ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΑΚΚΑΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΕΟΚΑ

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 26/5/2013 στα Πέρα Ορεινής το πολιτικό μνημόσυνο του Ανδρέα Σακκά που δολοφονήθηκε από την ΕΟΚΑ τον Μάιο του 1958.

Χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Συγγενών Δολοφονηθέντων Ανδρέας Δημητρίου και ο Επαρχιακός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Λευκωσίας Στέφανος Στεφάνου.
Παρέμβαση έκανε ο δημοσιογράφος - ερευνητής του Συνδέσμου Μιχάλης Μιχαήλ.

Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΠΗΓΑΔΙΩΝ… Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΩΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ

Επέλεξα, αντί δικού μου άρθρου να αναρτήσω ένα άρθρο της τ/κύπριας δημοσιογράφου και ερευνήτριας Σεβγκιούλ Ουλουτάγ για το θέμα των αγνοουμένων. Δημοσιεύθηκε στον «Πολίτη» στις 28 Απριλίου 2013.

Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε συνεχώς αγγελίες κηδείας για τα λείψανα αγνοουμένων που βρέθηκαν στον Κορνόκηπο και ήταν στρατιώτες του 361 Τ.Π.

Από τα πολλά κείμενα της Σεβγκιούλ επέλεξα το συγκεκριμένο διότι δίνει μια άλλη – πιο πλήρη – διάσταση του θέματος των αγνοουμένων.

Διαβάστε το και τα συμπεράσματα δικά σας:

***

Οι εκσκαφές συνεχίζονται έξω από τη Βατυλή όπου τον τελευταίο ένα μήνα η μπουλντόζα δημιουργεί μια ράμπα.

Το πηγάδι πρέπει να έχει βάθος περίπου 30 μέτρα και η ράμπα είναι τώρα γύρω στα 21-22 μέτρα - σύντομα θα φτάσουμε στον πυθμένα του πηγαδιού και τότε θα μάθουμε αν τα οστά δύο Ελληνοκυπρίων που σκοτώθηκαν και θάφτηκαν κάπου στην περιοχή αυτή είναι πράγματι σε αυτό το πηγάδι.

Ένας από τους αναγνώστες μου μού είχε δείξει την περιοχή αυτή πριν από χρόνια και μου είπε την ιστορία που μοιράστηκα οικειοθελώς με τους λειτουργούς της κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων.

Η Βατυλή ήταν μεικτό χωριό και κατά καιρούς η ένταση αυξανόταν, ενώ σε άλλους καιρούς τα πράγματα ήταν ήσυχα και ειρηνικά.

Άνθρωποι είχαν σκοτωθεί γύρω από το χωριό αυτό -άνθρωποι εξαφανίστηκαν- στήθηκε ενέδρα σε έναν Τουρκοκύπριο αγροφύλακα καθ' οδόν προς τον Στρογγυλό και απήχθηκε και σκοτώθηκε - ο Hasan "Osman Desteban”, όπως τον αποκαλούσαν, είναι ακόμα "αγνοούμενος" από τον Ιανουάριο του 1964.

Πήγαινε με το ποδήλατό του στον Στρογγυλό εκείνη τη μέρα και του έστησαν ενέδρα και τον απήγαγαν κάποιοι Ελληνοκύπριοι της περιοχής και είναι ακόμα "αγνοούμενος".

Αργότερα στήθηκε ενέδρα στον Huseyin Ali Gene* επίσης από τη Βατυλή, και απήχθηκε στην Άσσια από ορισμένους Ελληνοκύπριους τόν Μάιο του 1964 - και αυτός είναι ακόμα "αγνοούμενος"...

Το 1974, ο Μιχαλάκης Γεωργίου Ππεκρή από τη Βατυλή όταν επέστρεψε για να φροντίσει τα ζώα του τον μετά τις 14 Αυγούστου συνελήφθηκε και οι Τουρκοκύπριοι φίλοι του δεν έκαναν τίποτε για να τον σώσουν από τον σκοτωμό.

Ένας άλλος Ελληνοκύπριος είχε επίσης συλληφθεί εκείνον τον καιρό και κάποιοι Τουρκοκύπριοι τον έσωσαν αλλά ο Ππεκρή, ένας πλούσιος άντρας με μεγάλο αγρόκτημα ζώων, εκτελέστηκε.

