ΟΙ ΑΣΤΟΧΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν την απάντηση του Γ.Γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν.

Είναι ήδη δημοσιευμένο στην έκδοση της ΓΝΩΜΗΣ που κυκλοφορεί.

Είναι με θλίψη που διαπιστώνει κάποιος ότι το Κυπριακό βρίσκεται και πάλι σε αδιέξοδο πριν ακόμα αρχίσουν οι συνομιλίες.

Είναι δεδομένο ότι τόσο τα Ηνωμένα Έθνη όσο και οι ΗΠΑ, η Ε.Ε., με λίγα λόγια ο διεθνής παράγοντας επιθυμούν να ξεκινήσουν οι συνομιλίες και να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα που θα οδηγήσει σε λύση του Κυπριακού.

Πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι όλοι αυτοί οι παράγοντες επένδυσαν στην εκλογή Αναστασιάδη, θεωρώντας ότι ένας άνθρωπος που στήριξε το σχέδιο Ανάν θα μπορούσε τώρα να αναλάβει μια πρωτοβουλία που θα φέρει σε αίσιο τέλος ένα πρόβλημα που ταλανίζει τη διεθνή κοινότητα για σχεδόν 40 χρόνια.

Η βάση της λύσης

Κάποιοι θέλουν να υποβάλλουν ότι οι πολιτικές του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ στο Κυπριακό είναι οι ίδιες και απαράλλακτες και ότι είτε ο ένας βρίσκεται στο πηδάλιο της εξουσίας είτε ο άλλος, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Να όμως που η ίδια η πραγματικότητα διαψεύδει για άλλη μια φορά όλους εκείνους τους φοβούνται τη λύση.

Η κυβέρνηση Χριστόφια κατάφερε να φέρει τα πράγματα σε μια σωστή βάση και να προχωρήσει μάλιστα με τον Ταλάτ σε συγκλίσεις που πρώτη φορά γίνονταν αποδεχτές από την τουρκική πλευρά (βλ. Ταλάτ).

Τα ανακοινωθέντα του Μαΐου και του Ιουνίου του 2008 έθεταν το Κυπριακό πάνω στη σωστή του βάση.

Ενώ η ερμηνεία που έδινε στη Δ.Δ.Ο. η τουρκική πλευρά οδηγούσε σε 2 διεθνώς αναγνωρισμένα κράτη, για πρώτη φορά Χριστόφιας και Ταλάτ συμφώνησαν σε ένα κράτος, με μία κυριαρχία, μία διεθνή εκπροσώπηση και μία ιθαγένεια.

Το επαναλαμβάνουμε, αυτός ο άθλος επιτεύχθηκε για πρώτη φορά από το 1974.

Η εθνικιστική πλευρά των Τουρκοκυπρίων με επικεφαλής τον Ντ. Έρογλου απέρριψε αυτή τη θέση. Και εξακολουθεί να την απορρίπτει.

Η εθνικιστική και η λυσοφοβική πλευρά των Ελληνοκυπρίων, κακά τα ψέματα, ταυτίστηκε με τις θέσεις του Έρογλου, απορρίπτοντας με τη σειρά της το επίτευγμα.

Ακόμα και σήμερα οι ίδιοι κύκλοι κάνουν λόγο για απαράδεχτες υποχωρήσεις!

Ποιες απαράδεχτες υποχωρήσεις; Το ένα και μοναδικό ομόσπονδο κράτος είναι υποχώρηση και μάλιστα απαράδεχτη και καταστροφική;

Ο εγκλωβισμός Αναστασιάδη

Ο Νίκος Αναστασιάδης ξεκίνησε με ένα μεγάλο λάθος την προσπάθεια του για επανέναρξη των συνομιλιών.

Σε μια προσπάθεια να διατηρήσει την υποστήριξη του ΔΗΚΟ και του ΕΥΡΩΚΟ αλλά και των υπόλοιπων απορριπτικών δυνάμεων στο Εθνικό Συμβούλιο, θέλησε να τηρήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις ότι δεν θα ακολουθήσει το δρόμο που χάραξε ο Δημήτρης Χριστόφιας.

Και όλα αυτά λέγονταν από τον κ. Αναστασιάδη όταν ο Ντερβίς Έρογλου διακήρυττε ότι οι συνομιλίες δεν μπορούν να ξεκινήσουν από εκεί που σταμάτησαν με τον Χριστόφια.

Οι λόγοι ήταν προφανείς και όπως αναφέραμε πιο πάνω, ο Έρογλου δεν επιθυμεί λύση στη βάση του ενός κράτους.

Το ΑΚΕΛ είχε προειδοποιήσει ότι η μη αναγνώριση από Ε/κυπριακής πλευράς των αποτελεσμάτων του προηγούμενου γύρου, θα έδινε στην Τουρκία το δικαίωμα να θέσει νέους όρους προκειμένου να υπάρξει νέα βάση για να επανεκκινήσουν οι συνομιλίες.

Η στάση όμως του προέδρου της Δημοκρατίας έδωσε την ευκαιρία στην τουρκική πλευρά να φαίνεται πρόθυμη για επανέναρξη των συνομιλιών, ακόμα και χωρίς την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος.

Ωστόσο, εκμεταλλευόμενη την στάση της Ε/κυπριακής πλευράς, η τουρκική δηλώνει τώρα, σε αντίθεση με όσα δήλωνε προηγουμένως, ότι οι συνομιλίες πρέπει να αρχίσουν από εκεί που σταμάτησαν.

Έτσι ο πρόεδρος Αναστασιάδης βρίσκεται σε δύσκολη θέση αφού οι επιλογές του οδηγούν σε αδιέξοδο.

Η επιμονή του να απορρίψει το αποτέλεσμα των συνομιλιών επί Χριστόφια οδήγησε στην αποδοχή εκείνης της βάσης από την τουρκική πλευρά, ενώ ο ίδιος εγκλωβισμένος στις επιλογές του και για λόγους γοήτρου δεν μπορεί να συναινέσει στην επανέναρξη των συνομιλιών από εκεί που σταμάτησαν.

