Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο κάποιοι να ενσπείρουν το μίσος ενάντια στην Τ/κυπριακή κοινότητα, εκμεταλλευόμενοι διάφορα ιστορικά γεγονότα.

Παρουσιάζουν γεγονότα εντελώς μονόπλευρα χωρίς να αναλύουν τις συνθήκες της εποχής και με γνώμονα μόνο ότι η Ε/κυπριακή πλευρά έχει ή είχε πάντα δίκαιο.

Ακόμα, κάνοντας αναφορές στην Τ/κυπριακή κοινότητα και στις βιαιοπραγίες που σημειώθηκαν την περίοδο της δράσης της ΕΟΚΑ, αναφέρονται με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνεται η εντύπωση ότι όλοι οι Τ/κύπριοι ήταν εναντίον των Ε/κυπρίων και ότι όλοι βιαιοπραγούσαν εναντίον των Ε/κυπρίων.

Οι κύκλοι αυτοί που παρουσιάζονται ως ιστορικές αυθεντίες δεν καταβάλλουν καμία προσπάθεια να ερμηνεύσουν σωστά και αντικειμενικά τα ιστορικά δεδομένα αλλά τα προσαρμόζουν στις ανάγκες της προπαγάνδας που θέλουν να κτίσουν.

Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να διευκρινίσουν στους άμοιρους ακροατές τους (και αναγνώστες τους) ότι δεν μετείχε ολόκληρη η Τ/κυπριακή κοινότητα στις βιαιοπραγίες του ’58 ή και μετέπειτα.

Δεν καταβάλλουν καμιά προσπάθεια να εξηγήσουν ότι πίσω απ’ όλα αυτά τα γεγονότα βρισκόταν η τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ και ο τουρκικός και Τ/κυπριακός εθνικισμός.

Δεν καταβάλλουν καμιά προσπάθεια να εξηγήσουν στο ακροατήριο τους ή στους αναγνώστες τους ότι οι εθνικιστικοί κύκλοι των Τ/κυπρίων ευθύνονται και για τις δολοφονίες προοδευτικών ανθρώπων της κοινότητας τους.

Αν και αποφεύγουν να αναφερθούν σε αυτές τις περιπτώσεις, αν χρειαστεί να αναφερθούν, σε κάποιον που έχει γνώση της ιστορίας, όσα λένε φαντάζουν από αντιφατικά μέχρι αστεία. Και αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι δεν τους «βγαίνει». Φαίνεται εξόφθαλμα ότι όσα λένε είναι προσποιημένα.

Αυτοί οι άνθρωποι έμαθαν να χρησιμοποιούν την ιστορία ως προπαγάνδα για να εξυπηρετούν, όπως νομίζουν, τον εθνικό σκοπό.

Μόνο που ξεχνούν ότι ο εθνικός ποιητής Δ. Σολωμός είπε ότι «εθνικό είναι ότι είναι αληθινό».

Για όσους διερωτώνται τι μ’ έπιασε και γράφω όσα γράφω σήμερα, ξεκαθαρίζω ότι αφορμή μου έδωσαν αναφορές του συμπαθέστατου και σεβαστού σε μένα Γ. Σπανού που τον άκουγα τις προάλλες να μιλά στο ραδιόφωνο του Λόγου για τα γεγονότα του Κοντεμένου (Ιούνιος 1958).

Δεν λέω ότι δεν ήταν ορθά τα όσα είπε. Δεν είναι αμφισβητώ τα γεγονότα. Αμφισβητώ τον τρόπο παρουσίασης των γεγονότων. Άλλωστε τα είπαμε μερικές φορές και προσωπικά με τον αγαπητό μου Γ. Σπανό.

Η ένσταση μου βρίσκεται στο γεγονός ότι ο κ. Σπανός (και άλλοι) έχει βάλει στόχο ζωής να συντηρεί και να διαιωνίζει το μίσος και τη μισαλλοδοξία μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

Είτε αναφέρεται στην περίοδο της ΕΟΚΑ, είτε στην περίοδο των γεγονότων του 63-64, είτε στην περίοδο της εισβολής.