Οι αναγνώστες μου από τη Βατυλή μου είπαν ότι οι Τουρκοκύπριοι φίλοι του Ππεκρή είχαν ήδη μοιραστεί τα ζώα του και δεν ήθελαν να δώσουν τίποτε πίσω και δεν προσπάθησαν να τον βοηθήσουν να σωθεί. Μια ομάδα Τουρκοκυπρίων τον έφερε εδώ σε αυτό το χωράφι και σύμφωνα με έναν αναγνώστη μου τον εκτέλεσαν και τον έβαφαν σε ένα πηγάδι στο χωράφι αυτό.

Λίγες μέρες μετά, ένας νεαρός Ελληνοκύπριος που προσπαθούσε να ξεφύγει από τον πόλεμο είχε έρθει στη Βατυλή. Ήταν νεαρός στρατιώτης και ζήτησε νερό. Του έδωσαν νερό και λίγο καρπούζι για να φάει και αργότερα τον πήραν στο ίδιο πηγάδι, τον εκτέλεσαν και τον έθαψαν με τον Ππεκρή, σύμφωνα με τους αναγνώστες μου.

Ένας από αυτούς μου είχε πει ότι αυτό το νεαρό αγόρι μπορεί να ήταν από την Κακοπετριά, αλλά δεν ήταν απόλυτα σίγουρος. Απλώς προσπαθούσε να πάει στο νότιο μέρος του νησιού, περνώντας από τη Βατυλή, πιθανόν χωρίς να ξέρει ότι αυτό ήταν μεικτό χωριό..

Έτσι η μπουλντόζα δημιουργεί μια μεγάλη ράμπα για να φτάσει στον πυθμένα του πηγαδιού οι αναγνώστες μου μού είχαν πει ότι μετά το 1974 η γη αυτή δόθηκε σε κάποιον που συνεχώς έριχνε νεκρά ζώα στο πηγάδι.

Στη διάρκεια των εκσκαφών έχουν βρει οστά ζώων στο πηγάδι αυτό αλλά θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν είναι πράγματι θαμμένοι στο πηγάδι αυτό ή σε άλλο πηγάδι στην ίδια περιοχή...

Σύμφωνα με τους χωριανούς, υπάρχουν τέσσερα πηγάδια σε αυτή την περιοχή και ακόμα ένα ή δύο πιο κάτω.

Το θάψιμο ατόμων σε πηγάδια ήταν η τάση το 1963-64, ιδιαίτερα το θάψιμο των "αγνοούμενων" Τουρκοκυπρίων σε πηγάδια εκείνον τον καιρό ήταν μια "εύκολη" επιλογή αφού δεν χρειαζόταν να φέρουν μπουλντόζες και να σκάψουν: Το πηγάδι ήταν έτοιμο να καταπιεί τα εγκλήματα.

Έντεκα Τουρκοκύπριοι από τη Λάρνακα είχαν θαφτεί σε ένα πηγάδι στην Ορόκλινη τον Μάιο του 1964, 3 Τουρκοκύπριοι από τη Σίντα και τα Κνώδαρα θάφτηκαν σε ένα πηγάδι στη Λύση και 2 άλλοι στο Τρίκωμο... Το 1974 η "τάση" αυτή συνεχίστηκε οι δολοφόνοι το έβρισκαν εύκολο να θάβουν ανθρώπους σε πηγάδια. Το 1974, 19 Ελληνοκύπριοι που εκτελέστηκαν στο Τζιάος (Chatoz) θάφτηκαν σε πηγάδι...

Πάμε να δούμε τις εκσκαφές στην Κοκκινοτριμιθιά.

Είχα κάνει πολλές έρευνες για την Κοκκινοτριμιθιά και ένας από τους Ελληνοκύπριους αναγνώστες μου, μού είχε δείξει το περίφημο "λαούμι" μια σειρά πηγαδιών ακριβώς έξω από το χωριό, και μου είχε πει ότι ορισμένοι Τουρκοκύπριοι "αγνοούμενοι" από το 1963-64 είχαν θαφτεί στα πηγάδια αυτά.

Σε αυτό το τεράστιό χωράφι υπάρχουν περισσότερα από 30 πηγάδια αλλά δεν είναι τόσο βαθιά. Πιθανόν κατασκευάστηκαν από τους Ενετούς και τους Οθωμανούς για να μεταφέρουν νερό από ένα μεγάλο πηγάδι στο χωριό, υπάρχουν τουλάχιστον τρεις σειρές από πηγάδια που μπορούμε να δούμε και από αεροφωτογραφίες από το 1963.

