50 ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 

Φέτος γιορτάζουμε τα 50 χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι γιορτασμοί λαμβάνουν χώρα μέσα σε ένα ιδιάζον περιβάλλον με το κυπριακό να βρίσκεται στην πιο κρίσιμη φάση του μετά το 2004 και με ένα κατασμπαραλιασμένο εσωτερικό μέτωπο.

Όλοι αναγνωρίζουν ότι η ασπίδα της Κύπρου, που την κράτησε μέχρι τώρα ως κράτος, δεν ήταν τίποτε άλλο από την ανεξαρτησία της.

Το παράδοξο βέβαια είναι το γεγονός ότι άνθρωποι που πολέμησαν την Κυπριακή Δημοκρατία (στο εξής Κ.Δ.) και επιδίωκαν την διάλυση της, οι ίδιοι άνθρωποι που ξέσχιζαν και χλεύαζαν τις σημαίες και τα σύμβολα της Κ.Δ. παρουσιάζονται σήμερα ως οι υπερ-προστάτες της. Και κατηγορούν μάλιστα όσους διαφωνούν μαζί τους στη λύση του κυπριακού ότι επιδιώκουν την… κατάργηση της Κ.Δ.!!!

Πιστεύουν αυτοί στην Κ.Δ. ως τέτοια; Και ποια ερμηνεία δίνουν στον όρο; Είναι γνωστό ότι θεωρούν αυτό το κράτος ως δεύτερο ελληνικό. Κάποιοι άλλοι προχωρούν και πιο πέρα λέγοντας ότι αποτελεί ακόμα και νομό της Ελλάδας.

Αντιφάσεις θα μου πείτε; Και όμως είναι υπαρκτές αυτές οι απόψεις.

Η ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι ίδιοι που υποστηρίζουν με φανατισμό τόσο τη χρήση του Ελληνικού Εθνικού Ύμνου όσο και της Ελληνικής σημαίας.

Η χρήση τόσο της Κυπριακής όσο και της Ελληνικής αλλά και της Τουρκικής σημαίας καθορίζονται επακριβώς από το Σύνταγμα της Κ.Δ. Και σε αυτό δεν αφήνεται κανένα περιθώριο παρερμηνείας.

Η Ελληνική σημαία χρησιμοποιείται σε εθνικές και θρησκευτικές γιορτές των Ε/κυπρίων μαζί με την Κυπριακή. Η χρήση της επιτρέπεται και σε δημόσια κτίρια που αφορούν την Ε/κυπριακή κοινότητα.

Το αντιστοίχως ανάλογο βέβαια, ισχύει και για την Τούρκικη σημαία.

Για να προλάβω κάποιους καλοθελητές, ξεκαθαρίζω ότι κανένας δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι η καταπληκτική πλειοψηφία του Κυπριακού Λαού είναι Ελληνικής καταγωγής και ότι ανήκει (εθνικά) στο Ελληνικό Έθνος.

Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας ή αποτελεί εμπόδιο στην κατανόηση των συνθηκών που δημιουργήθηκαν στην Κύπρο από τη δεκαετία του 50 και εντεύθεν και ιδιαίτερα τις συνθήκες που δημιούργησε η Τουρκική εισβολή και κατοχή.

ΣΗΜΑΙΕΣ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΑΣΜΟΙ

Με βάση τα όσα προανάφερα, πιστεύω ότι δικαιολογείται πλήρως η αντίθεση μου στη χρήση της Ελληνικής σημαίας (και μάλιστα της υπερβολικής χρήσης της) στους γιορτασμούς για τα 50χρονα της Κ.Δ.

Θεωρώ ότι η ύπαρξη των Ελληνικών σημαιών στέλλει λανθασμένα μηνύματα προς τα έξω.

Μπορεί κάποιοι να θεωρούν ότι τονίζουν τον πατριωτισμό τους αλλά το αποτέλεσμα είναι ότι οι ξένοι εκλαμβάνουν διαφορετικά αυτούς τους συμβολισμούς.

