Η ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Όλοι ξέρουμε (ή έπρεπε να ξέρουμε) ότι η 25^η Δεκεμβρίου δεν είναι η μέρα γέννησης του

Ιησού.  Ότι ουσιαστικά η 25η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε για να αντικαταστήσει τη γιορτή του Θεού Ήλιου που γιόρταζαν εκείνη την ημέρα οι προχριστιανικές θρησκείες.

Μέσα από τα ίδια τα ευαγγέλια βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι όταν γεννήθηκε ο Χριστός δεν ήταν χειμώνας αλλά Άνοιξη ή Φθινόπωρο και δεν πρόκειται να το αναλύσουμε.

Θα ασχοληθούμε όμως με άλλες πτυχές που έχουν να κάνουν με το θέμα της γέννησης, που δημιουργούν θα έλεγα, κάποια προβλήματα σε σχέση με την καθιερωμένη άποψη της ορθόδοξης (τουλάχιστον) θεολογίας.

Στο θέμα της γέννησης του θείου βρέφους αναφέρονται μόνο δύο από τους τέσσερεις ευαγγελιστές, ο Ματθαίος και ο Λουκάς.

Πριν προχωρήσουμε στο θέμα είναι καλό να αναφέρουμε ότι πουθενά στα ευαγγέλια δεν αναφέρεται ότι η Μαρία έμεινε έγκυος με τον… κρίνο, ούτε σπηλιά, ούτε ζώα.

Αυτό είναι προσθήκη των Πατέρων και των θεολόγων.

Σημ: Για τους σκοπούς αυτού του κειμένου χρησιμοποιούμε την διαδικτυακή έκδοση των ευαγγελίων που είναι στη δημοτική γλώσσα. 

Η εγκυμοσύνη της Μαρίας

Οι δύο συγγραφείς αντιφάσκουν σε βασικά ζητήματα όσον αφορά την γέννηση.

Ο Ματθαίος (1:18 – 24) μας λέει ότι η Μαρία αφού αρραβωνιάστηκε με τον Ιωσήφ, έμεινε έγκυος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. 

Όταν το έμαθε αυτό ο Ιωσήφ, αποφάσισε να την χωρίσει.

Αυτό παραπέμπει ότι τα πράγματα έγιναν τόσο γρήγορα που ο Ιωσήφ διαπίστωσε την εγκυμοσύνη, πριν προλάβει ο ίδιος να την αγγίξει.

Στις σκέψεις που έκανε για να την χωρίσει έβαλε τέλος ένας άγγελος που εμφανίστηκε στον ύπνο του για να του εξηγήσει ότι η γυναίκα του δεν τον απάτησε αλλά έμεινε έγκυος από το Άγιο Πνεύμα. 

Κι έτσι το κακό σταμάτησε μέχρι εκεί.

Ο Λουκάς από την πλευρά του (1:26 – 38) περιγράφοντας το ίδιο γεγονός, μας το δίνει διαφορετικά.

Δεν αναφέρεται σε καμιά υποψία του Ιωσήφ ούτε σε σκέψεις για να χωρίσει τη Μαρία. Ο Ιωσήφ του Λουκά δεν ανακατεύεται στο γεγονός.

Κάνει αναφορά σε άγγελο, όπως και ο Ματθαίος, μόνο που έχει διαφορετικούς ρόλους.

Στον Ματθαίο, όπως είδαμε, μεσολαβεί για να εξηγήσει τον Ιωσήφ τι έγινε, ενώ στον Λουκά έρχεται για να πει στη Μαρία ότι θα μείνει έγκυος, κάτι που δεν αναφέρει ο Ματθαίος.

Το όνομα του παιδιού

Ο άγγελος του Ματθαίου εξηγεί στον Ιωσήφ τι έγινε και του λέει και για το όνομα που θα δοθεί στο παιδί (1:21-23):

«και θα γεννήσει έναν γιο, και θα αποκαλέσεις το όνομά του Ιησού· επειδή, αυτός θα σώσει τον λαό του από τις αμαρτίες του.

Και όλο αυτό έγινε για να εκπληρωθεί εκείνο που ειπώθηκε από τον Κύριο διαμέσου τού προφήτη, που έλεγε:

«Δέστε, η παρθένος θα συλλάβει, και θα γεννήσει έναν γιο, και θα αποκαλέσουν το όνομά του ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ», που ερμηνευόμενο σημαίνει: Μαζί μας είναι ο Θεός».

Τι έχουμε εδώ; Ο άγγελος λέει ότι το παιδί θα ονομαστεί Ιησούς, που σημαίνει σωτήρας, μεσσίας. Στα εβραϊκά το όνομα  Γεχοσούαχ σημαίνει «Σωτηρία του Γιαχβέ».

Την ίδια ώρα όμως, ο Ματθαίος μιλά για εκπλήρωση της προφητείας που λέει ότι το παιδί θα ονομαστεί Εμμανουήλ, που σημαίνει, «Ο θεός είναι μαζί μας»!

Ο Λουκάς από την άλλη (1: 32), βάζει τον άγγελο να λέει στη Μαρία ότι «Αυτός θα είναι μεγάλος, και θα ονομαστεί Υιός τού Υψίστου· και ο Κύριος ο Θεός θα του δώσει τον θρόνο τού Δαβίδ τού πατέρα του».

