Ένα αποκαλυπτικό βίντεο που δεν
προβλήθηκε από κανένα τηλεοπτικό μέσο
…για οσα συμβαινουν γυρω μας και μας αφορουν, για οσα συμβαινουν και μας οργιζουν, θλιβουν, ενθουσιαζουν ή μας αφηνουν σκεπτικους….
Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012
Γνώριζαν για τον Γιανγκ Κι και τον Μ. Ιερωνυμίδη VIDEO
Σάββατο 25 Αυγούστου 2012
Ο τρόπος ζωής του Εθνικιστή
Στις μέρες μας
παρουσιάζονται αρκετοί που δηλώνουν εθνικιστές, νιώθοντας παράλληλα περηφάνια για
τη δήλωση τους.
Ο δηλώνων εθνικιστής
θεωρεί ότι είναι ο μόνος που κατέχει την απόλυτη αλήθεια για το έθνος και την
ιστορία του και αντικρίζει τα θέματα
αυτά μέσα από μια μονοδιάστατη, ακραία και εν πολλοίς αντιφατική οπτική.
Και το κυριότερο, οι
άνθρωποι αυτοί συγχύζουν τον εθνικισμό
με τον εθνισμό και τον πατριωτισμό.
Διαβάζουμε σε ένα
σχετικό άρθρο στην ιστοσελίδα του ΕΛΑΜ ότι η ύπαρξη του εθνικιστή είναι συνταυτισμένη
με το Έθνος του και την Φυλή του και ότι για να υπάρξουν αυτά πρέπει να διαφυλαχτούν τα όσα ανέδειξαν οι
πρόγονοι, χωρίς να εμβολιάζονται αυτά με ξενόφερτα ήθη και τρόπους ζωής.
Αγνοούν ή θέλουν να
αγνοούν ότι η ανθρωπότητα είναι όπως τα συγκοινωνούντα δοχεία; Όσο και να θέλει
κάποιος, αποκλείεται να μην επηρεαστεί σε κάτι από κάποιους. Και είναι γνωστό
ότι η ελληνική αρχαιότητα (την οποία υποψιαζόμαστε ότι εννοούν) δεν ήταν
ανεπηρέαστη από τον τότε γνωστό κόσμο. Εμβολίασε και εμβολιάστηκε, για να
μιλήσουμε με σύγχρονους όρους, διαμορφώνοντας στο τέλος τη δική της αυτοτέλεια.
ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΝ;
Ως εθνικιστές
ισχυρίζονται ότι παλεύουν για τη
διατήρηση του έθνους τους και τη διάδοση των πιστεύω τους. Πώς γίνεται όμως να συνεργάζονται με άλλους
εθνικιστές, άλλων χωρών οι οποίοι επιδιώκουν τους ίδιους σκοπούς και στόχους
για τα δικά τους έθνη;
Πώς μπορεί να συγκεραστούν οι διάφοροι εθνικισμοί και να προωθούν τους ίδιους σκοπούς αφού δεν αποδέχονται καμία πρόσμιξη;
Γράφουν ότι «Μέσα στον Μεγάλο μας Αγώνα, για να δούμε
ξανά να αναστήνεται η Ευρώπη των Εθνών, ένα πράγμα χρειάζεται να έχουμε γερά
ριζωμένο μέσα μας, την τόλμη»!
Ποια Ευρώπη να
αναστήνεται ξανά; Των Ελλήνων, των Ρωμαίων, των Βίκινγκς; Ποιων;
Και για να γίνει αυτή
η ανάσταση τι προϋποθέτει; Μήπως την αναγέννηση της αρχαίας κοσμοθέασης; Μα για
να γίνει αυτό πρέπει να επανέλθουν και οι εθνικές θρησκείες οι οποίες ήταν οι
στυλοβάτες αυτών των πολιτισμών. Ο χριστιανισμός στον οποίον ομνύουν πίστη πού
θα πάει;
Και πώς θα συγκεραστούν τα συμφέροντα των διαφόρων
Εθνών της Ευρώπης όταν αυτή θα αναστηθεί; Μήπως τα συμφέροντα δεν οδηγούσαν και τότε σε πολέμους, δεν δημιουργούσαν
εχθρότητες; Τι θα πετύχουν, λοιπόν, αναστήνοντας την Ευρώπη των Εθνών;
Ο ΛΕΥΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ! ΚΑΙ Ο ΕΓΧΡΩΜΟΣ;
Οι εθνικιστές δηλώνουν
ότι είναι εναντίον του ρατσισμού και των διακρίσεων και ότι μάλιστα δεν τους ενοχλούν
οι ξένοι αλλά οι παράνομοι μετανάστες, που στερούν το ψωμί από τους ντόπιους.
Σ’ αυτό συμφωνούμε.
