Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

ΠΕΡΙ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΩΝ Ο ΛΟΓΟΣ



Πολλοί φρίκαραν από τους αποκεφαλισμούς που κάνουν οι Τζιχαντιστές.
Και κυρίως κάποιοι ακραιφνείς χριστιανοί και ιδιαίτερα Ορθόδοξοι επιχειρούν να αποδείξουν πόσο βάρβαρο είναι το Ισλάμ!

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι βαρβαρότητες των θρησκευτικά ορμώμενων ανθρώπων (αν μπορούν να ονομαστούν άνθρωποι) είναι τα χειρότερα που έχει να επιδείξει η ανθρωπότητα.
Ιδιαίτερα στις μονοθεϊστικές θρησκείες.

Μόνο ανόητοι θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν ή να αιτιολογήσουν τέτοια εγκλήματα.

Εθνικό σπορ στην Ελλάδα
Μόνο που όλοι αυτοί ξέχασαν ότι εκτός των άλλων βαρβαροτήτων, οι αποκεφαλισμοί αποτελούσαν το εθνικό σπορ της Ελλάδας μέχρι πρόσφατα.

Οι αποκεφαλισμοί πήραν τα πάνω τους και καθιερώθηκαν θεσμικά στο Βυζάντιο και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στην Οθωμανοκρατία, πέρασαν στην απελευθέρωση μετά την επανάσταση του 1821 και διατηρήθηκαν μέχρι την περίοδο της Κατοχής και του εμφυλίου.

Ιδιαίτερα οι επονομαζόμενοι εθνικόφρονες στην Ελλάδα δημοσιεύουν φωτογραφίες αποκεφαλισμών Πόντιων, Αρμενίων, Κούρδων κ.λ.π. από Τούρκους κατά τη διάρκεια των διώξεων και των συγκρούσεων.
Και στόχος αυτών των φωτογραφιών είναι να δείξουν την τουρκική βαρβαρότητα.

Μόνο που “ξεχνούν” ή αγνοούν ότι οι αποκεφαλισμοί αποτέλεσαν το εθνικό σπορ ιδιαίτερα στην Ελλάδα του εμφυλίου πολέμου.

Μεσοπόλεμος
Στα χρόνια του Μεσοπολέμου οι αποκεφαλισμοί ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένοι εναντίον των λήσταρχων.

Το ανελέητο κυνηγητό τους κατέληγε πάντα σε κομμένα κεφάλια. Τα κεφάλια των τριών σκοτωμένων ληστών Φώτη Γιαγκούλα, Πάντου Μπάμπανη και Κώστα Τσαμήτρα, μεταφέρθηκαν από τον Όλυμπο με πομπή μέχρι την Κατερίνη μετά από ταξίδι 14 ωρών.
Τα κεφάλια έβαλαν οι χωροφύλακες σε πάσσαλους και στη συνέχεια τα κάρφωσαν στα κάγκελα του σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης. Οι αποκεφαλισμοί γίνονταν συνήθως από τα καταδιωκτικά αποσπάσματα και ενίοτε από γιατρούς ή ιατροδικαστές, που καλούνταν να διαπιστώσουν το θάνατο των ληστών. 
 

Έτσι κόπηκε και το κεφάλι του λήσταρχου Στέφανου Ζώγα από το γιατρό Βελτσίδη στο Ξηρολίβαδο Βέροιας, παρουσία εκατοντάδων κατοίκων του χωριού.
Όταν τα κομμένα κεφάλια δεν τα παλούκωναν, τα τοποθετούσαν σε άδειους τενεκέδες πετρελαίου ή σε τσουβάλια.