Άρα, εδώ έχουμε τρία ονόματα: Ιησούς, Εμμανουήλ, Υιός του Υψίστου.

Η εκδοχή του Παύλου και Ιωάννη

Το πράγμα χαλά όμως με τη διδασκαλία του αποστόλου Παύλου.

Ενώ οι Ματθαίος και Λουκάς θέλουν την Μαρία να μένει έγκυος χωρίς την παρέμβαση ανθρώπου, ο Παύλος (Προς Ρωμαίους 1:3-4) λέει άλλα.

Μιλά για «τον Υιό του [Θεού], που γεννήθηκε από το σπέρμα τού Δαβίδ κατά τη σάρκα, και αποδείχθηκε Υιός τού Θεού».

Επομένως, για να υπάρχει σπέρμα Δαβίδ, πάει να πει ότι η Μαρία δεν έμεινε έγκυος από το Άγιο Πνεύμα αλλά με ανθρώπινη παρέμβαση.

Ας μη ξεχνούμε ότι η γενεαλογία του Ιησού που παραθέτουν ο Ματθαίος και ο Λουκάς καταλήγει στον Ιωσήφ (τον άντρα της Μαρίας, όπως αναφέρεται) ο οποίος είναι απόγονος του Δαβίδ!

Προς τι λοιπόν αυτή η διευκρίνιση από τον Παύλο η οποία διαψεύδει τους δύο προηγούμενους;

Ο Ιωάννης επίσης ανατρέπει τους δύο και φαίνεται να επιβεβαιώνει τον Παύλο.

Στο 6ο κεφάλαιο (εδ. 42) γίνεται αναφορά σε γονείς του Χριστού: «Κι έλεγαν (τα πλήθη): «Μα αυτός δεν είναι ο Ιησούς, ο γιός του Ιωσήφ, που τον πατέρα του και τη μητέρα του εμείς τους ξέρουμε καλά;»

Η προφητεία του Ματθαίου

Πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Ματθαίος είναι ο μόνος που επικαλείται συνέχεια τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης για να πιστοποιήσει (και να πείσει) ότι στο πρόσωπο του Ιησού εκπληρώθηκαν οι προφητείες.

Έτσι στην περίπτωση της γέννησης επικαλείται μια συγκεκριμένη προφητεία.

Ανατρέχοντας στην Παλαιά Διαθήκη βρίσκουμε ότι αναφέρεται στον Ησαΐα (7:10-17).

Στο κείμενο διαβάζουμε ότι ο Ησαΐας συμβουλεύει τον βασιλιά Άχαζ να μη φοβάται τους βασιλείς της Συρίας και του Σαμάριας οι οποίοι έκαμναν επιδρομές στην Ιουδαία, και ο προφήτης τον καθησύχασε πως σύντομα οι δυο επιδρομείς θα φύγουν:

«…Και ο Κύριος μίλησε ακόμα στον Άχαζ λέγοντας: Ζήτησε ένα σημάδι από τον Κύριο καί Θεό σου,» (…) «Και ο Ησαΐας είπε:(…) Γι’ αυτό ο ίδιος ο Κύριος θα σας δώσει σημάδι. Να η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει έναν γιο, και το όνομά του θα αποκληθεί Εμμανουήλ. Και θα φάει βούτυρο και μέλι, μέχρις ότου μάθει να απορρίπτει το κακό, και να διαλέγει το αγαθό, η γη, που αποστρέφεσαι, θα εγκαταληφθεί από τους βασιλιάδες της».

Λίγες γραμμές πιο κάτω (στο επόμενο κεφάλαιο) διαβάζουμε ότι η προφητεία εκπληρώνεται (8:3-4):

«Και ήρθα στην προφήτισσα, που συνέλαβε, και γέννησε ένα γιο.  Καί ο Κύριος μου είπε: Να αποκαλέσεις το όνομα του Μαχέρ – σαλαλ – χας – βαζ επειδή, πριν το παιδί μάθει να προφέρει: πατέρα μου καί μητέρα μου, τα πλούτη της Δαμασκού, και τα λάφειρα της Σαμάρειας θα διαρπαχθούν, μπροστά στο βασιλιά της Ασσυρίας». 

Κατά συνέπεια, η προφητεία που παραθέτει ο Ματθαίος είναι παραπλανητική αφού όχι μόνο δεν αποτελεί προφητεία αλλά κάτι το οποίο έχει ήδη εκπληρωθεί από την εποχή που περιγράφει ο Ησαΐας.

Η σφαγή των νηπίων. Ποιος ο ένοχος

Στο ευαγγέλιο του Ματθαίου γίνεται αναφορά στην εμφάνιση των μάγων και στη σφαγή των νηπίων.

Για το συμβάν αυτό ενοχοποιείται ο Ηρώδης ο οποίος παρουσιάζεται ως ο άσπλαχνος διοικητής ο οποίος φοβήθηκε από τη γέννηση του νέου βασιλιά και διέταξε τη θανάτωση των παιδιών από δύο χρονών και κάτω.

Με αυτό τον τρόπο, διασφάλιζε ο Ηρώδης ότι ο νέος βασιλιάς δεν θα ζούσε για να του πάρει την εξουσία.

Υπάρχει όμως και άλλη ανάγνωση των όσων περιγράφονται.