Στην πράξη τι γίνεται
όμως; Όταν στοχοποιούνται οι ξένοι, γίνεται διάκριση μεταξύ παράνομων και
νόμιμων;
Όχι βέβαια. Απλώς σε
μια προσπάθεια να αποδείξουν ότι δεν είναι ρατσιστές εφευρίσκουν διάφορα
τεχνάσματα.
Τους προδίδουν όμως
κάποιες λεπτομέρειες. Ίσως τους ξεφεύγουν χωρίς να το καταλάβουν.
Στο συγκεκριμένο
κείμενο διαβάζουμε και την εξής φράση: «Για κάθε Λευκό Εθνικιστή ο λόγος του πρέπει να είναι συμβόλαιο,
γιατί σαν ενεργητικό όργανο του Έθνους και της Φυλής, μιας και έχει συνταυτίσει
την ύπαρξή του με αυτά, κάθε πράξη του αντανακλά πάνω τους».
Τι θέλουν να μας πουν
εδώ οι «ποιητές»;
Ότι εθνικιστές είναι μόνο οι λευκοί;
Έγχρωμοι εθνικιστές δεν υπάρχουν; Και αν
υπάρχουν γιατί μόνο των λευκών εθνικιστών ο λόγος είναι συμβόλαιο;
ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ;
Προχωρώντας πιο κάτω
διαπιστώνουμε ότι γίνεται αναφορά μόνο σε εθνικιστές, όχι σε εθνικίστριες.
Και ως επιστέγασμα
διαβάζουμε: «Ο Εθνικιστής πρέπει πρώτα από όλα να είναι Άνδρας. Να μην ντρέπεται
για κάτι που έχει κάνει και ούτε να προσπαθεί να το αρνηθεί για να αποφύγει τις
ευθύνες».
Όσο μεταφορικά και αν
γράφτηκε αυτό, δεν παύει να αποτελεί διάκριση εναντίον των γυναικών. Δηλαδή μια γυναίκα δεν μπορεί να έχει συνέπεια και
να μην αποφεύγει τις ευθύνες της; Αυτό είναι προνόμιο μόνο των ανδρών;
Μήπως γι’ αυτό το λόγο
δεν βλέπουμε καμία γυναίκα σε αρχηγικά
πόστα παρά μόνο άνδρες; Οι γυναίκες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα;
Και πώς συνάδει αυτό
με την αντίληψη των προγόνων αναφορικά με τη γυναίκα;
ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Συχνά αρνούνται ότι
έχουν στρατιωτική πειθαρχία. Παρόλο που τους βλέπουμε κάθε φορά που
εμφανίζονται να έχουν στρατιωτικούς σχηματισμούς και να εκτελούν διαταγές,
αρνούνται κάτι τέτοιο. Πόση σχέση έχει
αυτή η άρνηση με την τόλμη και τη μη αποφυγή άρνησης ευθύνης;
Παρόλ’ αυτά,
διαβάζουμε ότι πρέπει να εκτελούν διαταγές: «Για να πάει μπροστά ο Αγώνας, πρέπει όσοι
δέχονται διαταγές να τις εκτελούν τυφλά και χωρίς συζήτηση».
Δηλαδή; Απαγορεύεται η
προσωπική άποψη. Ο εθνικιστής δεν μπορεί
να έχει προσωπική γνώμη. Πρέπει να υπακούει τυφλά στους σοφούς και
παντογνώστες επικεφαλής του.
Κατ’ αυτό τον τρόπο
διαιωνίζεται μια εξουσία της αρχηγικής κάστας, χωρίς δικαίωμα έκφρασης άποψης
και κριτικής.
Αυτό δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά χαρακτηριστικό
ολοκληρωτικών και φασιστικών, ναζιστικών νοοτροπιών και πρακτικών.
Ωστόσο, παρότι
διακηρύσσουν την τόλμη ως αρετή, τη μη προσπάθεια αποφυγής ευθυνών, παρότι
διακηρύσσουν ανοικτά τη σχέση τους με τη νεοναζιστική «Χρυσή Αυγή», αρνούνται
ότι έχουν οποιαδήποτε σχέση με αυτή την απεχθή και απάνθρωπη ιδεολογία!
Τι άλλο από
(α)συνέπεια λόγων και έργων συνιστούν τα πιο πάνω;
Είναι γι αυτό που λέμε
ότι οι άνθρωποι είναι αντιφατικοί. Είναι
εγκλωβισμένοι σε θέσεις και ιδέες αδιέξοδες που μόνο συγκρούσεις προκαλούν και
οδηγούν την ανθρωπότητα στις εποχές της αγριότητας.
Αλήθεια, πόσοι νέοι
που έλκονται από τα απατηλά συνθήματα τους μπαίνουν στον κόπο να τους
επισημάνουν αυτές τις απλές και απτές πραγματικότητες;
Πόσοι γονείς μπαίνουν
στον κόπο να εξηγήσουν στα παιδιά τους τι εστί εθνικιστής;
Ας αναλογιστεί ο
καθένας τις ευθύνες του και ας σταματήσει να τροφοδοτεί και να δίνει τροφή σε
μισάνθρωπες ιδεολογίες και ιδεολογήματα.
ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Ας αναλογιστούμε ότι ο
εθνικισμός δεν πρόσφερε ποτέ κανένα καλό στον τόπο, ούτε στην Ελλάδα ούτε στην
Κύπρο αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα.
Ας αναλογιστούμε ότι
προκάλεσε τη μικρασιατική καταστροφή.
Ότι προκάλεσε τις
διώξεις μετά τον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα.
Ότι προκάλεσε τα
γεγονότα του 1963 και 67 στην Κύπρο (ανεξάρτητα αν πρόκειται για τον Ε/κυπριακό
ή Τ/κυπριακό εθνικισμό).
Ότι προκάλεσε την
άνοδο της χούντας στην Ελλάδα.
Ότι προκάλεσε την
ίδρυση της ΕΟΚΑ Β΄ που οδήγησε στο πραξικόπημα.
Ότι το πραξικόπημα
προκάλεσε την εισβολή και την κατοχή από την Τουρκία.
Σήμερα, με τα ίδια
απατηλά συνθήματα μιλούν για αγώνες και απελευθερώσεις, χωρίς να τολμούν να
σταθούν έστω, απέναντι στον Αττίλα.
Τάσσονται εναντίον της
λύσης του Κυπριακού επειδή, λένε, οι Τ/κύπριοι θα έχουν λόγο στη διοίκηση του
τόπου. Λένε και άλλα πολλά που στο τέλος εξυπηρετούν τους σκοπούς της Τουρκίας
για μόνιμη διχοτόμηση της Κύπρου.
Σάββατο 18 Αυγούστου 2012
14 Αυγούστου 1974, ενοχές και συνενοχές
Φαίνεται ότι η
Δεξιά το φέρει βαρέως για όσα έγιναν πριν και μετά το 1974. Μόνο που αρνείται
να το παραδεχθεί. Διότι κακά τα ψέματα η ακροδεξιά είναι κομμάτι από το σώμα
της.
Και δεν είναι
καθόλου τυχαίο που σήμερα ταυτίζονται ιδεολογικά, τουλάχιστον όσον αφορά το
Κυπριακό στοιχεία της Δεξιάς και της ακροδεξιάς.
Δεν είναι
καθόλου τυχαίο που συνασπίζονται ενάντια στη λύση του Κυπριακού.
Έτσι στις 14
Αυγούστου τα μέσα ενημέρωσης ασχολήθηκαν εκτενώς με την επέτειο της κατάληψης
της Αμμοχώστου.
Μας είπαν και
πάλι για την βασιλεύουσα που έπεσε στα χέρια του Τούρκου κατακτητή.
Μας θύμισαν
και πάλι τις ωμότητες των εισβολέων. Ωμότητες που δεν ξεχνιούνται, όσα χρόνια
κι αν περάσουν.
Μόνο που
πάντοτε ξεχνούν να μας πούνε κάτι πολύ σημαντικό.
-
Ποιος
άνοιξε τις πόρτες στον Αττίλα;
-
Ποιος
τους έδωσε το νομικό έρεισμα για την εισβολή;
-
Ποιοι
είναι οι πρωταίτιοι της καταστροφής;
Αυτά δεν τα
λένε. Τα αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Και επιζητούν
ευθύνες από άλλους για όσα έγιναν, γιατί δεν καταγγέλθηκε, δήθεν, η Τουρκία.
Διερωτώνται
γιατί αποκρύπτονται, δήθεν, η κατοχή και τα εγκλήματα πολέμου που έγιναν.
Κάποιοι που
παριστάνουν τους ιστορικούς ζητούν και ευθύνες.
Ποτέ όμως δεν
έκαναν έστω και μία αναφορά στις ωμότητες που διέπραξαν οι ομογάλακτοι τους
πέντε μέρες πριν από την εισβολή.
Ποτέ και
κανένας τους δεν αναφέρεται στο ότι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ άνθρωποι επειδή είχαν
διαφορετική άποψη από τους ίδιους.
Ποτέ και
κανένας τους δεν αναφέρεται στο ότι έθαψαν ανθρώπους ζωντανούς επειδή είχαν
διαφορετική άποψη από τους ίδιους.
Ποτέ και
κανένας τους δεν αναφέρεται στις χιλιάδες ανθρώπους που φυλακίστηκαν,
βασανίστηκαν και προπηλακίστηκαν επειδή είχαν διαφορετική άποψη από τους
ίδιους.
Και ασφαλώς
ποτέ και κανένας τους δεν αναφέρεται στο
ότι η Αμμόχωστος δεν χάθηκε τυχαία.
Ότι η
Αμμόχωστος παραδόθηκε από κάποιους δικούς «μας» (τους).
Ότι οι
κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη όταν διατάχθηκε η εκκένωσης
της.
