ΘΕΑΤΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ

Γνώριζε ότι το θέμα οδηγήθηκε στην Τεχνική Επιτροπή από τις 14 Φεβρουαρίου

Μόνο απαράδεκτος μπορεί να χαρακτηριστεί ο τρόπος με τον οποίο ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος εκμεταλλεύεται το θέμα της μονής του Αποστόλου Ανδρέα στην Καρπασία.

Εκμεταλλεύεται την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το μοναστήρι για να προβάλει τον εαυτό του σαν τον αγωνιστή που δεν σκιάζεται από την κατοχή και δεν την υπολογίζει.

Γνώριζε για την Τεχνικής Επιτροπή για την Πολιτιστική Κληρονομιά

Ο αρχιεπίσκοπος γνώριζε ότι το θέμα της αναστήλωσης και της συντήρησης της μονής θα έπαιρνε ένα τέλος αφού το θέμα το ανέλαβε η Τεχνική Επιτροπή για την Πολιτιστική Κληρονομιά.

Οι δηλώσεις του αρχιεπισκόπου έγιναν στις 20 Φεβρουαρίου ενώ το θέμα πήγε στην Επιτροπή στις 14 Φεβρουαρίου.

Και είναι απορίας άξιον σε τι αποσκοπούσε η παρέμβαση του.

Μήπως στη δημιουργία εντυπώσεων;

Μεγαλοστομίες  εκ του ασφαλούς, χωρίς πρακτικό αντίκρισμα

Στις τελευταίες δηλώσεις του είπε με στόμφο ότι «Εάν δεν επιτρέψουν τη συντήρηση, εμείς θα πάρουμε κτίστες να φτιάξουμε την αψίδα άνευ άδειας, και αν επιθυμούν να μας συλλάβουν, ας μας συλλάβουν. Δεν πρόκειται επ' ουδενί λόγο να αφήσουμε την εκκλησία του Αποστόλου Ανδρέου να καταρρεύσει».

Πρόκειται για δηλώσεις εντυπωσιασμού αφού γνωρίζει ότι αυτό που πομπωδώς δηλώνει δεν έχει καμία πρακτική εφαρμογή αφού το θέμα βρίσκεται στην υπό αναφορά Επιτροπή.

Καλείται ο προκαθήμενος να απαντήσει:

1.      Πώς θα στείλει τους κτίστες αφού θα πρέπει να περάσουν από τα οδοφράγματα;

2.      Πώς θα φτιάξουν το μοναστήρι αφού δεν θα μπορέσουν να πάνε μέχρι εκεί;

3.      Και το κυριότερο: Θα επιχειρήσει να πάει και ο ίδιος μαζί τους; Θα εκτεθεί και ο ίδιος στον κίνδυνο;

Προτιμά να το δει να καταρρέει αν…

Ο αρχιεπίσκοπος φέρει ευθύνες για την κατάσταση στην οποία περιήλθε το μοναστήρι.

Οι καθυστερήσεις που σημειώθηκαν στην αναστήλωση του μοναστηριού, πέρα από τις αδιαμφισβήτητες ευθύνες του κατοχικού καθεστώτος οφείλονται και στη συμπεριφορά του αρχιεπισκόπου.

Την 1^η Δεκεμβρίου 2010 δήλωνε ότι αν η Τ/κυπριακή πλευρά επέμενε ότι το μοναστήρι ανήκει στο ΕΦΚΑΦ τότε δεν θα έκανε κανένα βήμα για τη συντήρηση του, έστω και αν το μοναστήρι κατέρρεε:

Δήλωνε χαρακτηριστικά ότι «Αν δεν δεχτούν, τους είπαμε ότι προτιμούμε να δούμε τον Απόστολο Ανδρέα να καταρρέει αλλά δεν τον θέλουμε συντηρημένο υπό το ΕΦΚΑΦ».

Είναι ή δεν είναι μνημείο;

Σήμερα ο αρχιεπίσκοπος θεωρεί ότι το μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα είναι μνημείο «οι κατοχικές δυνάμεις προσπαθούν ό,τι χριστιανικό υπάρχει στις υπό κατοχή περιοχές μας να το αφήσουν να καταρρεύσει, όπως και οποιοδήποτε ελληνικό μνημείο».