Ολόκληρο το 2^ο κεφάλαιο του Ματθαίου είναι αφιερωμένο σ’ αυτό το θέμα.

Ωστόσο πρέπει να σημειώσουμε κι εδώ κάποια πράγματα.

Σύμφωνα με την περιγραφή οι μάγοι έφτασαν στα Ιεροσόλυμα, ακολουθώντας ένα μεγάλο αστέρι.

Όμως ο Ιησούς, βρισκόταν στη Βηθλεέμ και όχι στα Ιεροσόλυμα.

Γιατί το αστέρι, που σύμφωνα με ό,τι πιστεύεται καθοδηγούνταν από τον ίδιο το Θεό, τους οδήγησε στα Ιεροσόλυμα που ήταν ή έδρα του Ηρώδη και όχι κατευθείαν στη Βηθλεέμ;

Σύμφωνα με την αφήγηση του ευαγγελιστή, οι μάγοι όταν έφτασαν στα «ανυποψίαστα» Ιεροσόλυμα άρχισαν να ρωτούν πού βρισκόταν ο νεογέννητος βασιλιάς.

Αυτό έφτασε στ’ αυτιά του Ηρώδη ο οποίος κάλεσε όλους τους αρχιερείς και τους γραμματείς και τους ρώτησε να μάθει πού γεννιέται ο Χριστός. Και εκείνοι τού είπαν: Στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας.

Τότε ο Ηρώδης κάλεσε τους Μάγους και τους είπε ότι όταν βρουν το βρέφος, να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ και να του το ανακοινώσουν για να πάει κι ο ίδιος να το προσκυνήσει.

Τι γίνεται αμέσως μετά;

«Και εκείνοι, αφού άκουσαν τον βασιλιά, αναχώρησαν, και ξάφνου, το αστέρι, που είχαν δει στην ανατολή, προπορευόταν απ' αυτούς, μέχρις ότου, φτάνοντας, στάθηκε επάνω εκεί όπου ήταν το παιδί. Και καθώς είδαν το αστέρι, χάρηκαν με χαρά υπερβολικά μεγάλη». (Μτθ. 2:9-10)

Δηλαδή εμφανίστηκε ξανά το αστέρι για να τους πάρει στην Βηθλεέμ όπου βρισκόταν το βρέφος.

Η συνέχεια είναι γνωστή, οι μάγοι δεν επέστρεψαν για να πουν στον Ηρώδη πού βρισκόταν το βρέφος, αυτός θύμωσε και διέταξε τη σφαγή των νηπίων.

Άρα, από τη στιγμή που είναι παραδεχτό ότι το αστέρι το καθοδηγούσε ο Θεός, δικαιούμαστε να υποθέσουμε ότι η ευθύνη για τη σφαγή των νηπίων βαραίνει πρώτα τον ίδιο τον Θεό και ύστερα τον Ηρώδη;

Γιατί το λέμε αυτό;

Διότι το καθοδηγούμενο αστέρι θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγούσε τους μάγους κατευθείαν στην Βηθλεέμ για να συναντήσουν το βρέφος.

Αντί τούτου τους οδήγησε πρώτα στην Ιερουσαλήμ. Αυτό είχε σαν συνέπεια να μάθει ο Ηρώδης τα καθέκαστα.

Και αφού οι μάγοι βγήκαν από το παλάτι, ξαναεμφανίστηκε το αστέρι για να τους πάρει στην Βηθλεέμ.

Επομένως θα μπορούσε να αποφευχθεί η σφαγή των νηπίων αν ο Θεός οδηγούσε κατευθείαν τους ξένους στον τόπο γέννησης. Ο Ηρώδης δεν θα μάθαινε τίποτε και δεν θα την πλήρωναν τα αθώα μωρά.

Σημειώνω ακόμα ότι καμία πηγή, σύγχρονη του Ηρώδη, δεν αναφέρει το γεγονός. Δεν υπάρχει καταγραφή, ούτε καν απ’ τους υπόλοιπους τρεις Ευαγγελιστές, πέρα απ’ τον Ματθαίο.

Αυτά τα σημεία (από τα πολλά που υπάρχουν) θέλησα να καταγράψω σε αυτή την ανάρτηση χωρίς φόβο και πάθος.

Ο καθένας δικαιούται να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει μαζί μου.

Καλές γιορτές…

Ο Γλαύκος Καριόλου βάζει στη θέση του το λεγόμενο Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης

Αποστομωτική απάντηση στους ψευδοπατριώτες του λεγόμενου Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης έδωσε ο Δήμαρχος Κερύνειας Γλαύκος Καριόλου.

Απάντησε με άρθρο του στην επίθεση που δέχθηκε από τον πρόεδρο του «Κ.Ε.Α» Κρίνο Μακρίδη, επειδή είχε δηλώσει ότι οι Κερυνειώτες θα πρέπει να δεχθούν επιστροφή στην πόλη τους έστω και υπό τη σημερινή κατάσταση, δηλαδή της τουρκικής κατοχής.