Κανένας λόγος
για τις ελληνικές ενοχές.
Καμία αναφορά.
Αλλά ξεχάσαμε,
αυτά είναι παρελθοντολογία. Τα όσα έγιναν το 1974 τα χωρίζουν σε ιστορία και
παρελθοντολογία. Ιστορία είναι οι τουρκικές βαρβαρότητες, παρελθοντολογία είναι
οι ελληνικές βαρβαρότητες.
Και ας μην μας
πουν ότι δικαιολογούμε οτιδήποτε. Αντίθετα, λέμε τα πράγματα με τ’ όνομα τους.
Διότι τα εγκλήματα είναι εγκλήματα από οποιονδήποτε και αν διαπράττονται.
Και δεν
παραγράφονται κάτω από οποιαδήποτε δικαιολογία.
Όσο και αν προσπαθούν
να κρύβουν τις ενοχές τους πίσω από τις ωμότητες των εισβολέων, τα εγκλήματα
των «δικών» μας εναντίον δικών μας δεν παραγράφονται.
Με όσους «πατριωτικούς»
λόγους και αν βγάλουν. Με όσες εκπομπές
και αν κάνουν.
Μόνο που για
τους ίδιους ο «πατριωτικός» λόγος σημαίνει μίσος και μισαλλοδοξία.
Επιλεκτικά
κάνουν αναφορές τέτοιες που να ενσπείρουν το φόβο και τον αποτροπιασμό.
Και βέβαια
αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Στοχεύει στη λύση του Κυπριακού.
Στέλλουν
συνεχώς το μήνυμα ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε με βάρβαρους.
Μπορούμε όμως
να ζήσουμε με τους βάρβαρους που σκότωσαν, φυλάκισαν, βασάνισαν αδελφούς τους!
Πόση
υποκρισία.
Πόσος
ψευτοπατριωτισμός;
Από τη ΓΝΩΜΗ
Σάββατο 11 Αυγούστου 2012
Σκόπιμη η παραμόρφωση της αλήθειας από τον Γ. Ομήρου; Ο Μακάριος και η Δ.Δ.Ο.
Είναι καιρός ο
πρόεδρος της ΕΔΕΚ και το κόμμα του να πούνε την αλήθεια στο λαό για την
ομοσπονδία.
Είναι καιρός να αφήσουν τις υπεκφυγές και να
μιλήσουν ξεκάθαρα. Ιδιαίτερα τώρα
που συνεργάζονται με τον Γ. Λιλλήκα ο
οποίος από διαπρύσιος κήρυκας της Δ.Δ.Ο. κατέστη πολέμιος της.
Με αφορμή τις αναφορές
του προέδρου της Δημοκρατίας στον Μακάριο και στη λύση Δ.Δ.Ο. που αποδέχθηκε
και συμφώνησε με τον Ρ. Ντενκτάς το 1977, ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ επιτέθηκε στον
πρόεδρο λέγοντας ότι «Για μια ακόμα φορά επιχειρείται ανιστόρητα να αποδοθεί στον
Πρόεδρο Μακάριο η αποδοχή της “διζωνικής ομοσπονδίας”, (…) πρόκειται ωστόσο
για παραμόρφωση της αλήθειας και
αλλοίωση της ιστορικής πραγματικότητας».
Ο Γιαννάκης Ομήρου
ισχυρίζεται ότι «Ουδέποτε ο Πρόεδρος Μακάριος απεδέχθη την ορολογία της «διζωνικής»
ομοσπονδίας. Στην συμφωνία υψηλού επιπέδου Μακαρίου –Ντενκτάς του 1977
γίνεται αναφορά σε «ανεξάρτητη ,αδέσμευτη, δικοινοτική ομοσπονδία».
Καλεί μάλιστα όσους υποστηρίζουν τη Δ.Δ.Ο. να πάψουν επιτέλους «να μετατρέπουν την «διζωνικότητα» σε σημαία του αγώνα
για λύση του Κυπριακού. Το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να διευκολύνουν τη
τουρκική ερμηνεία της συγκεκριμένης ορολογίας».
Ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ ενσυνείδητα δεν λέει την αλήθεια. Γνωρίζει πολύ καλά
ότι ο Μακάριος όχι μόνο υπονόησε τη Διζωνική, όχι μόνο μίλησε γι’ αυτήν αλλά και
αυτήν προωθούσε.
ΤΙ ΔΗΛΩΝΕ Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ
Δεν θα παραθέσουμε πολλά στοιχεία για να τεκμηριώσουμε την άποψη μας. Μόνο δύο.
Το πρώτο προέρχεται από τον Φιλελεύθερο ημερομηνίας 10 Φεβρουαρίου 1977,
δηλαδή πριν την υπογραφή της συμφωνίας με τον Ντενκτάς.
