Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΙΖΟΚΑΡΠΑΣΟ


Όπως θα θυμούνται οι τακτικοί αναγνώστες του ιστολογίου αυτού, παλαιότερα ανάρτησα ένα κείμενο με αφορμή μια επίσκεψη μου στο Ριζοκάρπασο.

Για όσους θέλουν να φρεσκάρουν τη μνήμη ή να διαβάσουν για πρώτη φορά το άρθρο, ας πατήσουν εδώ.

Επανέρχομαι λοιπόν στο θέμα με αφορμή τα όσα διαδραματίστηκαν στην επιτροπή παιδείας της Βουλής με την ευκαιρία της επίσκεψης αντιπροσωπείας μαθητών των σχολείων Ριζοκαρπάσου.

Οι βουλευτές ζήτησαν να ενημερωθούν για τα προβλήματα των σχολείων. Πήρε το λόγο ο διευθυντής του Λυκείου, τους είπε τα γνωστά προβλήματα. Όταν πήρε το λόγο η διευθύντρια του Γυμνασίου, είπε ότι ο βουλευτής Γιώργος Βαρνάβα, δημιούργησε πρόβλημα στο σχολείο.

Το πρόβλημα ήταν ότι είδε το φως της δημοσιότητας κείμενο του κ. Βαρνάβα με το οποίο επέκρινε ένα θεατρικό έργο που παίχτηκε στο Ριζοκάρπασο.
Ο κ. Βαρνάβα θίχτηκε όταν η διευθύντρια Λούση Λυσάνδρου τον κατονόμασε λέγοντας ότι παρεμποδίζει την εφαρμογή του στόχου του υπουργείου Παιδείας.


Την επομένη το πρωί (28/1/2009) στον Άστρα, ο κ. Βαρνάβα, κλήθηκε να σχολιάσει το γεγονός.

Αναφερόμενος στην καταγγελία ότι δεν αφήνει το υπουργείο να υλοποιήσει τον στόχο του, ο κ. Βαρνάβα είπε:
- «Η επιτροπή παιδείας είναι η αίθουσα όπου ο κάθε διευθυντής θα πρέπει να εκφράζει τις προσωπικές του πολιτικές πεποιθήσεις;»

Η δημοσιογράφος ρωτά, πού θα έπρεπε να πει το παράπονο της;
Ο διάλογος που ακολουθεί παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον τόσο για τις νοοτροπίες που αναπτύσσονται όσο και για τις περί Δημοκρατίας αντιλήψεις που επικρατούν στην κυπριακή κοινωνία:

Δημοσιογράφος: Γιατί το λέτε αυτό; Εάν εξέφρασε μία άποψη και αφορούσε εσάς, πού έπρεπε να την πει; Ήταν ενώπιον της επιτροπής παιδείας, κλήθηκε να πει, έστω κι αν δεν είπε για άλλα προβλήματα και είπε αυτό…

Γ. Βαρνάβα: Κλήθηκε να μιλήσει για τα προβλήματα του σχολείου της…

Δημ.: Αυτό θεωρούσε η ίδια ότι ήταν ένα πρόβλημα, καλώς ή κακώς.

Γ. Β.: Μήπως σας παρακαλώ το ότι βρίσκεται το σχολείο το οποίο η κυρία αυτή διοικεί…

Δημ.: (Σε έντονο ύφος) Η κυρία αυτή είναι η διευθύντρια του σχολείου η οποία ζει στα κατεχόμενα και κάθε μέρα τα βάζει με τις κατοχικές δυνάμεις κι εσείς μιλάτε τόσο απαξιωτικά γι αυτήν… Γιατί το κάνετε αυτό κ. Βαρνάβα;

Γ.Β.: Να σας πω γιατί το λέω, διότι μέχρι χθες, το όνομα της το είχα ακούσει από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για να δείτε ότι δεν είχα καμία σχέση με την κυρία… δεν θυμάμαι ούτε το όνομα της…

Δημ.: Λυσάνδρου κ. Βαρνάβα, δεν γίνεται να μην ξέρουμε τα ονόματα των διευθυντών μας που είναι στα κατεχόμενα.