Τα πηγάδια έχουν βάθος περίπου πέντε μέτρα και αντί να τα καταστρέψει η μπουλντόζα, ένας ειδικός στα πηγάδια τα καθαρίζει. Μπαίνει μέσα, σκάβει και βάζει το χώμα σε έναν κουβά και ο βοηθός του το τραβά πάνω και οι αρχαιολόγοι ελέγχουν για τυχόν οστά.

Όταν βγαίνει από το πηγάδι, αρχίζουμε να μιλούμε. Είναι από τη Δένεια και μιλά λίγα τουρκικά. Είχε δουλέψει στη Λιβύη και έτσι έμαθε τουρκικά αφού υπήρχαν και Τούρκοι εργάτες εκεί.

Ο Κούλλης είναι ειδικός στα πηγάδια - πριν από 30 χρόνια, μου λέει, ένα παιδί ενός έτους είχε πέσει σε ένα πηγάδι στη Δευτερά και τον φώναξαν να σώσει το παιδί αφού ήταν συνηθισμένος να δουλεύει μέσα σε πηγάδια. Το στόμιο του πηγαδιού όπου είχε πέσει μέσα το παιδί είχε πλάτος μόνο ένα πόδι, έτσι έσκαψε ένα τούνελ από ένα άλλο πιο πλατύ πηγάδι για να σώσει το παιδί. Του έδωσαν μετάλλιο που έσωσε τη ζωή αυτού του αγοριού!

Τώρα προσπαθεί να βρει τα οστά ορισμένων Τουρκοκυπρίων που είχαν σκοτωθεί στην Κοκκινοτριμιθιά; Είναι προσεκτικός και συστηματικός, φιλικός και άνετος με αυτό που κάνει, με εντυπωσιάζει ως ειδικός επειδή ξέρει ακριβώς τι κάνει και πώς να το κάνει. Θα ελέγξει καθένα από τα 30 πηγάδια σε αυτό το πλατύ ανοικτό χωράφι, προσπαθώντας να βρει σε ποιο/ποια από αυτά τα πηγάδια μπορεί να έχουν θαφτεί άνθρωποι.

Από τις έρευνές μου έχω μια ιδέα για το ποιοι μπορεί να είχαν σκοτωθεί και θαφτεί εδώ - κάποιοι από αυτούς μπορεί να ήταν Τουρκοκύπριοι αστυνομικοί, κάποιοι πολίτες που μετάφεραν πορτοκάλια από τη Λεύκα και κατασχέθηκαν τα φορτηγά τους και αλλάχτηκαν και χρησιμοποιούνταν από τους ίδιους τους δολοφόνους, σύμφωνα με ιστορίες ορισμένων αναγνωστών μου από την Κοκκινοτριμιθιά.

Έχω ακόμα δει κάποια πολύ παλιά φορτηγά στο χωριό τα οποία, όπως μου είχαν πει οι Ελληνοκύπριοι αναγνώστες μου, ανήκαν σε Τουρκοκύπριους το 1963. Υπήρχε μια ομάδα στο χωριό αυτό που ήταν αναμεμειγμένη στις δολοφονίες ορισμένων Τουρκοκυπρίων στον Αγιο Βασίλειο και που επίσης είχαν πάει για να σκοτώσουν ορισμένους Τουρκοκύπριους στην Αγία Μαρίνα αλλά τους σταμάτησε ο ιερέας του χωριού.

Ο πατήρ Αντρέας Φράγκου έσωσε τη ζωή των Τουρκοκυπρίων στο χωριό του, αλλά στην Κοκκινοτριμιθιά δεν υπήρχε κανένας να παρέμβει και να αντισταθεί σε αυτούς τους ανθρώπους που ήθελαν να "καθαρίσουν την Κύπρο από τους Τουρκοκύπριους".

Ο πατήρ Αντρέας Φράγκου τους είπε εκείνο τον καιρό: "Γυρίστε τα μάτια σας βόρεια και κοιτάξετε την Τουρκία. Υπάρχουν 40 εκατομμύρια άνθρωποι εκεί! Αν σκοτώσετε τους Τουρκοκύπριους, θα τους ανοίξετε τον δρόμο για να έρθουν εδώ και να εκδικηθούν! Είμαστε σαν οικογένεια στο χωριό αυτό, υπάρχουν πολλοί μεικτοί γάμοι ανάμεσα σε Μαρωνίτες και Τουρκοκύπριους. Για να τους σκοτώσετε, θα πρέπει να με σκοτώσετε πρώτα εμένα!"