Στην περιοχή της Ελασσόνας όπου η ληστεία ανθούσε, μετά την επίδειξη στους χωρικούς τα έθαβαν στην άμμο του ποταμού, κάνοντας του κατοίκους να πιστεύουν ότι μερικά από αυτά βρικολάκιαζαν.
 Άλλοι συνήθιζαν να τα φωτογραφίζουν και να κάνουν συλλογή, όπως ο ιδιοκτήτης ενός καφενείου της Ελασσόνας που είχε περισσότερες από πενήντα τέτοιες φωτογραφίες. Τις πολύ ζεστές ημέρες του καλοκαιριού τα έβαζαν σε πάγο. Το κεφάλι του άγριου και αιμοβόρου λήσταρχου Γιώργη Σκουπραίου, μεταφέρθηκε στα Τρίκαλα μέσα σε δοχείο με πετρέλαιο και ειδικό φαρμακευτικό παρασκεύασμα. Τα κεφάλια των ληστών Γιαγκούλα, Τσαμήτα, Καραντώνη, Κουνελάκη, Καραπάνου, Μπελάρα και αρκετών άλλων βρίσκονται βαλσαμωμένα στο Εγκληματολογικό Μουσείο της Αθήνας, στα ράφια μιας μικρής ξύλινης ντουλάπας με διάφανο τζάμι. Τα κεφάλια δεν εκτίθενται στο κοινό και είναι μόνο για επιστημονική έρευνα. Το πιο καλοδιατηρημένο είναι αυτό του Φώτη Γιαγκούλα. (Πηγή: mixanitouxronou.gr).

Η περίοδος του εμφυλίου

Την περίοδο πριν τον εμφύλιο στην Ελλάδα (1944) εν όψει των επικείμενων εκλογών και του δημοψηφίσματος για τον βασιλιά το δεξιό παρακράτος οργίαζε σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Θάνατοι, βασανισμοί και επίδειξη κομμένων κεφαλιών με ζουρνάδες και νταούλια.

Αυτό το… «έθιμο» συνεχίστηκε και στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου.

Αυτό το «έθιμο» ήταν τόσο αποκρουστικό που ανάγκασε ακόμα και τον Αμερικανό πρόξενο στην Ελλάδα, μετά από εικόνες που δημοσιεύτηκαν στις ΗΠΑ, με κομμένα γυναικεία κεφάλια,να προβεί σε διάβημα διαμαρτυρίας προς την Ελλάδα.

Η ελληνική απάντηση ήταν: «Οι κομμένες κεφαλές και η δημόσια επίδειξή τους αποτελούν ελληνικό έθιμο».

Υπάρχουν αρκετά φωτογραφικά ντοκουμέντα αυτού του βάρβαρου «εθίμου».
 











Υπάρχουν και άλλα πολλά ντοκουμέντα με αποκεφαλισμούς στην Ελλάδα και μπορείτε να τα δείτε εδώ:

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

Τους στιγμάτισαν μέσω του στρατιωτικού απολυτηρίου

Κατάφορη αδικία για πρώην αιχμαλώτους


Μια κατάφωρη και αδικαιολόγητη αδικία συντελείται από το 1975 εναντίων κάποιων στρατιωτών του 361 Τ.Π. που υπηρετούσαν τη θητεία τους κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής, πολέμησαν και συνελήφθησαν από τα τουρκικά στρατεύματα.

Στα απολυτήρια (τουλάχιστον) δύο στρατιωτών με χειρόγραφη σημείωση και κόκκινο μελάνι αναγράφεται το εξής:
«Απολύεται ως συλληφθείς αιχμάλωτος υπό των Τούρκων. Δεν εξακριβώθησαν αι συνθήκαι αιχμαλωσίας του ως και η διαγωγή του κατά τη διάρκειαν ταύτης».

Πρόκειται για το λοχία Αντώνη Χαραλάμπους από την Πάφο και τον Πολύδωρο Πολυδώρου από τον Άγιο Θεόδωρο Αγρού οι οποίοι συνελήφθησαν από τα τουρκικά στρατεύματα τον Αύγουστο του 1974 μετά τη λήξη και του δεύτερου γύρου της τουρκικής εισβολής.

Πιθανόν το ίδιο να αναγράφεται και σε απολυτήρια άλλων στρατιωτών του τάγματος ή άλλων ταγμάτων που πιάστηκαν αιχμάλωτοι κατά τη διάρκεια της εισβολής.