Γενικεύοντας τα πράγματα, οι κύκλοι αυτοί αποφεύγουν να αναφερθούν στο γεγονός ότι οι απλοί άνθρωποι, Ε/κύπριοι και οι Τ/κύπριοι, ζούσαν ειρηνικά ακόμα και σε περιόδους κρίσης και έντασης μεταξύ των δυο κοινοτήτων.

Αποφεύγουν να αναφερθούν ή όταν το πράξουν προσπαθούν να απαξιώσουν τους κοινούς αγώνες της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων των δύο κοινοτήτων από τη δεκαετία του ’40 και μετά, αγώνες για ένα καλύτερο αύριο.

Αποφεύγουν οποιαδήποτε αναφορά στους Τ/κύπριους που δολοφονήθηκαν, κακοποιήθηκαν, προπηλακίστηκαν, βασανίστηκαν από την ΤΜΤ και τους εθνικιστικούς κύκλους των Τ/κυπρίων για πολιτικούς λόγους, επειδή υπερασπίζονταν την Κυπριακή Δημοκρατία.

Αλλά παρατηρώ ότι και οι αναφορές στην σύγχρονη Κυπριακή ιστορία είναι επιλεκτικές.

Για τους κύκλους αυτούς ιστορία είναι μόνο η περίοδος της ΕΟΚΑ και κάποιες άλλες ιστορικές στιγμές όπως το δημοψήφισμα για την Ένωση του 1950 ή τα Οκτωβριανά του 1931, το 1963 και η 20^η Ιουλίου 1974.

15^η Ιουλίου δεν υπάρχει.

Όπως δεν υπάρχουν σκοτεινές σελίδες την περίοδο του 1955-59.

Δεν υπάρχει η δολοφονία του Στεφανίδη, δεν υπάρχουν άδικες και αδικαιολόγητες δολοφονίες αθώων ανθρώπων.

Πιο ύστερα, δεν υπάρχουν οι διαφορές μεταξύ των πρώην συναγωνιστών που οδήγησαν ακόμα και σε δολοφονίες πρώην συναγωνιστών (Παντελίδης, Νούρος κλπ).

Δεν υπάρχει ΕΟΚΑ Β’, δεν υπάρχουν δολοφονίες, ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών.

Όσον αφορά τον Γρίβα, λες κι αυτός πέθανε το 1967.

Δεν χρειάζεται να γίνει αναφορά πως ενώ επικρίνονται (και σωστά) οι εθνικιστικοί κύκλοι των Τ/κυπρίων για αθέτηση της υπογραφής τους και τις προσπάθειες τους για διχοτόμηση, η αντίστοιχη ενέργεια από πλευράς Ε/κυπρίων, δηλαδή η αθέτηση της υπογραφής τους και οι προσπάθειες για Ένωση με την Ελλάδα είναι καλές και άγιες!

Δύο μέτρα και δύο σταθμά!

Όταν αναφέρονται σε εγκλήματα της ΤΜΤ τα αποδίδουν στην Τ/κυπριακή κοινότητα. Όταν γίνονται αναφορές σε εγκλήματα Ε/κυπρίων τα αποδίδουν σε άτομα.

Τόση αντικειμενικότητα;

Με αυτό τον τρόπο δεν γράφεται ιστορία.

Και δεν μπορεί να είναι ιστορία η επιλεκτική αναφορά σε γεγονότα, η μονόπλευρη ερμηνεία τους, η απόκρυψη γεγονότων, οι γενικεύσεις και οι εξιδανικεύσεις.

Και ασφαλώς δεν μπορεί να αποτελέσει ιστορία η προσπάθεια προσαρμογής των γεγονότων στα μέτρα του οποιουδήποτε.

Όσο και αν χρησιμοποιείται γλαφυρός λόγος, όσο και αν γίνεται άψογη χρήση της ελληνικής γλώσσας. 

Με την προσπάθεια να ενσπείρεται το μίσος μεταξύ των δύο κοινοτήτων δεν βοηθούμε τον τόπο. Ούτε με το να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε προδότες και πατριώτες.

Και να είναι σίγουροι κάποιοι ότι όσο και αν προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την ιστορία ως όπλο ενάντια στη λύση του κυπριακού δεν θα τα καταφέρουν.