Ο «υπέρ πατριώτης»  Κρ. Μακρίδης κατηγόρησε τον δήμαρχο Κερύνειας ότι «με τις τελευταίες δηλώσεις του, περί εγκατάστασης αριθμού Κερυνειωτών υπό τουρκική κατοχή, ξεπουλά την κατεχόμενη πόλη του και τους αγώνες των Κερυνειωτών για απελευθέρωση και επιστροφή. Ομολογεί δημόσια ότι ξεγέλασε τους δημότες της Κερύνειας όταν ήταν υποψήφιος για τη δημαρχία και, το χειρότερο, ενισχύει τις θέσεις αυτών, όπως του βουλευτή του ΔΗΣΥ, Νίκου Τορναρίτη, ότι οι Κερυνειώτες δεν θα επιστρέψουν ποτέ υπό συνθήκες ελευθερίας στην πόλη του Πράξανδρου».

Η απάντηση του κ. Καριόλου ήταν καταπέλτης.

Έκανε λόγο σε πομπώδη «πατριωτική» ορολογία από το Κ.Ε.Α., και πρόσθεσε:

-          «Εξίσου προσβλητικό κρίνω το γεγονός της χρήσης-κατάχρησης των λέξεων «Ελληνικής», «Ελληνικής Αντίστασης» κλπ, κλπ. Θα ήταν ευχής έργο εάν στο άρθρο καθοριζόταν με ακρίβεια αυτή η δήθεν «Αντίσταση», ποια αντίσταση; Με ποιαν αποτελεσματική «αντίσταση» του ΚΕΑ έχει αποτραπεί έστω και μία πώληση πατρίδας στην Τουρκία;

-          Ποιες άραγε θυσίες του ΚΕΑ οδηγούν προς την απελευθέρωση της σκλαβωμένης πατρίδας μας;

Η θέση του κ. Καριόλου είναι ξεκάθαρη και θαρραλέα:

«Τονίζω για μιαν ακόμη φορά ότι όσοι εννοούμε αυτά που λέμε περί επιστροφής, έχουμε προβληματισθεί με πολλούς τρόπους επιστροφής τα περασμένα 39 χρόνια, με σχεδόν μηδενική επιτυχία.

Ούτε δέκα, ούτε είκοσι, αλλά είναι πολλές χιλιάδες Κερυνειώτες που είμεθα έτοιμοι να θυσιάσουμε πολλά, ώστε να κρατήσουμε κάθε σπιθαμή γης που μας ανήκει και θα μας ανήκει για πάντα, εφόσον ελπίζουμε και δεν ξεπουλάμε.

Οι «σαπουνόφουσκες» και η απίστευτη και προσβλητική χρήση του κάθετι ελληνικού, της ελληνικής σημαίας, της ελληνικής αντίστασης, του ελληνικότατού μας DNA, χωρίς όμως καμιά ουσιαστική αντίσταση, με λόγια και αγώνες της πολυθρόνας για το θεαθήναι, και με την εκ του ασφαλούς συγγραφή «απελευθερωτικών» άρθρων, εκπομπή «απελευθερωτικών» κορώνων, όλα αυτά προκαλούν ζημιά».

Οφείλω να συγχαρώ τον κ. Καριόλου για το θάρρος και την σοβαρότητα του λόγου του, παρόλο που μπορεί να διαφώνησα με διάφορες δηλώσεις του.

Εύχομαι και ελπίζω ότι όλοι εμείς, ιδιαίτερα οι πρόσφυγες θα αρχίσουμε πλέον να προβληματιζόμαστε σοβαρά για το μέλλον των κατεχομένων και γενικότερα της πατρίδας μας.

Και θα σταματήσουμε την ανέξοδη συνθηματολογία και τον διαγωνισμό του ποιος είναι ο περισσότερο πατριώτης.

Δεν έχουμε χρόνο.

Ας σκεφτούμε σοβαρά τι θα κάνουμε με το μέλλον μας.

Στο στόχαστρο των μυστικών υπηρεσιών το ΑΚΕΛ μετά την Ανεξαρτησία

Οι βρετανοί προσέγγισαν Μακάριο και Κιουτσούκ

Άλλο ένα καρφί στην μαύρη προπαγάνδα που θέλει το ΑΚΕΛ όργανο των Βρετανών βάζουν τα νέα αποδεσμευμένα έγγραφα του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών.

Αρκετοί δήθεν πατριώτες του εθνικιστικού χώρου επαναλαμβάνουν συνεχώς το ψέμα ότι το ΑΚΕΛ ιδρύθηκε από τους Βρετανούς για να εξυπηρετήσει τα σχέδια τους. Μάλιστα οι Κύπριοι εθνικιστές όταν γράφουν για το κόμμα της Αριστεράς, το γράφουν με αγγλικούς χαρακτήρες (AKEL) για να τονίσουν (οι καημένοι) το ψέμα που σερβίρουν.

Βεβαίως δεν χρειάζεται κάποιος να επιχειρηματολογήσει και πολύ για να αποδείξει του λόγους τους το αναληθές.

Μόνο και μόνο οι διώξεις που υπέστη από τους Βρετανούς το Κ.Κ.Κ. και στη συνέχεια το ΑΚΕΛ, καταρρίπτουν τους ψευδείς ισχυρισμούς.

Να όμως που τους διαψεύδουν για άλλη μια φορά οι ίδιοι οι βρετανοί με τα έγγραφα που αποδέσμευσαν τελευταία.