Το ξεκαθάρισμα της βάσης και το κοινό ανακοινωθέν

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας απαιτεί μια ξεκάθαρη βάση για να επαναρχίσουν οι συνομιλίες, θέλοντας να εκδώσουν ένα κοινό ανακοινωθέν που θα περιέχει μια ξεκάθαρη βάση λύσης του προβλήματος, η οποία να μην επιδέχεται ερμηνειών.

Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσίευσε το newzup.net την περασμένη Κυριακή, η δυστοκία που παρατηρείται στη σύνταξη ενός κοινού ανακοινωθέντος οφείλεται ακριβώς σε αυτή τη διαφορά.

Όμως η τουρκική πλευρά δεν φαίνεται πρόθυμη για κάτι τέτοιο.

Οι Τ/κυπριακή ηγεσία εμμένει στη θέση της ότι διζωνική σημαίνει εσωτερική κυριαρχία στο δικό της μέρος, πλειοψηφία πληθυσμού και γης και με περιορισμένη παρουσία Ε/κυπρίων.

Όμως τα θέματα αυτά είχαν συζητηθεί επί Χριστόφια και είχαν μάλιστα κατατεθεί και συγκεκριμένες προτάσεις που αφορούσαν αυτά τα ζητήματα και φαινόταν ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να αποτελέσουν συμφωνία.

Όλα αυτά τα τίναξε στον αέρα ο Νίκος Αναστασιάδης με την απερίσκεπτη στάση του, όπως την έχουμε περιγράψει.

Σημειώνουμε ως καταλείδα ότι πολιτικοί αναλυτές εκφράζουν ανησυχία για το αποτέλεσμα αυτών των κινήσεων Αναστασιάδη, καθώς και για το ότι μέχρι στιγμής τις εντυπώσεις τις κερδίζει η Τουρκία και η Τ/κυπριακή πλευρά που δείχνουν πρόθυμοι (έστω κι αν δεν το εννοούν) να ξεκινήσουν τις συνομιλίες είτε από εκεί που σταμάτησαν, είτε χωρίς την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος που θα καθορίζει τη βάση των συνομιλιών. 

Σκόπιμη η παραμόρφωση της αλήθειας από τον Γ. Ομήρου; Ο Μακάριος και η Δ.Δ.Ο.

Είναι καιρός ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ και το κόμμα του να πούνε την αλήθεια στο λαό για την ομοσπονδία.

Είναι καιρός να αφήσουν τις υπεκφυγές και να μιλήσουν ξεκάθαρα. Ιδιαίτερα τώρα που συνεργάζονται με τον Γ. Λιλλήκα ο οποίος από διαπρύσιος κήρυκας της Δ.Δ.Ο. κατέστη πολέμιος της.

Με αφορμή τις αναφορές του προέδρου της Δημοκρατίας στον Μακάριο και στη λύση Δ.Δ.Ο. που αποδέχθηκε και συμφώνησε με τον Ρ. Ντενκτάς το 1977, ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ επιτέθηκε στον πρόεδρο λέγοντας ότι «Για μια ακόμα φορά επιχειρείται ανιστόρητα να αποδοθεί στον Πρόεδρο Μακάριο η αποδοχή της “διζωνικής ομοσπονδίας”, (…) πρόκειται ωστόσο για παραμόρφωση της αλήθειας και αλλοίωση της ιστορικής πραγματικότητας».

Ο Γιαννάκης Ομήρου ισχυρίζεται ότι «Ουδέποτε ο Πρόεδρος Μακάριος απεδέχθη την ορολογία της «διζωνικής» ομοσπονδίας. Στην συμφωνία υψηλού επιπέδου Μακαρίου –Ντενκτάς του 1977 γίνεται αναφορά σε «ανεξάρτητη ,αδέσμευτη, δικοινοτική ομοσπονδία».

Καλεί μάλιστα όσους υποστηρίζουν τη Δ.Δ.Ο. να πάψουν επιτέλους «να  μετατρέπουν την «διζωνικότητα» σε σημαία του αγώνα για λύση του Κυπριακού. Το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να διευκολύνουν τη τουρκική ερμηνεία της συγκεκριμένης ορολογίας».

Ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ ενσυνείδητα δεν λέει την αλήθεια. Γνωρίζει πολύ καλά ότι ο Μακάριος όχι μόνο υπονόησε τη Διζωνική, όχι μόνο μίλησε γι’ αυτήν αλλά και αυτήν προωθούσε.

ΤΙ ΔΗΛΩΝΕ Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ

Δεν θα παραθέσουμε πολλά στοιχεία για να τεκμηριώσουμε την άποψη μας. Μόνο δύο.

Το πρώτο προέρχεται από τον Φιλελεύθερο ημερομηνίας 10 Φεβρουαρίου 1977, δηλαδή πριν την υπογραφή της συμφωνίας με τον Ντενκτάς.

Και αυτή η αναφορά αποτελεί απάντηση και  προς τον ίδιο τον Φιλελεύθερο που συνεχώς (όπως και την προηγούμενη Κυριακή) ισχυρίζεται ότι ο Μακάριος δεν υπέγραψε διζωνική.

Γράφει λοιπόν ο Φιλελεύθερος την πιο πάνω ημερομηνία, που στη βάση αποκαλυπτικής συνέντευξης του Μακαρίου τιτλοφορεί το δημοσίευμα: «ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΙΣΧΥΡΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ».

Στο κείμενο γράφει ότι «Ο πρόεδρος Μακάριος εδήλωσε σήμερα ότι είναι “έτοιμος για συμβιβασμό”, που θα παρέχει στους Τουρκοκύπριους δική τους Διοίκηση στο βόρειο τμήμα της νήσου. “Δεν υπάρχει διαφωνία μεταξύ μας στο θέμα της Ομοσπονδίας μεταξύ των περιοχών υπό Ελληνοκυπριακή και Τουρκοκυπριακή Διοίκηση, εφόσον η Κύπρος παραμένει ενιαίο και  ανεξάρτητο κράτος, εδήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος σε συνέντευξη του στο πρακτορείο Ηνωμένος Τύπος».

Έχοντας αυτά υπόψη, όπως και όσα δήλωσε κ. Ομήρου, ρωτούμε τόσο τον ίδιο όσο και τον Φιλελεύθερο να μας απαντήσουν τι σημαίνει η αναφορά του Μακαρίου όταν αναφέρεται σε έδαφος των Τ/κυπρίων στο βορρά και των Ε/κυπρίων στο νότο.