-      Με αυτές τις ενέργειες πώς πείθουμε ότι η Κ.Δ. είναι πράγματι ανεξάρτητο κράτος;

-      Πώς πείθουμε ότι δεν θέλουμε να την μετατρέψουμε σε ένα ελληνικό προτεκτοράτο;

-      Πώς διασκεδάζουμε τις εντυπώσεις που δημιουργούνται και την ταύτιση της Κ.Δ. μόνο με τους Ε/κύπριους;

-      Πώς πείθουμε ότι πραγματικά επιδιώκουμε μια λύση που να είναι μετεξέλιξη της Κ.Δ. και ότι σε αυτό το κράτος θα συνυπάρχουν και θα συνδιοικούν οι δύο κοινότητες;

Θεωρώ λοιπόν ότι τέτοιες ενέργειες μόνο ζημιά προκαλούν.

Και κυρίως όταν κάτω από αυτά τα σύμβολα ίσταται ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο άνθρωπος που εκπροσωπεί την ανεξάρτητη Κ.Δ.

Άποψη μου, λοιπόν είναι ότι οι ελληνικές σημαίες δεν έχουν θέση στους συγκεκριμένους γιορτασμούς.

ΣΠ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

Λέχθηκε πολλές φορές ότι ο τόσον ο Μακάριος όσο και ο Σπ. Κυπριανού δεν δέχθηκαν λύση ομοσπονδία, πόσο δε μάλλον Δ.Δ.Ο.

Κάποιοι μάλιστα επικαλούνται και τα βρετανικά Αρχεία για να αποδείξουν τον σχετικό ισχυρισμό.

Είναι όμως ιστορικά αποδεδειγμένο μέσα από τα πρακτικά (και όχι εκτιμήσεις) ότι ο Μακάριος δέχθηκε την Ομοσπονδία τον Νοέμβριο του 1974 και ο Σπ. Κυπριανού αποδέχθηκε αυτή τη μορφή λύσης με τη συμφωνία του με τον Ντενκτάς το 1979.

Όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο υποπίπτουν σε μεγάλο λάθος.

Και απόδειξη αυτού είναι οι δηλώσεις του ίδιου του Σπ. Κυπριανού.

Παραθέτω ένα σύντομο βίντεο με την τελευταία (αν δεν κάνω λάθος) συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης του Σπ. Κυπριανού που έγινε στην εκπομπή «Διάλογοι» του ΡΙΚ το 2001.

Οι δηλώσεις του Σπ. Κυπριανού δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το τι αποδέχθηκε και τι όχι.

Τονίζει μάλιστα ότι δεν υπάρχει άλλη οδός θέτοντας το δίλημμα «Ομοσπονδία ή Διχοτόμηση».

Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η άποψη του ότι η Ομοσπονδία δεν διαιρεί αλλά ενώνει το κράτος.

Πέραν τούτου σημειώνω ότι η συνέντευξη αυτή αποδεικνύει ότι τα όσα περιέχονται σε βρετανικά έγγραφα δεν είναι τεκμήρια αλλά απόψεις και εκτιμήσεις των συγγραφέων τους που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να παίρνονται ως δεδομένα.

ΓΙΑΤΙ ΠΑΣΧΕΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΟΜΗΡΟΥ

Η κατάθεση προτάσεων για το περιουσιακό προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις.

Είναι κοινή διαπίστωση ότι οι τουρκικές θέσεις δεν οδηγούν πουθενά αλλού από την εδραίωση της δημιουργίας μιας καθαρά τ/κυπριακής περιοχής στα κατεχόμενα και στο θέμα της πληθυσμιακής αναλογίας.

Θέση που παραπέμπει σαφέστατα στην τουρκική ερμηνεία των όρων Δ.Δ.Ο. που δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την ύπαρξη δύο κρατών που θα συστεγάζονται κάτω από μια χαλαρή ομοσπονδία που στην ουσία θα αποτελεί συνομοσπονδία. Εξ’ ου και η θέση ότι το νέο κράτος θα συναποτελούν δύο ιδρυτικά κράτη!

Και θεωρώ περιττό να αναφέρω ότι αυτή η θέση δεν έγινε αποδεκτή από κανένα ε/κύπριο διαπραγματευτή από το 1974 μέχρι σήμερα.

Η συζήτηση, λοιπόν του περιουσιακού έφερε στην επιφάνεια μια νεοφανή και πρωτοφανή – για μένα θέση – η οποία εκφράστηκε από τον πρόεδρο της ΕΔΕΚ.