Όμως πριν από ένα χρόνο δήλωνε ότι «τολμώ να πω ότι το μοναστήρι δεν είναι μνημείο αλλά είναι προσκύνημα. Έχουμε πολλά αξιόλογα μνημεία, πολλών αιώνων που είναι ετοιμόρροπα, που δεν έχουν υποστυλωθεί και κινδυνεύουν να πέσουν».

Ποιο συμπέρασμα εξάγεται από τις πιο πάνω δηλώσεις;

Όταν διαβεβαίωνε ότι δεν… πέφτει

Στις 20 Φεβρουαρίου 2012 δήλωσε ότι κινδυνεύει «από λεπτό σε λεπτό, να καταρρεύσει η αψίδα του ιερού της Μονής. Το ''κλειδί'' της αψίδας του ιερού έχει φύγει από τη θέση της».

Ένα χρόνο προηγουμένως (24 Ιανουαρίου 2011) διαβεβαίωνε ότι «το μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα είναι υποστυλωμένο και δεν κινδυνεύει να χαλάσει (…) δεν έχω καμιά ανησυχία για τον Απόστολο Ανδρέα έστω και αν αργήσει να συντηρηθεί διότι δεν πέφτει».

Ο «υπουργός» που έγινε κύριος Υπουργός

Είναι εύκολο κάποιος να προβαίνει σε δηλώσεις από την άνεση και την ασφάλεια του γραφείου του ή μπροστά από τις κάμερες, γνωρίζοντας ότι δεν θα έχει καμιά συνέπεια.

Το ζητούμενο είναι να έχεις την τόλμη να πεις τα πράγματα με τ’ όνομα τους μπροστά στον κατακτητή. Όχι πίσω του και μακριά του.

Θυμίζουμε ότι ο αρχιεπίσκοπος όταν επισκέφθηκε τα κατεχόμενα συνοδευόταν από τον λεγόμενο υπουργό Τουρισμού.

Ενώ ο αρχιεπίσκοπος (όπως και όλοι μας) όταν αναφέρεται σε οτιδήποτε έχει σχέση με τα κατεχόμενα χρησιμοποιεί το πρόθεμα «ψευδώ» ή «λεγόμενο», όταν βρέθηκε στα κατεχόμενα αποκαλούσε τον λεγόμενο υπουργό με το «Κύριε Υπουργέ»!

Γιατί μακαριότατε;

Και γιατί κάνατε όλες εκείνες τις φιλοφρονητικές αναφορές στον Ντ. Έρογλου στον οποίον μάλιστα ευχηθήκατε και… καλή επιτυχία στο έργο του;

Ποιο έργο του;

Αυτό των δύο κρατών;

Ο καθένας μπορεί να κρίνει τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει το όλο θέμα ο αρχιεπίσκοπος.

Εκμεταλλεύεται ξεκάθαρα το θέμα της κατοχής για να προβάλλει τον εαυτό του ως τον απτόητο πατριώτη που δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά.

Και είναι μια καλή αφορμή για να προβληματιστεί ο καθένας για τη σοβαρότητα που αντιμετωπίζει τα θέματα Παιδείας και πάνω απ΄ όλα το Κυπριακό!

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ

Μετά από αρκετό καιρό, δεν θα αναρτήσω πολιτικό κείμενο.

Την Παρασκευή το βράδυ (17 Ιανουαρίου) βρήκα το χρόνο και πήγα στη διάλεξη του Αραβολόγου Hesham M. Hassan με θέμα: “Η θέσις του Χριστού και της Παναγίας στο Κοράνιο”.

Τη διάλεξη διοργάνωσε το Παγκόσμιο Βήμα Θρησκειών και Πολιτισμών της Μονής Κύκκου.

Έχοντας μελετήσει κάπως το θέμα, διαβάζοντας [παλαιότερα το Κοράνι] θέλησα να πάω στη διάλεξη για να επιβεβαιώσω κατά πόσον ήταν ορθά όσα είχα συμπεράνει.

Είναι πραγματικά εκπληκτικό το να μαθαίνει κάποιος ότι μέσα στο Κοράνι υπάρχουν αναφορές στον Χριστό και στη Μαρία σε 15 κεφάλαια και 93 εδάφια. Αναφορές που δεν είναι αρνητικές αλλά απόλυτα θετικές.

ΠΑΡΑΓΩΓΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Πριν περάσω στην ανάλυση θα ήθελα να επισημάνω ότι το Κοράνι και γενικότερα το Ισλάμ αποτελεί την τρίτη εξ’ αποκαλύψεως θρησκεία. Όπως είπε και ο καθηγητής Χασάν, οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι ο Θεός (Ιεχωβά ή αλλιώς Αλλάχ) έκανε την πρώτη συμφωνία του με τους ανθρώπους μέσω της Π. Διαθήκης αλλά η συμφωνία δεν τηρήθηκε από τους ανθρώπους. Επιχείρησε δεύτερη συμφωνία με τον Ιησού και την Κ. Διαθήκη αλλά και πάλι απέτυχε. Έτσι η τρίτη προσπάθεια γίνεται με το Κοράνι.

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι όπως η Κ. Διαθήκη αναθέτει ρόλο στον αρχάγγελο Γαβριήλ (που αναγγέλλει στη Μαρία ότι θα γεννήσει τον Μεσσία) έτσι και στο Κοράνι, παρουσιάζεται ως αυτός που έδωσε τον θείο λόγο στον Μωάμεθ.

Με άλλα λόγια μεταξύ των τριών θρησκειών υπάρχει σύνδεση, κοινοί σκοποί και στόχοι. Στην ουσία συγκρίνοντας τα τρία βιβλία βλέπουμε ότι δεν διαφέρουν ως προς τα διδάγματα τους.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Κ.Δ. και το Κοράνι κάνουν εκτενείς αναφορές και θεωρούν ως τη μήτρα τους την Παλαιά Διαθήκη, ενώ στο περιεχόμενο τους περιλαμβάνονται πολλές αναφορές σ’ αυτήν. Ο Αβραάμ, ο Ιακώβ, ο Μωυσής και άλλα βιβλικά πρόσωπα παρελαύνουν μέσα από τις σελίδες τόσο των Ευαγγελίων όσο και του Κορανίου, γεγονός που αποδεικνύει τη σύνδεση μεταξύ των δύο.

Επομένως οι τρεις θρησκείες δεν είναι εχθρικές μεταξύ τους αλλά άμεσα συνδεδεμένες.

Και μετά από τη μελέτη αυτών των βιβλίων αλλά και της ιστορίας, καταλαβαίνει κάποιος ότι η εχθρότητα που αναπτύχθηκε μεταξύ τους βασίζεται κυρίως στη χρησιμοποίηση τους για πολιτικούς λόγους ή η εχθρότητα προωθείται από τους φανατικούς της καθεμιάς.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΤΟ ΚΟΡΑΝΙ

Ο Καθηγητής Hesham M. Hassan

Πώς παρουσιάζεται ο Ιησούς στο Κοράνι; Ως θεός, όπως πιστεύει ο χριστιανισμός; Η απάντηση είναι αρνητική.

Με δεδομένη την αναφορά που έκανα πιο πάνω, ότι δηλαδή επιχείρησε τη δεύτερη (πλην αποτυχημένη συμφωνία) θεωρείται – όπως και ο Μωάμεθ – ένας μεγάλος προφήτης του Θεού.

Ο Ιησούς είναι απόλυτα σεβαστό πρόσωπο, απόστολος του Θεού, ο δούλος και ο προφήτης του.

Το Κοράνι αποδέχεται ότι ο Ιησούς γεννήθηκε με υπερφυσικό τρόπο από μια παρθένα, την Μαρία.

Στο 3^ο κεφάλαιο (εδ. 42-43) γράφει ότι ο Θεός επέλεξε την Μαρία για να φέρει στον κόσμο τον Μεσσία:

«Κύριε, απάντησε η Μαρία, πώς θα αποκτήσω γιο; Κανένας άνδρας δεν με πλησίασε. Έτσι θα γίνε, απάντησε ο Άγγελος. (…) Θα του διδάξει τη γραφή και τη σοφία, την Πεντάτευχο (δηλ. την Π.Δ.) και το ευαγγέλιο. Θα του πει: Τα θεία θαύματα θα μαρτυρήσουν την αποστολή μου…».