Τι σημαίνει η αναφορά Μακαρίου ότι η Κύπρος παραμένει ενιαίο κράτος; Δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά δύο περιοχές υπό την ομπρέλα ενός κράτους.

Δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την αποδοχή δύο γεωγραφικών περιοχών (ενιαίων και όχι διάσπαρτων σε όλη την επικράτεια της Κύπρου, δηλαδή πολυπεριφερειακή) και οι οποίες θα διοικούνται από μία ισχυρή κεντρική κυβέρνηση, όπως λέει και ο τίτλος του δημοσιεύματος, αλλά και ο ίδιος ο Μακάριος.

Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΕ ΔΥΟ ΠΕΡΙΟΧΕΣ

Είναι αλήθεια ότι στη συμφωνία Μακαρίου Ντενκτάς δεν υπάρχει αναφορά σε Διζωνική. Αυτή όμως εξυπακούεται και εννοείται από τους όρους που χρησιμοποιούνται σ’ αυτήν, αλλά έχοντας υπόψη και άλλες αναφορές του ίδιου του Μακαρίου.

Το δεύτερο άρθρο της συμφωνίας αναφέρει «Το έδαφος υπό τη διοίκηση της κάθε κοινότητας πρέπει να συζητηθεί υπό το φως της οικονομικής βιωσιμότητας ή παραγωγικότητας και της ιδιοκτησίας γης».

Δηλαδή το έδαφος που θα διοικεί η κάθε κοινότητα θα καθοριστεί από τους όρους της οικονομίας και της ιδιοκτησίας γης.

Ο Μακάριος σε συνέντευξη του στη «Σημερινή» που δημοσιεύθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1977 αναφέρει:

«Η Τ/κυπριακή ηγεσία εδήλωσε πλειστάκις ότι επιθυμεί χωριστήν  διαβίωσιν Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου. (…) Αποδέχομαι εν τούτοις, όπως γίνουν διευθετήσεις  δια χωριστήν διαβίωσιν, εφ΄όσον αυτή είναι πράγματι η επιθυμία των Τ/κυπρίων. Και δια να καταστή τούτο δυνατόν γίνεται αποδεκτή υπό ορισμένους όρους και  προϋποθέσεις, η εισήγησις περί ομοσπονδιακού κράτους. Αποδεχόμεθα ομοσπονδίαν, εν τη εννοία ότι εκάστη κοινότης θα έχη υπό την διοίκισιν της έκτασιν εδάφους ανάλογον προς τον πληθυσμόν της».

Ο κ. Ομήρου θεωρεί ότι όσοι μιλούν για Δ.Δ.Ο. εξυπηρετούν τις τουρκικές θέσεις. Δυστυχώς όμως, είναι ο κ. Ομήρου και οι διάφοροι άλλοι αντιομοσπονδιακοί που φαίνεται ότι θεληματικά αποδίδουν στην Δ.Δ.Ο. την τουρκική ερμηνεία.

Η τουρκική ερμηνεία όντως είναι πολύ διαφορετική από την Ε/κυπριακή. Η τουρκική είναι  ρατσιστική και ακουμπά τα όρια της συνομοσπονδίας, κάτι που κανένας Ε/κύπριος πρόεδρος αποδέχθηκε μέχρι τώρα. Ούτε βεβαίως και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ υιοθετούν την τουρκική ερμηνεία.

Ο κ. Ομήρου προχωρεί ακόμα ένα βήμα πιο κάτω και δηλώνει ότι στις συμφωνίες τόσο του Μακαρίου όσο και του Σπ. Κυπριανού υπάρχει «ρητή αναφορά στην εφαρμογή των τριών βασικών ελευθεριών. Αλλά και στις πολύ μεταγενέστερες προτάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 1989 δεν υπάρχει αναφορά σε διζωνικότητα».

Στο σημείο 3 της συμφωνίας Μακαρίου αναφέρεται ότι: «Θέματα αρχών όπως η ελευθερία διακίνησης, ελευθερία εγκατάστασης, το δικαίωμα περιουσίας και άλλα εξειδικευμένα ζητήματα, είναι ανοικτά για συζήτηση, λαμβάνοντας υπόψη τη θεμελιώδη βάση ενός δικοινοτικού ομοσπονδιακού συστήματος και ορισμένες πρακτικές δυσκολίες, οι οποίες μπορεί να προκύψουν για την τουρκοκυπριακή κοινότητα».

Ας απαντήσει ο κ. Ομήρου, ποιες βασικές ελευθερίες δεν γίνονται σεβαστές στην Ε/κυπριακή ερμηνεία της Ομοσπονδίας.

ΟΙ ΟΜΟΦΩΝΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ 1989

Σε ότι αφορά τη μη αναφορά σε διζωνικότητα στις ομόφωνες προτάσεις του 1989, έχει δίκαιο ο κ. Ομήρου. Δεν υπάρχει αυτή η λέξη. Υπάρχει όμως η ερμηνεία της. Αναφέρεται μεταξύ άλλων:

«Η προτεινόμενη Ομοσπονδία προνοεί ισότητα των περιφερειών που θα την αποτελούν και την εφαρμογή της δικοινοτικότητας ενώ και οι δύο κοινότητες θα μετέχουν σε όλα τα συνταγματικά όργανα της Ομόσπονδης Δημοκρατίας».

Σε άλλο σημείο αναφέρεται: «Όσο μεγαλύτερος αριθμός Ελληνοκυπρίων προσφύγων μπορέσει να επανεγκατασταθεί στις εστίες του κάτω από Ελληνοκυπριακή διοίκηση, τόσο μικρότερη θα είναι η έκταση των πρακτικών δυσκολιών που πρέπει να υπερπηδηθούν ως αποτέλεσμα της επανεγκατάστασης Ελληνοκυπρίων προσφύγων στην Τουρκοκυπριακή Περιφέρεια».

Όπως όλοι προσέξαμε γίνεται λόγος για Τ/κυπριακη περιφέρεια και όχι περιφέρειες.