Διότι σε τελευταία ανάλυση, αυτός είναι ο ύψιστος στόχος: Η διατήρηση και η συντήρηση του μίσους και της καχυποψίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

Και για να είμαστε δίκαιοι, το αυτό γίνεται και στην απέναντι πλευρά με τους αντίστοιχους ιστορικούς και ιστοριογράφους να δικαιώνουν τις ενέργειες του Τ/κυπριακού εθνικισμού, να ομαδοποιούν τους Ε/κύπριους και να στέλλουν μηνύματα μισαλλοδοξίας.

Βίοι παράλληλοι;

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ, ΟΜΩΣ, ΡΟΛΟ

Με τις απόψεις του αρθρογράφου Κωστάκη Αντωνίου της «Σημερινής» συνήθως διαφωνώ.

Υπάρχουν όμως και κάποιες απόψεις του με τις οποίες συμφωνώ.

Μία από αυτές είναι και οι απόψεις που παραθέτει στο άρθρο του της 17ης Ιουνίου2011 με τον πιο πάνω τίτλο.

Γι’ αυτό και το παραθέτω αυτούσιο.

***

17/06/2011 | Με τον Κωστάκη Αντωνίου

Είναι άξιον απορίας, πώς όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα, πλην του ΑΚΕΛ, σιωπούν, έναντι των άστοχων παρεμβάσεων, επί παντός επιστητού, του Αρχιεπισκόπου και των ατυχών αναμίξεών του στην πολιτική ζωή, χωρίς να αρθρώνουν επικριτική άποψη.

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, ο οποίος είχε πρωτοστατήσει, κατά καιρούς, εναντίον κάθε ανάμιξης της Εκκλησίας στα πολιτικά πράγματα, και στον καθορισμό γραμμής στο εθνικό θέμα, τηρεί σιγήν ιχθύος σήμερα. Προφανώς επειδή οι παρεμβάσεις του Μακαριοτάτου στρέφονται κυρίως κατά του ΑΚΕΛ και της Κυβέρνησης, και διευκολύνουν την πολιτική του κόμματος. Δεν συνειδητοποιεί ότι γιορτή Χριστόφια, παραμονή Αναστασιάδη...

Το αυτό πράττει και η ΕΔΕΚ, προφανώς επειδή η ανάμιξη του Αρχιεπισκόπου φαίνεται να την ευνοεί. «Θέλουμε μια Εκκλησία παρούσα και εγρηγορούσα», δήλωσε ο Γιαννάκης Ομήρου. Καλά που δεν μας είπε και... πρωτοπορούσα.

Το ΔΗΚΟ, λόγω στάσης του Αρχιεπισκόπου στο θέμα απώλειας της προεδρίας της Βουλής, παρουσιάζεται απλώς χολωμένο, αλλά είναι φανερό ότι εάν ο Αρχιεπίσκοπος τηρούσε αντίθετη στάση, θα τον δοξολογούσε.

Είναι η στάση των πολιτικών κομμάτων, και στην περίπτωση αυτή, απόρροια της καιροσκοπικής πολιτικής που ασκούν και γραμμής ηλιοστροφίου που τηρούν, έναντι θεμάτων αρχής.

Ο Αρχιεπίσκοπος, και γενικότερα η Εκκλησία, όχι μόνο έχουν δικαίωμα, αλλά και καθήκον, λόγου στο εθνικό θέμα.

Αλλά πέραν αυτού, ουδένα ρόλο δικαιούνται.

Λόγο έχει ο Αρχιεπίσκοπος. Όχι ρόλο. Ακόμη και στην περίπτωση του λόγου, η ιεραρχική του αποστολή τού επιβάλλει ο λόγος να είναι ήπιος, συναινετικός, ενωτικός. Ποτέ διχαστικός και συγκρουσιακός.