Όμως τέτοια σοφία και κουράγιο σπάνια βρισκόταν στην Κύπρο εκείνον τον καιρό και το ένα τρομερό πράγμα οδήγησε σε άλλο τρομερό πράγμα και τώρα, σχεδόν μισό αιώνα μετά από τότε που ξεκίνησε η σύγκρουση, ερευνούμε για πηγάδια όπου μπορεί να βρίσκονται τα οστά των Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων "αγνοουμένων” όπου μπορεί να είχαν θαφτεί. Και η Κύπρος είναι μοιρασμένη στα δύο και ακόμα έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε για να μάθουμε πώς και γιατί καταλήξαμε έτσι.

Αν σήμερα ζούσε ο πατήρ Φράγκου του μοναστηριού του Προφήτη Ηλία, θα γελούσε με τους Τουρκοκύπριους και τους Ελληνοκύπριους που δεν μπορούν να αντιληφθούν όλο το θέμα.

Πέθανε πριν από μερικά χρόνια, αυτός ο Μαρωνίτης άντρας που ήταν γεμάτος σοφία και κουράγιο πολλές φωνές σοφίας έχουν σιγήσει από συμμορίες που δεν ήθελαν να ακούσουν τη λογική.

Προσπαθούμε να καθαρίσουμε τώρα τη βρομιά τους, παρόλο που δεν είχαμε κανέναν ρόλο στη δημιουργία της.

Στα σιωπηλά χωράφια της Κοκκινοτριμιθιάς, σκέφτομαι όλους εκείνους τους αθώους Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους που εκτελέστηκαν πέρασαν τέσσερις ή πέντε δεκαετίες και ακόμα αγωνιζόμαστε να θέσουμε ένα τέλος στον πόνο των συγγενών τους.

Ένα τόσο μη-ανθρωπιστικό κλίμα έχει δομηθεί στην Κύπρο που θα χρειαστούμε ακόμα χρόνια για να συμβιβαστούμε με αυτό.

ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Πάντοτε θεωρούσα ότι η ιστορική μνήμη στην Κύπρο είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της άρχουσας τάξης.

Ότι πολλές πτυχές δεν είναι στην πραγματικότητα όπως παρουσιάζονται αλλά σε πολλές περιπτώσεις

είναι διαφορετικές ή ακόμα και εντελώς αντίθετες.

Η ιστορική καταγραφή στην Κύπρο είναι τις περισσότερες φορές μονοδιάστατη και προκατειλημμένη.

Ακόμα και από ακαδημαϊκούς οι οποίοι θεωρούνται ως αυθεντία, διαπιστώνει κάποιος ότι ασχολούνται μόνο με συγκεκριμένες πτυχές ή αναδεικνύουν άγνωστες πτυχές που αφορούν μόνο ένα κομμάτι της ιστορίας μας ή μόνο μια μερίδα των πρωταγωνιστών.

Με αυτό το θέμα ασχολήθηκα πριν ένα χρόνο (τον περασμένο Απρίλιο) με αφορμή το συνέδριο για το Κ.Κ.Κ. που διοργάνωσε το ΙνστιτούτοΕρευνών Προμηθέας με το Τμήμα Αρχαιολογίας και Ιστορίας του ΠανεπιστημίουΚύπρου.

Σ’ εκείνη την ανάρτηση έψεγα κάποια κακώς έχοντα ορισμένων εισηγητών που παρουσιάζονταν ως αυθεντίες και δεν δέχονταν καμία κριτική ή διαφορετική άποψη.

Προσθέτω ακόμα ότι εντύπωση μου προκάλεσε η δήλωση του Κοσμήτορα της Φιλοσοφικής Σχολής που άνοιξε το συνέδριο και ο οποίος κατηγόρησε το ΑΚΕΛ ότι δεν ανοίγει τα αρχεία του!

Για να πάρει απάντηση από τον επικεφαλής του Προμηθέα Γιαννάκη Κολοκασίδη ότι τα αρχεία του Κ.Κ.Κ. και του ΑΚΕΛ εκείνων των περιόδων έχουν κατασχεθεί από τους βρετανούς αποικιοκράτες κατά τις επιδρομές τους στα γραφεία των δύο κομμάτων (1931 και 1955) όταν τα κήρυξαν παράνομα και έκτοτε αγνοούνται.