Άρα, εφόσον θα έχουμε μια Ε/κυπριακή και μία Τ/κυπριακή περιφέρεια, πάει να πει ότι θα έχουμε δύο εδαφικές περιοχές.

Στο σημείο όπου εξειδικεύεται η αναφορά γράφει: «Κάθε Κοινότητα θα διοικεί μια Περιφέρεια η οποία θα έχει ισότιμη υπόσταση έναντι της άλλης Περιφέρειας. Τα δύο συστατικά μέρη που θα αποτελούν την Ομοσπονδία, δηλ. οι δύο Περιφερειακές Κυβερνήσεις, θα είναι ισότιμες η μια έναντι της άλλης και θα συντονίζονται με την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση».

Οι αναφορές αυτές αποδεικνύουν ότι εκείνος που προσπαθεί να παραπλανήσει είναι ο κ. Ομήρου και οι άλλοι αντι-ομοσπονδιακοί.

Στις ομόφωνες προτάσεις του 1989 (που φέρουν και την αποδοχή και υπογραφή και της ΕΔΕΚ) όντως δεν υπάρχει η λέξη διζωνική.

Υπάρχει όμως η ερμηνεία, «Κάθε κοινότητα θα διοικεί μία περιφέρεια», άρα κ. Ομήρου εφόσον έχουμε δύο κοινότητες θα έχουμε δύο περιοχές.

Κάνει λόγο για «δύο συστατικά μέρη που θα αποτελούν την ομοσπονδία» και όχι για τρία ή τέσσερα. Άρα κι εδώ μιλάμε για δύο μονάδες, περιοχές, ζώνες ή οπωσδήποτε αλλιώς ονομάζονται.

Κάνει λόγο για «δύο περιφερειακές κυβερνήσεις», όχι για τρεις ή τέσσερεις. Άρα κι εδώ υποδηλοί δύο περιοχές, δύο περιφέρειες, δύο μονάδες.

Και το κυριότερο που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι η Ε/κυπριακή πλευρά από την περίοδο του Μακαρίου μέχρι σήμερα μιλά για το ενιαίο του κράτους. Ένα κράτος, μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή εκπροσώπηση. Από πού ως πού ο κ. Ομήρου και οι άλλοι αντι-ομοσποδιακοί θεωρούν ότι όσοι μιλούν για Δ.Δ.Ο. μιλούν για δύο κράτη;

Αυτή είναι η Ε/κυπριακή ερμηνεία κ. Ομήρου. Αν ο ίδιος και ο κάθε αντι-ομοσπονιδακός υιοθετούν την τουρκική άποψη περί διζωνικής, ας μη φορτώνουν την ερμηνεία σε άλλους.

Ας βγουν και να πουν καθαρά στον κόσμο ποια λύση επιθυμούν. Χωρίς περιστροφές περί σωστών περιεχομένων ή ότι δεν έχει σημασία η ορολογία αλλά η ουσία. Ποια είναι η ουσία; Γιατί δεν την λένε ξεκάθαρα;

Και εφόσον την ΕΔΕΚ δεν την απασχολεί η ονομασία, γιατί όλη αυτή η επίθεση εναντίον του προέδρου επειδή μιλά για διζωνική;

Καλούμε τον κ. Ομήρου και τον οποιονδήποτε άλλο αντι-ομοσπονδιακό να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να σταματήσουν να υποσκάπτουν κάθε προσπάθεια για λύση.

Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη και πιο πατριωτική πράξη που θα προσφέρουν στον τόπο.

ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΙΔΙΑΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Δεν μπορεί κάποιος να θέλει να θεωρείται σοβαρός αλλά να λέει ότι του κατέβει, να ισοπεδώνει, να διαστρεβλώνει και να παραποιεί.

Το λέμε αυτό διότι για άλλη μια φορά η ΑΝΤΙΛΟΓΙΑ του ΛΟΓΟΥ ξεπέρασε εαυτόν στη διαστρέβλωση της ιστορίας.

Απαντώντας σε παρέμβαση ακροατή, ο οποίος είπε την ιστορική αλήθεια, ότι δηλαδή το ΑΚΕΛ αποκλείστηκε από τον αγώνα της ΕΟΚΑ και ότι για τούτο υπάρχει σχετικό έγγραφο, ο Π. Μυλωνάς προσπάθησε να αμφισβητήσει αυτό το γεγονός.

Σ’ αυτή την προσπάθεια διερωτήθηκε πώς είναι δυνατόν να αποκλείστηκε το ΑΚΕΛ αλλά να υπάρχουν νεκροί αγωνιστές της ΕΟΚΑ που ήταν μέλη του ΑΚΕΛ!

Ο φίλτατος Παύλος Μυλωνάς οφείλει να γνωρίζει μερικά πράγματα τα οποία θα του τα υπενθυμίσω ή αν δεν τα γνωρίζει καλό είναι να τα μάθει:

1. Υπάρχει το λεγόμενο έγγραφο του ΕΜΑΚ το οποίο βρέθηκε στην τσάντα του Σ. Λοϊζίδη όταν συνελήφθη από τους Βρετανούς, μαζί με το πλοιάριο «Άγιος Γεώργιος» στη Χλώρακα στις 25 Ιανουαρίου. Στο έγγραφο αυτό καλούντο οι «κομμουνισταί» να μην λάβουν μέρος στον αγώνα, όπως και όλος ο λαός!

Καλούσε επίσης και τους Τ/κύπριους να μείνουν εκτός αγώνα.

2. Αναφορές για επιλογή αγωνιστών μόνο από τους εθνικόφρονες υπάρχουν τόσο στο «Ημερολόγιο» όσο και στο «Χρονικό του Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-59» και τα δύο γραμμένα από τον ίδιο τον Γρίβα.

3. Ο Γρίβας σε καμιά περίπτωση ήθελε ανάμιξη στον αγώνα του οργανωμένου ΑΚΕΛ.

4. Κανένα οργανωμένο μέλος του ΑΚΕΛ έγινε μέλος της ΕΟΚΑ. Και αυτό για τον λόγο που αναφέρω πιο πάνω. Υποστηρικτές του ΑΚΕΛ ναι, έλαβαν μέρος ή βοήθησαν με πολλούς και διάφορους τρόπους την ΕΟΚΑ, γεγονός που καταρρίπτει τους ισχυρισμούς περί προδοτικής αριστεράς.