Σύμφωνα με τα αποδεσμευμένα έγγραφα, αμέσως μετά την Ανεξαρτησία οι Βρετανοί επισκέφθηκαν τον πρόεδρο Μακάριο και τον αντιπρόεδρο Φαζίλ Κιουτσούκ για τη δημιουργία κυπριακής υπηρεσίας μυστικών υπηρεσιών

Απομάκρυνση των μη κομμουνιστών από το ΑΚΕΛ

Βρετανός αξιωματούχος επισκέφθηκε τους δύο ηγέτες και κατά τη διάρκεια της συνάντησης, «ο Αρχιεπίσκοπος είπε ότι το ΑΚΕΛ δεν ήταν εξ ολοκλήρου κομμουνιστικό και ότι στόχευε (ο Μακάριος) να καλυτερεύσει τις κοινωνικές συνθήκες και με αυτόν τον τρόπο να απομακρύνει τους μη κομμουνιστές από το ΑΚΕΛ. Ο Αρχιεπίσκοπος είχε, επίσης, πει ότι και μέχρι να δημιουργηθεί μια οργάνωση ασφάλειας, ο ειδικός συντονιστής θα έπρεπε να είχε απευθείας επαφή μαζί του και με τον Υπ. Εσωτερικών, στον οποίο η οργάνωση ασφάλειας θα λογοδοτούσε».

Από την άλλη ο Φ. Κιουτσούκ είπε ότι «η οργάνωση ασφάλειας θα έπρεπε να λογοδοτούσε μόνο στον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο. Ο Βρετανός αξιωματούχος Κέλαρ (που συζήτησε μαζί τους το θέμα) ήταν της γνώμης ότι η άποψη που θα επικρατούσε ήταν η τουρκική, εφόσον έτσι θα αποφεύγονταν και οι διαφωνίες μεταξύ της Αστυνομικής Δύναμης που ήταν υπεύθυνη για τις πόλεις, και της Χωροφυλακής που ήταν υπεύθυνη για τις αγροτικές περιοχές», γράφει σε έκθεσή/αναφορά του προς τους ανωτέρους του στο Λονδίνο, ο αξιωματούχος Κέλαρ.

Σύμφωνα και πάλι με τα αποδεσμευμένα έγγραφα, η Κυπριακή κυβέρνηση ζήτησε τη βοήθεια των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών και μάλιστα «συμφωνήθηκε όπως ένας μικρός αριθμός Κυπρίων γίνει δεκτός από τις Βρετανικές Υπηρεσίες για εκπαίδευση στο Ηνωμένο Βασίλειο».

Έκτοτε, στο νησί είχαν εγκατασταθεί στις περιοχές των Βρετανικών Βάσεων τμήματα της Ιντέλιτζενς Σέρβις (Μυστικές Υπηρεσίες Μ. Βρετανίας) αναλαμβάνοντας τον τομέα της αντικατασκοπείας.

Στο στόχαστρο το ΑΚΕΛ

Για όσους ασχολούνται με την πραγματική Κυπριακή Ιστορία, γνωρίζουν ότι την περίοδο αμέσως μετά την Ανεξαρτησία αναπτύχθηκε στην Κύπρο μεγάλο αντικομουνιστικό δίκτυο τόσο των αμερικανών όσο και των βρετανών με κύριο στόχο την παρακολούθηση του ΑΚΕΛ, της σοβιετικής πρεσβείας και των πρεσβειών των άλλων (τότε) σοσιαλιστικών χωρών.

Ο Μακάριος παραχώρησε με προθυμία χώρους για να εγκατασταθούν αμερικανικά  συστήματα παρακολούθησης στον Γερόλακκο, στη Μια Μηλιά και σε άλλες περιοχές, πέρα από τις δραστηριότητες των βρετανών.

Είναι επίσης γνωστό ότι ρίχθηκε και άφθονο χρήμα για τον σκοπό αυτό το οποίο διατέθηκε σε Κύπριους (Έλληνες και Τούρκους).

Πολλές φορές έχουν δημοσιευθεί στοιχεία ότι επικεφαλής της διαχείρισης τέτοιων κονδυλίων ήταν ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης.

Στο πλαίσιο αυτό είχαν ιδρυθεί και οργανώσεις που είχαν ξεκάθαρο αντικομουνιστικό χαρακτήρα, όπως ο ΑΣΕΝ («Αντικομουνιστικός Σύνδεσμος Εθνικής Νεολαίας») που στόχευαν στην προπαγάνδα ανάμεσα στους νέους για να μην… παρασυρθούν από την Αριστερά.

Άλλες οργανώσεις που κινούνταν προς την ίδια κατεύθυνση είχαν ως επικάλυμμα τον πατριωτισμό και τον εθνικό προσανατολισμό.

Όλοι αυτοί βρίσκονταν κάτω από την αμερικάνικη και βρετανική επιρροή και δρούσαν με την οικονομική βοήθεια που διοχετευόταν προς αυτούς μέσω των ιστών που έστησε ο Γιωρκάτζης.

Από της ίδρυσης του το Κυπριακό κράτος είχε αντικομουνιστικό προσανατολισμό.

Δεκάδες χιλιάδες δολάρια δαπανήθηκαν για να αντιμετωπίσουν τον «κομουνιστικό κίνδυνο» στην Κύπρο, οι αριστεροί  αποκλείστηκαν από τη δημόσια υπηρεσία και θεωρούνταν δεύτερης κατηγορίας πολίτες.