Προσβλητική η αναφορά

Χαραλάμπους και Πολυδώρου μας δήλωσαν ότι νιώθουν μεγάλη προσβολή για την αναγραφή του συγκεκριμένου κειμένου και ότι απαίτηση τους είναι να γίνει η αναγκαία διόρθωση.

Ο Π. Πολυδώρου τόνισε χαρακτηριστικά ότι ο ίδιος παρόλο που είχε τραυματιστεί στον πρώτο γύρο της εισβολής επέστρεψε στη μονάδα του και στάλθηκε στις διάφορες επιχειρήσεις μαζί με άλλους συναδέλφους του.

Από την πλευρά του ο Α. Χαραλάμπους τόνισε ότι για τον ίδιο είναι πολύ προσβλητική αυτή η αναφορά αφού αποδεδειγμένα πολέμησε και στον πρώτο και στον δεύτερο γύρο της εισβολής και πιάστηκε αιχμάλωτος πολέμου.

Σημειώνεται ότι οι δύο συνομιλητές μας είχαν πολεμήσει στους χώρους που ήταν ταγμένο το 361 Τ.Π., εγκαταλείφθηκαν από μερίδα ελλαδιτών αξιωματικών τους, περιλαμβανομένου και του διοικητή τους.
Όπως πιστοποιούν οι στρατιώτες του 361, μετά τη διάλυση τους ενώθηκαν ξανά ως μονάδα στην Αγλαντζιά και στη συνέχεια στάλθηκαν μαζί με ολόκληρο το Τάγμα στην περιοχή Παχυάμμου της Κερύνειας για αντιμετώπιση της δεύτερης εισβολής.

Όταν τα ξημερώματα της 14ης Αυγούστου δέχθηκαν επίθεση από τα τουρκικά στρατεύματα οι επικεφαλής ελλαδίτες τους εγκατέλειψαν και πάλι αφήνοντας μόνους τους στρατιώτες να τα βγάλουν πέρα.

Οι στρατιώτες ομαδικά ή μεμονωμένα προσπαθούσαν να σώσουν τον εαυτό τους. Κάποιοι τα κατάφεραν, κάποιοι όχι.
Πολλοί συνελήφθησαν από τα τουρκικά στρατεύματα και εκτελέστηκαν εν ψυχρώ, όπως φάνηκε από τους ομαδικούς τάφους που ανακαλύφθηκαν από την ΔΕΑ τους τελευταίους μήνες.

Κάποιοι άλλοι, πιο τυχεροί, όπως οι Χαραλάμπους και Πολυδώρου πιάστηκαν αιχμάλωτοι και στάλθηκαν στις φυλακές της Τουρκίας με ότι αυτό συνεπάγεται.
Έμειναν στις φυλακές των Αδάνων και της Αμάσιας μέχρι τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο αντίστοιχα οπότε μαζί με άλλους αιχμαλώτους ελευθερώθηκαν και επέστρεψαν στην Κύπρο.

Με παράπονο ο Αντώνης Χαραλάμπους τονίζει ότι παρά την προδοσία παρέμεινε στη θέση του και πολέμησε μέχρι την τελευταία στιγμή που πιάστηκε αιχμάλωτος και διερωτήθηκε αν αυτό δεν είναι άξιο λόγου.

Συνέχιση της θητείας.

Τόσον αυτοί όσο και άλλοι πρώην αιχμάλωτοι υποχρεώθηκαν να υπηρετήσουν ξανά στην Ε.Φ. αφού δεν τους δινόταν απολυτήριο.

Έγιναν αρκετές προσπάθειες για να απολυθούν κυρίως από τον φόβο ότι αν ξαναπιαστούν αιχμάλωτοι θα μπορούσε να εκτελεστούν.

Έφτασαν μέχρι και τον πρόεδρο Μακάριο ο οποίος συμφωνούσε ότι θα έπρεπε να απολυθούν όμως ο τότε αρχηγός της Ε.Φ. τους περιφρονούσε λέγοντας τους ότι αντί να σταθούν και να πολεμήσουν παραδόθηκαν στους Τούρκους σαν... γυναικούλες!