Προσθέτω ακόμα ότι μέχρι και ανώτατα στελέχη βοήθησαν με πολλούς τρόπους.

Ως εκ τούτου είναι παραπλανητικός ο ισχυρισμός του Π. Μυλωνά ότι υπάρχουν νεκροί αγωνιστές, μέλη του ΑΚΕΛ. Επαναλαμβάνω, υποστηρικτές ναι, μέλη όχι. Και αυτό γιατί όπως γράφει ο ίδιος ο Γρίβας, δεν έπρεπε να υπάρχει οργανωμένη παρουσία του κόμματος στις τάξεις της ΕΟΚΑ και για προσωπικούς αλλά και για πολιτικούς λόγους. Αν ζητηθούν στοιχεία (που δεν το νομίζω) θα παρατεθούν.

5. Υπάρχουν νεκροί, μέλη του ΑΚΕΛ αλλά όχι ως μέλη της ΕΟΚΑ. Μέλη του ΑΚΕΛ σκοτώθηκαν από τους Βρετανούς αποικιοκράτες κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της δράσης της ΕΟΚΑ.

Το ΑΚΕΛ, η ΕΟΚΑ και ο Β. Λυσσαρίδης

Στην προσπάθεια του να πείσει ότι υπήρχαν οργανωμένοι Αριστεροί στην ΕΟΚΑ, ο Π. Μυλωνάς έφερε ως παράδειγμα τον Β. Λυσσαρίδη λέγοντας κατά λέξη ότι «ήταν μέλος του ΑΚΕΛ και διαφώνησε με την πολιτική του ΑΚΕΛ έναντι του αγώνα της ΕΟΚΑ. Ήταν ένας από τους λόγους σύγκρουσης του με το ΑΚΕΛ. Γι’ αυτό και έκανε τη δική του αριστερή οργάνωση».

Αυτή η αναφορά δείχνει την πλήρη άγνοια του αγαπητού συνάδελφου για ιστορικά γεγονότα.

Για την ιστορία αναφέρω ότι ο ίδιος ο  Β. Λυσσαρίδης δεν δέχεται ότι υπήρξε μέλος του ΑΚΕΛ. Ο ίδιος λέει ότι ιδεολογικά ήταν μέσα, αλλά οργανωτικά ήταν έξω από το ΑΚΕΛ.

Και συνεπεία τούτου υποστηρίζει ότι δεν εκδιώχθηκε από το κόμμα.

Το ΑΚΕΛ τα λέει κάπως αλλιώς.

Ότι ο Β. Λυσσαρίδης  συνεργάστηκε (τουλάχιστον) με το ΑΚΕΛ εκείνες τις εποχές και έδρασε μέσω της Παγκύπριας Επιτροπής Ειρήνης.

Αποβλήθηκε από τις τάξεις του κόμματος στις 12 Αυγούστου 1952 μαζί με μια ομάδα στελεχών ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Πλ. Σέρβας, ο Γώγος Κακογιάννης και άλλοι.

Σύμφωνα με στοιχεία που υπάρχουν υπήρξε μέλος της επιτροπής για την κριτική και αυτοκριτική που συνέστησε το 1949 η Κ.Ε. του ΑΚΕΛ.

Στην απόφαση του κόμματος για την αποβολή αναφέρεται ότι η ομάδα Πλουτή, Λυσσαρίδη, Νούση, Κακογιάννη και άλλων τάσσονταν ενάντια στη λαϊκή γραμμή της αδιάλλακτης, μαχητικής απελευθερωτικής πάλης για την ένωση και υποστήριζαν τη γραμμή του συμβιβασμού και των συνταγματικών λύσεων. (Εφ. «Νέος Δημοκράτης, 29/8/1952).

Επομένως αυτά τα ιστορικά στοιχεία καταρρίπτουν την ανιστόρητη αναφορά του Π. Μυλωνά ότι η θέση του ΑΚΕΛ έναντι του αγώνα της ΕΟΚΑ ήταν ένας από τους λόγους της σύγκρουσης του Λυσσαρίδη με το ΑΚΕΛ.

Η σύγκρουση ξεκίνησε χρόνια πριν και έληξε το 1952, τρία χρόνια πριν αρχίσει η ΕΟΚΑ και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.

Συνεπώς το 1955 ο Λυσσαρίδης δεν ήταν μέλος του κόμματος ούτε είχε οποιαδήποτε σχέση με το ΑΚΕΛ.

Αυτά σε συντομία για να αποκατασταθούν οι ιστορικές πραγματικότητες.

Και θα λέγαμε στους συναδέλφους ότι δεν μπορεί να διαστρεβλώνεται τόσο εύκολα η ιστορία και να γίνεται αντικείμενο προώθησης ιδεολογημάτων. 

ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΑΣΟΥ ΛΥΣΣΑΡΙΔΗ

Είκοσι δύο ερωτήματα απευθύνει μέσω του τύπου ο επίτιμος πρόεδρος της ΕΔΕΚ Β. Λυσσαρίδης. Τα ερωτήματα έχουν να κάνουν με το κυπριακό και μέσα από αυτά διαφαίνεται πλήρως η γραμμή που εξακολουθεί να υιοθετεί το λεγόμενο απορριπτικό μέτωπο, αλλά και τι λένε όταν μιλούν για αλλαγή στρατηγικής.

Δεν έχω σκοπό να απαντήσω στον επίτιμο πρόεδρο. Παραθέτω τα ερωτήματα με κάποια μικρά σχόλια. Ο καθένας δικαιούται να δώσει τις δικές του απαντήσεις και τα δικά του σχόλια.