Είναι γνωστή η περίπτωση ενός αστυνομικού που πρόσκειτο στην αριστερά και δεν έπαιρνε καμία προαγωγή ενώ δικαιωματικά θα έπρεπε να προαχθεί.

Όταν  ο τότε Γ.Γ. της ΠΕΟ Ανδρέας Ζιαρτίδης έθιξε το θέμα στον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη, εκείνος του απάντησε: «είναι αριστερός; Και πώς μας εγέλασε και μπήκε στην αστυνομία;»

Αυτό το περιστατικό δείχνει την πραγματική κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Κύπρο.

Και δεν υπήρχε βεβαίως περίπτωση να υπάρξουν άλλα δεδομένα, αφού τα ηνία του κράτους ανέλαβαν άνθρωποι της ΕΟΚΑ.

Επίσης, είναι γνωστό ότι δύο φορές σε συνέδρια του ΑΚΕΛ ανακαλύφθηκαν μικρόφωνα που κατέγραφαν τις εργασίες των συνεδρίων. Έρευνες που διεξήχθηκαν τότε, κατέδειξαν ότι πίσω από τις παρακολουθήσει βρίσκονταν κλιμάκια της ΚΥΠ υπό την καθοδήγηση του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη.

Παρόλα αυτά, το ΑΚΕΛ συμπεριφερόμενο υπεύθυνα και πατριωτικά, στάθηκε δίπλα στο Μακάριο. Τον στήριξε και τον υποστήριξε στις δύσκολες στιγμές, παρόλο που ο ίδιος ο Μακάριος το κρατούσε σε απόσταση όσον αφορά τα δρώμενα στο εσωτερικό.

Κλασική είναι η περίπτωση που ο ίδιος ο Μακάριος δεν δέχθηκε να δώσει όπλα στο ΑΚΕΛ όταν το κόμμα του έδωσε κατάλογο χίλιων και πλέον μελών του για να εξοπλιστούν και να προασπίσουν τη Δημοκρατία σε περίπτωση πραξικοπήματος, αλλά και για αντιμετώπιση της ΕΟΚΑ Β’.

Το ΑΚΕΛ πέρασε δύσκολες στιγμές στη μακρόχρονη ιστορία του.

Σήμερα περνά επίσης δύσκολες στιγμές, όχι όμως δυσκολότερες από αυτές του παρελθόντος.

Με σωστές αποφάσεις, σωστές κινήσεις και αξιοποίηση των σωστών στελεχών, μπορεί να βγει από τη δύσκολη θέση που βρίσκεται σήμερα.

Η ιστορία του κόμματος αυτό διδάσκει.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΤΣΗΣ: «Να γιατί δεν νοιάζομαι αν τη γη αυτή τη ζουν Τούρκοι, Έλληνες, Εβραίοι…»

Η Ελλάδα και η Κύπρος ίσως να είναι από τις ελάχιστες χώρες στον κόσμο που διαθέτουν πληθώρα

ηρώων. Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα ή τουλάχιστον μέχρι πριν μερικά χρόνια.

Ίσως εμφορούμενοι από την επική ιστορία που καταγράφηκε ήδη από την αρχαιότητα, οι ήρωες (παντός είδους) ήταν τα πρότυπα του ελληνισμού.

Στην Κύπρο συνήθως γίνεται μνεία σε ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους ιδιαίτερα την περίοδο της δράσης της ΕΟΚΑ. Δικαίως θα λέγαμε, μέγιστος των ηρώων θεωρείται ο Γρηγόρης Αυξεντίου και ακολουθεί ο Κυριάκος Μάτσης.

Ήταν φίλοι, γνωρίστηκαν στη Θεσσαλονίκη την περίοδο των σπουδών τους (ο καθένας στον κλάδο του) την περίοδο του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα. Αργότερα ο Αυξεντίου θα μυούσε στην ΕΟΚΑ τον Μάτση.

Ο Κυριάκος Μάτσης σκοτώθηκε από τους Άγγλους στις 19 Νοεμβρίου 1958.

Αυξεντίου και Μάτσης είχαν αρκετά κοινά.

Ήταν και οι δύο ιδεολόγοι, δεν ήταν φανατικοί, ήταν άνθρωποι μετρημένοι, άνθρωποι της λογικής και του διαλόγου.

Θυσιάστηκαν και οι δύο με σχεδόν παρόμοιο τρόπο. Και οι δύο στα κρησφύγετα τους φωνάζοντας το «Μολών Λαβέ».

Προδόθηκαν και οι δύο κάτω από περίεργες συνθήκες, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει γίνει γνωστό ποιοι ήταν οι προδότες τους.

Στην περίπτωση του Αυξεντίου τα έριξαν όλα στον βοσκό ή στον αγωγιάτη.

Στην περίπτωση του Μάτση ακόμα και ο ζώντας αδελφός του δηλώνει ότι γνωρίζει τον προδότη αλλά αρνείται πεισματικά να τον κατονομάσει.

Είναι φανερό ότι «κάποιο λάκκο έχει η φάβα» και στις δύο περιπτώσεις.

Κάτι θέλουν να κρύψουν και στις δύο περιπτώσεις.