Από την άλλη, δεν είναι τυχαία ούτε η άποψη που επικρατεί σε πολλούς ότι η Δεξιά ήταν η συνειδητή και συνεπής δύναμη στον αγώνα για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Ούτε είναι τυχαίο ότι σε πολλά βιβλία που καταγράφουν γεγονότα ιδιαίτερα του 20ου αιώνα απουσιάζουν δύο βασικοί πρωταγωνιστές το Κ.Κ.Κ. και το ΑΚΕΛ.

Ή ακόμα κι εκεί που εμφανίζονται οι θέσεις που καταγράφονται είναι μεροληπτικές και μη πλήρης.

Το κενό αυτό ήρθε να καλύψει ένα νέο βιβλίο με τίτλο: «1948 ο Ελληνικός εμφύλιος και η Κύπρος» του Αλέξη Χρ. Αλέκου, αριστούχου διδάκτορα πολιτικής ιστορίας..

Κατά την άποψη μου το βιβλίο αυτό καλύπτει σε μεγάλο βαθμό όλες τις πτυχές που αφορούν το θέμα, παραθέτοντας τα γεγονότα όπως ακριβώς έγιναν, χωρίς αποκρύψεις και ωραιοποιήσεις είτε αυτά αφορούν τη δεξιά είτε την αριστερά.

_______________________________

Για την αριστερά γίνεται καταγραφή των θέσεων της από την ίδρυση του Κ.Κ.Κ. μέχρι το 1955 σε σχέση με τις θέσεις της στο Κυπριακό, που ξεκίνησε από μια ανεξάρτητη Κύπρο στο πλαίσιο μιας σοβιετικής πανβαλκανικής ομοσπονδίας, στην πολεμική ενάντια στην ένωση, στη στροφή στην ανεξαρτησία, αυτοδιάθεση και στη συνέχεια στην ένωση.

Αναφέρεται εκτενώς στη δράση της, στις εσωκομματικές διαμάχες και στις πρωτοβουλίες για το κυπριακό.

Για τη δεξιά γίνεται καταγραφή των θέσεων αλλά και των τάσεων που αναπτύχθηκαν στους κόλπους της σε μεγάλη έκταση.

Ωστόσο θεωρώ ότι σημαντικά στοιχεία περιέχονται στις αναφορές του τότε πρόξενου της Ελλάδας (Κουντουριώτη) που παρουσιάζονται μέσα από τις ενημερώσεις που έστελλε στην Αθήνα και αφορούσαν κυρίως το «Κυπριακό Εθνικό Κόμμα» (Κ.ΕΚ.) του Θεμιστοκλή Δέρβη.

Όπως είναι γνωστό το κόμμα αυτό ιδρύθηκε με κύριο σύνθημα του την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα αλλά στην ουσία ήταν το όχημα της Εκκλησίας, των αστών και των ακραίων εθνικιστών ενάντια στο ΑΚΕΛ και την Αριστερά.

Παραθέτω αναφορές του Κουντουριώτη όπως καταγράφονται στο βιβλίο, πολύ εύγλωττες και σημαντικές για τις πραγματικές προθέσεις των ιδρυτών του Κ.Ε.Κ.

«Το θλιβερόν όμως έγκειται εις τους "ημετέρους" Η περίφημος δεξιά κυπριακή παράταξις, η κατ' ευφημισμόν "εθνικόφρων", της οποίας η ηγεσία έχει περιβληθή την ενωτικήν λεοντήν, χωρίς να πιστεύη εις την Ένωσιν. Την περιεβλήθη δια να της χρησιμεύση ως όπλον κατά του άθεου και απάτριδος κομμουνισμού από τον οποίον κινδυνεύει. Το υλικόν συμφέρον το οποίον αποτελεί το κατ' εξοχήν πιστεύω της ηγεσίας της δεξιόφρονος παρατάξεως δεν επιθυμεί την από την Κύπρον αναχώρησιν των Άγγλων. Τα αρχεία της ενταύθα αποικιακής διοικήσεως είναι αρκούντως εφοδιασμένα με αποδείξεις περί τούτου. Εις τους εμπιστευτικούς φακέλους της Αποικιακής Γραμματείας φυλάσσονται επιμελώς σημειώσεις επί συνομιλιών Άγγλων αποικιακών λειτουργών με ιθύνουσας προσωπικότητας της κυπριακής δεξιάς παρατάξεως αναφορικώς προς το Ενωτικόν ζήτημα. Η  λέξις "προδοσία" θα ήτο επιεικής, δια να χαρακτηρίση κανείς τα εντός τεσσάρων τοίχων λεχθέντα υπό...των φανατικών ενωτικών της δεξιάς παρατάξεως προς τους Άγγλους κυριάρχους».