(1) ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ σε ένα τραγικό αδιέξοδο με πατρογονικά εδάφη υπό κατοχή, με την κατοχική δύναμη να διασφαλίζει άλλοθι και το θύμα να σύρεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου ή του συγκατηγορουμένου. Γιατί;

Θα ήταν καλό να μας εξηγήσει ο κ. Λυσσαρίδης πότε ξεκίνησε το θύμα να σύρετε στο εδώλιο. Ξέχασε μήπως ότι το θύμα βρέθηκε σε αυτή τη θέση όταν βρισκόταν στο φόρτε της η λεγόμενη «διεκδικητική πολιτική»;

(2) Το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής, εθνοκάθαρσης, εποικισμού, και με τις ακολουθούμενες διαδικασίες προβάλλεται ως διακοινοτική διαμάχη. Γιατί;

(3) Ενώ η Τουρκία με ωμότητα προβάλλει τους στόχους της για έλεγχο του συνόλου της Κύπρου και των κυπριακών εξελίξεων και ενώ δημόσια καταθέτει ότι κι αν ακόμα δεν υπήρχε ένας Τ/κ η Τουρκία θα πρέπει να κρατά υπό έλεγχο την Κύπρο, γίνεται αφελής προσπάθεια διαφοροποίησης της στάσης της Τουρκίας με απαράδεκτες μονόπλευρες παραχωρήσεις. Γιατί;

Αν και κατά την άποψη μου η θέση όπως εκφράζεται στο 2^ο ερώτημα είναι λανθασμένη, διερωτώμαι ποια είναι η εισήγηση του Γιατρού. Διαπιστώσεις κάνει ο καθένας μας, πρόταση υπάρχει; Και ασφαλώς αν ισχύουν αυτά που λέει, δεν ξεκίνησαν πριν 4 χρόνια αλλά από το 1974 όταν ήταν συνδιαμορφωτής των εξελίξεων.

(4) Και όταν ακόμα χιλιάδες Τ/κ διαδήλωναν ενάντια στην ασφυκτική κηδεμονία της Τουρκίας και απαιτούσαν ευρωπαϊκή συμπόρευση μαζί μας, αποδεχθήκαμε διάνοιξη των παράνομων οδοφραγμάτων και εξαντλήσαμε την επαναστατικότητά τους με περαιτέρω αρνητική επίπτωση μιας μορφής νομιμοποίησης του κατοχικού καθεστώτος. Γιατί;

(5) Παρόλον ότι θεωρούμε τους Τ/κ ως θύματα του τουρκικού επεκτατισμού σπεύσαμε, συνεχιζομένης της κατοχής, να προσφέρουμε ευρωπαϊκά διαβατήρια και άλλες διευκολύνσεις που νομιμοποιούν το καθεστώς και εξατμίζουν την επαναστατικότητα των Τ/κ. Γιατί;

Ο επίτιμος πρόεδρος της ΕΔΕΚ ασκεί κριτική λες και ο ίδιος δεν ήταν παρόν όταν συντελούνταν όλα αυτά. Θα του θυμίσουμε ότι όταν συνέβαιναν αυτά ο ίδιος και το κόμμα του ήταν συγκυβερνήτες. Όλα αυτά τα προνόμια που δόθηκαν στους Τ/κύπριους δεν δόθηκαν σήμερα αλλά όταν ο ίδιος και το κόμμα του βρίσκονταν στην συν-εξουσία.

Πέραν τούτου, θυμίζουμε σε όσους έχουν κοντή μνήμη ότι οι των απόψεων του κ. Λυσσαρίδη μας έλεγαν ότι οι Τ/κύπριοι ξεσηκώθηκαν επειδή είχαν ήταν συμφεροντολόγοι και ήθελαν τα οφέλη της Ε.Ε. Σήμερα ανακάλυψε ότι οι Τ/κύπριοι ήταν επαναστατημένοι;

(6) Ενώ ορθώς ανελήφθη ο δύσκολος αγώνας ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. χωρίς διασύνδεση με πρότερη λύση και ενώ επετεύχθη ο στόχος, συρθήκαμε σε διαπραγματεύσεις που συγκρούονται πλήρως με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Γιατί;

(7) Ενώ η Τουρκία, ως υποψήφια χώρα αρνείται να συμμορφωθεί προς τις υποχρεώσεις της και να αναγνωρίσει τη μόνη νόμιμη κυβέρνηση, αποδεχθήκαμε έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων Ε.Ε.-Τουρκίας. Γιατί;

(8) Ενώ ο Μακάριος, αντιλαμβανόμενος το λάθος των διακοινοτικών συνομιλιών και των μονόπλευρων παραχωρήσεων κήρυξε το τέλος αυτής της διαδικασίας, η διαδικασία συνεχίσθηκε και συνεχίζεται και οι παραχωρήσεις έφθασαν σε άκρως επικίνδυνα όρια. Γιατί;

(9) Κακώς ο Πρόεδρος ταυτίσθηκε με τον συνομιλητή. Εν πάση περιπτώσει, ο συνομιλητής πρέπει να κινείται σε πλαίσια που τυγχάνουν της έγκρισης της πλειοψηφίας του λαού. Σήμερα υπάρχει εμμονή σε γραμμή πλεύσης (εκ περιτροπής προεδρία, νομιμοποίηση του εποικισμού, διαρχία κ.τ.λ.) που απορρίπτεται από την πλειοψηφία του λαού. Γιατί;

Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να ερμηνεύσουμε τι είπε στην τελευταία ομιλία του ο Μακάριος. Όμως θα θυμίσουμε στον κ. Λυσσαρίδη ότι το πείραμα με τον συνομιλητή μας έβαλε σε περιπέτειες. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι παύθηκαν στο παρελθόν οι συνομιλητές, Κληρίδης, Παπαδόπουλος, Ιωαννίδης κλπ. Άρα ούτε αυτή η εισήγηση εγγυάται οποιοδήποτε αποτέλεσμα.

(10) Ενώ κατ’ επανάληψη γίνεται αναφορά στη θέση ότι αν δεν υπάρξει γενική συμφωνία οι επί μέρους προτάσεις δεν δεσμεύουν. Όμως γίνεται συνεχής αναφορά σε προηγούμενες προτάσεις μας που δεν έγιναν δεκτές. Γιατί;

Η απάντηση είναι πολύ απλή και διερωτόμαστε γιατί δεν μπορεί να την κατανοήσει ο πολύπειρος βετεράνος πολιτικός. Πιστοποιούν την ειλικρίνεια της Ε/κυπριακής πλευράς.