Γ.Β.: (…) Άρα σας λέω, η κυρία Λυσάνδρου, αφού το θέλετε έτσι, ρωτήθηκε για τα προβλήματα. Μήπως για την κα Λυσάνδρου το ότι τα παιδιά αυτά βρίσκονται υπό κατοχή, βρίσκονται κάτω από την πίεση δεκάδων εκατοντάδων εποίκων στην περιοχή, και βρίσκονται κάτω από την αίρεση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων το ποιοι καθηγητές θα πάνε και ποιοι όχι, το ότι υποβάλλονται σε έλεγχο τα βιβλία τους, (…) αυτά δεν είναι προβλήματα;

Δημ.: Καλά εσείς αυτά τα προβλήματα δεν τα ξέρετε; Θέλατε να σας τα ξαναπεί η κα Λυσάνδρου;

Γ. Β.: Συγνώμη σας παρακαλώ αλλά εσείς θεωρείτε ότι όταν ρωτείται για τα προβλήματα του σχολείου και απαντά ότι το πρόβλημα της είναι οι δηλώσεις κάποιου βουλευτή και η τοποθέτηση της, είναι προσωπική της τοποθέτηση.

Δημ.: Ένα λεπτό κ. Βαρνάβα, τότε γιατί τη ρωτάτε να σας πει την άποψη της; Τελικά σε αυτό τον τόπο δεν δικαιούται κάποιος να έχει διαφορετική άποψη από τη δική σας;

Γ.Β.: Δεν ρωτήθηκε από κανένα να πει την άποψη της για δηλώσεις βουλευτών…
Συγνώμη, το πρόβλημα της κυρίας είναι το θεατρικό έργο μέσα από το οποίο προσπαθεί να γίνει παραχάραξη της ιστορίας είτε εμμέσως πλην σαφώς η διάβρωση της αγωνιστικότητας της πλευράς μας;

Στο σημείο αυτό διαβάζει ένα απόσπασμα που κάθε άλλο μιλά για παραχάραξη της ιστορίας. Το απόσπασμα αναφέρεται στο τι γράφουν τα βιβλία της ιστορίας.
Το μεσημέρι της ίδιας ημέρα ο κ. Βαρνάβα ήταν σε εκπομπή του Λόγου όπου είπε ακριβώς τα ίδια πράγματα, συνεχίζονταν να μιλά για την… κυρία!


* * *
Δικά μου σχόλια:

1. Τα προβλήματα του σχολείου είναι γνωστά.
Όπως γνωστό είναι και το ποιοι τα προκαλούν.

2. Τόσο είναι το ενδιαφέρον του κ. Βαρνάβα που δεν ξέρει ούτε καν το όνομα της διευθύντριας του σχολείου;
Προκαλεί πάντως αίσθηση το ότι μέλος της Επιτροπής Παιδείας, που θεωρεί τον εαυτό του προστάτη των παιδιών των σχολείων Ριζοκαρπάσου, δεν γνωρίζει καν το όνομα της διευθύντριας και ομολογεί ότι τώρα το ακούει, από τα μέσα ενημέρωσης!!!
Τόσο ενήμερος είναι για το εν λόγω σχολείο;
Και γιατί τόση απαξιώση για τη διευθύντρια;
Ο κ. Βαρνάβα είναι εκπαιδευτικός. Γιατί, αλήθεια, δεν έκανε αίτηση να πάει κι αυτός να διδάξει στο Ριζοκάρπασο;

3. Δεν γνώριζε τα προβλήματα του σχολείου; Γιατί ήθελε να τα ξανακούσει; Για να ικανοποιήσει τι;

4. Ο κ. Βαρνάβα και άλλοι συνάδελφοι του, γνωρίζουν πού βρίσκονται τα σχολεία Ριζοκαρπάσου;
Ή καλύτερα γνωρίζουν κατά πού πέφτει το Ριζοκάρπασο; Ή το έχουν απλά ακουστά;

5. Είναι αρμόδιοι κάποιοι πολιτικοί μας να κάνουν μαθήματα πατριωτισμού και το τι σημαίνει κατοχή στους ανθρώπους που την ζουν καθημερινά;

6. Διερωτώμαι ακόμα, αν όσοι έχουν αναλάβει να μας εμβολιάσουν με πατριωτισμό, θεωρούν ότι τα ελληνόπουλα που παίζουν με τα τουρκάκια στα σοκάκια του Ριζοκαρπάσου και των άλλων χωριών διαπράττουν… προδοσία ή συνεργάζονται με τον κατακτητή τον οποίον και ανέχονται!!!
Αυτό έμεινε να ακούσουμε