Αυτό ο Π. Πολυδώρου το συνδέει με την όλη στάση της ηγεσίας του στρατεύματος καθώς και με

Υπόσχεση για διαγραφή

Πριν από χρόνια, σύμφωνα με τον κ. Πολυδώρου, σε μια συνεστίαση τέθηκε το αίτημα τους στον τότε αρχηγό της Εθνικής Φρουράς τον κ. Δήμου ο οποίος είχε δηλώσει ότι η σχετική αναφορά πρέπει να διαγραφεί από τα απολυτήρια.

Ωστόσο τίποτε δεν έγινε και το θέμα τέθηκε ξανά το 2006 όταν συζητούνταν στην Επιτροπή Άμυνας της Βουλής θέματα που αφορούσαν τους αιχμαλώτους πολέμου.
Σε εκείνη τη σύσκεψη, σύμφωνα με τον κ. Πολυδώρου ήταν παρόν ο τότε υπαρχηγός της Ε.Φ. Σάββας Αργυρού ο οποίος αντέδρασε αρνητικά στην εισήγηση για διαγραφή λέγοντας ότι αν διαφοροποιηθεί η κατάσταση θα σταλούν λανθασμένα μηνύματα στο στράτευμα και θα προκληθεί αντίδραση ή διαμαρτυρία απ’ όσους πολέμησαν με θάρρος!!!

Δηλαδή, διερωτήθηκε ο κ. Πολυδώρου, αυτός που τραυματίστηκε στον πρώτο γύρο της εισβολής και ξαναπήγε πίσω για να πολεμήσει δεν επέδειξε θάρρος;
Τι θέλουν να μας πουν, τόνισε, ότι είμαστε κατά κάποιο τρόπο προδότες;

Σημείωσε ακόμα ότι πέρσι συναντήθηκε με τον τέως υπουργό Άμυνας Φώτη Φωτίου ο οποίος δήλωσε άγνοια του συμβάντος. Ωστόσο επέδειξε προθυμία να υπάρξει διόρθωση. Όμως μέχρι την ημέρα που παρέδωσε το υπουργείο στον διάδοχο του δεν είχε γίνει τίποτε.

Θέσαμε υπόψη των δύο συνομιλητών μας τη δήλωση του προέδρου του Συνδέσμου Αιχμαλώτων Πανίκκου Φιλίππου ο οποίος μας ανέφερε ότι δεν υπάρχει θέμα αφού το ΓΕΕΦ ενημερώθηκε πριν από χρόνια και είχε λεχθεί ότι όσοι κατείχαν τέτοια απολυτήρια θα μπορούσαν να μεταβούν στο ΓΕΕΦ και να γίνει διόρθωση.
Και οι δύο συνομιλητές μας τόνισαν ότι δεν έχουν ενημερωθεί για κάτι τέτοιο, παρόλο που ο κ. Πολυδώρου διετέλεσε μέλος του Συμβουλίου του Συνδέσμου.

Στην Επιτροπή Άμυνας

Το θέμα αυτό αναδείχθηκε μέσω του ραδιοσταθμού Άστρα και τέθηκε ενώπιον του προέδρου της Επιτροπής Άμυνας Γιώργου Βαρνάβα και του βουλευτή του ΑΚΕΛ και μέλους της Επιτροπής Κώστα Κώστα, οι οποίοι εξέφρασαν έκπληξη για το γεγονός.
Όπως ανέφεραν πρώτη φορά άκουγαν για το θέμα αυτό το οποίο χαρακτήρισαν ως απαράδεκτο.

Μάλιστα ο κ. Κώστα τόνισε ότι το 361 Τ.Π. πλήρωσε βαρύ τίμημα από την προδοσία του 74, ακόμα και σήμερα θάβει λείψανα στρατιωτών του και ότι είναι πολύ άδικο να συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Βαρνάβα και Κώστα δήλωσαν ότι με την επανέναρξη των εργασιών της Βουλής τον ερχόμενο Σεπτέμβριο θα θέσουν το θέμα προς συζήτηση στην Επιτροπή Άμυνας.

Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

ΈΤΣΙ ΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ;



·         Αμφιλεγόμενες μαρτυρίες παρουσιάζονται ως γεγονότα
·         Μαρτυρίες στρατιωτών του 361 Τ.Π. καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς του διοικητή του τάγματος Δ. Χάντζου

Ένα από τα τάγματα της Εθνικής Φρουράς που είχε τα περισσότερα θύματα κατά την τουρκική εισβολή είναι το 361 Τ.Π.

Τα περισσότερα θύματα (νεκροί και αγνοούμενοι) σύμφωνα με ισχυρισμούς των στρατιωτών του Τάγματος, φαίνεται ότι προκλήθηκαν από τη στάση του διοικητή του Τάγματος αντισυνταγματάρχη Δημήτριου Χάντζου ο οποίος, σύμφωνα με τους ίδιους ισχυρισμούς  όχι μόνο απέτυχε να διοικήσει το Τάγμα κατά τη διάρκεια της τουρκικής επέμβασης, αλλά το εγκατέλειψε κατ’ επανάληψη.

Αυτές τις μέρες ο Φιλελεύθερος κυκλοφόρησε ένα δίτομο βιβλίο με τίτλο «1974, Μάρτυρες και μαρτυρίες», μέσα στο οποίο καταγράφεται μονομερώς η άποψη του τότε διοικητή του Τάγματος Δημήτριου Χάντζου, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι περί του αντιθέτου οι ισχυρισμοί των στρατιωτών του τάγματος του.

Η ευθύνη των ακαδημαϊκών
Εάν ισχύουν οι ισχυρισμοί των στρατιωτών, θεωρούμε διπλά απαράδεκτο το ότι η συγκεκριμένη αναφορά περιλήφθηκε σε ένα βιβλίο που επιμελήθηκε ακαδημαϊκός όπως ο Αναπληρωτής καθηγητής Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Ο κ. Παπαπολυβίου όφειλε, να κάνει έρευνα πριν δημοσιεύσει τα κείμενα του και όχι να αρκεστεί στην αντιγραφή από τα βιβλία του Δ. Χάντζου ο οποίος ηρωοποιεί τον εαυτό του, γράφοντας ένα σωρό αστήρικτα και αναληθή, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς εν ζωή στρατιωτών του τάγματος.

Τα ψεύδη του Δ. Χάντζου
Ο κ. Παπαπολυβίου ανακυκλώνει μία σειρά από ψευδής ισχυρισμούς – σύμφωνα πάντα με τις μαρτυρίες των στρατιωτών του 361 Τ.Π. – του διοικητή του 361 Τ.Π. και θεωρεί δεδομένα τα όσα ο Δ. Χάντζος καταγράφει.
Θα σχολιάσουμε ορισμένες από τις αναφορές που καταγράφονται στο βιβλίο του Φιλελεύθερου, στη βάση των μαρτυριών των στρατιωτών του τάγματος του.

Το πραξικόπημα
Ο Δ. Χάντζος αναφέρεται στο πραξικόπημα λες και ήταν κάτι ξένο προς αυτόν. «Σήμερα, αν δεν γινόταν το πραξικόπημα, στον σταθμό διοικήσεως του τάγματος θα είχαμε πολύ δουλειά», γράφει στο βιβλίο του Φιλελεύθερου.
Ξέχασε ο κ. Χάντζος ότι ηγήθηκε τμήματος του τάγματος που πήγε για να φρουρεί την καμένη αρχιεπισκοπή;
Ξέχασε τη χαρά που σκορπίστηκε μεταξύ των αξιωματικών του και του ίδιου όταν εκδηλώθηκε το πραξικόπημα;

Οι πρώτες ώρες της εισβολής
Ο Δ. Χάντζος αναφέρει ότι ειδοποιήθηκε στις 4.30 από την Γ’ ανωτέρα ότι θέαθηκαν τουρκικά πλοία στη θάλασσα.
Ρίχνει ευθύνες στους στρατιώτες του 2ου λόχου που έδρευε στην Αλωνάγρα ότι δεν τον είχαν ειδοποιήσει αλλά δηλώνει έτοιμος για αντιμετώπιση οποιουδήποτε περιστατικού.
Ωστόσο αυτό δεν είναι αλήθεια. Ακόμα και όταν ξεκίνησε η εισβολή δεν είχε επικοινωνήσει με κανένα λόχο του τάγματος  του.