(11) Σε κάποιο στάδιο καταλήξαμε στις ομόφωνες πρόνοιες του ανακοινωθέντος του Εθνικού Συμβουλίου (Σεπτ. 2009). Δεν κατατίθενται από δικής μας πλευράς ως πλαίσιο λύσης του Κυπριακού ανεξαρτήτως αδόκιμων ονοματολογιών. Γιατί;

Το ερώτημα που θα έπρεπε να θέσει ο κ.Λυσσαρίδης δεν είναι αυτό αλλά κατά πόσον τα κόμματα εξακολουθούν να θεωρούν ως εφικτή λύση την Δ.Δ.Ο. Διότι αν την θεωρούσαν δεν θα μιλούσαν για αλλαγή στρατηγικής.

(12) Το Εθνικό Συμβούλιο μετετράπη σε σώμα εκ των υστέρων αυτοψίας αντί σε σώμα διαλόγου και συλλογικής λήψης αποφάσεων. Γιατί;

Πότε το διαπίστωσε αυτό ο κ. Λυσσαρίδης και γιατί τώρα το θυμήθηκε; Από την εποχή του Σπ. Κυπριανού ο εκάστοτε πρόεδρος κατηγορείτο ότι δεν ενημέρωνε το Εθνικό συμβούλιο και ότι έκανε του κεφαλιού του.

(13) Εκχωρούνται a priori δικαιώματα στην Τ/κ κοινότητα (αέρια κ.τ.λ.) όταν αυτή τελεί υπό πλήρη έλεγχο της Τουρκίας. Γιατί;

Πότε και ποιος έδωσε τέτοια δικαιώματα; Καλά τα συνθήματα αλλά καλύτερη η τεκμηρίωση.

(14) Το Κυπριακό είναι δημιούργημα της Μ. Βρετανίας και της Τουρκίας. Μαζοχιστικά επιρρίπτουμε ευθύνη και στη δική μας πλευρά που έτσι εστιάζει το πρόβλημα σε μας. Γιατί;

Αυτό κι αν είναι μη αναγνώριση των δικών μας ευθυνών. Για όλα φταίνε οι άλλοι! Εμείς δεν βάλαμε το χεράκι μας. Εμείς δεν προκαλέσαμε την Τουρκία να επέμβει!

(15) Έχουμε μια περήφανη ιστορία. Κάποιοι ζητούν απομάκρυνση από τις εθνικές μας ρίζες. Γιατί;

Ποιοι είναι αυτοί. Γιατί δεν κατονομάζονται επιτέλους, μαζί με παραδείγματα;

(16) Δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια αναμονής. Η νέα διορθωτική πορεία πρέπει να υιοθετηθεί άμεσα. Δεν πρέπει να αποδεχόμεθα παθητικά τις καταστάσεις. Αργοπορούμε. Γιατί;

Ποια είναι η εισήγηση σας κ. Λυσσαρίδης; Με συνθήματα και ατάκες δεν λύνονται προβλήματα.

(17) Η Μ. Βρετανία είναι άκρως αρνητική. Δεν ανακινούμε το θέμα των Βάσεων. Γιατί;

Συμφωνούμε σε πολλά για το ρόλο της Βρετανίας. Την απάντηση ας την δώσει ο ίδιος, γιατί κανένας πρόεδρος, ακόμα και οι «διεκδικητικοί» δεν έθεσαν ποτέ τέτοιο θέμα; Μήπως δεν θα ήταν προς το συμφέρον μας;

(18) Η γεωστρατηγική μας αξία αναβαθμίζεται. Τόσο τα βλέμματα της Ε.Ε. όσο και άλλων στρέφονται προς την πλευρά μας. Καθυστερούμε στην αξιοποίηση των εμπλεκομένων συμφερόντων. Γιατί;

Μα δεν είναι η κυβέρνηση που αντιτίθεται σ’ αυτό. Είναι τα κόμματα της αντιπολίτευσης που με διάφορες αιτιάσεις καθυστερούν τις διαδικασίες.

(19) Απορρίπτουμε, ορθώς, διεύρυνση των συνομιλιών. Όμως δεδομένου ότι το Κυπριακό είναι θέμα κατοχής-εποικισμού, μια διεθνής διάσκεψη με μόνο θέμα το προαναφερθέν και με συμμετοχή μόνο κυβερνήσεων και όχι κοινοτήτων είναι επιβεβλημένη. Να μπούμε στην αντεπίθεση. Δεν το πράττουμε. Γιατί;

Μάλιστα! Να επιτέλους και μια εισήγηση που σε μεγάλο βαθμό είναι ορθή.

(20) Λαέ. Είσαι ο κυρίαρχος. Να επιβάλεις τη θέλησή σου χωρίς προκαταλήψεις. Καθυστερείς. Γιατί;

(21) Νέοι και νέες. Κρίνεται η τύχη και η υπόστασή σας. Αγανακτείτε. Δεν είναι αρκετό. Να εμπλακείτε. Η αποχή ισοδυναμεί με συνενοχή. Καθυστερείτε. Γιατί;

(22) Τιμημένοι αγωνιστές. Όσο μεγαλύτερη η προσφορά σας τόσο μεγαλύτερο το χρέος σας. Αναλάβατε την πρωτοπορία. Η απογοήτευση δεν πρέπει να οδηγεί σε αδράνεια. Να κινήσετε τα νήματα. Καθυστερείτε. Γιατί;

Γιατί δεν αναλαμβάνει συγκεκριμένη πρωτοβουλία; Γιατί περιμένει από άλλους να κάνουν κάτι; Επιπλέον, ας διερωτηθεί, γιατί κανένας δεν ενδιαφέρεται;

Αλλά και να ενδιαφερθεί, να κάνει τι; Οι τιμημένοι αγωνιστές να κάνουν τι; Ποια πρωτοβουλία να αναλάβουν;

ΌΤΑΝ Η ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ. ΤΡΙΑ ΒΙΝΤΕΟ - (ΠΡΟΣΘΗΚΗ)

ΤΙΜΗ Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Κάποιοι σήμερα παρουσιάζονται ως Τασσικότεροι του Τάσσου, προβάλλοντας διάφορες θέσεις στο κυπριακό, κατακρίνοντας τη σημερινή κυβέρνηση και κατηγορώντας την ότι ξέφυγε από την ορθή πορεία του τέως προέδρου.