Έλεος πλέον…
Όλα έχουν και ένα μέτρο, ακόμα και ο λαϊκισμός…

* * *
ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΡΙΖΟΚΑΡΠΑΣΟΥ ΔΗΛΩΝΕΙ:
Συνεχίζεται η πολεμική από τους ίδιους κύκλους
Λ. Λυσάνδρου: «Εμείς δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να προσπαθούμε να υλοποιήσουμε το στόχο του υπ. Παιδείας για καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης Ε/κ και Τ/κ»
Στο κατεχόμενο γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου φοιτούν 23 παιδιά, 11 αγόρια και 12 κορίτσια. Κάποιοι μαθητές είναι από την Αγία Τριάδα. Στο γυμνάσιο διδάσκουν 19 εκπαιδευτικοί που ζουν στις ελεύθερες περιοχές, αν και κάποιοι διανυκτερεύουν στο Ριζοκάρπασο τις εργάσιμες ημέρες, σε σπίτι που επιδιορθώθηκε ειδικά για τους εκπαιδευτικούς, από το υπ. Παιδείας και Πολιτισμού.
Το σχολείο είναι σε αρκετά καλή κατάσταση, ωστόσο χρειάζονται να γίνουν κάποιες βελτιώσεις, αλλά και υποδομές, όπως είναι μια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων.
Της Κατερίνας Ηλιάδη
Την περασμένη Τετάρτη, κατά τη διάρκεια επίσκεψης μαθητών του κατεχόμενου Ριζοκαρπάσου στη Βουλή των Αντιπροσώπων, η διευθύντρια του γυμνασίου, Λούση Λυσάνδρου, ερωτηθείσα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σχολείο, είπε: «Θέλουμε τη στήριξή σας και όχι να μας πολεμάτε. Υπάρχουν βουλευτές που μας πολεμούν», κατονομάζοντας τον Γιώργο Βαρνάβα (ΕΔΕΚ) ο οποίος, σύμφωνα με την κα Λυσάνδρου, επέκρινε το σχολείο και τους καθηγητές επειδή φιλοξένησαν θεατρική παράσταση από θεατρικό σχήμα που χρηματοδοτείται από την USAID.
Η …αμαρτία της κας Λυσάνδρου είναι ότι επέτρεψε να δοθεί η συγκεκριμένη παράσταση στο κατεχόμενο γυμνάσιο. Το γεγονός ότι η διευθύντρια είχε εκ των προτέρων λάβει άδεια από το υπ. Παιδείας και Πολιτισμού, και η εν λόγω παράσταση δόθηκε και σε γυμνάσια των ελεύθερων περιοχών, φαίνεται να μην έχει καμία σημασία για το βουλευτή της ΕΔΕΚ, ο οποίος επέμεινε και την επαύριον του περιστατικού για την ορθότητα των απόψεών του, κάνοντας μάλιστα απαξιωτικές αναφορές για τη διευθύντρια, αποκαλώντας την: «αυτή η κυρία…».
- Γιατί επιλέξατε να εργασθείτε σε εγκλωβισμένο σχολείο;
Λούση Λυσάνδρου: Ο λόγος που επέλεξα να δουλέψω στο Ριζοκάρπασο είναι βασικά η μεγάλη αγάπη, αλλά και η ευαισθησία που έχω για τις κατεχόμενες περιοχές, καθ’ ότι είμαι και εγώ πρόσφυγας, καθώς και λόγω των στενών δεσμών μου με το χωριό.
- Συνεχίζουν να είναι δύσκολες οι συνθήκες κάτω από τις οποίες καλείστε να διδάξετε γράμματα στα παιδιά;
Λ. Λ.: Οι συνθήκες είναι δύσκολες, αν και μπορώ να πω ότι τα πράγματα είναι σχετικά καλύτερα σε σχέση με το παρελθόν. Ο εγκλωβισμός των παιδιών, η έλλειψη ερεθισμάτων, όπως επίσης και τα μέσα που έχουν οι μαθητές στις ελεύθερες περιοχές, όπως είναι η τεχνολογία, η πρόσβαση σε βιβλιοθήκες και μουσεία, οι πολιτιστικές αλλά και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις κτλ., είναι για τους δικούς μας μαθητές σχεδόν ανύπαρκτα.
- Μιλήσατε στη Βουλή για προβλήματα που δημιουργούν κάποιοι πολιτικοί. Σαν ποια προβλήματα αντιμετωπίζετε;
