ΑΚΟΜΑ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΦΥΓΕ – Η ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ ΕΔΡΑΙΩΝΕΤΑΙ

Φεύγει και το 2012.

Αφήνει πίσω του πικρές γεύσεις όσον αφορά τον τομέα της οικονομίας και έντονες συγκρούσεις λόγω της προεκλογικής περιόδου που κοντεύει στο τέλος της.

Μέσα σ’ αυτό τον κυκεώνα, τη σύγχυση, την απογοήτευση, τη μη επαρκή ενημέρωση, την πληροφόρηση και την παραπληροφόρηση, μένει έξω από κάθε συζήτηση το πρόβλημα των προβλημάτων: το Κυπριακό.

Ενώ σε κάθε προεκλογική εκστρατεία ήταν το κύριο θέμα συζήτησης, φέτος το Κυπριακό πέρασε σε τελευταία μοίρα και μόνο από σπόντα συζητείται.

Θα πει κάποιος ότι αυτό δικαιολογείται από την κατάσταση που δημιουργήθηκε στην οικονομία.

Όμως αυτό δεν είναι δικαιολογία. Είναι πρόφαση.

Πρόφαση για να καλυφθούν οι μεταλλάξεις του Νίκου Αναστασιάδη και του Γιώργου Λιλλήκα σε ότι αφορά το Κυπριακό.

Οι δύο τους, με τις μεταλλάξεις των τελευταίων μηνών, προσπαθούν να πάρουν ψήφους από όσους αντιτίθενται στη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, αλλά μέσα από τη σιωπή και τη μη συζήτηση του θέματος επιδιώκουν να μην γίνονται τόσο σαφής οι αντιφάσεις τους. Και αυτό γίνεται κατορθωτό μέσα από την αποφυγή συζήτησης του Κυπριακού.

Την ίδια ώρα τα μέσα ενημέρωσης πέρασαν στην αντίληψη του κόσμου ότι ο Νίκος Αναστασιάδης τάσσεται εναντίον της Ομοσπονδιακής λύσης, αφού ήδη έχει διαγράψει και τη χαλαρή Ομοσπονδία αλλά δεν αναφέρεται πλέον ούτε στον χαρακτήρα της λύσης.

Αυτές οι θέσεις δημιουργούν σύγχυση σε αρκετό κόσμο με αποτέλεσμα να συγκεντρώνει γύρω του αντιφατικές καταστάσεις.

Έτσι, ενώ μέχρι προχθές ο Νίκος Αναστασιάδης ήταν ο στόχος πολλών λόγω της στάσης τους έναντι του σχεδίου Ανάν (θυμίζουμε ότι κάποιοι τον ονόμαζαν Ανα(ν)στασιάδη), τώρα κάποιοι εκφράζουν υποστήριξη στην υποψηφιότητα του διότι απεμπόλησε τη διζωνική.

Από την άλλη έχει την υποστήριξη στοιχείων που υποστηρίζουν (ακόμα) την ένωση αλλά και της ομοσπονδιακής ομάδας μέσα στον ΔΗΣΥ.

Ο δε Λιλλήκας από την άλλη από διαπρύσιος κήρυκας της Δ.Δ.Ο. μετατράπηκε σε φανατικό πολέμιο της με το πρόσχημα ότι άλλαξε τις θέσεις του για αντικειμενικούς λόγους.

Κατάφερε να μαζέψει γύρο του ότι πιο αντιδραστικό έχει να επιδείξει η Κυπριακή κοινωνία, ξεκινώντας από τον Ζαχαρία Κουλία και φτάνοντας μέχρι τον Φώτη Παπαφώτη που εγγράφως εξέφρασε τη στήριξη του στην υποψηφιότητα του.

Δίπλα του και μαζί του και τα παιδιά του «Εμπροσθοφύλακα», γνωστοί αντι-ομοσπονδιακοί και φανατικοί πολέμιοι του προέδρου Χριστόφια.

Βεβαίως πρόβλημα και στους δύο (ιδιαίτερα στον Γ. Λιλλήκα) δημιουργεί η εξαγγελία υποψηφιότητας από το ΕΛΑΜ το οποίο θα αντλήσει ψήφους και από τους δύο συγκεκριμένους χώρους, αφού οι θέσεις του συγγενεύουν  σε πολλά σημεία. Ξεκινώντας από το Κυπριακό και την αντίθεση στην Ομοσπονδιακή λύση μέχρι το θέμα των μεταναστών.