Το φαινόμενο Μάτσης

Ο Κυριάκος Μάτσης ίσως να είναι μία από τις περιπτώσεις που χρειάζεται να εξεταστεί βαθύτερα.

Άνθρωπος εθνικόφρονας, πιστός στην Ελλάδα και στην Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Πατρίδα, όπως έλεγαν τότε, δεν συμπεριφερόταν με τον ίδιο τρόπο όπως άλλοι.

Από το βιογραφικό του διαβάζουμε ότι όταν πήγε για σπουδές, και το τονίζουμε ξανά ότι ήταν την περίοδο του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, εντάχθηκε στο στρατόπεδο της Δεξιάς και ενεργοποιήθηκε άμεσα επί των εθνικών θεμάτων και διακρίθηκε για τις ομιλίες που έκανε και την αρθρογραφία του.

Ο Μάτσης, λοιπόν, ήταν ιδεολόγος ελληνοκεντρικός εθνικόφρονας και πολέμιος του κομμουνισμού.

Όμως, αυτός ο ιδεολογικό προσανατολισμός του δεν τον παρέσυρε στη μισανθρωπία, δεν τον έσπρωξε στο μίσος και τη μισαλλοδοξία.

Η ιδεολογική του τοποθέτηση δεν του απαγόρευσε να έρθει σε επαφή και να συζητήσει με κύκλους του ΕΑΜ στη Θεσσαλονίκη.

Ούτε να παρουσιαστεί στη δίκη του Κύπριου κομμμουνιστή Γιάννη Δρουσιώτη και να τον υπερασπιστεί. Και αυτά μέσα στη δύνη του εμφυλίου πολέμου (1948) και ενώ ο ίδιος είχε καταδικάσει την Αριστερά για τα γεγονότα.

Το 1952 επέστρεψε στην Κύπρο και εργάστηκε ως διευθυντής στο αγρόκτημα της Κυπριακής Αγροτικής Εταιρείας στα Κούκλια Αμμοχώστου.

Με την έναρξη της δράσης της ΕΟΚΑ μυήθηκε στην οργάνωση από τον Γρηγόρη Αυξεντίου, σημείωσε αξιόλογη δράση και συνελήφθη από τους βρετανούς.

ΑΚΕΛικός ο Μάτσης!

Θυμούμαι ότι το 2003 έγινε ολόκληρη συζήτηση στην Κύπρο, όταν από τις συχνότητες του ΑΣΤΡΑ ο Μίμης Αντρουλάκης είχε πει ότι ο Μάτσης ήταν αριστερός και είχε σχέση με το ΑΚΕΛ. Αν θυμούμαι καλά τον είχε φέρει ως παράδειγμα ΑΚΕΛικού που μετείχε στην ΕΟΚΑ.

Σημειώστε ότι η εκπομπή γινόταν στην Ελλάδα και αναμεταδιδόταν από τον ΑΣΤΡΑ στο πλαίσιο συνεργασίας τους.

Τότε είχαν πέσει πάνω του όλοι να τον φάνε.

Δημοσιογράφοι, σχολιογράφοι, αρθρογράφοι εξεστράτευσαν εναντίον του Ανδρουλάκη κατηγορώντας τον ότι διαστρεβλώνει την ιστορία και ότι αμαυρώνει τη μνήμη του ήρωα!

Και ασφαλώς έφταιξε και ο ΑΣΤΡΑ και το ΑΚΕΛ γι’ αυτή την αναφορά.

Η αλήθεια όμως ήταν ότι ο Ανδρουλάκης μετέφερε στον αέρα ένα απόσπασμα από άρθρο του καθηγητή του Πάντειου Πανεπιστημίου ΚωνσταντίνουΓιαλλουρίδη. Είχε δημοσιευθεί στο «Βήμα» στις 2 Ιουνίου 2002.

Ιδού τι είχε γράψει ο Γιαλλουρίδης:

«Ο αγώνας δεν ήταν αντικομμουνιστικός αλλά απελευθερωτικός και αντιαποικιακός-ενωτικός. Ολοι οι Ελληνες που εκτελέστηκαν από την ΕΟΚΑ ήταν διασταυρωμένα συνεργάτες των Αγγλων, κουκουλοφόροι και καταδότες. Όσα μέλη και στελέχη ή οπαδοί του ΑΚΕΛ θέλησαν να γίνουν μέλη του αγώνα εντάχθηκαν και λάμπρυναν με τη συμμετοχή τους ένα κίνημα ελευθερίας και δικαιοσύνης. Τέτοια ήταν και η περίπτωση του ήρωα τομεάρχη της ΕΟΚΑ Κυριάκου Μάτση αλλά φυσικά και του Βάσου Λυσσαρίδη».

Έγραψε αυτό το άρθρο ως συμβολή στη συζήτηση που γινόταν τότε για το ρόλο της Αριστεράς στον αγώνα της ΕΟΚΑ και τις εκτελέσεις των Αριστερών.

Και ασφαλώς ο κ. Γιαλλουρίδης έγραψε τη μεγαλύτερη ιστορική ανακρίβεια του αιώνα.

(Είναι γι’ αυτό που υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να θεωρείται θέσφατο κάτι που λέει ο όποιος ακαδημαϊκός, αλλά να τίθεται κι αυτό υπό κρίση).

