο αρχιεπίσκοπος αποκάλυπτε τις πραγματικές θέσεις και απόψεις τους για την Ελλάδα;

Το ανάλογο ισχύει και την αναφορά του σε εισβολή των μητέρων πατρίδων.

Κανονικά ο αντιπρόεδρος του τρίτου μεγαλύτερου κόμματος της Κύπρου θα έπρεπε να γνωρίζει ότι αυτή η αναφορά λέχθηκε με τον πιο επίσημο τρόπο από τον πρόεδρο Μακάριο από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών στις 19 Ιουλίου 1974 όταν κατάγγελλε τη χούντα για το πραξικόπημα.

Με την ίδια συλλογιστική που επικρίνει τον πρόεδρο Χριστόφια, θα τολμούσε να υιοθετήσει τη θέση ότι ο Μακάριος με αυτή τη δήλωση προσκαλούσε την Τουρκία να εισβάλει;

Ο κ. Παπαδόπουλος θα πρέπει να κατανοήσει ότι η εποχή του «Δευκαλίωνα» έχει περάσει και δεν πρόκειται να επιστρέψει. Και κάθε προσπάθεια αναβίωσης αυτής της νοοτροπίας μόνο καταστροφή θα φέρει.