Δυστυχώς, ο Μακαριότατος κάπου έχει υπερβεί τα όρια. Φαίνεται να αναμειγνύεται στα εσωτερικά των κομμάτων, να απειλεί πολιτικές ηγεσίες ότι «ύστερα θα φέρει ο φούρνος την πυρά», να παρεμβαίνει ακόμη και στις προεδρικές εκλογές του 2013, να δηλώνει ποιες πιθανές υποψηφιότητες θεωρεί «εφιαλτικές», να απειλεί ακόμη και απεργούς ότι θα κλείσει την επιχείρηση, αν δεν συναινέσουν στις αποφάσεις του.

Και γενικά δείχνει να επιδιώκει κυρίαρχο ρόλο και στα εθνικά θέματα και στα πολιτικά πράγματα, ακόμη και στα οικονομικά!

Σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα η Εκκλησία δεν διαδραματίζει, ή θέλει να διαδραματίσει, κυρίαρχο ρόλο σε όλα, όπως η Εκκλησία της Κύπρου.

Αναγνωρίζουμε μεν τους τεράστιους αγώνες και θυσίες της για διατήρηση της ελληνικότητας και της χριστιανικότητας της Κύπρου, της αναγνωρίζουμε να έχει λόγο στο εθνικό θέμα, αλλά την ίδια στιγμή οφείλει και η Εκκλησία και ο Προκαθήμενός της να αναγνωρίσουν ότι ο εθναρχικός ρόλος τους ανήκει στο παρελθόν, και οι άστοχες παρεμβάσεις τους στα πολιτικά πράγματα και η προσπάθεια τους να χαράσσουν πολιτική στο Κυπριακό είναι επιζήμιες.

Είναι έξω από τη σωστή λειτουργία ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους. Και είναι δυνατόν αυτή η άκομψη προσπάθεια να προκαλεί ζημιά και στην εικόνα του κυπριακού κράτους και στο ίδιο το εθνικό θέμα.

***

Σημ. Μ.Μ.: Οι εμφάσεις και οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.

ΝΑ ΔΙΑΚΟΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην Τ/κυπριακή εφημερίδα «Κιπρισλί» και υπογράφεται από κάποιον Χουσεΐν Γιουσούφ και αναδημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο το Σάββατο 11 Ιουνίου 2011.

Καλώ τον αναγνώστη να το διαβάσει με προσοχή και να προσέξει τις φράσεις και λέξεις που βάζω σε παρένθεση και με μπλε χρώμα.

Ο λόγος που το κάνω είναι για να φανεί για ακόμα μια φορά ότι αν αλλάξουμε κάποιες λέξεις που αναφέρονται στην άλλη κοινότητα, θα νομίζουμε ότι διαβάζουμε κείμενο των δικών μας απορριπτικών.

Μπορείτε να το διαπιστώσετε αφού διαβάσετε το άρθρο:

***

Για εννέα τώρα χρόνια το Κόμμα Δικαιοσύνης-Ανάπτυξης της Μητέρας πατρίδας εργάζεται για να μας επανενώσει με τους σφαγείς των Τ/κ .

(Όσοι υποστηρίζουν Δ.Δ.Ο. εργάζονται για να μας επανενώσουν με τους σφαγείς των Ε/κ.).

Το σχέδιο που υποστηρίζονταν από το Κόμμα Δικαιοσύνης-Ανάπτυξης για την Ενωμένη Ομόσπονδη Κυπριακή Δημοκρατία ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία προτού καν τεθεί σε ισχύ. Η ε/κ πλευρά απέρριψε το σχέδιο Ανάν και διεμήνυσε στη διεθνή κοινότητα ότι δεν έχει να μοιράσει τίποτα με τους Τ/κ. Με τον σφετερισμό των δικαιωμάτων μας κατέστησαν οι μόνοι ιδιοκτήτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ως η μόνη νόμιμη κυβέρνηση της νήσου εντάχθηκαν στην ΕΕ.

Συμμετέχουν στις συνεχιζόμενες συνομιλίες για το θεαθήναι. Δεν έχουν διάθεση να απολέσουν ή να μοιραστούν όσα απέκτησαν. Ο μόνος στόχος που τους απομένει είναι να καταστούν κυρίαρχοι όλης της νήσου και να μετατρέψουν την Κύπρο σε ελληνικό νησί.