Ισχυρίζεται ότι διέταξε επιστράτευση εφέδρων αλλά μέχρι και τις 6 το πρωί δεν είχε εμφανιστεί κανένας! Αν είναι δυνατόν.

Σε άλλο σημείο αναφέρει ότι η μονάδα του δεν αιφνιδιάστηκε αφού από την προηγούμενη είχε παρατηρηθεί τοποθέτηση σημαιών από τουρκοκύπριους σε διάφορα σημεία.
Αυτό περιέχει δόση αλήθειας. Η πραγματικότητα όμως λέει, σύμφωνα με τις μαρτυρίες στρατιωτών του τάγματος, ότι οι μόνιμοι αξιωματικοί καθησύχαζαν ότι δεν τρέχει κάτι.

Λίγο πιο κάτω ο Δ. Χάντζος γράφει ότι έκανε την σκέψη να τηλεφωνήσει στον 2ο Λόχο που είχε οπτική επαφή με τη θάλασσα για να δει τι συμβαίνει, αλλά «Δεν προφθαίνω όμως να υλοποιήσω την σκέψη μου. Πάνω απ’ τα κεφάλια μας διαγράφουν κύκλους αεριωθούμενα μαχητικά αεροσκάφη. Στο βάθος προς νοτιοδυσμάς, ακούγονται εκρήξεις βλημάτων. Η εισβολή έχει αρχίσει...

Ο διοικητής του 361 Τ.Π. δεν αναφέρει ότι σε καμιά περίπτωση έδωσε διαταγή για να ανοιχθεί πυρ εναντίον των τουρκικών αεροπλάνων.
Όπως δήλωσαν χαρακτηριστικά στην εφημερίδα μας στρατιώτες του τάγματος, τη διαταγή «άρξαστε πυρ» δεν την άκουσαν ποτέ.
Το ίδιο έγινε και όταν ξεκίνησε η ρίψη αλεξιπτωτιστών, όπου ψευδώς και πάλι ισχυρίζεται
Αποκρύβει ακόμα ότι η οποιαδήποτε ενέργεια έγινε οφειλόταν αποκλειστικά στην πρωτοβουλία των ίδιων των στρατιωτών.

Τα όπλα δούλευαν καλά!
Ο διοικητής του τάγματος ρίχνει ευθύνες στους εφέδρους οι οποίοι όπως λέει, ενώ είχαν καλεστεί από τις 4.30 το πρωί, μέχρι τις 6 το πρωί δεν είχαν εμφανιστεί!
Και πώς καλέστηκαν οι έφεδροι, ποια ώρα και για ποιο λόγο όταν ο ίδιος θεωρούσε ότι έκαναν άσκηση και δεν έδωσε διαταγή για να ανοιχθεί πυρ;

Μετά από αυτά περιγράφει με λογοτεχνικό τρόπο την πτώση των αλεξιπτωτιστών γράφοντας ότι ο στόχος ήταν ανεπανάληπτος και ότι «Τα όπλα των φυλακίων μας δουλεύουν καλά. Και ασφαλώς προκαλούν σοβαρές απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες στον εχθρό».
Ούτε εδώ λέει την αλήθεια.
Ξέχασε ότι 20 μέρες πριν το πραξικόπημα αντικαταστάθηκαν τα αντιαεροπορικά του τάγματος με παλιά ρώσικα αντιαεροπορικά που στην 3η σφαίρα πάθαιναν εμπλοκή;