Λ. Λ.: Ειλικρινά λυπούμαι για τις διαστάσεις που δόθηκαν σ’αυτό το θέμα και θέλω με αυτή την ευκαιρία να τονίσω πολύ εμφαντικά, ότι με την παρέμβασή μου στη Βουλή δεν είχα σκοπό να θίξω κανέναν. Αντίθετα σέβομαι και εκτιμώ όλους τους βουλευτές μας και τους πολιτικούς, οι οποίοι πάντοτε επιδεικνύουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την λειτουργία του γυμνασίου Ριζοκαρπάσου και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Ούτε και με κανένα από τα ΜΜΕ είχαμε ποτέ μας οποιοδήποτε πρόβλημα. Τον περασμένο Δεκέμβριο, όμως, είδα με μεγάλη μου έκπληξη, αλλά συνάμα και με μεγάλη απογοήτευση, να δημοσιεύεται σε εβδομαδιαία εφημερίδα απόσπασμα από μια ομιλία του κ. Γ. Βαρνάβα, στην οποία το μόνον που αναφερόταν ονομαστικά από τα εννέα σχολεία στα οποία ανεβάστηκε η συγκεκριμένη θεατρική παράσταση, ήταν το γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου. Κι όπως ήταν φυσικό, όλοι διερωτηθήκαμε γιατί να γίνεται αυτή η ονομαστική αναφορά στο δικό μας σχολείο. Ο λόγος που εγώ θίχτηκα είναι γιατί, πρώτον, αυτό το έργο είχε ήδη παρουσιαστεί σε αλλά οκτώ σχολεία, χωρίς αυτό να ενοχλήσει κανέναν, και δεύτερον, είναι ένα έργο, για την παρουσίαση του οποίου δεν υπήρξε καμιά ένσταση από το υπουργείο, κι ως εκ τούτου δεν είχα εγώ κανένα λόγο να το απορρίψω. Θα πρέπει να διευκρινίσω ότι είχα ζητήσει την έγκριση του υπουργείου για το ανέβασμα της συγκεκριμένης θεατρικής παράστασης, η οποία και μου δόθηκε. Το περιεχόμενο της θεατρικής παράστασης δεν το εξέτασα εγώ, αφού θεώρησα ότι ήταν εγκεκριμένο, μιας και είχε ανέβη και σε άλλα σχολεία. Επίσης, το συγκεκριμένο έργο ήταν βασισμένο πάνω σε διαλόγους παιδιών από διάφορες κατασκηνώσεις, και αυτό ήταν κάτι που οι συντελεστές της παράστασης το είχαν εξηγήσει στην εισαγωγή τους, πριν από την έναρξη της θεατρικής παράστασης. Το θέμα της επιχορήγησης της συγκεκριμένης ομάδας δε νομίζω ότι αφορά εμένα ή τον κάθε διευθυντή του οποιουδήποτε σχολείου, αλλά τους αρμόδιους φορείς. Θέλω εδώ να τονίσω ότι, δυστυχώς, αυτή η πολεμική συνεχίζεται, όπως πληροφορούμαι, από τους ίδιους κύκλους και για κάποιες άλλες εκδηλώσεις που έχουμε ήδη οργανώσει ή προγραμματίζουμε στο γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου, οι οποίες είναι άμεσα συνυφασμένες με το στόχο που έχει θέσει το υπ. Παιδείας και Πολιτισμού για τη φετινή σχολική χρονιά, για την καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης Ε/κ και Τ/κ. Εμείς δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να προσπαθούμε να υλοποιήσουμε αυτό το στόχο, όπως και τους άλλους στόχους που τίθενται από το υπουργείο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όπως άλλωστε είναι και υποχρέωσή μας.
- Με τις «αρχές» των κατεχομένων ποια προβλήματα αντιμετωπίζετε;
Λ. Λ.: Ομολογώ ότι σήμερα δεν αντιμετωπίζουμε κανένα πρόβλημα από τις «αρχές» των κατεχομένων όσον αφορά την λειτουργία του σχολείου.
- Με τους Τ/κ εκπαιδευτικούς, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της κοινότητας (Τ/κ και έποικους), ποιες είναι οι σχέσεις σας;
Λ. Λ.: Οι σχέσεις μας είναι ομαλές, και όπου και όσο μπορούμε, συνεργαζόμαστε. Έχουμε προσκαλέσει σε εκδηλώσεις μας Τ/κ εκπαιδευτικούς και έχουν ανταποκριθεί, γεγονός που βοήθησε στην καλύτερη επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ των εκπαιδευτικών του Ριζοκαρπάσου, Ε/κ και Τ/κ.
Αλήθεια 1/2/2009