Και βεβαίως κανένας δεν είχε μπει στον κόπο (πλην εμού του φανατικού και δογματικού) να το επισημάνει ότι ήταν αναφορά του Κ. Γιαλλουρίδη.

Η συνάντηση με τον Τζον Χάρντινγκ

Είναι γνωστό ότι ο κυβερνήτης Χάρντινγκ ζήτησε και συναντήθηκε μαζί του.

Υπάρχει μια μαρτυρία για το συμβάν από τους Δώρο Άλαστο, Ανδρέα Καραγιώργη και Δρ Όμηρο Χαπίπη που συνάντησαν τον Χάρντινγκ στην Αγγλία το 1970 και την έχει καταγράψει ο Κλείτος Ιωάννίδης στο δίτομο βιβλίο του για τον Μάτση.

Σύμφωνα με τον Α. Καραγιώργη, ο Χάρντινγκ θυμόταν την συνάντηση και του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο Μάτσης.

Μεταφέρουμε αποσπάσματα από την αφήγηση του πρώην κυβερνήτη:

«Του είπα ότι η Κύπρος άξιζε καλύτερη τύχη, ότι πρέπει να βρεθούν άνθρωποι που σκέπτονται και την αγαπούν για να δώσουν μια λύση. Του είπα ότι πρέπει να συνεργαστεί μαζί μας για το καλό της Κύπρου κλπ, και με τρόπο τον άφησα να καταλάβει ότι ο κακός δαίμονας της Κύπρου ήταν για μένα ο Διγενής και μερικοί γύρω από αυτόν που δημιούργησαν όλην αυτήν την κατάσταση.

Και στη συνέχεια τού ζήτησα συνεργασία. Του υποσχέθηκα, μάλιστα, ότι αν ήταν διατεθειμένος να μας βοηθήσει να εντοπίσουμε αυτούς τους ανθρώπους, δεν θα τους σκοτώναμε, αλλά θα τους αναγκάζαμε να παραδοθούν και να εκδιωχθούν από την Κύπρο. Και τέλος ότι αυτός δεν θα έμενε χωρίς την ανάλογη αμοιβή. Εκεί στο τραπέζι όπου βρισκόμασταν, ο ένας από τη μια πλευρά κι άλλος από την άλλη, δίπλα βρισκόταν ένα μικρότερο τραπεζάκι, στο οποίο είχαν βάλει έναν καφέ. Είχαμε κι ένα βαλιτσάκι, στο οποίο είχαμε ένα σεβαστό ποσό χρημάτων.

»Ο Μάτσης σηκώθηκε απότομα σαν να ήταν ελατήριο, στάθηκε και μου είπε κάτι στα ελληνικά, που δεν κατάλαβα». Ο Δώρος Άλαστος τον ρώτησε: "Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής;". Ο Χάρτινγκ λέει: «Μπορεί, αλλά στη συνέχεια μου είπε στα Αγγλικά ότι δεν πολεμούμε για χρήματα, για δόξα ή για θέσεις, αλλά για την αρετή. Στη συνέχεια θόλωσε το μάτι του Κυριάκου, θύμωσε, με βήμα σταθερό "firm and steady" προχώρησε προς τα κρατητήρια ακολουθούμενος από δύο αξιωματικούς. Ο ένας μάλιστα πήγε μέχρι την πόρτα και γύρισε ρωτώντας με τι θα γίνει και το μόνο που τους είπα ήταν να μην τον ενοχλήσετε πλέον. Διέκοψε τον διάλογο, γύρισε την πλάτη του προς εμένα και, χωρίς να χαιρετήσει, έφυγε…»".

Το όραμα του για την Κύπρο

Το μεγαλείο της ψυχής και του πατριωτισμού του Κ. Μάτση δεν σταματά εδώ.

Ενώ ήταν δοσμένος ψυχή τε και σώματι στην υπόθεση της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, ενώ αγωνιζόταν και ένοπλα για την εκπλήρωση αυτού του πόθου.

Κι όμως πάνω απ’ όλα ο Μάτσης έθετε το καλό της χώρας του. Δεν τον απασχολούσε ποιοι θα διαφέντευαν το νησί του.

Γι’ αυτό και έγραφε:

«Να γιατί δεν νοιάζομαι αν τη γη αυτή τη ζουν Τούρκοι, Έλληνες, Εβραίοι… Εκείνο που έχει αξία είναι να τη ζουν αυτοί που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και να περπατούν πάνω της ελεύθεροι, διαφεντευτώ της, κυρίαρχοί της».

Αυτό ας το έχουν υπόψη τους όσοι τον επικαλούνται για να προβάλουν τις δικές τους απόψεις στο Κυπριακό.

Αυτό να το έχουν υπόψη τους όσοι θέλουν να παρουσιάζονται ως πιο πατριώτες από τους άλλους, επικαλούμενοι μεταξύ άλλων και τον Κυριάκο Μάτση.

Και αυτό να το έχουν υπόψη τους όσοι θεωρούν ότι εκείνοι που έλαβαν μέρος στην ΕΟΚΑ ήταν όλοι τους ίδιοι.

Δύο λαμπρά παραδείγματα που αποδεικνύουν το αντίθετο είναι ο Γρηγόρης Αυξεντίου και ο Κυριάκος Μάτσης.

Και το κυριότερο, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος έβαψαν τα χέρια τους με αδελφικό αίμα…