Ξεκινούν από τις (ψευδείς) κατηγορίες για εγκατάλειψη της 8^ης Ιουλίου (σχετικά μπορείτε να δείτε παλαιότερη ανάρτηση μου εδώ http://mihalismihail.blogspot.com/2009/09/8.html) και καταλήγουν μέχρι το ότι

«Ο λαός έθαψε τη Διζωνική το 2004».

Αυτός είναι και ο τίτλος του κύριου άρθρου της Σημερινής ημερομηνίας της Παρασκευής 23 Οκτωβρίου 2009 (σελ. 3). (http://www.sigmalive.com/files/filefield/0/9/9/Binder1.pdf)

Δεν θα σχολιάσω ολόκληρο το άρθρο αλλά την ουσία του.

Γράφει το άρθρο επί λέξει:

«Δεν μπορούν το ΑΚΕΛ και η Κυβέρνηση συνεχώς να βλέπουν φαντάσματα και να κυνηγούν αντιομοσπονδιακές, αντιδιζωνικές και φιλοδιχοτομικές μάγισσες.

Ούτε μπορεί το ΑΚΕΛ να ανεμίζει το λάβαρο της διζωνικής ομοσπονδίας ως λάβαρο αγώνα και να αυθαιρετεί, λέγοντας ότι ο λαός εγκρίνει τη διζωνική ομοσπονδία «και την επικύρωσε με την ψήφο του σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις» (απόφαση της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ).

Αυτή η αντίληψη προσβάλλει το λαό. Οι εκλογικές αναμετρήσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν ως δημοψήφισμα για τη διχοτόμηση.

Εκεί ο λαός ψηφίζει στη βάση του κομματικού πατριωτισμού και όχι στη βάση ποιας λύσης επιθυμεί στο εθνικό θέμα.

Ουδέποτε ο λαός έχει κληθεί από την ηγεσία του σε δημοψήφισμα για να καταδειχθεί στην κάλπη εάν επιθυμεί, ή εάν απορρίπτει τη διζωνική ομοσπονδία. Ούτε ποτέ εξηγήθηκε στο λαό, ποια διζωνική διεκδικεί ο Δημήτρης Χριστόφιας. Τη διζωνική του Μακαρίου, τη διζωνική που διεπραγματεύετο ο Γλαύκος Κληρίδης, τη διζωνική με το σωστό περιεχόμενο του Τάσσου Παπαδόπουλου;

Οι πολιτικοί μας ηγέτες φοβούνται να καλέσουν τον λαό σε δημοψήφισμα, εάν εγκρίνει τη διζωνική ομοσπονδία. Διότι γνωρίζουν ότι το αποτέλεσμα θα φέρει την πολιτική τους «πούκουππα».

Αλλά ενώ οι εκάστοτε κυβερνώντες τρέμουν στο ενδεχόμενο να κινήσουν τη δημοκρατική διαδικασία, ώστε ο λαός να αποφασίσει εάν θέλει να ζήσει μέσα σε μια διζωνική ομοσπονδία, ευτυχώς οι ξένοι διέπραξαν το μοιραίο λάθος να θέσουν σε δημοψήφισμα τη διζωνική το 2004.

Και ο λαός, με συντριπτική πλειοψηφία, απέρριψε τη διζωνική ως λύση. Γιατί το σχέδιο Ανάν ήταν η διζωνική.

Συνεπώς, ας μη διαστρεβλώνουν την ιστορία το ΑΚΕΛ και η Κυβέρνηση. Ο κυπριακός λαός δεν επικύρωσε με την ψήφο του τη διζωνική. Την έθαψε το 2004».

* * *

Η πρώτη απορία που μου έρχεται στο μυαλό, είναι γιατί όλοι όσοι εκφράζονται από αυτές τις θέσεις, ήταν εξαφανισμένοι (στην ουσία) από το πολιτικό προσκήνιο της Κύπρου μέχρι το 2004.

Και εφόσον οι κύριοι (και κυρίες) αυτοί(ες) διαφωνούν με τη Δ.Δ.Ο., γιατί δεν άρθρωσαν ούτε λέξη ενάντια στα όσα δήλωνε ο Τάσσος Παπαδόπουλος τόσα χρόνια;

Γιατί κρύβονταν πίσω από το όνομα του και σήμερα παρουσιάζονται ως οι τιμητές του αλλά τη δεδομένη στιγμή έχασαν τη λαλιά τους;

Γιατί δεν έθεσαν όλα αυτά τα ερωτήματα όταν στην προεδρία ήταν ο Τ. Παπαδόπουλος;

Είναι παγκοίνως γνωστό ότι ο επικεφαλής του Όχι στο δημοψήφισμα, η κεφαλή της απόρριψης του σχεδίου Ανάν ήταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος.

Αλήθεια, τι έλεγε ο ίδιος ο Παπαδόπουλος ως προς τη μορφή λύσης του κυπριακού;

Και δεν ρωτώ τι έλεγε πριν το Ανάν αλλά ΜΕΤΑ και ειδικά στην προεκλογική περίοδο του 2007 – 2008 που είχαν ως αποτέλεσμα να απολέσει την εξουσία.

Τα αποσπάσματα που θα παρακολουθήσετε είναι από τη συνέντευξή του υποψήφιου Τ. Παπαδόπουλου τον Δεκέμβριο του 2007 στο ΡΙΚ1.

Άρα λοιπόν, ο ίδιος ο Τ. Παπαδόπουλος χαρακτηρίζει συκοφαντία τον ισχυρισμο ότι με την απόρριψη του Ανάν απορρίφθηκε η λύση.

Και πριν βιαστούν κάποιοι να εικάσουν ποια λύση εννοούσε, δείτε κι αυτό:

Το άρθρο της "Σημερινής" λέει ότι η πρόνοια για δημοψηφίσματα είναι πρόταση των ξένων!

(Εδώ οι ξένοι μας βολεύουν, ενώ για άλλα θέματα αναθεματίζονται οι ξένοι.)

Είναι όμως αλήθεια αυτό;

Τα σχόλια δικά σας.

Υπάρχουν και άλλες ενδιαφέρουσες δηλώσεις που θα παρουσιαστούν εν καιρώ…