Εξ’ ου και η επίθεση που εξαπέλυσαν εναντίον του ΕΛΑΜ η ΕΔΕΚ και το επιτελείο Λιλλήκα.

Εδραιώνεται η διχοτόμηση

Και μέσα σ’ όλα αυτά, το μεγαλύτερο πρόβλημα της Κύπρου μένει στο περιθώριο, αδιαφορώντας οι περισσότεροι για το ότι εδραιώνεται μέρα με τη μέρα η διχοτόμηση.

Για να προλάβω κάποιους καλοθελητές τονίζω ότι η κύρια αιτία μη επίλυσης είναι η στάση της Τουρκίας. Αυτό είναι δεδομένο αλλά αν και αυτονόητο πρέπει να το τονίζουμε συνεχώς για να μην υπάρχουν (σκόπιμες) παρερμηνείες.

Θα πει κάποιος, ο Χριστόφιας με τις τόοοοσες υποχωρήσεις τι πέτυχε;

Όσοι θέλουν να δουν μπορούν να διαπιστώσουν τι πέτυχε, όσο και αν δαιμονοποιήθηκε από ορισμένους. Και δεν είναι της ώρας μια τέτοια ανάλυση.

Η ουσία είναι άλλη και έχει δύο πτυχές.

Α) Το ότι οι πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες εμπόδισαν να προχωρήσει η διαδικασία της λύσης.

Β) Κάποιοι δεν συνειδητοποιούν ότι ο παράγοντας χρόνος έχει τεράστια σημασία και είναι ο πρωταρχικός για τις μελλοντικές εξελίξεις.

Κάποιοι δεν συνειδητοποιούν ότι οι γενιές των Ε/κυπρίων που είχαν άμεσα βιώματα με τα κατεχόμενα σχεδόν έχουν φύγει από τη ζωή.

Το ανάλογο συμβαίνει και με τους Τ/κύπριους με τις ελεύθερες περιοχές.

Αυτή τη στιγμή οι γενιές και στις δύο κοινότητες που το 1974 ήταν στην παιδική ηλικία και έχουν μνήμες, άλλοι έντονες και άλλοι ξεθωριασμένες, που νιώθουν να έχουν δέσιμο οι μεν με τα κατεχόμενα χωριά τους και οι δε με τα χωριά τους στις ελεύθερες περιοχές βρίσκονται στο ηλικιακό στάδιο του μεσήλικα.

Άρα είναι θέμα χρόνου να φύγει κι αυτή η γενιά.

Το μέλλον του τόπου βρίσκεται, επομένως, στη νέα γενιά.

Ποια είναι η σχέση της νέας γενιάς με τα κατεχόμενα και τις ελεύθερες περιοχές αντίστοιχα;

Ενσυνείδητα δηλώνω: καμία απολύτως!

Και δεν είναι σχήμα λόγου.

Ας μη μας ξεγελούν τα συνθήματα. Τα «δεν ξεχνώ» και τα σχετικά δεν έχουν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα πέρα από μια συναισθηματική χροιά. Κάτι όπως νιώθουμε για την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και άλλους πρώην ελληνικούς χώρους που σήμερα αποτελούν μέρος της Τουρκίας.

Οι νέοι μας δεν έχουν καμιά πρακτική και οργανική σχέση με τα κατεχόμενα.

Θεωρούν ξένο τόπο τον τόπο των γονιών τους. Κάποιοι τα νιώθουν σαν άλλη χώρα.

Και επειδή κάποιοι μπορεί να νομίζουν ότι υπερβάλλω, τους προτρέπω να μιλήσουν με τη νέα γενιά. Ανοικτά, σε βάθος και ειλικρινά.

Γι’ αυτό λέω ότι ο παράγοντας χρόνος είναι σημαντικός.

Η παράταση του αδιεξόδου, η συνέχιση της σημερινής κατάστασης οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη διχοτόμηση. Και αυτό δεν είναι καθόλου σχήμα λόγου.

Όταν στις μέρες μας, εκείνοι που θα επιστρέψουν στα χωριά τους σε περίπτωση λύσης είναι μετρημένοι, ας σκεφτούμε τι θα γίνει με εκείνους που δεν έχουν κανένα δέσιμο με τα σημερινά κατεχόμενα.