Παρουσιάζει μάλιστα τον Ιησού να κάνει θαύματα από παιδικής ηλικίας (3, 49-50).

Στο κεφάλαιο 5 (εδ.17) διακηρύσσει ότι «είναι άπιστοι» όσοι λένε ότι ο Χριστός είναι ο Αλλάχ, αφού «ο Αλλάχ θα μπορούσε να θανατώσει το Χριστό». Και το εδ. 18 απευθύνεται στους χριστιανούς και τους ρωτά: αν έχετε αληθινή πίστη στον Αλλάχ, «γιατί τότε σας παιδεύει για τις αμαρτίες σας;»

Επανέρχομαι στο θέμα της κατάληξης της επίγειας παρουσίας του Ιησού.

Η Κ.Δ. (με όλες τις αντιφάσεις που παρουσιάζει) φέρει τον Ιησού να σταυρώνεται, να πεθαίνει, να αναστήνεται και στη συνέχεια να ανεβαίνει στον ουρανό.

Το Κοράνι δεν το αποδέχεται αυτό, διότι δεν είναι δυνατόν να πάθει όλα αυτά ένας άνθρωπος του θεού. Αντίθετα παραπέμπει στην ανάληψη του στον ουρανό χωρίς να προηγούνται όσα αναφέρονται στα ευαγγέλια. Θα έρθει ξανά για τη Δευτέρα Παρουσία. Θα παλέψει και θα νικήσει τον αντίχριστο και θα επιβάλει το νόμο του θεού στην ανθρωπότητα.

«Είπαν, θανατώσαμε τον Ιησού τον Μεσσία, τον γιο της Μαρίας, τον απεσταλμένο του Θεού. Αλλά δεν τον θανάτωσαν. Δεν τον σταύρωσαν. Ένα φανταστικό σώμα εξαπάτησε τη βαρβαρότητα τους. Όσοι συζητούν αυτό το θαύμα, μόνο αμφιβολίες έχουν. Δεν του φωτίζει η αληθινή γνώση. Μόνο μια γνώμη ακολουθούν. Δεν θανάτωσαν τον Ιησού. Ο θεός τον ανύψωσε κοντά του, γιατί είναι ισχυρός και σοφός».

Θα τολμούσα να πω ότι η προσέγγιση του Κορανίου στο θέμα αυτό γίνεται με περισσότερο σεβασμό προς το πρόσωπο του Ιησού, απ’ ότι στην Κ.Δ. η οποία λέει ότι

«Ο Χριστός μάς εξαγόρασε από την κατάρα τού νόμου, καθώς έγινε κατάρα για χάρη μας· επειδή, είναι γραμμένο: «Επικατάρατος καθένας που κρεμιέται επάνω σε ξύλο». ( Γαλάτες 3:13).

Το Κοράνι δεν δέχεται ότι ο Ιησούς είναι επικατάρατος!

Κλείνοντας αυτή τη σύντομη αναφορά, θέλω να σημειώσω ότι το θέμα αυτό δεν είναι τόσο απλό, ούτε καλύπτεται το θέμα αυτό σε μερικές γραμμές.

Πέραν τούτου προκαλούνται πολλά ερωτήματα τα οποία αναζητούν απάντηση, τόσο σε σχέση με θεολογικά ζητήματα, όσο και με το τι πραγματικά πιστεύει το Ισλάμ για τις διάφορες πτυχές της ζωής του ανθρώπου.

Σημειώνω και επισημαίνω ότι η διαφορά μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων μπορεί να σμικρυνθεί σε μεγάλο βαθμό αν κατανοώντας ο ένας τη θεολογία του άλλου, βρούμε τα κοινά σημεία που ενώνουν τις δύο θρησκείες.

Και είναι γεγονός πως, είτε ασχολείται κάποιος με τις θρησκείες ή όχι, δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι διαδραματίζουν μεγάλο ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και μπορούν να παίξουν τον δικό τους ρόλο στην υπόθεση της παγκόσμιας ειρήνης.

Γι’ αυτό και συγχαίρουμε την Μονή Κύκκου για την πρωτοβουλία που ανέλαβε να ιδρύσει το Παγκόσμιο Βήμα Θρησκειών και Πολιτισμών.

Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΤΟΥ Ν. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΚΑΙ ΤΑ… ΦΛΑΜΠΟΥΡΑ!

Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Νίκος Αναστασιάδης λέει ότι το 2006 όταν αποχώρησε από το Εθνικό Συμβούλιο το έκανε επειδή διέρρεαν πληροφορίες και ότι δεν κατηγόρησε τον Τ. Παπαδόπουλο ότι ενημέρωνε τους Τούρκους, τα Ηνωμένα Έθνη και τον διεθνή παράγοντα και όχι το Εθνικό Συμβούλιο!

Όμως δεν λέει την αλήθεια.

Τα ίδια λέει και σήμερα...

Ένας κοινός υποψήφιος πλην του Ν. Αναστασιάδη, όπως π.χ. ο Γ. Ομήρου ή ο Μ. Καρογιάν θα είναι φλάμπουρα κατά τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ!!!

ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΙΔΙΑΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Δεν μπορεί κάποιος να θέλει να θεωρείται σοβαρός αλλά να λέει ότι του κατέβει, να ισοπεδώνει, να διαστρεβλώνει και να παραποιεί.

Το λέμε αυτό διότι για άλλη μια φορά η ΑΝΤΙΛΟΓΙΑ του ΛΟΓΟΥ ξεπέρασε εαυτόν στη διαστρέβλωση της ιστορίας.

Απαντώντας σε παρέμβαση ακροατή, ο οποίος είπε την ιστορική αλήθεια, ότι δηλαδή το ΑΚΕΛ αποκλείστηκε από τον αγώνα της ΕΟΚΑ και ότι για τούτο υπάρχει σχετικό έγγραφο, ο Π. Μυλωνάς προσπάθησε να αμφισβητήσει αυτό το γεγονός.

Σ’ αυτή την προσπάθεια διερωτήθηκε πώς είναι δυνατόν να αποκλείστηκε το ΑΚΕΛ αλλά να υπάρχουν νεκροί αγωνιστές της ΕΟΚΑ που ήταν μέλη του ΑΚΕΛ!

Ο φίλτατος Παύλος Μυλωνάς οφείλει να γνωρίζει μερικά πράγματα τα οποία θα του τα υπενθυμίσω ή αν δεν τα γνωρίζει καλό είναι να τα μάθει:

1. Υπάρχει το λεγόμενο έγγραφο του ΕΜΑΚ το οποίο βρέθηκε στην τσάντα του Σ. Λοϊζίδη όταν συνελήφθη από τους Βρετανούς, μαζί με το πλοιάριο «Άγιος Γεώργιος» στη Χλώρακα στις 25 Ιανουαρίου. Στο έγγραφο αυτό καλούντο οι «κομμουνισταί» να μην λάβουν μέρος στον αγώνα, όπως και όλος ο λαός!

Καλούσε επίσης και τους Τ/κύπριους να μείνουν εκτός αγώνα.

2. Αναφορές για επιλογή αγωνιστών μόνο από τους εθνικόφρονες υπάρχουν τόσο στο «Ημερολόγιο» όσο και στο «Χρονικό του Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-59» και τα δύο γραμμένα από τον ίδιο τον Γρίβα.

3. Ο Γρίβας σε καμιά περίπτωση ήθελε ανάμιξη στον αγώνα του οργανωμένου ΑΚΕΛ.

4. Κανένα οργανωμένο μέλος του ΑΚΕΛ έγινε μέλος της ΕΟΚΑ. Και αυτό για τον λόγο που αναφέρω πιο πάνω. Υποστηρικτές του ΑΚΕΛ ναι, έλαβαν μέρος ή βοήθησαν με πολλούς και διάφορους τρόπους την ΕΟΚΑ, γεγονός που καταρρίπτει τους ισχυρισμούς περί προδοτικής αριστεράς.

Προσθέτω ακόμα ότι μέχρι και ανώτατα στελέχη βοήθησαν με πολλούς τρόπους.

Ως εκ τούτου είναι παραπλανητικός ο ισχυρισμός του Π. Μυλωνά ότι υπάρχουν νεκροί αγωνιστές, μέλη του ΑΚΕΛ. Επαναλαμβάνω, υποστηρικτές ναι, μέλη όχι. Και αυτό γιατί όπως γράφει ο ίδιος ο Γρίβας, δεν έπρεπε να υπάρχει οργανωμένη παρουσία του κόμματος στις τάξεις της ΕΟΚΑ και για προσωπικούς αλλά και για πολιτικούς λόγους. Αν ζητηθούν στοιχεία (που δεν το νομίζω) θα παρατεθούν.