(Η τουρκική πλευρά στοχεύει μέσω των συνομιλιών να επεκτείνει την κυριαρχία της σε ολόκληρη την Κύπρο και να οδηγήσουν την Κύπρο στην τουρκοποίηση).

Δεν έχουν εγκαταλείψει ούτε στο ελάχιστο τον στόχο της Ένωσης και της Μεγάλης Ιδέας.

(Δεν έχουν εγκαταλείψει τον στόχο τους που είναι η πλήρης εξάρτηση της Κύπρου από την Τουρκία, μετατρέποντας την σε τουρκικό προτεκτοράτο).

Οι Ε/κ συνεχίζουν την πολιτική αυτή απροκάλυπτα. Είδατε τι είπε ο Πρόεδρος Χριστόφιας σε συνέντευξη στο Σίδνεϊ; Έκανε λόγο για ένα ομόσπονδο κράτος με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα.
(Οι Τούρκοι συνεχίζουν την πολιτική τους απροκάλυπτα με την τουρκικής έμπνευσης ομοσπονδία).

Επανέλαβε ότι επιμένει στις συμφωνίες που κατέληξαν με τον Ταλάτ, στην κατάργηση των εγγυήσεων και στην αποχώρηση του τουρκικού στρατού από το νησί.

Είναι αδύνατο να γίνουν αποδεχτοί οι όροι αυτοί. Σηματοδοτούν την ταφόπετρα για τους Τ/κ. (Ε/κ).

Από την άλλη και η Εκκλησία δεν ηρεμεί και συνεχώς ρίχνει λάδι στη φωτιά με τις, όλο πρόκληση, ανακοινώσεις της. Ο Αρχιεπίσκοπος άρχισε και πάλι την εκστρατεία: «Η Κύπρος είναι ελληνική και ελληνική θα παραμείνει». Σε διαφημίσεις της Εκκλησίας σε ε/κ τηλεοπτικούς σταθμούς αναφέρεται: «Είναι η ώρα για αγώνα» και καλείται το κοινό να συνεχίσει τον αγώνα που άρχισε ο σφαγέας των Τούρκων, Μακάριος. Στα ε/κ κανάλια προβάλλεται η δήλωση του Μακαρίου «Για αιώνες ήμασταν Έλληνες και θα παραμείνουμε Έλληνες». Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις βλέπουν εμάς τους Τ/κ ως μέρος του «κυπριακού έθνους» και ασκούν πιέσεις για να ζήσουμε ως μειονότητα υπό τους Ε/κ.

(Οι Τ/κ θεωρούν ότι η Κύπρος ανήκε και ανήκει στην Τουρκία, ενώ κυρίαρχο είναι το σύνθημα «Είμαι περήφανος που είμαι Τούρκος» που αποτελεί ρήση του σφαγέα των Ελλήνων, Κεμάλ Ατατούρκ).

 
Σε δηλώσεις του ο Έρογλου (Χριστόφιας) είπε ότι στις συνομιλίες έχει απέναντί του τον εκφραστή μιας νοοτροπίας που υποβάλει απαιτήσεις οι οποίες είναι αδύνατο να γίνουν αποδεκτές από την τ/κ (Ε/κ) πλευρά.

Από τη στιγμή που έτσι έχει η κατάσταση, παρακαλώ, αν υπάρχει κάποιος που έχει αντιληφθεί τον λόγο που συνεχίζουμε τις συνομιλίες, να ενημερώσει και εμένα. Ο μόνος δρόμος που απομένει είναι να τερματίσουμε στις συνομιλίες και με τη βοήθεια των αδελφών μας της Ανατολίας (συμμάχων μας), να προστατεύσουμε την «ΤΔΒΚ» (Κυπριακή Δημοκρατία).

***

Έχω έντονη την άποψη ότι οι απορριπτική και στις δύο πλευρές χρησιμοποιούν τα ίδια επιχειρήματα, την ίδια φρασεολογία προσαρμόζοντας τις στα δικά τους δεδομένα.

Πολλές φορές όταν ακούω Ε/κύπριους απορριπτικούς να αναπτύσσουν την επιχειρηματολογία τους, νομίζω ότι ακούω τους Τ/κύπριους απορριπτικούς και το ανάποδο.