Ο Γ. Ομήρου είπε μεταξύ άλλων ότι:

1.  Το δικαίωμα της ακίνητης ιδιοκτησίας είναι ατομικό δικαίωμα με βάση το σύνταγμα αλλά και τις διεθνείς συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

2. Η συζήτηση του περιουσιακού δεν μπορεί να γίνεται ερήμην των ιδιοκτητών των περιουσιών.

3. Γι’ αυτό, στη συζήτηση για το περιουσιακό θα πρέπει να λάβουν μέρος τα προσφυγικά σωματεία, η ΠΕΠ και διάφοροι σύνδεσμοι ιδιοκτητών ακίνητης περιουσίας στια κατεχόμενα.

Αυτοί, είπε ο κ. Ομήρου πρέπει να έχουν λόγο και άποψη που να μετρά στη διαχείριση και διαπραγμάτευση του περιουσιακού.

Παρά την ορθότητα της διαπίστωση ότι η ιδιοκτησία αποτελεί ατομικό δικαίωμα, φρονώ ότι από εκεί και πέρα η άποψη Ομήρου (ΕΔΕΚ) πάσχει και ορθολογιστικά αλλά και διαδικαστικά.

Πρώτα και κύρια, εφόσον η ιδιοκτησία αποτελεί ατομικό δικαίωμα, δεν νομιμοποείται (με βάση το σκεπτικό Ομήρου) καμία οργάνωση να διαπραγματευτεί τη δική μου περιουσία ή την περιουσία κάποιου άλλου, για τον απλούστατο λόγο ότι ο κάθε ιδιοκτήτης έχει το δικαίωμα να αποφασίσει μόνος του τι θα κάνει την περιουσία του.

Αν δεχθούμε ότι οι προαναφερόμενες οργανώσεις εκπροσωπούν τους πρόσφυγες, τότε γιατί να μην δεχθούμε ότι και ο εκάστοτε πρόεδρος εκπροσωπεί τους πρόσφυγες;

Άρα πού οδηγούμαστε; Σε ένα φαύλο κύκλο!

Θα ήθελα όμως να ρωτήσω τον κ. Ομήρου αν το ατομικό δικαίωμα της ιδιοκτησίας νομιμοποιεί τον κάθε ιδιοκτήτη να προσφεύγει και στην «Επιτροπή Αποζημιώσεων» στα κατεχόμενα.

ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΩΝΙΩΝ;

Πέραν των πιο πάνω, διερωτώμαι πού οδηγεί η πρόταση του προέδρου της ΕΔΕΚ.

Είναι γνωστό ότι στο Εθνικό Συμβούλιο μετέχουν 6 κόμματα και έχουμε… 15 απόψεις! (σχηματικά το λέμε αυτό).

Έτσι, όταν το Εθνικό Συμβούλιο συζητά το περιουσιακό θα έχει ενώπιον του τις 6 απόψεις των κομμάτων, καμιά δεκαριά μεμονωμένων στελεχών, άλλες τόσες διαφόρων παραγόντων και δημοσιογράφων, τις θέσεις των προσφυγικών οργανώσεων και τις θέσεις του κάθε πρόσφυγα ξεχωριστά.

Αλήθεια, δεν είναι κάπως έτσι που θα καταλήξουμε;

Πού αποσκοπεί λοιπόν η πρόταση; Στη αύξηση των διαφορών και τελικά στη διαιώνιση του θέματος; Και με ποια κατάληξη;

Και ας μη μου πει κάποιος ότι οι οργανώσεις των προσφύγων θα έχουν τις ίδιες απόψεις. Και αυτό είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο διότι διαφορετική θέση θα έχει η μερίδα εκείνων που θα επιστρέφουν υπό ε/κυπριακή διοίκηση και διαφορετική εκείνων που θα επιστρέφουν υπό τ/κυπριακή. Όπως διαφορετικές θα είναι οι θέσεις όσων θα αναβαθμίζονται οι περιουσίες. Θα έχουμε εκείνους που θα θέλουν να τις πουλήσουν, να τις κρατήσουν, να τις ανταλλάξουν, να πάρουν αποζημιώσεις.