Και δεν θα επιστρέψουν όλοι (εννοώ για να κατοικήσουν) για εντελώς αντικειμενικούς λόγους. Παντρεύτηκαν, έκαναν οικογένειες, έκτισαν το σπίτι τους, δραστηριοποιήθηκαν οικονομικά στις ελεύθερες περιοχές, τα παιδιά τους πηγαίνουν σχολείο στον τόπο κατοικίας, έκαναν φίλους, γνωστούς, εκεί είναι το περιβάλλον τους.

Πόσο εύκολο είναι να τα αφήσουν όλα και να πάνε να κατοικήσουν στα κατεχόμενα;

Πόσο μάλλον για τις επόμενες γενιές.

Ας προβληματιστούμε όλοι μας, λοιπόν.

Και ας μη νομίζουμε ότι έχουμε απεριόριστο χρόνο στη διάθεση μας. Ας μη μας ξεγελούν τα συνθήματα του όποιου Λιλλήκα.

Όταν ταλαιπωρούμαστε σχεδόν τέσσερεις δεκαετίες για να βρούμε μια λύση που υποτίθεται είναι συμφωνημένη και είναι αποδεκτή από τη διεθνή κοινότητα, πόσα χρόνια θα πάρει η αλλαγή πλεύσης ως προ τη μορφή λύσης;

Και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για την Ε/κυπριακή κοινότητα όταν θα έρθει να καταγγείλει τη συμφωνημένη μορφή που ακολουθούμε για 38 χρόνια;

Ας προβληματιστούμε λοιπόν. Και ας προβληματιστούμε σοβαρά και με βάση την πραγματικότητα και όχι το επιθυμητό.

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

Ένα κείμενο του τουρκοκύπριου δημοσιογράφου Σενέρ Λεβέντ αναρτώ σήμερα.

Το έγραψε στον Πολίτη στις 20 Δεκεμβρίου 2012 με αφορμή την αποκατάσταση από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας των δολοφονημένων Αριστερών κατά την περίοδο της ΕΟΚΑ.

Θέλω να πω ότι συμφωνώ στην ουσία των όσων γράφει. Βρισκόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος σε αρκετά πράγματα που περιέχονται σε αυτό το άρθρο.

Ακολουθεί το άρθρο:

Καθόλου δεν νομίζω ότι θα μας συγχωρέσουν

 (…) Είναι πάλι μια σύγκριση βορρά-νότου. Αλλά όχι οικονομική, πολιτική. Στον νότο συμβαίνουν ωραία πράγματα τα οποία δεν είχαμε σκεφτεί καθόλου μέχρι σήμερα. Ιδού μια από τις τελευταίες πράξεις της κυβέρνησης Χριστόφια. Αποκατέστησε τους αριστερούς οι οποίοι δολοφονήθηκαν εκ μέρους με-λών της ΕΟΚΑ. Δεν πρόκειται για άφεση. Απολογία είναι. Απολογία στις οικογένειες και τους οικείους τους που βρίσκονται στη ζωή. ΤΜΤ και ΕΟΚΑ. Μέσα και στις δύο υπόγειες οργανώσεις υπήρχαν «κυνηγοί κομουνιστών-, οι οποίοι έριξαν σκιές στον αγώνα των παλικαριών αντιστασιακών. Αυτές οι ειδικές ομάδες έπαιρναν εντολές από πολύ ψηλά. Οι ομάδες από την ΕΟΚΑ καθάριζαν τους αριστερούς μέσα στην ελληνική κοινότητα ενώ εκείνες από την ΤΜΤ τους αριστερούς μέσα στην τουρκική κοινότητα. Όπως οι ομάδες μέσα στην ΤΜΤ δεν πυροβόλησαν κανέναν Έλληνα επειδή ήταν αριστερός, έτσι και οι ομάδες μέσα στην ΕΟΚΑ δεν πυροβόλησαν κανέναν αριστερό Τούρκο επειδή ήταν αριστερός. Και οι δύο υπόγειες οργανώσεις ήταν επιφορτισμένες με το καθήκον να προβαίνουν σε εκκαθάριση -αριστερών- μέσα στη δική τους κοινότητα μόνο. Η ΕΟΚΑ πυροβολούσε τους Έλληνες αριστερούς και η ΤΜΤ τους Τούρκους αριστερούς.