Και ο στόχος είναι κοινός, να διακόψουμε τις συνομιλίες…

Γιατί τόση σύμπτωση άραγε;

ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΚΟΥΛΙΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ

Μεγάλο το ερώτημα και ζητά απάντηση: Μπορούν οι βουλευτές να αποφασίζουν μόνοι τους και να σηκώνουν μπαϊράκια όταν διαπιστώσουν ότι διαφωνούν σε καίρια ζητήματα με το κόμμα τους;

Κάποιοι ίσως απαντήσουν αμέσως με ένα ναι ή με ένα όχι.

Όμως η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη.

Πρώτα πρώτα ας πάρουμε το θέμα συνταγματικά. Σύμφωνα με το άρθρο 62:

«Ο αριθμός των βουλευτών ορίζεται εις πεντήκοντα, δύναται δε να μεταβληθεί δι’ αποφάσεως της Βουλής των Αντιπροσώπων λαμβανομένης διά πλειοψηφίας αποτελουμένης εκ των δύο τρίτων των υπό της ελληνικής κοινότητος εκλεγέντων βουλευτών και εκ των δύο τρίτων των υπό της τουρκικής κοινότητος εκλεγέντων βουλευτών».

Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι γίνεται λόγος για βουλευτές. Σε όλες τις διατάξεις του Συντάγματος περί της Βουλής των Αντιπροσώπων, δεν γίνεται καμία απολύτως αναφορά σε κόμματα! Μόνο σε βουλευτές.

Κατά συνέπεια, αν περιοριστούμε αυστηρά σε αυτό το άρθρο, τότε ο βουλευτής έχει δικαίωμα να κάνει ότι ο ίδιος νομίζει.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Από την άλλη, από την πρώτη στιγμή της γέννησης της Κυπριακής Δημοκρατίας λειτούργησαν και πολιτικά κόμματα (πλην του προϋπάρχοντος ΑΚΕΛ).

Έτσι ολόκληρη η πολιτική ζωή πέρασε και περνά μέχρι και σήμερα μέσα από τα οργανωμένα σύνολα που ονομάζονται πολιτικά κόμματα.

Από το 1960 μέχρι σήμερα διεξάγονται βουλευτικές εκλογές μέσα από τις οποίες και κάτω από τις σημαίες των κομμάτων εκλέγονται οι βουλευτές.

Τα κόμματα δεν είναι αφηρημένες έννοιες. Αποτελούν σύνολο ανθρώπων με κοινούς στόχους και επιδιώξεις που προσπαθούν να τις περάσουν μέσα στην κοινωνία μέσω της ομαδικής εκπροσώπησης.

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ;

Με βάση τα πιο πάνω, προχωρούμε στην απάντηση των ακόλουθων ερωτημάτων.

1.     Σε ποιον οφείλουν να λογοδοτούν οι βουλευτές;

Αν βασιστούμε αποκλειστικά και αυστηρά στην πρόνοια του Συντάγματος ο βουλευτής λογοδοτεί στους ψηφοφόρους του, οι οποίοι εφόσον τον έχουν ψηφίσει σημαίνει ότι συμφωνούν με τις απόψεις του.

Από την άλλη όμως, γεγονός εξίσου σημαντικό, εφόσον ουδείς βουλευτής εκλέγεται από μόνος του αλλά με τη σημαία ενός κόμματος που έχει συγκεκριμένες θέσεις και ιδεολογίες, είναι υπόλογος στο κόμμα του και στους ψηφοφόρους του.

2.     Εφόσον ψηφίστηκε από τους πολίτες δικαιούται να κάνει ότι θέλει; Έχει λευκή επιταγή από τους ψηφοφόρους;

Υπό το βάρος του ότι ο βουλευτής εκλέγεται κάτω από μια συγκεκριμένη σημαία, κάτω από συγκεκριμένο πρόγραμμα ενός κόμματος δεν δικαιούται να κάνει ότι θέλει διότι τότε δεν θα υπήρχε λόγος να βρίσκεται σε κόμμα.

Ο βουλευτής που εκλέγεται μέσα από ένα κόμμα δεν εκλέγεται έχοντας δικό του πρόγραμμα ούτε με λευκή επιταγή από τους ψηφοφόρους.