Ποιοι και γιατί ίδρυσαν το Κ.Ε.Κ.

«Η ίδρυσις του Κ.Ε.Κ. επενοήθη υπό της τάξεως των μεγαλοκεφαλαιούχων Κυπρίων ως όπλον κατά της αριστεράς παρατάξεως και δη της κομμουνιστικής. Οι ιδρυταί του μετεχειρίσθηκαν τον ελκυστικόν αλλά συγχρόνως απατηλόν τίτλον «Εθνικόν» προς εσωτερικήν κομματικήν κατανάλωσιν. Εν τη πράξει, η επωνυμία "Εθνικόν" χρησιμοποιείται υπό των περισσότερων των μελών του πολύ μάλλον ως παραπέτασμα υποκρύπτον τα υλικά συμφέροντα μιας ορισμένης κοινωνικής τάξεως παρά ως πραγματικόν περιεχόμενον του Κόμματος των. Δια τους λόγους τούτους το Κυπριακόν Εθνικόν Κόμμα δεν κατόρθωσε να αποκτήσει την απαιτουμένην εμπιστοσύνην των λαϊκών στρωμάτων και καταστή τω όντι Εθνικόν, ως τούτο αποκαλείται. Πολλοί από τους ανωτέρους αξιωματούχους του Κ.Ε.Κ., μεταξύ των οποίων και ο Γενικός του Γραμματεύς κ. Θ. Δέρβης, υπηρέτησαν το απεχθές εις κάθε Έλληνα Κύπριον "Παλμερικόν Καθεστώς", πράγμα όπερ καθιστά τα πρόσωπα τα’υτα αντιπαθή και ύποπτα (δυστυχώς ουχί αδίκως) εις τον πολύν κόσμον».

Η διάσπαση του κυπριακού αθλητισμού

«Σύμφωνα με τις αναφορές του Έλληνα Πρόξενου, «ο Αρχιεπίσκοπος και τα Ελληνικά σωματεία της πόλεως "Αγάπη του Λαού", "Αθήναιον", "Πανεργατικός Σύλλογος", "Γυμναστικός Σύλλογος Παγκύπρια", το Προσκοπικό Σώμα "Ελευθέρια", ο Λαϊκός Σύνδεσμος, ο "Αποέλ " και ο "Παγκύπριος Ελληνικός Σύνδεσμος Εθελοντών", ως αποτέλεσμα συνελεύσεως εν τη Αρχιεπισκοπή προς συζήτησιν των καταλληλότερων μέτρων δια την αντιμετώπισιν της εν Κύπρω κομμουνιστικής προπαγάνδας, απεύθυναν προς τους καταστηματάρχας, εργαστασιάρχας, εκκλησιαστικά σωματεία, σχολικάς επιτροπείας, δημαρχεία κλπ. έκκλησιν της οποίας τα κυριώτερα σημεία είναι τα εξής:

1) Παρακαλούνται πάντες οι δυνάμενοι όπως εργασθούν προς βελτίωση της θέσεως του εργάτου.

2) Να μην προσλαμβάνονται υπό ατόμων και σωματείων κομμουνισταί τεχνίται και εργάται.,

3) Να καταγγέλωνται υπό των γονέων οι κομμουνισταί διδάσκαλοι εις το Γραφείον της Παιδείας και τον Αρχιεπίσκοπον και να αποσύρονται των σχολείων οι μαθηταί μέχρις ότου επιτευχθή η απομάκρυνσις των κομμουνιστών διδασκάλων.

4) Να αποτρέπονται οι εκ των χωρίων ερχόμενοι εις τας πόλεις προς εκμάθησιν τέχνης από του να έρχονται εις επικοινωνίαν με άτομα προσβεβλημένα από το μικρόβιον του κομμουνισμού.

5) Να μην αγοράζονται, μηδέ αναγιγνώσκονται αι οιαιδήποτε κομμουνιστικοί εκδόσεις, ως βιβλία, φυλλάδια, προκηρύξεις κλπ. και,

6) Να αποφεύγεται η έστω και εκ περιέργειας προσέλευσις εις τας συγκεντρώσεις και εορτάς των κομμουνιστών, ίνα μη ούτοι θρασύνονται έτι περισσότερον».