http://alithia.com.cy/alithia_v2/front-end/main.php?action=nptext&page=&design=default&nptext_id=29836


Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ


Καθυστέρησα να αναρτήσω θέμα αναφορικά με τις παράνομες οργανώσεις που δρούσαν στην Κύπρο, επειδή ήθελαν να ψάξω λίγο το θέμα.


Οι αναφορές δεν γίνονται για να δικάσουν κανένα, ούτε για να δικαστεί ο οποιοσδήποτε, ούτε για να αποδείξουμε ότι φταίμε εμείς (ή μόνο εμείς), ούτε για να απαλλαγεί η Τουρκία (αυτό κι αν είναι ανόητο μόνο και μόνο να λέγεται), ούτε για να μειωθεί η σημασία της τουρκικής εισβολής.

Οι αναφορές και η γνώση είναι αναγκαίες για να κατανοήσουμε το παρελθόν.
Διότι αν δεν το κατανοήσουμε δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε σωστά το παρόν και το μέλλον.

Πρώτα – πρώτα, για όσους λένε ότι τέτοιες αναφορές, που αφορούν και τις ε/κυπριακές ευθύνες, δίνουν ελαφρυντικά στην Τουρκία, θα τους θυμίσω ότι ακόμα δεν στέγνωσε το μελάνι από τα γραπτά πολλών από αυτούς που έλεγαν ότι τα γεγονότα του 1963 ξεκίνησαν επειδή ο Μακάριος προσπάθησε να αλλάξει τα 13 σημεία του Συντάγματος.
Έχω την άποψη ότι όσοι φωνάζουν, δεν φωνάζουν από έγνοια για την ιστορία. Ούτε επειδή, όπως λένε, οι αναφορές σε ε/κυπριακές ευθύνες δικαιώνει την εισβολή ή εξισώνει τις ευθύνες..

Διότι τέτοιο θέμα δεν υπάρχει. Είναι όλα προφάσεις…

Ας πάμε όμως στην ουσία.
Επιμένουν κάποιοι ότι δεν υπήρχαν παράνομες ή παρακρατικές οργανώσεις αλλά νόμιμος στρατός που αντιστάθηκε στην τ/κυπριακή ανταρσία.
Η ύπαρξη από τ/κυπριακής πλευράς της ΤΜΤ η οποία επίσης δρούσε παράνομα και κατευθυνόταν από την Τουρκία είναι δεδομένη. Όπως και ο καταστροφικός και εγκληματικός της ρόλος. Αυτή ευθύνεται πρώτα και κύρια για την προώθηση της πολιτικής της διχοτόμησης και για τις δολοφονίες προοδευτικών τ/κυπρίων αλλά.

Οι διαμαρτυρόμενοι όμως θέλουν να μείνουμε μέχρι εδώ, για να φαίνεται ότι ο μόνος υπαίτιος για ότι έγινε στην Κύπρο ήταν η Τουρκία και τα παρακλάδια της στην Κύπρο.
Αυτό είναι αλήθεια, και το τονίζω και το υπογραμμίζω.
Όμως είναι η μισή αλήθεια.

Η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι, παράνομες ή πρακρατικές οργανώσεις υπήρχαν και στην ε/κπριακή πλευρά.



Το κύριο και σημαντικό το οποίο πρέπει να έχουμε υπόψη μας όταν μιλούμε για την περίοδο μετά την ανεξαρτησία, είναι ότι τόσο οι ε/κύπριοι όσο και οι τ/κύπριοι δεν πίστεψαν στο Κυπριακό Κράτος. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό ως αφετηρία για το τι έγινε στη συνέχεια.
Θεωρούσαν και οι δύο πλευρές ότι η Ζυρίχη ήταν ο σταθμός για το επόμενο βήμα,που για τους ε/κ ήταν η ένωση και για τους τ/κ η διχοτόμηση.


Δυστυχώς σε αυτούς τους στόχους και τις επιδιώξεις, έχουν το μερτικό της ευθύνης τους και οι τότε ηγέτες των δύο κοινοτήτων, πρόεδρος και αντιπρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αντίστοιχα, Μακάριος και Κουτσιούκ.
Τα όσα θα αναφερθούν στη συνέχεια, δεν είναι παρμένα από τουρκολάγνο, όπως αρέσκονται κάποιοι να χαρακτηρίζουν τελευταία, όποιον διαφωνεί μαζί τους.
Είναι από τον Σπύρο Παπαγεωργίου, που το κύρος και την εγκυρότητα του – εκτός από μερικές περιπτώσεις – δεν αμφισβητεί κανένας.
Πριν ακόμα από την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας (Αύγουστος 1960), το «Πατριωτικό Μέτωπο» σε ανακοίνωση του στις 23 Μαρτίου 1960, έλεγε ότι η οργάνωση υπόσχεται ότι θα συνεχίσει τον αγώνα για ένωση.
Ανάλογη αναφορά έγινε και από τον Μακάριο με την ευκαιρία των εορτασμών για την 1η Απριλίου το 1960.
Ανάλογες αναφορές αλλά για διχοτόμηση έχουμε και από την τ/κυπριακή πλευρά.
Επαναλαμβάνω, αυτές οι αναφορές καταγράφονται πριν ακόμα από την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι δημόσιες αναφορές στην ένωση αρχίζουν να φουντώνουν γύρω στο 1962.
Τον Αύγουστο του 1962 η οργάνωση «Παγκύπριος Σύνδεσμος Αγωνιστών» διακήρυττε ότι ο κυπριακός ελληνισμός θα γιορτάσει μόνο όταν απαλλαγεί από τα σημερινά δεσμά του (σ.σ. εννοεί το κράτος της Ζυρίχης) και ελεύθερος θα εξασκήσει το ιερό και αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του.
Με άλλα λόγια, όλα αυτά αποδεικνύουν ότι κάποιοι επιδίωκαν τη διάλυση του κράτους. Από τη μια οι ε/κυπριακές οργανώσεις και από την άλλη οι τ/κυπριακές.
Και αρχίζει ένας έντονος ανταγωνισμός μεταξύ των οργανώσεων των δυο πλευρών για το μέλλον της Κύπρου.