Και αυτή η αναφορά αποτελεί απάντηση και
προς τον ίδιο τον Φιλελεύθερο που συνεχώς (όπως και την προηγούμενη Κυριακή)
ισχυρίζεται ότι ο Μακάριος δεν υπέγραψε διζωνική.
Γράφει λοιπόν ο Φιλελεύθερος την πιο πάνω ημερομηνία, που στη βάση
αποκαλυπτικής συνέντευξης του Μακαρίου τιτλοφορεί το δημοσίευμα: «ΣΥΜΦΩΝΙΑ
ΓΙΑ ΙΣΧΥΡΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ».
Στο κείμενο γράφει ότι «Ο πρόεδρος
Μακάριος εδήλωσε σήμερα ότι είναι “έτοιμος για συμβιβασμό”, που θα παρέχει στους Τουρκοκύπριους δική
τους Διοίκηση στο βόρειο τμήμα της νήσου. “Δεν υπάρχει διαφωνία μεταξύ
μας στο θέμα της Ομοσπονδίας μεταξύ των περιοχών υπό Ελληνοκυπριακή και Τουρκοκυπριακή
Διοίκηση, εφόσον η Κύπρος παραμένει ενιαίο και
ανεξάρτητο κράτος, εδήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος σε συνέντευξη του στο
πρακτορείο Ηνωμένος Τύπος».
Έχοντας αυτά υπόψη, όπως και όσα δήλωσε κ. Ομήρου, ρωτούμε τόσο τον ίδιο
όσο και τον Φιλελεύθερο να μας απαντήσουν τι σημαίνει η αναφορά του Μακαρίου
όταν αναφέρεται σε έδαφος των Τ/κυπρίων στο βορρά και των Ε/κυπρίων στο νότο.
Τι σημαίνει η αναφορά Μακαρίου ότι η Κύπρος παραμένει ενιαίο κράτος; Δεν
σημαίνει τίποτε άλλο παρά δύο περιοχές υπό την ομπρέλα ενός κράτους.
Δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την αποδοχή δύο γεωγραφικών περιοχών (ενιαίων
και όχι διάσπαρτων σε όλη την επικράτεια της Κύπρου, δηλαδή πολυπεριφερειακή)
και οι οποίες θα διοικούνται από μία ισχυρή κεντρική κυβέρνηση, όπως λέει και ο
τίτλος του δημοσιεύματος, αλλά και ο ίδιος ο Μακάριος.
Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΕ ΔΥΟ
ΠΕΡΙΟΧΕΣ
Είναι αλήθεια ότι στη συμφωνία Μακαρίου Ντενκτάς δεν υπάρχει αναφορά σε
Διζωνική. Αυτή όμως εξυπακούεται και εννοείται από τους όρους που
χρησιμοποιούνται σ’ αυτήν, αλλά έχοντας υπόψη και άλλες αναφορές του ίδιου του
Μακαρίου.
Το δεύτερο άρθρο της συμφωνίας αναφέρει «Το έδαφος υπό τη διοίκηση της κάθε κοινότητας πρέπει
να συζητηθεί υπό το φως της οικονομικής βιωσιμότητας ή παραγωγικότητας και της
ιδιοκτησίας γης».
Δηλαδή το έδαφος που θα διοικεί η κάθε κοινότητα
θα καθοριστεί από τους όρους της οικονομίας και της ιδιοκτησίας γης.
Ο Μακάριος σε
συνέντευξη του στη «Σημερινή» που δημοσιεύθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1977
αναφέρει:
«Η Τ/κυπριακή ηγεσία εδήλωσε πλειστάκις ότι επιθυμεί χωριστήν διαβίωσιν Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου.
(…) Αποδέχομαι εν τούτοις, όπως
γίνουν διευθετήσεις δια χωριστήν
διαβίωσιν, εφ΄όσον αυτή είναι πράγματι η επιθυμία των Τ/κυπρίων. Και δια να
καταστή τούτο δυνατόν γίνεται αποδεκτή υπό ορισμένους όρους και προϋποθέσεις, η εισήγησις περί ομοσπονδιακού
κράτους. Αποδεχόμεθα ομοσπονδίαν, εν τη
εννοία ότι εκάστη κοινότης θα έχη υπό την διοίκισιν της έκτασιν εδάφους
ανάλογον προς τον πληθυσμόν της».
Ο κ. Ομήρου θεωρεί ότι
όσοι μιλούν για Δ.Δ.Ο. εξυπηρετούν τις τουρκικές θέσεις. Δυστυχώς όμως, είναι ο κ. Ομήρου και οι διάφοροι άλλοι
αντιομοσπονδιακοί που φαίνεται ότι θεληματικά αποδίδουν στην Δ.Δ.Ο. την
τουρκική ερμηνεία.
Η τουρκική ερμηνεία όντως είναι πολύ διαφορετική από την Ε/κυπριακή. Η
τουρκική είναι ρατσιστική και ακουμπά τα
όρια της συνομοσπονδίας, κάτι που κανένας
Ε/κύπριος πρόεδρος αποδέχθηκε μέχρι τώρα. Ούτε βεβαίως και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ υιοθετούν την τουρκική ερμηνεία.