Πέραν τούτων, όταν γύρω στη 1 μετά το μεσημέρι οι αλεξιπτωτιστές κατέλαβαν την Αλωνάγρα και ενώ το τάγμα μετρούσε ήδη αρκετούς νεκρούς, ο Δ. Χάντζος γράφει στο βιβλίο του ότι μέχρι και την επομένη ημέρα το Τάγμα του κρατούσε τις θέσεις του στην Αλωνάγρα. Γράφει μάλιστα ότι επικοινωνεί και με το διοικητή του λόχου!
Εύλογα εγείρεται το ερώτημα πώς επικοινώνησε με τον διοικητή του 2ου λόχου όταν ο ασυρματιστής ονόματι Μιχάλης Μιχαήλ έπεσε νεκρός από βλήμα όλμου και ο ασύρματος δεν λειτουργούσε;
Θα πούμε στον κ. Χάντζο και στον κ. Παπαπολυβίου ότι ο διοικητής του λόχου αναγκάστηκε να στείλει πεζό τον στρατιώτη Αδάμο Κούτρα να βρει το τάγμα και να ζητήσει ενισχύσεις, όμως στο τάγμα δεν υπήρχε τίποτε!

Εγκατέλειψε το Τάγμα
Όταν ο κ. Παπαπολυβίου επικαλείται το βιβλίο του Δημήτριου Χάντζου θα έπρεπε – και ως ακαδημαϊκός που ασχολείται με την έρευνα – ότι ο διοικητής εγκατέλειψε το τάγμα και τους στρατιώτες του στο έλεος του εισβολέα.

Εγκατέλειψε του στρατιώτες του στην Αλωνάγρα, κατά τον πρώτο γύρο της εισβολής και κατά τον δεύτερο γύρο στην περιοχή Κλεπίνης – Παχυάμμου της Κερύνειας.

Μαρτυρίες για τον βίο και την πολιτεία του Δ. Χάντζου δίνουν και στρατιώτες άλλων ταγμάτων που βρέθηκαν με το 361 στην περιοχή Παχυάμμου.
Στις 3-8-2012 δημοσιεύθηκε στη «Χαραυγή» άρθρο στρατιώτη της 120 ΛΒΟ ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «Ο κύριος αυτός δεν ανησυχούσε, ούτε είχε σχέδιο δράσης, Επιστρέψαμε στην πρώτη γραμμή απογοητευμένοι από την ανικανότητα και την ανευθυνότητα των ηγητόρων μας. Στην πραγματικότητα ολόκληρη η γραμμή από την κορυφή του Πενταδάκτυλου μέχρι τη θάλασσα δεν είχε ένα στρατιωτικό διοικητή για να συντονίζει το μέτωπο (…) το 361 ΤΠ ήταν τοποθετημένο στον αυτόματο πιλότο ή καλύτερο στο έλεος των Τούρκων».

Και σε άλλο σημείο «Οι άνδρες του 361 ΤΠ δεν ειδοποιήθηκαν από το Διοικητή τους για να συμπτυχθούν. Υποχώρησαν αργά το απόγευμα στην Κλεπίνη όπου αντιστάθηκαν».

Αυτές οι μαρτυρίες έπρεπε να ληφθούν υπόψη από τον κ. Παπαπολυβίου πριν επικαλεστεί το βιβλίο του Δ. Χάτζου και πριν τον παρουσιάσει σαν ήρωα.


Επίσης θα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα, αν ο Δ. Χάντζος έκανε τόσο αριστοτεχνικούς και αποτελεσματικούς χειρισμούς, τότε πώς δικαιολογούνται οι 90 και πλέον νεκροί και αγνοούμενοι του τάγματος του;
Το οποίο τάγμα του κατέχει τα πρωτεία στους νεκρούς και τους αγνοούμενους;

Επαναλαμβάνουμε ότι το σύνολο των αναφορών μας στηρίζεται στους ισχυρισμούς και τις μαρτυρίες των (τότε) στρατιωτών του 361 Τ.Π.