Ήταν τότε που ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης αρχίζει να καταρτίζει ένα μυστικό στρατό, με επιτελεία, τοπικές διοικήσεις, τάγματα κ.τ.λ.
Αυτός ο στρατός, σημειώνει ο Παπαγεωργίου ήταν σε γνώση του Μακαρίου και μάλιστα σε αυτόν συμμετείχαν και μέλη του υπουργικού συμβουλίου και άλλα υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης. Την εκπαίδευση τους ανέλαβαν αξιωματικοί της ΕΛΔΥΚ.
Η κυριότερη δύναμη των εθελοντών προήρχετο από τους (μακαριακούς) αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Και όπως έγινε με την ΕΟΚΑ, και από αυτή την οργάνωση αποκλείονταν οι κομμουνιστές.
Σημειώνεται ότι στα κείμενα της οργάνωσης είναι έντονες οι αντιΑΚΕΛικές αναφορές, που θυμίζουν έντονα τη φρασεολογία της ΕΟΚΑ.
Μάλιστα, ανώτατος εξ Ελλάδος εκπαιδευτής δήλωνε στα μέλη της οργάνωσης ότι ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι οι Τούρκοι αλλά οι κομμουνιστές!
Από τις ομάδες αυτές αποκλείστηκαν επίσης ο Βάσος Λυσσαρίδης και ο Νίκος Σαμψών.
Όπως αναφέρει ο Παπαγεωργίου, οι δύο χολώθηκαν με τον Γιωρκάτζη και έσπευσαν να δημιουργήσουν τους δικούς τους στρατούς οι οποίοι εξοπλίζονταν και συντηρούνταν από τους ίδιους.
Από την οργάνωση αυτή αποκλείστηκαν επίσης οι ακραιφνείς γριβικοί που έκαναν τις δικές τους ομάδες.

Ο στρατός του Γιωρκάτζη ονομαζόταν «Εθνική Οργάνωση Κύπρου» που αργότερα αναφερόταν σκέτο «Οργάνωσις» και ο αρχηγός της υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Ακρίτας»!
Στην οργάνωση αυτή εισέρρεαν κονδύλια από το εξωτερικό για τη διεξαγωγή αντικομουνιστικού αγώνα.
Η «Οργάνωσις» παρουσιαζόταν ως αμυντική οργάνωση έναντι των τουρκικών απειλών και επικεφαλής των ελλήνων αξιωματικών που συνέδραμαν την οργάνωση ήταν ο μετέπειτα δικτάτορας Δημήτριος Ιωαννίδης ο οποίος είχε εισηγηθεί στο Μακάριο τρόπους για να εξοντωθούν «εν μία νυκτί» οι τ/κύπριοι.
Η εφημερίδα της ΕΔΕΚ τα ΝΕΑ (3/8/1979) έγραψε ότι «Τις χωριστικές καταστάσεις τροφοδοτούσε και ο Γιωρκάτζης με τις δικές του ενέργειες, εκρήξεις κι άλλες δραστηριότητες και με ύποπτες διασυνδέσεις». (Άσχετα τι λέει τώρα ο Ομήρου).
Η «Οργάνωσις» προετοιμαζόταν να στηρίξει τον Μακάριο στην προσπάθεια του για αλλαγή σημείων του Συντάγματος.
Όλες αυτές οι κινήσεις περιέπεσαν στην αντίληψη των Τούρκων, οι οποίοι προειδοποιούσαν ότι αν χρησιμοποιηθούν τα παράνομα όπλα των ε/κυπρίων θα γίνει χαλασμός. Εδώ ισχύει η κυπριακή παροιμία: «είπεν ο γάδαρος του πετεινού κεφάλα» ή «τα δικά μας του γειτόνου μας»…
Η «Οργάνωση», σύμφωνα με τον Γιωρκάτζη θα στήριζε τις αλλαγές στα σημεία του Συντάγματος.
Μάλιστα σε έγγραφο του ο «Ακρίτας» αναφέρει ότι όταν εκδηλωθεί η τουρκική αντίδραση, πρώτα θα αναλάβουν να την αντιμετωπίσουν οι νόμιμες δυνάμεις ασφαλείας και στη συνέχεια θα αναλάβει η «Οργάνωσις».
Συνεπώς εδώ έχουμε μια αναφορά από τον ίδιο τον αρχηγό ότι η οργάνωση του δεν ήταν νόμιμη, ήταν παράνομη.