Έχω να πω το εξής: ενώ μετά από πενήντα χρόνια στον νότο αποκαταστάθηκαν οι αθώοι αριστεροί που δολοφονήθηκαν, στον βορρά δεν ήρθε καν στην ημερήσια διάταξη αυτό το θέμα. Γιατί δεν τους αποκαθιστούμε και εμείς; Λογαριάστε ότι πέρασε και ένα αριστερό κόμμα από αυτή την κυβέρνηση. Ούτε αυτό σκέφτηκε καθόλου να κάνει κάτι τέτοιο. Έδωσαν πλακέτες σε όσους υπηρέτησαν την κοινότητά μας, συμπεριλαμβάνοντας στον κατάλογο άτομα χωρίς να κοιτάνε αν είναι αριστεροί ή δεξιοί. Συμπεριέλαβαν ακόμα και τον Ντενκτάς. Αλλά δεν αποκατέστησαν τους δολοφονηθέντες πατριώτες αριστερούς μας.

Διάβασα σε μετάφραση της Σεβγκιούλ Ουλούνταγ την τραγική ιστορία του Παναγιώτη Στυλιανού από την Αχερίτου και πάγωσα. Κατάλαβα ότι τα μέλη της ΕΟΚΑ ήταν μερικά βήματα πιο μπροστά από τα μέλη της ΤΜΤ στη στυγνότητα. Σκότωσαν τον άνθρωπο χτυπώντας τον με ρόπαλα με βελόνες μπροστά στα μάτια του 17χρονου κοριτσιού του. Χτυπώντας τον στο κεφάλι και στο σβέρκο. Όταν οι βελόνες έξι ιντσών καρφώνονταν στο μέρος που χτυπούσαν, τις έβγαζαν και ξαναχτυπούσαν. Η Κύπρος είναι πολύ μικρή, αλλά μεγάλωσε ανθρώπους που θα μπορούσαν να αναμετρηθούν με τους μεγαλύτερους βαρβάρους της ιστορίας. Δεν έχουμε ζωγράφο που θα μπορούσε να συγκριθεί με τον Πικάσο, συγγραφέα που θα μπορούσε να σταθεί δίπλα στον Σαρτρ και ποδοσφαιριστή που θα μπορούσε να αναμετρηθεί με τον Μέσι, αλλά έχουμε «ήρωες- που μπορούν να παίξουν ζάρια με τους Ρωμαίους αυτοκράτορες, οι οποίοι τάιζαν τους ανθρώπους σε αγριογούρουνα και σε κροκόδειλους! Ήρωες που διέλυσαν το μυαλό του ανθρώπου με ρόπαλα με βελόνες. Τους είδαμε και το 1996 στη Δερύνεια πάνω στο κεφάλι του Τάσου Ισαάκ.

Ακόμα δεν αποκαταστήσαμε τονΑΐχάν Χικμέτ, τον Αχμέτ Γκιουρκάν, τον Φαζίλ Οντέρ, τον Ντερβίς Καβάζογλου και άλλους όμοιούς τους. Πρέπει να ντρεπόμαστε και, όπως είπε και ένας διευθυντής σε ένα γυμνάσιό μας, πρέπει να αλείψουμε το πρόσωπό μας με λάσπη. Αν τα πνεύματά τους τριγυρνάνε ανάμεσά μας καθόλου δεν νομίζω ότι θα μας συγχωρέσουν.

ΑΝ ΚΑΙ ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΠΕΔΕΙΞΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ

Δεν μπορώ να πω ότι είναι ευχάριστο το ότι η Κύπρος βρίσκεται υπό τη μέγγενη της τρόικας.

Ούτε είμαι από εκείνους που θα κάτσουν να μοιρολογούν και να λένε διάφορα.

Βλέπω, κρίνω και αποφασίζω με βάση τα δεδομένα που είχα μπροστά μου.

Και στην προκειμένη περίπτωση λέω ότι αφού δεν είχαμε άλλη επιλογή, ορθά πράξαμε και διαπραγματευτήκαμε.

Δεν δεχθήκαμε αμαχητί ότι μας έδωσαν. Και καταφέραμε να κρατήσουμε αρκετούς από τους θεσμούς. Τουλάχιστον μέχρι τώρα.

Κατανοώ τις αντιδράσεις και τις ενστάσεις. Το ζητούμενο όμως είναι τι μπορούσαμε να κάνουμε επί του πρακτέου.

Η αντιπολίτευση επέμενε εδώ και τώρα να υπογραφτεί το μνημόνιο χωρίς καμία διαβούλευση στην ουσία.