Αξίζει τον κόπο να διαβάσει ή καλύτερα να μελετήσει κάποιος το βιβλίο, περίπου 400 σελίδων.

ΙΟΥΔΑΣ, ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

Κάθε Μεγάλο Σάββατο στις αυλές των εκκλησιών χιλιάδες «λαμπρατζές» κατακαίουν τον κακό, τον προδότη Ιούδα.

Ομολογουμένως είναι ένα βάρβαρο έθιμο αν και οι νέοι σήμερα δεν το κάνουν για να τιμωρήσουν τον… άτιμο προδότη αλλά για να κάνουν χάζι.

Από μια άποψη θα έλεγα ευτυχώς που το παίρνουν έτσι και δεν εκδηλώνουν αυτή την κακία μέσα από τη διδασκαλία της… Αγάπης!

Κατά τη δική μου άποψη η ιστορία του Ιούδα είναι μια ιστορία παραλογισμού και θα εξηγήσω γιατί.

Καταρχήν μιλούμε για ένα άνθρωπο που τον κατηγορούμε ότι χρηματίστηκε για να προδώσει τον αρχηγό του χωρίς να είμαστε σίγουροι ότι πράγματι χρηματίστηκε.

Απλώς το θεωρούμε έτσι μέσα από μια… περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Κατά τον ευαγγελιστή Ματθαίο [26:15] οι αρχιερείς «του μέτρησαν τριάντα αργύρια».

Κατά τον Μάρκο [14: 11] οι αρχιερείς δεν τον πλήρωσαν αλλά «χάρηκαν και υποσχέθηκαν να του δώσουν αργύρια».

Ο Λουκάς [22:5] συμφωνεί με τον Μάρκο «χάρηκαν, και συμφώνησαν να του δώσουν ασήμι».

Ο Ιωάννης δεν αναφέρεται σ’ αυτό το περιστατικό.

Άρα λοιπόν κατηγορείται κάποιος χωρίς να είναι βέβαιο ότι πήρε τα χρήματα. Οι δύο λένε ότι οι αρχιερείς του υποσχέθηκαν, ο τρίτος ότι του έδωσαν ενώ ο τέταρτος δεν λέει τίποτε.

Και δίνω σημασία σ’ αυτές τις αναφορές διότι είναι οι μοναδικές πηγές που μιλάνε γι’ αυτά τα θέματα.

Καμία άλλη δεν υπάρχει, εκτός και αν δεχτούμε την εγκυρότητα των λεγόμενων απόκρυφων ή μη κανονικών ευαγγελίων.

Δεν θα μπούμε στη διαδικασία για το τι έγινε κατά τη διάρκεια του δείπνου όπου ο Ιησούς είπε ότι κάποιος από τους 12 θα τον προδώσει. Υπάρχουν κι εκεί διαφορές αλλά είναι δευτερεύουσας σημασίας.

Τι έγινε στο όρος των Ελαιών

Είναι η ώρα της σύλληψης του Ιησού.

Κατά τον Ματθαίο [26: 47-49]: «Kι ενώ αυτός μιλούσε ακόμα, εμφανίστηκε ο Iούδας, ένας από τους δώδεκα, και μαζί του όχλος πολύς με μαχαίρια και ρόπαλα, σταλμένος από τους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους του λαού. Kι ο προδότης του, τους είχε δώσει σύνθημα λέγοντας: Όποιον φιλήσω, αυτός είναι, πιάστε τον. Πήγε, λοιπόν, κατευθείαν στον Iησού και είπε: Xαίρε, Δάσκαλε, και τον φίλησε επανειλημμένα».

Σχεδόν τα ίδια αναφέρουν και ο Μάρκος (14: 43-52) και ο Λουκάς (22:47-53).

Εντελώς διαφορετικό σκηνικό όσον αφορά το ρόλο του Ιούδα στο περιστατικό της σύλληψης, δίνει ο Ιωάννης [18:1-5]:

«Tον τόπο αυτόν τον ήξερε ο Iούδας, ο προδότης του, γιατί πολλές φορές πήγε εκεί ο Iησούς μαζί με τους μαθητές του. Έτσι, αφού πήρε ο Iούδας τη στρατιωτική φρουρά και αρκετούς από τους υπηρέτες των αρχιερέων και των Φαρισαίων, τους φέρνει εκεί εφοδιασμένους με φανάρια, με λαμπάδες και με όπλα. O Iησούς, λοιπόν, που ήξερε όλα όσα επρόκειτο να συμβούν, βγήκε και τους ρώτησε: Ποιον ζητάτε;”Tου αποκρίθηκαν: Tον Iησού το Nαζωραίο. Tους λέει ο Iησούς: Eγώ Eίμαι. Mαζί τους στεκόταν κι ο Iούδας ο προδότης».