Αλήθεια, ποιες απ’ όλες αυτές τις απόψεις θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη ο όποιος πρόεδρος;

ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ;

Η πρόταση Ομήρου ανοίγει το δρόμο και για άλλες προοπτικές.

Όταν (και εφόσον) θα συζητούνται τα θέματα άμυνας, ο πρόεδρος θα πρέπει να ακούσει τις θέσεις των συνδέσμων Καταδρομέων, των συνδέσμων Τεθωρακισμένων κ.ο.κ. ή και του κάθε στρατιωτικού ξεχωριστά;

Αλλά έχω μια εισήγηση, στη βάση της πρότασης Ομήρου.

Εφόσον το κυπριακό αποτελεί υπόθεση όλων των κυπρίων, προσφύγων και μη, γιατί να μην κάνουμε μια παλλαϊκή συγκέντρωση όπου ο κάθε πολίτης θα αναπτύσσει τη θέση του για το κυπριακό; Και μετά από μια… ώριμη συζήτηση που για να βγεις από μέσα θα χρειαστούν καμιά 50αριά χρόνια, με βάση τα συμπεράσματα να υποβάλουμε τις προτάσεις λύσης!

Υπερβάλλω; Όχι καθόλου, απλώς είμαι στο γράμμα και στο πνεύμα της πρότασης του προέδρου της ΕΔΕΚ, διότι εκεί θα μας οδηγήσουν κάποιοι στο τέλος.

ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ;

Ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ είπε αυτή την πρόταση του και στον ΑΣΤΡΑ στις 8 Σεπτεμβρίου 2010. Η δημοσιογράφος τον ρώτησε αν αυτή την τακτική την ακολούθησε οποιοσδήποτε άλλος πρόεδρος (διαπραγματευτής) και γιατί την καταθέτει τώρα αυτή την πρόταση.

Η δημοσιογράφος πήρε την απάντηση ότι δεν είναι αυτό το θέμα, δεν είναι απολογητής κανενός και ότι αυτή η θέση πρέπει να είναι διαχρονική!!!

Ασφαλώς η απάντηση Ομήρου κάθε άλλο παρά απάντηση ήταν.

Όμως το ερώτημα παραμένει: αφού θα έπρεπε να ήταν διαχρονική θέση, γιατί την καταθέτει τώρα;

Γιατί η ΕΔΕΚ για 36 χρόνια δεν έθεσε ποτέ τέτοιο θέμα;

Άποψη μου είναι ότι η πρόταση της ΕΔΕΚ αποσκοπεί (ίσως και άθελα) στη διαιώνιση του προβλήματος που στο τέλος θα οδηγήσει στην παγίωση των τετελεσμένων επί του εδάφους.

Μια πολιτική που υπογείως φαίνεται να υιοθετούν μια σειρά από κόμματα και πολιτικούς παράγοντες αλλά φοβούνται να το πουν δημόσια.

Ελπίζω να έχω λάθος.

«ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ»

«Το Σύμπαν δεν χρειαζόταν Δημιουργό» λέει ο Χόκινγκ

Ο διάσημος βρετανός επιστήμονας ασπάζεται τελικά την άποψη ότι κοσμολογία και θεολογία είναι ασυμβίβαστες

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

ΛΟΝΔΙΝΟ Το Σύμπαν δεν είχε ανάγκη το «χέρι» του Θεού για να δημιουργηθεί και το Μπιγκ Μπανγκ υπήρξε αναπόφευκτο αποτέλεσμα των νόμων της φυσικής, υποστηρίζει στο νέο του βιβλίο ο Στίβεν Χόκινγκ. Σε αυτό ο πιο διακεκριμένος επιστήμονας της Βρετανίας αναθεωρεί παλαιότερες θέσεις του και λέει τώρα ότι η επιστήμη της κοσμολογίας και η θεολογία δεν είναι συμβατές.

Ο παραπληγικός επιστήμονας γράφει ότι η σύγχρονη φυσική δεν αφήνει καμία θέση για τον Θεό στη δημιουργία του Σύμπαντος, ακολουθώντας τα «βήματα» του δαρβινισμού που απάλλαξε τη σφαίρα της βιολογίας και της εξέλιξης από την ανάγκη κάποιου «Δημιουργού».