Να θυμίσω ότι από πριν κατηγορούσαν την κυβέρνηση ότι ανήγαγε σε κέντρα λήψης αποφάσεων τις συντεχνίες. Ότι κατηγορούσαν την κυβέρνηση ότι δεν δεχόταν τη λήψη σκληρών αντιλαϊκών μέτρων και ότι πέρσι τέτοιο καιρό απειλούσαν ότι δεν θα ψήφιζαν τον προϋπολογισμό αν δεν γίνονταν δεχτοί δικοί τους όροι για μείωση ή και εξάλειψη δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Και ενώ επέμεναν ουσιαστικά σε άνευ όρων παράδοση στην τρόικα, έρχονται τώρα να ασκήσουν κριτική για σκληρά μέτρα!

Όλοι ασχολούμαστε στο τι λέμε μεταξύ μας.

Πώς είδε όμως ο γερμανικός τύπος την υπογραφή του Κυπριακού μνημονίου;

Είναι ενδιαφέρον να δούμε όπως το κατέγραψε η Χαραυγή στις 7/12/2012.

***

Τα ξένα ΜΜΕ και ειδικά τα γερμανικά πρόβαλαν με εγκωμιαστικά σχόλια το διάγγελμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ με πολύ απαξιωτικό τρόπο σημειώνουν τις δηλώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης χαρακτηρίζοντας τη στάση τους ως «λεβαντίνικη νοοτροπία», καθώς υπηρετεί βραχυπρόθεσμα, προσωπικά και κομματικά συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα του κυπριακού κράτους και το μέλλον της Ευρώπης.

Όλα τα ΜΜΕ της Γερμανίας ασχολούνται με το διάγγελμα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας υπογραμμίζοντας την ειλικρίνεια του περιεχομένου του, τη σοβαρότητα του ύφους του και την αισιοδοξία που εκπέμπει.

Ένα από τα σχόλια σε μεγάλης κυκλοφορίας έντυπο αναφέρει μεταξύ: «Ευτυχώς η Κυβέρνηση της Κύπρου, αν και κομμουνιστές, έδειξαν μεγάλη υπευθυνότητα. Δυστυχώς, αντίστοιχη υπευθυνότητα δεν δείχνει η κυπριακή αντιπολίτευση. Φορτώνει την κρίση των τραπεζών στην Κυβέρνηση και θέλει να την παρουσιάσει ως κυβερνητική κρίση. Οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης φαίνεται να μην κατανοούν ή να μην θέλουν να κατανοήσουν ότι βρισκόμαστε σε μια οικονομική κρίση που περιλαμβάνει ολόκληρη την Ευρώπη». 

Φαίνεται πως τα ξένα ΜΜΕ γνωρίζουν καλύτερα από την αντιπολίτευση της Κύπρου ή τουλάχιστον είναι αντικειμενικά για τα αίτια που μας οδήγησαν στο Μηχανισμό Στήριξης.

Ενδεικτικά είναι και τα σχόλια έγκυρων οικονομικών αναλυτών που επιβεβαιώνουν τη θέση που διατύπωσε ο Πρόεδρος Χριστόφιας στο διάγγελμά του οι οποίοι εκτιμούν πως: «Τα ελλείμματα των δύο τραπεζών, της Τράπεζας Κύπρου και της Λαϊκής Τράπεζας, είναι τόσο υψηλά ώστε η απαραίτητη ανακεφαλαίωσή τους να μην μπορούσε ποτέ να γίνει αποκλειστικά από το κράτος, όσο οικονομικά εύρωστο και αν ήταν αυτό, καθώς το μέγεθος των ελλειμμάτων τους είναι τεράστιο σε σχέση με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν και το γενικό προϋπολογισμό της χώρας».

Όπως αναφέρουν «για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα πρέπει να πούμε ότι εάν κάποιες δικές μας τράπεζες στη Γερμανία είχαν ελλείμματα του ίδιου μεγέθους σε σχέση με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν της δικής μας χώρας, ούτε η Μέρκελ και ο Σόιμπλε δεν θα μπορούσαν να προχωρήσουν μόνοι τους στην ανακεφαλαίωσή τους, παρά την ομολογουμένως πανίσχυρη οικονομία μας, τα εξισορροπημένα δημοσιονομικά μας και την άριστη δημόσια υπηρεσία που έχουμε».