Ο κ. Ομήρου προχωρεί ακόμα ένα βήμα πιο κάτω και δηλώνει ότι στις συμφωνίες
τόσο του Μακαρίου όσο και του Σπ. Κυπριανού υπάρχει «ρητή αναφορά στην εφαρμογή των τριών βασικών ελευθεριών. Αλλά και στις
πολύ μεταγενέστερες προτάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 1989 δεν υπάρχει
αναφορά σε διζωνικότητα».
Στο σημείο 3 της συμφωνίας Μακαρίου αναφέρεται ότι: «Θέματα αρχών όπως η ελευθερία διακίνησης,
ελευθερία εγκατάστασης, το δικαίωμα περιουσίας και άλλα εξειδικευμένα ζητήματα,
είναι ανοικτά για συζήτηση, λαμβάνοντας υπόψη τη θεμελιώδη βάση ενός
δικοινοτικού ομοσπονδιακού συστήματος και ορισμένες πρακτικές δυσκολίες, οι
οποίες μπορεί να προκύψουν για την τουρκοκυπριακή κοινότητα».
Ας απαντήσει ο κ. Ομήρου, ποιες βασικές ελευθερίες δεν γίνονται σεβαστές
στην Ε/κυπριακή ερμηνεία της Ομοσπονδίας.
ΟΙ ΟΜΟΦΩΝΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ
1989
Σε ότι αφορά τη μη αναφορά σε διζωνικότητα στις ομόφωνες προτάσεις του
1989, έχει δίκαιο ο κ. Ομήρου. Δεν υπάρχει αυτή η λέξη. Υπάρχει όμως η ερμηνεία της. Αναφέρεται μεταξύ άλλων:
«Η προτεινόμενη Ομοσπονδία προνοεί ισότητα των
περιφερειών που θα την αποτελούν και την εφαρμογή της δικοινοτικότητας ενώ
και οι δύο κοινότητες θα μετέχουν σε όλα τα συνταγματικά όργανα της Ομόσπονδης
Δημοκρατίας».
Σε άλλο σημείο αναφέρεται: «Όσο
μεγαλύτερος αριθμός Ελληνοκυπρίων προσφύγων μπορέσει να επανεγκατασταθεί στις
εστίες του κάτω από Ελληνοκυπριακή διοίκηση, τόσο μικρότερη θα είναι η έκταση
των πρακτικών δυσκολιών που πρέπει να υπερπηδηθούν ως αποτέλεσμα της επανεγκατάστασης
Ελληνοκυπρίων προσφύγων στην
Τουρκοκυπριακή Περιφέρεια».
Όπως όλοι προσέξαμε γίνεται λόγος για Τ/κυπριακη
περιφέρεια και όχι περιφέρειες.
Άρα, εφόσον θα έχουμε μια Ε/κυπριακή και μία Τ/κυπριακή περιφέρεια, πάει να
πει ότι θα έχουμε δύο εδαφικές περιοχές.
Στο σημείο όπου εξειδικεύεται η αναφορά γράφει: «Κάθε Κοινότητα θα διοικεί μια
Περιφέρεια η οποία θα έχει ισότιμη υπόσταση έναντι της άλλης Περιφέρειας. Τα δύο συστατικά μέρη που θα αποτελούν την
Ομοσπονδία, δηλ. οι δύο Περιφερειακές
Κυβερνήσεις, θα είναι ισότιμες η μια έναντι της άλλης και θα συντονίζονται
με την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση».
Οι αναφορές αυτές
αποδεικνύουν ότι εκείνος που προσπαθεί να παραπλανήσει είναι ο κ. Ομήρου και οι
άλλοι αντι-ομοσπονδιακοί.
Στις ομόφωνες προτάσεις του 1989 (που
φέρουν και την αποδοχή και υπογραφή και της ΕΔΕΚ) όντως δεν υπάρχει η λέξη
διζωνική.
Υπάρχει όμως η ερμηνεία, «Κάθε
κοινότητα θα διοικεί μία περιφέρεια»,
άρα κ. Ομήρου εφόσον έχουμε δύο
κοινότητες θα έχουμε δύο περιοχές.
Κάνει λόγο για «δύο συστατικά μέρη
που θα αποτελούν την ομοσπονδία» και όχι για τρία ή τέσσερα. Άρα κι εδώ μιλάμε
για δύο μονάδες, περιοχές, ζώνες ή οπωσδήποτε αλλιώς ονομάζονται.
Κάνει λόγο για «δύο περιφερειακές
κυβερνήσεις», όχι για τρεις ή τέσσερεις. Άρα κι εδώ υποδηλοί δύο περιοχές,
δύο περιφέρειες, δύο μονάδες.