Αυτό θα ίσχυε αν κατερχόταν από μόνος του στις εκλογές με δικό του προσωπικό πρόγραμμα.

ΜΕΓΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η ΠΟΛΥΓΛΩΣΣΙΑ

Τα τελευταία χρόνια στο χώρο των δεξιών και κεντροδεξιών κομμάτων παρατηρείται το φαινόμενο της πολυγλωσσίας.

Δικαιολογούν αυτό το φαινόμενο με το ψευδεπίγραφο επιχείρημα ότι έχουμε Δημοκρατία και ο καθένας μπορεί να έχει τις απόψεις του.

Αυτό το φαινόμενο δημιουργεί τις προϋποθέσεις για κατάργηση των κομμάτων και των οργανωμένων συνόλων.

Αυτό το φαινόμενο το ζήσαμε ιδιαίτερα στις τελευταίες εκλογές όπου στελέχη του ίδιου κόμματος εξέφραζαν διαφορετικές απόψεις για το ίδιο θέμα και έλεγαν ότι εκφράζουν τη θέση του κόμματος τους.

Ποια από τις δύο ήταν η θέση του κόμματος;

Αυτά τα κόμματα με τον τρόπο αυτό, επιδιώκουν να συγκεντρώνουν στις τάξεις τους ανθρώπους διαφορετικών αντιλήψεων και απόψεων, γεγονός όμως που διαλύει την κομματική συνοχή.

Δικαίως θα ρωτήσει κάποιος, αν ο γράφων τάσσεται υπέρ της μονολιθικής αντίληψης. Η απάντηση δεν είναι ούτε ναι ούτε όχι.

Ο γράφων θεωρεί ότι το κάθε μέλος, ο κάθε οργανωμένος πολίτης δικαιούται στα βασικά ζητήματα να έχει τις προσωπικές του απόψεις τις οποίες εκθέτει στα όργανα του κόμματος.

Από τη στιγμή όμως που θα ληφθεί απόφαση, για να είναι αποτελεσματική, θα πρέπει να δρουν όλοι σαν ένα σώμα.

Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ Ζ. ΚΟΥΛΙΑ

Όσον αφορά την ενέργεια του Ζ. Κουλία να μην ψηφίσει τον αρχηγό του κόμματος του στην προεδρία της Βουλής, σημειώνω τα ακόλουθα.

-          Εξ όσων γνωρίζω ποτέ και κανένας βουλευτής δεν προέβη σε παρόμοια ενέργεια.

-          Ο Ζ. Κουλίας εκλέχθηκε βουλευτής με τη σημαία ενός συγκεκριμένου κόμματος, με συγκεκριμένη θεώρηση στα βασικά ζητήματα του τόπου.

-          Δεν εκλέχθηκε με δικό του πρόγραμμα αλλά υιοθετώντας και αποδεχόμενος το πρόγραμμα του ΔΗΚΟ.

-          Ούτε διεκδίκησε τη βουλευτική έδρα ως ανεξάρτητος.

Συνεπώς ο κ. Κουλίας δεν συμπεριφέρθηκε ούτε πολιτικά ούτε ηθικά έντιμα.

Αν όντως ένιωθε τόσο αντίθετος με τη γραμμή της ηγεσίας του κόμματος, όφειλε να θέσει θέμα και να ζητήσει αλλαγή ηγεσίας ή να παραιτηθεί και να αποχωρήσει από το κόμμα.

Όφειλε να συμπεριφερθεί έντιμα έναντι των ψηφοφόρων του και να διακηρύξει ότι όταν θα έμπαινε θέμα εκλογής προέδρου της Βουλής δεν θα ψήφιζε τον πρόεδρο του.

Και τότε θα βλέπαμε πόσες ψήφους θα έπαιρνε ως μεμονωμένη πολιτική προσωπικότητα.

ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΕΦΥΓΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ…

Είναι το φαινόμενο Κουλία διαφορετικό από άλλες περιπτώσεις βουλευτών ή στελεχών;

Θεωρώ πως είναι.