Έτσι οι όποιες αλχημείες και προσπάθειες διαστρέβλωσης των οικονομικών δεδομένων που φαίνεται ότι αποτελεί πάγια τακτική του ΔΗΣΥ και όσων συστρατεύονται μαζί του, πέφτουν στο κενό. Ακόμα και οι ξένοι τούς περιγελούν και τούς θεωρούν μη σοβαρούς με «λεβαντίνικη νοοτροπία». 

Η πώληση Ε/κυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα

Δεν μπορούμε πλέον να αφήνουμε να περνά απαρατήρητο το θέμα της πώλησης Ε/κυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα.

Είτε αυτή γίνεται με ατομικούς διακανονισμούς, είτε μέσο της «επιτροπής αποζημιώσεων» είτε άλλως πως.

Πρέπει να τονίσουμε ότι η διαχρονική πολιτική των κυβερνώντων από το 1974 και μετά περιορίστηκε στην ανακούφιση των εκτοπισμένων με την παραχώρηση οικιών, οικοπέδων και τίτλων ιδιοκτησίας.

Σίγουρα αυτά τα μέτρα βοήθησαν τους εκτοπισμένους να ανακάμψουν γρήγορα και να αντεπεξέλθουν των δυσκολιών, παρόλο που κι εδώ υπήρξαν αδικίες.

Τώρα, σε περίοδο οικονομικής κρίσης φαίνεται ακόμα πιο έντονα η αδικία έναντι εκείνων των εκτοπισμένων που έχουν περιουσία στα κατεχόμενα.

Συγκρινόμενοι με εκείνους τους μη εκτοπισμένους που έχουν περιουσία στις ελεύθερες περιοχές (δεν αναφερόμαστε σ’ αυτούς που δεν έχουν), οι εκτοπισμένοι βρίσκονται σε πολύ δυσμενέστερη κατάσταση.

Ο μη εκτοπισμένος μπορεί να αξιοποιήσει, να πωλήσει, να ενοικιάσει ή να υποθηκεύσει την περιουσία του προκειμένου να εξυπηρετήσεις κάποιες ανάγκες του. Ιδιαίτερα, επαναλαμβάνουμε, τώρα που υπάρχει και οικονομική κρίση.

Ο εκτοπισμένος δεν έχει αυτή την ευχέρεια.

Γι’ αυτό και αρκετοί αναγκάζονται να βρουν λύση προσφεύγοντας στην «επιτροπή» των κατεχομένων. Προσφεύγουν σ’ αυτήν προκειμένου να ανασάνουν οικονομικά και να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες τους (εξόφληση χρεών, σπουδές των παιδιών τους κ.λ.π.).

Και αυτό γίνεται με όλες τις αρνητικές συνέπειες για τόσο για τους ίδιους όσο και για την Κύπρο και το Κυπριακό γενικότερα.

Διότι κακά τα ψέματα, αυτές οι διευθετήσεις θα διαδραματίσουν το ρόλο τους σε μια λύση του Κυπριακού, όταν θα γίνονται οι συμφωνίες για το περιουσιακό.

Οι σημερινές ε/κυπριακές περιουσίες που πωλούνται, θα καταλογίζονται πλέον ως περιουσία των Τ/κυπρίων.

Είναι με χαρά και ικανοποίηση που ακούσαμε την πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προσφύγων Σκεύη Κουκουμά να δηλώνει ότι το θέμα αυτό απασχολεί την Επιτροπή.

Θεωρώ ότι πρέπει να βρεθεί μια λύση σ’ αυτό το μεγάλο πρόβλημα και τη μεγάλη αδικία.

Όπως θα πρέπει να σταματήσει και η ισοπεδωτική μεταχείριση των εκτοπισμένων. Δεν είναι πλέον όλοι το ίδιο. Κάποιοι είναι σε καλή οικονομική κατάσταση, κάποιοι όχι. Κάποιοι μπορεί να έγιναν και εκατομμυριούχοι.

Δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο.

Όπως δεν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο οι μη εκτοπισμένοι, έτσι πρέπει να γίνει και με τους εκτοπισμένους.

Για να σταματήσει επιτέλους και η αντιπαλότητα που παρατηρείται μεταξύ εκτοπισμένων και μη.

Επίσης, θεωρώ ότι πρέπει κάποιοι να σταματήσουν να κάνουν πολιτική και να πουλούν πατριωτισμό πατώντας πάνω στη δυστυχία των άλλων και κυρίως στο όνομα του πατριωτισμού να δημιουργούν σ’ αυτούς τους ανθρώπους αισθήματα ενοχής.