Και το κυριότερο που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι η Ε/κυπριακή πλευρά
από την περίοδο του Μακαρίου μέχρι σήμερα μιλά για το ενιαίο του κράτους. Ένα κράτος, μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια,
μία διεθνή εκπροσώπηση. Από πού ως πού ο κ. Ομήρου και οι άλλοι
αντι-ομοσποδιακοί θεωρούν ότι όσοι μιλούν για Δ.Δ.Ο. μιλούν για δύο κράτη;
Αυτή είναι η Ε/κυπριακή ερμηνεία κ. Ομήρου. Αν ο ίδιος και ο κάθε αντι-ομοσπονιδακός υιοθετούν την τουρκική άποψη
περί διζωνικής, ας μη φορτώνουν την ερμηνεία σε άλλους.
Ας βγουν και να πουν καθαρά στον κόσμο ποια λύση επιθυμούν. Χωρίς περιστροφές περί σωστών περιεχομένων
ή ότι δεν έχει σημασία η ορολογία αλλά η ουσία. Ποια είναι η ουσία; Γιατί
δεν την λένε ξεκάθαρα;
Και εφόσον την ΕΔΕΚ δεν
την απασχολεί η ονομασία, γιατί όλη αυτή η επίθεση εναντίον του προέδρου επειδή
μιλά για διζωνική;
Καλούμε τον κ. Ομήρου και τον οποιονδήποτε άλλο αντι-ομοσπονδιακό να
σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να σταματήσουν να υποσκάπτουν κάθε
προσπάθεια για λύση.
Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη και πιο πατριωτική πράξη που θα προσφέρουν στον
τόπο.
Σάββατο 4 Αυγούστου 2012
Ημικρατικοί Οργανισμοί. Ποια ΑΚΕΛοκρατία;
Ασυγχώρητη η γκάφα των κυβερνώντων να στείλουν στα μέσα
ενημέρωσης τον κατάλογο με τα ονόματα των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων μαζί
με τα σχόλια για τους κρινόμενους.
Και δεν είναι η πρώτη φορά.
Ήταν αναμενόμενο ότι τα μέσα ενημέρωσης θα
εκμεταλλεύονταν στο έπακρο το έγγραφο. Θα το τραβούσαν από τα μαλλιά και θα
έβγαζαν συμπεράσματα που με τίποτε δεν βγαίνουν, αλλά παράλληλα θα
δημιουργούσαν τις εντυπώσεις που τα ίδια ήθελαν, και ασφαλώς αντικυβερνητικές.
Γι’ αυτό και όφειλαν οι του προεδρικού να ήταν πολύ πιο
προσεκτικοί στο τι θα έστελναν στα μέσα ενημέρωσης.
Περί… φακελώματος!
Η «Αλήθεια» όπως και το ΕΛΑΜ έσπευσαν να μιλήσουν για
φακέλωμα!
Ρωτούμε: Ποιος
οργανισμός, δημόσιος ή ιδιωτικός δεν αξιολογεί τους ανθρώπους που εργάζονται σ’
αυτόν;
Και από πότε αποτελεί φακέλωμα η αξιολόγηση;
Δηλαδή η αξιολόγηση που τυγχάνουν όλοι οι δημόσιοι
υπάλληλοι αποτελεί φακέλωμα;
Και γιατί 10 χρόνια διακυβέρνησης ΔΗΣΥ δεν σταμάτησε αυτό
το… φακέλωμα, αφού ως γνωστόν το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης κόπτεται για
τη δημοκρατία και την ελευθερία;
Ο δε «Πολίτης» γράφει ότι στους πίνακες που αποστάληκαν ήταν
κρυμμένες οι κομματικές οδηγίες για αρκετά μέλη των απερχομένων συμβουλίων «με
υποδείξεις για τον βαθμό συνεργασίας τους (με ποιον άραγε;)…».
Ιδού ένα παράδειγμα παραποίησης της πραγματικότητα. Διερωτάται
η εφημερίδα τι σημαίνει και με ποιον ο βαθμός συνεργασίας!
Και ασφαλώς η απάντηση είναι πολύ απλή: με το Δ.Σ. του
οργανισμού που ο καθένας ήταν μέλος.
Αυτό άλλωστε μαρτυρούν και τα ίδια τα έγγραφα που
παράθεσαν.
Τα έγγραφα
καταρρίπτουν την προπαγάνδα
Από τη διαρροή των εγγράφων βγαίνει και ένα καλό, το
σημαντικότερο θα έλεγα, που αποδεικνύει ότι έγινε αξιολόγηση και δεν ίσχυσε το
κομματικό κριτήριο όπως ισχυρίζονται όσοι μιλούν για ΑΚΕΛοκρατία.
Στα έγγραφα υπάρχουν παρατηρήσεις όπως με την ένδειξη «συνεργάσιμος»,
δικαιούται επαναδιορισμού ή δεν δικαιούται, πόσες παρουσίες είχε στις συνεδριάσεις
των Δ.Σ., κλπ.