Τόσο ο Αλ. Γαλανός αλλά και άλλα στελέχη του ΔΗΚΟ όταν διαφώνησαν με τη γραμμή του παραιτήθηκαν από το κόμμα και είτε ιδιώτευσαν είτε ίδρυσαν δικά τους κόμματα, π.χ. Αντ. Πασχαλίδης, Ντίνος Μιχαηλίδης.

Παρόμοιο γεγονός είχαμε και με τον ΔΗΣΥ, Συλλούρης, Ερωτοκρίτου, Προδρόμου κλπ.

Αλλά και στο ΑΚΕΛ έγινε κάτι ανάλογο όταν αποχώρησαν κορυφαία στελέχη του και ίδρυσαν το ΑΔΗΣΟΚ.

Και όλοι αυτοί έφυγαν από τα κόμματα τους σε περιόδους που δεν ήταν κοντά σε προεκλογικές περιόδους.

Ο Ζ. Κουλίας δίνει την εντύπωση ότι συμπεριφέρθηκε ύπουλα. Παρέμεινε σιωπηλός ως προς τις προθέσεις του για την προεδρία της Βουλής, άρπαξε τις ψήφους των ΔΗΚΟικών ψηφοφόρων και προχώρησε στο πολιτικό του πραξικόπημα.

Και αυτή η ενέργεια κάθε άλλο παρά προάγει τον πολιτικό πολιτισμό, κάθε άλλο παρά μειώνει το αίσθημα απαξίωσης των πολιτών έναντι της πολιτικής.

Και αυτό παρά τις πατριωτικές φανφάρες με τις οποίες συνόδευσε την ανέντιμη πολιτικά ενέργεια του.

Μόνο που για κάποιους πολιτικούς δεν πρέπει να στιγματίζονται όλοι.

ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑ

Γνωστοί άγνωστοι νυκτοβάτες έδρασαν τα ξημερώματα της Τετάρτης στην Αγία Βαρβάρα της επαρχίας Λευκωσίας.

Λέρωσαν με φασιστικά συνθήματα τους τοίχους του οικήματος των Λαϊκών Οργανώσεων ενώ σχημάτισαν το σήμα της φασιστικής Χρυσής Αυγής στην είσοδο της αυλής του τέως υποψήφιου βουλευτή του ΑΚΕΛ Κυριάκου Τσιφτέ.

Σημειώνεται ότι είναι η τέταρτη φορά το τελευταίο διάστημα που το οίκημα των Λαϊκών Οργανώσεων γίνεται στόχος βανδαλισμών που έφεραν την υπογραφή του ΕΛΑΜ.

Αξίζει ακόμα να σημειωθεί ότι η αναγραφή των συνθημάτων στην είσοδο της αυλής του Κ. Τσιφτέ ήταν στοχευμένη αφού το σπίτι δεν βρίσκεται σε κεντρική οδό, ώστε να ισχυριστεί κάποιος ότι γράφτηκαν τυχαία εκεί.

Επισημαίνεται ότι τα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης δεν έκαναν καμία αναφορά στους βανδαλισμούς. Αν όμως οι βανδαλισμοί αφορούσαν οικήματα της δεξιάς ή μνημεία της ΕΟΚΑ θα γίνονταν πρώτο θέμα.

Παράδειγμα αποτελούν οι πρόσφατοι βανδαλισμοί εναντίον ελληνικών σημαιών και αγαλμάτων που έγιναν πρωτοσέλιδα ή ήταν πρώτα θέματα στα νυκτερινά δελτία ειδήσεων.

Ακόμα, στο γειτονικό χωρίο Λυθροδόντας μετά που το ΑΠΟΕΛ στέφθηκε πρωταθλητής, οπαδοί της ομάδας ανέγραψαν συνθήματα σε ολόκληρο το χωριό τα οποία σβήστηκαν σχεδόν αμέσως.

Όταν παρόμοιο γεγονός συνέβη όταν στέφθηκε κυπελλούχος η ΟΜΟΝΟΙΑ, παράγοντας της κοινότητας απαγόρευσε στις κοινοτικές αρχές να σβήσουν τα συνθήματα μέχρι να έρθει και να τα κινηματογραφήσει συνεργείο συγκεκριμένου τηλεοπτικού σταθμού.