Αντί αυτού, ας κάνουν επιτέλους κάτι πρακτικά, όχι στα λόγια.

ΠΑΡΑΠΛΑΝΕΙ Η "ΣΗΜΕΡΙΝΗ" ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ

Έχουν ξεσκεπαστεί πλέον τα έντυπα της Δεξιάς.

Θέλουν πάση θυσία να βγάλουν τρίτο τον Μαλά στην κούρσα των εκλογών.

Και εφόσον οι δημοσκοπήσεις δεν τον βγάζουν τρίτο, πρέπει πάση θυσία να τον βγάλουν οι ίδιοι.

Στο παρελθόν ψέξαμε το γεγονός ότι ενώ ο Σταύρος Μαλάς είναι μόνιμα δεύτερος και εξασφαλίζει την είσοδο στο δεύτερο γύρο, με το ζόρι θέλουν να τον κατατάξουν τρίτο.

Πρώτο το «Mega» όταν προ μερικών μηνών μετέδωσε στο τηλεοπτικό δελτίο του δημοσκόπηση που παρουσίαζε τον Μαλά δεύτερο και τον Λιλλήκα τρίτο, στη γραφική παράσταση έβαζαν τον Μαλά στην τρίτη θέση.

Το ίδιο έκανε μερικές μέρες μετά και το «Sigma».

Τώρα είχαμε και τρίτο κτύπημα από τη «Σημερινή» η οποία την περασμένη Κυριακή παρουσίασε δημοσκόπηση και πάλι με δεύτερο τον Σταύρο Μαλά.

Στις γραφικές παραστάσεις όμως επανέλαβαν την ίδια απάτη.

Όπως διαπιστώνετε και οι ίδιοι από τις φωτογραφίες που βλέπετε, ο Σταύρος Μαλάς προηγείται του Γ. Λιλλήκα με 19,6% έναντι 18,7%.

Και όμως τόσο στον πίνακα της πρώτης σελίδας όσο και στις μέσα σελίδες που παρουσίαζε άλλους πίνακες, πάντοτε στη δεύτερη θέση ήταν ο Γιώργος Λιλλήκας αντί ο Σταύρος Μαλάς.

Κατανοούμε τους σκοπούς, τους στόχους και τις επιδιώξεις της «Σημερινής και του συγκροτήματος Δίας. Ευνοούν πρώτα την εκλογή Αναστασιάδη (αίμα από το αίμα τους) και ύστερα την εκλογή Λιλλήκα (αντιομοσπονδιακή σάρκα από τη σάρκα τους).

Κατανοούμε ότι μέσα στο παραλήρημα τους δεν τους ενδιαφέρει η αξιοπιστία της εφημερίδας, αρκεί να πετύχουν το στόχο τους, να φύγει η Αριστερά από την εξουσία.

Εκείνο που διερωτόμαστε είναι γιατί ανέχεται αυτή τη στάση η εταιρία που διεξήγαγε τη δημοσκόπηση, η LS Prime Market Research & Consulting Ltd.

Είναι πραγματικά πρωτόγνωρο και παγκόσμια πρωτοτυπία αυτό που γίνεται στην Κύπρο.

Δεν σκέφτονται ότι πλήττεται και η δική τους αξιοπιστία;

Ή μήπως είναι ταγμένοι κι αυτοί στον ίδιο σκοπό;

Κάνουν το παν για να δείξουν ότι ο Σταύρος Μαλάς είναι χαμένη υπόθεση.

Ξέρουν όμως πολύ καλά ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Ξέρουν ότι το ΑΚΕΛ δεν είπε ακόμα την τελευταία λέξη. Και φοβούνται ότι όταν την πει τα πράγματα θα εξελιχθούν διαφορετικά από τους δικούς τους ευσεβοποθισμούς.

Θα τους θυμίσουμε ότι παρόμοια έκαναν και στην προεκλογική εκστρατεία δείχνοντας πάντοτε πρώτο τον Τ. Παπαδόπουλο και δεύτερο τον Γ. Κασουλίδη, έχοντας μονίμως εκτός δεύτερου γύρου τον Δ. Χριστόφια.

Τελικά η κάλπη τους διέψευσε όλους.

Ας είναι λοιπόν πιο προσεκτικοί. Ο κόσμος δεν τρώει κορωνόμυαλα.