«Είχε ανάγκη το Σύμπαν από έναν Δημιουργό; Οχι» απαντά ο Χόκινγκ στο βιβλίο του με τίτλο «Το Μεγάλο Σχέδιο», αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύθηκαν στους «Τimes» του Λονδίνου.

«Το χέρι του Θεού δεν ήταν απαραίτητο για να δημιουργηθεί το Σύμπαν, το οποίο σχηματίστηκε από μόνο του, με τη λογική των νόμων της φυσικής. Επειδή ακριβώς υπάρχει ο νόμος της βαρύτητας, το Σύμπαν μπορεί να δημιουργηθεί από μόνο του, εκ του μηδενός. Η αυθόρμητη δημιουργία είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχει κάτι και όχι τίποτε, ο λόγος για τον οποίο υπάρχει το Σύμπαν, για τον οποίο υπάρχουμε εμείς» συνεχίζει ο βρετανός αστροφυσικός, αποδομώντας έτσι τη θεωρία του Ισαάκ Νεύτωνα σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν δεν μπορεί να δημιουργήθηκε χωρίς τη βοήθεια κάποιας ανώτερης δύναμης.

Ο Χόκινγκ επικαλείται ιδιαίτερα την ανακάλυψη το 1992 ενός πλανήτη σε τροχιά γύρω από ένα άστρο άλλο από τον Ηλιο.

«Αυτό καθιστά τη σύμπτωση των συνθηκών μας- ένας μόνο Ηλιος και μια τέλεια απόσταση ανάμεσα στη Γη και στον Ηλιο- πολύ λιγότερο αξιοσημείωτη, πολύ λιγότερο πειστική ως απόδειξη ότι η Γη σχεδιάστηκε προσεκτικά με τον συγκεκριμένο στόχο να ικανοποιεί εμάς τους ανθρώπους» γράφει.

Οχι μόνο άλλοι πλανήτες, αλλά και άλλα Σύμπαντα είναι πιθανό να υπάρχουν, υποστηρίζει ο Χόκινγκ. «Αν πρόθεση του Θεού ήταν να δημιουργήσει την ανθρωπότητα, τότε αυτοί οι μακρινοί κόσμοι θα ήταν περιττοί» προσθέτει.

Είναι σαφές ότι έχει αλλάξει γνώμη. «Αν ανακαλύψουμε μια ολοκληρωμένη θεωρία, θα είναι ο απόλυτος θρίαμβος της ανθρώπινης λογικής- γιατί τότε θα γνωρίσουμε τον νου του Θεού» έγραφε το 1988 στο έργο του «Μια σύντομη ιστορία του χρόνου».

Το νέο βιβλίο, το οποίο ο Χόκινγκ έγραψε από κοινού με τον αμερικανό φυσικό Λίοναρντ Μλόντινοφ, αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 9 Σεπτεμβρίου, μία εβδομάδα πριν από την επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου ΙΣτ΄ στη Βρετανία.

Αλλες ιδέες για τη δημιουργία του κόσμου
Ισαάκ Νεύτων: Ο μεγάλος φυσικός του 17ου αιώνα πίστευε ότι πίσω από το ρολόι του Σύμπαντος βρίσκεται ο Ωρολογοποιός του. Ο κόσμος λειτουργεί με τους νόμους της Φυσικής, αλλά αυτοί οι νόμοι δημιουργήθηκαν από τον Θεό, έλεγε.

Ευφυής σχεδιασμός: Η προέλευση του Σύμπαντος και η ζωή οφείλονται σε κάποια ανώτερη μορφή ευφυΐας (βλ. Θεός). Το Σύμπαν και η ζωή είναι τόσο περίπλοκα ώστε δεν μπορεί να εξηγηθούν μόνο με τους νόμους της Φυσικής.

Το Μποζόνιο του Χιγκς: Το επονομαζόμενο και «σωματίδιο του Θεού», η ανίχνευση του οποίου έχει αρχίσει στο εργαστήριο CΕRΝ έξω από τη Γενεύη, πιστεύεται ότι θα δώσει απάντηση στη Μεγάλη Εκρηξη που δημιούργησε το Σύμπαν.

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=2&artId=314449&dt=03%2F09%2F2010#ixzz0yS7zHhGn