5. Υπάρχουν νεκροί, μέλη του ΑΚΕΛ αλλά όχι ως μέλη της ΕΟΚΑ. Μέλη του ΑΚΕΛ σκοτώθηκαν από τους Βρετανούς αποικιοκράτες κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της δράσης της ΕΟΚΑ.

Το ΑΚΕΛ, η ΕΟΚΑ και ο Β. Λυσσαρίδης

Στην προσπάθεια του να πείσει ότι υπήρχαν οργανωμένοι Αριστεροί στην ΕΟΚΑ, ο Π. Μυλωνάς έφερε ως παράδειγμα τον Β. Λυσσαρίδη λέγοντας κατά λέξη ότι «ήταν μέλος του ΑΚΕΛ και διαφώνησε με την πολιτική του ΑΚΕΛ έναντι του αγώνα της ΕΟΚΑ. Ήταν ένας από τους λόγους σύγκρουσης του με το ΑΚΕΛ. Γι’ αυτό και έκανε τη δική του αριστερή οργάνωση».

Αυτή η αναφορά δείχνει την πλήρη άγνοια του αγαπητού συνάδελφου για ιστορικά γεγονότα.

Για την ιστορία αναφέρω ότι ο ίδιος ο  Β. Λυσσαρίδης δεν δέχεται ότι υπήρξε μέλος του ΑΚΕΛ. Ο ίδιος λέει ότι ιδεολογικά ήταν μέσα, αλλά οργανωτικά ήταν έξω από το ΑΚΕΛ.

Και συνεπεία τούτου υποστηρίζει ότι δεν εκδιώχθηκε από το κόμμα.

Το ΑΚΕΛ τα λέει κάπως αλλιώς.

Ότι ο Β. Λυσσαρίδης  συνεργάστηκε (τουλάχιστον) με το ΑΚΕΛ εκείνες τις εποχές και έδρασε μέσω της Παγκύπριας Επιτροπής Ειρήνης.

Αποβλήθηκε από τις τάξεις του κόμματος στις 12 Αυγούστου 1952 μαζί με μια ομάδα στελεχών ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Πλ. Σέρβας, ο Γώγος Κακογιάννης και άλλοι.

Σύμφωνα με στοιχεία που υπάρχουν υπήρξε μέλος της επιτροπής για την κριτική και αυτοκριτική που συνέστησε το 1949 η Κ.Ε. του ΑΚΕΛ.

Στην απόφαση του κόμματος για την αποβολή αναφέρεται ότι η ομάδα Πλουτή, Λυσσαρίδη, Νούση, Κακογιάννη και άλλων τάσσονταν ενάντια στη λαϊκή γραμμή της αδιάλλακτης, μαχητικής απελευθερωτικής πάλης για την ένωση και υποστήριζαν τη γραμμή του συμβιβασμού και των συνταγματικών λύσεων. (Εφ. «Νέος Δημοκράτης, 29/8/1952).

Επομένως αυτά τα ιστορικά στοιχεία καταρρίπτουν την ανιστόρητη αναφορά του Π. Μυλωνά ότι η θέση του ΑΚΕΛ έναντι του αγώνα της ΕΟΚΑ ήταν ένας από τους λόγους της σύγκρουσης του Λυσσαρίδη με το ΑΚΕΛ.

Η σύγκρουση ξεκίνησε χρόνια πριν και έληξε το 1952, τρία χρόνια πριν αρχίσει η ΕΟΚΑ και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.

Συνεπώς το 1955 ο Λυσσαρίδης δεν ήταν μέλος του κόμματος ούτε είχε οποιαδήποτε σχέση με το ΑΚΕΛ.

Αυτά σε συντομία για να αποκατασταθούν οι ιστορικές πραγματικότητες.

Και θα λέγαμε στους συναδέλφους ότι δεν μπορεί να διαστρεβλώνεται τόσο εύκολα η ιστορία και να γίνεται αντικείμενο προώθησης ιδεολογημάτων.