Ούτε εδώ έχουμε ομοφωνία. Τρεις λένε για άμεση ανάμιξη του Ιούδα με το φιλί, ενώ ο Ιωάννης τον βάζει να στέκεται απαθής.

Στο σημείο αυτό θέλω να σημειώσω ότι οι ευαγγελιστές βάζουν το Χριστό να λέει συνέχεια ότι ένα γεγονός γίνεται για να εκπληρωθούν οι Γραφές, δηλαδή οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Όμως αν εξετάσει κάποιος τις προφητείες στις οποίες παραπέμπουν οι ευαγγελιστές, καμία σχέση έχουν με τον Ιησού και τη δράση του.

Χωρίς τον Ιούδα δεν θα υπήρχε Χριστός

Οι χριστιανοί ρίχνουν τον Ιούδα στο πυρ το εξώτερον χωρίς να σκεφτούν ότι αν δεν ήταν ο Ιούδας, η αποστολή του Ιησού δεν θα εκπληρωνόταν.

Θα έλεγα μάλιστα ότι ο Ιούδας αποτελεί το μεγαλύτερο θύμα της χριστιανικής προπαγάνδας (οποιοδήποτε δόγματος ή ομολογίας) αφού ήταν εντεταλμένος να κάνει ότι έκανε και επιλέχθηκε μάλιστα από τον ίδιο τον Ιησού γι’ αυτή την αποστολή.

“Εγώ δεν σας διάλεξα εσάς τους δώδεκα; Κι όμως, ένας από εσάς είναι διάβολος”. [Ιωάννης 6:70-71] 

Ο ίδιος ευαγγελιστής [Ιω. 13:18] αποδίδει στον Ιησού το εξής: «Δεν το λέω αυτό για όλους εσάς· εγώ ξέρω ποιους διάλεξα· αλλά, για να εκπληρωθεί η γραφή: «Αυτός που τρώει μαζί μου το ψωμί, σήκωσε εναντίον μου τη φτέρνα του».

Άρα η πορεία του Ιούδα ήταν προδιαγεγραμμένη.

Υπάρχουν και πάλι, πολλές αναφορές στην Καινή Διαθήκη και στις Πράξεις των Αποστόλων που μιλάνε για προδιαγεγραμμένο σχέδιο εκ μέρους του Θεού το οποίο έπρεπε να πραγματοποιηθεί τον προκαθορισμένο καιρό, όπως μας πληροφορεί και ο Παύλος [Ρωμ. 5:6].

Κατά συνέπεια, με βάση τις Γραφές, ο Ιούδας γεννήθηκε με προδιαγεγραμμένο το μέλλον του. Και δεν μπορούσε να το αλλάξει.

Γιατί;

Διότι τότε θα χαλούσε το σχέδιο του θεού και δεν θα γίνονταν τα όσα έγιναν.

Συνεπώς ο Ιούδας φορτώθηκε μια αποστολή από την οποία δεν μπορούσε να ξεφύγει.

Και με βάση τα όσα αναφέρθηκαν, διερωτάται ένας λογικός άνθρωπος: Αν δεν ήταν ο (όποιος) Ιούδας για να επιτελέσει την συγκεκριμένη αποστολή, πώς θα εκπληρωνόταν η αποστολή του Ιησού; Πώς θα σταυρωνόταν και πώς θα αναστηνόταν;

Γι’ αυτό, άποψη μου είναι ότι τα όσα υπόκειται ο Ιούδας τόσα χρόνια είναι εντελώς άδικο και αντιχριστιανικό.

Στην ουσία και οι ευαγγελιστές και οι χριστιανοί στη συνέχεια θεωρούν ένοχο ένα άνθρωπο που ήταν εντεταλμένος άνωθεν για να κάνει ότι έκανε.

Και αντί να του χρωστάνε και ευγνωμοσύνη για ό,τι έκανε, τον καίνε και από πάνω.

Δεν είναι παράλογο;