Στη βάση αυτής της αξιολόγησης τα περισσότερα μέλη
επαναδιορίστηκαν, ενώ κάποια άλλα όχι.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι μεταξύ εκείνων των
ελαχίστων που δεν επανδιορίστηκαν υπάρχον και ΑΚΕΛικοί ενώ
επαναδιορίστηκαν σχεδόν όλοι των άλλων
κομμάτων.
Αυτά τα στοιχεία καταρρίπτουν την προπαγάνδα που ορισμένοι
θέλουν να προωθούν και να συντηρούν.
Τα ποσοστά
Επειδή τα κόμματα της αντιπολίτευσης με μια φωνή μίλησαν
για ΑΚΕΛοκρατία και μονοκομματικά συμβούλια, ο ίδιος ο κατάλογος καταρρίπτει κι
αυτό τον μύθο.
Η σύνθεση των
Συμβουλίων έχει ως εξής:
ΑΚΕΛ 63 ποσοστό
38,9%
ΔΗΣΥ 24 ποσοστό
14,8%
ΔΗΚΟ 15 ποσοστό
9,3%
ΕΔΕΚ 19 ποσοστό
11,7%
ΕΥΡΩΚΟ 7 ποσοστό 4,3%
Οικολόγοι 4 ποσοστό 2,5%
ΕΔΗ 3 ποσοστό
1,9%
Έπαλξη 3 ποσοστό 1,9%
Αριστεροί 4 ποσοστό
2,5%
Δεξιοί 4 ποσοστό 2,5%
Άλλοι 16 ποσοστό
9,7%
Στην επιλογή ακολουθήθηκαν περίπου οι ίδιες τακτικές που
ακολουθήθηκαν στους προηγούμενους διορισμούς.
Και σημειώνω ότι για εκείνους τους διορισμούς τα κόμματα
δεν έφεραν σοβαρές αντιρρήσεις με εξαίρεση το ΔΗΚΟ που δεν υπέβαλε καταλόγους
λόγω διαφωνίας του με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Τι άλλαξε τώρα;
Πώς γίνεται τα υφιστάμενα συμβούλια να ήταν εντάξει και
τα νέα, που ελάχιστα πρόσωπα άλλαξαν, να μην είναι;
Ο πρόεδρος της Βουλής Γιαννάκης Ομήρου έσπευσε να δηλώσει
ότι ο νόμος προνοεί διαβούλευση με τα κόμματα!
Τι σόι πρόεδρος της Βουλής και τι κομματάρχης είναι όταν
δεν ξέρει ότι ο νόμος τον οποίο επικαλέστηκε κρίθηκε αντισυνταγματικός πριν από
21 χρόνια (από το 1991) και δεν βρίσκεται σε ισχύ;
Μήπως το ήξερε αλλά ήθελε να προκαλέσει περισσότερες
εντυπώσεις;
Αν είναι έτσι, τότε αυτό πρέπει να μας προβληματίσει
όλους.
Κομματικά ή όχι
τα Συμβούλια;
Τα κόμματα κατηγορούν την κυβέρνηση ότι κομματικοποίησε
τα συμβούλια των ημικρατικών οργανισμών.
Μα, όταν θέλουν διαβούλευση με την κυβέρνηση, τι σόι
Συμβούλια θα έχουμε; Κομματικά ή όχι;
Να θυμίσουμε ότι στους προηγούμενους διορισμούς τα
κόμματα έδωσαν καταλόγους με ονόματα;
Να θυμίσουμε ότι προχθές ακόμα πέρασαν νόμο του ΔΗΣΥ από
τη Βουλή ώστε τον τελευταίο λόγο στους διορισμούς να έχει η Βουλή (κόμματα) και
ο διορισμός των Συμβουλίων να γίνεται ταυτόχρονα με την εκλογή κυβέρνησης, ώστε
να διορίζονται πρόσωπα που θα προωθούν την κυβερνητική γραμμή!
Βγάζει κανείς άκρη;
Ενώ τα κόμματα σχίζουν τα ιμάτια τους ότι τα νέα
συμβούλια είναι ΑΚΕΛοκρατούμενα – άρα προωθείται η κομματοκρατία -
Κατηγορούν την κυβέρνηση για κομματικοκρατεία αλλά την
ίδια ώρα ζητούν διαβούλευση με τα κόμματα!
Ειλικρινά, τέτοιες καταστάσεις θεωρούν οι διάφοροι
πολιτικοί μας ότι προάγουν την υγιή πολιτική κουλτούρα;
Προάγουν την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους πολιτικούς
και την πολιτική;
Θέλουν με άλλα λόγια να τους παίρνουμε στα σοβαρά;
Μήπως κάποιοι νομίζουν ακόμα ότι η Κύπρος είναι
τριτοκοσμική;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)