Αυτή ήταν η μια πτυχή.
Ο άλλος στόχος, σύμφωνα με έγγραφο της «Οργάνωσις» ήταν η σταδιακή αποδέσμευση από τις συμφωνίες Ζυρίχης και ειδικά από τις «Συνθήκες Εγγύησης», η διεξαγωγή δημοψηφίσματος και η κήρυξη της ένωσης! Όπως τόνιζε σε διαταγή προς τα μέλη του «Η ΝΙΚΗ μας στο τελευταίο στάδιο θα είναι μεγάλη και τελειωτική»
Τόσο απλά και τόσο εύκολα θεωρούσαν τα πράγματα…
Τα έγγραφα του «Ακρίτα» αποκαλύφθηκαν από την εφημερίδα «Πατρίς» τον Απρίλιο του 1966 και σε άλλες εφημερίδες σε διάφορα χρονικά διαστήματα.
Όπως αναφέρει ο Παπαγεωργίου, στην «Πατρίδα» τα έδωσε ο ίδιος ο Γρίβας για να εκδικηθεί και να εκθέσει τον Γιωρκάτζη και τον Μακάριο.
Έτσι, όταν εκδηλώθηκε η τουρκική ένοπλη ενέργεια τα Χριστούγεννα του 1963, βρήκαν αντιμέτωπες τις ομάδες του «Ακρίτα», του Σαμψών, του Λυσσαρίδη, Ρένου Κυριακίδη, του Λεφτή και άλλες μικρότερες.

Διερωτάται κάποιος πού ήταν η Εθνική Φρουρά, η νόμιμη δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Η απάντηση είναι απλή. Εθνική Φρουρά δεν υπήρχε εκείνη την εποχή.
Νόμιμος στρατός δεν υπήρχε αφού ο μικτός Κυπριακός Στρατός που προνοείτο από τις συμφωνίες Ζυρίχης ουσιαστικά δεν λειτούργησε.
Ανεξάρτητα από το έργο που επιτέλεσαν οι ομάδες αυτές, ήταν παράνομες.
Το αν είχαν ή όχι την ευλογία του Μακαρίου δεν τις καθιστά νόμιμες. Ούτε νομιμοποιεί την ύπαρξης του.
Όπως δεν νομιμοποιείται η ύπαρξη της ΤΜΤ και των άλλων τ/κυπριακών παράνομων οργανώσεων.
Για ποιες νόμιμες δυνάμεις που αντιστάθηκαν μας λένε οι διάφοροι λοιπόν;

Ερωτήματα που αναζητούν απάντηση:
- Ποια ήταν η δράση μέρους ή όλων αυτών των οργανώσεων μετά τη λήξη των συγκρούσεων;
- Πως μπορούν να δικαιολογηθούν οι εξαφανίσεις, οι δολοφονίες και οι κακοποιήσεις τ/κυπρίων;
- Ποιοι τις έκαναν;
Εξαφανίζονταν μόνοι τους;
Σίγουρα το επίσημο κράτος δεν προωθούσε αυτές τις μεθόδους.
Ποιοι λοιπόν τις έκαναν;
Γιατί πέραν από κάποιους αφορισμούς ο Λυσσαρίδης δεν μιλά για την ουσία αυτών των ιστοριών;
Οι ζώντες, Λεφτής, Κυριακίδης και άλλοι, πότε θα αποφασίσουν να πούνε το τι πραγματικά έγινε τότε;

_______________________________________
Φωτογραφίες:

1. Άφιξη του Μακαρίου στην Κύπρο (1959)
2. Πολύκαρπος Γιωρκάτζης – Τάσσος Παπαδόπουλος.
3. Βάσος Λυσσαρίδης.
4. Δημήτριος Ιωαννίδης.
6. Σαμψών και Λεφτής.

Με αφορμή το σχόλιο του Γρηγόρη, δύο φωτογραφίες από τον Κυπριακό Στρατό.
Μακάριος και Κουτσιούκ δέχονται τον χαιρετισμό των ε/κ και τ/κ μελών του στρατεύματος.



Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

ΟΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ


Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε όλοι τη συζήτηση που γίνεται για τις μεταρρυθμίσεις στην Ε.Φ.

Ένας από τους στόχους είναι και η μείωση της στρατιωτικής θητείας η οποία ήταν προεκλογική διακήρυξη και δέσμευση τόσο του Ιωάννη Κασουλίδη όσο και του Δημήτρη Χριστόφια.

Όπως όλοι θα πρέπει να θυμόμαστε ο Κασουλίδης έκανε λόγο για μείωση της θητείας στους 14 μήνες και ο Χριστόφιας έλεγε ότι θα μελετηθεί το ενδεχόμενο να μειωθεί στους 19 μήνες.

Απ’ ότι φαίνεται και οι δύο θέσεις υποστηρίχθηκαν από το λαό, και για τούτο, τότε είχαμε και κάποιες ανακοινώσεις από διάφορους για το θέμα.

Το ζήτημα αποτέλεσε και αντικείμενο συζήτησης σε προεκλογικά πάνελ.

Με την εκλογή του Δ. Χριστόφια η δέσμευση μπήκε σε εφαρμογή.

Και απ΄ ότι φαίνεται οδεύουμε σε μία αναδόμηση με εφαρμογή και της 19μηνης θητείας.

Για μένα ήταν έκπληξη η στάση του ΔΗΣΥ και ειδικά του Σ. Χάσικου, ο οποίος ενώ υποστηρίζει τη μείωση στους 14 μήνες, δεν δέχεται τη μείωση στους 19 επειδή λέει, θα πλήξει το αξιόμαχο του στρατού.

Βγήκαν επίσης και κάποια γνωστά κοπέλια να κάνουν μαθήματα πατριωτισμού, να επικαλούνται τον εκ Τουρκίας κίνδυνο και το ότι αποδυναμώνεται η Ε.Φ.

Δεν εκλείπουν βέβαια και οι αιχμές εναντίον του πατριωτισμού όσων υποστηρίζουν τη μείωση της θητείας.

Γεγονός που ανάγκασε αρκετές φορές τον πρόεδρο αλλά και στις 15 Ιανουαρίου τον ίδιο τον υπουργό άμυνας να δηλώσει ότι:

«είναι ύβρης για μένα και για την Κυβέρνηση το να εκφράζονται τέτοιες απόψεις ότι πάμε να διαλύσουμε την ΕΦ».



Τους ανθρώπους αυτούς που σκορπούν δεξιά και αριστερά πιστοποιητικά πατριωτισμού, που κόπτονται για την ασφάλεια του τόπου και τη διαφύλαξη των μυστικών του στρατεύματος, δεν φαίνεται να τους απασχολεί το ότι από ραδιοφώνων και τηλεοράσεων αναφέρονται σε αριθμούς, τόπους και χρόνους και σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις δυνατότητες της Ε.Φ.

Κλασικό (ή καλύτερα τραγικό) παράδειγμα η συζήτηση που έγινε στην τηλεόραση του ΡΙΚ στις 15 Ιανουαρίου.

Προσωπικά εμένα με προβληματίζουν όλα αυτά.

Φαίνεται ότι η μείωση του στρατού είναι και λαϊκό αίτημα.

Αυτό φαίνεται από το ότι οι δύο υποψήφιοι που υποστήριζαν τη μείωση της θητείας πέρασαν στον δεύτερο γύρο.

Αν αυτό δεν αποτελεί αξιόπιστο στοιχείο, πιστεύω ότι αποτελούν τέτοιο πρόσφατα δημοσιεύματα όπου αναφέρεται πως οι γονείς των στρατιωτών που θα υπηρετήσουν τους 24 μήνες ετοιμάζονται να αντιδράσουν, αν τελικά η Εσσό των παιδιών τους δεν ενταχθεί στο πλαίσιο της μείωσης.

Ασφαλώς το ζήτημα δεν θα κλείσει ούτε με τις μεταρρυθμίσεις ούτε με τη μείωση της θητείας.



Πολλοί υποστηρίζουν την κατάργηση της Ε.Φ., την κατάργηση γενικά του στρατού.

Θεωρώ ότι αυτό μπορεί να συζητηθεί μόνο μέσα στα πλαίσια της ευρύτερης λύσης του κυπριακού και στο ενδεχόμενο της πλήρους αποστρατικοποίησης.

Όμως αυτό είναι ένα άλλο εντελώς διαφορετικό θέμα που δεν μπορούμε να το συζητήσουμε εάν δεν ξέρουμε πρώτα και κύρια ποιο θα είναι το πλαίσιο λύσης (αν τελικά φτάσουμε σε αυτό το σημείο) και κάτω από ποιες συνθήκες θα συμφωνηθεί η αποστρατικοποίηση.

Γι αυτό και προσωπικά διαχωρίζω τα δύο θέματα.